در قسمت شمال شرقی ایالت اوکلاهما آمریکا مناطقی وجود دارد که زمانی از نظر تولیدات معادن سرب و زینک در دنیا پیشتاز بوده اند. معادن نامبرده و فلزات گرانبها در سال 1914 در این منطقه کشف شدند، این زمان دقیقا با تقاضای مهمات بیشتر برای جنگ جهانی اول مصادف شد. به زودی هزاران نفر در صدها معدن زیرزمینی کارخانه ی سرب شهر «پیشر» تحت شرایط بسیار سختی مشغول به کار شدند. نتیجه این شد که شهر پیشر در کنار شهرهای مجاور دیگر مانند کاردین و تریس در عرض یک شب توسعه یافتند.
در حالت ماکسیمم، کارخانه های «پیشر» نزدیک به 5000 تن مواد خام را در طول روز پردازش می کردند. آنها سنگ معدن را به دانه های ریز خرد کرده و برای دور کردن ناخالصی ها آن را در تاسیسات بسیار بزرگ ذوب می کردند. تنها بخش کوچکی از سنگ معدن ذوب شده تبدیل به مواد معدنی باارزش می شد. پس ماندهای بلااستفاده و آلوده به مواد سمی در فضای بیرونی معادن نگهداری می شد تا اینکه 70 میلیون تن از پس ماندهای معدن و 36 میلیون تن ماسه و لجن کارخانه ها مساحتی در حدود 7000 هکتار را پوشاندند. این پس ماندهای ریزدانه ی معدن که با نام «چت» شناخته می شدند، در تمام طول شهر پخش شده و مردم آنها را تنفس کردند. به هنگام بارندگی نیز آب جاری شده از این کپه های چت وارد ذخایر آب محلی می شد.
در دهه ی 1980 دولت عملیات پاکسازی را آغاز نمود تا دوباره پیشر را تبدیل به مکانی برای زندگی گرداند، اما حتی در اواسط دهه ی 90 تقریبا دو سوم کودکان پیشر از مسمومیت سرب رنج می بردند. در سال 2006 سپاه مهندسان ارتش متوجه شدند که شهر به دلیل وجود حفره های بزرگی در زیر زمین به شدت تحلیل رفته و ممکن است هر لحظه فرو بپاشد. بر اساس این گزارش، دولت حکم نهایی خود را صادر کرد: پیشر باید تخلیه می شد.
ضربه ی نهایی در سال 2008 فرود آمد، زمانی که گردبادی شدید سراسر شهر را درنوردید و 8 کشته و آسیب گسترده ای به جا گذاشت. دوباره ساختن پیشر منتفی بود، تنها راه چاره پشت سر گذاشتن آن بود.
تصویر بالا نمایانگر پیشر در روزهای اوج خود است.
تصویری که در بالا می بینید کپه های چت را نشان می دهد که ناپایدار و به طرز خطرناکی سمی هستند، اما در عین حال زیبا به نظر می رسند.
منبع : amusingplanet
