تایوان بزرگترین جزیره از مجمع الجزایر تایوان است.
این کشور در شرق آسیا، در منطقه ای واقع در غرب اقیانوس آرام و در ساحل شرقی سرزمین اصلی چین قرار گرفته است.
تایوان از جمله کشورهایی است که مدار راس السرطان از آن عبور می کند.
این جزیره کوهستانی، از گیاهان گرمسیری و استوایی پوشیده شده است.
از دیگر جزایر تایوان می توان به پنگو (Penghu)، جزایر پسکادور (Pescadores)، جزیره سبز (Green Island)، جزیره ارکیده (Orchid) و مجموعه جزایر Diaoyutai که از دهه 1970 تحت کنترل ژاپن قرار دارد، اشاره کرد.
جزیره تایوان از دو بخش متفاوت از هم تشکیل یافته است: در قسمت شرقی آن که دو سوم جزیره را تشکیل می دهد، کوه های ناهمواری وجود دارد که از شمال تا جنوب امتداد یافته است.
در بخش غربی آن می توان دشتی صاف و هموار را مشاهده کرد که بخش عمده ای از جمعیت تایوان در این محل سکنی گزیده اند.
پارک ملی تاراکو (Taroko) یکی از جاذبه های گردشگری منطقه است که در کوهستان بخش شرقی جزیره واقع شده است.
این منطقه نمونه های خوبی از زمین های کوهستانی، دره ها و فرسایش ناشی از عبور سریع آب رودخانه را پیش چشم بازدیدکنندگان به نمایش می گذارد.
آب و هوای تایوان گرمسیری و بارانی است.
بخش شمالی تایوان دارای یک فصل بارانی است که از ژانویه تا اواخر ماه مارس یعنی حدود سه ماه زمستان به طول می انجامد.
در ماه های تابستان، از ژوئن تا سپتامبر، تمام مناطق تایوان آب و هوای گرم و مرطوب را تجربه می کند.
در فصل زمستان، قسمت های میانی و جنوبی جزیره تایوان، از وزش بادهای موسمی تقریباً در امان است.
در ماه می (اردیبهشت - خرداد)، باران های شرق آسیا موسوم به می یو (meiyu) که باران های بین بهار و تابستان است، تایوان را فرا می گیرد.
وقوع حوادث طبیعی از قبیل طوفان استوایی و زمین لرزه در تایوان امری طبیعی است.
