بمبئی Mumbai

اولین شاخصه بمبئی برای من ترافیک است! چون هتلم نزدیک فرودگاه بود و روزی دست کم 4 ساعت(2 ساعت رفت و 2 ساعت برگشت) باید در ترافیک عجیبی از پل ورلی عبور می کردم و به سمت جاذبه های شهر می رفتم و تازه نوبت ترافیک شهری میشد! شهری که باور میکنم اگر سر پیدا کردن جای پارک مردمش مرتکب جنایت شوند! شاخصه بعدی کبوترها و عکاسهای دروازه هند هستند و بعد تنوع مذهبی و قومی و فرهنگی مردم و تازه بعد از همه اینها خط بلند ساحلی. بعد تقابل فقر و ثروتی که حتی در جاذبه های گردشگریش میبینیم از رختشویخانه روبازش(دوبی گات) تا هتل 5 ستاره تاج و خاطره خونینش. چالشهای فرهنگی را هم از همان ایستگاه قطار مشهورش که سعی می کنند به نام قهرمان ملی شیواجی صدایش کنند اما به نام ملکه سابق انگلستان ویکتوریا مشهور است می توان درک کردِ
در بمبئی هم مثل هر شهر دیگری که من در هند دیده ام برای عبور از هر دری که به مکانی عمومی باز می شود باید از گیتهای بازرسی عبور کنید.

شهر بمبئی شامل جاذبه های گردشگری زیادی از جمله دروازه هند،ساحل چاپارتی،هتل تاج محل و ... است.در این شهر میتوان فاصله بین فقیر و غتنی را به خوبی درک کرد. مثلا از جایی رد میشوی که پر است از زاغه نشین یکدفعه که خیابان تمام میشود و میروی خیابان بعدی فکر میکنی که قدم در شهر دیگری گذاشتی! ولی در کل بمبئی با همه تناقض هایش، بوق زدن های ممتد رانندگانش،کثیفی ساحلش شهری زیباست و میتوان در هوای خوبش لذت برد.

شهر بمبئی یا مومبای پایتخت ایالت ماهاراشتارا یکی از بزرگترین و مهمترین شهرهای هند است. این بندر پراهمیت در غرب کشور هند و در ساحل دریای عرب واقع شده است. جمعیت ثبت شده ساکنان این شهر حدود ۱۴ ملیون نفر است که با احتساب کپر نشینان به حدود ۲۰ ملیون نفر میرسد. بزرگترین جمعیت کپر نشینان و حلبی تشینان در هند در شهر بمبئی زندگی میکنند. این شهر تولید کننده پارچه های پنبه ای و فیلم هندی است و به بالیوود نیز شهرت دارد.

شدیدترین جلوه‌های تضاد طبقاتی جامعه هند را می‌توان در این شهر یافت. از یک سو صاحبان ثروت‌های سرشار در این شهر زندگی می‌کنند و از سوی دیگر توده‌های فقیری که حتی قادر به سیر کردن شکم خویش نیستند. بیش از نیمی از جمعیت شهر در حصیرآبادها و حلبی‌آبادها به تیرگی روزگار می‌گذرانند، عده ای از این ها حتی هویت و شناسنامه ندارند.
بمبئی از شهرهای بسیار آلوده جهان می‌باشد.
از مکان های دیدنی شهر میتوان به این ها اشاره کرد:
پایانه چاتراپاتی یا پایانه ویکتوریا
دروازه هند
هتل کاخ تاج محل
دادگاه عالی بمبئی
غار فیل ها
حاج علی درگاه
مارین درایو
خسرو باغ
محله کولابا
مانی باوان یا خانه گاندی
دو بی گات بزرگترین خشکشویی روباز دنیا
شهر بمبئی به صورت یک نوار باریک شمالی جنوبی در کنار ساحل قرار گرفته، شمال شهر کثیف ترین منطقه شهر است و محل زندگی بیشتر جمعیت و محله های فقیرنشین. جنوب شهر به نسبت تمیزتر است و تقریبا تمام مناطق توریستی در این بخش قرار دارند. هتل های خوب شهر تقریبا در جنوب و مرکز شهر پراکنده اند.
به دلیل تردد زیاد کشتی ها و عدم رعایت بهداشت، ساحل و دریای بمبئی بسیار آلوده است و همیشه بوی بدی دارد. شنا در دریا تقریبا غیر ممکن است.
بمبئی بزرگترین محل زندگی پارسیان هند است. زرتشتیان که قرن ها پیش از ایران به هند مهاجرت کردند و امروزه به جز ظاهر کاملا ایرانی، اثری از ایران در زندگی، زبان و آدابشان دیده نمیشود. گرچه در مقایسه با هندی ها کاملا متفاوت هستند، جماعتی پاکیزه و ثروتمند و تاثیرگذار در هند که بنا به گفته خود اهالی شهر بسیار انسان های درستکار و خیّری هستند. پارسیان معمولا در کولونی هایی در شهر زندگی میکنند یکی از این مکانهای دسته جمعی زندگی پارسیان خسرو باغ است، باغی بزرگ و زیبا در منطقه کولابا، توریستی ترین خیابان شهر. ورودی این باغ دارای نگهبانی است و تنها درصورتیکه مهمان یا ساکن آنجا باشید اجازه ورود دارید. درون محوطه آپارتمانهای چهار طبقه دور تا دور باغ قرار دارد که بسیار ساده و کوچک ساخته شده اند و همه واحد ها یکسان هستند. تمام محوطه سرسبز و زیبا و دارای همه امکانات تفریحی و ورزشی است. یک آتشکده هم در محوطه وجود دارد که مانند تمام آتشکده های هند برای ورود باید حتما زرتشتی باشید. وقتی وارد این محوطه میشوید انگار به شهر دیگری رفته اید، ماشین های خوب، مردم خوش پوش و شیک، فضای دوست داشتنی و تمیز و رفتار صمیمی ساکنان باغ به خصوص وقتی بدانند یک ایرانی به دیدارشان رفته است.
چندین رستوران خیلی معروف در بمبئی هستند که صاحبانشان پارسی هستند. رستوران لئوپولد در کولابا و رستوران بریتانیا که شهرت جهانی دارد و غذای اصلی این رستوران زرشک پلو است.
تعداد زیادی از این پارسیان حدود ۱۰۰ سال پیش از یزد به بمبئی مهاجرت کرده اند و این ها زبان فارسی را خوب صحبت میکنند.
مدت زمانی که برای دیدار از شهر بمبئی به قصد گردش لازم است دو روز تا سه روز می باشد، به نظرم هیچ نیازی به گرفتن تور نیست، اگر زبان انگلیسی بدانید میتوانید با گرفتن یک تاکسی کولردار از در هتل تمام روز را به قیمت ۱۵۰۰ روپیه در شهر بگردید و همان راننده ها معمولا تمام جاهای دیدنی را به شما کامل معرفی میکنند.
برای خرید در شهر بمبئی میتوان به مراکز خرید بزرگ شهر رفت، برندهای هندی بسیار متنوع و خوش قیمت هستند و میشود خرید خوبی کرد. پارچه، پرده و لباسهای کتانی خیلی خوبی در بمبئی پیدا میشود. بعضی از مراکز خرید هم بسیار گرانتر هستند و تمام برندهای مطرح دنیا در آنها شعبه دارند.
آب و هوای بمبئی مثل بیشتر شهرهای هند گرم و شرجی است. بهترین زمان سفر به این شهر از آبان تا اسفند می باشد. از اردیبهشت تا تیر بسیار گرم و طاقت فرسا است و از تیر تا آبان فصل بارانهای موسمی شدید است.
اگر به فرهنگ هندی علاقه دارید و دوست دارید تنوع فرهنگی و دینی و سطح زندگی را از نزدیک ببینید بهترین شهر برای این هدف بمبئی است.