دختر ناماسته گوی ایرانی در نپال

در ایران هم یک خارجی سلام کنه تحویلش می گیرند، ضمن اینکه بعضی محل ندادن و فقط نگاه کردن

ناماسته به زبان کره ای هست!

ممنون جناب جعفری. منم متقابلا برای شما دلی شاد رو آرزو میکنم

عزیزم این لبخند ها مصنوعی است و هدفش جلب درآمد و توریست بیشتر است. والا خود مردم نپال غرق در فقر و ناامنی و مشکلات سیاسی هستند.
اما بر خلاف ما ایرانیها، نپالیها در برخورد با خارجی ها فقط از کشورشان تعریف می کنند.

دوست عزیز حقیقتا بعد از سالها سفر کردن و دیدنِ مردمِ کشورهای مختلف راحت فرق حقیقی بودن و مصنوعی بودن رفتار مردم رو تشخیص میدم. مهربونی مردم نپال در تمام دنیا معروفه. بله این کشور در فرق به سر میبره اما متوجه منظورتون از ناامنی نشدم.

پریسا جان کاملا با حرفات موافقم. میدونی ما ایرانی ها بسیار تا بسیار مهمون نواز هستیم و اینو هر خارجی که یکبار به ایران سفر کرده باشه تائید میکنه. البته تعدادی استثنا هم وجود داره که گاها سر خارجی ها رو کلاه گذاشتن و ... ولی اینقدر تعدادشون کم هست که به چشم نمیاد. اما حقیقت اینه که مردم نپال ماورا تصور"، خوب و مهربون هستن. نمیدونم چی شده که بدجنسی رو یاد نگرفتن. با این همه فقر میتونستن دزد باشن و توریست ها رو اذیت کنن اما ذره ای بدجنسی تو ذاتشون نیست. این یک حقیقت در مورد این مردم هستش. حالا ممکنه هرکسی با توجه به خصوصیات ذاتی خودش برداشت متفاوتی از چهره ها و لبخندها داشته باشه. بعضی ها کلا مثل من خوشبین هستن و خوبی رو میبینن بعضی ها هم فکر میکنن این ریا و دورویی هستش و بعضی ها هم اصلا دوست ندارن واقعیت رو ببینن و بشنون

آره تینا جان خیلی بانمک بود. واقعا شبیه خود خاله ریزه هم بود

مهین جان از ته دل آرزو میکنم تمام جاهایی که دوست دارین رو بتونین ببینین

جناب غلام عزیز. سلام. در جواب اینکه چون دوربین دستم بوده و مردم واکنش نشون میدادن باید عرض کنم من عکاس هستم و با دوربینم به 23 شهر در کشورهای مختلف (به جز ایران) سفر کردم و واکنش مردم هیچ کشوری نسبت به خودم و دوربینم اینی نبود که توی نپال دیدم. مردم این کشور به طرز عجیبی با توریست و دوربینشان مهربان هستند. بله تعدادی هم دیر جواب دادند، تعدادی صدایشان در فیلم ضعیف ثبت شده. تعدادی هم جواب ندادند که از رفتارشان متوجه شدم یه جورایی این حرکت براشون غیر منتظره بود و نتونستن سریع عکس العمل نشون بدن. اما در چهره همه شان میشه مهربانی رو دید. در مورد نکته چهارمتان هم باید بگم من منکر چیزی نشدم و در توضیحات ویدیو هم ننوشتم که فقط مردم نپال مهربانند و فقط آنها جواب میدهند و مردم ایران جواب نمیدهند. بله حتما یه روزی هم مهربانی مردم ایران رو هم ثبت میکنم. در مورد هیجان اغلب ایرانی ها هم باید بگم من فکر میکنم این هیجان نه تنها برای ایرانی ها بلکه برای هر شخصی که عاشق سفر باشه طبیعیه. برای شخص بنده از لحظه ای که فکر سفر در ذهنم جرقه میخوره تا زمانی که میرم و برمیگردم و حتی زمانی که عکسهام رو ادیت و مرور میکنم و حتی چند ماه و چند سال بعدش هم این هیجان وجود داره. همیشه سفر من رو به وجد میاره. هیجان ایرانی و غیر ایرانی هم نداره

دوست عزیزم شما درست میفرمایید. اما همونطور که توی فیلم دیدید در این کشور انسان ها با حیوانات در کنار همدیگر زندگی مسالمت آمیزی دارن. توی رستوران ها سگ ها میان کنار میزها میشینن. توی کافه ها هم به وفور سگ هایی رو دیدم که روی میزها نشسته بودن. خلاصه سگ ها همیشه همه جا در کنار مردم حضور دارن. من هم با این موجودات دوست داشتنی همونجوری برخورد کردم که اگه سگ یا گربه ای توی خیابون های کشور خودمون یا کشور دیگه ای ببینم باهاشون برخورد میکنم. امیدوارم این رو از لحنِ سلام کردنم توی فیلم بشه فهمید. نمیدونم شاید برای یه عده ای پیش نیومده باشه که با حیوانات اینجوری برخورد کنن اما من همیشه یه موجود دوست داشتنی که ببینم سلام میکنم و باهاش حرف میزنم. انسان و حیوان هم برام نداره. در هر صورت ممنون از نظرتون