اخیرا دانشمندان فسیلی را کشف کرده‌اند که به باور آن‌ها ممکن است فسیل‌های یک شکارچی بالدار ۶۷ میلیون ساله باشد، دایناسوری به نام ولاسیرپتر یا رپتر که گمان می‌رود آخرین گونه از شکارچیان نابود شده باشد. فسیل‌های (عموما کوچک تا متوسط) در حوضه سن خوان در نیومکزیکو کشف شده‌اند. این یافته در مطالعه‌ای منتشر و مستند شده است و نشان می‌دهد که بقایای این جانور از اواخر دوره کرتاسه به دست آمده است. همراه ما در لست سکند باشید تا ببینیم این دایناسور چه مشخصاتی دارد.
این نوع دایناسور به عنوان یک درمائوسور شناخته میشود که به معنای سوسمار در حال دویدن است، و بخشی از گروهی از دایناسورها است که شامل تروپودهای بالدار هستند که اغلب به عنوان شکارچی شناخته می‌شوند. این گروه شامل گونه‌هایی مانند ولاسیرپتر است، گونه‌ای که در سری فیلم‌های پارک ژوراسیک معروف شده‌اند. استخوان‌های درمائوسور در سنگواره‌های ثبت‌شده نسبتا نادر هستند و این موضوع به ارزش این کشف می‌افزاید.
کشف نیومکزیکو بخشی از اسکلت یک دینئوبلتاتور بود و اولین فسیل از این نوع بود که در جنوب غربی آمریکا کشف شد. ویژگیهای آن شامل اندام‌های جلویی قوی‌تر نسبت به سایر دایناسورها در این خانواده است. ستون فقراتش نشان می‌دهد که دمش در پایه بسیار انعطاف‌پذیر بوده است و این موضوع امکان چابکی و دقت بیشتر را فراهم می‌آورد. همچنین به قابلیت مانور آن کمک می‌کند.
استیون جاسنسکی دیرینه‌شناس موزه ایالتی پنسیلوانیا محقق اصلی این مطالعه بوده است. او می‌گوید که دینئوبلتاتور گونه جدیدی از اواخر دوره کرتاسه است و ارتباط نزدیکی با پرندگان دارد. همچنین او و تیمش بر این باورند که ویژگیهای منحصر به فرد این استخوان‌ها نشان می‌دهد که این گونه‌ها هنوز در تلاش برای تکامل و رقابت برای زندگی بوده‌اند.
مجموعه‌ای از استخوان‌هایی که آن‌ها کشف کردند نشان می‌دهد که این پرنده سبک زندگی مبارزه جویانه داشته است، ایده‌ای که با سازگاری‌های پنجه و دمش تقویت میشود. جاسنسکی و گروهش بیش از ۲۰ فسیل را از یک اسکلت منفرد در طول هشت سال (۲۰۰۸ - ۲۰۱۶)کشف کردند. آن‌ها جمجمه، دندان‌ها، مهره‌ها و پاهایش را پیدا کرده‌اند. پاهای جلویی قلمه‌ها را بسیار توپر نشان می‌دهد. آسیب به دنده‌ها نشان می‌دهد که در نقطه‌ای از زندگی خود دچار آسیب دنده شده بود، اما استخوان در آن نقطه رشد کرده و جان سالم به در برده است. این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که به پنجه یک دست آسیب وارد شده است ولی پس از آسیب تغییر شکلی دیده نمی‌شود، این موضوع بدین معنی است که آسیب هنگام مرگ یا نزدیک دوران پایانی زندگیش رخ داده است.
سایر دیرین‌شناسان، مانند آلن ترنر از موزه تاریخ طبیعی آمریکا، بر این باورند که بدون داشتن یک اسکلت کامل ممکن است اطلاعات کافی برای ادعاهای معتبر در مورد دینئوبلتاتور وجود نداشته باشد، اما او همچنین می‌گوید که این کشف قطعا به پر کردن برخی شکاف‌ها در مورد یک خانواده از دایناسورها کمک می‌کند.
با این حال، به طور کلی، کارشناسان توافق دارند که با وجود داشتن اطلاعات ناقص، استخوان‌ها نشان می‌دهند که این دایناسورها تلاش می‌کرده‌اند تا بقای نسل خود را از طریق تکامل حفظ کنند. حتی نشان می‌دهد که آن‌هایی که ساکن جنوب غربی آمریکا بوده‌اند از نمونه گونه‌هایی که در بخش شمالی کشور زندگی می‌کردند متمایز بوده‌اند، که ممکن است نتیجه تفاوت در زیستگاه و شرایط آب و هوایی باشد.
منبع: thevintagenews.com
