قدرت شدید آتش توپخانه های مدرن که در طول جنگ فرانکو-پروسی بین سالهای 1870 و 1871 مشاهده شد، باعث ایجاد نگرانی شدیدی در بین هلندی ها گشت چرا که استحکامات آنها به قدمت چند قرن، سست بوده و ضعف دفاعی داشتند. آنها از این می ترسیدند که اگر آلمان ها به آنها حمله کنند، آمستردام تحت سلطه ی ارتش برتر آنها سقوط کند. بنابراین خیلی سریع پس از پایان یافتن جنگ، هلند قانون استحکامات را در سال 1874 تصویب کرد. قانونی که به موجب آن مقامات تصمیم گرفتند خط دفاعی آمستردام را بسازند.
کار ساخت این دیوار دفاعی در سال 1833 آغاز شده و تا سال 1920 ادامه پیدا کرد و در پایان این سال حلقه ای از استحکامات به طول 135 کیلومتر آمستردام را احاطه کرد؛ این استحکامات شامل 46 قلعه ی مسلح و سربازخانه هایی می شد که دورتادور آنها شبکه ای از خندق ها قرار گرفته بود. پر شدن این خندق ها با آب می توانست از پیشروی دشمن جلوگیری کند. از آنجا که در هلند آب به وفور وجود داشت، خط دفاعی آبی گزینه ای ایده آل به نظر می رسید و البته هلندی ها نیز در مهندسی هیدرولیک نابغه بودند. خط دفاعی آبی مزیت بزرگ دیگری نیز داشت به این شکل که دفاع از محدوده ی بزرگی را با کمترین نیروی انسانی ممکن می کرد.
شعاع دایره ی آبی که آمستردام را احاطه کرده از مرکز شهر به فاصله ی 10-15 کیلومتر است که به اندازه ی کافی از توپخانه ی دشمن دور بوده و در عین حال نیز از نظر فراهم کردن حمل و نقل و امکانات ارتباطی در مکان مناسبی قرار گرفته است. در محل هایی که جاده ها، ریل راه آهن و ... از میان مسیرهای آبی گذر کرده باشند، قلعه ها واقع شده اند تا در مکان هایی که آب نمی تواند جلوی دشمن را بگیرد، قلعه ها حفاظت از شهر را عهده دار شوند. این قلعه ها حداکثر 3.5 کیلومتر از یکدیگر فاصله داشته اند.
از دیوار دفاعی آمستردام هیچ گاه در هیچ جنگی استفاده نشد. ابداع هواپیماها و پیشرفت تکنولوژی توپخانه و پیاده نظام، باعث شد که این دیوار به محض تمام شدن بلااستفاده گردد.
قلعه ها در حال حاضر بارزترین قسمت های دیوار دفاعی هستند. بسیاری از این قلعه ها همینک برای کاربری های متنوع مورد استفاده قرار می گیرند که از آن جمله می توان به مرکز نگهداری کودکان، موزه و ... اشاره کرد. عموم افراد نیز می توانند از تعداد زیادی از این قلعه ها بازدید کنند.
در سال 1996، دیوار دفاعی آمستردام به عنوان میراث فرهنگی یونسکو ثبت شد.
منبع: amusingplanet