سفری ماجراجویانه به طلایی ترین سواحل بلغارستان (گلدن سندز)

 

بلغارستان یکی از اون کشورهایی بود که من بارها از کنار اسمش توی لیست تورها گذشته بودم و هر بار فکر ویزا گرفتن ‏و برو بیاش منو منصرف می کرد از انتخابش. در هر حال برای خیلی از ماها تا سال گذشته انتخاب یکی از شهرهای ترکیه ‏چه ساحلی چه گردشی و تفریحی خیلی راحت تر از سفر به یه جای دورتر و ناآشنا بود. انکار نکنیم که دیدنی های ترکیه ‏برای ما تموم نشدنیه و قطعا امکانات و تفریحاتی که توی شهرهای ترکیه داریم خیلی در دسترس تر و ارزونتره. ولی امسال ‏قضیه فرق میکرد. ‏ ‏

برای ما که می خواستیم یه سفر یک هفته ای به یه جای ساحلی داشته باشیم اول از همه مارماریس و کوش آداسی به ذهنمون ‏میرسید ولی با اتفاقاتی که توی ترکیه افتاد کلا برای خیلی ها انتخاب یک مقصد جایگزین اولویت پیدا کرد. ما هم جزو همون ‏خیلی ها بودیم. در هر حال تابستون بود و فصل سفر به خیلی از کشورهای دیدنی دیگه. ‏ ‏

بین قبرس شمالی و بلغارستان مردد بودیم ، جفتشون رو بررسی کردیم و دیدیم شاید بهتر باشه اینبار از کنار اسم این کشور ‏به این راحتی نگذریم ، در هر حال ما که می خوایم دنیا رو بگردیم بلغارستانشو جلوتر می بینیم ! البته باید اصلاح کنم که ‏بلغارستان فقط همون گلدن سندز که ما توراشو می بینیم نیست ولی خب شاید فرصتی شد و از سالای بعد شهرهای دیگشم ‏گشتیم و تونستیم به جرات بگیم بلغارستانو دیدیم !‏ ‏

انواع تورهای بلغارستان و هتل ها و تاریخای مختلفی رو بررسی کردیم تا بالاخره تونستیم با خودمون و با آژانسی که ازش تورو گرفتیم به یه ‏توافق سر تاریخ برسیم و تاریخ 14 مرداد 95 ما راهی وارنا شدیم. ‏ ‏

ویزای بلغارستان واقعا خیلی ساده صادر می شه و مدارک خیلی سختی برای گرفتنش لازم نیست ، علاوه بر مدارک ‏شناسایی فقط یه گواهی اشتغال به کار و یا تحصیل و پرینت حساب می خواد ، البته قطعا آژانسا خیلی بهتر می تونن ‏راهنماییتون کنن که چه مدارکی رو تا چه زمانی بهشون بدید که بتونن راحت براتون ویزا بگیرن ، ویزا معمولا یک هفته ای ‏در میاد ولی حتی اگه شما دو هفته هم جلوتر مدارکتون رو داده باشید ویزاتون رو نهایت دو سه روز قبل پرواز می دن بهتون ‏که البته نمی دونم چرا ولی خب اینم مدلشونه دیگه. ما هم با اینکه تقریبا دو هفته جلوتر مدارک داده بودیم دقیقا دو روز مونده ‏به پروازمون ویزامون صادر شد. ‏

پرواز ما صبح روز پنجشنبه با هواپیمایی معراج بود. ساعت 11 صبح رفتیم که سه ساعتی رو تو آسمون باشیم تا به ‏مقصدمون برسیم و تقریبا ساعت یک و نیم در فرودگاه وارنا بودیم.‏‏

‏ بیرون فرودگاه اتوبوس هایی بودن که با شماره هایی مشخص شده بودن و هر کدوم به سمت یه سری از هتل ها می رفتن ، ‏ما هم اتوبوسی که مربوط به هتلمون بود رو پیدا کردیم و منتظر نشستیم تا بقیه هم برسن و سریع تر بریم ، اما دریغ از اینکه ‏تا یکساعت آینده این اتوبوس پر بشه! من نمی دونم واقعا از لحظه پیاده شدن از هواپیما تا تحویل بار و بیرون اومدن از ‏فرودگاه چقد ممکنه طول بکشه که همه یکساعت بعد اومدن. یعنی من بدون اغراق دارم می گم ما یکساعت نشستیم تا بقیه بیان ‏و بقیه هم یعنی همه ی بقیه آدمایی که قرار بود با این اتوبوس بیان. طوری بود که ما چهار نفر تصمیم داشتیم دیگه خودمون ‏تاکسی بگیریم بریم تا هتلمون انقد که منتظر نشستن توی اون گرما کلافه کننده بود. با تاخیر طاقت فرسایی بالاخره به سمت ‏هتل هامون راه افتادیم. توی مسیر برعکس تورهای جاهای دیگه که درباره شهر و گشت ها اطلاعات می دن خبری از ‏هیچی نبود و همونطور که قبلا هم توی سفرنامه ها خونده بودم همه چیو به فردا و جمع شدن توی هتل اینترنشنال موکول ‏کردن.‏‏

‏فاصله فرودگاه تا گلدن سندز و هتل ما نیم ساعت بود تقریبا و ما ساعت سه به هتل هاوانا در گلدن سندز رسیدیم. هتل هاوانا ‏هتل تمیز و نسبتا بزرگی بود ، در بدو ورود به هتل دو تا مساله خیلی برای من جالب بود اول اینکه من فکر می کردم دیگه ‏دادن کلید برای اتاق ها منسوخ شده و دیگه همه هتلا از کلیدای کارتی الکترونیکی استفاده می کنن ، اونم هتلی که مثلا چهار ‏ستاره هست. ولی خب اشکال نداره در دره دیگه قفل می شه در هر حال ! نکته دوم اینکه کلیدو بهت می دن ومیگن برو به ‏اتاقت ! نه کسی میاد راهنماییت کنه نه حتی بهت میگن اتاقت طبقه چنده نه کسی هست که چمدوناتو بیاره !! در هر حال نقد ‏کامل هتل رو می ذارم برای بعد و میریم به ادامه سفرمون برسیم. ما در اتاقمون مستقر شدیم و از اونجایی که گشنه بودیم ‏رفتیم سری به اسنک بار هتل زدیم ، هر چند چیز خاصی نصیبمون نشد ولی گشنه هم نموندیم. ‏

 

‏ساعت تقریبا پنج بود و ما تصمیم گرفتیم تا بریم بیرون و یه گشتی بزنیم و با منطقه آشنا بشیم و ببینیم چی به چیه و اصلا ‏چی داره. در هر حال فرصت کافی برای هیچ برنامه خاص تری رو نداشتیم بنابراین به سمت ساحل رفتیم. در هر حال ‏اومدیم منطقه ساحلی باید اول از همه سلام احوالپرسیمون با ماسه های طلایی میبود. گلدن سندز کنار دریای سیاه قرار داره ‏و ما رفتیم تا برای اولین بار دریای سیاه رو از نزدیک ببینیم. توی مسیر پر از مغازه و کافه رستوران هست و از پیاده ‏روی توی این مسیر اصلا خسته نمی شید. از هاوانا تا ساحل تقریبا ده دقیقه راهه ، البته اگه نخواین توی مسیر واستین و ‏غرق در خرید بشید.‏

 

‏دریای سیاه خیلی شبیه به دریای خزر خودمونه البته فقط از لحاظ پرخروش بودنش نه تمیزیش و موارد دیگه. ما کمی توی ‏ساحل چرخیدیم و به بازارهای ساحلی سر زدیم و روانه هتل شدیم. از اونجایی که ناهار نخورده بودیم زودتر به هتل رفتیم ‏تا شام اول وقت هتل رو امتحان کنیم و درباره برنامه های فردامون تصمیم گیری کنیم. شام از ساعت هفت تا نه شب سرو ‏می شد. ما بعد شام و یه استراحت کوتاه تصمیم گرفتیم که شب بریم و کمی بازارهای اطراف رو بچرخیم و ببینیم شبهای ‏گلدن سندز چجوریه.گشت کوتاهی توی منطقه زدیم و دیگه خسته بودیم و برگشتیم به هتل. ‏

جمعه روز دوم سفرمون بود ، البته اگه نصف روز قبل رو هم جزو روز سفرمون حساب می کردیم. برنامه گشت تور ‏توضیح درباره تورها و ناهار توی یکی از هتل ها و یک گشت رایگان در مرکز خرید گرند مال وارنا بود. ما هم که تصمیم ‏به خرید رفتن اونم روز اول سفرمون نداشتیم اصلا توی این همایش شرکت نکردیم و برنامه خودمونو ریختیم.نزدیک ترین ‏جایی که به پیشنهاد تریپ ادوایزر انتخاب کردیم بریم غار سنگی باستانی آلاژا بود که یک عبادتگاه تاریخی مربوط به قرون ‏وسطی بود که شامل چند تا غار تو در تو می شد. بعد از خوردن صبحانه ساعت 9 آماده شدیم که به سمت اولین مسیر ‏سفرمون بریم.‏

‏ این غار تو دل جنگل بود و هیچ راهی غیر از تاکسی گرفتن برای رفتن بهش وجود نداشت. البته من خودم شخصا هیچ ایده ‏ای از دنیای بیرون از گلدن سندز نداشتم و قبل از رفتن فکر می کردم خیلی جاها رو بشه پیاده یا با اتوبوس رفت ولی تا ‏وقتی توی گلدن سندز هستید فقط توی گلدن سندز می تونید پیاده روی کنید و بیرون اونجا کلا یه دنیای دیگست! به اولین ‏تاکسی که رسیدیم گفتیم که می خوایم کجا بریم و اونم ما رو با 15 لوا به اونجا برد. مسیر پیچ در پیچ و خلوتی رو تو دل ‏جنگل رفتیم که خیلی زیبا بود ولی در نهایت شمال خودمون خیلی خوشگل تره. مسیر تقریبا ده دقیقه طول کشید تا به غار ‏رسیدیم و راننده به ما یکم توضیح درباره جایی که رفتیم داد و برامون بلیط گرفت که وارد شیم و گفت که چون خیلی بزرگ ‏نیست این فضا زیاد زمان نمی بره گشتن توش و منتظر می مونه تا ما برگردیم. جالبه که حتی پول رفت رو هم ازمون ‏نگرفته بود ، احتمالا می دونست دیگه راه دیگه ای برای برگشت نداریم از وسط اون جنگل کجا تاکسی گیر میاوردیم !؟ ‏ ‏ ‏

‏از موزه محوطه دیدن کردیم و به سمت غارها رفتیم ، غارهایی که تو دل کوه ساخته شده بودن زیبا بودن ولی واقعا باید به ‏همچین چیزی علاقه داشته باشید که بخواید این همه مسیر رو تا اینجا بیاید چون فضاش کوچیکه و خیلی جا برای گشتن ‏نداره. اما یکبار دیدنش خوبه و از نظر من می ارزه ، هرچند ما فقط می تونستیم از یکی از طبقات این غارها دیدن کنیم و ‏مابقی بسته بودن و یا در حال بازسازی بودن. کلا جای پر ترددی نبود و فقط چند تا خارجی علاقه مند به باستان شناسی ‏توش می دیدی که دارن از در و دیوار عکس می ندازن. در هر حال تجربه جالب و جدیدی بود. با 15 لوا دیگه برگشتیم هتل ‏و یه استراحت کوتاه کردیم و ناهار ساعت 12 تا 2 سرو می شد ناهار رو خوردیم و به سمت ساحل حرکت کردیم. وقتی به ‏یه شهر ساحلی می ری موظفی هر روز به ساحلش سر بزنی ! در هر حال گلدن سندز بغیر از ساحل هیچی نداره.‏

ساحل گلدن سندز ساحل شلوغیه ، البته به نسبت ریزورت های دیگه ای که بعدا ما دیدیم. تفریحات آبی مختلفی هم داره ولی ‏به نظر نمی رسه خیلی طرفدار داشته باشه چون خیلی کم می بینی که توی مثلا دو ساعت قایقی از اونجا رد بشه یا بناناراید ‏داشته باشه. ولی در هر حال اگه دنبال تفریحات آبی هستید انواعش رو داره. اگه برای آفتاب و استراحت کنار دریا هم بخواید ‏تخت بگیرید تخت هایی که چتر و تشک ندارن 10 لوا هستن و تشک 4 لوا و چتر هم اگه می خواستید 8 لوا بود. ‏‏ ‏ ‏

روز دوم رو در ساحل و گلدن سندز و بازارهای ساحلیش گشتیم و قرار شد تا فرداش به وارنا بریم هم سری به شهر بزنیم و ‏هم از مرکز خریدش دیدن کنیم ببینیم چه خبره. بنابراین روز سوم بعد اینکه صبحانه خوردیم و به ساحل سر زدیم و ناهارو ‏خوردیم راهی وارنا شدیم. برای رفتن به وارنا و مرکز خریدش اتوبوس هایی بود که توی جاده پشت هتل ما یعنی خارج از ‏گلدن سندز ایستگاه داشت و مستقیم می برد به شهر و مرکز خرید – اتوبوس هایی که با شماره 4 مشخص شده بودن - ولی ‏ما که حوصله منتظر اتوبوس موندن رو نداشتیم و چهار نفر هم بودیم به نظرمون می صرفید که یه تاکسی بگیریم و با 20 ‏لوا به مرکز شهر وارنا بریم.‏ ‏

شهر وارنا واقعا خیلی ساده و بی هیچیه ، یعنی انگار نه انگار داری تو یه شهر اروپایی قدم می زنی. خونه ها و ساختمون ‏های قدیمی ، شهر سوت و کور ، حالا شایدم ما به شلوغ بودن تهرانمون عادت کردیم ولی وارنا دیگه خیلی خلوت بود اصلا ‏انگار هیچکس توی این شهر زندگی نمی کرد ، انقد ساکت آخه ؟ مقصد ما توی شهر کلیسای مشهور و قدیمی وارنا بود که به ‏نوعی نماد این شهر هم هست. کلیسای جامع ارتودوکس شرقی که به اسم ‏Dormition of the Mother of God‏ شناخته ‏شده هست. این کلیسا دومین کلیسای بزرگ ارتودوکس توی بلغارستان هست که مربوط به اواخر قرن 18 هست. ‏ ‏

پیدا کردن مسیر کلیسا از جایی که ما از تاکسی پیاده شدیم راحت بود ، سر هر خیابونی که می رسیدی فلش زده بود که ‏جاهای دیدنی که می خواید برید کجاهاست و طبق اون تابلو مسیر رو انتخاب می کردیم ، این کارشون برای جذب گردشگرا ‏خیلی خوب بود ، آدم با اینجا مقایسه می کنه می بینه چقد ما نشانه هامون برای گردشگرا ضعیفه و بدون شک از روی هیچ ‏تابلویی نمی تونن مسیرشون رو پیدا کنن. بنابراین ما همینطور مسیر فلش ها رو ادامه دادیم تا به کلیسا رسیدیم. ‏ ‏

من نمی خوام بگم که این کلیسا زیبا نبود ولی مطمئنم اگه آدمایی که به این کلیسا می رن قبلش کلیسای وانک اصفهان رو دیده ‏باشن یا حتی کلیسای سامبای تفلیس رو، این کلیسا براشون یه جای عادی و ساده به نظر می رسه. دیواره هاش نقاشی داره ‏و قدمتشم تاریخیه ولی من شخصا خودم اون ابهتی رو که تصور می کردم توش ندیدم ، خیلی کوچیک و مختصر بود ولی ‏همچنان توش مراسم دعا برگزار می شد ولی گردشگرا هم می رفتن و از کلیسا دیدن می کردن. ‏ ‏

جاهای دیدنی دیگه ای که تابلوها هدایتمون می کردن سمتشون یکی حمام های رومی بود و یکی دیگه هم موزه باستان شناسی ‏بود که هر کدوم یه سمت بودن و ما تصمیم گرفتیم که هیچکدومش رو نریم که البته به نظر هم نمی رسید که خیلی جاهای ‏هیجان انگیزی باشن چون بدون شک جاهایی مثل موزه یا آکواریوم شهر وارنا به زیبایی و ابهت موزه باستان شناسی و ‏آکواریوم غول پیکر استانبول نیست پس دیگه خودمونو به زحمت ننداختیم که جای دیگه ای رو توی این شهر خلوت ببینیم و ‏راهی مرکز خرید گرند مال وارنا شدیم.

بعد اینکه یک بار توی شهر گم شدیم و یه آقایی آدرس کاملا نادرست بهمون داد تونستیم به ایستگاه اتوبوسایی که گفتم توی ‏شهر برسیم و دم در مرکز خرید پیاده شیم. البته جایی که اشتباهی رفته بودیم واقعا از مرکز شهر وارنا زیباتر و شیک تر ‏بود و خیلی اذیت نشدیم توی این مسیر گم کردن. ‏ ‏ ‏ ‏

مرکز خرید گرند مال بزرگترین مرکز خرید وارنا هست که توش تقریبا همه برندهای معروف رو می شه پیدا کرد. زمانی ‏که ما رفتیم بیشتر این برندها حراج داشتن و قیمتای اجناسی مثل آدیداس یا نایک در قیاس همونا توی تهران – تازه به شرط ‏اصل بودنشون – خوب در میومد. یه موزه مومی هم توش بود که گویا جدیدا باز شده بود و همه جا تراکتش رو پخش می ‏کردن که ما فرصت نکردیم به این موزه سر بزنیم ولی باید جای جالبی باشه. موزه در بالاترین طبقه این مرکز خریده. البته ‏ما خیلی توی مرکز خرید نگشتیم و بیشتر گشتنمون به نگاه کردن قیمتا و رد شدن گذشت. با بیست لوا مجدد به هتل برگشتیم .‏

روز چهارم برنامه رفتن به بالچیک بود و ما طبق معمول هر روز صبح تا ناهار رو توی گلدن سندز و ساحل چرخیدیم و ‏بعد ناهار راهی بالچیک شدیم. ‏ ‏

تاکسی ها معمولا دم در هتل ها هستن و بیشترشون هم به وارنا میرن ولی وقتی بهشون بگی که کجا می خوای بری نه تو ‏کارشون نیست ولی باید سر قیمت هرزگاهی باهاشون چونه بزنید چون اول از اونجایی که می دونن شما نمی دونین چقد باید ‏کرایه بدین یه قیمتی می پرونن که بالاتره. ما هم به اولین تاکسی که رسیدیم سوار شدیم و با سی لوا ما رو به یه جایی رسوند ‏که خودش معتقد بود بالچیکه !! حتی مصمم بود واسته که ما رو برگردونه که ما چون می خواستیم زیاد بگردیم و جایی که ‏پیاده شده بودیم قشنگ بود بهش گفتیم که بره و معطل ما نشه. ولی ما هر چی جلو می رفتیم می دیدیم اینجا اصلا شبیه ‏اونجایی که باید باشیم نیست. یه نگاهی روی گوگل مپ انداختیم و دیدیم اصلا این کجا و آن کجا ! ما توی آلبنا بودیم.‏ ‏

آلبنا هم مثل گلدن سندز یه ریزورت ساحلی هست با این تفاوت که خیلی خلوت تر و شیک تر و زیباتره. آلبنا اولین جایی بود ‏که بعد دو روز می دیدیم و احساس می کردیم واقعا اینجا یه کشور اروپاییه ، یا به قول خودمون واقعا خارجه. کمی توی آلبنا ‏گشتیم چون واقعا زیبا بود و کلی عکس هم گرفتیم و پرس و جو کردیم که چطور به بالچیک بریم.‏ ‏ ‏

‏ متوجه شدیم که تورهای این ریزورت هر روز ساعت سه با قایق به بالچیک میرن که قیمتش 30 لوا هست. البته که ما دیرتر ‏از اون ساعت اونجا بودیم و نتونستیم از این گزینه استفاده کنیم ولی می تونست تجربه جالب تری از رفتن با تاکسی باشه. ‏البته یه گزینه اتوبوس هم بود که ما هیچوقت نفهمیدیم کجاست ولی درنهایت از یه راننده تاکسی پرسیدیم و روی برد تاکسی ‏رانیشون قیمت رو بهمون نشون داد که سی لوا دیگه بود. در هر حال این همه راه رو اومده بودیم حیف بود سی لوای دیگه ‏رو برای بالچیک ندیم. بنابراین قبول کردیم و با دیمیتری ( راننده تاکسی ) همراه شدیم. دیمیتری راننده خوش خلقی بود کلی ‏اطلاعات بهمون داد و بهمون گفت اگه بخوایم می تونه برگرده که ما رو به گلدن سندز برگردونه. ما هم کارتشو گرفتیم و ‏باهاش دو ساعت بعد رو هماهنگ کردیم که همونجا که پیادمون کرده بیاد و ما رو سوار کنه. ‏ ‏

 

بالچیک هم یک شهرک ساحلی هست که علاوه بر ساحل زیبایی که داره باغ گل و کاخ تابستانی ملکه رومانی هست که از ‏دیدنی های اصلی اون بحساب میاد. برای وارد شدن به منطقه دیدنی بالچیک باید دو تا بلیط تهیه کنید ، یک بلیط برای باغ گل ‏بالچیک و یک بلیط برای کاخ بالچیک که محل استقرار ملکه ماری ( ملکه رومانی ) بوده. قیمت بلیط کاخ 6 لوا و بلیط باغ ‏‏8 لوا بود. البته یه نکته عجیبی که وجود داره اینه که در هر حال باید هر دو تا رو بخری ! من نمی فهمم چرا یکیش نکردن و ‏باید دو تا رو جدا بخری وقتی "مجبوری" در هر حال با هر دو تا بلیط وارد بشی! با پرداخت 14 لوا وارد یکی از زیباترین ‏جاهایی می شید که توی سفرتون می تونید ببینید،باغ زیبا و دیدنی بالچیک . به محض وارد شدن به باغ، گلهای رنگارنگی ‏که اونجا کاشتن و فضای آروم و زیباش باعث می شه یه لحظه فکر کنید بهشت قراره اینشکلی باشه ! ‏‏

‏ باغ بالچیک فضای بزرگی پر از گلها و درختای مختلفه که از یک سمت به دریای سیاه و ساحل زیبای شنی بالچیک می ‏رسه و کاخ بالچیک هم داخل همین باغ قرار داره.‏ ‏

کاخ بالچیک خیلی کوچیکه ولی فضای خیلی خونگی ای داره که علاوه بر وسایل خونگی خود کاخ توش یه گالری نقاشی هم ‏هست، البته اصلا کاخ نیست بیشتر ویلای کوچیک ساحلی هست ، ملکه رومانی هم چقد کم اشتها بوده میومده تابستونا توی ‏این فضای کوچیک ، الان بیاد بره ببینه مردم تابستونا چه ویلاهایی اجاره می کنن این که خیلی کوچیکه واسه یه ملکه ! ‏

 

گشتن بالچیک تقریبا دو ساعت طول کشید و ما طبق قرار قبلی سر ساعت هفت در ورودی بالچیک بودیم و زنگ زدیم به ‏دیمیتری که بیاد دنبالمون و ما رو برگردونه. برگشت ما از بالچیک تا گلدن سندز شصت لوا می شد چون طبق برآورد ‏دیمیتری باید سی لوا تا آلبنا می دادیم و سی لوا تا گلدن سندز ، سرجمع باید نود لوا بهش می دادیم که با چونه زدن در نهایت ‏بهش 75 لوا دادیم. البته برای اینکه تو مسیر حوصلمون سر نره برامون ویدیوی یه کنسرت هم گذاشت و کلی برامون تعریف ‏کرد که این خواننده بلغاری از متالیکا هم بیشتر فروش می کنه بلیط کنسرتاش ! خلاصه که این مسیری که تقریبا چهل دقیقه ‏طول می کشید برای ما اصلا خسته کننده نشد و کلی گفتگوی تمدن ها کردیم و تازه متوجه شدیم یه تاکسی می تونه آپشن ‏کنسرت و رقص نورم داشته باشه! ‏ ‏

 

‏‏+ گردش هایی که خود تورهای ایرانی ارائه می دن قیمت های مناسبی دارن و مثلا برای جایی مثل بالچیک می ارزید که با ‏‏50 لوا برید و برگردید . البته اگر عین ما نمی خواستید که جاهای دیگه هم ببینید و فقط مقصدتون همینجا بود خیلی راحت ‏تره که با تور برید. ‏


ساعت تقریبا هشت بود و ما شام خوردیم و بعد از یک استراحت کوتاه رفتیم تا جاهای ناشناخته گلدن سندز رو ببینیم. البته ‏وقتی دو سه روز توی گلدن سندز بگردید دیگه عملا جایی نمی مونه که ندیده باشید ، در هر حال شبهای گلدن سندز از ‏روزهاش پرهیاهوتر و پرسر و صدا تره. این بار پیاده روی طولانی تری رو رفتیم و به پارک یا شهر بازیش رسیدیم.‏‏

‏‏‏ شهر بازی گلدن سندز دقیقا رو به روی هتل های اینترنشنال و ادمیرال هست و جای پر سر و صدایی هم هست ، شبها سر ‏یه ساعتی آتیش بازی داره و کافه هاش تم های مختلفی دارن مثلا عربی و یا حتی فوتبالی یا کافه های هنری با دیزاین ‏متفاوت رنگی. کلا فضای شادی داره و بازیهای مختلفیم داره که می تونید امتحانشون کنید. ‏ ‏

‏یه کافه هم بالای برج مثلا ایفلش هست که خیلی جای با صفاییه. در ادامه هم به ساحل می رسه. ما هم کمی توی این پارک ‏گشتیم و کلی لذت بردیم و مسیر پارک رو به سمت هتلمون ادامه دادیم. در نزدیکی این شهر بازی و با فاصله کمی از هتل ‏اینترنشنال به سمت ساحل که برید هتل های آکازیا و بونیتا رو می بینید که از لحاظ دسترسی به ساحل خیلی مناسبن. البته ‏قیمت هر دو تا هتل هم خیلی مناسب هست ولی از کیفیتشون بیخبرم ، البته توی سرچامون و بررسی نظرات بقیه توی تریپ ‏ادوایزر خیلی ازشون تعریف نشده بود. ‏

 

‏‏‏ روز پنجم که دو تا از دوستانمون مریض شده بودن تصمیم گرفتیم که توی گلدن سندز بمونیم ، البته برنامه این بود که این ‏روز رو به ‏Stone Forest‏ بریم که متاسفانه نشد. البته جنگل سنگی هم فاصله زیادی تا گلدن سندز داره و از اونجایی که ‏هیچ راهی غیر از تاکسی ندارید اگه تعدادتون کم باشه باید هزینه بالایی بابت کرایه تاکسی بدید.‏ ‏ ‏

‏( جنگل سنگی – عکس از اینترنت ) ‏

 

‏‏‏ما روز پنجم رو سری به هتل اینترنشنال زدیم. ‏

‏

هتل اینترنشنال بدون شک تاپ ترین هتل منطقه هست که هم از لحاظ دسترسی به ساحل خیلی خوبه و هم همه چی توش ‏داره. کازینوی هتل از معروف ترین کازینوهاست که وقتی وارد هتل می شید می بینید که همیشه شلوغم هست. حتی آدمایی ‏که واسه گلدن سندز هم نیستن برای این تفریح به هتل اینترنشنال گلدن سندز میان. یه بوتیک خیلی بزرگ هم داره که لباس و ‏کفش و اینجور چیزاست و از همه مهم تر اینکه پزشک هم داره که با بیمه سفری که داشتیم می تونستیم در صورتیکه اتفاقی ‏برامون افتاد به صورت رایگان به پزشک این هتل مراجعه کنیم. خلاصه که هتل مجلل و کاملی بود. ‏ ‏ ‏ ‏

 

‏‏( هتل اینترنشنال – عکس ها از سایت بوکینگ ) ‏ ‏

 

از هتل که بیرون اومدیم به سمت پارک رفتیم تا کمی اونجا بچرخیم. البته ناراحت از اینکه یه روزمون رو از دست دادیم و ‏تو فکر اینکه فرداش چیکار کنیم توی این مسیر به یه خانم اکراینی برخورد کردیم که با اصرار ما رو نشوند و برامون ‏درباره تورهاش توضیح داد. اول خیلی راغب نبودیم که بخوایم از توری که داره ارائه می ده استفاده کنیم ولی گفتیم بذاریم ‏برامون توضیح بده حداقل. "النا" اسم خانمی بود که بروشور به دست برامون می گفت که فردا و پس فردا کجا قراره برن که ‏من تو بروشورش دیدم جنگل سنگی و نسبار رو داره و وقتی برنامه هاشون رو پرسیدیم دیدیم برای فرداش نسبار می رن و ‏پس فرداش هم که روز آخر سفر ما بود برنامه جنگل سنگی رو دارن. بنابراین ما تصمیم گرفتیم که برنامه فردا رو ‏همراهشون بریم. نسبار جایی بود که من از اول سفرم تصمیم داشتم که یه روز برم و انواع راهها رو هم پیگیر شده بودم ‏برای رفتنش و رفتن بدون تور برای ما سخت می شد. قیمت تور نسبار نفری 30 لوا بود. قیمت خیلی خوبی بود برای ‏مسیری که دو ساعت از گلدن سندز فاصله داره. همین مسیر رو تاکسی با 160 لوا میبرد که البته اگه چهار نفر می شدیم ‏برامون نفری 40 تا میفتاد که فقط هزینه رفتش بود. در هر حال فرصتی پیش اومده بود و ما هم ازش استفاده کردیم. 20 لوا ‏بابت رزرو تور دادیم و قرار شد فردا ساعت 9 صبح دم هتلمون باشن. ‏

روز ششم بعد از خوردن صبحانه آماده شدیم تا به یه سفر دیگه در سفرمون بریم. بدون تاخیر و راس ساعت 9 صدامون ‏زدن و با یک ون هشت نفره راهی نسبار شدیم. دو تا خانم دیگه ای که همراه بچه هاشون توی این تور بودن اهل اسلوونی ‏بودن و اصلا انگلیسی متوجه نمی شدن. راننده هم که بسیار اصرار داشت کل مسیر رو با هممون صحبت کنه مجبور بود ‏یکبار همه چیو به روسی و یکبار به انگلیسی بگه تا جفتمون بفهمیم. اول برنامه تور رو بهمون گفت که کجا قراره بریم و ‏چقد طول می کشه و در مسیر هم جاهای مختلف شهر رو برامون توضیح داد که چی هستن و سال ساختشون کی بوده و ‏اینجور چیزا. خلاصه نذاشت بهمون سخت بگذره دیگه ، تازه وقتی ازمون پرسید اهل کجاییم و گفتیم از ایران میایم کلی از ‏اصفهان تعریف کرد و گفت که آرزوشه که بتونه بیاد تهران و اصفهان رو از نزدیک ببینه. خلاصه که مهمون دعوت کردیم ‏براتون آماده باشید. ‏

مسیر گلدن سندز تا نسبار خیلی طولانی بود اما جاده زیبایی داشت ، قسمت هایی از مسیر به جاده ای می رسیم که پر از ‏گلهای آفتاب گردونه و یه فضای رویایی و بی نظیر ایجاد کرده. خلاصه پیشنهاد من اینه که یوقت فکر نکنید دو ساعت ‏مسیره و بگیرید بخوابید بلکه انقد زیبایی هست توی این مسیر که باید حتما با چشم باز برید. البته همسفرای اهل اسلوونی ما ‏واقعا خیلی سرد بودن ، ما که همه جا دوست داشتیم با آدمای مختلف ارتباط برقرار کنیم اینجا واقعا به در بسته خوردیم. هیچ ‏راهی نداشت واقعا ! ‏

اولین توقفمون در روستای ماهیگیرا به اسم کامچیا بود. من قبلا خونده بودم که روستاهای بلغارستان جاهای زیبا و ‏سرسبزی هستن و حالا فرصتش برای ما پیش اومده بود تا به یکی از اونها سر بزنیم.‏ ‏ ‏ ‏ ‏

 

‏ کامپچیا جای کوچیکی بود که یه دریاچه برای قایق سواری داشت. برنامه ما هم قایق سواری روی این دریاچه بود. بنابراین ‏ما بهمراه یه تیم دیگه که خودشون با ماشین اومده بودن سوار یک قایق شدیم و وارد این دریاچه زیبا شدیم. البته راهنمای ‏تور اصرار داشت که این دریاچه لاکپشت زیاد داره و تمام مسیر سعی داشت به زور یه لاک پشت اون وسط مسطا ‏نشونمون بده ، ما هم که نمی خواستیم دلش بشکنه به لاک پشت ها یکم توجه می کردیم ولی خیلی دلمون می خواست بگیم ‏بابا ما داریم با همین قایق سواریه حال می کنیم بیخیال لاک پشت ماک پشت شو. ‏ ‏

‏هزینه قایق سواری نفری 10 لوا بود و دریاچه کامچیا واقعا ارزششو داشت. تقریبا نیم ساعت شاید یکم بیشتر در این دریاچه ‏چرخیدیم و برگشتیم. از دوستانمون که توی قایق باهاشون آشنا شده بودیم و بعدا فهمیدیم توی هتل ما اقامت دارن خدافظی ‏کردیم و قرار شد شب سر شام ببینیمشون. همه خیلی استقبال می کردن از اینکه می دیدن ما ایرانی هستیم و خیلی احترام می ‏ذاشتن حتی تو سوال پرسیدناشون. برام جالب بود انقد می خوان درباره ما و فرهنگ و کشورمون بدونن. ‏

مسیر رو به سمت نسبار ادامه دادیم ، با اینکه یکساعت بیشتر بود که توی راه بودیم اصلا خسته نشده بودیم و از توری که ‏انتخاب کرده بودیم واقعا راضی بودیم . توقف دوممون یه جایی بود که در ارتفاع بالایی از شهر قرار داشت و می شد نسبار ‏قدیم رو از اون بالا به راحتی دید. جایی مناسب عکاسی. چند تا عکس گرفتیم و بعد از یه توقع تقریبا یک ربعه مسیر رو ‏ادامه دادیم. ‏

‏ ‏

‏‏ به نسبار که رسیدیم تازه دیدیم چه جای زیبایی رو داشتیم از دست می دادیم. کلا تو این سفر هر جای جدیدی که می دیدیم ‏تازه می فهمیدیم که بلغارستان هنوز جاهای جذاب تری برای دیدن داره. ‏ ‏

‏ ‏

‏‏ نسبار یه شهر قدیمی و معروف توی بلغارستانه که قدمت 3000 ساله داره و کلیساهای زیادی توی این شهر با معماری های ‏باستانی وجود داره که خیلی هاشون خراب شده هستن و بعضیاشون بازسازی شدن و فعال هم هستن. مجموعه نسبار قدیم از ‏جذاب ترین جاهایی هست که می تونید توی سفرتون ببینید که یکی از جاذبه های گردشگری مهم بلغارستان به شمار میاد که ‏در سال 1978 در میراث جهانی یونسکو ثبت شده. ریزورت سانی بیچ هم در نزدیکی نسبار و در شمال این شهر قرار داره ‏و یک ساحل هم داره که خیلی ازش تعریف نمی کنن. ‏ ‏ ‏

‏ ‏

‏‏همراه تور به دیدن چند تا از کلیساها رفتیم. گفته می شه این منطقه 44 کلیسا داره که خب البته فقط چند تاشون معروف هستن ‏و ما هم از همون چند تا دیدن کردیم. از لحاظ معماری ساختار کلیساها شبیه به هم هست و فقط شاید بشه گفت یه سریا ‏بزرگتر و یه سریا کوچیک ترن. ‏ ‏ ‏ ‏

‏ ‏

کلیسای ‏Saint Stephan‏ ‏‎ ‎‏ مربوط به قرن 11‏

 

کلیسای ‏Christ Pantocrator‏ مربوط به قرن 13 و 14‏

 

کلیسای ‏Saint John the Baptist‏ مربوط به قرن 11‏

 

‏‏بعد از اینکه از سه چهار تا کلیسای قدیمی دیدن کردیم تایم ناهار بود و ما راهی یکی از رستوران های نسبار شدیم. قیمت غذا ‏توی نسبار خوب بود ولی اصلا غذاهای خوشمزه ای نداشتن. یعنی حتی یه ماکارونی ساده هم خوشمزه در نیاوردن. البته ‏اینو ما کلا توی این یک هفته سفرمون متوجه شدیم که اصلا غذاهایی که میخورن با ذائقه ماها سازگار نیست. ‏

‏ ‏

‏‏بعد از ناهار زمان آزاد داشتیم تا خودمون توی نسبار بچرخیم و ساعت 4 قرار شد در پارکینگی که ماشین پارکه جمع بشیم ‏تا به سمت هتل هامون برگردیم. ‏

در وقت آزادمون ما در سطح شهر چرخیدیم و از معروف ترین کلیسای شهر که کلیسای سنت سوفیا بود دیدن کردیم. از این ‏کلیسا فقط دیواره هاش باقی مونده ولی همون دیواره های سنگیش هم کلی توریست جذب میکنه. سنت سوفیا قدیمی ترین ‏کلیسای این منطقه هست که تاریخ ساخت اون به قرن پنجم شیشم برمیگرده. ‏

‏

‏‏نسبار پر از کافه هاییه که کنار دریا هستن ، این کافه ها واقعا فضایی آروم و رویایی دارن ، حالا هر چقدم بگیم غذاهاشون ‏خوب نیست حداقل خوردن غذا تو کافه ای که رو به دریاست می تونه کلی غم غذای بدمزه رو تسکین بده ! ‏

‏‏کمی دورتر شدیم و از منطقه تاریخی خارج شدیم ، کنار دریا رفتیم و از اسکله دیدن کردیم و بعد از اینکه دیگه جایی تو ‏شهر نمونده بود که ما ندیده باشیم خسته و کوفته برگشتیم به پارکینگ تا بقیه بیان و به سمت هتل حرکت کنیم.دوستان ‏اسلونیاییمون با یه ربع تاخیر اومدن و ما هم به سمت گلدن سندز حرکت کردیم. ‏ ‏

‏

 

‏‏مسیر برگشت واقعا دیگه خسته بودیم ، یعنی فقط دلمون می خواست این مسیر دو ساعته هر چه سریع تر تموم بشه و ما ‏برسیم هتل و استراحت کنیم. خلاصه بعد دو ساعت ساعت تقریبا 7 بود که به هتلمون رسیدیم. یکم استراحت کردیم و شام ‏خوردیم و زدیم بیرون. این بار می خواستیم ترن هایی که توی گلدن سندز می چرخیدن رو امتحان کنیم که شانس ما وقتی از ‏هتل بیرون اومدیم دم در هتل بودن ما هم سریع سوارش شدیم و با پرداخت نفری 3 لوا به سمت هتل اینترنشنال رفتیم. البته ‏ایستگاه آخرش رو به روی این هتل و کنار شهر بازی بود. دیگه تنها چیزی رو که توی گلدن سندز امتحان نکرده بودیم رو ‏هم امتحان کردیم و جا داره بگم کاش زودتر کشفش می کردیم هر شب این همه راه رو پیاده نمی رفتیم هی سوار اینا می شدیم ‏در سطح منطقه می چرخیدیم هوا هم که خوب بود کلی لذتبخش می شد. ‏

چهارشنبه روز آخر سفرمون بود و ما هنوز از روز قبل خسته بودیم و هم دلمون نمی خواست تو گلدن سندز بمونیم هم حال ‏نداشتیم که از گلدن سندز خارج بشیم. یعنی یه روز آخر سختی داشتیم ، یه جورایی هم از سفر طولانی خسته شده بودیم هم ‏دلمون نمی خواست برگردیم دیگه داشتیم به افسردگی پس از سفر نزدیک می شدیم. در نهایت یکی پس از دیگری هم در این ‏سفر مریض شده بودیم و هر روز یه تلفات جدید می دادیم که البته بعدا دیدیم گویا ویروسی بوده که گریبان همه رو گرفته ‏بوده توی این مدت. بنابراین روز آخر رو هم به استراحت گذروندیم و بعد از ناهار رفتیم تا آخرین قطرات پولمون رو هم ‏خرج کنیم و کمی سوغاتی بخریم.‏

جالبه بدونین که وقتی یک هفته توی گلدن سندز باشید دیگه با همه فامیل می شید ، از مسئول سوپرمارکت دم هتل گرفته – ‏که برامون آهنگ درخواستی گذاشت - تا فروشنده های بازارهای ساحلی. خلاصه یه جورایی دیگه هر روز باهاشون چشم ‏تو چشم شدی و حتی اگه ازشون خرید هم نکرده باشی می بیننت بهت لبخند می زنن. ما حتی وقتی برای آخرین بار اومدیم به ‏بازارهای ساحلی و شهر بازی سر بزنیم "النا" رو دیدیم که همچنان سعی داره تا تورهاش رو برای بقیه معرفی کنه. رفتیم و ‏ازش تشکر کردیم بابت تور نسبار روز قبل و انقد خوشحال شد که چشاش برق می زد. خلاصه ضرر نداره هرزگاهی بریم ‏از بقیه تشکر کنیم و خوشحالشون کنیم شاید یه روزم یکی اومد از ما تشکر کرد بابت یه کاری و خوشحال تر شدیم.

شام رو ‏توی یکی از رستوران های گلدن سندز خوردیم که تبلیغاتچیش رو هر روز می دیدیم و هر روز بهش می گفتیم شام داریم ‏میایم اینجا و باز نمی رفتیم ! رستوران های گلدن سندز خیلی فضای باحالی دارن ، توی هر کدومشون یه نوع موسیقی به ‏صورت زنده اجرا می شه و غذاهاشون هم قیمت مناسبی دارن و قابل خوردنن. اگر هتل ‏All‏ هم انتخاب نکنید هزینه غذا ‏خوردن توی گلدن سندز انقدر گرون در نمیاد که به صرفه نباشه. بعدشم آخرین سوغاتی هامون رو خریدیم.‏

سوغاتی خریدن از گلدن سندز کار راحتیه ، محصولات گل رز رو می تونید همه جا پیدا کنید. از کرم دست و صورت گرفته ‏تا شامپو و عطر و حتی شیرینی و شکلات که همه با گل رز تهیه می شن و قیمت های مناسبی هم دارن. خلاصه که چیزی ‏نمونده که اینا با گل رز درست نکرده باشن و ازش درآمد کسب نکنن. بعضی از این محصولات هم با هم پک شدن و با قیمت ‏پایین تری عرضه می شن که برای سوغاتی خریدن خیلی بصرفه ترن. ما هم انواع این گل رز ها رو برای خودمون و ‏دوست آشنا خریدیم و راهی هتل شدیم تا جمع و جور کنیم و آماده برگشت بشیم. ‏ ‏ ‏

 

صبح باید ساعت 9 در لابی آماده می بودیم که بیان دنبالمون و به فرودگاه بریم. جالبه که چک اوت فقط توسط مسئول تور ‏انجام می شه و ما حتی در حالیکه اتاق رو تحویل داده بودیم تا مسئول تورمون نیومد به هیچکدوممون پاسپورتامون رو ‏ندادن. در هر حال ساعت 9 راهی فرودگاه شدیم و بعد از یک هفته که به سرعت برق و باد گذشته بود به زندگی روزمره ‏برگشتیم و از سفرمون یه سری سوغاتی موند و یه عالمه عکس و این سفرنامه. ‏

چند تا نکته درباره گلدن سندز : ‏
‏-‏ هتل های گلدن سندز کلا گویا خیلی امکاناتی ندارن ، صندوق امانات توی اتاق ها نیست و باید مدارک و هر چیز ‏ارزشمندی که دارید رو به رسپشن هتل بدید تا توی صندوقی که بهتون اجاره می ده بذاره. هزینه اون هم برای هتل ‏ما شبی 5 لوا می شد. البته ما دل رو زدیم به دریا و از اونجایی که شی با ارزشی نداشتیم و پول زیادی همراهمون ‏نبود برامون خیلی مهم نبود داشتن صندوق. ‏

‏-‏ توی گلدن سندز قدم به قدم سوپرمارکت هست که توش همه چی پیدا می شه. خیلی نگران نباشید اگه چیزی رو – ‏غیر از خودتون – جا گذاشتید چون در چند قدمی همه هتل ها همه چی هست و خیلی نیاز نیست همه چی رو بار ‏کنید با خودتون بیارید. ‏

‏-‏ نرخ تبدیل ارز توی گلدن سندز خیلی متفاوته. هتل ها معمولا با نرخ پایین تری ارز رو تبدیل می کنن. هتل ما با ‏ریت 1.69 دلار رو تبدیل می کرد ولی توی مرکز خرید گرند مال وارنا با ریت 1.72 دلار رو تبدیل کردیم و در ‏نسبار هم با همون ریت 1.69 توی صرافی دلارمون رو تبدیل کردیم. اما جاهایی توی گلدن سندز هست که ممکنه ‏ریت خیلی بالاتر مثلا 1.80 بدن که گویا این نرخای فضایی ازشون مالیات کم می شه و بعد محاسبه شاید پولی که ‏دستتون رو بگیره از ریت 1.69 هم کمتر بشه. ضریب تبدیل یورو به لوا هم 2 بود. ‏

‏-‏ برای خرید، من بازارهای ساحلی گلدن سندز رو بهتون پیشنهاد می دم. چه خرید لباس چه هر لوازم دیگه ای توی ‏گلدن سندز ارزونتر هست تا توی وارنا و مرکز خریدش. مثلا پک های لوازم بهداشتی گل رز که شامل یک شامپو ‏، یک کرم دست و یک صابون می شد توی مرکز خرید به قیمت 10 لوا فروخته می شد و همین پک ها توی گلدن ‏سندز 7 لوا بودن. پک های دو تاییش هم با 4 لوا می شد خرید. در نهایت اگه نمی خواید جنس برند بخرید کلا خیلی ‏مرکز خرید به کارتون نمیاد چون همه چی توی گلدن سندز هست. ‏

‏-‏ قیمت غذا در گلدن سندز اصلا گرون نیست و به نظر من حتی شاید بهتر باشه اصلا هتل آل نگیرید و کمی توی ‏کافه ها و رستوران های متنوع منطقه غذا بخورید. ‏


درباره هتل هاوانا : ‏

همونطور که گفتم هتل هاوانا یک هتل چهار ستاره هست که با فاصله تقریبا ده دقیقه ای از ساحل قرار گرفته. این هتل جایی ‏هست که به دور از سر و صداهای شبانه گلدن سندزه و از این لحاظ می تونید آرامش خوبی توش داشته باشید. استخر روباز ‏هتل هر روز از نه صبح تا شیش عصر باز بود ، استخر و تخت های کنار استخر همه تمیز بودن. اسپای هتل قیمت های ‏خیلی فضایی داشت که حتی اگه گرفتگی گردن هم داشته باشید با دیدن قیمت ها گردنتون خود به خود ترجیح میده که خوب ‏بشه. سالن ورزشی که نمی شه گفت ولی چند تا دستگاه هم هست که می تونید اگه تمایل به ورزش کردن داشتید ازشون ‏استفاده کنید. ‏

‏

اتاق های هتل فضای خوب و بزرگی دارن ولی نور اتاق ها به قدری کمه که یه ساعاتی از روز احساس می کنی فقط شمع ‏روشنه ! شب اگه هیچ چراغی روشن نکنی برای رفتن تا دستشویی ممکنه ده بار به در و دیوار بخوری انقد که تاریکه و ‏هیچی دیده نمی شه. سیستم تهویه هواش هم به طور عجیبی کار می کنه! در حالیکه فضای مطبوعی رو توی اتاق ایجاد می ‏کنه یه وقتایی یهو تشخیص می ده که باید الان خیلی سرد بشه به طوری که مجبور می شی خاموشش کنی دیگه از شدت ‏سرما. ولی از لحاظ تمیزی هر روز تمیز می شن اتاقا ، حوله جدید می ذارن ولی شامپو و صابون رو باید حتما بهشون بگید ‏تا براتون بذارن. بیشتر اتاق ها بالکن دارن که این خیلی خوبه بخصوص برای اتاق هایی که در طبقات بالاترن بالکن و ‏تماشای فضای سرسبز اطراف هتل خیلی خوبه. اما به نظرم دیوارها ضد صدا نیستن و همینکه اتاق کناری کمدش رو باز ‏کنه اینور می فهمی ! در بالکن هم هر بار باز و بسته بشه متوجه می شی. سشوار توی حموم هست که شدت بادش در حد ‏فوت کردنه. یعنی خودت بشینی موهاتو فوت کنی خیلی سریع تر ممکنه خشک بشه تا با سشوار. تلویزیون توی اتاق ها ‏هست که البته فکر نمی کنم کلا وجود تلویزیون توی سفر خیلی مهم باشه. ولی اینترنت توی اتاق ها به صورت رایگان در ‏دسترس بود که سرعت خوبیم داشت. ‏

یه نکته عجیب و منفی این هتل وجود دو تا آسانسور بود که هنوز سوارشون نشده درش بسته می شد و میرفت! یعنی انقد ‏سرعت بسته شدن در این آسانسور زیاد بود که توی این هفت روز من خودم به شخصه 5 نفرو دیدم که هر کدوم به یه نحوی ‏لای در این آسانسور موندن! وجود دو تا آسانسور برای این همه مسافر هم یه نکته منفی بود چرا که بعضی وقتا کلی باید ‏منتظر می موندی که آسانسور خالی بیاد. در ضمن آسانسورها فقط ظرفیت سه نفر رو دارن. ‏

البته من فکر کنم به این جنبه منفی هتل پی برده بودن که یه آسانسور مخفی که فقط مخصوص کارکنانشون بود رو هم به ‏مسافرا اختصاص داده بودن که چون هیچکی ازش خبر نداشت ما خیلی راحت می تونستیم ازش استفاده کنیم. ‏ ‏

هاوانا یک هتل آل هست ولی فقط خدماتش تا ساعت 10 شب ارائه می شه. رستوران هتل کنار ورودی استخر هست و وقتی ‏برای شام یا ناهار به رستوران می ری اولین چیزی که به مشامت میرسه بوی ماهیه که بدجور بوش تو ذوق می زنه. ماهی ‏انگار غذای اصلی همه وعده های غذایی هست. تنوع غذا زیاده ولی اکثرشون ماهی دارن که بوی بدشون – حداقل از نظر ما ‏‏– باعث می شد تا هیچوقت امتحانشون نکنیم. صبونه هتل خوب و متنوع هست نسبت به ناهار و شام خیلی بهتر و با کیفیت ‏تره. میوه و دسر همیشه توی رستوران هتل هست و همیشه هم میوه ها و شیرینی های دسرش تازه هستن. هیچوقت هیچ ‏ظرفی خالی نمی مونه و تا به انتهاش می رسه سریع میان و پرش می کنن. البته سرعت عمل کارکنان این رستوران انقد ‏زیاده که غذا رو هنوز نخوردی میان ظرفتو جمع می کنن. یعنی ما بارها مجبور شدیم بهشون بگیم که دست به ظرفمون نزنن ‏چون هنوز داریم غذا میخوریم! ‏

 

اسنک بار کنار استخر و رستوران هتل هست که در فضای باز قرار داره ، اسنکش رو که بیخیال بشید چون فقط نونش ‏نصیبتون می شه و از ژامبون لای نون ها خبری نیست! اما چند مدل بستنی داره که خیلی خوشمزه بودن ، چای و نسکافه و ‏شیرکاکائو هم همیشه توی اسنک بار هست. از کافه لابی هتل هم می تونید آبمیوه و نوشابه و یا چای بگیرید که البته هیچ ‏گزینه خاصی برای آبمیوه غیر آب پرتقال نداره. ‏

کازینوی هتل که معمولا بی استفادست و توش پرنده پر نمی زنه.‏

‏

‏

‏( عکس از سایت بوکینگ )‏

 

در کل ما از اقامت توی این هتل ناراضی نبودیم و نمی شه گفت که بهمون بد گذشت ولی من خودم به شخصه اگه بخوام ‏یکبار دیگه گلدن سندز رو برای سفر انتخاب کنم قطعا یه هتل ارزونتر و ‏BB‏ رو انتخاب می کنم چون حداقل هاوانا برای ‏ناهار و شام خوردن خیلی جای هیجان انگیزی نیست.‏ ‏

نویسنده :و.نور