نوریلسک شهری صنعتی در کراسنویارسک کرای روسیه بوده و با جمعیت 170000 نفری شمالی ترین شهر جهان و دومین شهر بزرگ ( پس از مورمانسک) بالای دایره ی قطبی است. این شهر تقریبا از دنیای اطراف خود جدا شده و با راه آهن امکان ارتباط آن تنها با یک شهر (بندر دودینکا) وجود دارد. تنها راه خروج از نوریلسک سفری 2000 کیلومتری به سمت پایین از طریق رودخانه ی ینیسی یا از طریق هوایی است. اما به دلیل آب و هوای نامناسب، یک پرواز ممکن است تا حدود 2 هفته به تاخیر بیفتد!
این شهر در سال 1935 و به عنوان یک اردوگاه کار اجباری پایه گذاری شد و بعدها به عنوان زیستگاهی برای آن دسته از افرادی که مشغول کار در معادن و فعالیت های متالورژی بودند مورد استفاده قرار گرفت. این شهر پای کوه 1700 متری پوتوران Putoran قرار گرفته، جایی که برخی از بزرگترین معادن نیکل روی کره ی زمین در آنجا وجود دارند و همین موضوع این شهر را به بستری برای صنایع استخراج و ذوب تبدیل کرده است. این شهر دارای بزرگترین مجموعه ی ذوب سنگین است که به تنهایی 20% نیکل، 50% پالادیوم، بالغ بر 10% کبالت و 3% مس دنیا را تولید می کند. جالب است بدانید که صادرات نورلیسک بیش از 2% تولید ناخالص داخلی روسیه را تشکیل می دهد.
کارگران اولیه ی معادن، زندانیان اردوگاه بودند که ناگزیر از کار کردن در سرمای شدید و تحت شرایط غیر انسانی بودند. از 500 هزار نفر کارگر این معادن، 18 هزار نفر از سرما و گرسنگی جان خود را از دست دادند. از میان آن دسته از کارگرانی که در این معادن کار آموختند و جان سالم به در بردند، تعداد زیادی بعد از پایان دوره ی استالین تصمیم گرفتند در این شهر بمانند و در معادنی که خودشان ساخته بودند کار کنند.
زندگی در نورلیسک بسیار سخت است. این شهر در محدوده ی لایه ی منجمد دائمی اعماق زمین قرار گرفته و به همین دلیل در زمستان ها دمای آن به 30- درجه سانتیگراد افت می کند. بین نوامبر و ژانویه، در زمانی به مدت 7 هفته، هیچ خبری از خورشید نیست. در طول تابستان دما تا 20 درجه سانتیگراد بالا می رود اما این درجه برای آب کردن کامل برف ها کافی نیست.
اما بزرگترین مشکل نورلیسک آلودگی آن است. هر سال حدود 4 میلیون تن مس، سرب، کادمیوم، نیکل، آرسنیک، سولفور و مواد شیمیایی سمی دیگر در هوا آزاد می شوند. برف در این شهر سیاه، گاهی زرد و حتی بعضی اوقات صورتی است و باران های اسیدی مساحتی در حدود ابعاد کشور آلمان را پوشش می دهند! مقدار دی اکسید سولفور آنقدر در هوا بالاست که تا شعاع 20 مایلی هیچ خبری از پوشش گیاهی نیست و توت های نادر یا قارچ هایی که در این منطقه می رویند به شدت سمی هستند. خاک آنقدر آلوده است که به لحاظ اقتصادی امکان حفر معدن در آن وجود دارد!
میانگین طول عمر کارگران این شهر 10 سال کمتر از میانگین کشور روسیه است. ساکنان این شهر از بیماری های تنفسی متعددی رنج می برند و ابتلا به سرطان و اختلال های خون و پوست در میان آنان بسیار بالاست. تنها 4% بزرگسالان شهر سالم هستند.
واضح است که آن دسته از افرادی که در نورلیسک زندگی و کار می کنند این کار را به خاطر پول انجام می دهند، اما حتی آنهایی که داوطلبانه به این منطقه آمده اند تا پول بیشتری عایدشان شود، دوست دارند که از این شهر فرار کنند. اما ترک این شهر آسان نیست، مخصوصا برای افراد مسن و بازنشسته یا آنهایی که خانواده و آپارتمانی در این شهر دارند. قیمت املاک در نورلیسک پایین است به همین علت ساکنین نمی توانند ملک خود را فروخته و اینجا را ترک کنند، چراکه حتی اگر این کار را انجام دهند نمی توانند با پول خود در سایر نواحی مسکنی تهیه کنند.
این افراد زندگی می کنند، کار می کنند و برای صنعت معدن سودآوری می کنند. انزوای این شهر بدین معنی است که ساکنان درآمدهای خود را در تسهیلات و مغازه های صاحبان کارخانه خرج می کنند. بدین ترتیب سرمایه دوباره به جیب صاحبان معادن و کارخانه ها بازمی گردد و افراد در این بین جان خود را از دست می دهند.
منبع : amusingplanet
