حتما تا به حال واژه شهر پایدار را شنیده اید ، شهری سبز و عاری از کربن که برای بهبود زندگی مردم ساخته شده باشد. اما شاید نام شهر کوریتیبا ( Curitiba ) در برزیل را نشنیده باشید. شهری که برخی معتقدند اولین شهر پایدار جهان است.
شاید کوریتیبا همانند سایر شهرهای مهم جهان در خبرها گفته نشود اما پایداری و سرسبزی این شهر جدید هم نیست و طی چهار دهه رخ داده و موجب شده این شهر به مرور زمان از یک شهر کوچک و زراعی به شهر سرسبز و بزرگتر تبدیل شود.
تغییرات این شهر از سال 1971 آغاز شد ، در آن زمان یک معمار به نام جیم لرنر بعنوان شهردار شهر انتخاب شد و تصمیم گرفت تا راه حل های خلاقانه و نوآورانه ای را برای بهبود وضعیت شهر انتخاب کند. ایده های او باعث شد کوریتیبا به یکی از سبزترین شهرهای جهان تبدیل شود. در این شهر بابت هر نفر 50 متر مربع زمین سبز وجود دارد که این میزان حتی از میزان پیشنهادی سازمان ملل متحد نیز بیشتر است. این را نیز در نظر داشته باشید که طی 20 سال گذشته جمعیت این شهر بیشتر نیز شده است. کوریتیبا هشتمین شهر پرجمعیت برزیل به شمار می رود.
اما دلیلی برای وجود این مقدار فضای سبز وجود داشت ، به دلیل موقعیت جغرافیایی این شهر معمولا مردم شهر با سیل های متعددی مواجه می شدند بنابراین لرنر باید راه حلی برای این مشکل پیدا می کرد. او تصمیم گرفت به جای اینکه هزینه های هنگفتی را برای مهندسی کردن راه و یا بستن سد سر راه این آبها خرج کند ، یک کمربندی سبز وسیع دور تا دور شهر بکشد که نه تنها شرایط زندگی برای مردم شهر بهبود یابد بلکه این فضای سبز مکانی شود برای زیست حیوانات و گیاهان مختلف. در اثر این تغییرات امروزه نه تنها دور تا دور شهر از فضای سبز و جنگل پر شده است بلکه به دلیل وجود این فضای سبز وسیع ، تعداد حیواناتی همانند بز و گوسفند در این منطقه افزایش یافته و باعث شده برخی از مردم شهر به فروش پشم و تولیدات مختلف با این محصول بپردازند و به نوعی در اقتصاد آنها نیز تاثیرگذار بوده است.
"لرنر" همچنین سیستم حمل و نقل شهر را نیز تغییر داد به طوری که امروزه تقریبا نزدیک به 60% مردم برای تردد به راحتی از اتوبوس استفاده می کنند. اتوبوس ها نیز بر اساس تعداد ایستگاهها یا سریع السیر بودن دسته بندی می شوند و مسافران با توجه به اینکه کجا و چطور می خواهند بروند اتوبوس مورد نظرشان را انتخاب می کنند.
با این کار عده بسیار کمی برای تردد در شهر از خودرو شخصی استفاده می کنند هرچند "لرنر" گفته است با این کار نمی خواست تا از شر ماشین ها در سطح شهر خلاص شود اما سعی کرده تا کاری کند که نگذارد ماشین ها شهر را در دست بگیرند. او حتی در زمانی که شهردار شهر بود یکی از بزرگترین خیابان های مرکزی شهر را به اولین خیابان برای پیاده راه ها تبدیل کرد. او باعث شد تا حداقل نیمی از مردم شهر خودروهای شخصی را کنار گذاشته و فقط در مواقع مورد نیاز از آنها استفاده کنند. در عوض یک مسیر 150 مایلی مخصوص دوچرخه سوارها نیز در سطح شهر طراحی شده است.
ساکنین شهر کوریتیبا همچنین به خوبی برای تفکیک زباله هایشان آموزش دیده اند و همچنان طرح های تشویقی برای این کار ارائه می شود. برای مثال برخی از سطل آشغال ها با چهره هایی عجیب و جالب به ساکنین شهر می گویند که چه زباله هایی را در این سطل بریزند. برای اینکه به ساکنین شهر یادآوری شود چه مسئولیت مهمی در این زمینه دارند طرح های تشویقی بابت بازیافت زباله ها ارائه می شود. همانند ارائه بلیت اتوبوس یا دریافت وسایل مدرسه و حتی بلیت های برنامه های مفرح و یا تئاتر نیز ارائه می شود. همچنین در سطح شهر تمام تلاش می شود تا از هر چیزی که می شود به صورت مجدد استفاده شود مثل اتوبوس های قدیمی که دیگر در شهر تردد نمی کنند ، آنها به کلاس مدرسه یا حتی محیطی برای مطالعه تبدیل می شوند.
شهر کوریتیبا نمونه خارق العاده ای از یک راهبری و مدیریت درست برای تبدیل یک شهر به محیطی آرام و دوست داشتنی به جای محیطی استرس زا و پر تنش برای مردم است.
منبع : urbanizehub
