ساعت 9 صبح روز چهارشنبه 12خرداداز جلوی هتل، طی صحبت بایکی از راننده های تاکسی قرمز رنگ و باپرداخت 35 رینگیت به سان وی لاگون رفتیم.چون تعدادمون 4 نفربود، حساب کردیم و دیدیم که با تاکسی رفتن مقرون به صرفه تره چون اونجامسیر سرراست و درست حسابی نداره واگه میخواستیم قسمتی از راه رو با مونوریل و قسمت دیگر با مترو یا تاکسی بریم ،هم هزینه اش بیشتر میشد و هم دیر میرسیدیم.به نظرم بهترین روش رفتن به سان وی لاگون تاکسیه .البته اگه تعدادتون 4 نفر باشه. چون هم در وقت و هم در پولتون صرفه جوئی میشه.

قیمت هر لیتر بنزین در مالزی 2 رینگیته(1600تومان) و همچنین بعلت تعرفه پائین واردات خودرو، قیمت خودرو نسبت به ایران بسیار پائینه ،بنابراین با کمی چونه زدن با راننده های تاکسی بخصوص تاکسی های قرمز رنگ ، با هزینه بسیار پائین در کمترین زمان میشه به مقصدرسید.

سان وی لاگون تنها شهر بازی ، آبی،باغ وحش، مدرن ،معروف و بزرگ شهره که برای ما خیلی جذاب و هیجان انگیز و تقریبا میشه گفت یکی از مقاصد سفرهای تفریحی ایرانیها به کوالالامپوره.چون مسیرمون طولانی بود و از چندین عوارضی اتوبان رد شدیم،ساعت 09.30 به سان وی لاگون رسیدیم.

 

جلودرب ورودی سان وی لاگون

 

مجموعه، ساعت 10 باز میشد وهنوز درها بسته بود. یک ربع مونده به 10 بلیط فروشی شروع شد و ما چون برگه تخفیف داشتیم ،بلیط 150رینگیتی، برای ما 120Rm (علامت رینگیت مالزی که روی برچسب کالاها زیاد دیده میشه)حساب شد.بلیط بصورت دستبند کاغذی مقاوم به آب و بارکددارقابل شارژ بود.

بلیط دستبندی مخصوص سان وی لاگون

 

من دستبند رو 50 رینگیت برای دونفریمون در همون باجه فروش بلیط، شارژکردم .البته مابقی رو اگه استفاده نمیکردیم ،میتونستیم در درب خروجی پس بگیریم.

ساعت 10 درها باز شد و همه وارد مجموعه شدیم. در بدو ورود، لوازم همراه رو چک میکردند تا وسائل ممنوعه وارد نشه.چون وسط هفته بود ، ساعت ابتدائی خلوتتر بود اما یکی دوساعت بعد به تعداد مراجعین افزوده شد اما باز هم به نسبت روزهای تعطیل خیلی شلوغ نبود.نکته قابل توجه برام این بود که خانمها با لباس پوشیده(مایوهای اسلامی) هم میتونستند از استخر استفاده کنند.

داخل مجموعه سان وی لاگون

 

کارخوبی که مدیریت مجموعه انجام داده بود ،گذاشتن آبسرد کن های متعدد در گوشه و کنار داخل محوطه بود که نیاز به آب مراجعین رو رفع میکرد و دیگه نیازی به خرید آب نداشتیم.

 

یکی از آبسردکن های داخل سان وی لاگون

 

چون دیروز در کولمار تروپیکال نتونسته بودیم از لذت پیاده روی روی پل معلق بهره مند بشیم ،در سان وی لاگون پل معلق بسیار طویلی (حدود450متر)وجود داشت که دو طرف محوطه رو به شکل زیبائی بهم متصل میکرد.

پل معلق پیاده روی در سان وی لاگون

 

دیدن کل محوطه از روی پل معلق زیبا و لذت بخش بود.

مشاهده قسمتی از مجموعه سان وی لاگون از بالای پل معلق

 

این مجموعه از قسمتهای مختلفی تشکیل شده بود که شامل:دو استخر بزرگ برای شنا با وسایل وجلوه های ویژه آن- یک استخر بزرگ که قابل شناکردن نبود که دورو برش مجسمه های فیل گذاشته بودند و من متوجه نشدم که هدف از وجود این استخر بزرگ چی بود؟-پل معلق – زیپ لاین –موتورهای چهار چرخ -سینمای 5بعدی- تونل وحشت- وسایل متنوع شهر بازی –باغ وحش شامل دو قسمت: حیوانات اهلی و وحشی-باغ پرندگان-چند تا بوفه ، رستوران، سرویسهای بهداشتی ، حمام و چندین محل کمدهای کوچک و بزرگ برای در آوردن لباس .

اجاره این کابینت ها هزینه داشت .ما یه کابینت کوچک به مبلغ 22 رینگیت برای دوتامون کرایه کردیم و دوستامون هم همینطور. از همه جالبتر وجود یک ترن بود که دور محوطه چرخ میزد و با سوارشدن به آن میتونستیم در عرض چند دقیقه کل مجموعه رو بطور کلی ببینیم.

قسمتهای مختلف مجموعه سان وی لاگون

 

توصیه میکنم ابتدا سوار قطار شید ، باغ وحش ،تونل وحشت ،پل معلق رو ببینید و سپس با اجاره کابینت، وسایل خودتونو(لباسها و دوربین عکاسی) داخلش گذاشته و حتما با مایو وارد سینمای 5بعدی بشید چون کاملا خیس آب میشید .

ناهار رو داخل مجموعه ودر شعبه ماری براون صرف کردیم.همبرگر مرغ با سیب زمینی سرخ کرده و نوشابه جمعا 22 رینگیت شد. ساعت 18 با اتمام ساعت کاری پارک آبی، از مجموعه خارج شدیم.

جنب سان وی لاگون، مجتمع بزرگ تجاری پیرامید(sunway pyramid) قرار داشت.مرکز خریدی با معماری زیبا واجناس لوکس با قیمتهای بعضا مناسب.بعضی از اجناس برچسب تخفیف داشت و محل مناسبی برای خرید بود.تا ساعت21.30 اونجا رو گشته واز صرافیش کمی دلار چنج کردیم و سپس درست روبروی "سان وی پیرامید"با پرداخت 3 رینگیت سوار اتوبوسهای شهری شده ودر ایستگاه آخر(سنترال مارکت )پیاده شدیم.

از آنجا هم با اتوبوسهای مجانی بنفش رنگ به هتل بازگشتیم.این برنامه با تور 50دلار بودکه ما با هزینه کردحدودا 110000تومان(بدون در نظر گرفتن هزینه ناهار که در برنامه تور هم نیست) به ازائ هرنفر تقریبا 50000تومان صرفه جوئی کردیم.

روز پنجشنبه (روز ششم اقامت در کوالالامپور)13خرداد، بعد از صرف صبحانه در هتل ،با 3 دقیقه پیاده روی به ایستگاه مونوریل راجاچولان واز آنجا با یه بلیط 3 رینگیتی به کی ال سانترال رفتیم. در اونجا با توجه به تابلوها، باجه فروش بلیط متروKTM comuterباتو کیو(معبد هندوها)رو پیداکردیم و با پرداخت 6/2رینگیت، بلیط گرفتیم.

بلیط باتو کیوbatu caves

 

توسط تابلوها بطرف سکوی شماره3 راهنمائی شدیم

 

بلیط باتو کیوتابلو و سکوی شماره 3 خط مترو باتوکیو

 

دقیقا ساعت09.40 سوار مترو شدیم.داخل مترو تمیز و نسبتا خلوت بود.

 

داخل مترو باتو کیو

 

فاصله کی ال سانترال تا معبد هندوها 13 کیلومتر بود و حدود 20دقیقه بعد رسیدیم.ایستگاه باتوکیو آخرین ایستگاه بود و همه پیاده شدند و درست بغل ایستگاه در ورودی معبد هندوها قرارداشت. باتوکیو به دلیل نزدیکی به تپه‌ها و مجموعه غارهای اطرافش وهمجواری با رودخانه باتو که در پشت این تپه واقع شده، به معبد غارهای باتو شهرت دارد.این معبد یکی از معروفترین معابد دین هندو در خارج از کشور هنده وسالانه بیش از 5/1 میلیون نفر از این معبد دیدن می‌کنند ضمنا یکی از پر بازدیدترین اماکن مذهبی جهان به حساب میاد.

در بین مردم هندوی مالزی، شهرت غارهای باتو کیو به میلیون‌ها سال می‌رسد، زمانی که بومی‌های منطقه از غارها بعنوان سرپناه استفاده می‌کردند. در سال ۱۸۹۱ یک بازرگان مشهور هندی در مالزی، این معبد را به یکی از بزرگان مذهبی هندو پیشکش و مجسمه مورگان(یکی از 3000خدای هندوها) رابا 250000تن فولاد و300لیتر آب طلا و به ارتفاع 42 متر بنا میکنه . در سال ۱۹۲۰ تعداد ۲۸2 پله برای دسترسی آسان تر زائران به غارهای این معبد، در دامنه این تپه ساخته میشه.

این معبد هرسال در اواخر ژانویه واوایل فوریه در روز برگزاری جشن مذهبی تایپوسام میزبان زائرین وتوریستهای زیادی از سراسر دنیا میباشد . از بدو ورود میمونهای زیادی دیدیم که در اطراف و بالای شاخه های درخت می پلکیدند.

یکی از میمونهای باتوکیو مشغول خوردن نوعی میوه استوائی

 

چون از قبل میدونستیم این میمونها خیلی بی چشم و رو هستند و میوه ها و مواد غذائی رو میقاپند و میبرندوجلو چشم صاحبش شروع به خوردن میکنند ،همه خوردنیهامونوداخل کوله پشتی گذاشته بودیم و از ترسمون تو این دو سه ساعته که اونجا بودیم جلو چشم میمونها،هیچی نخوردیم .

در بدو ورود و سمت چپ ،غار رامایانا قرار داشت که با پرداخت 5 رینگیت از این غار دیدن کردیم.

معبد ورودی غار رامایانا

 

ورودی غار رامایانا

 

داخل غار رامایانا

 

غار بزرگی که داخلش چندین مجسمه بزرگ و کوچک داشت .صدای آبشار داخل غار، محیط دنج ، آرام و خوشایندی رو ایجاد کرده بود. از این غار خارج شدیم و به جلو حرکت کردیم. دراین فاصله حدود 100متری بین در ورودی و غاراصلی(معبد اصلی)یکی دوتا معبد کوچک و یک فروشگاه مختص هندیها وجود داشت.

یکی ازمعابد مابین غار رامایانا و معبد اصلی

 

بعد از چند متر پیاده روی به محلی رسیدیم که مجسمه معروف طلائی مورگان به ارتفاع42متر و 272پله رسیدن به معبد اصلی رو از نزدیک مشاهده کردیم.

 

مجسمه طلائی مورگان و 272 پله برای رسیدن به معبد هندوها

 

در 16 مرحله ،پله های 17 تائی رو بالا رفته و بعد از طی 272 پله ، به غار اصلی رسیدیم.حین بالا رفتن، یکی از میمونها کیف دستی یکی از توریستهای فرانسوی رو از دستش قاپید و پرید بالای تیر برق نشست وجلو چشم اون توریست ،مشغول خوردن خوراکیهاش شد.

 

پله های پایانی مسیر

 

درورودی غار هم چندین پله رو پائین رفتیم تا به محوطه اصلی و بزرگ غاررسیدیم.

 

داخل غار باتوکیو

 

در اینجا هم یک معبد وجود داشت.سپس از پله های انتهای غار بالا رفته و بازبه یک محوطه بزرگ(کوچکتر از محوطه اول)رسیدیم که یک معبد هم اونجا داشت.بعد از ساعتی گشت در داخل غار و دیدن معابد و رسم و رسوم هندیها و مشاهده شلوغ کاری میمونها،از پله ها پائین اومدیم.در حین پائین اومدن از پله ها، مشاهده شهر از بالا و محوطه باتوکیو واقعا دیدنی بود.

پائین اومدن از پله های باتوکیو

 

در محوطه پائین پله ها چند فروشگاه سوغاتی وجود داشت که چون قیمتهاش بالا بود ،چیزی نخریدم وتنها برای چند لحطه خنک شدن محیط مناسبی بود.از فروشگاه هندیها یک خوشه ازموزهای با سایزکوچک که پوستهای نازک داره به قیمت5 رینگیت خریدیم و دور از چشم میمونها مشغول خوردن شدیم.

بعد ازگشت و گذاراطراف و گرفتن فیلم وعکس، دوباره سوار مترو شدیم و درست یک ایستگاه بعد از کی ال سانترال، در ایستگاه مید ولی(mid vally) پیاده شدیم.جنب ایستگاه مترو،مرکز خرید بسیاربزرگ" مید ولی" در 5 طبقه خودنمائی میکرد.بعد از کمی گشتن در این مرکزتجاری ، در یک فست فود آمریکائی به نام چارلزناهار خوردیم.چون تکه های مرغ کنتاکی بدون نان بود وما ایرانیها عادت به خوردن مرغ با نان داریم، قبلا از یکی از فروشگاههای نان و شیرینی که در طبقه پائین این مرکز خریدقرار داشت، مقداری نان باگت خریده بودیم. 30رینگیت کل هزینه ناهار من و خانم شد.

کلا این مرکز ، محل مناسبی برای خرید بود. مخصوصا که اجناس برخی از فروشگاهها، تخفیف هم خورده بود.

خانمها علاقه شدید به بازاروخرید دارند و این کار رو نه فقط از روی نیاز، بلکه بیشتر به خاطر تفریح و سرگرمی انجام میدن .هرچند کوالالامپور شهر مناسبی برای خرید هم نباشه. اما چاره ای نداشتیم و بایستی تحمل میکردیم. از یک فروشگاه که تخفیف کیف و کفش داشت و جشنواره لباسهای هندی ،مقداری خرید کردیم و ساعت 22 با مونوریل از کی ال سانترال به هتل بازگشتیم. هزینه تور باتوکیوتوسط کارگزار( آژانس سفیداری) 25دلار بود که ما به ازائ هر نفر30رینگیت (25000تومان) خرج کردیم .یعنی 55000تومان صرفه جوئی.

ساعت0900صبح روزجمعه(روز هفتم اقامت در کوالالامپور)ابتدا با مونوریل به کی ال سانترال رفتیم.(ازایستگاه راجاچولان با 3 رینگیت)

 

داخل واگن مونوریل

 

در کی ال سانترال بعد از پیداکردن باجه فروش بلیط مترو پوتراجایا با پرداخت 14 رینگیت به ازائ هر نفر(چهارنفرمون 56 رینگیت) ساعت 10.40 سوارمترو شدیم.ایستگاه آخر این خط به فرودگاه ختم میشد اما ما در ایستگاه پوترا جایا پیاده شدیم.

داخل مترو پوتراجایا

 

پوتراجایا پایتخت سیاسی مالزی هست ودر حدود 30کیلومتری کوالالامپورواقع شده. حدود 25سال پیش زمانی که جمعیت و ترافیک شدید، کوالالامپور رو خفه کرده بود، دولت مالزی دستور انتقال پایتخت سیاسی به شهر دیگری رو صادر کرد.هم اکنون کلیه وزارتخانه ها به این شهر منتقل شده اند. ساعت 11 به ایستگاه مرکزی مترو پوتراجایا رسیدیم.

ایستگاه مرکزی مترو پوتراجایا

 

درست جلو درب خروجی ایستگاه مرکزی،چشممون به یک وسیله کوچک چهارچرخی به نام اکوراید (ecoride)افتاد.

 

اکوراید

 

اکوراید وسیله نقلیه سبز توریستی است که جهت گشت شهری مورد استفاده قرار میگیره و با باطری کارمیکنه و هیچ گونه آلودگی برای محیط زیست ایجاد نمیکنه.این وسیله دارای جی پی اس ، ساعتی 20رینگیت اجاره اش بود اما چون ما تعدادمون 4 نفربود برای ما صرف میکرد که یک تاکسی اجاره کنیم.خوشبختانه بلافاصله یه تاکسی قرمز رنگ جلومون نگه داشت و طی صحبت با راننده اش(آقای Gwa) که یک مالائی بسیار خونگرم و متواضعی بود، قبول کرد با دریافت 110 رینگیت مارو 2ساعت در پوتراجایا بگردونه و همه جاهای دیدنی رو نشونمون بده و در آخر ما رو به مرکز خرید پیرامید در کوالالامپور ببره.ابتدا دقایقی روی پل(seri wawasan) نگه داشت تا چند تاعکس بگیریم.

 

پل "سری واواسان "در پوتراجایا

 

کلا دوتا مسجد در پوتراجایا وجود داره ،راننده ،مارو به تنها مسجد صورتی در جهان برد. چون امروز جمعه بود و نزدیک ظهر رسیده بودیم ،بعلت اقامه نماز جمعه، داخل مسجد برای توریستها بسته بود و ما از بیرون نظاره گرزیبائیهای این مسجد شدیم.

مسجد صورتی در پوتراجایا

 

درزیرزمین جنب مسجد صورتی ،محلی بود که برای توریستها طوطی اجاره میدادند و با نشستن اون روی دست و شانه ،عکس میگرفتند.

 

طوطی اجاره ای

 

کمی بالاتر از مسجد صورتی ،کاخ نخست وزیری مالزی قرار داشت که تنها اجازه داشتیم از دور عکس بگیریم.

 

کاخ نخست وزیری

 

رودخانه پوتراجایا،کاخ نخست وزیری و مسجد صورتی در یک قاب

 

جنب مسجد صورتی ،میتونستیم یه پلی رو ببینیم که از روی پل خواجوی اصفهان ،کپی برداری شده بود.

پل کپی برداری شده از پل خواجوی ایران

 

مناظری در اطراف مسجد صورتی

 

سپس از خیابانی عبور کردیم که تمام وزارتخانه ها در اون قرار داشت.

خیابانی که تمام وزارتخانه ها در آن بود

 

بعد راننده ،مارو به محلی برد که نماد پوتراجایا به شکل یک موشک در اون واقع شده بود .

 

محلی که نماد شهررو بصورت موشک درست کرده بودند

 

ازبالای این میدان موشک مانند ،میتونستیم نمای دومین مسجد پوتراجایا روهم ببینیم

نمای دومین مسجد پوتراجایا

 

در اینجا همچنین محلی بود که توریستها میتونستند سوار بالن بشن و شهر رو از بالا نظاره کنند.سه نوع قیمت برای بالونها در نظر گرفته شده بود.1-پکیج استاندارد که 850 رینگیت بود2-پکیج فول بورد که 1000رینگیت و3- پکیج پرمیوم که1150 رینگیت قیمتش بود.البته ما چون قصد سوارشدن نداشتیم ، زیاد پیگیر ماجرا نشدیم.

 

محل سوارشدن به بالونها

 

سپس یه پل دیگر رو دیدیم و در کنار اون دقایقی استراحت کردیم.

 

یکی دیگر از پلهای شهر و محلی دنج در کنار آن جهت استراحت

 

در ادامه از روی پلseri saujana عبور کرده و بطرف بوتانیک گاردن رفتیم.

 

پل seri saujana

 

در قسمت آخر دیدارمون، بعد از عبور از کنار بیمارستان پوتراجایا ،به یک پاویلون به سبک مراکشی که بوتانیک گاردن(باغ گیاهشناسی) میگفتند، رفتیم.

در پایان دیدارمون از پوتراجایا ،راننده خوش اخلاق مالائی ،با طی حدود 30 کیلومتر،مارو به کوالالامپور رسوند. در حین عبور از شهر، طراحی جالب تیرهای برق نظرمنو بخودش جلب کرده بود.

 

طراحی جالب تیرهای برق کوالالامپور

 

نمائی دیگر از شهرکوالالامپور

 

جلومرکز خرید پیرامید پیاده شدیم و من کارت آقای گوا(راننده تاکسی) رو گرفتم تا در مسافرتهای احتمالی بعدی به کوالالامپور و یا توصیه به سایر دوستان مورد استفاده قرار بگیره. چون دوستان اردبیلی ما قصد کمی خرید از این مرکز داشتند ،حدود دو ساعتی در مرکز خرید پیرامید بودیم.

مرکز خرید پیرامید

 

ساعت 16 به محله هندیها در نزدیکی کی ال سانترال رفتیم تا این خیابان رو هم از نزدیک ببینیم . از یکی از فروشگاههاش مقداری ادویه خرید کردیم.

 

محله هندیها

 

ساعت 17.30سوارمونوریل شده ونزدیکای ساعت18 در ایستگاه imbi و جلو مرکز خرید برجایا پیاده شدیم.در هر شهری مخصوصا در شهرهای بزرگ اختلاف طبقاتی وجود داره وانسانهای ثروتمند و فقیردرکنار هم زندگی می کنند .اما وجود گداها در نزدیکی مراکز توریستی، چهره زشت و خاطره ناخوشایندی بوجود میاره.

یکی از این صحنه هارو من در رو گذر عابر پیاده مرکز خرید برجایا دیدم.ایکاش مسئولین شهر این تعداد کم گداها رومخصوصا در اطراف مراکز توریستی، ساماندهی میکردند تا مشاهده اینگونه صحنه هاباعث تکدر خاطر درانبوه خاطرات خوب و خوش گردشگران، ایجاد نمی کرد.

 

یکی از گداهای شهر در روی پل عابر پیاده مرکز خرید برجایا

 

دیگه حسابی خسته و گرسنمون بود. چون دوستان همراهمون به فست فود خیلی علاقه داشتند ،در طبقه پائین برجایا در کی اف سی ناهار صرف کردیم(البته ناهار و شام باهم).

 

کی اف سی برجایا

 

در قسمتی ازمرکز خرید برجایا، یکسری پله به شکل پیانو وجود داشت که هنگام گذاشتن پا روی اونا ،شروع به نواختن میکردند.

پله های موزیکال در برجایا

 

حین گشت در برجایا نوشته یه تابلو نظرمونو بخود جلب کرد.چون پاهامون واقعا خسته شده بود و نیاز به استراحت داشت، ماساژماهی رو برای اولین بار تجربه کردیم و واقعا بعد از یک ربع خورده شدن پوسته های شاخی شده پاهامون توسط ماهیها ،حس آرامش و خوبی بهمون دست داد. هزینه اش هم برای این مدت 25 رینگیت بود.

 

ماساژ ماهی پاها

 

بعد از خرید سوغاتی معروف مالزی (شکلات)توسط دوستامون ،به هتل برگشتیم.

فروشگاه شکلات در مرکز خرید برجایا

 

چون شب آخرمون بودوتاحالا فرصت نکرده بودیم برجهای دوقلوی پتروناس رو در شب ببینیم، ساعت22 از هتل خارج شدیم و بوسیله تونلهای شیشه ای که روی پیاده روها قرار داشت با 20دقیقه پیاده روی به کی ال سی سی رسیدیم.مغازه های بازار سوریادر حال بستن بودند.

بازار سوریا در زیر برجهای دوقلو

 

هرچند آکواریوم برجهای پتروناس بسته بود، اما ما هم چون قبلا چنین آکواریومهائی رو در تایلند و استانبول دیده بودیم،برامون جذابیت خاصی نداشت و همچنین از قبل ،برنامه ای هم برای دیدنش نداشتیم.

 

آکواریوم کوالالامپور

 

به سرعت بطرف پشت برجهای دوقلو رفتیم تا برنامه زیبای رقص فواره ها رو ببینیم . دقایقی از اواخر برنامه رو مشاهده کردیم و بعد از گرفتن چند عکس از برجهای پتروناس ،ساعت 24به هتل بازگشتیم.

برجهای دوقلو پتروناس در شب

 

هزینه تور پوتراجایا به ازائ هر نفر 25 دلار(80000تومان) بود که ما با 50رینگیت(40000تومان) این تور رو انجام دادیم.البته بهتر بود بجای رفتن به پوتراجایا با مونوریل و مترو، از جلوی هتل با یکی از تاکسیهای قرمز رنگ صحبت میکردیم و من مطمئن هستم که با 150 رینگیت مارو به پوتراجایا میبرد و دو ساعت میگردوند و دوباره به هرجا که دوست داشتیم در کوالالامپور میرسوند .انجام این کار در وقت و هزینه هامون مقرون به صرفه میشد.

شنبه 15 خرداد 95 روز آخراقامتمون در کوالالامپور بود.امروز بعد از صرف آخرین صبحانه در هتل نووتل،چمدانهامونو بسته و ساعت 12 چک اووت کردیم.قبلا با برادر زاده خانم که در ابتدای سفرنامه عرض کردم که دانشجوی مقیم مالزی هست،هماهنگ کرده بودم که امروز رو در خدمت ایشون باشیم.چون تا امروز سرگرم امتحانات آخر سال بود ، زیاد نخواستیم مزاحمش بشیم . قرارمون ساعت 12 در هتل بود.

در محل مناسبی وسایلمونو در لابی هتل قرارداده و منتظراومدنش شدیم.شب قبل هم باآقا محسن(تورلیدرمون) درمورد ترانسفرمون به فرودگاه هماهنگ کرده بودم و قرار مون ساعت17 در لابی هتل بود.ساعت13 با کمی تاخیر برادر زاده خانم سررسید و چند ساعتی با خودرو ایشون در شهر گشتیم و ساعت 16 در طبقه پائین مرکز خرید پاویلون یه ناهار ژاپنی دور هم صرف کردیم.

کلا طبقه پائین مرکز خرید پاویلون پر از رستورانهای متنوع از کشورهای مختلفه و هرنوع غذا با هر سلیقه ای رو میشد پیداکرد.

 

رستوران و غذای ژاپنی در طبقه پائین مرکز خرید پاویلون

 

هم رستوران و هم غذا برامون تازگی داشت.رستوران طوری بود که آشپزخانه در وسط و مشتریها در دورادور آن طوری می نشستند که جلوشون اجاق و غذا در حضور شون توسط آشپزها آماده و سرو میشد.من خوراک میگو سفارش دادم و غذا شامل یک پیاله سوپ ولرم شبیه آب سبزیجات،یک پیاله برنج(کته خودمون)،نوشابه و غذای اصلی که شامل سبزیجات و جوانه گندم تفت داده شده به همراه میگو پخته شده روی اجاق با ادویه زیاد بود.غذاش خوشمزه بود اما به نظرم کمی تند بود.کل غذا برای سه نفرمون نزدیک 75 رینگیت تموم شد.بعد از خداحافظی با برادر زاده خانم،ساعت 17 توسط شرکت سفیداری بطرف فرودگاه ترانسفرشدیم.

بعد از برداشتن سایر مسافرین از هتلهای دیگه،ساعت 19 به فرودگاه بین المللی کوالالامپور رسیدیم.

 

محل پیاده شدنمون در فرودگاه کوالالامپور

 

چون پروازمون با هواپیمائی ماهان بود بعداز ورود به سالن بزرگ پروازهای خروجی،محل تحویل بار و اخذ کارت پروازمون از کانتر حرف Mبودکه به راحتی پیدا کردیم.( ماهان با حرف" ام" که همیشه به یاد میمونه).

 

کانتر M تحویل بار و اخذ کارت پروازر

شماره پرواز 082 ، ساعت پرواز 2315 وگیت سوارشدن به هواپیما C-37 بود.

سالن فرودگاه کوالالامپور

چون خیلی زود رسیده بودیم ،حدود دو سه ساعتی درسالن فرودگاه منتظر شدیم . ساعت 2230 سوار هواپیما شده و راس ساعت 2315و بدون تاخیر، هواپیمای ایرباس A340-600 فرودگاه کوالالامپور رو به مقصد فرودگاه امام تهران ترک کرد.مدت پروازمون هفت ساعت و سی و پنج دقیقه،ارتفاع پرواز 36000پا،سرعت950کیلومتربر ساعت،دمای هوای خارج 51 درجه زیر صفر،دمای داخل 24 درجه و سرمهماندارمون آقای شجره بودند. در طول پرواز با شام و صبحانه طبق پرواز رفتمون ،پذیرائی شدیم.

شام و صبحانه در پرواز برگشت

 

پرواز بسیار خوب و آرامی داشتیم وساعت 3.00 به وقت ایران، خلبان نامجو ضمن کم کردن ارتفاع ،با مهارت کامل و در کمال امنیت، ساعت 3.30 روز یکشنبه 16 خرداد 95 ، هواپیما رو در فرودگاه حضرت امام(ره)تهران به زمین نشاند.

 

هواپیمای برگشتمون در فرودگاه امام(ره)

 

توصیه ها ونکات ضروری در سفر به کوالالامپور:

1- چون ما از تورهای شرکت مجری ترانسفرمون استفاده نکرده و به لطف اطلاعاتی که از سایت معتبر و پربازدیدلست سکند و سفرنامه هاش ،کسب کرده بودیم ، خودمون به تنهائی جهت دیدن جاذبه های شهر کوالالامپور اقدام کردیم، کلا به ازائ هرنفر مبلغ 525000 تومان صرفه جوئی کردیم.

2- هرچند آشنائی با یک زوج با حال و پرانرژی اردبیلی و همراه شدن با اونها در بسیاری از جهات به نفعمون شد،اما به علت تامین خواستهای دو طرف و احترام به علایق و سلیقه ها،موجب شد تا فرصت کافی برای دیدن برخی از جاذبه ها ،که ازقبل برنامه ریزی کرده بودیم رو نداشته باشیم.

3- چون آب و هوای مالزی گرم و شرجیه و دمای هوای کوالالامپوردر طول سال، همیشه بین 24 تا 34 درجه بالای صفره(با یکی دو درجه بالا و پائین) فصولش شامل: پربارش و کم بارشه.در زمانی که ما اونجا بودیم هرچند در بعضی روزها شاهد بارندگی بودیم(مخصوصا در ساعات آخری حضورمون در کوالالامپور) اما در کل فصل کم بارشی بود و مشکل حادی از این بابت نداشتیم.

4- شماره تلفن راننده با انصاف و خوش اخلاق مالائی (تاکسی قرمز رنگ) به نام گوواعبارت بود از:0132829619

5- به خاطر عرق کردن زیاد،توصیه میکنم حتما حداقل یکروز در میان از نوشابه های هاندرد پلاس استفاده کنید.

6- مکانهای بسیار زیاد دیدنی در کوالالامپور وجود داره که متاسفانه ما فرصت نکردیم همه آنها رو ببینیم.توصیه میکنم با برنامه ریزی صحیح و صرف حداقل 14 ساعت در روز(ازساعت 9 تا 23)در یک هفته بتونید همشونو ببینید و از حضور در اماکن و طبیعت زیبا وهمنشینی و مصاحبت با مردم مهربان و صمیمی مالزی لذت ببرید.

لیست مکانهاو جاذبه های گردشگری که ما فرصت دیدنشو در یک هفته اقامتمون در کوالالامپور پیدا کردیم:

رستوران سالوما-تور شهری با اتوبوسهای گردشگری هاپ آن هاپ آف-چاینا تاون(محله چینی ها) یا خیابان پتالینگ-محله هندیها-سنترال مارکت-موزه نگارا-مراکز خرید: پاویلون،برجایا،فارنهایت،میدولی،پیرامید،کی ال سنترال،سوریا-نمای بیرونی برجهای دوقلو-رستوران ایرانی شیشا- نمای بیرونی کی ال تاور(برج مخابراتی)-کولمار تروپیکال(دهکده فرانسوی و باغ ژاپنی)-بلندیهای گنتینگ و سوار شدن به تله کابین آن،معبد بهشت و جهنم،بازار و هتل فرست ورلد-مجتمع بزرگ شهرآبی و باغ وحش سان وی لاگون-باتوکیو یا معبد هندیها با میمونهای بازیگوش معروفش-جاذبه های معروف شهر پوتراجایا در 30کیلومتری کوالالامپور.

جاذبه های دیگر شهر کوالالامپورکه فرصت دیدنشو نداشتیم:

موزه ملی نساجی-معبدهندی سری ماهاماریامان-معابد چینی "گوان دی" و"ژی یا"-میدان استقلال-ساختمان سلطان عبد الصمد-مسجد جامع-ساختمان ایستگاه راه آهن(البته نمای بیرونیشو در تور شهری دیدیم)-کتابخانه مرکزی-کلیسای سنت ماری-لیک گاردن-پارک پرندگان-مسجدملی-داخل برجهای دوقلو-دریاچه تی تی وانگسا-موزه موزیک-victorian fountain-تاتر شهر-میدان بازار قدیمییا(میدان پاسار لاما)-موزه تلکام-اکو پارک کی ال فورست-خیلی از مراکز خرید در محدوده مرکزی شهر(کی ال سی سی) مانند lot10وBBplazaسانگی وانگ پلازا،ایستارهیل و...-ساختمان بانک بومی پوترا-ساختمان اولد جیان سینگ-مجسمه یادبود ملی-موزه هنرهای اسلامی- داخل کی ال تاور(برج مخابراتی).

7- در تمامی مراکز بزرگ خرید (طبقات بالا یا پائین)انواع رستورانها با انواع مختلف غذاها برای سلایق مختلف اعم از فست فودهای معروف: کی اف سی-مکدونالد-ماری براون-برگرکینگ-چارلز و غذاهای هندی-چینی –ژاپنی –مالائی-لبنانی- اروپائی و آمریکائی وجود داره .ضمنا چندین شعبه رستوران ایرانی در گوشه و کنار شهرموجوده و خیابانهای شهر پراز رستورانه و به هیچ وجه مشکلی از نظر غذا نخواهید داشت.

8- شما با 300 دلار به ازائ هر نفرمیتونید همه جاهای دیدنی شهر رو بگردید،ناهار و شام بخورید و مختصری هم خرید داشته باشید.اما به همراه داشتن حداقل 1000دلار قوت قلبی براتون خواهد بود.

9- سفر با تور بخاطر چارتر بودن هواپیما و هتلها خیلی مقرون به صرفه تر از مسافرت انفرادی وبدون تور به کوالالامپورهست.

 

نویسنده:فرشاد شفیعی شهیدلو