پیمایش مسیر اینکاها به سمت دژ باستانی ماچو پیچو در صدر لیست آرزوی بسیاری از مسافران قرار دارد. این قلعه ی نظامی مقدس که در بلندای ارتفاعات کوه های آند نشسته، در سال 1911 توسط یکی از استادان دانشگاه ییل به نام هیرام بینگام کشف شد. پسربچه ای محلی او را به این شهر باستانی که حدود سال های 1450 ساخته شده بود هدایت کرد و آنجا بود که این شخص از زیبایی و شکوه این مکان به وجد آمد.
بینگام دنیای مدرن را در آوریل سال 1913 و در مجله ی نشنال جئوگرفیک از وجود ماچو پیچو آگاه نمود و از آن سال این سایت خارق العاده ی باستان شناسی بازدید کنندگان، محققان و کاشفان زیادی را به امید کشف راز آن یا صرفا غرق شدن در شکوه و جلال باستانی اش به خود جلب نموده است.
قبل از اینکه سفر ماجراجویانه ی خودتان را به پرو و ماچو پیچو آغاز کنید، بهتر است از چندی از رازهای این مکان مقدس و اسرارآمیز آگاه شوید.
1- قرار نبود هیچ وقت کسی آن را پیدا کند!
قوم اینکا همواره نگران بودند (البته دلایل خوبی هم داشتند) که اسپانیایی ها از وجود ماچو پیچو آگاه شده و آن را غارت کنند. در سال 1523، کمی کمتر از 100 سال پس از ساخته شدن شهر، اینکاها برای جلوگیری از چپاول شدن ماچو پیچو آن را ترک کرده و جنگل را در راه بازگشت آتش زدند تا رشد مجدد درختان مسیر به سمت بالای کوه را بپوشاند. این نقشه عملی شد و اسپانیایی ها هیچ گاه ماچو پیچو را پیدا نکردند. همه چیز همانطور برای بیگانگان مخفی باقی ماند تا اینکه در سال 1911 هیرام بینگام Hiram Bingham موفق به بازدید از این مکان شد.
2- بینگام در جست و جوی ماچو پیچو نبود!
بنا بر مستندات نشنال جئوگرفیک که بعدها هزینه ی برخی دیگر از سفرهای بینگام را نیز متقبل شد، وقتی این کاشف به ماچو پیچو برده شد، به اشتباه در فکر شهر دیگری بود. بینگام بر این باور بود که راهنماهای محلی او را به شهر گمشده ی اینکاها یعنی «ویلکابامبا»، دژ مستحکم اینکاها که در آن جنگی یکساله علیه فاتحان اسپانیایی به وقوع پیوست، برده اند. 50 سال طول کشید تا بینگام به اشتباه خود پی ببرد. در سال 1964 کاشف دیگری به نام Gene Savoy اثبات کرد که شهر گمشده ی واقعی اینکاها «اسپیریتو پامپا» در غرب ماچو پیچو واقع شده است.
3- بینگام بر این باور بود که ماچو پیچو محل زندگی تعدادی بانو بوده که «باکره های خورشید» نام داشته اند!
این کاشف ممکن است در پول دادن به راهنمای مسیرها موفق بوده باشد، اما هیچ ایده ای نداشت که چه چیزی یافته است. او نه تنها بر این باور بود که ویلکابامبا را یافته، بلکه فکر می کرد که ماچوپیچو همان تامپو-توکو افسانه ای یعنی محل تولد پدران اینکاها است. نظریه ی دیگر او این بود که ماچو پیچو صومعه ای مقدس بوده که در آن زنانی منتخب به نام «باکره های خورشید» زندگی می کرده و کشیشانی که خدای خورشید را می پرستیدند بر آن ریاست می کردند. متاسفانه در نهایت معلوم شد که این نظریه نیز حقیقت ندارد.
4- احتمال دارد که ماچو پیچو همان شهر تفرجگاهی اصلی باشد.
بنا بر نظر تعدادی باستان شناس، ماچو پیچو به عنوان مکانی تفرجگاهی برای خانواده ی سلطنتی ساخته شده بوده است. بنا بر تحقیقات انجام شده توسط جان رو، ریچارد برگر و لوسی سالازار، حاکم اینکا پاچاکوتی اینکا یوپانکی که باور می رود ساخت ماچو پیچو به اون منسوب باشد، ممکن است که این محل را به عنوان مکانی آرام و پر از صلح و صفا و به دور از شلوغی و هرج و مرج شهر کوزکو در نظر گرفته باشد.
5- احتمال زیادی وجود دارد که این مکان شهری بسیار متنوع بوده باشد.
سمتخصص تمدن های رشته کوه آند بریان باور به نشنال جئوگرفیک گفته است که شواهد باستان شناسی زیادی در این مورد که اینکاها تنها مردم ساکن ماچو پیچو نبوده اند، وجود دارد. در حالیکه دهکده بازار نداشته، باستان شناسان سرامیک هایی در این منطقه پیدا کرده اند که نشان می دهد مردمی از زمینه های متنوع در اینجا زندگی می کرده یا حداقل از آن گذر کرده اند.
6- اینکاها سنگ تراش های ماهر بوده اند.
ساختار عظیم ماچو پیچو بدون استفاده از چرخ، ابزارهای آهنی و یا حتی ساروج ساخته شده است. در عوض، بنا به مستندات و اظهارات نشنال جئوگرفیک، سنگ ها طوری بریده می شده اند که کاملا فیت باشند و در این کار از شیوه ای با نام ashlar masonry استفاده می شده است. البته این حرکتی هوشمندانه نیز بوده چرا که وقوع زلزله در پرو رایج و عدم وجود ملات ساروج باعث شده که ماچو پیچو علی رغم قرار گرفتن روی دو گسل تا امروز همچنان پابرجا بماند.
7- بیشتر زیرساخت های شهر پنهان هستند.
در حالیکه این شهر جادویی کوهستانی بر دره های اطراف مشرف است، بخش اعظم شگفتی های معماری آن زیر زمین قرار دارند. بیش از 60% ساخت و سازهای اینکا به عنوان بخشی از شبکه ی پی دیوارها و سیستم زه کشی زیر تپه های تراس مانند قرار گرفته اند.
8- حداقل دو معبد پنهان در این محل وجود دارد.
معبد ماه و غار خورشید از آن مکان هایی هستند که بازدید از آنها به راحتی میسر نیست. برای بازدید از «معبد ماه» باید به مدت یک ساعت از نردبانی روی کوه هوآینا پیچو بالا بروید. در آن بالا، معبدی کوچک اما خیره کننده در دیواره ی صخره ساخته شده است. اینتیماکای یا «غار خورشید» زیر سایت اصلی ماچو پیچو قرار گرفته و همین موضوع باعث می شود که بسیاری از گردشگران آن را از یاد ببرند. این غار مکانی مقدس بوده که ممکن است برای استفاده ی حداکثر از نور خورشید در طول ماه دسامبر و انقلاب زمستانی و به عنوان بخشی از مراسم زمستانی اینکاها به نام «کاپاک ریمی» Capac Raymi ساخته شده باشد.
9- ممکن است بخشی از یک مسیر زیارتگاهی بوده باشد.
در حالیکه کاشفان اولیه بر این باور بودند که ماچو پیچو قلعه ی نظامی منزوی بوده، باستان شناسان مدرن ماچو پیچو را بخشی از یک مسیر زیارتگاهی باستانی می دانند. متاسفانه به دلیل رسیدن اسپانیایی ها، این مسیر زیارتگاهی هیچ گاه تکمیل نشد. هر چند که دلایل ساخت چنین مسیری در گذشته گم شده است، باستان شناس و ستاره شناس Giulio Magli بر این باور است که سفر به ماچو پیچو ممکن است با سفر اولین اینکاها از دریاچه ی تیتیکاکا مرتبط باشد.
10- امروز همچنان اکتشافات باستان شناسی در ماچو پیچو انجام می شود.
در سال 2014، کاشف فرانسوی Thierry Jamin دری کشف نشده در ماچو پیچو پیدا کرد که به باور او می توانست تالار مقبره ی سلطنتی پاچاکوتی اینکا یوپانکی، حاکم سازنده ی ماچو پیچو باشد. هرچند، دولت پرو به او اجازه ی باز کردن این تالار را نداد چرا که می توانست آسیب های غیر قابل جبرانی را به این مجموعه وارد کند.
منبع : travelandleisure
