معرفی آرامگاه
محمد فرزند حسام الدین حسن، شاعر، عارف، فقیه و اندیشمند قرن هشتم و نهم هجری است که به ابن حسام خوسفی نیز معروف و از نوادگان شمس الدین زاهد بوده که به پارسایی و عبادت معروف بوده است. وی روزگار را به زهد و پارسایی می گذراند. آرامگاه ابن حسام خوسفی از جمله آثار تاریخی و دیدنی خراسان جنوبی است که بیش از پانصد سال قدمت دارد.
معماری آرامگاه
آرامگاه ابن حسام در سال ۹۲۰ هجری قمری ساخته شد، این بنا بر روی تپه ای سنگی قرار گرفته که اطراف آن را مراتع و مزارع سرسبز پوشانده است. آرامگاه شامل اتاقکی با فرم هشت ضلعی است. پوشش مقبره به صورت گنبدی طراحی شده که در مرکز آن یک کلاه فرنگی قرار دارد.
نورگیرهایی در این آرامگاه وجود دارد تا هم نور فضای داخلی آرامگاه را تأمین کند و هم باعث تهویه فضای داخل شود. آرامگاه در سه جهت، سه طاق نما با قوس جناقی دارد. در داخل آرامگاه کتیبه ای کاشیکاری شده به رنگ سفید حاوی اشعار ابن حسام طراحی شده که دور مقبره را فراگرفته است. با اینکه این بنا در اواخر دوره صفویه ساخته شده، اما به دلیل تغییراتی که در دوره قاجار در آن بوجود آمده است، قدمت آن را به دوره قاجار نیز نسبت داده اند.
