سفر به سرزمین سبز مالزی ( بخش 1 )

مالزی سومین سفر خارج از کشور من بود ، قبلا یه بار دبی رفته بودم و از دبی خوشم اومده بود برای همین هم دومین سفرم رو هم دبی انتخاب کرده بودم البته دفعه اول مجرد بودم ولی بار دوم با همسرم رفتم چون نسبت به قیمت تورهاش جای خوبی بود ولی بار سوم تصمیم گرفتیم به مالزی بریم چون اخیرا خواهرم و دامادمون رفته بودن و خیلی تعریفشو میکردن نهایتا تصمیم گرفتیم به مالزی بریم .

ما پس از بررسی انواع تورها و مقایسه قیمتهاش نهایتا از آژانس آویسا الهه باستان بلیطمونو برای 94/03/19 گرفتیم که البته تمام مراحل کارو از طریق تلفن و ارسال ایمیل انجام دادیم و نه ما آژانسو دیدیم نه آژانس مارو که البته چون اولین بار بود اینطوری بلیط تهیه میکردم یکم نگران بودم که خدارو شکر مشکلی پیش نیومد البته قبلا اعتبار آژانسو تحقیق کرده بودم و میدونستم آژانسهایی که تو سایت لست سکند هستن معتبرن خیالم راحت بود.بهتره شما هم اگه میخواین اینترنتی بلیطاتونو بگیریین راجع به اعتبار آژانس یه تحقیقی بکنید و یا از آژانسهایی بلیط تهیه کنید که تو این سایت اسمشون هست چون این سایت واقعا سایت قدرتمند و فوق العاده ایه.

در ابتدا ترجیح میدم یه خلاصه کوتاه از برنامه هفت روزمون بنویسم بعد راجع به هر کدوم توضیح بدم

من این سفر نامه رو به سه تا فصل تقسیم میکنم و هر دو روزو تو یه فصل توضیح میدم.

برنامه روز اول (البته چون ظهر رسیدیم نیم روز اول)

دیدن برجهای دوقلو و گشت زنی تو کی ال سنترال و بازدید از مسجد جامع

برنامه روز دوم

گشت شهری توسط تور و بازدید از کارگاه چرم سازی ، کارگاه شکلات سازی، کارگاه صنایع دستی

بازدید از شهر سیاسی مالزی پوتراجا

برنامه روز سوم:
تمام روز پارک آبی سان وی

برنامه روز چهارم:

گشت با اتوبوسهای هاپ آن هاپ آف و بازدید از آکواریوم مالزی ، برج کی ال تاور ، باغ پرندگان ، باغ ارکیده ، محله چینی ها،و برجهای تایمز اسکور

روز پنجم :

غار میمونها ، بازار تایمز اسکور

روز ششم:
دهکده فرانسوی ها و دهکده ژاپنی ها
روز هفتم :

گنتینگ

چون ما از شهرستان اورمیه میخواستیم بریم و پرواز فقط از فرودگاه امام تهران بود، برامون یکم سخت بود ولی خوب چاره ای هم نبود نهایتا بعد از ارسال بلیط ها توسط آژانس و ریختن خروجی من به بانک ملت رفتم برای گرفتن ارز مسافرتی ، نرخ ارز دولتی هم چندان با آزاد فرقی نمی کرد. دولتی 2950 تومن بود، آزاد 3290 تومن. تو مبلغ ششصد دلار تفاوت چشمگیری نداشت، به هر حال حواله ارز مسافرتیو دریافت کردم و برای ساعت 12 شب برای تهران بلیط گرفتم که از اون طرف فردا صبح خیلی زود نرسیم ولی اگه با ماشین خودمون میرفتیم هم کمتر علاف میشدیم و هم هزینه کمتری داشت چون تو خود فرودگاه امام پارکینگ هست که هر شب 9000 تومن هزینه پارکینگه که ما کل هزینه رفتو برگشتمون به تهران و فرودگاه حدود 350 هزارتومن برای دونفر شد با کلی علافی و خستگی.

طبق برنامه ساعت 12 شب به طرف تهران حرکت کردیم و صبح ساعت ده رسیدیم به تهران. چون وقت زیادی تا ده شب که پروازمون بود مونده بود و هوا هم خیلی گرم بود تصمیم گرفتیم به یکی از مراکز خرید تهران بریم و یکم وقت بگذرونیم نزدیکترین مرکز خریدی که میشناختیم به ترمینال مگا مال بود تو اکباتان که تازه باز شده بود اونجا رفتیم یکم گشتیم ناهارو خوردیم حدود ساعت 4.30 به سمت فرودگاه حرکت کردیم.

متاسفانه تا فرودگاه امام نه اتوبوس هست نه مترو ماهم مجبور شدیم 65 هزارتومن ناقابل دادیم تا تاکسی مارو به فرودگاه برد.

خیلی زود رسیدیم فرودگاه اونجا هم چون تا پرواز خیلی وقت مونده بود آروم آروم کارهای مربوط به پروازو انجام دادیم و تو سالن انتظار نشستیم تا ساعت ده بشه بریم برای پرواز ، خوشبختانه هواپیمایی ایران ایر تاخیر نداشت و ما سر ساعت 10 شب به مقصد کوالالامپور پرواز کردیم.

پرواز تا کوالالامپور تقریبا 7.30 طول کشید اختلاف ساعت با مالزی در نیمه اول سال +3.5 ساعت و در نیمه دوم سال +4.5 ساعته که در واقع وقتی ما ساعت 10 پرواز کردیم باید ساعت 5.30 صبح به وقت ایران میرسیدیم که وقتی رسیدیم ساعت نه صبح بود.

فرودگاه مالزی واقعا بزرگ بود خیلی بزرگتر از فرودگاه امام (ره)ایران و اصلا قابل مقایسه نبودن. خدمه بسیار خوش برخوردی داشتن که موقع ورود به فرودگاه خوشامد گویی میکردن و حتی بعضی هاشونم با لهجه به فارسی خوشامد گویی میکردن.

فرودگاه به حدی بزرگه که شما بعد از یه پیاده روی طولانی به ترن میرسین وقتی از هواپیما پیاده میشین همه ناخودآگاه به طرف ترن حرکت میکنن انگار که همه مسیرو میشناسن به غیر از شما ، ماهم افتادیم دنبال بقیه به سمت ترن.

دو خط ترن هست که هر دو به سمت تحویل بار میرن ، بعد از سوار شدن تو ترن تو ایستگاه آخر که همه پیاده میشن ماهم پیاده شدیم و رفتیم به طرف تحویل بارها، ساکمونو تحویل گرفتیم رفتیم برا مرحله انگشت نگاری و نهایتا رفتین تو سالنی که تور لیدرها منتظر مسافرین میشن.

تور لیدر ما اومده بود و طبق لیست اسم مسافراشو که میومدن پیدا میکرد از لیست خط میزد تور لیدر یه دختر 27.28 ساله به نامه غزاله بود، بعد از اومدن همه مسافرا سوار اتوبوس شدیم و به سمت هتل حرکت کردیم.

مسیر فرودگاه تا شهر حدود یک ساعت بود جاده ای بسیار سرسبزی داشت تو طول مسیر تور لیدر راجع به شهر توضیحاتی میداد برنامه های تورو معرفی میکرد که حداقل قیمت تورها 40 دلار به ازای هر نفر بود.

یه سیم کارت بهمون دادن که 5رینگت شارژ داره ولی میگفت باید 10 رینگتم شارژش کنید تا بشه باهاش تماس بگیرین ولی ما شارژش نکردیم چون نیاز نداشتیم. هتلم که اینترنته رایگان داشت از وایبرو لاینو ... برای تماس با ایران استفاده میکردیم. اگه خواستین میتونید شارژش کنید و هرجا که هستین از اینترنتش استفاده کنید. برای شارژ کردنش هم بکین cradit میخوام میفهمن بگین شارژ فکر میکنن شارژ گوشیتون تموم شده.

نکته جالب مالزی اینه که کلا در طول سال یک فصله و زمستون پاییزو اینا نداره همیشه هوا بهاریه و هر روز تقریبا میشه گفت بارون میاد اونم خیلی شدید و جالب ترش اینه که وقتی قطع میشه یک ساعت بعدش انگار نه انگار که بارونی اومده و همه جا خشکو تمیزه. چیزی که اونجا توجه منو خیلی به خودش جلب کرد این بود که با وجود اینکه هر روز بارون میاد ولی ماشینها همه تمیزه تمیزن حتی یه لکم روشون نمی افتاد خیلی جالب بود اما اینجا خودتون میدونین دیگه.

روز اول بعد از رسیدن به هتل سه ستاره سانی اتاقو تحویل گرفتیم و به اتاق رفتیم کمی استراحت کردیم .در کل هتل خیلی جالبی نبود. نسبت به تعداد ستاره هاش بیشتر از اون انتظار داشتیم اتاق ما نه یخچال داشت نه سشوار البته همشون اینطور نبود ظاهرا شانسی بود. .

نکته جالب این بود که سرویس بهداشتی تو هتلهای مالزی دمپایی نداره و وقتی علتو از تور لیدر پرسیدیم گفت اینجا تو فرهنگشون استفاده از دمپایی تو سرویسهای بهداشتی نیست برا همون دمپایی نمیذارن پس حتما رفتین مالزی یه جفت دمپایی هم ببرین چون تا بخواین برینو بخرین طول میکشه.

بعد از دو ساعت استراحت تور لیدر از ما خواست به یه تور داخل شهر بریم که همراه با موزیکو رقصو ایناست که هزینه هر نفر 30 دلار بود که ما هم چون یکم خسته بودیم و هم اینکه برایه نیم روز هزینش بالا بود نرفتیم در کل هزینه های تور بالا بود که برای تمام هفت روز برنامه چیده بودن که در طول هفت روز اگه همه گردشهارو با تور میرفتی نفری 310 دلار میشد. ولی من چون از قبل تحقیقات کافی انجام داده بودم که هزینه با تور چقدر میشه خودمون بریم چقدر میشه هر قیمتی تور میگفت با محاسبات خودم دو دوتا چهار تا میکردم و بعد تصمیم میگرفتیم که بریم یا نه و نهایتا فقط تور پارک آبیشو با تور رفتیم که تقریبا با هزینه ای که خودمون میرفتیم یکی در میومد با تور رفتیم. اونم به خاطر ورودیه بالایه سان وی یا همون پارک آبی بود.

بعد از ظهر دور و بر ساعت 4 از هتل زدیم بیرون. روبه روی هتل یه صرافی بود که تقریبا 50 دلارمونو اونجا تبدیل کردیم. چون قبلا بهمون گفته بودن بهترین نرخ برای تبدیل خیابان بوکیت بیتانگه برا همین من 50 دلارو اونجا تبدیل کردم تا سر فرصت بقیشو تو اون خیابون تبدیل کنم. تور لیدر هم گفته بود وقتی برا گشت شهری میریم بیرون از اون خیابون میریم که اونجا میتونید تبدیل کنید.

همه پولتونو اینجا تبدیل نکیند، چون اگه اضافه اوردین وخواستین به دلار برگردونین خیلی ضرر میکنید پس کم کم تبدیل کنید و نگران نباشید. تو مالزی صرافی زیاده تقریبا هرجایی میرین یکی هست پس با عجله همه پولتونو از یه جا تبدیل نکیند حتی تو خیابان بوکیت هم هرچقدر که فکر میکنید قراره خرج کنید تبدیل کنید. نه همه پولتونو چون پایین بودن مقدار تبدیل از برگردوندن رینگت به دلار خیلی به صرفه تره.

بعد از تبدیل پول به سمت ایستگاه مترو به هدف رفتن به برجهای دوقلو حرکت کردیم تو هتل با دوتا خانواده آشنا شدیم که اونا هم تصمیم گرفتن با ما بیان چون هزینه ها برا اونا هم بالا بود. از هتل سانی تا اولین ایستگاه مترو که pwtc بود تقریبا صد متر راه بود. ما میدونستیم که برای رفتن به برجهای دوقلو باید تو ایستگاه klcc پیاده بشیم حمل و نقل تو مالزی خیلی راحته فقط یه کوچولو سواد انگلیسی میخواد خیلی کم در حدی که بتونید منظورتون تو چند کلمه برسونید. متوجه میشن. ما وارد ایستگاه مترو شدیم و به نقشه مترو که همه جا نصب کردن نگاه کردیم که عکسشو براتون میذارم

هر رنگ و شماره هایی که کنارش نوشته خیلی مهمه چون جهت مسیرتون رو با اون رنگها و شماره ها پیدا می کنید. اونجا میتونید نقشه مترو رو از متصدی هایی که تو باجه نشستن بگیرین یا میتونید از همین نقشه پرینت رنگی بگیرین.

روال کار تو متروی مالزی رو من کامل اینجا توضیح میدم که برای دفعات بعد دیگه راجع به نحوه رفتن اطلاعات کافی باشه.

توی مالزی تقریبا میتونم بگم برای تمام جاهایی که شما میخواین بگردین وسیله نقیله عمومی هست که شما نیاز ندارین اصلا سوار تاکسی بشین درضمن این نکته رو هم بگم که تاکسی تو مالزی گرونه بخصوص تاکسی های آبی تیره که سعی کنید اصلا سوار اونا نشید و در ضمن سوار هر تاکسی میشین از راننده بخواین که از تاکسی مترش استفاده کنه هم به این دلیل که پول اضافه ازتون نگیره و هم اینکه اگر احیانا چیزی تو تاکسی جا گذاشتین قابل پیگیری باشه.

وقتی وارد ایستگاه مترو میشین روی دیوارها نوشته که شما توی کدوم ایستگاه هستین ایستگاه خودتونو توی نقشه پیدا کنید بطور مثال من از ایستگاه pwtc مثال میزنم ما طبق این نقشه ای که براتون گذاشتم توی ایستگاه pwtc هستیم و میخوای به برجهای دوقلو که تو ایستگاه klcc هست بریم برای رفتن به اونجا ما باید به لاین قرمز بریم درحالی که ما تو لاین زرد رنگ هستیم اگه نقشه رو نگاه کنین متوجه میشین که توی ایستگاه مسجد جامع تقاطع لاین قرمز و زرد هست یعنی شما اونجا باید خطتون رو عوض کنید پس شما اول باید برین ایستگاه مسجد جامع اونجا وارد خط قرمز میشین که طبقه پایینه و سوار متروی klcc میشین به این نکته هم توجه کنید وقتی میرین طبق پایین برای خط قرمز هر دو طرف شما لاین قطار هست که دقیقا روبروی هم هستن طبق تابلوی راهنمایی که روبروی شماست و روش نوشته platform 1 , platform2 متوجه میشین که کدوم طرف میره به سمت مسیر شما چون مسیرهایی که هر ترن میره فقط اونارو تو تابلو کشیده بقیش خالی هستن و با خیال راحت سوار ترن میشین و در ایستگاه مورد نظر پیاده میشین تو هر ایستگاه با صدای بلند اسم ایستگاه گفته میشه ولی چون لهجه دارن شاید متوجه نشین بعضی ایستگاه هارو مطمئن تر اینه که تو هر ایستگاه که واستاد تابلوهای بیرون ایستگاهو که اسم ایستگاهو روش نوشته بخونید.

نکته بعدی تو مترو طریق بلیط خریدنه ، بلیط خریدن تو مترو مالزی یکم متفاوته با بلیط خریدن تو ایران اونجا با دستگاه باید خرید اینجا از باجه ها. البته اونجا هم برای مسیرهای دور باید از باجه بلیط تهیه کرد ولی به طور کلی اکثر بلیط ها از طریق دستگاه خریداری میشه .

نحوه خرید بلیط به این صورته که شما روی صفحه لمسی دستگاه مسیریو که قراره برین با انگشت لمس میکنید صفحه بعدی که باز میشه نقشه رو با جزئیات بیشتری نمایش میده که مجددا شما مسیر مورد نظرو لمس میکنید تو صفحه بعدی قیمت مسیر برایه هر نفر نمایان میشه که شما با + و - کنار میتونید تعداد نفراتو کمو زیاد کنید و نهایتا جمع مبلغو ببینید از سمت راست دستگاه پول کاغذی یا سکه خودتونو وارد دستگاه میکنید و دستگاه پس از پردازش بلیط ها و مابقی پول شمارو بر میگردونه.

بلیط ها شبیه سکه هایه آبی رنگ پلاستیکی هستن که شما باید اونارو تا انتهای مسیر نگه دارین برای ورود به خط مترو سکه رو روی ورودی ها روی سکو لمس میکنین در باز میشه شما میرین و در انتها موقع پیاده شدن اونو داخل دستگاه میندازین در باز میشه تا شما برین توجه کنید که اگه بلیطو گم کنین باید جریمه بدین. پس مراقب باشین تا انتهای مسیر پیشتون باشه.

نکته دیگه راجع به مترو اینه که اونجا یه مترو هست یه مونو ریل که با خط سبز نشون داده میشه و ایستگاهش فرق میکنه اونجا برا مسیرهایی که نیاز به رفتن با مونو ریل دارن باید توجه کنین که تو کدوم ایستگاه باید خطو عوض کنید.

ما اونروزو طبق مسیری که گفتم اول به مسجد جامع رفتیم اونجا از مترو خارج شدیم و رفتیم مسجد جامع رو گشتیم و یکم عکس انداختیم اشتباهی که ما اونجا کردیم این بود که ما برای klcc مستقیم بلیط گرفتیم ولی تو مسجد جامع پیاده شدیم و چون از مترو خارج شدیم و بلیطمونو تو انداختیم دیگه بلیطمون برای klcc حدر رفت. توجه کنید اگه از مترو تو هر ایستگاهی خارج شین بلیطتون دیگه حدر میره.

برای خط عوض کردن نباید از مترو خارج بشین ما نمیدونستیم یه چند رینگتی دوباره بابت خرید بلیط پرداخت کردیم. توی مسجد جامع خانما بدون حجاب نمیتونن وارد بشن و اگه بی حجاب باشن بهشون یه شنل های قرمزی میدن که اتفاقا خیلی هم جالب هستن. بعد از تقریبا نیم ساعت گشتن تو مسجد دوباره به ایستگاه برگشتیم برا klcc بلیط گرفتیم و به برجهای دو قلو رفتیم.

اونجا کلی عکس گرفتیم و بازارشو گشتیم و خلاصه یه 2و3 ساعتی اونجارو گشتیم که زمان زیادی بود البته تو تور شهری هم میبرنتون اونجا که عکس بگیرین اگر قبل از ساعت 5 رسیدین و خواستین آکواریمو ببینین حتما قبل از ساعت 5 اونجا باشین چون 5 به بعد دیگه بلیط نمیفروشن. البته اگه نرسیدین هم مشکلی نیس چون بازم وقت هست برای دیدنش. بلیطش نفری 53 رینگته که به نظرم نسبت به قیمتش خیلی جذابیت نداشت ولی خوب ارزش یک بار دیدنو داره. به هر حال ما که اونروز نتونستیم ببینم و بعد از کمی گردش دیدن برجهای دوقلو تو شب که زیبایی خاصی بهشون داده بود از همون مسیر برگشتیم. تو ایستگاه مسجد جامع پیاده شدیم رفتیم بیرون چون کنار ایستگاه مک دونالد بود و بهترین قیمت ساندویج که خوشمزه هم هس مک دونالده اونجا رفتیم و دوتا دوبل برگر و دوتا نوشابه و دو تا سیب زمینی سرخ کرده سرجمع با هزینه 15 رینگت که میشه تقریبا 14 تومنه پوله ما خوردیم که انصافا خیلی مناسب بود. بعد هم دوباره از ایستگاه مسجد جامع به طرف هتل حرکت کردیم.


ساعت 17 به طرف محل اجرای برنامه حرکت کردیم .بعد از ایستادن حدود 20 دقیقه در صف ورود به سالن ، ساعت 18 برنامه شروع شد.این برنامه فوق العاده شاد و دیدنی در دو بخش حدود یکساعته اجرا شد و بین دو برنامه تنفس نیم ساعته داشت که در خارج سالن و داخل کاخ بسیار زیبا و رویائی، میزهای پذیرائی ( مرکب از انواع نوشابه ها و شیرینیها )چیده شده بود.

روز دوم:

روز دوم قرار بود ما گشت شهری که روی تورمون بود رو بریم. صبح ساعت 8.30 ما بیدار شدیم بعد از آماده شدن رفتیم پایین برای خوردن صبحانه ، صبحانه هتل خیلی مجلل نبود ولی در حد سه ستاره هم نبود کمتر از یه هتل سه ستاره بود

بعد از خوردن صبحانه رفتیم تو لابی و منتظر تورلیدر شدیم.

بعد از اومدن تور لیدر سوار اتوبوس شدیم که از هتلهای دیگه هم مسافر بودن به گشت شهری رفتیم. اول مارو به میدان استقلال که یه جایه تاریخیه بردن که موزه تاریخی هم داشت موزش برای ما جالب نبود و ما رفتیم بیرون فقط عکس انداختیم در عوض برا عکس جایه جالبی بود کارگاه چرم سازی بردن که کیفهای چرمی و غیره بود که قیمتش سر به فلک میکشید. یه کیف پول خیلی معمولی قیمتی حدود 500 هزار تومان داشت فقط باید نگاه میکردی. بعد از اونجا به معبد چینی ها رفتیم و سنتهای عبادتشونو دیدیم و عکس انداختیم. از اونجا به سمت برجهای دوقلو رفتیم یه ده دقیقه نگه داشتن برا عکس گرفتن. بعدش به کارگاه شکلات سازی رفتیم انواع شکلاتهارو میدادن برای تست ولی قیمتاش خیلی گرون بود. از همشون خوردیم ولی چیزی نخریدیم .بعدش به یه کارگاه صنایع دستی رفتیم و نهایتا به خیابون بوکیت بی تانک رفتیم من اونجا 300 دلار تبدیل کردم که نرخ هر دلار 3.72 رینگت بود بعد به یه رستوران ایرانی اون اطراف رفتیم و ناهار خوردیم.

بعد از ناهار تور لیدر اصرار داشت که به تور شهر سیاسی مالزی یعنی پوتراجایا بریم قیمتش برای هر نفر 45 دلار بود که خیلی بالا بود. پوتراجا پایتخت سیاسی مالزیه که شهر جدیدیه و فوق العاده زیباست که از پل خواجو هم الگو برداری شده و پل اصلیه شهر مالزی به حساب میاد.

ما با تور به اونجا نرفتیم و با دو خانواده ای که دیروز با ما اومده بودن دیگه شده بودیم یه گروه 7 نفره که قرار شد خودمون شهرو بگردیم .هر چی تور لیدر اصرار کرد بیاین با هم بریم ما نرفتیم و بعد از ظهر بعد از ناهار مستقیم رفتیم اونجا به این صورت که اتوبوسی که قرار بود مارو به هتل ببره ازش خواستیم مارو تو ایستگاه مترو kl central پیاده کنه چون این ایستگاه مرکزیته برای هرجا که میخواین برین باید به این ایستگاه برین.

ما به ایستگاه رفتیم و اونجا از باجه ها بلیط پوتراجا رو که هزینش برای هر نفر رفتو برگشت 19 رینگت بود گرفتیم. طبق روال قبلی از روی نقشه مسیر خطو پیدا کردیم و به سمت ایستگاه برای حرکت به پوتراجا به راه افتادیم. مسیر تا پوتراجا حدود 30 تا 45 دقیقه راه بود که البته متروش هم به نسبت راحت تره مثل متروی تهران کرج میمونه بعد از اینکه به پوتراجا رسیدیم هم تاکسی هست که شما رو با هزینه 15 رینگت به شهر میبره و جاهای دیدنیو نشونتون میده که آخریش ساعت دو حرکت میکنه هم اتوبوس هست که نفری 50 سنت شمارو به آخرین ایستگاه میبره که همه جارو بینین. البته تمام جاهای دیدنی اونجا کاملا نزدیک به هم هستن و پیاده همه جارو میشه گشت. شهر بسیار تمیز و زیبایی هستش که بیشتر از لذت بردن وقت صرف عکس گرفتن میشه من چند تا عکس براتون میذارم.

جهت مطالعه ادامه سفرنامه کلیک کنید

نویسنده : امیر فیض الهی