در نواحی جنوبی انگلستان و ساسکس غربی، نزدیک روستای West Stoke و در حدود سه مایلی شمال غربی چیچستر یکی از ذخایر طبیعی و ملی انگلستان به نام کینگلی وله قرار گرفته است. این مکان در سال 1952 تاسیس شده و یکی از اولین ذخایر طبیعی و ملی بازگشایی شده در بریتانیا به شمار می رود. این منطقه محدوده ای 160 هکتاری است و شامل یکی از زیباترین جنگل های سرخدار Yew Forest غرب اروپا می شود. بعضی از درختان موجود در این منطقه 1000 ساله هستند و تنه ی آنها به علت سن بالا و طوفان های بیشمار به شکل های فوق العاده عجیب و غریبی درآمده است. شاخه های جانبی بسیار بزرگ این درختان مانند مار روی خاک خزیده و ریشه های جدیدی در این قسمت ایجاد می کنند که درختان جوانی از آنها سر بر می آوردند. زمین پای این درختان به قدری تاریک است که هیچ گیاهی از هر نوع حتی چمن هم رشد نمی کند.
معمولا طول عمر این درختان بین 400 تا 600 سال است، اما برخی از گونه های این درختان می توانند عمر طولانی تری نیز داشته باشند. تخمین قدمت درختان سرخدار کار بسیار سختی است چرا که با افزایش سن، تنه ی آنها توخالی شده و همین موضوع شمارش حلقه ها و تاریخ یابی کربن را غیرممکن می کند چرا که به مرور زمان تقریبا هیچ چوبی داخل تنه ی درخت باقی نمی ماند. علاوه بر این، درختان سرخدار توانایی عجیبی دارند؛ آنها در صورت نامناسب بودن شرایط، می تواند فرایند رشد خود را برای قرن ها متوقف کنند. این مسئله تا زمانی ادامه پیدا می کند که شرایط دوباره مساعد شود و در آن صورت درخت دوباره بیدار شده و رشد خود را آغاز می کند و در طول این سالها، درخت هیچ گونه حلقه ی جدیدی به تنه ی خود اضافه نمی کند. به همین دلیل است که تخمین سن این درختان بیشتر بر پایه حدس و گمان است. البته در این میان قدمت های عجیبی مانند 5000- 9500 سال نیز به چشم می خورد که در حقیقت غیر واقعی می باشند.
بنا بر یک افسانه ی محلی، درختان سرخدار کینگلی وله به عنوان یادبود نبرد وایکینگ ها و آنگلو ساکسون ها در سال 859 کاشته شده اند، اما برخی دیگر از منابع ادعا می کنند که این درختان 2000 سال قدمت دارند.
علی رغم تمام آنچه گفته شد، بقای درختان کینگلی وله بسیار قابل توجه است چرا که بیشتر درختان سرخدار باستانی اروپا در قرن چهاردهم زمانی که کمانداران انگلیسی چوب درخت سرخدار را برای ساخت ابزار نبرد بهترین می دانستند، فرو افتادند. دلیل این انتخاب هم سختی زیاد چوب این درختان اعلام شده است. جالب است بدانید که این چوب با دستور سلطنتی از پرتغال و اسپانیا نیز وارد می شده است.
امروز کینگلی وله یکی از معدود مکان های اصلی باقیمانده از این درختان است.
منبع : amusingplanet
