در درون دیوارهای طلایی این معبد ساکت و آرام روزانه 50000 غذا به صورت رایگان توزیع می شود .
«شری هرماندیر صاحب» (Shri Harmandir Sahib)، که در جهان با نام «معبد طلایی» شناخته می شود، روزانه 50000 غذا رایگان در اختیار همه قرار می دهد. این معبدِ طلایی در امریتسار (Amritsar) مقدس ترین معبد سیک هاست. معبد طلایی یک مرکز روحانی و در عین حال غیرمذهبی برای پیروان این مذهب است و روزانه هزاران زائر، گردشگر و مقلد برای نیایش، دعا، ارائه خدمات داوطلبانه و جذب انرژی مثبت به اینجا می آیند.
دین سیک (Sikh) برمبنای چند ارزش مهم بنا شده است که می توان به برابری و کار رایگان اشاره کرد. به همین منظور، این معبد دارای یک «لانگار» (langar) یا آشپزخانه جمعی رایگان است. آشپزخانه معبد طلایی از نظر ارائه غذا به تناسب ابعاد این معبد و تعداد بازدیدکنندگان آن کاملا مطابق با این سنت فعالیت می کند.
باید از آشپزخانه جمعی این معبد دیدن کنید تا حرفمان را باور کنید! اتاق های بسیار بزرگ این آشپزخانه جمعی، تشت های طبخ، مقادیر بسیار زیاد غذا و تعداد بسیار زیاد افرادی که به آماده سازی، طبخ و نظافت مشغول هستند واقعا تماشایی هستند. حقیقتا یک ارتش کوچک در این آشپزخانه مشغول بکارند که بسیاری از آن ها داوطلبانه در این کار سهیم هستند.
عدس در ظرف های بسیار بزرگی در فضای باز روی آتش پخته می شود که دو نفر باید با پاروهای چوبی آن را هم بزنند. اگرچه نان های لواش روتی (roti) توسط افراد داوطلب آماده و پخته می شوند، اما اخیرا یک دستگاه تولید روتی هم خریداری شده است تا تقاضای موجود برطرف شود. این دستگاه می تواند 25000 نان لواش روتی در ساعت تولید کند و این آشپزخانه از 12000 کیلو آرد، 1600 کیلو عدس، 1600 کیلو سبزی، و 1400 کیلو برنج در روز برای این منظور استفاده می کند. تقریبا 25 درصد از حجم غذای تولیدی به طور رایگان توزیع می شود.
یک غذای سنتی تشکیل شده از برنج، عدس، سبزی و روتی در دو سالن غذاخوری بزرگ با ظرفیت 5000 نفر (در هر سالن) سِرو می شود. همه روی خطوط مستقیم بر روی زمین کنار یکدیگر می نشینند و خدمتگزاران داوطلب به بالا و پایین سالن ها می روند تا غذا را میان مردم توزیع کنند. یک دستگاه چرخ دار آب تمیز و تصفیه شده و یک دستگاه چرخدار دیگر چای توزیع می کند.
بشقاب ها، کاسه ها، فنجان ها و قاشق چنگال فلزی بعد از استفاده توسط یک گروه کوچک شسته می شوند. تقریبا 500 کارگر و 250 داوطلب در هر نوبت در این آشپزخانه کار می کنند. داوطلبان اجازه انجام هرکاری به جز آشپزی را دارند.
سنت لانگار (langar) توسط یک گوروی سیک به نام «گورو ناناک» (Guru Nanak) با هدف حفظ برابری پایه گذاری شد. تمام مردم صرف نظر از مذهب، جنسیت، طبقه اجتماعی، و رنگ در این مکان ها برای خوردن غذای روی زمین می نشینند. این مفهوم در قرن شانزده میلادی و با ظهور مذهب سیک در هندوستان پایه گذاری شد و هر لانگار (langar) اصول به اشتراک گذاری، اجتماع و جامعیت را منعکس می کند.
