هشت روز با کوالالامپور

هشت روز با کوالالامپور:

من چند وقتي بود به اين فكر مي كردم كه حتما يه سفر به جنوب شرق آسيا داشته باشم و با تحقيق به كشور مالزي و شهر كوالالامپور براي شروع گردش تو اين منطقه رسيدم. به همين خاطر از اوايل ارديبهشت و هماهنگ كردن با همسفرهام كه مادرم و خواهرم بودند تصميم گرفتيم اواخر ارديبهشت و اوايل خرداد سال 1396 رو براي تاريخ سفرمون انتخاب كنيم.

به غير از دلايل شخصي ، شرايط آب و هوايي مقصد هم در نظر گرفته شد و اين تاريخ انتخاب شد. تو اين فصل باران هاي موسمي كوالالامپور كاهش پيدا ميكنند و هوا ثبات بيشتري دارد.

رزرو تور: با جستجوي عبارت تور مالزي اولين سايتي كه به سراغش تو صفحه گوگل رفتم لست سكند بود چون مطمئن بودم بهترين قيمت ها رو ميتونم اونجا پيدا كنم و البته با خوندن نقد هاي ديگر مسافرين از هتل ها و آژانس هاي مسافرتي هم ميشه بهترين تصميم رو گرفت.

در نهايت با زير و رو كردن صفحه تورهاي مالزي، از شركت مقتدر سير تابان تور كوالالامپور رو براي هشت روز و هفت شب هتل نووتل و پرواز ماهان اير براي سه نفر با قيمت  2130000 تومان رزرو كردم.

تمام مراحل با ارسال عكس مدارك از طريق تلگرام و ايميل انجام شد و ما فقط يك مرحله جهت مهر كردن بليط براي گرفتن ارز مسافرتي به دفتر آژانس مقتدر سير مراجعه كرديم.

گرفتن ارز مسافرتي: توضیح این قسمت رو حذف کردم چون متاسفانه همون 300 دلار هم دیگه پرداخت نمیشه!

انتخاب هتل : براي انتخاب هتل شايد خيلي نبايد سخت گيري كرد ولي مهمترين مسئله در انتخاب هتل به نظر من نزديك بودن به محليه كه رفت و امد بهش آسون باشه. هتل نووتل از اين حيث تو يكي از بهترين مناطق قرار گرفته بود درست روبروي ايستگاه مونوريل و نزديك خيابان هاي اصلي شهر. شب هاي كوالالامپور واقعا زيباست و قدم زدن تو اون خيابان هاي پر شور رو نبايد از دست داد. به همين خاطر پيشنهاد ميكنم حتما يه هتل در نزديكي خيابان بوكينگ بيتانك كه قلب تپنده شهرهست انتخاب كنيد. با یه سرچ ساده تو گوگل و البته تو همین سایت میتونید هتل هایی که تو این منطقه هستند رو پیدا کنید.

مکان هتل نووتل

انتخاب پرواز: در بازه زماني سفر ما فقط دو هواپيمايي ماهان كه ايراني هست و هواپيمايي ايراسيا كه متعلق به كشور مالزيه پرواز مستقيم به كوالالامپور داشتند. هواپيمايي عمان اير، قطر و امارات هم هستند كه من به علت توقف اصلا سراغشون نرفتم. من اينجا تفاوت هاي اين دوتا ايرلاين رو مينويسم كه مسافران عزيز با توجه به اين موارد بتونند انتخاب كنند:

هواپيمايي اير اسيا حدود 200 هزار تومن ارزونتر از ماهانه

ساعات پروازي ماهان رفت 22:30 و برگشت 23:30 – ساعات پروازي ايرآسيا : ساعت 1 بامداد رفت و 19:30 برگشت

اگر پرواز ماهان رو انتخاب كنيد زمان بيشتري در سفر خواهيد بود.

خدمات در پروازهاي ماهان رايگان ارائه ميشود ولي در مورد ايرآسيا استفاده از یه سری از امكانات با پرداخت هزينه قابل دسترسي است.

هواپيماهاي ماهان قديمي تره و صندلي ها بهم نزديك تر هستند ولي هواپيماهاي اير اسيا جديدتر و مدرن تر هستند. البته تو این مورد خیلی مطمئن نیستم شاید بستگی به شانس داشته باشه!

با توجه به شرايط بالا من ترجيح دادم با هواپيمايي ماهان پرواز هشت ساعته به كوالالامپور رو داشته باشم. چون زمان بيشتري ميتونستم در سفر باشم و هم اينكه خدمات ارائه شده در پرواز از طرف شركت ماهان برام مهم بود.

شروع سفر:

روز يكشنبه حدود ساعت شش و نيم عصر ما خودمون رو به فرودگاه امام خميني رسونديم. فرودگاه خيلي شلوغ بود بعد از  تحويل بار و گرفتن كارت هاي پرواز كه به كندي انجام شد به باجه بانك سامان تو طبقه زيرين رفتيم و نهصد دلار ارز مسافرتي خودمون رو براي سه نفر دريافت كرديم. باجه خلوت بود و خيلي سريع اين مرحله انجام شد. من قبل از اين هم ششصد دلار تهيه كرده بودم و با مجموع 1500 دلار به سمت كوالالامپور حركت كرديم.

يه اب ميوه هم تو كافه اونجا خودمون رو مهمون كرديم و منتظر شديم كه پروازمون رو اعلام كنند. فرودگاه امام خميني نسبت به تعداد پروازهاش كوچيكه و تعداد صندلي هاي انتظارش خيلي كمه و مانيتور اعلام پرواز هم تو جاي خوبي نصب نشده و براي چك مانيتور بايد مرتب از جات بلند بشي تا بتوني صفحه رو بخوني. به هرحال پرواز ما با نيم ساعت تاخير از فرودگاه امام خميني، تهران رو به مقصد كوالالامپور ترك كرد. دو مرحله پذيرايي شام و صبحانه در پرواز انجام شد كه كيفيت هر دو خوب و قابل قبول بود . به هرنفر هم پتو و بالشت و چشم بند برای خواب داده شد. هرچند خوابيدن خيلي روي اون صندلي ها سخت بودند.

دوشنبه : ( ورود به مالزی- هتل نووتل- آکواریوم و برج های دوقلو )

با توجه به هشت ساعت پرواز و اختلاف 3.5 ساعته با مالزي تو نيمه اول سال راس ساعت 10.30 دقيقه به فرودگاه كوالالامپور وارد شديم.( تو نیمه دوم سال این اختلاف ساعت 4.5 ساعت میشه. ) اول بايد سوار يه مترو مانندي ميشديم تا خودمون رو به سالن بعدي براي چك پاسپورت و تحويل بار ميرسونديم. از هواپيما كه پياده بشيد از يك راهرو به يك سالن هدايت ميشيد و بعد از گذشتن از چند فروشگاه به محل سوار شدن اون مترو ميرسيد.

تصویری از ورودی قطارهای انتقال مسافر ( تصویر از اینترنت برداشته شده است)

شماره های بالای این قطارها راهنمای مسافران برای رسیدن به محل درست است.

روند چك پاسپورت و انگشت نگاري و .. به كندي انجام شد و ما ساعت دوازده تونستيم بارها رو تحويل بگيريم و پرسون پرسون به خروجي فرودگاه برسيم. دقت كنيد كه تابلوهاي خروجي زياد ميبينيد و بايد حتما سوال كنيد تا بتونيد خروجي درست رو پيدا كنيد. اونجا ليدرهاي ايراني شركت هاي گردشگري منتظر مسافرانشون بودند  و ما رو براي سوار شدن به اتوبوس ها هدايت مي كردند. تور ليدر ما اول حضور نداشت و ما بعد از معطلي 10 دقيقه اي تونستيم پيداش كنيم و خسته از سفر طولانيمون سوار اتوبوس شديم. شركت گردشگري ايرما تراول مسئوليت ترانسفر مارو به عهده داشت. ليدر ما اول يه سري توضيحات كلي در ارتباط با شهر كوالالامپور داد و خدمات گردشگري رو هم معرفي كرد كه خوب تورها بين 30تا 70 دلار براي هر نفر بود. من با توجه به اينكه خيلي تحقيق كرده بودم و سفرنامه هاي دوستان عزيز رو هم تو همين سايت خونده بودم نيازي به استفاده از تورهاي دسته جمعي نديدم و توري از طرف ما ثبت نام نشد.

من اينجا لازم ميدونم يه توضيحي در ارتباط به انتخاب يا عدم انتخاب اين تورها بدم:

روشهاي گردشگري تو شهري مثل كوالالامپور پايتخت مالزي متفاوته و اين به نگاه شما و هدف شما از سفر بر ميگرده.

بعضي از مسافرها حضور ليدر و وسيله نقليه و گردش گروهي رو ترجيح ميدهند و اين راه رو مطمئن تر و مفيدتر ميدونند.

تعدادي از مسافرين هم گردش با تاكسي هايي كه يك روز در اختيار هستند و شما رو به محل هاي گردشگري ميبرند رو مناسب ميدونند كه اين هم راه خوبي خواهد بود و اگر تعدادتون زياد باشه مقرون به صرفه هم هست.

يك عده هم مثل من قدم زدن تو خيابون هاي شهر و كشف مكان هاي از پيش تعيين نشده و هم صحبت شدن با مردم محلي رو از لذت هاي سفر ميدونند.

به همين دليل به نظرم هر كدوم از اين روش ها رو شما بايد با توجه به شرايط خودتون از لحاظ روحيه و هزينه و وقت انتخاب كنيد و مطمئنا ميتونيد سفر دلچسبي داشته باشيد. در ادامه من بيشتر در اين رابطه توضيح ميدم .

ليدرمون مارو جلوي يه money EXchanger پياده كرد بهتره كه اگه نياز نداريد اينجا پولتون رو چنج نكنيد . بهترين چنجر ها تو خيابون بوكيت بينتانگ هستند. و اگرم خيلي نياز هست نهايتا پنجاه دلار پول رو به رينگت تبديل كنيد. من خودم 100 دلار رو تبديل كردم كه بعدا متوجه شدم با اختلاف حدود پنج رينگت به ازای هر100 دلار ميتونستم بهتر چنج كنم. نرخ تبديل بين 428 تا 425 رینگت به ازای 100 دلار در خيابان بوكيت بينتانگ تو اين هشت روز متغير بود. یعنی هر دلار حدود 4.28 رینگت . برای هر خانواده یک سیم کارت تحویل داده شد که من همون شب با کلی راهنمایی گرفتن از مغازه دارهای مالزی تونستم به مبلغ 5 رینگت شارژش کنم . به غیر از استفاده از اینترنت گوشی برای گوگل مپ فقط دوبار هم با لیدرمون تماس گرفتم و خط بعد از سه چهار روز دیگه اصلا کار نمیکرد. حداقل من بلد نبودم دوباره به کار بندازمش و کلا نیازی هم نداشتم.

با گذشتن از يه ترافيك سنگين ساعت 3 به هتل نووتل رسيديم. بعد از نوشيدن نوشيدني خنك با طعم پاپايا و انتظار ده دقيقه اي اتاقمون در طبقه 18 رو تحويل گرفتيم. مبلغ 200 رينگت هم از ما دريافت كردند و ذکر شد که روز اخر پس داده میشه!

اتاق های هتل خیلی بزرگ نبودند و برای نفر سوم هم تخت اضافه گذاشته بودند. نور اتاق کم بود و وسایل نسبتا قدیمی بودند. امکانات دیگر اتاق چای ساز ، یه یخچال کوچیک که خیلی هم خنک نمیکرد ، سیف باکس و تلویزیون ، دمپایی های روفرشی و دیگر امکانات معمول بود . حمام وان داشت و سشوار هم داخل حمام قابل استفاده بود . اینترنت هم تو همه جای هتل سرعت خوبی داشت . هر روز هم اتاق با چای و قهوه و انواع شامپو و لوسیون بدن و .. شارژ میشد. سه اسانسور هتل سرعت خوبی داشت و معطلی تو طول روز و حتی موقع صبحانه نداشتیم. تو مدت اقامتمون یه گروه 100 نفری برای یه همایش هم تو هتل نووتل حضور داشتند ولی با این حال شلوغی و ازدحامی رو تو هتل متوجه نشدیم . صبحانه این گروه هم تو طبقه سوم و جدا از بقیه مسافرها سرو میشد. ولی کلا به نظرم ستاره های هتل ها با توجه به شهر های مختلف امکانات متفاوتی رو ارائه میده. مثلا هتل داد شهر یزد تو همین ایران زیبای خودمون چهار ستاره است ولی امکانات و بزرگی اتاق هاش اصلا قابل مقایسه با هتل چهار ستاره نووتل نیست. به نظرم هتل در مالزی رو فقط با در نظر گرفتن فاکتور های جای راحت برای خواب و مکان مناسب از لحاظ رفت و امد انتخاب کنید . به هر حال با همه کم و کاستی ها من از هتلمون به علت قرار گرفتن تو یکی از بهترین نقاط شهر راضی بودم.

برای گشت و گذار تو کوالالامپور در  اولین روز حضورمون تو این شهر تصمیم گرفتیم با یه گشت کوچیک تو یه منطقه نزدیک به هتل شروع کنیم. با توجه اينكه ميدونستم خيلي نزديك به برج هاي دوقلو هستيم پس از يك استراحت كوتاه به سمت برج ها و آكواريوم كوالالامپور رفتيم. توی راه هم حواسم به ایستگاههای اتوبوس و مونوریل بود که چجوری باید خودمون رو بهشون برسونیم.

اینجا لازم میدونم یه توضیحات کلی در ارتباط با وسایل نقیله عمومی مالزی بنویسم:

توضیحات مختصری در ارتباط با حمل و نقل شهری کوالالامپور :

حمل و نقل شهری تو کوالالامپور با اتوبوس، تاکسی ، مونوریل و قطار های شهری انجام میشه.

تاکسی ها سه رنگ هستند که ارزان ترین اونها تاکسی های قرمز هستند و تعدادشون تو سطح شهر بیشتره.

تاکسی های آبی که لوکس تر هستند و قیمتشون بیشتره و سعی کنید باهاشون چونه بزنید.

تاکسی های بنفش که به ندرت میبینیدشون و از نظر قیمت تقریبا مشابه تاکسی های قرمز هستند.

ایستگاه های تاکسی به شکلی که تو تهران شما میبینید اونجا همه جای شهر نیستند . بهتره به اپلیکیشن های انلاین تاکسی هم فکر کنید.

اتوبوس ها هم چند نوع هستند که ما خیلی استفاده نکردیم . پرداخت کرایه هم تو اتوبوس ها نقدی امکان پذیره و نیازی به گرفتن بلیط نیست.  اتوبوس های گردشگری رایگان به اسم GO KL هم در سراسر شهر مسیرهای مشخص دارند که ما اصلا سوار نشدیم. اتوبوس هایی به رنگ بنفش بودند. ولی برای چک کردن شماره و مسیر اتوبوس ها بهتره به سایت زیر مراجعه کنید :

www.myrapid.com.my/traveling-with-us/how-to-travel-with-us/rapid-kl/bus

برای مسیرهای کلیه اتوبوس ها

www.gokl.com.my

برای مسیرهای اتوبوس های رایگان گردشگری

ولی از نظر من با توجه به حجم ترافیک شهر کوالالامپور خیلی استفاده از اتوبوس تو وقت شما صرفه جویی نمیکنه.

بليط گرفتن تو خطوط مترو و مونوريل از طريق دستگاههاي خودكار انجام ميشه. روش كار خيلي ساده است شما اول نوع قطار مورد نظر رو انتخاب ميكنيد بعد وارد يه صفحه ميشيد كه بايد ايستگاه مقصد رو وارد كنيد تا هزينه بليطتون محاسبه بشه . براي اين كار بايد بدونيد ميخوايد درچه جهتي حركت كنيد و نام ايستگاه رو بدونيد. بعد هم تعداد بليط رو با علامت + مشخص ميكنيد و درانتها بايد هزينه رو از طريق اسكناس يا سكه بپردازيد. اگه اسكناستون درشته باجه خريد بليط براي شما خردش ميكنه و بعد ميتونيد وارد دستگاه كنيد. بعد هم ژتون ها و بقيه پولتون رو براتون ميفرسته بيرون. اين ژتون ها رو موقع ورود بايد روي دستگاه قرار بديد و موقع خروج بايد مثل سكه داخل دستگاه بندازيد. اصولا باجه هایی که اونجا هستنددر خرید بلیط کمکتون نمیکنند و نهایت کاری که انجام میدند خرد کردن پول برای شماست !

هزينه ها از یک رينگت تا نهايتا 5 رينگت متفاوته. ولي براي ما جمعا سه نفرمون هيچ وقت از 12 رينگت در داخل شهر تجاوز نكرد. برای رسيدن به ايستگاه مركزي باید از یک  مرکز خرید عبور میکردیم و بعد نشانه ايي كه ترمينال kl-sentral بود رو دنبال میكرديم و بعد از پایین اومدن از پله ها به يه سالن بزرگ میرسيديم . ترمینال مرکزی در واقع همین سالن بزرگ پایین پله ها بود. برای تغییر نوع قطار همیشه باید ابتدا به kl-sentral  میرفتیم.

تصویر خطوط متروی کوالالامپور رو میتونید با یه سرچ ساده پیدا کنید من نقشه ای که خودم تهیه کرده بودم رو اینجا میذارم. به نظرم برای کسایی که خودشون میخوان تو شهر بگردند لازمه که یه نسخه از این نقشه رو همیشه همراه داشته باشند.

نقشه خطوط متروی کوالالامپور

كليه قطار ها خنك هستند و به ندرت ازدحام توشون مشاهده ميشه. البته مونوریل تو ساعات اولیه صبح تو مرکز شهر نسبتا شلوغ بود . سوار مونوریل شدن هم تجربه ای که سعی کنید امتحانش کنید . یکی از عجایب قطارهای شهری کوالالامپور عدم اشتیاق مردم اونجا برای نشستن روی جاهای خالیه ! حتی اگه جای خالی هم باشه خیلی از مسافرین سرجاشون می ایستند و کمتر کسی چشم به خالی شدن صندلی ها داره  ! بیشتر فکر میکنم این حرکت بخاطر الویت دادن به مسافرین با سن بالاتر و توریست ها برای نشستنه.

آکواریوم: با گذشتن از يك خيابون و يك زير گذر كه بعدها فهميدم زير گذر مركز خريد klcc suria بود درست آكواريوم روبروي ما ظاهر شد. این اکواریوم با قدمت نه چندان زیاد از بزرگترین اکواریوم های دنیا به حساب میاد و ماهی هایی که اینجا نگهداری میشه اکثرا از گونه هایی هستند که فقط در اعماق اقیانوس ها میشه پیداشون کرد. قيمت بليط 69 رينگت بود. به محض ورود يه عكاس از ما خواست كه چند جور شكلك و ادا و ژست بگيريم و ازمون عكس گرفت. در ابتدا اكواريوم هاي كوچيكي هستند كه ميتونيد ماهي ها رو اونجا با توضيحاتي كه براي هركدومشون نوشته شده ببينيد. جالبترين قسمت اكواريوم اول يه اكواريوم استوانه اي شكله كه به يه حوض بزرگ منتهي ميشه و فضاي خيلي زيبايي رو ساخته و قسمت بعدي اكواريومي به طول 90 متره كه حس حضور در اقيانوس رو به شما ميده و كوسه هاي بزرگ از بالاي سر شما با ارواره هاي غول اسا عبور ميكنند. بهتره از قبل زمان غذا دادن به ماهی ها رو تو سایت اکواریوم چک کنید که بتونید در اون زمان بازدیدتون رو انجام بدید و لذت دیدن غذا خوردن ماهی ها رو از دست ندید که البته ما ازدست دادیم . سایت اکواریوم کوالالامپور و ساعات برنامه غذایی :

https://aquariaklcc.com/visitors-info/feeding-schedule

از برنامه های جالب دیگه اکواریوم قفس خشم هست که مثل فیلم های هالیوودی شما رو وارد یه قفس میکنند و میتونید برید پیش کوسه های عزیز . این برنامه نیاز به رزرو از چند روز قبل داره و حدود 211 رینگت هم هزینه اش میشه.

موقع خروج از اکواریوم هم يه بازارچه كوچيك هست كه ميشه ازش يادگاري خريد. در انتها هم عكسهايي كه ازمون گرفتند رو با قيمت حدود 50 رينگت براي فروش ارائه ميدادند كه ما نخريديمشون. خیلی با اون شکلک هایی که از خودمون دراورده بودیم قیافه هامون بد شده بود و کلا سر هیچ عکسی به توافق نرسیدیم .

 

بعد از اكواريوم به پارك klcc رفتيم. به قدري طبيعت زيباي استوايي اين پارك و نماي برج هاي دوقلو ما رو جذب كرده بود كه اصلا فراموش كرديم كه ناهار نخورديم و با تنقلاتی که همراهمون بود سير شديم. در حال عكاسي از اين محل زيبا بوديم که نم نم احساس کردیم بارون صورتمون رو خیس میکنه ولی همچنان به عکاسی و قدم زدن ادامه دادیم . همه مردم در حال دویدن بودند و ما با تعجب اونارو نگاه میکردیم و اونا با تعجب مارو... تعجب ما بخاطر این بود که نم نم بارون که خیلی ازار دهنده نیست و به این سرعت فرار کردن نداره . ولی بعد از کمتر از یه دقیقه دلیل تعجب اونا رو از خونسردی خودمون متوجه شدیم . بارون در مدت کمتر از یه دقیقه به سیلاب تبدیل شد و ما تقریبا خیس به ورودی مرکز خرید جایی که همه پناه گرفته بودند خودمون رو رسوندیم. بعد از حدود يك ساعت بارش بارون كه خيلي هم تماشايي بود تونستيم دوباره به هتل برگرديم. تو يه كافه كوچيك سرراهمون يه نوع نون خوشمزه و قهوه خورديم كه نفري حدود 12 رينگت شد و ديگه چون به شام ميلي نداشتيم و خسته هم بوديم ترجيح داديم استراحت كنيم.

ما از ایران با خودمون آجیل و میوه و یه مقداری خوراکی اورده بودیم که به نظرم نیازی هم نبود چون اونجا همه چی در دسترس هست .

طبیعت استوایی پارک

برج های دوقلو

ساعات بازدید آکواریوم : 10:30 صبح تا 8 شب و اخرین ساعت بلیط فروشی 7 شب

زمان مورد نیاز برای بازدید حدود دو ساعت

هزینه روز دوشنبه: ( اولین روز حضور در کوالالامپور ) برای سه نفر

بلیط اکواریوم برای سه نفر : 207 رینگت

خوراکی ها : شیرینی و قهوه + نوشیدنی و آب معدنی = 50 رینگت

مجموع برای سه نفر = 257 رینگت ( حدود 60 دلار)

تور گروهی امشب برنامه رستوران مالایی رو داشت که هزینه ترانسفر و ورودی رو 40دلار ( تقریبا برابر 170 رینگت ) تعیین کرده بود. من قبل از سفر نحوه رفتن به رستوران رو سرچ کرده بودم اینجا مینویسم اگه علاقه به رفتن داشتید بتونید استفاده کنید . ما به این برنامه تمایل نداشتیم و از رفتن صرف نظر کردیم . اگه خودتون بخواید برید میتونید با مونوریل در ایستگاه بوکیت ناناس bukitnanas پیاده بشید و با اندکی پیاده روی در خیابان امپانگ خودتون رو به رستوران برسونید. ورودی رستوران در زمان سفر ما به مالزی فکر میکنم حدود 130 رینگت بود که شامل استفاده از منوی باز غذاها به همراه مراسم رقص مالایی میشد. به نظرم برای کسانی که فاصله مکانی هتلشون زیاده همراه شدن با تور میتونه به صرف باشه.

 سه شنبه: ( باتوکیو و زونگارا )

صبح خودمون رو به طبقه همكف هتل رسونديم تا صبحانه بخوريم من تو خيلي از نقدها و سفرنامه ها خونده بودم كه صبحونه ها قابل خوردن نيست و تنوع نداره ولي صبحونه هتل براي من خيلي جذابيت داشت و سعي كردم هر روز حداقل از هر كدوم از غذاهاي عجيبشون تست بكنم كه خوب البته خيلي هاش با ذائقه ما جور نبود. بعضی غذاهاشون هم آداب خاص خودش رو داشت یعنی باید میدونستی که کدوم ظرف رو با اون یکی باید قاطی کنی و بعد با چاپستیک یکی از اون تیکه هایی که اکثر موقع ها متوجه نشدم چی هستند رو تو اون مخلوط بزنی و بخوری... برای دریافت این دانش هم از بقیه مسافرهای اسیای شرقی راهنمایی میخواستم ...  غذاهايي هم مثل نيمرو و تخم مرغ آبپز، سوپ و لوبیا و عدسی ، نودل و برنج ، انواع شيريني ، پنكيك ، پنير گودا و چدار ، كورن فلكس ، چند نوع ژامبون ، ماست های میوه ای ، چند مدل املت ، میوه های خورد شده، سبزیجات و سالاد و  انواع نوشيدني گرم و سرد و ... هم بود كه ميشد از اونا هم استفاده كرد.

 

صبحانه هتل نووتل

امروز برنامه ما ديدن باتوكيو بود. با مونوريل كه ايستگاهش يه دقيقه با هتل فاصله داشت به ترمينال مركزي kl-sentral رفتيم.

ایستگاه مونوریل راجا چولان – ایستگاه نزدیک به هتل نووتل

باتو کیو : براي رسيدن به باتوكيو بايد بليط خط ktm komuter به سمت باتو کیو رو خریداری کردیم و در ايستگاه باتو كيو پياده ميشديم.

مناظر بين راه سبز و زيبا بودند. نرسيده به ايستگاه ميشد كوههاي عجيب و قسمتي از مجسمه بزرگ بودا رو مشاهده كرد. بعد از عبور از روي پل به ورودي معبد هندي ها رسيديم و اولين كساني كه به استقبال ما اومدن ميمون هاي شيطون بودند. ما يه پفك از تهران براشون سوغاتي اورده بوديم و وقتي يه مشت جلوشون ميريختيم چندتاشو تو دهنشون به زور جا میدادند و بقيه رو هم تو مشت هاشون و فرار ميكردند يه گوشه. اونارو كه ميخوردند دوباره به طرف ما ميومدند و بقيه اش رو ميخواستند. كلا خيلي با مزه هستند و كلي شما رو ميخندونند. يه معبد در ورودي وجود داره كه مثل همه معابد هندي ها بايد بدون كفش و جوراب واردش ميشديم. این معبد متعلق به رب النوع هانومان است .

 

معبد هانومان

عبادت کنندگان معبد

نمونه ای از تابلوهای معبد که نشان دهنده جنگ ها و پیروزی های خدایان هندی است

مجسمه بزرگ سبز رنگی که درست در ورودی غار رامایانا وجود داره هم متعلق به این الهه هندی است. هانومان و یا هانومات در حماسه رامایانا با راما پیمان می‌بندد. هانومان در پی این پیمان به جستجوی سیتا ، همسر ربوده شده راما می‌پردازد و او را در کاخ پادشاه اهریمنان هی رانیا کشیپو می‌یابد. هانومان نماد ایثار و فداکاری ست. وقتی از او پرسیدند آیا راما را می‌شناسی؟ سینه اش رادرید و قلبش را نشان داد که بر آن نام راما نوشته بود. حالت سینه شکافته این مجسمه نیز به همین داستان اشاره دارد. 

غار رامایانا تلفیقی از مجسمه ها و آثاری از جنگ ها و پیروزی های مورگان با شیاطین و اهریمنان است .

مجسمه هانومان

بعد از ديدن اون معبد و غار به طرف پله ها و مجسمه مورگان رفتيم. تو فضاي جلوي مجسمه يه عالمه كبوتر روي زمين از توي دست مسافرها غذا ميخوردند و مناظر جالبي رو بوجود اورده بودند. مورگان یکی از سه هزار خدای هندوهاست و با عنوان خدای جنگ شناخته میشه. توي معابد هندي خانم ها بايد پاهاشون تاپايين زانو پوشيده باشه و به همين خاطر اونجا به عده اي شال اجاره داده ميشد. تو سفرنامه ها خونده بودم که تعداد زیادی پله رو باید بالا رفت ولی برای ما ایرانی ها که قلعه رودخان رو بالا رفتیم این پله ها قاعدتا شبیه یه شوخیه! با بالارفتن از پله ها به ورودي غار عجيبي رسيديم كه معبد هندي ها اونجا بود. این غار به نام temple cave  معروفه . براي ورود به صحن اصلي معبد مجددا بايد جوراب و كفش ها رو در مياورديم. این معبد محل ستایش خدای مورگان است. اگر به خادمین معبد مقداری پول بدید برای شما خال هندی میذارند و دعا میخونند . بعد از گشت و گذار و ديدن مجسمه ها به سمت پايين حركت كرديم و به دهانه غار سياه رسيديم كه براي غارنوردي بايد 35 رينگت پرداخت ميشد ولي چون معطلي داشت كه گروه تشكيل بشه ما صرف نظر كرديم.  

 

مجسمه مورگان

دهانه غار temple cave

به پايين پله ها که رسیدیم دلمون یه نوشیدنی خنک میخواست به همین خاطر نارگيل سبز به قيمت 5 رينگت خريديم كه گرم بود و مزه خاصي نداشت. همونجا نارگیل رو با سرعت خاصی تکه تکه میکنند و حس خوردن یه نوشیدنی کاملا ارگانیک تنها قسمت خوبشه . یاد خانواده دکتر ارنست تو این سفر همه جا با من بود با اینکه اونا یه جای دیگه بودند ولی خوراکی ها تقریبا مشابه بود و این اولین جایی بود که حس کردم وارد کارتون روزهای بچگی مون شدم و کنار دختر خانواده دارم نوشیدنی نارگیل میخورم !

نوشیدنی نارگیل

بعد به سمت فروشگاههاي كوچك همون حوالي رفتيم و ميوه هاي خورد شده استوايي به قيمت 4 رينگت براي جت فروت و 3 رينگت براي دراگون خریدیم. جت فروت شيرين با طعم خوب ميوه هاي استوايي بود و دراگون هم بين ترش و شيرين بود. کلا از جاذبه های گردش تو کوالالامپور خوردن همین میوه های خوش آب و رنگ استواییه.

جت فروت و دراگون

زونگارا :  از اونجا يه تاكسي آبی به مبلغ 35 رينگت كرايه كرديم و به زو نگارا يا باغ وحش ملي كوالالامپور رفتيم. ما تقریبا هیچ جا از تاکسی ها نخواستیم تاکسی متر رو روشن کنند و حتی چونه هم نزدیم ولی شنیدم که اگه این دو کار رو انجام بدید حتما تو قیمت تاثیر داره . اگر خودتون بخواید برید باید با خط kula jaya line که بنفش کمرنگ هست تو عکس خطوط مترو به ایستگاه wangsa maju  برید و بعد با تاکسی خودتون رو به باغ وحش برسونید.

راننده تاکسی اصرار داشت ما رو به دیدن صنایع قلع ببره و خیلی تبلیغ میکرد ولی چون قبلا خونده بودم که خیلی هم جالب نیست بی خیال شدیم . ورودي باغ وحش 85 رينگت برای بزرگسالان بود. موقع وارد شدن به باغ وحش باز ماجرای عکس گرفتن و شکلک دراوردن تکرار شد و ما تو لوکیشن های مختلف ادای خرس و ببر و پاندا دراوردیم و بعد وارد باغ وحش شدیم. ديدن حيواناتي مثل ببر، شير، زرافه و پاندا با فاصله اندك درنوع خودش لذت بخش بود. جالبترين قسمت باغ وحش اطراف درياچه و پليكان ها ي ازاد بودن كه به راحتي ميشد از كنارشون گذشت. اونا هم در دسته هاي سی چهل تایی در كنار ما قدم برميداشتند و حس و حال جالبی به آدم منتقل میشد. طبیعت باغ وحش خیلی جالبه به خصوص که روز اول سفر ما و قدم زدن تو جنگل های استوایی واقعا حال و هوای مارو عوض کرده بود. ماشین هایی هم تو باغ وحش هست که میتونید با کرایه یک یا دو رینگت سوارشون بشید و اونا شمارو تو باغ وحش بچرخونند ولی خوب اگه اهل قدم زدن هستید و گرمای هوا اذیتتون نمیکنه خودتون این مسیر رو برید. توي باغ وحش بستني دوريان خورديم و چون شنيده بوديم اين ميوه مزه عجيبي داره گفتيم اول طعم بستني اش رو بچشيم. قابل گفتن نيست كه واقعا طعم بدي داشت مزه پيازي كه براي طعم دار كردن جوجه كباب استفاده ميشه و مونده شده. خلاصه چون دو طعم ديگه هم گرفته بوديم این یکی رو بی خیال شدیم و رفتیم سراغ طعم هاي ديگه. ولي خيلي چسبيد چون خنك بود. هر بستني سه اسكوپي هم حدود 15 رينگت بود. مالزي چون صنعت دامپروري نداره لبنيات اينجا خيلي گرونتر از ايرانه. و بستني هاشون هم خارج از اين قاعده نبود. مثلا یه نوع بستنی های یخی داشتند که توش تکه های میوه بود و از همه قیمت پایین تری داشت که حدود 3 رینگت بود ولی ناگفته نماند که خیلی خوشمزه بودند و تو اون آب و هوا خوردنشون بسیار میچسبید.  بعد از ديدن اون همه حيوون با مزه با استفاده از اتوبوس هايي كه اونور خيابون درست روبروی درب اصلی باغ وحش بودن به ترمينال مركزي رسيديم و دوباره سوار مونوريل شده و به هتل برگشتيم. كرايه اتوبوس نفري يك رينگت بود که ما رو به kl-sentral  رسوند.

بعد از رسيدن به شهر حدود ساعت پنج و نيم تو رستوران KFC ناهار خورديم كه هزينه ناهار حدود 45 رينگت شد.

ساعت از هفت گذشته بود كه به پاساژ تايمز اسكوئر رفتيم  شنيده بودم كه طبقات هفت و هشتش بليط مناطق گردشگري رو با قيمت مناسب ميشه تهيه كرد. شركتي كه بليط دهكده فرانسوي و ژاپني رو ميفروخت تا ساعت شش باز بود و ما یک ساعت دیر رسیدیم ولي با يك كم پرس و جو از شركت گردشگري سومر در طبقه هفتم بليط پارك آبي رو به قيمت 125 رينگت تهيه كرديم و قرار شد فردا به سان وي لاگون بريم. بليط پارك آبي 170 رينگته كه ما بعد فهميديم سه شنبه ها نيم بهاست. البته اينم بايد درنظر گرفت گه شايد به همين علت سه شنبه ها شلوغ تر باشه. پس از گشتي تو خيابان بوكيت بينتانگ از يه MONEY CHANGER  نزديك رستوران NANDO با نرخ خوبي 100 دلار چنج كرديم و پياده به هتل برگشتيم. قدم زدن تو خیابون بوکینگ بیتانگ و خیابون های اطرافش تا برج دو قلو تقریبا تفریح هر شب ما بود چون شب های کوالالامپور همونجوری که گفتم واقعا زیباست و دیدن پاساژ ها و مردمی که عاشق غذا خوردن و خرید کردن هستند شور و حال عجیبی به ادم میده. خیابون بوکینگ و اطرافش در واقع تا نیمه شب امنیت دارند هرچند که مراکز خرید ساعت 10 تعطیل میشند. وقتی شب ها با خیال راحت به هتل برمیگشتیم از انتخاب هتلی که تو منطقه اصلی شهر واقع شده بود بیشتر احساس رضایت میکردم. البته همیشه نکات ایمنی رو هم رعایت میکردیم. مثل همه جای دنیا بالاخره بی احتیاطی میتونه خطر ساز باشه.

ساعات بازدید باتو کیو : 7 صبح تا 9 شب و برای عموم رایگان

ساعات بازدید از باغ وحش : 9 صبح تا 5 بعد ازظهر  اطلاعات بیشتر تو لینک پایین :برنامه غذا دادن به حیوانات و نمایش های مختلف رو هم میتونید تو سایت چک کنید

www.zoonegaramalaysia.my/openinghours.htm

هزینه های روز دوم :

باتوکیو: هزینه مترو برای سه نفر حدود 10 رینگت برای مسیر رفت – دو عدد نوشیدنی نارگیل 10 رینگت – میوه های استوایی 7 رینگت

باغ وحش زو نگارا: ورودی برای سه نفر 85*3 = 255 رینگت – کرایه از باتوکیو به باغ وحش : 35 رینگت هزینه برگشت به شهر حدود 10 رینگت برای سه نفر - بستنی 30 رینگت

هزینه ناهار 45 رینگت

مجموع هزینه ها روز دوم برای سه نفر : 402 رینگت ( حدود 95 دلار )

چهارشنبه: ( پارک آبی سان وی لاگون )

 صبح پس از صبحونه اول ميخواستيم با تاكسي به پارك بريم كه نرخ 80 رينگت رو به ما پيشنهاد دادند و به نظرم با توجه به ترافيك اين شهر اصلا به صرفه نبود. دوباره با سوار شدن به مونوريل و رفتن به ايستگاه مركزي و تغيير خط به    KTM KOMUTER-PORT KLUNG  در ايستگاه SETIA JAYA  پياده شديم و با دو دقيقه پياده روي به ایستگاه تاكسي هاي قرمز رسیدیم و با مبلغ هشت رينگت حدود ساعت 10 به ورودي پارك رسيديم. اونجا بليط ها رو تحويل داديم و تو همون باجه فروش بلیط دستبند من رو 100 دلار شارژ كرديم و وارد شديم. کلیه بازی ها در پارک رایگانه و با همون خرید بلیط قابل استفاده است ولی چندتا بازی مثل بانجی جامپینگ هزینه جدا داشتند. برای خوردن ناهار و یا تنقلات هم میتونید از شارژ دستبندتون استفاده کنید پس بهتره به انداز ای که نیازتونه شارژ کنید که کم نیارید. مابقی پول شارژتون هم موقع خروج میتونید پس بگیرید.

اولش پارك وحشت هست كه يه تونل وحشت داره و به نظر من اصلا وحشتناك نبود فقط چون ما با يه عده از ايراني هاي ديگه همراه شديم فقط شوخي كرديم و خنديديم اگر نرفتید هم چیزی رو از دست نمیدید.  قسمت جالبش حضور سه پسر چینی مالایی بود که به طرز عجیبی از هر حرکتی تو تونل میترسیدند و اونجا بود که متوجه شدم ما عجب ملت شجاعی هستیم چون مثلا مامان خود من که از فیلم خوابگاه دختران هم وحشت داشت اینجا فقط میخندید و اصلا نترسیده بود. خلاصه بعد از یک ربع خندیدن و تحمل تونل تاریک و بدبو اومدیم بیرون و از اونجا به باغ وحشش رفتيم كه با توجه به بازديد از باغ وحش اصلي شهر ديگه خيلي برامون جالب نبود. بعد رفتيم سراغ بازي هاي شهر بازي اش كه ترن و كشتي فضايي و چندتاي ديگه رو سوار شديم و حسابي انرژي تخليه كرديم . از روي پل معلق خودمون رو به ايستگاه زيپ لاين رسونديم و با ده دقيقه انتظار،  اين هيجان لذت بخش رو تجربه كرديم. به نظرم این قسمت رو اصلا نباید از دست داد اگه وقت داشتیم حتما چندبار زیپ لاین رو میرفتم ولی دیگه سرمون گرم شد و بعدش خیلی صفش طولانی شد. اپراتور های زیپ لاین یک کم فارسی بلد بودند مثلا موقعی که کمربند ها رو میخواستند ببندند مرتب با فارسی حرف زدن راهنمایی میکردند . اونجا برای بار دوم متوجه شدم ما واقعا ملت شجاعی هستیم چون 80 درصد صف ایرانی بودند و دلیل فارسی یاد گرفتن این اپراتورها هم قطعا همین بوده. البته این رو هم اضافه کنم زیپ لاین اصلا ترس نداشت و بیشتر هیجان انگیز بود.

برای رفتن به بازی های آبی يه لاكر به مبلغ 22 رينگيت با همون دستبند اجاره كرديم و لباس عوض كرديم و به سمت بازي هاي آبي رفتيم. شما با هر لباسي ميتونيد وارد اين محوطه بشيد فقط شلوار لي و لباس كتان نبايد به تن داشته باشيد.

حتما قبل از رفتن مسیر و نقشه رو چک کنید چون توی مجموعه یک کم گیج کننده است و ممکنه مثل ما یه مسیر رو چند بار برید و برگردید.

برای استفاده از موبایل توی محوطه باید از روکش های مخصوص پلاستیکی استفاده کنید . بهتره قبلا از داخل شهر تهیه کنید چون تو پارک ابی دو برابر قیمت باید هزینه کنید

بازي هاي آبي واقعا هيجان دارند و ما تك تكشون رو استفاده كرديم حتي بعضي هاشون رو چندبار چندبار !

اولین بازی که ما سراغش رفتیم شبیه تونل مرگ بود . پرتاب موشک بود ولی اینجا برعکس . بعنی شما به جای پرتاب شدن به سمت بالا سقوط میکردید به سمت پایین . توی صف که منتظر بودیم به قیافه همه اونایی که توی کپسول میرفتند و انتظار میکشیدند که سقوط کنند میخندیدیم ولی وقتی خودم وارد کپسول شدم و شماره معکوس شروع شد اصلا انتظار همچین اتفاقی رو نداشتم با خوندن شماره سه یکدفعه زیر پاهام خالی شد و نمیدونم چه ارتفاعی رو همینجوری عمودی رفتم پایین تا بعد از سر خوردن تو چندتا مارپیچ تو یه حوض چشمامو باز کردم . یه لحظه فکر کردم روح از بدنم جدا شده و همش زیر لب التماس میکردم پاهام زمین سفت رو لمس کنه . ولی بعد از اطمینان از زنده موندن دوباره شجاع شدم و از پله ها بالا رفتم تا یه بار دیگه امتحانش کنم !

مایقی بازی های آبی  هم همینجوری ازاد کننده ادرنالین خون هستند و حسابی باعث خنده و شادی میشند.

بازی های دیگه پارک آبی تیر و کمان ، تیراندازی با اسلحه بادی و دارت و  .. هستند که ما سعی کردیم از کنار هرکدوم که رد میشیم یه بار اون بازی رو تست کنیم .

سینما فکر کنم 5 بعدی مجموعه متاسفانه تعطیل بود و این یکیو از دست دادیم!

یه بازی هم داشت که شبیه سازی موج سواری بود که خواهر من دو سه باری خورد زمین و با زانوی زخمی صحنه رو ترک کرد.

قبل از وارد شدن به قسمت بازی های آبی بهتره شهر بازی رو برید چون بعد از خیس شدن اجازه بازی تو اون قسمت رو ندارید.

ساعت حدود 5:30 دقيقه به سمت لاكر رفتيم و پس از تعويض لباسهاي خيس از پارك خارج شديم و به مركز خريد پيراميد رفتيم. اونجا هر جور غذايي كه بخوايد ميتونيد بخوريد ما هم با مبلغ 40 رينگت سه نوع غذاخوردیم که فکر کنم هندي مالایی بودند. برای برگشت دوباره تاكسي گرفتيم و به ايستگاه SETIA JAYA رفتیم . پارک آبی تو حومه شهر قرار داره و اونجا پر از دستفروش های مواد غذایی بود. غذاهای عجیب با بوهای عجیب و نوشیدنی هایی که تو کیسه فریزر میفروختند !

اشتیاق مردم این کشور برای خوردن هر نوع غذایی خیلی جالب توجهه . از غذاهای دستفروش ها گرفته تا بشقاب های تزیین شده رستوران های شیک و مجلل .

خلاصه با مونوريل حدود 8 شب به هتل برگشتيم. چون روز پر از هيجاني بود تصميم گرفتيم استراحت كنيم.

تصاویری از پارک آبی

غذای روز سوم که شبیه خورشت کاری بود

ساعات بازدید پارک آبی : در روزهای عادی 10 صبح تا 6 بعد از ظهر و شنبه و یکشنبه ها از 9 صبح تا 6 بعد ازظهر

هزینه های روز سوم :

هزینه بلیط رفت و برگشت تا ایستگاه setia jaya  : حدود 15 رینگت برای سه نفر

هزینه تاکسی : 15 رینگت

هزینه ناهار 40 رینگت برای سه نفر

هزینه بلیط : 125 *3 = 375 رینگت برای سه نفر

هزینه لاکر : 22 رینگت

مجموع برای سه نفر : 467 رینگت ( حدود 110 دلار )

اطلاعات پارک آبی – خرید بلیط و ساعت های بازدید

sunwaylagoon.com

من اینجا برای مثال رفتن به پارک آبی رو با تور و همچنین شخصی باهم مقایسه میکنم :

از نظر هزینه ای ما کل هزینه هامون برای سه نفر 110 دلار شد ( هزینه ناهار + هزینه لاکر + هزینه ترنسفر + هزینه بلیط )

اگر با تور میرفتیم 150 دلار تنها برای بلیط و ترنسفر باید پرداخت میکردیم . این برنامه ناهار نداشت.

از لحاظ زمانی هم اعضای تور ساعت 11 به پارک رسیدند و یکی از فاکتورهایی که من اشتیاقی به انتخاب تور نداشتم همین مسئله زمان بود. چون کلا دیگه زمانت دست خودت نیست.

پنج شنبه : ( گشت شهری – معبد تین هو )

روز سوم روز گشت شهري بود و ليدر ما قرار شد ساعت 9:30 بياد دنبال ما که حدود ده یک ون جداگونه ما رو از هتل نووتل و دو تا دیگه از مسافرها رو از هتل رویال سوار کرد تا به اتوبوس ملحق بشیم . هرچند كه ميدونستم تو تور شهري خيلي خبري نيست ولي براي استراحت و تنوع ترجيح داديم كه باهاشون همراه بشيم.همچنین که امیدوار بودم میدان استقلال یا همون مردکا و خونه پادشاه رو هم بتونیم تو این تور ببینیم. البته تا حدود زیادی هم ناامید شدم. چون خونه پادشاه رو که کلا نرفتیم و وقت خیلی کمی برای دیدن میدون استقلال بهمون داده شد. مقصد اول ميدان استقلال بود كه به نظرم خيلي ميدون زيباييه و درواقع تاريخ مالزي از اينجا شكل گرفته و استقلال 99 ساله مالزی با حضور پادشاه تو این میدان بزرگ به مالزی اعطا شده.

میدان استقلال یا مردکا

مقصد بعدی فروشگاه شکلات بود كه خوب فقط يه فروشگاه شكلات بود و نه چيز خاصه ديگه اي. من خودم توقع داشتم حداقل مراحل شکلات سازی رو بشه دید ولی خبری از این حرفها نبود و فقط یه جور تبلیغ بود. قیمت ها هم که اصلا نگم براتون دو برابر هایپر مارکت پاویلیون !  از اونجا مارو به يه معبد كوچولوي چيني بردند كه به علت اجراي مراسم اجازه ورود به صحنش رو هم بهمون ندادند. بعد هم به يه محلي پشت پارك  KLCC رفتيم تا با ديد مناسب بشه از برج هاي دوقلو عكس برداري كرد كه ما اصلا به علت گرماي هوا پياده نشديم. ساعت 12 ظهر بود و افتاب هم خیلی تند. براي ناهار به يه رستوران كوچولو روبروي هتل فلامينگو رفتيم و جوجه كباب غذاي امروزمون بود. برای کسایی که با غذاهای مردم مالزی سازگاری ندارند وجود این رستوران ها خودش نعمتیه ولی من ترجیحم امتحان کردن همه جور غذای هر منطقه ای هست که بهش سفر میکنم و به نظرم غذا قسمتی از فرهنگ هر کشور و شهریه . ولی برای کسایی که مشکل دارند باید بگم اگه رستوارن ایرانی هم پیدا نکردید رستوران های عربی زیادی هم تو مالزی هستند که کباب و اینجور غذا ها رو سرو میکنند. از رستوران های ایرانی که خیلی هم تو مالزی معروف هستند میشه به ناب، شهرزاد، علی بابا و .. اشاره کرد که البته ما هیچ کدوم رو امتحان نکردیم . بعد از ناهار اتوبوس همه مسافران رو روبروي تايمز اسكوئر پياده كرد.

 به نظرم تور رایگان اصلا ارزش نداره که وقتتون رو براش هدر بدید من بی تعارف بگم که تا این حد هم فکر نمیکردم بی فایده باشه و گرنه یک درصد هم شک نمیکردم و از خیرش میگذشتم. یکی از معایب گردش های گروهی جمع کردن یک گروه بیست سی نفره و هماهنگ کردنشونه . همانجوری هم که قبلا گفتم شما نمیتونید با فراغ بال و با زمانی که دلتون میخواد یک جا بمونید و همین طور خیلی وقت ها باید برای بقیه معطل بشید.

بعد از جدا شدن از گروه چون زمان مناسبي بود به طبقه هشتم تايمز اسكوئر رفتيم و بليط دهكده فرانسوي و ژاپني ها رو به قيمت 60 رينگت براي هر نفر با ترنسفر خريداري كرديم. شرکتی که این بلیط ها رو ارائه میده تو طبقه هشتم کاملا مشخصه و به راحتی میتونید پیداش کنید . ما براي روز جمعه بليط رو ميخواستيم چون پر شده بود بليط رو برای  شنبه ساعت 9:30 صبح رفت و 4:30 بعداز ظهر برگشت گرفتيم.

شرکت گردشگری برای خرید بلیط دهکده های فرانسوی و ژاپنی ( عکس از اینترنت برداشته شده است)

برای بعد ازظهر خودمون برنامه ای که داشتیم معبد تين هو بود كه خيلي تعريفشو شنيده بودم. براي رفتن به اين معبد زيبا و فوق العاده از همون جا سوار مونوريل شديم یعنی ایستگاه IMBI که درست روبروی مرکز خرید تایمز اسکوئر هست . اول در kl-sentral بليط اتوبوس گنتينگ رو براي فردا ساعت 9 صبح رفت و 4 بعد ازظهر برگشت به مبلغ 4.3 رينگيت براي هرنفر خريديم و بعد براي رفتن به معبد تين هو با خط  ktm komoter seremban در ايستگاه seputeh پياده شديم و  با گرفتن یک تاكسي  به مبلغ 15 رينگت حدود ساعت پنج به اين معبد زيبا بالاي يه تپه سرسبز رسيديم. تو راه برگشت از معبد متوجه شدم که نیازی نبود که خط تعویض کنیم و ایستگاه مونوریل tun sambanthan  هم در نزدیکی این معبد قرار داره.

معبد تین هو (Thean Hou Temple) یکی از معابد متعلق به چینی ها در مالزی است. این معبد که بزرگترین و مهمترین معبد پیروان بودا در کوالالامپور است به سه رب النوع مکتب بودایسم از جمله تین هو، الهه دریا پیشکش شده. در صحن اصلی نیایش سه مجسمه از الهه های چینی قراردارند : الهه بخشش (Guan Yin) در سمت راست، الهه دریا تین هو که رب النوع حامی ماهیگیران نیز هست در وسط و Shui Wei Sheng Niang یا الهه خشکی در سمت چپ این سالن قرار گرفته اند.

حياط معبد با چراغ هاي چيني تزيين شده و انگار كه با اين چراغ ها براش سقف درست كردند. معبد شامل سه طبقه و یک زیر زمین هست . اینجا به علت فضای خیلی زیباش محلی برای گرفتن عکس های عروسی بودایی های ساکن در مالزیه. اموزش هنرهای رزمی هم یکی از فعالیت های این معبد به شمار میاد . هنگام بازدید ما چند راهن معبد هم مشغول انجام تمرينات رزمی بودند. حرکاتی منظم و موزون و هماهنگ با لبخندی مصمم روی چهره هاشون .

زيبايي های این محل اصلا تو كلام وصف نميشه. ورودي معبد صور فلكي سالهاي چيني با مشخصات هر سال قرار داده شده. ما با سمبل مخصوص به سال خودمون هم یه عالمه عکس گرفتیم . سمبل سال من خوک عزیز هستش! مجسمه خوکش هم خیلی خنده دار بود و عکسها بیشتر شبیه کاریکاتور شده بود ! سه ساعتي در معبد بوديم و كليه جزييات و زيبايي هاش رو به خاطرمون سپرديم و بعد از همونجا با تاكسي به ايستگاه مونوريل tun sambanthan برگشتيم و تا هتل هم با مونوريل رفتيم. باید توضیح بدم که رفتن یه اماکن تفریحی تو مالزی خیلی راحتتر از برگشتنشه . چون برای برگشت تاکسی خیلی سخت پیدا میشه . استفاده از اپلیکیشن های اوبر و گراب این مشکل رو حل کرده. من قبل از سفر در مورد uber , grab شنیده بودم ولی چون فکر میکردم باید حتما پرداخت آنلاین باشه سراغشون نرفتم ولی شما حتما روی گوشی تون نصب کنید و سعی کنید ازش استفاده کنید چون خیلی بدرد بخوره و پرداخت نقدی هم دارند .

صور فلکی

الهه آب

تمرینات رزمی در صحن معبد

براي عوض شدن روحيه اون شب به فودكورت پاويليون رفتيم و شيريني هاي خوشمزه خريديم و با قهوه خورديم.

زمانی که نیاز دارید برای گشت تو معبد تین هو حدود دو الی سه ساعته . بهتره قبل از تاریک شدن هوا خودتون رو به معبد برسونید تا از زیبایی هاش نهایت استفاده رو ببرید. هر روز هم از ساعت 9 صبح تا 8 بعد ازظهر میتونید به اونجا مراجعه کنید.

هزینه های روز چهارم :

هزینه رفت و امد به معبد : مونوریل و مترو حدود 20 رینگت برای سه نفر + تاکسی 25رینگت

نوشیدنی و خوراکی حدود 40 رینگت

مجموع برای سه نفر 85 رینگت ( نزدیک به 20 دلار )

جمعه: ( ارتفاعات گنتینگ – پاساژ گردی و خرید )

صبح زودتر با مونوريل خودمون رو به kl-sentral رسونديم و منتظر اومدن اتوبوس گنتينگ شديم. قبل تر ازاين گويا بليط تله كابين هم ميشده همينجا تهيه كرد ولي الان فقط بليط اتوبوس رو براي رفت و برگشت ميشد خريداري كرد. مدتی که منتظر اتوبوس بودیم با یه سوئدی الجزایری تبار هم دوست شدیم که به واسطه شغلش در چین زندگی میکرد و دوستای ایرانی زیادی داشت. خلاصه از ما قول گرفت که تو سفر به ایران حتما بتونه مارو دوباره ببینه . عکس های دوستان و همکاران ایرانی خودش رو هم بهمون نشون داد و زمانمون تا اومدن اتوبوس اینجوری گذشت. وقتی سوار اتوبوس شدیم هم کلی برامون دست تکون داد و کلا فکر میکنم از ایرانی ها خاطرات خوبی داشت چون خیلی از اینکه ما ایرانی هستیم استقبال کرد.

پس از يك ساعت عبور از يه مسير سبز و زيبا به ورودي گنتينگ رسيديم. نشانه ي تله كابين (نوشته شده SKYWAY ) رو كه دنبال كرديم به محل خريد بليط هاش رسيديم كه اونم با دستگاههاي خودكار بود و گزينه هاي متنوعي داشت. ما بليط رفت و برگشت رو براي نوع استاندارد خريداري كرديم كه مبلغ سه نفرمون حدود 24 رینگت براي رفت و برگشت شد.

سوار تله كابين شديم و در ميان مه و زيبايي هاي طبيعي چشمگير پس از بيست دقيقه به ارتفاعات رسيديم در ميان راه معبد چين سويي رو هم ديديم و دلمون آب شد كه زودتر بريم سراغ دیدنی هایی که قبلا در موردش شنیده بودیم. در مقام مقایسه تله کابین گنتینگ خیلی مدرن تر و خیلی خلوت تر از تله کابین نمک ابرود بود و البته مناظر کاملا متفاوته. تو همه ایستگاهها هم باز اون برنامه عکس گرفتن و شکلک و اینا به راه بود.

اون بالا اول رفتيم يه دوري بزنيم و بعد بريم سراغ ماشين هاي رايگان معبد چين سويي.

بعد از آن به طرف لابي فرست هتل رفتيم. اين قسمت كاملا مشخصه چون درخت هاي بزرگ مصنوعي ساختن و با چراغ هاي ريز تزيين شدند و كنارش هم يه كافه استارباكس هست روبروي اين درخت ها دقيقا اتوبوس هاي معبد چين سويي توقف دارند.

زمان بندي اين اتوبوس ها هم همونجا زده شده كه ميتونيد زمان خودتون رو برنامه ريزي كنيد . ما ساعت 11.55 دقيقه به سمت معبد حركت كرديم و پس از ده دقيقه اتوبوس سواري تو جاده هاي سبز و پر از پيچ و خم به معبد رسيديم. اولين چيزي كه نظر شما رو جلب ميكنه چشم انداز زيباي كوهستان سبز و هواي خنك و مه غليظه...

در ورودي چند مجسمه بوداي خندان وجود داره كه نشانه رفاه و ثروت هست. يك رستوران گياه خواري چيني هم توجه ادم رو جلب ميكنه.

بعد به محوطه معبد وارد شدیم كه واقعا زيبا و چشم نوازه. مجسمه بزرگ بودا اولین منظره ای هست که دیدیم و انگار با غرور اونجا نشسته بود و به ما خوش امد میگفت

قسمت بعدی مجسمه های نمادین ده مرحله جهنم بود.  اولين گام زانو زدن انسان در  مقابل فرشته هاي مختلف عذاب هست و نامه اعمالش در حضور خود شخص خونده ميشه و بعد هم عذاب ها شروع ميشه. به نظرم اگه بچه كوچيك همراهتونه يك كم تو نشون دادن مجسمه ها بهش محتاط باشيد چون بعضي هاش خيلي خشنه و البته خيلي هم مناسب سنشون نيست. فرد خوب برای تولد دوباره به قلمروی آسمانی و فرد گناهکار برای مجازات به یکی از نه اتاق دیگر فرستاده می شود . هر کدام از این اتاق ها بر اساس نوع و درجه ی مجازات تقسیم بندی شده اند . بعد از تماشای این قسمت به هفت پری یا چهره های خندان رسیدیم که با لطف و مرحمت از آسمان آمده اند . در انتها به دیوار شانس و خوشبختی که از نه اژدهای رنگین تشکیل یافته برخوردیم که در مقابل در ورودی معبد قرار دارد  هر کدام از این نه اژدها دارای رنگی متفاوت بوده و بیانگر نوع خاصی از خوشبختی هستند.

برج نه طبقه معبد محل بعدي بود كه ما بهش سر زديم و هر نه طبقه رو بالا رفتيم . از طبقه نهم به علت مه غليظ ديگه پايين ديده نميشد ولي اونقدر حس تو ابرها بودن خوب و دلنشين بود كه دلمون نميخواست پايين بيايم.

تو حياط معبد چندتا درخت بود كه من اسمشون رو گذاشتم درخت ارزوها. همه عريضه هاشون رو براي بودا نوشته بودند و به شاخه هاي درخت اويزون كرده بودند. چندتا عريضه ايراني هم بود كه يكيش خيلي ناراحت كننده بود. ما هم همونجا براش از ته دل ارزوي سلامتي كرديم.

چندتا فروشگاه کوچولو هم اون اطراف وجود داره . روغن ها و سنگ های ماساژ  هم اونجا به فروش میرسه . بعد از گشت و گذار با اينكه دلمون نميومد اون فضاي زيبا رو ترك كنيم چون ميخواستيم به بقيه تفريحات هم برسيم ساعت حدود 2 بود كه برگشتيم جاي اول و سوار اتوبوس ها شديم و به ارتفاعات گنتينگ برگشتيم. بازي هاي محوطه بسته خيلي براي ما جذاب نبود و بيشتر براي سنين كمتر و بچه ها مناسب بود. ما رفتيم قسمت رستوران هاش. واقعا دكورهايي كه براي رستوران ها و كافه هاشون استفاده ميكنند خيلي چشمگيره. ولي درنهايت به علت مخالفت همسفرها با خوردن غذاهاي مالايي و هندي به مك دونالد رفتيم و در يك صف طولاني براي گرفتن غذا وايساديم. كل مبلغ غذا كه شامل سه نوع همبرگر متفاوت با نوشابه و سیب زمینی بود 51 رينگت شد. بعد از گشت و گذار تو محوطه ازاد روبروي هتل هاي اونجا با تله كابين برگشتيم پايين تا با اتوبوس ساعت چهار به كوالالامپور برگرديم. هوا پر از مه بود و به همین دلیل خیلی عکس های واضحی از محوطه هتل نتونستم بگبرم . ولی تموم اون لحظات خوب رو تو خاطرمون ثبت کردیم و پس از يه روز سبز و خنك حدود ساعت 6 به علت ترافيك سنگين شهر به هتل رسيديم. شب برنامه پاساژ گردي داشتيم. Bb plaza ، تايمز اسكوئر ، MIDVALLEY  و سوگو  مراكزي هستند كه اجناس با قيمت مناسب ميشه پيدا كرد. ما از BB PLAZA  و تایمز اسکوئر دیدن کردیم. ولی کلا تو منطقه بوکیت بیتانگ تا دلتون بخواد پاساژ های بزرگ و کوچیک برای وقت گذرونی و شایدم خرید هست . پاساژ تایمز اسکوئر یه ترن هوایی هیجان انگیز هم داره که متاسفانه چون مادر من از سوار شدن وسایل شهر بازی پارک ابی خیلی ترسیده بود از این یکی صرف نظر کردیم .

برای خرید جنس خوب با قیمت خوب بايد وقت بذارید. ما تو چندتا حراجي تونستيم لباس بخريم كه خيلي از خريدمون هم راضي هستيم. براي تنوع به استارباكس رفتيم و سه تا نوشيدني خنك خورديم كه حدودا 58 رينگت شد.

دوباره تو همون چنجر قبلي تو بوكينگ بيتانگ پول چنج كرديم و ساعت نزديك 11 بود كه به هتل برگشتيم.

برای بازدید از مجموعه گنتینگ به حداقل 5 ساعت زمان نیاز دارید و بهتره موقع خرید بلیط به این مسئله توجه کنید.

هزینه های روز پنجم :

بلیط رفت و برگشت و تله کابین  برای سه نفر 3*4.3 +24 = 36.9 رینگت

هزینه رفت و برگشت از هتل تا kl-sentra  = حدود 10 رینگت برای سه نفر

هزینه ناهار = 51 رینگت

هزینه نوشیدنی = 58 رینگت

مجموع برای سه نفر = 159 رینگت ( حدود 40 دلار )

شنبه :  ( دهکده فرانسوی و ژاپنی – برج های دوقلو در شب )

امروز بليط براي دهكده فرانسوي و ژاپني ها داشتيم صبح بعد از خوردن صبحونه چون وقت داشتيم تا هتل تايمز اسكوئر پياده رفتيم . درست روبروي هتل تایمز اسکوئر جنب مرکز خرید تایمز اسکوئر محل حركت ون ها بود. ساعت نه و نيم ون به سمت برجایا هیلز حركت كرد. جاده فوق العاده زيبا و سبز بود. بعد از يك ساعت عبور از جاده پر و پيچ و خم به اون منطقه رسيديم. ده دقيقه منتظر شاتل هاي دهكده ژاپني ها مونديم و بعد از پنج دقيقه سواري به دهكده ژاپني ها رسيديم. با يه مقدار پياده روي به باغ گياه شناسي رسیدیم كه از زيباييش هرچي بگم كم گفتم ميشه ساعت ها نشست و زير اون درختان تنومند و گياهان زيبا و عجيب غرق طبيعت شد. دلمون نمیومد از باغ بیایم بیرون ولی خوب باید حواسمون به وقتمون هم بود پس به سمت مركز اسپا و درياچه اش رفتيم. ماهي هاي قرمز بزرگ و ابشارهاي كوچولو واقعا باغ ژاپني رو زيبا كرده بودند. محلي هم بود با 20 رينگت ميشد لباس ژاپني پوشيد و عكس گرفت . چاي ژاپني هم سرو ميشد. که البته ما استفاده نکردیم . يه سر هم به خونه هاي كوچيكشون زديم و مركز اسپاشون رو هم ديدن كرديم و با يه حال خوب حدود ساعت 1 به سمت شاتل ها حركت كرديم و به دهكده فرانسوي برگشتيم.

دهكده فرانسوي محلي با معماري جالب و پر از رستوران و كافه است. تفريحات ديگه اي هم تو اين مجموعه وجود داره از قبيل اسب سواري زيپ لاين گلف و باغ خرگوش ها كه براي هركدوم بايد تور گرفت و هزينه جداگانه داره. تو ساعات مختلف هم يه گروه اكروبات تو مركز دهكده نمايش اجرا ميكنند كه در نوع خودش جالب بود. با یه مقدار پیاده روی خودمون رو به محل زیپ لاینش رسوندیم ولی با اینکه آخر هفته بود خیلی رونقی نداشت. گذاشتیم به حساب گرم بودن و فکر میکنم شب ها اون ناحیه شلوغ تر باشه.  اونجا بستني انبه خورديم و تصميم گرفتيم ناهار رو تو شهر بخوريم. ون حدود ساعت سه و نيم از روبروي دهكده به سمت كوالا حركت كرد تا ساعت چهار و سي دقيقه ما رو روبروي تايمز اسكوئر پياده كنه.

این مجموعه به زمان استعمار مالزی توسط ژاپن و فرانسه بر میگرده. ژاپنی ها و فرانسوی هایی که تو مالزی حضور داشتند برای فرار از گرمای شهر در مراکز خوش آب و هوا برای خودشون دهکده هایی ساخته بودند و اونجا ساکن بودند . بعد از استقلال مالزی این دهکده ها به خاطر معماری و اب و هوای خوبشون به مرکز تفریحی تبدیل میشند.

بعد از رسيدن به مركز شهر به فود كورت پاويليون رفتيم و يه غذاي دريايي شامل ميگو و صدف و نودل خورديم . هر غذا حدود 30 رينگت با نوشيدني انبه هزينه داشت. یعنی برای سه نفر نقریبا 90 رینگت کل غذامون شد.

ساعت حدود 6:30 به هتل برگشتيم و بعد يه استراحت يك ساعته تصمیم گرفتيم به محوطه برج هاي دوقلو بريم تا نورپردازي شب رو اونجا تماشا كنيم. پياده خودمون رو به پارك رسونديم و بعد از گشت و گذاري تو مركز خريد و تماشاي نورپردازي فواره ها به سمت ورودي دو برج رفتيم . برج ها تو شب بسيار زيبا هستند و نميشد ازشون چشم برداشت. 

حدود ساعت 10:30به هتل برگشتيم.

برای بازدید از دهکده ها حدودا 5 ساعت زمان نیاز دارید که موقع خرید بلیط میتونید زمانتون رو انتخاب کنید . میتونید مثل ما 9:30 تا 4 بعد ازظهر رو انتخاب کنید و گزینه دوم 12:30 تا 6 بعد ازظهر هم وجود داره.

هزینه های روز ششم :

بلیط رفت و برگشت مجموع دهکده ها : 60*3 = 180 رینگت

ناهار =100 رینگت

بستنی و نوشیدنی : حدود 20 رینگت

مجموع برای سه نفر :210 رینگت (حدود 50 دلار )

یکشنبه : ( محله چینی ها – سورپرایز معبد هندی – پارک تی تی وانگسا )

بعد از خوردن صبحونه دوباره با مونوريل به ايستگاه kl-sentral رفتيم و از اونجا از طريق خط پوترا لاين ايستگاه pesarseni پياده شديم كه البته ميتونستيم تو ايستگاه مونوريل ماهاراجا جلا هم پياده بشيم و بعد به مقصدمون كه محله چيني ها بود بريم. مغازه ها حدود ساعت ده و نيم تقريبا باز كردند. به نظرم محله چيني ها فقط در حد ديدن خوبه و جنس مناسب براي خريد نداره چون اكثر جنس ها تو خود ايران هم هست با همين كيفيت و قيمت و لزومي نداره براي خريد اينجور اجناس اينجا دلار خرج كرد. محله چینی ها شلوغه و اکثرشون هم با لهجه عجیب فارسی چند کلمه ای بلدند و شما رو با همون فارسی عجیب غریب به دیدن اجناسشون دعوت میکنند که فقط باعث خنده آدم میشند. انواع غذاها و نوشیدنی های عجیب رو هم اونجا دستفروش ها میفروشند. یه نوشیدنی و یا شایدم غذا داشتند که شبیه شیر برنج بود ولی توش یخ مینداختند و تو لیوان سرو میکردند و خیلی با اشتیاق میخورند ولی برای ما کلا دیدنش هم حس خوبی نمی داد.

 به هرحال بعد از گشت و گذار تو محله چيني ها و خريد يه مقدار ميوه خوشمزه استوايي از كوچه پس كوچه ها كه گذشتيم به يه معبد بزرگ هندي رسيديم به اسم Sri Mahamariamman و بهترين قسمت سفرمون اينجا رقم خورد. اول نميخواستيم وارد بشيم با اينكه معماري معبد منو تحريك كرده بود كه حتما يه سري توش برم ولي به محض اينكه ديديم يه عروسي هندي در حال اجراست با ذوق زياد كفش ها و جوراب ها رو دراورديم و پريديم وسط عروسي.

ايين و اجراي مراسم اونقدر برامون جالب بود كه بيشتر از مهمون ها به سفره و محل عقد نزديك شده بوديم. یاد همه فیلم هندی هایی که دیده بودم از خاطرم گذشت و عروسی های پر از تجملاتشون. ولی این عروسی خیلی ساده و بی ریا بود و عروس و دوماد خیلی خوشحال بودن و مرتب موقع اجرای مراسم میخندیدند. آخه تو فیلم های هندی همیشه یه طرف ماجرا گریانه !

كلي با مهمونها عكس گرفتيم اونا هم به ما شيريني مخصوص عروسي رو تعارف كردند كه يه شيريني ادويه اي خیلی شيرين بود بعدم از ما خواستند كه باهاشون نهار بخوريم .با اينكه ناهارشون خيلي خوش بو و خوش اب و رنگ بود اصلا رومون نشد بمونيم و باهاشون خداحافظي كرديم و با يه تجربه دلنشين معبد رو ترك كرديم.

عکس هایی از مراسم عروسی هندی

قسمتی از معبد که اجازه ورود به صحنش و لمس محسمه ها رو نمیدادند و احساس میکنم این قانون برای ما غیر بودایی ها بود

عکس هایی از معماری چشم گیر معبد هندی

شیرینی مراسم عروسی

همونجوري مست عروسي هندي تو كوچه و پس كوچه ها به يه معبد چيني ديگه رسيديم كه بالاي يه تپه كوچيك بود و ما چون خسته بوديم ترجيح داديم از پله ها بالا نريم. تو راه رسيدن به مونوريل يه معبد مالايي هم ديديم كه اونم تو نوع خودش جالب بود. داخل معبد ظرف های سنگی بزرگ با گل ها و برگ های نیلوفر آبی تزیین شده بودند. من سعی کردم به عبادت کردنشون خیلی توجه کنم ولی هر کدوم یه جور خاصی این کاررو انجام میدادند.

 کلا مالزی چون متشکل از سه فرهنگ چینی و مالایی و هندی هست تو سراسر شهر شما با معابد مختلفی برخورد میکنید. بهتره که چندتاشو گلچین کنید بهشون سر بزنید حتی اگر تو برنامه سفرتون هم نبودند.

با مونوريل ايستگاه مهاراجا جلا به ايستگاه راجا چولان رفتيم و یه راست رفتیم سراغ فود كورت پاويليون كه ديگه شده بود پاتقمون !

اونجا يه ناهار هندي خورديم كه غذا تند و ادويه اي بود برنج معطر با تكه هاي مرغ و گوشت. هزينه غذا حدود 100 رينگت شد. دلمون پیش غذای هندی عروسی مونده بود .

به هتل برگشتيم و استراحت مختصري كرديم و از باشگاه ورزشي و استخر هتل هم ديدن كرديم. استخر تو فضای باز بود و فقط 1.20 عمق داشت و به نظرم برای آب بازی بچه ها خوبه J ولی باشگاه ورزشی اش دستگاههای نو و خوبی داشت و چندتا از اروپایی های مقیم هتل هم مشغول ورزش بودند. یه سری هم به مرکز اسپا زدیم و کلا هتل گردیمون رو کامل کردیم.

برنامه بعدازظهرمون رفتن به پارك تي تي وانگسا بود. من شنيده بودم تو اين پارك يه چرخ فلك بزرگ وجود داره و به عشق اون كه بتونم همه شهر رو از بالاي چرخ و فلك ببينيم به اونجا رفتيم. براي رفتن با مونوريل روبروي هتل به سمت خط تي تي وانگسا رفتيم و تو همون ايستگاه هم پياده شديم و با يه تاكسي 10 رينگتي روبروي پارك پياده شديم.

ولي متاسفانه خبري از چرخ فلك نبود و اطلاعات من اشتباه بود. بعدا به زبان انگلیسی که سرچ کردم متوجه شدم چرخ فلک چند سال پیش منتقل شده و الان تو مالاکا قرار داره. ولي قسمت خوب ماجرا ديدن يه پارك و دریاچه بسيار وسيع كه خيلي بدرد پيكنيك هاي خانوادگي ميخورد . دوچرخه هم با انواع و اقسام شكل هاي مختلف از تك نفره و دو نفره و خانوادگي اجاره داده ميشد كه ما با اجاره دوچرخه به ازاي هر يك ساعت 10 رينگت دوري هم تو پارك زديم و از طبيعت استواييش لذت برديم. محل هایی هم برای اسب سواری انتهای پارک وجود داشت . براي برگشت متاسفانه به سختي تاكسي گير اورديم. اینجا هم میتونستیم با استفاده از grab  راحتتر تاکسی بگیریم . يه تاكسي به مبلغ 20 رينگت ما رو به خيابون بوكينگ بيتانگ و ورودي پاويليون از اين خيابون رسوند. خودمون رو يه اب ميوه استوايي خنك مهمون كرديم و تصميم گرفتيم پاويليون گردي كنيم.

طبیعت پارک تی تی وانگسا

پاساژهای مجلل مالزی حتي اگه نشه ازشون خريد كرد هم براي خانومها جذابيت خودشون رو دارند. پر از بوتیک های برندهای معروف دنیا و فروشگاههایی با فضایی زیبا.  تا حدود ساعت 10 شب تو خيابون بوكينگ بيتانگ و خيابون هاي اطراف گشتيم و از دكه هاي غذاهاي خيابوني ديدن كرديم از قورباغه و خرچنگ و همه خوراكي هاي عجيب ... كه البته جرات نكرديم هيچ كدومشون رو بخوريم.

محله چینی ها رو حوالی ساعت 11 میتونید برید و کمتر از یک ساعت برای گشتن توش کافیه . پارک تی تی وانگسا هم قبل از تاریک شدن هوا سعی کنید بازدید کنید.

هزینه های روزهفتم  :

ناهار : 100 رینگت

رفت و آمد برای سه نفر به محله چینی ها : 15 رینگت

رفت و امد برای سه نفر به پارک تی تی وانگسا : 30 رینگت تاکسی+ 20 رینگت مترو

نوشیدنی : 15 رینگت

مجموع برای سه نفر : 180 رینگت ( حدود 43 دلار )

دوشنبه : ( پوتراجایا – برگشت به تهران )

روز اخر سفر ما بود و بازديد از شهر الكترونيكي رو تو برنامه سفرمون گذاشته بوديم. بعد از خوردن صبحونه و جمع كردن وسايل، اتاق رو تحويل داديم 200 رينگتمون رو گرفتيم و چمدان هارو به هتل سپرديم تا ساعت پنج براي ترنسفر به فرودگاه به هتل برگرديم.

قدمت شهر الکترونیکی یا به قولی پایتخت سیاسی مالزی فقط 14 سال است ! و به شهر قانون مشهور است.

این شهر در سال 1996 بدستور مهاتمیر محمد  نخست وزیر وقت مالزی ساخته شد و  از نظر اداره سیستم های شهری به شهر هوشمند تشبیه شده است و  توسط دوربین های مداربسته مدیریت می شود و این شهر بر پایه مولتی مدیا ساخته شده است و نظم و انضباط و زیبائیهای آن واقعا دیدنی است و معماری ساخت آن نیز ترکیبی از معماری اسلامی و مدرن غربی است.  اکثر بناهای این شهر الهام گرفته شده از یک بنای تاریخی و معروف دنیا می باشد. برای ما ایرانی ها جالبترین قسمت دیدن پل اصلی شهر هست که عنوان میشه از روی پل خواجو اصفهان ساخته شده ولی تقریبا شباهتی نداره  . اجازه ساخت این پل در زمان ریاست جمهوری اقای خاتمی با شرط اینکه پل اصلی و مرکزی شهر باشه از طرف رییس جمهور وقت ایران  به کشور مالزی داده شده است. پل های معروف دیگر پل گلدن گیت امریکا ، پل الکساندر یا پل ارزوها ، پل سیدنی و پل رتردام هلند است.

ساختمانهای معروف پوتراجایا شامل: ساختمان اجلاس مالزی ( که شبیه کلاه کابوی های امریکایی ساخته شده ولی خود مالایی ها اعتقاد دارند شبیه کمربند پادشاهشونه )، ساختمان مهاجرت، ساختمان نخست وزیری ( که مثلا شبیه تاج محل ساخته شده)، مسجد آلومینیوم یا همون سیلور، مسجد صورتی ، ساختمان بیمه، ساختمان دادگستری ( این بنا هم برگرفته از تاج محل ساخته شده ) و ساختمان دارایی می باشد .

برای رفتن به این شهر از روبروي هتل مجددا به ايستگاه مركزي با مونوريل رفتيم و از اونجا از طريق يه قطار سريع السير كه بليطش تا پوتراجايا نفري 14 رينگت بود به ايستگاه پوتراجايا رسيديم. اونجا اتوبوس هايي بودن كه ما رو به مركز شهر يعني مسجد صورتي رسوندند. بهتره اينجا سوال كنيد و شماره خط رو بپرسيد ولي اتوبوسي كه ما سوار شديم با شماره خط 502 بود. بليط هم 1 رينگت براي هر نفر بود . روبروي مسجد صورتي پياده شديم و رفتيم تو صف براي ورود به مسجد. به همه يه روپوش بلند كلاه دار صورتي داده ميشد كه با حجاب كامل وارد مسجد بشند. مسجد از سنگ گرانيت هاي صورتي ساخته شده و زيبايي معماريش واقعا جالب توجهه. بعد از ديدار از مسجد به طرف كشتي هاي كروز رفتيم. چند نوع كشتي با هزينه هاي مختلف وجود داره كه ميتونيد با توجه به سليقتون يكيو انتخاب كنيد. كشتي كروز كه تعداد 20 نفر حدودا جا داره  با قيمت نفري 26.5 رينگت انتخاب ما بود كه البته ما فقط پنج نفر بوديم كه سوارش شديم و يه جورايي اختصاصي بود . ما سه نفر و يه زوج مهربون ايراني. هر پنج نفرمون به سمت عرشه رفتيم و يه خانوم مالزيايي هم يه توضيحاتي درمورد شهر و ساختمان ها و پل ها به ما داد. تقریبا همه شهر رو  میتونید از روی دریاچه مصنوعی ببیندی .بعد از يك كشتي سواري لذت بخش به ايستگاه مسجد صورتي برگشتيم.  بعد قدم زنون خودمون شروع كرديم به گشت و گذار در شهر و ديدن ساختمان هاي جالبش. پوتراجایا یک شهر خلوت و تمیزه. اگه اهل پیاده روی هستید میتونید خودتون یه دوری توی شهر بزنید در غیر این صورت یا حتما با تور بیاید یا اونجا تاکسی بگیرید که شما رو به گوشه کنار شهر ببره .

ما حدود دو ساعتی تو شهر گشتیم ولی وقت نکردیم به همه جاهای شهر مثل پارک آبی و مرکز خریدش سر بزنیم چون باید ساعت 5 برای برگشت به فرودگاه روبروی هتل اماده بودیم . با گرفتن يك تاكسي به مبلغ 52 رينگت به بوكينگ بيتانگ برگشتيم.

میدان مرکزی شهر پوتراجایا

مسجد صورتی

کشتی کروز

پل شبیه سازی شده از روی پل خواجو- پل پوترا

مسجد سیلور

پل سری واواسان الهام از پل رتردام هلند

پل سری ساجانا الهام از پل کابلی سیدنی

پل سری واواسان از نمایی دیگر

 پل جامباتان مونورل- الهام از پل گلدن گیت سانفرانسیسکو

و از پل های دیگه که عکس خوبی ازش ندارم پل سری جمیلنگ با الهام از پل الکساندر سوم در پاریس که به پل خوشبختی معروفه چون عروس دوماد ها بر اساس یه رسم نا نوشته از یک طرف پل به اون طرف پل میرند و برای هم آرزوی خوشبختی میکنند.

ساعت حدود سه بعدازظهر بود به فود كورت پاويليون رفتيم و يه رستوران دريايي با سبك امريكايي رو انتخاب كرديم و غذاي سوخاري خورديم. هزينه ناهار اخر 108 رينگت شد. دیشب تو پاویلیون گردیمون به یه فروشگاه لوازم ارایش برخوردیم که برندهایی داشت که تو ایران به سختی پیدا میشند و چون قیمت ها هم مناسب بود با توجه به باقی مانده وقتمون یه سر به اونجا زدیم و چند قلم جنس خریدیم. درانتها حدود 70رينگت از پولمون باقي مونده بود. با گشت و گذار تو هايپر ماركت پاويليون ميوه هاي استوايي برای سوغات، آب و چند نوع نون شيريني خريديم و به هتل برگشتيم وسايلمون رو تحويل گرفتيم و براي بازگشت به ايران توسط اتوبوس ايرما تراول به فرودگاه منتقل شديم. سعی کنید یه مقدار خوراکی و اب معدنی قبل از رسیدن به فرودگاه از داخل شهر بخرید چون تو فرودگاه قیمت ها تقریبا سه برابره . بعد از چك پاسپورت و تحويل بار و .. دوباره سوار همون مترو شديم و به سالن انتظار رفتيم. هواپيمايی ماهان كاملا به موقع حركت كرد. تمامي خدمات مثل پرواز رفت بود با اين تفاوت كه كيفيت غذا خيلي خيلي بد بود. درحد اینکه بوی غذا هم قابل تحمل نبود. بالاخره بعد از يك پرواز پر از تكان هاي وحشتناك ساعت 3:45  صبح سه شنبه به فرودگاه امام خميني رسيديم.

برای این شهر حدود دو الی سه ساعت زمان نیاز دارید .

هزینه های روز هشتم روز آخر:

هزینه رفت و امد به پوتراجایا : 60+52 =112رینگت

هزینه ناهار : 108 رینگت

هزینه کشتی کروز : 26.5*3 = 79.5 رینگت

نوشیدنی : 20 رینگت

مجموع برای سه نفر : 320 رینگت ( حدود 75 دلار )

مکان هایی که ما ترجیح دادیم ازشون صرف نظر کنیم و خیلی هاشون هم وقت نشد که بازدید کنیم :

lake garden که مجموعه چند باغ هست شامل باغ پرندگان و باغ ارکیده و باغ اهوها که روزی که به پارک تی تی وانگسا رفتیم میتونستیم این برنامه رو داشته باشیم ولی ترجیحمون این شد که یک جای متفاوت تر رو ببینیم. برای رفتن به این مجموعه هم باید به ایستگاه مرکزی برید و از اونجا تاکسی بگیرید. مسجد و موزه ملی هم تقریبا تو همین نواحی هستند و میتونید از اونها هم دیدن کنید.

اگه خیلی برنامه هاتون رو فشرده سازی کنید شاید بتونید این مجموعه رو هم ببینید. ولی خوب سفر ، دیدن همه جا اونم بدون فراغ بال و لذت نیست . البته این هم از اون مسائلیه که به نظرم به خصوصیات هر آدمی و دیدش به سفر برمیگرده. توجه  داشته باشید که پارک تی تی وانگسا واقعا رونق سابق رو بعد از انتقال چرخ و فلک نداره .

ایستگاه قدیمی راه اهن کوالالامپور که خیلی از معماریش تعریف شنیده بودم ولی وقت نشد از نزدیک ببینیمش و فقط از توی قطار مونوریل از کنارش عبور کردیم. برای رفتن به این ایستگاه فکر کنم باید اول به ایستگاه مرکزی برید و بعد با تعویض خط به KTM KOMUTER تو ایستگاه KUALA LAMPUR پیاده بشید.

مساجد کوالالامپور که هرکدوم داستان مخصوص خودشون رو دارند.

خانه پادشاه که ما فکر میکردیم تو تور شهری گنجانده میشه ولی متاسفانه این مورد حذف شده بود و نتونستیم ازش دیدن کنیم.

برج مخابراتی که با نام های مناره و یا KL TOWER هم شناخته میشه و در خیابان بوکیت ناناس نزدیک بزج های دوقلو قرار داره. این مجموعه شامل مرکاز تفریحی و سرگرمیه. درست مثل برج میلاد تهران درواقع یک برج مخابراتیه که جاذبه های گردشگری هم بهش اضافه شده. بلیط قسمت های مختلف برج برای بازدید و تفریح هم متفاوته. اطلاعات تکمیلی :  www.menarakl.com

بازدید از داخل برج های دوقلو و پل ارتباطی بین دو برج که بلیط این برنامه تقریبا 80 رینگته و شما باید صبح با شروع ساعات کاری به برج مراجعه کنید و وقت بگیرید چون یک کم وقت گیر بود ما ازش صرف نظر کردیم.

مواردی که به نظرم میاد باید تو سفر به کوالالامپور مد نظر داشت رو هم اینجا میارم که کسایی که میخواهند سفری به اونجا داشته باشند بتونند استفاده کنند:

اگه میخواید با وسایل نقلیه عمومی گردش کنید حتما قبل از سفر نام ایستگاههای مقصد رو یادداشت کنید و تصویر قطارها رو هم همراه داشته باشید . من خودم یه پرینت ازش داشتم و اگه همراهم نبود مثل عالمی بودم که دانسته هاش به کتابهاش وابسته است و اگر نباشه بی سواد به حساب میاد!

تو مالزی کیف قاپی خیلی زیاده. بهتره از کیف های سفری کمری استفاده کنید که کمترین احتمال دزدی رو داشته باشه.

هشدار هایی که تو سطح شهر زیاد میبینید

آب و هوای مالزی گرم و شرجیه. این به تحمل بدن شما بستگی داره . مثلا من اگه آفتاب نباشه گرما اذیتم نمیکنه. ولی خوب باید در نظر داشته باشید که شما به خط استوا سفر میکنید و تو همه فصول سال گرما با شما هست. بارون های مالزی خیلی شدیده و ممکنه تا یک ساعت هم طول بکشه پس بهتره برای این مسئله چتر همراه داشته باشید یا پانچو ضد باران. که البته ما با توجه به فصل سفرمون فقط دو روز بارون دیدیم و از هیچ کدوم از این وسایل استفاده نکردیم.

آفتاب اون منطقه خیلی سوزانه اگه به روزهای آفتابی تو سفرتون برخورد کردید چتر بهترین گزینه برای فرار از سوختگی آفتاب اونجاست. روغن بدن و ضد افتاب رو فراموش نکنید. زمان سفر ما کوالالامپور روزهای آفتابی زیادی داشت .

اگه از اون دسته هستید که پشه ها شما رو خیلی دوست دارند پماد ضد التهاب و پماد مخصوص گزیدگی حشرات هم همراهتون باشه.

پول هاتون رو یک دفعه چنج نکنید تو سراسر مالزی money EXchanger میتونید پیدا کنید و از این بابت نگران نباشید.

همون طور هم که گفتم بهترین چنجر ها تو خیابون بوکینگ بیتانگ هست. طبقه اول پاویلیون هم کنار فروشگاه Cartier یک چنجر با نرخ خوب هست که من چندبازی اونجا پول ها رو تبدیل کردم.

اطراف هتل نووتل فروشگاهها و سوپر مارکت زیاد بود . تو سراسر مالزی هم از فروشگاههای 711 میتونید با خیال راحت مواد غذایی و مایحتاجتون رو خرید کنید.

سعی کنید اگه دلار به شما برمیگردونند حتما چک کنید چون خیلی از پولهاشون تاریخ 2003 هست.

مراکز خرید بزرگ با انواع و اقسام برندهای لباس و جواهرات و کفش و ... خودش یه جاذبه دیدنیه کوالالامپوره ! از دیدنش غافل نشید . البته بعضی هاش هم حراج داره که اگه شانس داشته باشید میتونید ازشون خرید خوبی هم انجام بدید.

تورلیدرهایی که وظیفه ترانسفر و معرفی تورها رو به عهده دارند همیشه همه واقعیت رو به شما نمیگند پس بهتره خودتون هم یک کم سرچ کنید و بعد بتونید بهترین تصمیم رو برای خودتون و همسفراتون بگیرید.

من فقط در یک مورد امکانات تور رو با شرایطی که خودتون بخواید بگردید مقایسه کردم. ولی جدایی از هزینه به این نکته باید توجه کنید مکان هایی هست که نیاز به پیاده روی و یا توضیحات گردشگری داره و شما باید این موارد رو در نظر بگیرید. اگر تصمیم دارید خودتون گوشه و کنار شهر رو ببینید نیاز هست قبلش یک کم سرچ کنید و مشخصات گردشگری اون مکان رو به خاطر بسپرید تا در زمان بازدید حسابی لذت ببرید.

ترافیک شهر کوالالامپور به نسبت سنگینه و بهتره برای رسیدن به مکان های گردشگری این مسئله رو در نظر داشته باشید.

ما تقریبا اهل شام خوردن نیستیم. تو کوالالامپور  به دلیل اینکه وعده صبحانه خیلی کامل بود و ناهار رو هم دیر میخوردیم بیشتر اوقات شام نمیخوردیم. ولی رستوران ها و کافه ها تو خیابون بوکینگ بیتانگ تا ساعت 12 هم سرویس دهی داشتند.

به نظر من کوالالامپور شهری با دیدنی های زیاد و فرهنگ های متنوع است که یک سفر هشت روزه ی کاملا متفاوت براتون رقم میزنه. سعی کنید تو کافه های خوشگلش بشینید و وقت بگذرونید قهوه های معروفش رو امتحان کنید و با ساکنین اون کشور و البته مسافرهای دیگر کشورها هم صحبت بشید.

با حذف بعضی از مکان های گردشگری و فشرده کردن برنامه اتون میتونید یکی از جزایر کشور مالزی رو هم تو سفرتون بگنجونید. من خودم به شخصه تصمیم گرفتم یه سفر جداگانه برای رفتن به جزایر غربی مالزی برنامه ریزی کنم چون دلم نمیاد با تعاریفی که ازشون شنیدم فقط یکیشون رو برم .

من طبق نظر و سلیقه شخصی خودم برای رفتن به هرکدوم از این اماکن از یک تا ده یک نمره در نظر گرفتم و فکر میکنم با الویت بندی میشه سفر به مالزی رو ده روزه کرد و به یکی از جزایر هم در کنار گشت و گذار تو کوالالامپور سفری داشت:

اکواریوم 6.5 از 10

باتو کیو 10 از 10

پارک آبی 10 از 10

مجموعه گنتینگ 9 از 10 – به دلیل بسته بودن شهر بازی رو باز . شاید اگر این شهر بازی به کار بیفته این مکان هم نمره 10 رو بگیره

دهکده های فرانسوی و ژاپنی 7.5 از 10

مراکز خرید پاویلیون klc-suria, و تایمز اسکوئر و ... 10 از 10

محله چینی ها 5 از 10

دریاچه و پارک تی تی وانگسا 4 از 10

معابد تین هو و sri mahamariamman همونی که عروسی هندی توش برگزار شد 10 از 10

باغ وحش زو نگارا 6 از 10

پوتراجایا 8 از 10

محوطه برج های دوقلو و پارک مشرف به اونجا هم شب و هم روز 10 از 10

کل هزینه ما برای گردش در کوالالامپور به اضافه خرید مختصری که داشتیم حدودا نفری 200 دلار شد.

امیدوارم همه هموطنان عزیزی که به مالزی سفر میکنند بدون هیچ مشکلی از سفرشون نهایت لذت رو ببرند.

در انتها هم دوتا عکس از سینی میوه های استوایی که با خودمون به ایران اورده بودیم رو اینجا میذارم که حسن ختام سفرنامه من بشه.

استار فروت- پشن فروت- مانگوستین

 

نویسنده : نازنین س

تمامی مطالب عنوان شده در سفرنامه ها نظر و برداشت شخصی نویسنده است و وب‌ سایت لست سکند مسئولیتی در قبال صحت اطلاعات سفرنامه ها بر عهده نمی‌گیرد.