شاید یکی از شاخص ترین نمونه های لباس ژاپنی کیمونو باشد که آغاز استفاده از آن به بیش از هزار سال پیش و عصر هئیان Heian باز می گردد. هرچند امروز پوشیدن کیمونو انتخاب هر روز ژاپنی ها نیست، اما این لباس سنتی همچنان در مراسم خاص مانند جشن های ازدواج، ترحیم و مراسم چای استفاده می شود. در این مطلب قصد داریم اطلاعات بیشتری درباره ی این لباس به شما بدهیم:
لباس هایی که شبیه کیمونوهای امروزی باشند از عصر هئیان (794-1185) پوشیده می شدند. این کیمونوها معمولا با هاکاما (دامن های بلندی با یا بدون جداکننده ی پاها، شبیه به شلوار و تاثیر پذیرفته از سنت چینی) یا پیش بندهایی به نام «مو» پوشیده می شدند. بعدها پوشیدن لباس های شبیه کیمونو بدون هاکاما مد شد. این بدان معنی بود که افراد باید راهی جدید پیدا می کردند تا این پیراهن را بسته نگاه دارند، اینجا بود که کمربند پهنی به نام «اوبی» متولد شد.
تا عصر کاماکورا (1185-1333) کیمونو تبدیل به انتخاب هر روزه ی مردم شده بود و در اینجا بود که لایه های مختلف این لباس وارد دنیای مد آن زمان شدند. باور می رود که این مصادف با تولد ترکیبات رنگی سنتی ژاپنی باشد. این رنگ ها معمولا بر اساس فصل، جنسیت یا برخی اوقات وجهه ی سیاسی یا خانوادگی انتخاب می شدند. در عصر ادو (1603-1868) هنر تهیه ی کیمونو به حرفه ای تخصصی تبدیل شد. برخی از کیمونوها به حقیقت آثار هنری بوده و بیشتر از خانه ی یک خانوار قیمت داشتند. مردم کیمونوهای خود را نگه می داشتند و آنها را نسل به نسل به فرزندان خود منتقل می کردند.
کیمونوها به دلایل زیادی محبوبیت داشتند که از اصلی ترین آنها می توان به قابلیت انطباق پذیری بالا اشاره کرد. به عنوان نمونه می توان بسته به فصل زیر آنها لایه های دیگری اضافه کرد و تفاوت هایی ایجاد نمود. کیمونوهای سنگین ابریشمی مناسب پائیز و زمستان هستند؛ در حالیکه کیمونوهای سبک وزن لنین و نخی که با نام یوکاتا شناخته می شوند مناسب فصل های گرم مانند تابستان هستند. یوکاتاها همچنان در فستیوال های تابستانه و مراسم آتش بازی به نام «میابی» پوشیده می شوند.
از زمان عصر «ادو»، مدهای کیمونوی مردانه و زنانه تقریبا بدون تغییر باقی مانده اند. هرچند در نهایت پیچیدگی پوشیدن کیمونو و صندل های سنگین آن به عنوان یک مانع و محدودیت ظاهر شد. کیمونو در دوره ی میجی (1868-1912) از مد افتاد و این دقیقا همزمان با دوره ای بود که دولت مردم را به استفاده از سبک های پوشش غربی تشویق می کرد.
منبع: theculturetrip
