همانطور که جهان به سمت استفاده از انرژی های تجدیدپذیر می رود، صنعت انرژی بادی به عنوان انرژی تمیز و واقعا سبز به صدر لیست می آید. مانند هر صنعت دیگری، این مورد نیز از لحاظ تکنولوژی هر روز پیشرفت های بزرگتر و بهتری می کند. نتیجه ی این موضوع از رده خارج کردن مزارع بادی قدیمی و ارتقا دادن آنها با تجهیزات جدید است. اینجاست که مسئله ی بازیافت مطرح می شود که صنعت انرژی بادی نیز در این زمینه حرف هایی برای گفتن دارد. متاسفانه، یکی از بزرگترین اجزای توربین های بادی یعنی تیغه ها، قابلیت بازیافت ندارند.
تیغه های توربین معمولا از شیشه یا کامپوزیت های فیبر کربن ساخته می شوند. این مواد محکم و سبک بوده و دارای مزایای آیرودینامیکی شاخصی هستند، اما بازیافت آنها تقریبا غیر ممکن است. به همین دلیل در پایان چرخه عمرشان، بیشتر این تیغه ها به عنوان ضایعات سر از محل های دفن زباله در می آورند. بنا بر یک تخمین تا سال 2020، 50 هزار تن ضایعات تیغه های توربین خواهیم داشت که تا سال 2034 این رقم به 200 هزار تن افزایش می یابد.
سناریوی فعلی تلخ و ترسناک است. تنها یک شرکت صنعتی وجود دارد که تیغه های توربینی را که به انتهای عمرشان رسیده اند بازیافت می کند و این شرکت نیز در ملبک و شمال آلمان واقع شده است. این شرکت تیغه ها را تمیز می کند و پس از مخلوط کردن آنها با سایر مواد زائد، ترکیبی تولید می کند که در نوع خاصی از پودر سیمان از آن استفاده می شود. این شرکت هر ماه حدود 400-500 تن تیغه ی توربین را بازیافت می کند.
تا جایی که صحبت از تلاش های مبتکرانه برای کاهش ضایعات در میان باشد، هلند در این تغییرات همواره پیشتاز است.
در سال 2007، شهرداری رتردام از یک زمین بازی برای kinderparadijs Meidroorn رونمایی کرد که در آن از تیغه های روتور که در اصل محکوم به محل های دفن ضایعات بودند، استفاده شده بود. تیغه های روتور زیادی به قطعات مختلف بریده شدند تا بتوانند به عنوان تونل، برج، پل، تپه، رمپ و سرسره به کار روند. این تیغه های بازیافتی روی زمین محکم شده و به رنگ سفید درآمدند.
این شهر همچنین دارای صندلی های عمومی در میدان Willemsplein می باشد که در آن 9 تیغه ی روتور سالم در زوایای مختلف قرار گرفته اند تا فضاهای نشستنی به شکل ارگونومیک ایجاد کنند. در سال 2014 به شکلی مشابه، یک ایستگاه اتوبوس بادوام نیز به همین صورت از تیغه های توربین از رده خارج شده در شهر آلمر Almere ساخته شد.
طبق گفته ی کنسرسیوم ابداعات GenVind، اگر تنها 5% از تولید مبلمان شهری هلند مانند صندلی، ایستگاه اتوبوس و زمین های بازی از تیغه های روتور ضایعاتی ایجاد شوند، این کشور می تواند از تیغه های روتور ضایعاتی خود که تولید سالانه ی آن به 400 عدد می رسد خلاصی یابد.
گروهی از دانشمندان دانشگاه آرهاوس دانمارک در تلاشند تا ماده ای شیمیایی برای جداسازی مواد کامپوزیتی از یکدیگر تولید کنند. هدف این تیم خلق حلالی شیمیایی است که بتواند شیشه را از فیبرهای پلاستیکی جدا کند تا این مواد بتوانند جداگانه بازیافت شوند.
گروه دیگری از محققان دانشگاه ایالتی واشنگتن کشف کرده اند که تیغه های توربین زمانی که به قطعات کوچکی بریده شوند می توانند به مواد کامپوزیتی جدیدی تبدیل گردند که در مقایسه با بسیاری از کامپوزیت های چوبی بهتر هستند. این مواد می توانند کاربردهای زیادی داشته باشند که از آن جمله می توان به کفپوش و موانع جاده ای پلاستیکی اشاره نمود.
منبع: amusingplanet
