در ناحیه Rotorua، در شمال نیوزیلند، حدود 25 کیلومتری شرق Rotorua، دو دریاچه کوچک وجود دارد که مردم محلی Maori آن را به عنوان Rotomakariri (دریاچه سرد) و Rotomahana (دریاچه گرم) می شناسند. سواحل Rotomahana یکی از برجسته ترین تراسهای دنیا را که بزرگترین تراس در جهان است دارد. این تراس های طبیعی بزرگ توسط رسوب مواد معدنی از چشمه آب گرم ایجاد شده است.همچنین این تراس ها "معجزه هشتم در جهان طبیعی" نامیده می شود و معروف ترین جاذبه های گردشگری نیوزیلند تا پایان قرن 19 است.
تراس صورتی و تراس سفید در پس زمینه، نقاشی جان بار کلارک (1835-1913)
دو تراس وجود دارد، تراسهای سفید بزرگ تر، که توسط Maori به عنوان Te Tarata شناخته می شود (سنگ تاتو شده) و تراس های صورتی کوچکتر، که به نام محلی Otukapuarangi (چشمه آسمان ابری) شناخته می شود.
تراسهای سفید در انتهای شمالی دریاچه Rotomahana قرار داشته و روبروی دریاچه هستند. این تراس ها مساحت 3 هکتار را پوشانده و تقریبا 50 طبقه را به سمت دریاچه که 40 متر پایینتر است تشکیل داده اند. نور خورشیدی که آنها از سمت شمال دریافت می کنند باعث می شود سفید تر به نظر برسند.
تراسهای صورتی حدود 800 متر یا دو سوم از دریاچه را به خود اختصاص داده اند. ظاهر صورتی آنها عمدتا به دلیل کم شدن نور خورشید در بخش های غربی می باشد. این تراس ها جایی قرار گرفته اند که مردم در سطح پایین تر آن، آب تنی می کنند زیرا درجه حرارت آب بسیار گرم است. تراسهای صخره ای 30 متر ارتفاع داشته و در فاصله 75 متری ایجاد شده اند.
هر دو تراس توسط آب بالای دریاچه Rotomahana تغذیه می شوند و آبشارهای شیب مانند تپه را می پوشاند. آبها مواد معدنی را که بیش از صدها سال طول کشیده تا تشکیل شوند را به این ساختارهای درخشان تبدیل می کنند.
چارلز بلومفیلد بر روی بوم – نقاشی از تراسهای سفید. تاریخ 1893.
اولین بار هنگام بازدید از این فضا، تراس های صورتی و سفید را دیدم، آنها بیش از ظاهرشان در عکس ها و نقاشی ها خیره کننده بودند. به زودی این تراس ها آن قدر معروف شدند که گردشگران ثروتمند انگلستان و کانادا سفر های طولانی را تحمل می کردند تا برای دیدن این ساختارهای باشکوه طبیعی به این جا بیایند. نیوزیلند هنوز در آن زمان نسبتا غیرقابل دسترسی بود و چندین ماه با کشتی طول می کشید تا به این کشور رسید.
تراسهای صورتی و سفید، جذابترین جاذبه گردشگری نیوزیلند شد. روستاییان مائوری که در نزدیک این تراس ها زندگی می کردند، گردشگری رو به رشدی را با ارائه قایقرانی و هدایت توریست ها ایجاد کردند. آنها همچنین یک هتل کوچک در این نزدیکی ساختند و با رقص و آواز، بازدید کنندگان را سرگرم می کردند.
همه این تغییرات در شب 10 ژوئن 1886 هنگامی که کوه Tarawera فوران کرد از بین رفت. انفجار عظیم از طریق مرکز دریاچه Rotomahana اتفاق افتاد و توده های رسوبی دریاچه را به اندازه ی چند مایل پر کرد.
آتشفشان تمامی تراس های صورتی و سفید و چندین روستا را ویران کرد و نزدیک به 150 نفر را کشت. پس از فوران گدازه ها، دهانه ای با بیش از 100 متر عمق در سایت تراس تشکیل شد. این گودال از آب پر شده و دریاچه جدید Rotomahana، را 30 متر بالاتر و بسیار بزرگتر از دریاچه قدیمی تشکیل داد.
در ابتدا تراس ها به طور کامل تخریب شده بودند، اما همانطور که تحقیقات بعدی نشان داد، بخشی از آن جان سالم به در برده بود و به راحتی در زیر یک لایه ضخیم از گل در حدود 50 متر زیر سطح دریاچه فعلی مدفون شد. بازیابی تراس های صورتی و سفید غیر ممکن است مگر اینکه کسی تصمیم بگیرد دریاچه Rotomahana را تخلیه کند که عملا هرگز این اتفاق نمی افتد، بنابراین بعید به نظر می رسد که کسی بتواند دوباره تراس ها را ببیند.
چارلز بلومفیلد نقاشی بر روی بوم از تراسهای صورتی. تاریخ 1893.
چارلز بلومفیلد نقاشی بر روی بوم از تراسهای صورتی. تاریخ 1886.
تصاویر از کتاب 1873 The Wonderland of Antipodes و طرح های دیگر در سفر به جزیره شمالی نیوزیلند توسط J Ernest Tinne.
تصاویر از کتاب 1873 The Wonderland of Antipodes و طرح های دیگر سفر در جزیره شمالی نیوزیلند توسط J Ernest Tinne.
تصاویر از کتاب 1873 The Wonderland of Antipodes و طرح های دیگر سفر در جزیره شمالی نیوزیلند توسط J Ernest Tinne.
تصاویر از کتاب 1873 The Wonderland of Antipodes و طرح های دیگر سفر در جزیره شمالی نیوزیلند توسط J Ernest Tinne.
تصاویر از کتاب 1873 The Wonderland of Antipodes و طرح های دیگر در سفر به جزیره شمالی نیوزیلند توسط J Ernest Tinne.
پس از فوران کوه Tarawera.
پس از فوران کوه Tarawera.
پس از فوران کوه Tarawera.
دریاچه Rotomahana امروز
صخره های ساحل دریاچه روتومهانا
