شما می توانید 14 کشور سایز موناکو را در فرودگاه بین المللی دبی با مساحت 2900 هکتار جا دهید. پس چگونه این کشورهای کوچک با رقیبان بزرگ خود در عرصه ی هوانوردی رقابت می کنند؟
تاریخچه ی شکل گیری این کشورهای کوچک به زمانی بر می گردد که غالب سفرها با اسب انجام می شده، در حالیکه فرودگاه ها همواره نیاز به زمین های جدید برای توسعه دارند تا بتوانند نیاز رو به رشد سفر هوایی را در خود مرتفع کنند.
اما کوچک ترین کشورهای دنیا چگونه می توانند الزامات هوایی مدرن را فراهم کنند، در جایی که حتی مساحت کلی آنها حتی در برابر مساحت متوسط بیشتر فرودگاه های منطقه ای ناچیز است؟
در این مطلب نگاهی به این کشورهای کوچک و راه حل های آنان در این زمینه می اندازیم:
- شهر واتیکان
واتیکان با مساحت کمتر از نیم کیلومتر مربعی خود، کوچکترین کشور مستقل جهان از نظر مساحت است. حتی اگر واتیکان بزرگتر بود، موقعیت قرارگیری آن در مرکز شهر رم، طراحی هر گونه فرودگاهی را عملا غیرممکن می کرد. اما این موضوع نیز بدین معنا نیست که در واتیکان هیچ گونه ارتباطات هوایی وجود ندارد.
در حقیقت، یکی از دیوارهای باستانی Leonine، امروز به عنوان مکان نشست و برخاست هلیکوپتر مورد استفاده قرار می گیرد. درست است که پاپ هواپیمای مخصوص به خود را ندارد اما نیروی هوای ایتالیا، هلیکوپترهای مورد نیاز برای جابجایی پاپ به خارج از واتیکان یا برعکس را فراهم می کند.
وقتی صحبت سفرهای خارجی در میان باشد، پاپ و ملازمان او معمولا از خطوط هوایی آل ایتالیا استفاده می کنند. البته طبق سنت، معمولا سفر بازگشت پاپ توسط خطوط هوایی کشور میزبان صورت می گیرد.
- موناکو
در موناکو تقریبا هیچ قطعه زمین صافی وجود ندارد و البته نباید فراموش کنیم که هر اینچ مربع از زمین های موناکو دارای ارزشی بسیار بالا بوده و در آنها معمولا بلندمرتبه سازی می شود؛ به همین دلیل است که این کشور به عنوان دومین کشور کوچک جهان از نظر تامین فضای مناسب برای فرودگاه با مشکلاتی مواجه است.
خوشبختانه برای قشر ثروتمند و مرفه ساکن موناکو، فرودگاه بین المللی کوت د آزور نیس دروازه ای مناسب برای رسیدن به بسیاری از مقاصد بین المللی است و تا این فرودگاه در قلمرو فرانسه نیز تنها یک هلیکوپتر سواری کوتاه فاصله است.
هلیکوپترها معمولا هر ساعت در جهات مختلف پرواز می کنند. برخی از آنها در موناکو ثبت شده اند و جز ناوگان هوایی آن به شمار می روند.
گذشته از دیدهای شگفت انگیز به خط ساحلی مدیترانه، از جمله دیگر خدمات این هلیکوپترها رساندن مستقیم مسافران به پروازها می باشد. هرچند این سرویس آنقدر اقتصادی به نظر نمی رسد (حدود 150 یورو)، هزینه ی طی کردن این مسیر با تاکسی نیز آنقدرها کمتر از این مبلغ نیست.
نتیجه این است که سرویس هلیکوپتر بیشتر از آنچه تصور کنید افراد بیشماری را به خود جذب نموده است. گیلبرت شوئیتزر مدیر سرویس هوایی موناکو می گوید: « در مورد تعداد اندکی از مشتریان ما، وضعیت بدین گونه است که جت های خصوصی شان انتظار آنها را می کشند، اما بالغ بر 90% ترافیک این سرویس مرتبط با پروازهای تجاری معمولی است. به همین منظور ما قراردادهایی با خطوط هوایی مختلف مانند ایرفرانس و KLM و ایزی جت بسته ایم.»
هلیکوپترهای موناکو به تعداد زیادی قایق های تفریحی لوکس نیز سرویس می دهند. شوئیتزر ادامه می دهد: « ما خلبان های سابق ارتشی در اختیار داریم که قادر هستند بر عرشه ی قایق های تفریحی بزرگ فرود بیایند.»
- سن مارینو
جمهوری سن مارینو از همه طرف با قلمرو ایتالیا احاطه شده؛ عده ای بر این باورند که سن مارینو قدیمی ترین سکونتگاه روی زمین است که از قرن سوم به صورت پیوسته پابرجا می باشد.
توپوگرافی این جمهوری باستانی در مرکز صخره های شیبدار کوه تیتانو باعث شده که فعالیت های هوایی به راحتی در آن ممکن نباشد. با تمام این اوصاف مقامات سن مارینو هیچ گاه دست از تلاش برنداشتند.
این کشور دارای صنعت هواپیمایی فعالی است که تحت شرایط بخصوصی از سراسر دنیا خلبان می پذیرد. علی رغم اینکه در سن مارینو فرودگاه وجود ندارد اما صنعت هوایی آن علاقمندان زیادی داشته و حتی صاحبان جت های انحصاری و خطوط تجاری را نیز به خود جذب نموده است.
در ابتکاری دیگر، دولت جمهوری سن مارینو، امکان حق استفاده از فرودگاه فدریکو فلینی شهر Rimini را نیز بررسی نموده که به شهری تفرجگاهی در خط ساحلی آدریاتیک ایتالیا خدمت رسانی می کند که این موضوع می تواند آن را عملا به فرودگاه سان مارینو نیز تبدیل کند.
- آندورا
آندورا نیز مانند سن مارینو از نظر خدمات هواپیمایی وابسته به فرودگاه های همسایه و حتی فراتر از آن است.
موقعیت قرارگیری آندورا در میان رشته کوه های پیرنه بوده و این بدان معناست که اقتصاد آندورا به میزان زیادی وابسته به صنعت گردشگری است. هر چیزی که بتواند اسکی بازان را به شیب های کوهستانی این منطقه برساند راهبردی و مهم تلقی می شود.
وقتی که گزینه ی ساخت فرودگاهی در ارتفاعات کوهستانی بدلیل مسائل تکنیکی حذف شد، گزینه ی بعدی تبدیل کردن فرودگاه La Seau d’Urgell در مرز اسپانیا به دروازه ی هوایی آندورا بود.
این فرودگاه که روی تپه ای مسطح قرار گرفته از زمانی که پروازهای زمان بندی شده ی آن به بارسلونا در اوایل دهه ی 80 میلادی ممنوع اعلام شد، فعالیت چندانی به خود ندیده است. هرچند بعد از اتمام برنامه ی بازسازی اخیر، این داستان تغییر خواهد کرد.
اما انتظار جمعیت زیادی را در این مکان نداشته باشید چرا که توپوگرافی و طول مسیر این فرودگاه از نظر اجرایی محدودیت هایی را برای آن ایجاد نموده اند.
Jordi Candela، مدیر فرودگاه های کاتالونیا می گوید: «افراد زیادی برای اسکی به این منطقه می آیند. بسیاری از آنها با اتوبوس به اینجا می آیند، به همین منظور فراهم آوردن پروازهای چارتر می تواند بازار رقابتی خیلی خوبی ایجاد کند.
دو خط هوایی تازه کار به نام های خطوط هوایی آندورا و ایر آندورا با هدف خدمت رسانی به همین بازار، کار خود را آغاز کرده اند.
حال باید دید که بازار آنقدر بزرگ هست که این خطوط هوایی بتوانند پروازهای منظم داشته باشند یا خیر.
5- لیختن اشتاین
لیختن اشتاین نیز یکی دیگر از قلمروهای اروپایی کوچک و محصور است که فضای مناسبی برای تاسیس فرودگاه ندارد.
نزدیک ترین فرودگاه به لیختن اشتاین St. Gallen-Altenrhein نام داشته و از جهت قرارگیری بر روی مرز سوئیس-اتریش از نظر بین المللی کنجکاوی های زیادی را برانگیخته است. این فرودگاه تنها چند متر داخل قلمرو سوئیس قرار گرفته اما مالکیت و مدیریت آن با شرکتی اتریشی است.
این فرودگاه در سال 2016 و زمانی که تبدیل به پایگاه کوتاه ترین پروازهای بین المللی شد، به سر تیتر خبرها راه پیدا کرد، البته به دلیل کمبود تقاضا، امروز فعالیتی ندارد و آخرین پرواز آن در آوریل سال 2017 بوده است.
منبع: edition.cnn
