قصد دارم اول این قسمت از سفرنامم، از مدیریت فرهیخته و عزیز این سایت تشکر کنم، به خاطر اینکه قسمتی از مخارج سفر ما از جایزه سفرنامه نویسی سال قبل بود که باعث شد من و برادرم به فکر طولانی تر کردن سفرمون بیفتیم.

قضیه از این قراره که وقتی ما جستجوی مختصری درباره جزایر مالزی کردیم، بسیار وسوسه شدیم که یکی از اون ها رو تجربه کنیم. بعد از تحقیق زیاد تصمیم گرفتیم خودمون خارج از تور بریم که خیلی خیلی ارزون تر در میومد. ابتدا با مسئول آژانس دیاگو صحبت کردیم و ازشون خواستیم که پرواز برگشت ما رو با هواپیمایی ماهان سه روز عقب بندازن و سفر 7 روزه ما رو به 10 روز تبدیل کنن ولی بدون افزایش مدت زمان رزرو هتل که ایشون هم با اضافه کردن مبلغ 50 هزار تومن پذیرفتن و ما تور 10 روزه مالزی با 7 روز هتل sandpiper رو در تاریخ یکم بهمن سال 95 به قیمت 1،700،000تومن دریافت کردیم.

مرحله بعدی نوبت به انتخاب یکی از جزیره های مالزی بود که بنده قصد دارم تجربیاتی که توی این مدت به دست آوردم رو تقدیم شما خوانندگان عزیز کنم. ابتدا عرض کنم که بهترین ایرلاین مالزی از نظر قیمت و کیفیت پرواز air asia هست که اخیراً هم وارد ایران شده و پرواز های ارزانی از تهران به کوالالامپور برقرار کرده که گزینه خوبی برای افرادی هست که میخوان بدون تور به این کشور سفر کنند.

اما ما به خاطر کم هزینه شدن سفرمون تور رو انتخاب کردیم چون قیمت پرواز ماهان به تنهایی 1،500،000 تومان بود. اما ما قصد داشتیم از این ایرلاین برای نقل و انتقال از کوالالامپور به سایر جزیره ها استفاده کنیم.

جزیره های اصلی مالزی در غرب به ترتیب از شمال به جنوب: لنکاوی، پنانگ و پانکور

جزیره های اصلی مالزی در شرق به ترتیب از شمال به جنوب: پرهنتیان، ردانگ و تیومان

موقعیت جزیره ها به ترتیب ذکر شده

تفاوت جزیره های شرقی و غربی به این صورت هست که جزایر شرقی بکرتر و با آب های زلالی مثل جزایر مالدیوند، اما عیب اونها هم اینه که گردشگری محدود به اول مارچ تا آخر اکتبر دارند. چون در بقیه سال طوفانی و نا آرام هستند.

ابتدا جزایر شرقی رو برای شما شرح میدهم:

جزیره پرهنتیان- pulau perhentian:

برای دسترسی به این جزیره شما باید از فری(قایق) هایی که از بندر Kuala Besut حرکت میکنند استفاده کنید. رسیدن به این بندر هم از کوالا ترنگانو امکان پذیر هست که یکی از مهمترین بندر های شرق مالزی به حساب میاد.

ازاونجا که ما قصد رفتن به جزیره ردانگ رو داشتیم، تحقیقات خیلی زیادی رو درباره کوالا ترنگانو انجام دادیم. برای رفتن به اونجا شما هم میتونید با اتوبوس هایی که از کوالالامپور حرکت میکنند سفر کنید که هزینه اون از 36 رینگیت شروع میشه و نزدیک به 7 ساعت راه هست. شما میتونید بلیط اتوبوس رو از سایت easybook.com رزرو کنید.

اما به نظر بنده بهترین راه استفاده از پرواز های air asia هست چون هم کم هزینه و هم سریع تر هستند که شما میتونید با قیمتی حدود 24 دلار برای رفت و برگشت از کوالالامپور به ترنگانو این مسیر رو برید و از آنجا توسط پکیج های افراد محلی که نمونه هایی رو براتون میذارم استفاده کنید.

من برای معرفی این جزیره نمیخوام که مطالب ویکی پدیا رو برای شما ترجمه کنم و بیشتر قصد دارم چیزای کاربردی اون رو برای شما عزیزان معرفی کنم. برای همین ابتدا چند عکس از تریپ ادوایزر و چند هتل خوب رو برای شما معرفی میکنم تا بیشتر با این بهشت های شرقی آشنا بشید.

ما که به دلیل آب و هوا نتونستیم این جزایر شرقی رو ببینیم، هنوز هم موقع دیدن این عکس ها حسرت کوچکی داریم که کاش میشد از نزدیک این سواحل ماسه سفید و آبهای کریستالی و آرامش رو میدیدیم. در تریپ ادوایزر طبق رأی مردم، بهترین هتل Perhentian Tuna Bay Island Resort شناخته شده که من عکس هایی که توسط خود گردشگر ها گذاشته شده رو براتون قرار میدم.

وقتی این عکس هارو میدیدم یاد یکی از نویسندگان سفرنامه جزیره مالدیو میوفتم که میگفت این جزیره های مالزی تفاوتی با مالدیو نداره (مخصوصا ردانگ) برای همین از نظر من سفر به این جاها میتونه خیلی به صرفه تر و حتی لذت بخش تر از مالدیو هم باشد.

جزیره ردانگ- pulau redand:

معروف ترین جزیره شرقی مالزی هست که بیشتر شهرت خودش رو با تفریحات بسیار زیاد مثل اسنورکلینگ و آب های درخشان و هتل های لوکس خودش داره. برای رسیدن به ردانگ شما مثل جزیره قبل باید از بندر ترانگانو با قایق خودتون رو برسونید، اما ردانگ دارای یک فرودگاه هم هست که در بعضی از فصول پرواز هایی از اون انجام میشه. برای رسیدن به اینجا هم به نظر بنده بهترین راه پرواز به ترانگانو و بعد گرفتن پکیج هایی هست که براتون قرار میدم که خودشون از بندر ترانگانو شمارو ترانسفر میکنن و انواع تور های دیگه ای هم مثل اسنورکلینگ رو هم در بر داره.

از معروف ترین هتل های ردانگ:

Laguna Redang Island Resort

The Taaras Beach & Spa Resort

جزیره تیومن- pulau tioman:

این جزیره در جنوب شرقی مالزی قرار داره.برای رسیدن به این جزیره زیبا شما میتونید یا به شهر کوالا رومپین با اتوبوس سفر کنید و از اونجا از قایق ها استفاده کنید یا از فرودگاه خود جزیره که شرکت برجایا پرواز هایی داره استفاده کنید. پکیج های این جزیره هم در عکس پکیج ردانگ وجود داشت.

از بهترین هتل های تیامون: Japamala Resorts - By Samadhi

Tunamaya Beach & Spa Resort

جزیره پانکور- pulau pangkor

این جزیره بسیار کوچک نزدیک ترین جزیره غربی به کوالالامپور هست که اولین انتخاب ما برای رفتن بود که در خود برج برجایا کوالالامپور هم مغازه هایی بود که پکیج های این جزیره رو عرضه میکردن. عمدتاً از اتوبوس و قایق برای ترانسفر به این جزیره استفاده میکنند و زمانی حدود 6-7 ساعت رو از شما خواهد گرفت. شما میتونید بلیط اتوبوس کوالالامپور به بندر lumut رو از سایتی که اول خدمتتون عرض کردم تهیه کنید و از اونجا با قایق های 10 رینگتی خودتون رو به جزیره برسونید. عرض جزیره 1.8 کیلومتر هست و این به معنای اینه که شما برای اقامتتون نیازی به وسیله نقلیه خاصی هم ندارید.

این هم از پکیج هایی که شما برای سفر راحت تر میتونید از اونها استفاده کنید که به طور مثال این پکیج شمارو از بندر لوموت تحویل میگیرن و به ازای سه روز و دو شب نفری 150 رینگت باید بپردازید. ولی اگه خودتون هم خواستید هتلی رزرو کنید بهترین اون هتل pangkor laut resort هست که تجربه یه سفر رویایی رو برای شما به ارمغان میاره.

دو جزیره دیگه غربی پنانگ و لنکاوی هست که به دلیل قرار گرفتن در تنگه مهم مالاکا که چین رو به اقیانوس هند متصل میکنه، مرکز تجاری خیلی مهمی به حساب میان.

بنده به خاطر سفرنامه بسیار خوبی که درباره پنانگ در همین سایت به صورت جامع بیان شده، از توضیح درباره اون اجتناب میکنم. فقط در همین حد عرض کنم که جو این جزیره بیشتر شبیه خود کوالالامپور هست ازین حیث که شما بیشتر میتونید برای دیدن فرهنگ و هنر و غذای غنی این جزیره به اونجا سفرکنید و از دیدن معابد و باغ پروانه ها و مراکز خرید لذت ببرید. در کل در این جزیره کمتر از محیط آرام و سواحل زیبا میشه استفاده کرد.

جزیره لنکاوی – pulau langkawi :

بالاخره نوبت به بیان تجربه های شخصی خود ما رسید.

بعد از بررسی گزینه های پیش روی ما، از اونجا که دیدن جشنواره تایپوسام برای ما خیلی اهمیت داشت، تصمیم به عوض کردن تاریخ سفربه قصد رفتن به جزیره های زیباتر شرقی نداشتیم. از طرفی هم دیدن پل آسمان لنکاوی برای من جذابیت خاص خودش رو داشت.

با پیدا کردن بلیط هواپیمای 25 دلاری از ایرآسیا و هتل ویلایی بسیار زیبای t star cottage به قیمت شبی 27 دلار، ما تونستیم از سفر بسیار ارزان و لذت بخشی بهره ببریم.

ابتدا لازم به ذکر هست که برای رفتن، باید به ترمینال شماره 2 فرودگاه کوالالامپور میرفتیم که در راهنمای گردشگری برای شما توضیح خواهم داد. بلیط های پرواز این ایرلاین به صورت پایه این قیمت بود و برای حمل بار، پذیرایی، یا انتخاب صندلی باید مبلغ بیشتری رو پرداخت میکردیم که ما هیچ کدوم رو انتخاب نکردیم. به این معنی که چمدون های خودمون رو در هتل کوالالامپور گذاشتیم و با یه کوله پشتی سبک به لنکاوی رفتیم و با فاصله یک صندلی از هم قرار داشتیم.

پرواز خیلی خوب و راحتی بود و با محبت پسر مالزیایی که حاضر شد جای کنار پنجره خودش رو با من عوض کنه تا بتونم عکس های خیلی قشنگی بگیرم، این یک ساعت و نیم لذت بخش تر هم شد. مناظری که از پنجره هواپیما میدیدم، مثل رودخانه های پیچ در پیچ، جزیره های کوچک و پراکنده و جنگل های استوایی انقدر ما رو محو تماشا کرده بود که بی اغراق برای من یک ربع بیشتر این فاصله احساس نشد.

بعد از فرود، شاهد فرودگاه بین المللی جمع و جور ولی زیبا و پر تردد لنکاوی بودیم که اکثر پرواز ها که گاهی یک ربع به یک ربع بود رو همین ایرلاین ایرآسیا در اختیار داشت.

بعد از ورود تصمیم به عوض کردن جای صندلی های برگشت در گیشه ایرآسیا در همون فرودگاه داشتیم که با مبلغ 12 رینگتی این کار صورت گرفت و نگرانی جدایی موقع برگشت هم رفع شد. برای رفتن به هتل که دو روز رزرو کرده بودیم تا بتونیم سه روز و دو شب رو در اون بهشت زیبا به سر کنیم، تصمیم به گرفتن تاکسی گرفتیم. شیوه تاکسیرانی در این جزیره برای من خیلی جالب بود که حتی در پایتخت ایران هم نمیتونیم اون رو به این زیبایی و نظم ببینیم.

به این صورت که شما باید میرفتید از غرفه ای با بیان مقصد، نوبتی برای تاکسی هایی که سریع میومدن و در صف قرار میگرفتن میگرفتید و بعد که وارد تاکسی میشدید با قیمت خیلی خوبی به مقصد میرسیدید. جالبتر اینکه هر تاکسی دار دفترچه ای داشت که فاصله تک تک مقاصد و قیمت های اون رو نوشته بود و کسی حق خلاف از این قانون رو نداشت.

بعد از پرداخت 20 رینگت به هتلمون رسیدیم. ما این هتل رو انتخاب کردیم اول به دلیل قیمت مناسب، دوم نزدیکی به فرودگاه و سوم قرار گیری اون در خیابان ساحلی معروف لنکاوی بود که بعد از طی راه دو دقیقه ای به ساحل معروف کنانگ خودمون رو میرسوندیم.

کادر قرمز رنگ: فرودگاه لنکاوی
کادر سبز رنگ: ساحل کنانگ
کادر آبی رنگ: sky bridge

بعد از وارد شدن واقعا از حجم زیاد صمیمیت، تمیزی و زیبایی اون هتل که در بدو ورود شاهدش بودیم شگفت زده شدیم.

از معایب این هتل باید نداشتن آب گرم اشاره کنم که برای ما اصلاً نیاز نبود. چون نه آنقدر آب یخی داشت و اینکه توی اون هوای شرجی این آب خیلی هم برای استحمام لذت بخش بود. در اتاق حوله، شامپو، صابون و پنکه به صورت رایگان قرار داشت اما برای داشتن یخچال، کولر و اتو باید مبلغی حدود 5 رینگت به صورت اضافه میپرداختیم.

بعد از دوش گرفتن، وقت کمی تا نهار داشتیم و سریع به شوق دیدن ساحل و ماسه های سفید اونجا به سمت دریا حرکت کردیم و با گذشتن از کوچه هایی که در میان هتل های ساحلی میگذشت به ساحل رسیدیم. شور و شوق و وجد ما موقع دیدن اون همه زیبایی واقعاً غیر قابل وصفه. مدام تکرار میکردیم مگه امکان داره همچین بهشتی توی دنیا وجود داشته باشه؟

دیدن جزیره های کوچک و مملوء از درخت، ماسه های سفید عین برف و خرچنگ های کوچیکش، درخت های خمیده اطراف، آسمون آبی و هتل های زیبای ساحلی همه و همه جزئیاتی بود که گذشت دو ساعت از زمان رو برای ما مثل چشم به هم زدنی کرده بود.

سریع به هتل برگشتیم و به دنبال غذا جاده ساحلی رو پیش رو گرفتیم. اکثراً غذاهای محلی بود که متأسفانه اصلاً ما نمیتونستیم اونارو امتحان کنیم. برای پیدا کردن فست فود راه زیادی رو پیاده رفتیم تا به یه رستوران بسیار زیبایی رسیدیم و با قیمت نسبتاً بالا(70 رینگتی) دو تا همبرگر خریدیم که بیشتر ما دلخوش به استفاده از اون فضای زیبا، رستوران رو ترک کردیم.

بعد از ظهر هم به گشتن کل نوار ساحلی اونجا سپری کردیم که با غروب و تماشای زیبایی های اون، اولین روز زیبا در لنکاوی رو به پایان رسوندیم. ما برای برگشت، خیابان ساحلی رو انتخاب کردیم که تونستیم از زیبایی های آکواریوم های پر از خرچنگ و لابستر آماده طبخ، لباس فروشی ها و توریست های شیک پوش اونجا لذت ببریم. وقتی به هتل رسیدیم به عنوان شام، کشک بادمجون آماده ای که آورده بودیم رو میل فرمودیم!

روز دوم:

صبح رو با سر و صدای میمون های هتل از خواب بیدار شدیم! البته از قبل با دیدن برچسب های فراوان که به هتل بود، چنین صحنه ای رو انتظار داشتیم. آنقدر زیرک بودند که تقریباً نصف صبحانه مارو دزدین و باعث شد که صبح خیلی شادابی برای ما رقم بخوره.

برنامه امروز ما رفتن به پل آسمان یا sky bridge لنکاوی بود. این پل 250 متری در ارتفاع 660 متری سطح دریا، در سال 2005 تکمیل شده.

ما ابتدا تصمیم به کرایه موتور سیکلت که از روزی 36 رینگت شروع میشد داشتیم، اما فهمیدیم که به هیچ وجه بدون گواهی نامه اونارو به ما کرایه نمیدن. برای همین به شما توصیه میکنم اگر اهل موتور سواری هستید، گواهی نامه خودتون رو بین المللی کنید و با موتور این جزیره زیبارو بگردید.

برای رفتن تنها گزینه ما تاکسی بود که طبق تعرفه هایی که در دفترچه ها بود ، ما باید 25 رینگت میپرداختیم که برگشتن هم مقداری تخفیف گرفتیم. خیلی با صبر همه جارو گشتیم و عکس گرفتیم و تیشرت هایی با نام لنکاوی خریداری کردیم. ولی وقتی رسیدیم متوجه شدیم که کار اشتباهی بود.

به دلیل تقاضای زیاد مردم برای بازدید از این مجموعه، سیاستشون برای کنترل جمعیت در قسمت های مختلف، به نوبت راه دادن مردم بود. به این شکل که موقع خرید بلیط، زمانبندی هایی روبروی شما قرار میگرفت که به ترتیب هم در حال پر شدن و خط خوردن بودند.

برای همین ما اولین نوبت رو به قیمت 20 رینگت تهیه کردیم و تصمیم گرفتیم دو ساعتی که فرصت داریم به تماشای ساحل اون محل بپردازیم. بین راه هم یه دختر و پسر چینی که اونجا کار میکردن مارو سوار ماشین خودشون کردن و تا خود ساحل مارو رسوندن. دیدن تک جزیره کوچک پر از درختی که شما در تصویر میبینید همیشه یکی از آرزوهای من بود.

بعد از آفتاب گرفتن مختصر، به طرف پل برگشتیم. ابتدا بعد از صف خیلی طولانی، ما رو به سمت سینمای خاصی هدایت کردن که صفحه نمایش اون نیم کره بود و به هر طرفی که نگاه میکردیم، تصاویر زیبایی رو مشاهده میکردیم . واقعاً حس بودن در ترن هوایی رو به ما منتقل میکرد. برای من که از سینما سه بعدی هایی که با عینک و صندلی متحرک بود هم جذاب تر بود.

بعد از اون به سمت تلکابین هدایت شدیم که جذابیتش فاصله و زاویه خیلی عجیبی بود که بین دو دکل اصلی اون وجود داشت.

در ایستگاه اول تلاش کردن مارو پیاده کنن اما به کمک همراهای چینی متوجه شدیم که باید مقاومت کنیم و پیاده نشیم. چون قصد اونا سوار کردن توریستایی بود که بی دلیل در اون ایستگاه پیاده شده بودند. بعد از بالا رفتن کم کم میشد تمام 99 جزیره لنکاوی و پل آسمون رو از اونجا تماشا کرد.

برای رفتن روی پل باید بلیط جداگانه ای میپرداختیم که قیمت اون برای بزرگسالان 5 و کودکان 3 رینگت بود. اما این بلیط برای رفتن با پای پیاده و در مسیر کوهنوردی بود که ما برای حس ماجراجویی بیشتر این مسیر زیبا رو انتخاب کردیم اما برای افرادی که یا نمیتونن یا دوست ندارن که اون مسیر سخت رو طی کنند، آسانسور بسیار جالبی شبیه پله برقی وجود داشت که با پرداخت 15 رینگت مردم رو به پل میرسوند.

شما حتماً حس خوب مارو موقعی که روی پل بودیم میتونید از توی این عکسای قشنگ ببینید. زیبایی مهندسی منحصر به فرد اون پل به یک طرف، منظره های اطراف هم یه طرف دیگه. واقعاً به هر جا که نگاه میکردیم نفس از ما گرفته میشد. دقیقاً همون چیز هایی که تا الان فقط توی بعضی از فیلما میتونستم تماشا کنیم.

بعد از گشت و گذار خوب توی اون منطقه ،نوبت به برگشتن رسید. راستی نکته ای رو به عنوان تجربه خدمتتون عرض کنم. کنار گیشه بلیط فروشی دوم، راه پله ای بود که گویا به یک سکوی پانوراما ختم میشد اما نمیدونم چرا از یکی پرسیدیم کجاست، به ما به اشتباه جواب داد WC !

موقع برگشت از تاکسی دار خواستم که مدتی جلو مغازه subway که مثل مک دونالد هست توقف کنه تا غذا بگیریم و اون هم با روی گشاده پذیرفت.

با اینکه به نظر من دقیقاً بر خلاف قیمت ها، ترتیب خوشمزگی این فست فود ها از زیاد به کم کی اف سی، مک دونالد و ساب وی بود، اما تجربه ساب وی هم خالی از لطف نبود. چون شما باید از میان 10 مدل نان، یکی رو انتخاب میکردید و با انواع گوشت ها و سبزیجات و پنیر هایی که خودتون انتخاب میکردید اونارو پر میکردن و توی ماکروفر قرار میدادن تا بعد از اون نوش جان فرمایید.

ما که به هیچ وجه دلمون نمیومد وقت خودمون رو با خواب تلف کنیم، تصمیم گرفتیم دومین و آخرین غروب رو هم در کنار ساحل زیبا سپری کنیم. راستی شام هم تن ماهی های وطنی عزیز رو میل کردیم!

روز سوم:

چون بعد از ظهر باید جزیره رو ترک میکردیم، سریع از خواب بیدار شدیم، یه کمی با میمون ها بازی کردیم و بعد از اون طبق معمول وقت خودمون رو کنار ساحل و شنا و آفتاب گرفتن گذروندیم. با گرفتن تاکسی از ساحل و رفتن به فرودگاه بود که سفر سه روز و دوشبی ما به این بهشت شرقی به اتمام رسید.

ساحل دوست داشتنی کنانگ از داخل هواپیما

هزینه های ما به تفکیک:

پرواز: 25 دلار
هتل: 54 دلار
تاکسی: 90 رینگت
بلیط: نفری 25 رینگت
نقد و بررسی هتل t star cottage لنکاوی:

کیفیت و تنوع غذا: 0
تمیزی و زیبایی هتل و اتاق ها: 8
عملکرد کارکنان: 7
تفریحات و امکانات هتل: 0
منطقه و دسترسی: 10
ارزش قیمت به نسبت خدمات: 9

جاذبه هایی که ما از آنها بازدید نکردیم:

دنیای زیر آب: این مکان که در ساحل کنانگ قرار داشت، در حقیقت آکواریومی بود که بازدید کننده های بسیاری رو هم به خودش جذب کرده بود. شما هم میتونید در صورت علاقه، با پرداخت 43 رینگت از زیبایی های اون بهره مند بشید.

نماد عقاب:

نام لنکاوی در حقیقت به معنی عقاب قهوه ای قرمز هست که در جزیره به تعداد زیادی میتونید ببینید. برای همین در میدان اصلی شهر هم به عنوان نماد، مجسمه ای رو ساختن که سوژه بسیاری از توریست ها برای عکاسی هست.

ژئوپارک:

این دریاچه زیبا با صخره ها و کوه های بسیار متفاوت، محیطی شبیه جزایر فی فی و جیمزباند پوکت داره که برای رفتن به اینجا، تعداد زیادی تور داخل شهر وجود داره که میتونید با خیال راحت به اونجا برید و لذت سفر خودتون رو بیشتر کنید.

نویسنده :سجاد ذراتی

جهت مطالعه ادامه سفرنامه کلیک کنید