فقر و بی خانمانی در ثروتمندترین شهرهای دنیا

آنچه در این مطلب آمده به معرفی 10 مورد از ثروتمندترین و بافرهنگ ترین شهرهای دنیا می پردازد که مرفه ترین افراد و موفق ترین شرکت های جهان را در خود جای داده اند. برخی از این شهرها به طور مستمر عنوان بهترین مکان زندگی را نیز به خود اختصاص می دهند. تمامی این شهرها در کشورهای ثروتمند با دولت های باثبات قرار گرفته اند. با این وجود و علی رغم تمام ثروت و پیشرفت ها، این شهرها مشکلات جدی در زمینه ی فقر و بی خانمانی دارند.

10- استکهلم، سوئد

پایتخت سوئد و پرجمعیت ترین شهر آن، استکهلم، به خاطر فرهنگ خود شناخته شده است و همچنین یکی از 10 شهر برتر اروپا از نظر سرانه ی تولید ناخالص داخلی به شمار می رود. بسیاری از مردم فکر می کنند سوئد کشوری سوسیالیست است، درحالیکه اینگونه نیست، اما این کشور دارای گرایش های سوسیالیستی می باشد. این کشور همچنین به داشتن اقتصادی پایدار شناخته شده است، به عنوان مثال در طول بحران قرض های اروپایی، سوئد بازپرداخت خود را با مازاد انجام می داد. در حالیکه سایر کشورهای اروپایی در قرض بیشتری فرو می رفتند.

با این وجود، حتی استکهلم با برنامه های اجتماعی قوی با فقر دست و پنجه نرم می کند. در حقیقت، بین سال های 2001 تا 2011، نرخ فقر از حدود 8-9% به 15% افزایش یافته است. در سوئد از هر 10 کودک بیش از یکی، تقریبا 220000 کودک، در فقر زندگی می کنند. یکی دیگر از مشکلات بزرگی که استکهلم با آن روبروست هجم بالای مهاجران رومانیایی است که راه خود را به سوئد باز کرده و اکنون در زاغه ها و با تکدی گری روزگار می گذرانند. متاسفانه، این مسئله در حال تبدیل شدن به یکی از مشکلات بزرگ استکهلم است که در حال حاضر راه حل مطمئنی برای آن وجود ندارد.

9- لندن، انگلیس

لندن دارای تاریخی طولانی و غنی بوده و به عنوان یک پایتخت فرهنگی در جهان شناخته می شود. بیشترین تعداد مدارس متوسطه در اروپا و همچنین برخی از بهترین و شناخته شده ترین دانشگاه های جهان مانند آکسفورد و مدرسه ی اقتصاد لندن در این شهر قرار گرفته اند. لندن دارای جاذبه های شهری قابل توجه، موزه ها و گالری های هنری متعدد است. اما در حالیکه لندن شهری بسیار بافرهنگ است، دارای مشکلی بسیار جدی نیز می باشد؛ 28% جمعیت آن در فقر زندگی می کنند.

عوامل زیادی به نرخ بالای فقر در لندن دامن می زنند که از آن جمله می توان به هزینه های بالای اجاره ی آپارتمان اشاره نمود. در نواحی بیرونی لندن، نرخ متوسط اجاره برای یک آپارتمان 1400 دلار در ماه است، در حالیکه در نواحی مرکزی لندن این نرخ در حدود 1800 دلار می باشد. همچنین در لندن حدود یک میلیون بیکار بین سن 16 تا 24 وجود دارند. یکی از سیاست های پیشنهاد شده برای حل این مشکلات، بالا بردن نرخ پایه حقوق و ایجاد مسکن ارزان قیمت می باشد.

8- سئول، کره جنوبی

سئول بیش از 2000 سال پیش پایه گذاری شده و در حال حاضر چهارمین نرخ سرانه ی تولید ناخالص داخلی را در میان تمام کلان شهرهای دنیا به خود اختصاص داده است. از نظر تکنولوژی این شهر بسیار پیشرو بوده و برخی از بزرگترین شرکت های الکترونیکی و مرتبط با تکنولوژی در آن فعالیت می کنند. در این شهر مقادیر بسیار زیادی صرف زیرساخت های شهری شده که از آن جمله می توان به بزرگترین سیستم مترو دنیا مجهز به Wi-Fi اشاره نمود.

مشکلات مرتبط با فقر اولین بار در سال 1988 و زمانی که سئول میزبان المپیک بود خود را نشان دادند، در جریان این میزبانی مقامات رسمی شهر افراد بی خانمان را به زاغه های بیرونی شهر راندند. یکی از این شهرک های حاشیه ای به نام گوریونگ Guryong در فاصله ی اندکی تا گاگنام Gangnam (متمول ترین محله ی سئول) قرار گرفته است. بسیاری از افرادی که در این شهرک های حاشیه ای زندگی می کنند سالمندانی هستند که دهه ی هفتم یا هشتم زندگی خود را می گذرانند و دلیل این موضوع نیز، مشکلات بزرگ سئول در حمایت از شهروندان سالمند خود است. این موضوع بسیار ناعادلانه و غم انگیز است چرا که این سالمندان همان افرادی هستند که سئول را به یک شهر قدرتمند تبدیل کرده اند. در حقیقت، بیش از نیمی از سالمندان سئول فقیر هستند که این رقم بالاترین میزان در دنیای صنعتی به شمار می رود.

اما دلیل نبود سیستم امنیتی اجتماعی در کره ی جنوبی به این بر می گردد که همواره نگهداری از پدر و مادر بر عهده ی فرزندان بوده هرچند، در 15 سال گذشته این موضوع به شکل عجیبی تغییر کرده است. 15 سال قبل، 90% افراد مراقبت از پدر و مادر را وظیفه ی خود می دانستند در حالیکه در سال 2014 این رقم به 37% کاهش یافته است و در این میان میلیون ها سالمند بدون هیچ گونه حمایتی به حال خود رها شده اند.

7- سیلیکون ولی، آمریکا

سیلیکون ولی ناحیه ای در قسمت جنوبی خلیج سن فرانسیسکو می باشد که بخش هایی از دره ی سانتا کلارا و سن خوزه را در برگرفته است. سیلیکون ولی بزرگترین مرکز فناوری جهان است که بزرگترین شرکت های دنیا مانند اپل، سیسکو، فیس بوک و گوگل در آن واقع شده اند. سیلیکون ولی همچنین منطقه ای است که یک سوم سرمایه ی ریسک پذیر در ایالات متحده در آن قرار گرفته است. نیازی به گفتن نیست اما سیلیکون ولی با انواع بیزنس های مختلف پررونق شده است.

با این وجود سیلیکون ولی دارای مشکلات غیرقابل باوری در مورد مسئله ی فقر است. مشکل از اینجا ناشی می شود که ثروتمندان هر روز ثروتمندتر و فقرا هر روز فقیرتر می شوند و این مسئله باعث شده نرخ مسکن نجومی گردد. در سال 2015، متوسط اجاره ی ماهانه زیر 2000 دلار و متوسط قیمت خانه 550000 دلار بوده است. اما مسکن تنها مشکل نیست، عوامل دیگری همچون حمل و نقل، غذا و سایر ملزومات زندگی نیز در سیلیکون ولی بسیار گران هستند. پوشش تمامی این موارد برای یک خانواده ی چهار نفره هزینه ای در حدود 90000 دلار در بر دارد، در نتیجه بسیاری از افراد مجبور می شوند که در گاراژ یا چادر زندگی کنند.

6- سیاتل، آمریکا

بر طبق یک مطالعه، در سال 2015 سیاتل در ایالت واشنگتن بهترین شهر از نظر موقعیت های کاری در ایالات متحده بوده است. سیاتل همچنین یکی از بهترین شهرهای آمریکایی به خاطر فرهنگ غنی خود محسوب می شود. سیاتل شهری متمول است و از نظر متوسط درآمد رتبه ی ششم در آمریکا را به خود اختصاص داده است. هرچند یکی از بزرگترین مسائل سیاتل، مشکلات مربوط به رشد نابرابر ثروت است به این صورت که حقوق 5% بالای لیست همواره افزایش می یابد، 40% پایین تر تغییر آنچنانی در میزان حقوق خود مشاهده نمی کنند و تمام اینها مشکلات حادتری را برای 40% پایین تر ایجاد می کند چرا که هزینه ی زندگی برای آنها همواره در حال افزایش است.

این فاصله ی طبقاتی باعث شده سیاتل با مشکلات عدیده ای در زمینه ی فقر و بی خانمانی دست به گریبان باشد. در سیاتل متوسط نرخ اجاره آپارتمان 1284 دلار است و همین موضوع باعث شده مردم برای پیدا کردن سرپناه با مشکلات زیادی مواجه شوند. در یکی از شب های سال 2014، با توجه به آماری که شهر سیاتل اعلام نمود 2300 نفر در مکان های عمومی یا ماشین های خود شب را به صبح رساندند و این رقم شامل مردمی که در 1700 تخت پناهگاه ها مستقر بودند نمی شد! با توجه به میزان بالای نرخ بی خانمان ها در سیاتل، سه شهر چادری اصلی شکل گرفتند که شهردار سیاتل در پی راهی برای قانونی کردن آنهاست تا شهر بتواند به کنترل آنها بپردازد.

5- تورنتو، کانادا

تورنتو پرجمعیت ترین شهر کانادا است که در تمام جهان به خاطر ویژگی های چند فرهنگی خود معروف است. تورنتو پایتخت تجاری کانادا است و بنا بر گزارش واحد هوشمند اقتصادی و نظرسنجی کیفیت زندگی مرکر Mercer ، یکی از بهترین شهرهای دنیا برای زندگی محسوب می شود.

مانند تمام شهرهای بزرگ دیگر در جهان، تورنتو نیز با مشکل هزینه ی بالای زندگی روبروست. در حقیقت، همان گزارش واحد هوشمند اقتصادی تورنتو را از نظر هزینه ی زندگی در رتبه ی 70 ام از بین 113 شهر موجود در لیست قرار داده بود. با توجه به همین هزینه های بالا در سال 2014، تورنتو دارای بالاترین نرخ فقر کودک در کانادا بوده و 29% کودکان یعنی چیزی در حدود 149000 کودک در خانواده های کم درآمد زندگی می کردند.

4- دوبی، امارات متحده عربی

دوبی فانوس درخشان ثروت در خاورمیانه به شمار می رود و به سرمایه گذاری در پروژه های بزرگی مانند بلندترین ساختمان دنیا، برج خلیفه با هزینه ی 1.5 بیلیون دلاری معروف است. در دوبی همچنین جزایری وجود دارند که به دست انسان ساخته شده و با نام جزایر نخلی شناخته می شوند که هر کدام از آنها هزینه ای 25 بیلیون دلاری در بر داشته اند. یکی از بزرگترین جاذبه های دوبی مراکز خرید لوکس و گران قیمت آن نیز می باشد.

در حالیکه مبالغ زیادی برای ساخت شهر دوبی مصرف شده، این شهر مشکلات عدیده ای در مورد فقر دارد و این مسئله پس از بحران اقتصادی سال 2008 بیشتر خود را نشان داد. مشکل اینجاست که 99% افرادی که در دوبی زندگی می کنند در این شهر متولد نشده و شهروند آن نیستند و به همین دلیل از آنها در جریان رشد دوبی بهره برداری شده است. در حقیقت بیشتر ساخت و سازهای اصلی که در بالا ذکر شد با کار برده های مهاجر هندی و پاکستانی صورت گرفته است.

3- ونکوور، کانادا

شهر زیبای ساحلی ونکوور همواره به عنوان بهترین شهر برای زندگی در کانادا، آمریکای شمالی و حتی تمام جهان ذکر شده است. ونکوور شهری بسیار سبز با اقتصادی پویا می باشد و اغلب با نام «هالیوود شمالی» شناخته می شود چرا که به دلیل تنوع مناظر، فیلم های بسیاری در آن فیلمبرداری شده اند. این تنوع مناظر شامل کوه ها، جنگل ها، مناطق شهری و خط ساحلی آن می شود.

در این میان ونکوور از بحران هزینه های بالای زندگی رنج می برد. ونکوور گران ترین شهر کانادا است که نرخ متوسط خانه در آن بالغ بر 700000 دلار است. در حقیقت از نظر کمبود مسکن اقتصادی، ونکوور قبل از هنگ کنگ قرار گرفته است. همین هزینه های بالای زندگی منجر شده که از هر 10 نفر یکی در فقر زندگی کند که این موضوع حدود 72000 نفر را شامل می شود.

ونکوور همچنین دارای یکی از فقیرترین محلات کانادا به نام Downtown Eastside است. این مکان ارزان ترین محله ی شهر بوده و از دهه ی 1950 مملو از فروشندگان مواد مخدر و روسپی ها می باشد. در حال حاضر، در حدود 18500 نفر در فاصله ی 2 کیلومتری امتداد این منطقه زندگی می کنند. بر طبق تخمین ها، روزانه یک میلیون دلار به برنامه های اجتماعی خاص این محله اختصاص داده شده که البته در کلیت داستان تغییر آنچنانی ایجاد نکرده است.

2- توکیو، ژاپن

پایتخت ژاپن، توکیو دارای بالاترین نرخ سرانه ی تولید ناخالص داخلی در جهان است. توکیو 51 شرکت برتر جهانی (بر طبق دسته بندی 500 شرکت برتر مجله ی فورچون) را در خود جای داده که این رقم از هر شهر دیگری در دنیا بیشتر است. پایان سال 2012، توکیو پذیرای 461000 میلیونر بود که این رقم نیز در صدر جدول قرار می گیرد.

علی رغم اینکه توکیو متمول ترین شهر جهان است، مشکلات فقر در این شهر نادیده گرفته شده اند. در ظاهر هیچ گدایی وجود ندارد و بی خانمان ها نیز معمولا از دید عموم پنهان نگه داشته می شوند، اما توکیو نیز سهم خود را در مسئله ی فقر دارا می باشد. تخمین زده می شود که در مجموع 34 کشور سازمان همکاری اقتصاد و توسعه، ژاپن ششمین جایگاه از نظر بدترین نرخ فقر را دارا باشد. یکی از گروه هایی که بیشترین مشکلات را در این زمینه دارند خانواده های تک والدینی هستند. نرخ فقر برای چنین خانواده هایی بالغ بر 50 درصد است. ژاپن تنها کشوری در دنیا است که داشتن شغل نمی تواند نرخ کلی بیکاری برای والدین تنها را پایین بیاورد و این بدین معنی است که بیش از نیمی از والدین تنها در توکیو نمی توانند از پس هزینه های زندگی برآیند.

1- نیویورک، آمریکا

نیویورک یکی از مشهورترین شهرهای جهان و پیشرو در زمینه ی هنر و فرهنگ می باشد. نیویورک یکی از پربازدیدترین شهرهای دنیا است و جاذبه های متعددی مانند منطقه ی برادوی، میدان تایمز، مجسمه ی آزادی و پارک مرکزی در آن قرار گرفته اند. وال استریت در نیویورک واقع شده و این شهر دومین رتبه از نظر نرخ سرانه ی تولید ناخالص داخلی برای یک کلان شهر را دارا می باشد. این شهر از نظر تعداد میلیونرهای خود با رقمی در حدود 389000 نفر جایگاه دوم در جهان را به خود اختصاص داده است.

در نیویورک همچنین نرخ بالایی از فقر وجود دارد و این موضوع ریشه در تاریخ طویل بیشترین نرخ های اجاره بها در دنیا دارد. در نیویورک، بین سال های 2000 تا 2012 متوسط اجاره بها تا 75% افزایش داشته و در سال 2013 نرخ متوسط اجاره ی یک آپارتمان 3017 دلار بود؛ بدین ترتیب 45.6% از مردم نزدیک خط فقر یا زیر آن زندگی می کردند. از این بدتر، شرایط موجود در زمستان سال 2015 به عنوان سردترین زمستان ثبت شده در نیویورک است که رقم بی خانمان ها را به 67000 نفر رساند. نکته ی جالب اینجاست که در سال 2010 دولت فدرال پول و منابع بیشتری را برای کمک به بی خانمان های نیویورک اختصاص داد اما در همان سال نیز تعداد بی خانمان ها بالغ بر 53000 نفر بود. بنابراین حتی تلاش های دولت برای مبارزه با بی خانمانی نیز نتوانست از افزایش نرخ آن جلوگیری کند.

منبع : citi.io