کسوف و کریسمس در سرزمین هندوها

اواخر تابستان 98 تصمیم گرفتیم برای خورشید گرفتگی 5 دی آماده شویم. بارها و بارها طرح های مختلفی را برنامه ریزی کردیم و تغییرش دادیم. در نهایت به این نتیجه رسیدیم که جنوب هندوستان بهترین گزینه برای رصد این پدیدۀ نجومی است.
این منطقه از هندوستان کمتر برای گردشگران شناخته شده است و فکر کردیم علاوه بر رویداد کسوف، چه جاذبه دیگری را می توانیم ببینیم؟ مطالعات شروع شد، سفرنامه ها را ورق زدیم و راهنماهای سفر را از صفر تا صد خواندیم و بررسی کردیم.
شهر به شهر و نقطه به نقطه را ارزیابی کردیم و نقطه ها همچون ستاره های آسمان درخشیدند و به هم وصل شدند. یک مسیر دایره ای ترسیم کردیم و در 18 روز، بیش از 2000 کیلومتر از جنوب هند را به سیر و سیاحت گذراندیم و تجربه های خود را مستند کردیم. از سه استان کرالا، کارناتاکا و تامیل نادو بازدید کردیم و دو رصدخانۀ واینوباپو و کودایکانال را در برنامه گنجاندیم.
از میسور، شهری معطر به گلهای یاس، مریم و رز، لطیف به پاس حضور ابریشم، عمیق به امتداد عطر تکه های چوب صندل و آرام به نگاه علاقه مندان یوگا گذشتیم و با گذر از طبیعت بی همتای کوهستانی و دریاچۀ زیبای کودایکانال خود را در مزارع چای و باغات گیاهان ادویه ای مونار یافتیم. از کاخ پر زرق و برق تیپوسلطان بنگالور تا یکی از تاریک ترین نقطه های جنوب هند در تیروپاتور و رصدخانۀ با صلابت واینوباپو سفر کردیم و در موزه و رصدخانه کودایکانال، به دویست سال قبل برگشتیم و تصویری که انسان از فعل و انفعالات سطح خورشید ثبت کرده را نظاره کردیم.
بخت یار بود و مبهوت خورشید گرفتگی حلقوی در ساعات پس از طلوع خورشید در کانور بودیم. طبق برنامه شهر به شهر سفر کردیم پس از طی مسافت 2000 کیلومتر در 18 روز به شهر کوچی -نقطۀ شروع این ماجراجویی- بازگشتیم.
دریافتیم که جنوب هندوستان دنیای دیگری است و تعریف ها از هندوستان -که شمال هند را توصیف می کند- به این جغرافیا قابل تعمیم نیست.
با انبوهی از تجربیات فراموش نشدنی و ماجراهای رنگارنگ که با لست سکند برایمان ممکن شد، آمدیم تا با هم سفر کنیم و برایتان تعریف کنیم که سفر به جنوب هند بر ما چگونه گذشت.