سلام . من مهدی فرخی هستم، 40 سالمه و حدود 20 سالی هست که سفر می کنم. اون اوایل توی سفرنامه هام رو در خود سفر و شب به شب می نوشتم ولی کم کم حوصله و انگیزه سفرنامه نویسی رو از دست دادم. در
به نام خدا چون عاقبت کار جهان نیستی است انگار که نیستی چو هستی خوش باش عمر خیام چه خوش گفته این بیت رو ، خوش باش تا هستی ، تا زندگی هست. آدمی هیچگاه از اونچه انتظارش رو میکشه با خبر نیست ، پس در لحظه باید
تقریبا آبان ماه بود که گزینه های ممکن برای سفر در نوروز 1401 را بررسی کردیم و در نهایت نپال انتخاب شد. میپرسید چرا؟ نپال همیشه با توجه به جاذبه های تاریخی-طبیعی و فرهنگ خاصش در لیست سفرهای من قرار داشت. محدود بودن کشورهایی که
تقدیم به شرپاهای نپالی(سانتا) که صعود بدون کمک آنها تقریبا ناممکن است. تقدیم به کولبران سرزمینم. تاریخ نامعلوم تاریخ علاقه من به کوهنوردی معلوم نیست ولی اینکه در شهری به دنیا آمدم و زندگی میکنم که پر از کوه، جنگل و درههای زیباست حتما بیتاثیر در این علاقه
چندین سال است که ماههای پایانی سال با فکر و برنامه ریزی سفر گذشته است و فروردین هر سال با سفر. ماههای پایانی سال 98 اما متفاوت تر از هر سال است و رنگ بویی از سفر خارجی ندارد. قیمتِ دلار سر به فلک کشیده،
नेपाललाई स्वागत छ سفر پنج است: «اول به پاي، دوم به دل، سِيوم به همت، چهارم به ديدار، پنجم در فنا نفس» (شیخ ابوالحسن خرقانی) می خواهم داستان سفرم به سرزمین شگفتیها، سرزمین خدایانِ بیشمار، سرزمینِ مردم سادهدل و مهربان و بیادعا را برایتان تعریف کنم. بله
تصمیمگیری در مورد اینکه کجا بریم؟ با کیا بریم؟ چه جوری بریم؟ و هزاران سوال دیگه برای خیلیها کار سخت و وقت گیریه اما از اونجایی که من عاشق هیجان و تجربه کردن چیزای جدیدم خیلی زود تصمیم میگیرم، کولهبارم رو میبندم و راهی سفر