غمگین‌ترین فیل دنیا، پس از ۴۳ سال در قفس درگذشت

فلاویا، در طول ۴۳ سالی که در یک باغ وحش اروپایی، هزاران کیلومتر دورتر از گله خودش زندگی می‌کرد، از افسردگی و پریشانی حاد رنج می‌برد.

فلاویا فیل غمگین، در اسارت، در باغ وحش کوردوبای اسپانیا.

فلاویا غمگین‌ترین فیل دنیا، پس از زندگی در یک سلول انفرادی، در باغ وحش کوردوبا در جنوب اسپانیا، پس از ۴۳ سال درگذشت. فلاویا وقتی سه ساله بود، به زور از گله‌اش جدا شد و از همان زمان، تا آخر عمر، علائم شدید نا‌آرامی را از خود نشان می‌داد.

آخرین فیل هندی، به‌سرعت به نقطه کانونی توجه فعالان محیط زیست، کمپین‌های بی‌شمار، انتشارات و خبرگزاری‌های محلی تبدیل شد، که علیه اسارت فیل‌ها فعالیت می‌کردند. فلاویا در تاریخ اول مارچ و در سن ۴۷ سالگی، بعد از یک دوره طولانی کاهش وزن، کمبود انرژی و آشفتگی حاد از دنیا رفت.

برای اطرافیان او به وضوح قابل مشاهده بود که اوضاع، به‌سرعت رو به وخامت می‌گذارد. آمپارو پرنیچی، مشاور زیست محیطی، در شورای شهر کوردوبا گزارش داد که در طول ۶ ماه گذشته، شرایط جسمی فلاویا، بدتر شده، علی‌الخصوص این دو هفته آخر.

وقتی که فلاویا به‌زمین افتاد و دیگر نتوانست روی پای خودش بایستد، مسئولان باغ وحش کوردوبا، به این نتیجه رسیدند که زمان یوتانایز کردن (یوناتایز یا اوتانازی از کلمه‌ای یونانی به معنای مرگ خوب، گرفته شده‌است و به عمل کشتن بدون اعمال درد و رنج گفته می‌شود) او فرا رسیده‌است.

پرنیچی از فلاویا به‌عنوان نماد کوردوبا یاد کرد و افزود که تمام جامعه، دلشان برای او تنگ خواهد شد. مقامات باغ وحش کوردوبا با اندوه فراوان، خبر مرگ او را اعلام کردند و گفتند که نگهبانان فلاویا به لحاظ روحی درهم شکسته و بسیار غمگین هستند.

آمپارو اعلام کردکه مرگ او در کل، یک ضربه عظیم به خانواده باغ وحش بود، مخصوصا برای فران و ژاوی که در آخرین لحظات، محافظان اصلی او بودند و همچنین سیلویا، که قبلا از او مراقبت می‌کرده‌است. باغ وحش کوردوبا یک مراسم یادبود عمومی برای فلاویا ترتیب داد که به‌نوعی عزاداری برای او و البته تقدیر از نگهبانان او به حساب می‌آمد.

متاسفانه به نظر می رسید که ناآرامی و افسردگی مزمن فلاویا، به‌خاطر زندگی در اسارت، به‌شکل کاملا منفی بر سلامت جسمی او اثر گذاشته بود. خبرگزاری ABC در گزارشی عنوان کرده‌بود که فیل‌ها، اگر در محیط طبیعی خود باشند، می‌توانند تا دو برابر این اندازه هم عمر کنند.

جمعیت حامیان حیوانات علیه بدرفتاری در اسپانیا (PACMA) ، برای پیدا کردن خانه‌ای جدید برای فلاویا در یک پارک سافاری اروپایی، تلاش‌ها و هماهنگی‌های بسیاری انجام داد؛ جایی که او بتواند در کنار دیگر فیل‌ها زندگی کند. احساس زندگی جمعی و بودن در کنار هم‌نوع، برای فلاویا، نکته‌ای بود که تمرکز بسیاری از کمپین‌ها بر روی آن قرار داشت و بحث‌های فراوانی بر سر آن در جریان بود.

PACMA همواره نگرانی خود از این موضوع که داستان فلاویا، در نهایت به کجا خواهد رسید را ابراز می‌کرد و حتی به این سلسله اعتراض‌ها نام "بدترین پایان" را داده بودند و از قانونگذاران و سیاستمداران خواستند تا از انتقال اجباری حیوانات وحشی، به محیط‌های غیرطبیعی و گرفتار کردن آنها در زندگی توام با اسارت جلوگیری کنند. سیلویا بارکِرو به‌عنوان نماینده PACMA ، بیانیه‌ای با این مضمون منتشر کرد، که رفتارهای غیر‌انسانی متعددی در دهه‌های گذشته درباره فلاویا وجود داشته‌است.

درست است که به‌شکل غم‌انگیزی فرصتِ فلاویا به‌پایان رسیده، اما این جمعیت فعال، حامیان زیادی دارد که ظرفیت، توان و فرصت ایجاد تغییر، در زندگی دیگر فیل‌ها را دارند.

 به نظر شما هم غم درون چهره‌ی فلاویا کاملا مشخص بوده است؟ آیا به نظر شما هم حیوانات باید در بستر طبیعی زندگی خودشان بمانند یا اینکه به بهانه‌ی حمایت از آن‌ها، بهتر است آن‌ها را به دور از همنوعانشان و در محیطی مصنوعی نگه داشت؟

منبع: allthatsinteresting