سفرنامه بالی

بالی یکی از جزایر کشور اندونزی هست که برخلاف جاکارتا که بیشتر مردم مسلمان هستند در بالی 90 درصد هندو هستند. بهترین فصل مسافرت به بالی تابستان است. واحد پولشون روپیه بالی هست که هر 50 متر که داخل بالی راه برید یک مغازه money change می بینید. خلاصه خیلی راحت و هر لحظه که اراده کنید می تونید دلار رو change کنید. به همین خاطر دلارهاتون رو کم کم change کنید . البته همه جا دلار هم برای خرید قبول می کنن.

از آنجاییکه من خیلی در مورد زیبایی های بالی شنیده بودم تصمیم گرفتم با همسرم به این سفر برم. از تهران پرواز مستقیم به بالی وجود ندارد پس با پرواز ماهان به کوالالامپور رفتیم و از آنجا با پرواز ایراشیا به بالی رفتیم. برای اینکه خیلی از پرواز خسته نشیم در راه رفت تصمیم گرفتیم که 2 شب در کوالالامپور اقامت داشته باشیم و 5 شب بالی بمونیم.

البته من خیلی موافق نبودم چون می دونستم از بودن در بالی بیشتر از کوالالامپور لذت خواهیم برد. ولی بعد از اینکه به تهران برگشتیم و سختی دو پرواز پشت سر هم در راه برگشت رو دیدم فهمیدم که کار درستی بود که توی راه رفت دو شب در کوالالامپور استراحت کردیم.

البته پرواز های دیگه ای هم برای بالی بود مثلا قطر و عمارات. ولی پرواز ماهان از همه راحت تره چون مثلا پرواز قطری سه مسیره هست. یعنی یک توقف در قطر و یک توقف در جاکارتا داره و بعد به بالی می ره. ولی به نظر من دیدن این جزیره بسیار زیبا ارزش این سختی راه رو داره.

روز اول که به بالی رسیدیم با استقبال بسیار گرم کارکنان هتل روبرو شدیم که با آب میوه از ما پذیرایی کردند. ما هتل دیسکاوری رو گرفته بودیم که در ساحل کوتا هست و وقتی داخل اتاق رفتیم دیدیم روی تخت رو با گل رز پرپر و حوله به شکل قو تزیین کردند و با یک ظرف پر از میوه و یک کیک و یک کارت پستال که از طرف مدیریت هتل بود و honey moon یا ماه عسل ما رو تبریک گفته بودند مواجه شدیم.

چیزی که درمورد مردم اندونزی می تونم بگم اینه که مردم بسیار مودب و مهربانی هستند. از کارکنان هتل گرفته تا فروشنده ها تا کسانی که ازشون تور می خریدیم یا حتی کسانی که در تفریگاه ها کار می کردند بسیار مودب و مهربان و همگی با لبخند بودند و اگر ازشون راهنمایی می خواستیم بسیار با ادب تا جای ممکن کمک می کردند.

روز اول رو ما در هتل استراحت کردیم و غروب آفتاب رو تماشا کردیم.ساحل کوتا غروب آفتاب و ساحل نوسادوا که نقطه مقابل کوتا هست طلوع آفتاب رو داره. شب در رستوران هتل چند رقاص محلی اندونزی اجرای نمایش داشتند. از آنجایی که ما خبر نداشتیم شام رو در برگرکینگ خورده بودیم. پس به پیشنهاد گارسون رستوران یه قهوه داخل رستوران هتل خوردیم و رقص محلی بالی رو تماشا کردیم.

غروب آفتاب ساحل کوتا

کنار هتل ما یک مرکز تجاری به نام دیسکاوری بود که هم برگر کینگ و هم kfc اونجا بود.

ساحل نوسادوا ساحلی پر از هتل های 5 ستاره است و بجز هتل چیز زیادی نداره. کسانی که برای relax کردن بالی می رن این ساحل براشون مناسبه. برخلاف ساحل کوتا که یه خیابون پر از مغازه و رستورانه و شب کلی هیجان داره و توی هر رستوران موزیک زنده هست.

فردای اون روز به ساحل نوسادوا رفتیم که مرکز تفریحات دریایی اونجا بود. جت اسکی و بانانا و ... خلاصه همه جور تفریح دریایی بود که ما sea walking رو انتخاب کردیم چون بقیه موارد همگی در کیش یا شمال وجود داره. یه چیز جالب که در بالی وجود داره اینه که برخلاف سایر جاها بهت اجازه می دن که دوربینت رو همه جا ببری. حتی در sea walking کسانی که دوربین ضدآب دارند با خودشون می بردند و سلفی می گرفتند یا حتی عکاسی که عکس و سی دی شما رو به قیمت بالایی می فروخت می گفت اگه دوربین ضدآب دارید من خودم رایگان با دوربینتون برای شما عکس می گیرم. ولی ما که دوربین ضدآب نداشتیم سی دی فیلم و عکسمون رو خریدیم. برای sea walking ما نفری 50 دلار پرداخت کردیم ولی اگه پکیج چند تا از تفریحات مثلا جت اسکی و پاراسل و چند چیز رو با هم می گرفتیم خیلی ارزون تر می شد.

بعد از اون گشت رایگان تور ما رو به معبد "اولواتو" برد. اونجا منظره خیلی زیبایی داشت که کلی عکس گرفتیم.برای ورود به اون معبد باید یه یارچه بنفش رو به کمک یه کمربند زرد دور خودمون می بستیم. یه منظره خیلی دیدنی از بالی درختهایی هستند که اطراف جزیره و داخل آب اقیانوس رشد کردند. این درختها با جزر و مد داخل آب فرو می روند و بیرون می آیند. درختهای خیلی بزرگ و تنومندی هستند و واقعا جالبه که چطور توی آب شور اقیانوس زندگی می کنند.

منظره اقیانوس از معبد اولواتو

توی بالی تقریبا تمام خونه ها یک معبد دارند. خونه های کوچیک معبد کوچیک و خونه های بزرگ معابد بزرگ. توی بالی تقریبا 95 درصد خونه ها ویلایی و یک طبقه و حیاط دار هستن. البته معمولا خونه هاشون خیلی کوچک هستند و در خونه ها باز است. دقیقا مثل روستاهای خیلی کوچک شمال.

معبدهای داخل خونه ها مقبره های خانوادگیه که خاکستر اجدادشون داخلش هست و خیلی قشنگه. حتی هتل ما هم یک معبد داشت. خودشون بهش temple یا معبد می گن. خونه های کوچیک که معبد بزرگ ندارند جلوی در یک صندلی کوچک سنگی البته در ارتفاع بالا گذاشتن که نشانه همون معبد هست.

در بالی حتی از گیر کردن در ترافیک خیابانهای باریک و یا از قذم زدن داخل خیابون هم می شه لذت برد و این به خاطر معماری متفاوت و بسیار زیبای خانه های مردم بالی است. هر خانه شکل معبد متفاوت و بسیار زیبای خود را داره که برای ما تازگی داره. هندوها روزی 3 بار برای عبادت و طلب روزی داخل یک بشقاب مقداری گل و سبزه و گاهی یک دونه بیسکویت می گذارند و عود روشن می کنند و این بشقاب که بیشتر کاغذی هست رو جلوی در خونه یا مغازه خودشون قرار میدن.

جالبه که ما وقتی می گفتیم بالی پر از درختهای گل قشنگ هست , مردم بالی می گفتند ما هر روز برای عبادت به مقداری گل نیاز داریم به همین خاطر داخل تملم خونه ها درخت گل هست. معبد اولواتو معبد محلی هندوها ست که هر شب ساعت 7 رقص آتیش یا "fire dance" انجام می شه که یه نوع عبادته. این رقص آتیش رو ما بعد از اینکه صبح معبد اولواتو رو دیده بودیم فهمیدیم و کلی حسرت خوردیم که چرا شب اونجا نرفتیم. ولی به خاطر ترافیک خیلی شدیدی که همیشه در خیابونهای باریک بالی وجود داره دیگه نتونستیم برای رقص آتیش بریم.

عصر اون روز هم مجدد در هتل ساحل و غروب بسیار زیبا رو تماشا کردیم. استخر رفتیم و شب هم چون 1 شنبه بود در مرکز تجاری دیسکاوری کنار ساحل موسیقی زنده و آتیش بازی بود.

معبد یکی از خانه های بالی

اون شب از یکی از دکه هایی که به توریست ها تورهای گشت یک روزه می فروختند و تعدادشون هم در خیابان کوتا خیلی زیاد بود یک تور رفتینگ خریدیم که نهار هم روی تور بود. رفتینگ در بالی توی دو تا رودخانه اجرا می شه. الان دقیقا اسم رودخانه ها یادم نمی آد ولی یکی گرون تر بود که هم رودخانه بزرگتری بود و هم هیجانش بیشتر بود. ما برای رفتینگ نفری 35 دلار پرداخت کردیم. حتما باید برای خرید این تورها کلی تخفیف گرفت. رفتینگ عالی بود. 14 کیلومتر هیجان واقعی. ما قبلا رفتینگ رو در آنتالیا امتحان کرده بودیم ولی این رفتینگ کجا و اون رفتینگ در آنتالیا کجا. بعد از رفتینگ همانجا نهار خوردیم. البته چون غدای اندونزی بود خیلی خوشمزه نبود ولی ما خیلی گرسنه بودیم وغذای دیگه ای هم اونجا نبود.

بعد از رفتینگ انقدر خسته بودیم که تا فرداش خوابیدیم. فردای اون روز رفتیم پارک آبی واتر بوم که دقیقا روبروی هتلمون بود. قیمت بلیطش نفری 35 دلار بود ولی ما شب قبلش از دکه هایی که کنار خیابون تورهای یک روزه رو می فروختند بلیط پارک آبی رو 28 دلار خریدیم. پارک آبی خیلی خوبی بود. حتی به نظر من از پارک آبی "یاس دبی" بهتر بود. جالب این بود که از هر بازی دو نوع کنار هم داشت. یکی ترسناک و با هیجان و یکی ملایم تر. مزیت این پارک آبی این بود که می تونستیم دوربین ببریم. کسانی که دوربین ضدآب داشتند موقع پایین آمدن از بازی های ترسناک سلفی می گرفتند و ما باز کلی حسرت خوردیم که چرا دوربین ضدآب نداریم.

عکسهایی که عکاسهای خود پارک آبی می گرفتن فوق العاده گرون بود. فکر می کنم هر عکس 50 دلار بود که ما نخریدیم.

بعد از پارک آبی کمی استراحت کردیم و بعد به رستوران هتل رفتیم که بوفه باربیکیو با رقص آتش داشت. کلی خوشحال شدیم چون همون رقص زیبایی که در معبد "اولواتو" از دست داده بودیم رو اینجا توی هتل خودمون تماشا کردیم. قیمت شام اون شب برای هر نفر 22 دلار بود که به نظر من خیلی مناسب بود. چون بوفه باربکیو از انواع گوشت و مرغ و ماهی و میگو با سس های مختلف با کلی سالاد و دسر که همگی بوفه بودند. بعد از آن قهوه و چای با 2 ساعت رقص های مختلف در باغ هتل بود.

خوبی غذاهای بالی اینه که به خاطر اینکه کشور مسلمان هست غذاهای حلال رو به راحتی می توان پیدا کرد.

فردای اون روز ماشین توری که از قبل خریده بودیم راس ساعت 8 صبح اومد دنبالمون. قرار بود ما چند جای دیدنی بالی رو با هم بریم. اول یه رقصی به نام barong dance بود که داستان دین هندو بود. بعد یه کارگاه نقاشی روی پارچه رفتیم و بعد کارگاه نقاشی روی بوم. بعد از اون کارگاه صنایع دستی با چوب که هر سه کارگاه که کارهای دست بود بسیار قشنگ بود. البته ما هم یه چیزهایی ازشون خریدیم. بعد از اون رفتیم به آتش فشان کینتامانی که هنوز فعاله و واقعا مناظر خیلی زیبایی بود.

بعدش یه کارگاه تولید قهوه رفتیم که قهوه های طعم های مختلف رو می شد تست کرد. بالی تولید قهوه داره و قهوه معروفش lowak coffee هست. این قهوه توسط یک حیوان شبیه راسو تولید می شه. این حیوان قهوه رو می خوره و از مدفوعش قهوه کم کافیین تولید می کنن که خیلی هم گرونه.ولی ما اصلا دوست نداشتیم که این قهوه رو مزه کنیم و خیلی باعث تعجبشون بود که ما این قهوه رو تست نمی کردیم و می گفتن که تمیزه.می گفتن مدفوع حیوون رو می شوریم.

خلاصه بعد از اون ما مزارع برنج بسیار زیبا که روی تپه هست رو دیدیم . سپس به ubud رفتیم. Ubud یه محله وسط جزیره بالی هست که تقریبا جنگلیه و اونجا توریست بسیار زیاد بود. بخصوص استرالیایی. چون علاوه بر اینکه محیط زیبای جنگلی داره خیابونهای بزرگ پر از بار و رستوران و مغازه داره و هتلهای این منطقه خیلی ارزون تر از هتلهای ساحل کوتا و نوسادوا هستند. داخل ubud جنگل میمونها یا monkey forest بود. جنگل استوایی واقعی رو می شد اونجا دید. پر از میمونهایی بود که خیلی آروم بودند و داشتن همه جا می دویدند. می شد عکسهای خیلی قشنگی با میمونها گرفت و اگه نمی ترسیدید می شد اونها رو بقل کرد. جای خیلی خیلی قشنگی بود. این تور گشت جزیره که گرفته بودیم استانداردی بود که همه توریست ها رو به همین ترتیب البته با ماشین های اختصاصی می بردند. برای شام هم به جایی به اسم jimbaran می بردند که ساحل قشنگی بود که ما به خاطر خستگی نرفتیم. البته هزینه ناهار و شام و تمامی ورودیه ها با خودمون بود ولی هیچکدوم به نسبت ایران گرون نبود.

آتشفشان کینتامانی

مزارع برنج

Monkey forest

فردای اون روز تا ظهر داخل هتل بودیم. کلی عکس گرفتیم و از سوپر روبروی هتل کمی قهوه و شکلات و سس های چیلی برای سوغات خریدیم و ظهر راهی فرودگاه شدیم.

جزیره بالی تفریحات دیگه ای هم داره مثلا پارک فیل ها که فیل سواری و نمایش فیل هاست . یک باغ وحش هم داره که شنیدیم خیلی قشنگه و سافاری داره. ولی ما قبلا فیل سواری و سافاری رو توی تایلند تجربه کرده بودیم . به همین خاطر اونجا نرفتیم.

قبل از مسافرت مشکلی که من داشتم این بود که نمی دونستم بهتره هتل رو در ساحل کوتا بگیرم یا ساحل نوسادوا. و در هیچ سفرنامه ای هم کسی راهنمایی نکرده بود. به نظر من ساحل کوتا برای اقامت بهتره. چون هم شور و هیجان شبهای خیابان کوتا دیدنیه و هم رستورانهای با قیمت مناسب در خیابان jalan kutta که خیابان ساحل کوتا هست بیشتره. ساحلش هم ساحل تمیزتریه. چون ساحل مرکز تفریحات دریایی که در نوسادوا بود پر از جلبک بود. البته احتمالا ساحل هتل های 5 ستاره در نوسادوا هم باید ساحل های تمیزی باشه.

قبل از سفر من توی سفرنامه ها خونده بودم که ویزای اندونزی رو باید داخل فرودگاه خودشون گرفت و همینطور موقع خروج از اندونزی باید عوارض خروج از کشورشون رو پرداخت کرد. این دقیقا درسته. تمام کسایی که موقع ورود به بالی با ما از هواپیمای ایراشیا پیاده شدند رفتند داخل صف که ویزا بگیرند. البته تنها ایرانی داخل هواپیما ما بودیم.

ما داخل ایران موقعی که رفتیم آژانس برای خرید تور بالی, پاسپورتهامون رو گرفتند و سفارت اندونزی ویزای ما رو همینجا صادر کرده بود و توی پاسپورت چسبانده شده بود. به این ترتیب ما نه اونجا نیازی بود ویزا بگیریم و نه عوارض خروج دادیم. چون قبلا این پولها رو آژانس مسافرتی پرداخت کرده بود. فکر می کنم اینکه سفارت اندونزی ویزای ایرانی ها رو داخل ایران می ده به خاطر مردمی هست که می رن اندونزی تا از آنجا غیر قانونی به سمت استرالیا بروند.

سفر به بالی سفری خوب با مناظر دیدنی هست که توصیه می کنم همه امتحان کنند.البته به خاطر مسافت طولانی این سفر برای بچه ها مناسب نیست و خیلی خسته کننده است. چون برای بچه ها نه تفریحات آبی مناسب است نه رفتینگ . تور گشت جزیره هم برای بچه ها فقط خسته کننده است تا اینکه از اون مناظر زیبا لذت ببرند. تمام عکسهای بالا رو خودم گرفتم. امیدوارم همه یک سفر به بالی داشته باشند و از مناظر زیبا لذت ببرند.

نویسنده : مینا احمدی یزدی