ریشه‌های افسانه هیولای برلیک قدیمی‌تر از آن چیزی است که معمولاً می‌پندارند، و نخستین داستان‌های آن از زبان شماری آمریکایی بومی نقل شده‌اند که پیرامون دریاچه برلیک زندگی می‌کردند. شاید به این هیولا به‌اندازه لخ نس یا چمپ، هیولای ساکن دریاچه چمپلاین توجه نشود، ولی باور به آن به‌قدری بود که سبب شود افراد منطقه از نزدیک شدن به لبه آب این دریاچه پرهیز کنند.
داستان‌های قدیمی نیز مانند تیترهای خبری جدیدتر شواهدی را مبنی بر وجود این هیولا عنوان کرده‌اند؛ که البته خیلی‌ها بر درستی آن تردید دارند. کم‌تر پیش می‌آید که افسانه و داستان بتواند راه خود را به دروغ و دغل‌های پیرامون تاریخ یک منطقه باز کند؛ ولی در مورد دریاچه برلیک، این مسئله حتی حل نشده باقی مانده است. گفته میشود این هیولا که آمریکایی‌های بومی زمانی آن را «شیطان دریا» می‌نامیدند، توسط خیلی‌ها (و نه تنها تعداد انگشت‌شمار) دیده شده است و بنابراین احتمال آن که موجود غول‌پیکری کماکان در آب‌های آن شناور باشد بالا می‌رود. با توجه به این گفته‌ها، این هیولا که می‌گویند با سرعت بالا حرکت می‌کند و به هیچ جانور دریایی دیگری شباهت ندارد، درواقع چه می‌تواند باشد؟ تا کسی آن را از نزدیک نبیند واقعاً نمی‌توانیم نظری بدهیم و این مسئله حتی ذهن کسانی که نزدیک دریاچه زندگی می‌کنند را نیز درگیر کرده است.
نخستین گزارش‌ها از هیولای دریاچه برلیک
طبق مقاله‌ای که جوزف سی ریچ در سال 1868 برای روزنامه دِزِرت نیوز نوشت، داستان‌هایی از یک هیولای «افعی گونه» بین مردم نقل می‌شده است. گفته می‌شد که این جانور بوده است که مردم را در لبه دریاچه تکه‌تکه می‌کرده و شناگران از آب به پایین می‌کشیده است؛ به همین دلیل بود که هیچ‌کس جرئت ورود به اعماق آن را نداشت. می‌گویند مردم از ترس بالا آمدن این جانور حتی جرئت نمی‌کرده‌اند نزدیک دریاچه چادر بزنند یا بخوابند؛ ترسی که در دل حتی نخستین تمدن‌های کنار دریاچه جا افتاده بود.
کم‌کم، اهالی یکی پس از دیگری هیولا را مشاهده کردند – یا دست‌کم این‌طور فکر می‌کردند – که گویا آن‌قدر بزرگ بوده که پایین‌تنه‌اش به کف دریاچه می‌رسیده، و سری شبیه به مار و گوش‌هایی به‌اندازه پارچ داشته است. آن‌طور که در گزارش‌های مردمی آمده، این موجود آبی از سنگینی اصلاً تکان نمی‌خورده و گفته می‌شد که هنگامی که موج‌های بزرگ آب به او اصابت می‌کردند، اصلاً نه تکانش می‌داده‌اند و نه جابجایش می‌کرده‌اند. در یکی از گزارش‌ها آمده است که فرد شاهد آن‌قدر ترسیده بود که بدون دقت کردن به جزئیات پا به فرار گذاشت.
بعدها، به شمار کسانی که این هیولای بزرگ را دیدند افزوده شد؛ افرادی که ادعا می‌کردند این موجود چنان سرعتی دارد که به هیچ موجود دریایی شناخته شده دیگری نمی‌خورد. حتی گفته‌اند که «سرعت شنایش از بیشترین سرعت دویدن اسب بیشتر بود». واضح‌ترین مشاهده از این هیولا را یک گروه بیان کردند که می‌گفتند این جانور 30 متر طول دارد و سرعتش از هر حیوان دیگری بسیار بسیار بیشتر است. رد دم این جانور روی آب تقریباً به‌اندازه یک اسب بالغ تخمین زده شد و گفته می‌شد هنگام مشاهده تنها 4 کیلومتر فاصله داشته و از خط ساحلی خیلی دور نبوده است و همچنین بدنی به رنگ قهوه‌ای داشته است.
مشاهدات امروزی
مشاهدات هرازگاهی هیولای برلیک همچنان تا قرن بعد نیز ادامه یافتند و مردی به نام مایک هاوِرتز، داستان بسیاری جالبی پیرامون این جانور تعریف کرد. طبق مشاهده او، قسمتی از آب دریاچه شروع به حرکت کرد و امواجی ساخت که حدود 7 متر طول داشتند. او که به همراه گروهش برای یک جستجوی تحقیقاتی وارد دریاچه شده بود، این موجود را از روی قایق دید، البته فقط به دلیل موج‌هایی که از دم حیوان به قایق آن‌ها برخورد می‌کردند متوجهش شد. چیز دیگری که به چشم هاوترز خورد، فقط سه برآمدگی گرد بود که از آب بیرون زده بود و سر، دم یا باله‌ای از هیولا مشخص نبود، ولی همین هم همه گروه را به وحشت بزرگی انداخت.
آقای هاورتز عموی ماتیو هاورتز، سازنده مستند هیولای برلیک که در اکتبر 2019 بیرون آمد، نیز هست. طبق گفته هاورتز جوان، پدیده‌های عجیب دیگری نیز پیرامون این دریاچه هست که گویا هیچ توضیحی ندارند: مانند حرکت‌های غیرعادی آب یا شنای نامنظم گوزن‌ها و ماهی‌ها. ازآنجایی‌که برلیک یکی از قدیمی‌ترین دریاچه‌های جهان است، نمی‌توانیم به این آسانی انکار کنیم که شاید چیز ناشناخته‌ای در اعماق آن وجود داشته باشد؛ به‌خصوص که می‌دانیم هنوز گونه‌های جانوری بسیاری در طبیعت هستند که کشفشان نکرده‌ایم. ولی آیا این مدارک برای تأیید وجود موجود عجیب‌وغریب ما کافی هستند؟ شاید هیچ‌گاه به پاسخ این پرسش پی نبریم.
منبع: thetravel.com
