حدود 250 میلیون سال پیش، بخش هایی از اکراین زیر اقیانوسی کم عمق بوده است. وقتی اقیانوس خشک شد، پشت سر خود بخش های عظیمی نمک بر جایی گذاشت که به دلیل تحولات پوسته ی زمین، زیر آن مدفون گشت. بخش های زیادی از این نمک زیر شهر کوچکی به نام سولدار (در زبان روسی به معنای هدیه ی نمکی) قرار گرفته است.
برای مدت زمان طولانی، این ناحیه را به خاطر چشمه های آب شور می شناختند که از حل شدن ذخایر نمکی در آب های زیرزمینی ایجاد می شدند. از قرن شانزدهم از این چشمه های آب شور برای تهیه ی نمک استفاده می کردند. آب شور را در تابه هایی روی آتش حرارت می دادند تا آب آن بخار شود. این فرایند انرژی زیادی مصرف کرده و باعث جنگل زدایی های وسیعی در مناطق جنوبی سولدار شد. در قرن هجدهم زغال سنگ را جایگزین چوب کردند، اما فراورده ی نمکی و سرعت تولید آن همچنان کم بود. تنها در اواخر قرن نوزدهم بود که ذخایر نمک زیرزمینی شناسایی شد و اولین فرایند برداشت از معادن در سال 1881 صورت گرفت.
در طول 100 سال استخراج از این معادن، فضاها و گذرگاه های بزرگی 300 متر زیر زمین بر جای ماندند، یکی از این فضاها آنقدر وسیع است که به سالن کنسرت تبدیل شده است. یکی دیگر از تالارهای بزرگ همینک سالن فوتبال است. در این عمق، حتی یک کلیسای زیرزمینی برای معدنچیان و کافه هایی برای گردشگران وجود دارد. ضمن اینکه دیوارهای این معدن با مجسمه ها و حکاکی های مختلف پوشیده شده اند. بخشی از این غار فضای بهداشتی-درمانی بزرگی است که باور می رود به دلیل دارا بودن هوای خنک و خشک حاوی غبار نمکی، اثرات درمانی داشته و می تواند بسیاری از بیماری های تنفسی، آلرژی ها و بیماری های پوستی را بهبود ببخشد.
منبع: amusingplanet
