حدود 25 کیلومتری خط ساحلی کانادا در آتلانتیک شمالی، قسمت کوچکی از فرانسه آرمیده است. اینجا رشته ای از جزایر متعلق به مجمع الجزایر سنت پیر و میکلون است که علی رغم فاصله ی 4000 کیلومتری از سرزمین اصلی، همچنان تحت کنترل دولت فرانسه قرار دارند. این جزایر نشان دهنده ی آخرین ردپای استعمار فرانسه در اقیانوس اطلس هستند.
اولین بار اروپایی ها در سال 1520 قدم به جزایر سن پیر و میکلون گذاشته و این مکان در سال 1536 تبدیل به یک کولونی فرانسوی شد. برای چند قرن آینده، این جزایر بین انگلیسی ها و فرانسوی ها دست به دست شد چرا که همواره بین این موضوع که چه کسی باید به کدام قسمت های جغرافیایی قاره ی بیگانه حکمرانی کند، نزاع بود. در نهایت، فرانسه تمامی کولونی های آمریکای شمالی خود را رها کرد که در حقیقت بخش های زیادی از نواحی شرقی آمریکای شمالی بود، اما جزایر سن پیر و میکلون از این قاعده مستثنی بوده و همچنان تحت سلطه ی فرانسه هستند.
این مجمع الجزایر از 8 جزیره تشکیل شده که در کل 242 کیلومتر مربع مساحت دارند. از میان این جزایر تنها دو تا از آنها یعنی همان سن پیر و میکلون قابل سکونت بوده و بقیه صخره ای با خطوط ساحلی شیبدار و دارای لایه ای از کود گیاهی می باشند. 90% ساکنان این دو جزیره (در کل 6000 نفر) در سن پیر ساکن هستند که کوچک است اما دارای بندری با امکانات مناسب و یک فرودگاه می باشد.
به طور سنتی، ساکنان سن پیر و میکلون زندگی خود را با ماهیگیری و ارائه ی خدمات آن به سواحل نیوفاندلند می گذراندند. اما در اوایل دهه ی 1920، شرایطی در آمریکا ایجاد شد که اقتصاد این منطقه را نیز دگرگون کرد و باعث شد که اهالی ماهیگیری را رها کنند تا اینکه در سال 1933 این شرایط از بین رفت و ساکنان این جزیره ها دوباره ماهیگیری را از سر گرفتند.
مرزهای عجیب و غریب دریایی
در سال 1972، در مورد مرزهای دریایی کانادا و قلمرو سن پیر و میکلون نزاعی بین دو کشور در گرفت. این اختلاف در سال 1992 حل و فصل شده و یک منطقه ی اقتصادی انحصاری EEZ اطراف جزیره ها ایجاد شده و به دولت فرانسه اعطا گشت. این محدوده دارای شکلی بسیار عجیب شبیه به سوراخ قفل در بوده و 20 کیلومتر پهنا و 348 کیلومتر درازا دارد که به سمت جنوب جزیره ها امتداد می یابد. این EEZ به فرانسوی ها این امکان را می دهد که بدون گذر از محدوده ی آب های کانادا بتوانند وارد آب های بین المللی شوند.
منبع : amusingplanet
