شاید در نگاه اول شهر اوتکیاویک شبیه به دیگر شهرهای مدار قطبی به نظر برسد. سرمای آن سوزناک است و خاک آن تقریباً در تمام طول سال یخ‌زده است؛ هوای آن نیز تیره و تار است و آسمان این شهر در بیشتر روزهای سال ابری است. با وجود ناملایمی و جان‌فرسا بودن اقلیم این ناحیه، اوتکیاویک بیش از 4000 نفر جمعیت دارد و بیشتر مردم آن بومی آلاسکا هستند. مردم آن، یکی از شمالی‌ترین جوامع بشری در جهان را تشکیل داده‌اند، اوتکیاویک نیز نزدیک به قطب شمال واقع شده است و درواقع شمالی‌ترین شهر ایالات متحده است. مردم به این عنوان افتخار می‌کنند و شعار شهرشان این است: «شمالی‌ترین شهر آمریکایی».
اوتکیاویک، شمالی‌ترین شهر کشور آمریکاست. شهر اوتکیاویک که سابقاً بارو نام داشت، مرکز اقتصادی منطقه شیب شمالی محسوب میشود. برخی مردم در آنجا در فعالیت‌های نفتی میدانی مشغول هستند، برخی با کارهای دولتی روزگار می‌گذرانند و زندگی عده‌ای هم به گردشگری در این شهر بستگی دارد. شاید بپرسید چرا کسی باید به نقطه‌ای بسیار شمالی و با آب و هوایی بسیار ناملایم برای گردشگری سفر کند؟
در اوتکیاویک مانند شهرهای دیگر مدار قطبی چند پدیده طبیعی غیرعادی مربوط به حرکت خورشید و چرخه روز و شب اتفاق می‌افتند. یکی از مشهورترین این پدیده‌ها خورشید شبانگاهی است.
اوتکیاویک مانند منطقه‌های دیگر در مدار قطبی، پدیده‌ای به نام خورشید شبانگاهی را تجربه می‌کند. خورشید شبانگاهی در ماه‌های تابستان در مدار قطبی ظهور می‌کند در این زمان از سال، خورشید تمام 24 ساعت روز در آسمان است و این یعنی شب‌ها نیز می‌توانید خورشید را ببینید (البته اگر هوا خوب باشد). بسیاری از شهرهای مدار قطبی در این زمان مراسم و فستیوال‌های مختلفی برگزار می‌کنند تا گردشگرانی را که می‌خواهند در لحظه جادویی درخشیدن خورشید در نیمه‌شب حضور داشته باشند، به خود جذب کنند.
البته خورشید شبانگاهی تنها رویدادی نیست که شهر اوتکیاویک را برجسته می‌کند. این شهر برخلاف دیگر شهرهای آلاسکا آن‌قدر شمالی است که در ماه‌های زمستان یک شب قطبی بسیار طولانی را به خود می‌بیند. شبی که 65 روز طول می‌کشد!
خورشید شبانگاهی در بهار و تابستان اتفاق می‌افتد، اما در زمستان شهر به تاریکی فرو می‌رود! در سال 2018 خورشید برای آخرین بار در این سال در روز 18 نوامبر غروب کرد. پس از آن شهر وارد یک‌شب بسیار طولانی شد و طلوع بعدی را در 23 ژانویه دید و حتی در این روز نیز خورشید کمی افق را روشن می‌کند و یک هفته بعد دوباره به‌طور کامل به آسمان برمی‌گردد.
شب قطبی 65 روز طول می‌کشد و تنها نور طبیعی شهر هوای گرگ و میشی است که در طول روز به مدت چند ساعت، کمی آسمان را روشن می‌کند. طی نیمه نخست شب قطبی مدت‌زمان هوای گرگ و میش در طول روز کاهش پیدا می‌کند و حوالی کریسمس و در اوج زمستان، گرگ و میش اوتکیاویک تنها 3 ساعت طول می‌کشد.
شهروندان بار دیگر خورشید را در اواخر ماه ژانویه خواهند دید! این یعنی با اینکه شهر کاملاً در تاریکی مطلق فرو نمی‌رود، اما شدت نور روزانه‌ی آن نیز بسیار کم است. خوشبختانه ساکنان شهر به دوره‌های تاریکی طولانی مدت عادت کرده‌اند و پس از استقبال دوباره از خورشید در ماه ژانویه می‌توانند منتظر خورشید شبانگاهی باشند.
آیا شما تاب و تحمل زندگی در چنینی شرایطی را دارید؟
منبع: boredpanda.com
