صنعت گردشگری به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین صنایع پول‌ساز در قرن بیستم متولد شد. البته هزاران سال است که انسان‌ها به قصد یادگیری و تفریح مسافرت می‌کنند، اما در اکثر دوره‌های تاریخ بشری، چنین مسافرانی اشراف‌زاده‌های جامعه‌ی خود به شمار می‌رفتند. یک انسان عادی، تا پیش از قرون نوزدهم یا بیستم هرگز مجال سفر نمی‌یافت و تنها در چند دهه اخیر این امکان برای طبقه متوسط کشورهای مختلف فراهم‌شده است تا مسافرت را چاشنی تعطیلات خود کنند. واقعاً پیش از گسترش قطارها، اتومبیل‌ها و مخصوصاً سفرهای ارزان هوایی، گردشگری معنایی نداشت. بااین‌وجود که صنعت گردشگری شناخته‌شده، تجارتی نسبتاً نوپاست، اما تغییرات آن در سال‌های اخیر خیره‌کننده بوده است.
اما هم جالب و هم عجیب است که بعضی از شهرهای کنار دریا که پیش‌تر، مردم هر تابستان به سوی آن‌ها حرکت می‌کردند، اکنون به شهرهایی بی‌روح و بدون جنب‌وجوش سابق تبدیل‌شده‌اند. ساختمان‌های زیبایی وجود داشت که مردم سراسر کشور را به‌سوی خود جذب می‌کردند، اما الآن حتی وجود هم ندارند. شگفتی‌هایی طبیعی که الهام‌بخش انسان‌ها بودند اما اکنون گذشت زمان عظمت آن‌ها را درهم‌شکسته یا شاید خود ما آن‌ها را نادیده می‌گیریم و دائماً نیز به تعداد پارک‌های متروک و غم‌افزا افزوده می‌گردد. فهرست پیش رو به تمام این موارد می‌پردازد؛ 10 مقصد که قبلاً مورد استقبال بوده ولی اکنون به‌ندرت یک نفر از آنجا دیدن می‌کند. البته به‌شرط آن‌که هنوز وجود داشته باشند! باهم این جاذبه‌ها را از نظر می‌گذرانیم.
10. هیبودروم، نیویورک
هیبودروم نیویورک که حین بازگشایی در 1905 بزرگ‌ترین تئاتر جهان شناخته شد، یک سکوی 30.5 در 61 متر است و تا 5300 نفر ظرفیت دارد.
سالن تئاتر بزرگ مرکز شهر منهتن میزبان بزرگ‌ترین نمایش‌های عصر خود بوده است. علی‌رغم موفقیت آن در آغاز، مالکان نتوانستند به اندازه کافی از آن درآمد کسب کنند و در نتیجه از پس هزینه‌های عظیم ساخت‌وسازش بر نیامدند.
تنها پس از 17 سال، مالکان دریافتند که یک تغییر در آن ضروری است و این ساختمانِ سبک موریش (شمال آفریقایی) را به یک سالن تئاتر واریته تبدیل کردند. پنج سال بعد نیز، به یک سالن سینما تبدیل شد و سپس به سالن اپرا و نهایتاً به یک میدان مسابقه بدل گشت. مانند بسیاری از ساختمان‌های آمریکا در فهرست ما، هجمه طوفانی دوره افسردگی بزرگ، این ساختمان را نیز بی‌نصیب نگذاشت و هیپودروم در سال 1939 تخریب شد تا جای خود را به یک ساختمان دفتری بسیار کسل‌کننده و یک پارکینگ بدهد.
9. پوکونوز
احتمالاً بسیاری از مشتری‌های صندلی‌های گران‌قیمت هیپودروم، تابستان خود را در پوکونوز سپری کرده‌اند. رشته‌کوه پوکونوز رشته‌کوهی در شمال شرق پنسیلوانیا است. این کوه‌ها یک نقطه تفریحی محبوب برای مردم پنسیلوانیا، نیوجرسی و نیویورک محسوب می‌شوند. سیر اقتصادی پوکونوز شبیه به آتلانتیک سیتی و تفریحات تابستانی کت اسکیلز [Cat Skills] میباشد. نخستین اماکن تفریحاتی پوکونوز در سال 1901 افتتاح شدند و از آنجایی‌که جابه‌جایی با قطار و اتومبیل، دسترسی به آن‌ها را تسهیل می‌نمود، این ناحیه بسیار محبوب شد.
در سال 1960 به‌عنوان مقصدی برای ماه‌عسل با آبشار نیاگارا رقابتی تنگاتنگ داشت. اما سفر هوایی ارزان و ضعف طبقه متوسط به اقتصاد پوکونوز ضربه زد.
8. خانه رویال اپرای والتا [Valletta]، مارتا [Marta]
خانه رویال اپرای والتا به اندازه زیبایی‌اش بداقبالی داشت. این مکان که توسط معمار ادوارد میدلتون بری طراحی‌شده و در سال 1866 بازگشایی شد، برجسته‌ترین نماد والتا بود، البته تنها به مدت شش سال. عمر خانه اپرا به دلیل آتش‌سوزی بسیار کوتاه شد. اما همچون ققنوسی که سر از خاکستر برمی‌آورد، چهار سال بعد به‌طور کامل بازسازی شد. زندگی دوم آن طولانی‌مدت تر بود، اما بازهم از چشم فاجعه دور نماند. امروزه، چند ستون در گوشه راه سلطنتی باقی‌مانده‌اند که پس‌زمینه سالن تئاتر بدون سقف رویال پیازا هستند، که در دل خرابه‌ها در سال 2013 ساخته‌شده‌اند.
7. سیکس‌فلگز [Six Flags] نیو اورلانز
سیکس‌فلگز نیو اورلانز SFNO در بیستم می 2000 با عنوان جازلند (سرزمین جاز) بازگشایی شد. سیکس‌فلگز را در سال 2002 خریدند و سال بعد نام آن را تغییر دادند. از آنجایی که در نیواورلانز شرقی قرارگرفته بود و از بیشتر نقاط گردشگری فاصله بسیاری داشت، هیچ‌گاه سودآوری زیادی نداشت. اما علی‌رغم تمام این‌ها، با 21 سوار، بزرگ‌ترین پارک موضوعی در ناحیه نیواورلانز بود.
سپس طوفان کاترینا اتفاق افتاد. SFNO روی زمینی با سطح پایین قرارگرفته است، درنتیجه آسیب ورودی به آن بالاب ود. سیکس‌فلگز سال‌ها با مسائل مربوط به بیمه روبه‌رو بود. در سال 2009، شهرداری نیواولانز شش پرچم را 3 میلیون تومان جریمه کرد و به آن‌ها دستور داد تا ملک خود را تخلیه کنند. چند پیشنهاد برای خرید زمین به شهرداری داده شده است، اما هنوز پارک تفریحی کهنه سر جای خود باقی است.
6. هتل تفریحاتی کوکو پالمز، والویا، کاوآی، هاوایی
هتل تفریحاتی کوکو پالمز در هاوایی زمانی بسیار مشهور بود. شاید بزرگ‌ترین دلیل محبوبیت آن این بود که لوکیشن فیلم‌برداری فیلم الویس پرسلی به نام هاوایی آبی بوده است. این هتل در زمینی قرار گرفته است که بر سر آن اختلاف وجود دارد زیرا زمانی از ملک‌های پادشاهی هاوایی بوده است. کوکو پالمز در اوایل سال 1953 بازگشایی شد و ارتباط خوبی با هالیوود داشت. همچنین مراسم ازدواج بسیاری در آنجا صورت می‌پذیرفت. اما تقریباً مانند SFNO، سرنوشت هتل کوک پالمز نیز با طوفان رقم خورد. از سال 1992 که طوفان اینیکی به زمین‌ها تازید، این مکان متروک مانده است. گفته میشود که در آینده دوباره توسعه خواهد یافت، اما در حال حاضر تنها خرابه‌ای از آن وجود دارد.
5. آبشارهای گوآرا، پاراگوئه، برزیل
آبشارهای گوآرا مجموعه‌ای از آبشارهای عظیم‌الجثه روی رود پارانا در طول مرز بین برزیل و پاراگوئه هستند. ارتفاع مجموع آبشارها برابر با 114 متر است، درحالی‌که بزرگ‌ترین آبشار مجزا 40 متر ارتفاع دارد. گفته میشود که غرش آب در حال ریزش از 30 کیلومتری هم شنیده میشود! گرچه امروزه نمی‌توان به‌طور دقیق شدت جریان آب را محاسبه کرد، اما گفته میشود که جریان آبشار گوارا یکی از پرسرعت‌ترین جریان‌های جهان است. همانطورکه حتماً حدس می‌زنید، می‌تواند از بزرگ‌ترین جاذبه‌های گردشگری باشد.
اما ممکن است بپرسید چه چیز می‌تواند یک آبشار بزرگ و زیبا را نابود کند؟ پاسخ گونه انسانی است. انسان‌ها می‌توانند با سد بستن یک آبشار را نابود کنند. در سال 1982، دولت وقت برزیل بر رود پارانا سد بست تا سد ایتایپو (Itaipu) را به‌عنوان منبعی برای اهداف هیدروالکتریکی و تولید برق بسازد.
4. کراکو (Craco)، ایتالیا
سال‌ها پیش کراکو به‌عنوان پیشرفته‌ترین شهر ایتالیای جنوبی با ناپل رقیب بود. اما بداقبالی‌های ناگواری در این شهر پیش آمد که غیرقابل‌باور است. یکجانشینی در این ناحیه به قرن هشتم پیش از میلاد مسیح برمی‌گردد، اما شهری به این نام در سال 1060 میلادی به وجود آمد. کراکو در حوادث قرون‌وسطی و اوایل دوره‌های مدرن ایتالیای جنوبی نقش بسیار عمده‌ای ایفا کرد. اما پس از آن سختی‌ها هجوم آوردند.
حادثه نخست کم ثمر بودن محصولات برای چندین سال پیاپی است که به مهاجرت‌های بسیاری در ابتدای قرن بیستم انجامید. در سال 1963، یک زمین‌لرزه عظیم منجر به خروج عده کثیری از ساکنان شهر شد. بعد سیل نیز خود را به آنجا رساند. پس از آن زلزله دیگری در سال 1980 اتفاق افتاد که همه را مجبور به ترک شهر نمود.
جالب است که اخیراً کراکو جذابیت گردشگری خود را بازیافته است، چراکه برخی به دیدن یک شهر شبح‌زده ایتالیایی علاقه دارند.
3. بلک پول انگلیس
می‌توان بلک پول را از چند لحاظ با عنوان آتلانتیک سیتی بریتانیا توصیف کرد. بلک پول نمونه بارزی از افت‌وخیز شهرهای تفریحی کنار دریای انگلستان است. یک طبقه متوسط رو به رشد، سیستم ریلی درحال‌توسعه، و استفاده از اتومبیل‌های شخصی همه بلک پول را به یک شهر تفریحی محبوب تبدیل کرده‌اند تا مردمی که در مناطق دورتر لانکاشیر و شمال غرب انگلیس زندگی می‌کنند، از آن بهره ببرند.
بلک پول به لطف گسترش راه‌آهن در دهه 50 میلادی گردشگران بسیاری را به‌سوی خود جذب می‌کرد. اما مانند سایر شهرهای تفریحی اشاره شده، سفر هوایی ارزان و به‌صرفه زیان‌هایی برای بلک پول به همراه آورده است.
وقتی شما می‌توانید با همان قیمت به ماربلا، مدیرا یا مالورکا سفر کنید، آیا تعطیلات خود را در بلک پول خواهید گذراند؟ با اینکه شهرت بلک پول به‌عنوان یک مقصد گردشگری برجسته کم‌رنگ شده است، اما هنوز هم این مکان هرساله نظر تعداد قابل قبولی از گردشگران را به خود جلب می‌کند.
2. هریتج USA (میراث آمریکا)، فورت میل، کارولینای جنوبی
میراث آمریکا در سال 1978 افتتاح شد و مجموعه‌ی پراکنده‌ای با بیش از 2300 هکتار که 25 برابر دیزنی لند است را در خود جا داد. اما تنها امکانات آن راید ها (مکان‌های تفریحی داستانی) نبودند؛ زمین چمن، هتل و حتی آپارتمان هم در این مجموعه قرار داشت که وظیفه‌شان این بود که در نهایت پیام محافظه‌کارانه مسیحیت را منتقل کنند. همچنین شهرت میراث آمریکا هم در آن زمان بد نبود و شش میلیون بازدیدکننده که در سال 1986 داشت آن را به سومین پارک موضوعی محبوب کشور تبدیل کرد.
اما یک سال بعد، همه‌چیز از هم پاشید. بکر به 24 مورد کلاه‌برداری و دسیسه متهم شد. سپس، جهت تکمیل این نابودی، طوفان سال 1989 قسمت‌هایی از میراث آمریکا را نابود کرد و به تعطیلی آن منجر شد.
1. یخچال چاکالتایا، بولیویا
در ارتفاع 5304 متری کوهستان آندس واقع در بولیوی، یک یخچال بزرگ و زیبا را خواهید یافت. یا حداقل اگر بیست سال پیش به آنجا می‌رفتید آن را می‌دیدید. الآن بیشترین چیزی که به چشم می‌آید گل‌ولای است. یخچال چاکاتیا زمانی از برترین جاذبه‌های گردشگری بولیوی بود. همچنین جذابیت ویژه‌ای برای اسکی‌بازها داشت، چراکه بلندترین مسیر اسکی جهان را داشت. همچنین مرتفع‌ترین سکونتگاه اسکی جهان را دارا بود (مرتفع‌تر از اردوگاه پایه کوه اورست) و نزدیک‌ترین مکان اسکی به استوا بود. پس از 18000 سال شکوه و درخشش، اکنون یخچال چاکالتایا به تعدادی قطعه یخ کوچک تقسیم‌شده است. و بازهم متهم خود ما هستیم.
تغییرات اقلیم جهانی باعث ذوب شدن این یخچال، و یخچال‌های دیگری در آمریکای جنوبی و سرتاسر جهان شده‌اند.
زمین اسکی واقع در این منطقه در سال 2012 به‌طور رسمی تعطیل شد.
منبع: thetravel.com
