سفر به دبی شگفت‌انگیز در مهر ماه

 در برنامه‌ریزی سفر از سفرنامه‌های خوب دوستان در سایت لست‌سکند کمک زیادی گرفتیم. این سفرنامه را صرفاً جهت آپدیت آخرین تغییرات سفر به دبی می‌نویسم.

بعد از یک تماس تلفنی با دخترخاله و صحبت از این که سفر لازم هستیم با یک تصمیم ناگهانی گفتیم بریم دبی! نرخ دلار مسافرتی 72 هزار تومان بود و نرخ دلار بازار آزاد به 108 هزار تومان رسیده بود و این احتمال بود که ارز مسافرتی گران شود. بنابراین سریع وارد عمل شدیم و بعد از تعیین تاریخ سفر شروع کردیم به سرچ تورها و پروازها و ویزای دبی.... با توجه به این که مرخصی نداشتیم و قرار بود سه شب در دبی بمانیم دنبال پروازی گشتیم که رفت صبح و برگشت شب باشد که چهار روز کامل را داشته باشیم.

در نهایت پرواز ایران ایرتور را برای تور دبی انتخاب کردیم که ساعت پرواز رفت 8:45 صبح و برگشت ساعت 9 شب بود. با استفاده از سایت مسافران لست‌سکند تورهایی که در این تاریخ با این پرواز انجام میشد را بررسی کردیم و با توجه به قیمت تورها و منطقه مورد نظر هتل 5 ستاره نایت کستل واقع در منطقه دیره را انتخاب کردیم.

ارز مسافرتی: قبل از سفر از طریق سایت بله ارز مسافرتی درخواست دادیم و سپس از طریق خودپردازهای فرودگاه، سهمیه 500 دلار ارز مسافرتی برای هر نفر را دریافت کردیم. ظاهرا از اول آبان ماه 1404 این روند تغییر کرده است.

شنیده بودیم به کودکان ارز مسافرتی نمی‌دهند ولی در جایی مطلبی خواندم که اگر از طریق برخی از شعب بانک ملی یا سامان درخواست ارز دهیم می‌توانیم برای کودک سهمیه ارز مسافرتی دریافت کنیم. البته باید هفت روز قبل از سفر اقدام کنیم.

لازم بود مقداری درهم هم با خود همراه داشته باشیم. بنابراین به یکی از صرافی‌های رسمی رفتیم و با ارایه کارت ملی مقداری درهم به نرخ 28500 تومان خریدیم.

روز اول: فرودگاه دبی - تحویل هتل - خیابان شیخ زاهد - دبی مال - برج خلیفه

فرودگاه دبی: فرودگاه دبی در نزدیکی محله دیره واقع شده است. این فرودگاه بزرگ است؛ ولی با توجه ‌به راهنماهای زیادی که در فرودگاه هستند به‌راحتی می‌توانید مسیرها را پیدا کنید. بعد از ورود به فرودگاه وارد راهرویی می‌شوید که مسیرهای برقی هم دارد و در انتها به محدوده‌ای هدایت می‌شوید که با قطار شما را به ترمینال بعدی منتقل می‌کند. بعد از پیاده‌شدن از قطار به قسمت پاسپورت کنترل می‌روید و اگر بار اول باشد که وارد فرودگاه دبی شده‌اید عکس شما گرفته می‌شود. در همین محل که افسر گذرنامه پاسپورت شما را مهر ورود می‌زند یک سیم‌کارت 10 گیگابایت هم داده می‌شود که 24 ساعت فعال است. این سیم‌کارت به کودکان داده نمی‌شود.

اگر چند نفر هستید می‌توانید هر روز سیم‌کارت یکی از همراهان را فعال کنید و بقیه به‌صورت هات اسپات از آن سیم‌کارت استفاده کنند.

                    

  

 

قبلاً خوانده بودم که افتتاحیه گلوبال ویلیج از تاریخ  15 اکتبر به مدت 10 روز برای توریست‌ها رایگان هست. بعداً فهمیدیم باید داخل فرودگاه درخواست می‌کردیم برایمان مهر مخصوص فصل 30 گلوبال ویلیج را بزنند.

بعد از پاسپورت کنترل با مشاهده شماره لاین از روی برد وارد بخش تحویل بار شدیم و لاین مربوطه را پیدا کردیم و چمدان‌ها را تحویل گرفتیم.

بعد به سمت خروجی رفتیم که مسئول ترانزیت را پیدا کنیم. همه افراد و شرکت‌هایی که برای پیشواز آمده بودند پلاکارد داشتند؛ ولی متأسفانه فرد یا شرکتی با پلاکارد مربوطه را ندیدیم و با پرس‌وجو فرد مورد نظر ترانزیت را پیدا کردیم.

هتل نایت کستل: این هتل در منطقه دیره در 4 کیلومتری فرودگاه دبی و در فاصله 600 متری از ایستگاه al rigga خط قرمز مترو قرار دارد. ساعت 2 اتاق‌ها را تحویل گرفتیم. در مورد این هتل در بخش هتل‌های سایت لست‌سکند توضیح داده‌ام.

تو دبی غالباً دو منطقه را برای انتخاب هتل پیشنهاد می‌دهند که دسترسی‌های خوبی دارد. یکی خیابان شیخ زاهد است که حدوداً در مرکز شهر است و دیگری محله دیره است که تقریباً در سمت شرق شهر قرار دارد. مناطق دیدنی دبی در سطح شهر پراکنده هستند و بهتر است با توجه به مناطقی که می‌خواهید بروید محل هتلتان را انتخاب کنید.

با توجه به جاهای دیدنی دبی و سقف قیمتی که در نظر گرفته بودیم منطقه دیره را انتخاب کردیم؛ ولی به نظرم اگر می‌خواستیم دوباره تصمیم بگیریم هتل‌های خیابان شیخ زاهد را ترجیح می‌دادیم؛ چون هم مرکزیت بهتری دارند و هم هتل‌های این منطقه نوسازتر هستند. درست است که منطقه دیره هم دسترسی‌های خوبی دارد؛ اما به‌هرحال در یک زون دیگر واقع شده است و هزینه مترو و تاکسی آن تا مرکز شهر بیشتر است.

بزرگراه شیخ زاهد خیابان اصلی شهر است و در امتداد سواحل دبی از شرق تا غرب شهر را در بر می‌گیرد. اطراف این بزرگراه برج‌ها و ساختمان‌های بلند و سر به فلک دیده می‌شود و اطراف آن هتل‌های زیادی وجود دارد. خط اصلی مترو که خط‌قرمز رنگ هست در این منطقه ایستگاه‌های زیادی دارد که می‌توانید هتل‌های نزدیک ایستگاه‌ها را انتخاب کنید. دبی مال و برج خلیفه، موزه آینده، قاب دبی و تعدادی دیگر از مناطق دیدنی در اطراف این خط قرار دارند.

دیره منطقه قدیمی‌تری از شهر است. به فرودگاه نزدیک است. به دو خط مترو قرمز و سبز و خور دبی نزدیک است. مرکز خریدهای سیتی‌سنتر دیره و فستویال مال و ایکیا و فیش مارکت به این منطقه نزدیک‌تر هستند.

بعد از استفاده از استخر هتل برای رفع خستگی و یک استراحت کوتاه، به سمت ایستگاه متروی al rigga که در فاصله 7 دقیقه‌ای ما قرار داشت رفتیم.

مترو: حمل و نقل عمومی دبی و مترو خیلی سرراست هست. به نظر من در دبی همه چیز برای استفاده همگان از جمله توریست‌ها راحت و شفاف طراحی شده است. قوانین واضح و شفاف است و تبصره و راه در رو ندارد. تنها نکته در این است که اگر قوانین را رعایت نکنید جریمه می‌شوید. مثلاً خوردن و آشامیدن و آدامس جویدن در مترو جریمه دارد. به همین دلیل هم هست که مترو ها از تمیزی برق می‌زنند. همه ایستگاه‌ها سرویس‌های بهداشتی دارد که بسیار تمیز و مرتب است.

در هر ایستگاه نام ایستگاه بعدی را به‌وضوح به زبان انگلیسی و عربی اعلام می‌کنند و حتی جهت حرکت را بر روی برد نشان می‌دهند. می‌توانید اپلیکیشن dubia metro را نصب کنید و به‌راحتی ایستگاه‌ها را انتخاب کنید.

کارت مترو (نول کارت): در داخل ایستگاه، روبروی گیت‌های ورودی دستگاه‌های شارژ کارت مترو قرار دارد. از همین دستگاه‌ها می‌توانید کارت مترو را هم خریداری کنید. حداقل قیمت خرید کارت مترو 25 درهم است که 6 درهم آن پول کارت است و باقی آن شارژ است. این کارت‌ها 5 سال اعتبار دارند. فراموش نکنید در هنگام شارژ اول کارت را داخل دستگاه بگذارید بعد مراحل شارژ را طی کنید وگرنه ممکن است وارد مرحله خرید کارت شوید و اشتباه کنید. میتوانید اسکناس درشت هم به دستگاه وارد کنید که در این صورت باقی پولتان را پس می دهد.

دبی مال: برای رسیدن به دبی مال در ایستگاه burj khalife/dubai mall پیاده شدیم. تابلو دبی مال را دنبال کردیم و وارد تونل شیشه‌ای شدیم که به دبی مال می‌رسید. در همان ابتدای ورود به دبی مال چندین صرافی وجود دارد که طبق شنیده‌هایی که صرافی الانصاری بهتر است وارد شدیم و دلارهایمان را به نرخ 3.65 به درهم تبدیل کردیم. به‌ازای هر 100 دلار حدود 3.1 درهم کارمزد  و مالیات کم می‌کنند. این صرافی دلار سفید را هم بابا نرخ 3.63 تبدیل می‌کرد. بعداً شنیدیم که حدود 20 سال است که نرخ تبدیل دلار به درهم در دبی در حدود 3.65 کمی کمتر یا بیشتر باقیمانده مانده است (خیلی دردناک بود وقتی برگشتیم تهران ارز مسافرتی از 72 هزار تومانی که خریده بودیم 102 هزار تومان شده بود!)

مراکز خرید دبی خیلی بزرگ هستند. باید حتماً کفش خیلی مناسب برای پیاده‌روی بپوشید. امکان ندارد بتوانید همه جای آن را بگردید؛ بنابراین بهتر است از قبل مشخص کنید قصد دیدن چه مغازه‌هایی را دارید. خوشبختانه در بیشتر مال‌ها صفحات دیجیتال هست که می‌توانید مغازه یا محل مود نظرتان را در آن سرچ کنید و بر اساس نقشه مال و جایی که شما هستید به شما آدرس می‌دهد.

در نقشه دیجیتال، فوت کورت را سرچ کردیم و مسیر را به ما نشان داد و به‌راحتی آن را پیدا کردیم.

فوت کورت دبی مال: این فوت کورت که بزرگ است و بسیاری از رستوران‌ها و فست‌فودها در آن شعبه دارند را قبلاً در یوتیوب دیده بودیم. برای صرفه‌جویی در وقت مستقیم به سمت kfc رفتیم. یک پکیج خانوادگی به قیمت 89 درهم سفارش دادیم که برای 4 بزرگسال و یک کودک 11 ساله کاملا کافی بود. 

داخل فوت کورت دبی مال و نزدیک به kfc یک سرویس بهداشتی بسیار تمیز وجود دارد که به یک‌بار دیدن می‌ارزد. پر از نقاشی و دکورهای جالب است.

آکواریوم دبی مال: بعد از صرف غذا از روی نقشه دیجیتال کنار فوت کورت مسیر آکواریوم را پیدا کردیم. آکواریوم از بیرون از دوطبقه قابل‌مشاهده است. با اینکه طبقه پایین وسعت بیشتری را می‌توان دید؛ ولی به نظر من طبقه بالا دید بهتری دارد؛ چون بیشتر می‌توانید به شیشه نزدیک شوید. ما عاشق این بخش به‌خصوص سفره‌ماهی‌های عظیم‌الجثه شدیم.

با پرداخت هزینه می‌توانید با کپسول اکسیژن وارد آب شوید و از داخل قفس در کنار ماهی‌ها باشید و شنا کنید.

   

در کنار آکواریوم با یکی از اقوام ساکن در دبی قرار گذاشته بودیم که از اینجا به بعد خیلی ما را در سفر همراهی کردند و از قوانین و فرهنگ دبی تعریف کردند و با محبتشان ما را بسیار شرمنده کردند.

برج خلیفه و فواره‌ها: بعد از دیدن فواره‌ها به سمت در منتهی به فواره‌ها رفتیم. ساعت نزدیک 10 بود. چند دقیقه‌ای ایستادیم و عکس گرفتیم و جمعیت هم بیشتر میشد. راس ساعت 10 آهنگی پخش شد و برج خلیفه چراغانی شد و نمایش فواره‌ها شروع شد ولی بسیار کوتاه بود شاید حدود 5 دقیقه بود. به نظرم فضای جادویی و رویایی ایجاد شده بود ولی خیلی زود تمام شد.

  

بعد از نمایش فواره‌های موزیکال دوباره وارد دبی مال شدیم و به فروشگاه Brand for less رفتیم. این فروشگاه یکی از معروف‌ترین مراکز خرید تخفیف است که می‌توانید برندهای معروف جهانی را با تخفیف‌های خوب پیدا کنید. این فروشگاه در بعضی از مال‌های دبی مانند دبی مال، سیتی‌سنتر دبی و فستیوال مال دبی شعبه دارند. این فروشگاه اپلیکیشن هم دارد و می‌توانید برای صرفه‌جویی در وقت قبل از سفر خریدهای خود را در اپلیکیشن انتخاب کنید.

بعد از خرید به سمت پارکینگ رفتیم و به هتل برگشتیم.

تور دبی نوروز 

روز دوم: پارک آبی

ما بلیت پکیج ویژه شامل ناهار را به قیمت حدود 9 ملیون تومان از ایران خریدیم. باید بگویم این پرخرج‌ترین بخش سفر ما بود. میخواستیم بلیط مونوریل هم بخریم ولی وقتی گفتیم ما 4 نفر بزرگسال و یک کودک هستیم راهنمای آژانس یه راهنمایی خوب کرد و گفت با تاکسی برید برایتان به صرفه‌تر است. با یک حساب کتاب سرانگشتی دیدیم بله 5 تا بلیط مترو و 5 تا بلیط منوریل تقریبا هم قیمت تاکسی می‌شود. با این تفاوت که با تاکسی اگر ترافیک نباشد نیم ساعته میرسیم ولی با مترو و منوریل و مقداری پیاده روی یک ساعت و نیم. بنابراین سیم کارت فرودگاه را داخل گوشی انداختیم. اپلیکیشن کریم را نصب کردیم.

هالا تاکسی که به صرفه‌تر است را انتخاب کردیم و درخواست ماشین دادیم. قیمت را بین 90 تا 110 اعلام کرده بود که بسته به ترافیک محاسبه می‌شد. در نهایت با قیمت 100 درهم نیم ساعته به پارک آبی رسیدیم. با اینکه تاکسی چهار نفر ظرفیت دارد؛ با اینکه یک کودک 11 ساله هم همراهمون بود مشکلی نداشتند و بچه عقب کنار ما جا میشد. البته قبلش برای راننده پیغام میفرستادیم و میگفتیم یه بچه همراهمان هست.

پارک آبی آتلانتیس: قسمت هیجان‌انگیز سفر! از در ورودی که رفتیم داخل در ابتدای مسیر کفش مخصوص دادند. این کفش‌ها پاره نمی‌شود؛ ولی چون کفی ندارد برای راه‌رفتن طولانی داخل پارک و پله‌ها کف پا اذیت می‌شود. در ورودی سالن تعویض لباس جمعیت زیاد بود؛ بنابراین اگر از قبل لباس پوشیده باشید و نیاز به رخت‌کن و کمد نداشته باشید بهتر است. قیمت کمدهای کوچک 65 درهم بود ولی با توجه به اینکه برنامه این بود بعد پارک آبی به ساحل مارینا و مارینا مال برویم اشتباه کردیم وسیله بیشتر برداشتیم و مجبور شدیم کمد بزرگ به قیمت 99 درهم بگیریم. وقتی وارد پارک شدیم برای گرفتن کمد کمی معطل شدیم. بهتر بود هیچ وسیله‌ای نمیبردیم تا مجبور نشویم کمد بگیریم چون بعد پارک آبی اینقدر خسته بودیم با تاکسی مستقیم رفتیم هتل و از سوار شدن و تجربه مونوریل هم صرفه نظر کردیم.

پارک آبی خیلی بزرگ بود و با اینکه وسط هفته بود برای هر بازی باید توی صف می‌ایستادیم. آنجا افسوس خوردیم که چرا دستبند vip نگرفته بودیم. این‌جوری می‌توانستیم با صف کمتر بازی‌های بیشتری سوار شویم.

  

کمی جلوتر از قسمت ورودی یک نقشه بود چندین برج داخل پارک آبی هست که هر کدام شامل چند تا بازی است. ما trident tower را انتخاب کردیم. منتظر ماندیم تا شاتل مخصوص آمد و ما را به سمت این برج برد. تا ساعت 6 بعد از ظهر که داخل پارک بودیم فقط توانستیم بازی های این برج را که حدود 10 سرسره بود استفاده کنیم. نزدیک هر کدوم برج ها رستوران هست که با نشان دادن دستبند منوی غذا را در اختیارتان میگذارند که شامل سه نوع غذا (همبرگر گوشت و همبرگر مرغ و هات داگ بود) و میتوانستید یکی از غذاها را انتخاب کنید. هر غذا شامل سیب‌زمینی و نوشابه بود و کاملا ما را سیر کرد و بسیار خوش طعم بود.

  

تا ساعت 6 داخل پارک بودیم و بعد به سمت رختکن رفتیم و بعد از تعویض لباس و دوش که صف بود از پارک خارج شدیم.

فقط یادتان باشد اگر می‌خواهید عکس بگیرید از قبل کاور مخصوص موبایل تهیه کنید تا گوشی‌تان خیس نشود. داخل پارک همه چیز موجود ولی خیلی گران است. در داخل پارک آب‌سردکن هست حتماً بطری خالی همراه داشته باشید؛ چون قیمت یک بطری کوچک آب 30 درهم بود. در کنار هر کدام از برج ها جاکفشی‌های بدون در بود که می‌توانستید وسایلتان را بگذارید و برای سوار شدن به هر بازی از کنار آن میگذشتید و قابل رویت بود. بعدا متوجه شدیم کمدهای لاکر فقط جلوی ورودی نبود و جلوتر نزدیک برج‌ها هم اتاق لاکر بود که بدون صف و معطلی بود.

بعد از پارک آبی با هزینه 120 درهم با احتساب ترافیک سنگین به هتل برگشتیم. جلوی خروجی ممکن است به شما تاکسی متفرقه پیشنهاد کنند سوار نشوید و از اپلیکیشن کریم یا تاکسی‌های سقف رنگی استفاده کنید.

روز سوم: موزه آینده_ سیتی‌سنتر دیره_گلوبال ویلیج

موزه آینده: برای رسیدن به موزه آینده در ایستگاه emirates towers پیاده شدیم. تابلو موزه آینده را دنبال کردیم و به تونلی که مترو را به موزه آینده متصل می‌کرد رسیدیم. این تونل‌ها خودشان می‌توانند به‌عنوان جاذبه حساب شوند. تونل در راهروی طبقه بالای موزه باز می‌شود. از بالای راهرو می‌توان صف انتظار ورودی به موزه را مشاهده کرد. از پله‌ها پایین رفتیم و بعد از دیدن فضای داخلی لابی موزه از در جنوبی وارد محوطه موزه شدیم. در این قسمت آب‌نماهای مسطحی وجود دارد و ویوی خوبی از نمای بیرونی موزه را می‌توان دید. اما اگر از در شمالی وارد محوطه شوید علاوه بر نمای خارجی موزه می‌توانید مجسمه سلام سه انگشتی موفقیت، عشق و پیروزی و نمای برج امارات را هم در کادر عکاسی‌تان داشته باشید.

  

در داخل لابی موزه هر از گاهی یک محصول رباتیک برای نمایش می‌آورند. در زمان حضور ما یک سگ رباتیک نمایش اجرا کرد و یک نهنگ رباتیک از بالای سرمان عبور کرد. همچنین در داخل موزه آب‌سردکن‌هایی با تکنولوژی جدید و دستگاه ساخت عطر هم می‌توانید ببینید.

مرکز خرید سیتی‌سنتر دیره: بعد از موزه آینده دوباره وارد ایستگاه مترو شدیم و برای رسیدن به مرکز خرید سیتی‌سنتر دیره و هایپرمارکت کارفور وارد مترو خط قرمز شدیم و در ایستگاه city centre deira پیاده شدیم.

بعد از تبدیل ارز در اکسچنج از طرق نقشه دیجیتال مغازه مورد نظر را پیدا کرده و حسابی مشغول خرید شدیم. ناهار را همان جا در فوت کورت سیتی‌سنتر دیره خوردیم. 3 تا همبرگر سایت متوسط همراه با نوشابه و سیب‌زمینی و 2 تا همبرگر بزرگ مک‌دونالد جمعاً 130 درهم شد.

بعد از ناهار به هایپرمارکت کارفور کنار سیتی سینتر رفتیم. این فروشگاه‌ها شبیه فروشگاه‌های هایپراستار و  شهروند ایران است و همه چیز در آن یافت می‌شود. به‌خصوص اگر اهل خرید شکلات هستید ممکن است تخفیف‌های خوبی گذاشته باشند.

گلوبال ویلیج: بعد از خرید به هتل برگشتیم و ساعت 7 شب اقوام آمدند دنبالمان و به سمت گلوبال ویلیج حرکت کردیم. خوشحال از اینکه ورودی‌های گلوبال ویلیج رایگان است. قافل از اینکه باید در فرودگاه مهر گلوبال ویلیج را می‌گرفتیم. در نتیجه با نفری 25 درهم بلیط ورودی را خریدیم. در ورودی بعد از نشان دادن بلیط یک کارت بخت آزمایی مانند هم دادند. که با اسکن کد آن می توانستیم ثبت نام کنیم.

گلوبال ویلیج فضای نمایشگاه مانندی با نورپردازی و دکورهای متفاوت غرفه‌های کشورهای مختلف است. در مرکز آن استیجی است که هر شب در آن کنسرت برگزار می‌شود.

  

بعد از گلوبال ویلیج اقوام ما را به یک رستوران سوریه‌ای به نام لیالی الشام در منطقه ابوهیل دعوت کردند. شب اصلاً هوا گرم نبود و به‌راحتی در فضای بیرونی رستوران نشستیم. طعم غذاهای این رستوران بی‌نظیر بود. پیش‌غذای هوموس و دلمه فوق‌العاده بود طوری که برای غذای اصلی که سینی انواع کباب بود جایی باقی نماند. در اخر یک نوع فرنی و چای به‌عنوان دسر سرو شد. در این رستوران هرچقدر می‌خواستید می‌توانستید دسر و چای نوش جان کنید و این جزو سنت بود که پذیرای مهمان باشند.

روز چهارم: صبح بعد از صرف صبحانه و جمع‌کردن وسایل به پشت‌بام هتل رفتیم و از استخر هتل استفاده کردیم. سپس اتاق‌ها را تحویل دادیم و چمدان‌ها را به انبار هتل سپریم.

مدت سفرمان کوتاه بود و هنوز فرصت نکرده بودیم ساحل را ببینیم. اقوام دنبالمان آمدند و به ساحل لامر رفتیم. یک ساحل بسیار خلوت و تمیز با امکانات دوش و رخت‌کن بود. بعد از دیدن ساحل  واقعاً حسرت خوردیم که چرا وقت بیشتری را به ساحل و شنا اختصاص ندادیم.

  

 بعد از ساحل به مرکز خرید فستیوال سیتی مال رفتیم و بعد از خرید در فوت کورت دبی فستیوال سیتی مال در رستوران ژاپنی یا چینی umumi به‌صرف نهار مهمان شدیم. در این مرکز خرید میتوانید از فروشگاه ایکیا هم دیدن کنید. ساعت ۶ اقوام ما را به هتل رساندند. با همراهی ترانزیت به فرودگاه رفتیم. پروازمان سه ساعت تأخیر داشت. مسافران شاکی بودند و می‌گفتند پرواز ایران‌ایر تور در این ساعت همیشه اخیر دارد.

هزینه‌ها:

ما چهار روز و سه شب در دبی اقامت داشتیم و جمع خورد و خوراک و رفت و آمدمان برای 5 نفر حدود 300 دلار شد. کلا در دبی اگر از وسایل نقلیه عمومی استفاده کنید و غذای فست فوت را انتخاب کنید به راحتی می‌توانید هزینه‌ها را مدیریت کنید.

به امید سفرهای دوست‌داشتنی برای همه عاشقان سفر