حاجی عمو، مردی که 60 سال حمام نرفته است!

سلام خانواده نداره ببرند حمام بدهند سروصورتش اصلاح نمایند

خود کارش رو تایید نمی‌کنم ولی ارادش تحسین برانگیزه

این اگه تو خارج بود ازش نمونه خون می‌گرفتند و درباره مقاومتی که بدنش در این شرایط پیدا کرده تحقیق میکردن اما حیف که تو ایرانه ...

حتما تامیره حموم خمار میشه!!!!

نماز نمیخونه؟؟!!!
لا اله الا الله
النظافه من الایمان

اینگونه بتکامل رسیده اما بازهم یک انسان است و ممکن است خیلی بیماریها رویش اثر نداشته باشد ولی باعث یک بیماری در منطقه شود مانند طایفه نجس‌ها در اطراف دهلی هند که دولت هند مجبورشد آنها را بزور هم شده وادار به زندگی در جاهای سالم کند

رکورددرحمام نرفتن نامبرده می توانددرکتاب گینس ثبت شود.

ای گلابیه کپی پیس کننده یه نظر معمولی نمیتونی بدی. دیکته شب نوشتی یا جریمه های عید پارسالته...
خسسسستمووونننن کردییییی

النظافه من الایمان

احتمالا بوی گند میده.خب چرا حموم نمیره

سلام
حالا چرا حاجی؟
به نظرم این آقا فقط میخواهد متفاوت باشه حتی به بدترین شکل.
آدم می‌تونه اینجوری هم زنده بمونه اما زندگی نکرده.
انسان مقامش بالاتر از این پلشتی هاست.

با سلام.
اسلام عزیز برای حفظ آبرو و حرمت و شخصیّت مؤمنان اهمیّت زیادی قائل است تا آنجا که حق تعالی در قرآن کریم می‌فرماید:
پس کسی را که خداوند مدافع او است چگونه انسان به خود جرأت می‌دهد که پرده‌اش را بدرد و رازش را فاش کند یا عیبش را آشکار سازد، و یا بی دلیل به او تهمت وارد نموده و آبروی او را بریزد و به حیثیّتش صدمه برساند (سوره حج آیه38).

حضرت پیامبر اکرم (ص) درباره اهمیت این موضوع می‌فرمایند: "همه چیز مسلمان، از مال، آبرو و خونش بر مسلمان دیگر حرام است. هرگاه مؤمن برادر دینی خود را متهم نماید، ایمان او آب می‌شود و از بین می‌رود همان طوری که نمک در آب حل می‌شود و از بین می‌رود".

حضرت امام صادق (ع) نیز در جایی به نقل از رسول خدا فرمودند، خداوند تبارک و تعالی امر کرده است: "هر کس دوستی از دوستان مرا خوار کند، در کمین جنگ با من نشسته است".

در حدیث دیگری از حضرت پیامبر اکرم (ص) آمده است که فرمودند: "وقتی پروردگارم عزَّوجلّ مرا بالا برد (در معراج) به قومی گذشتم که ناخن‌های مسین داشتند و صورت و سینه خویش را می‌خراشیدند، گفتم ای جبرئیل این‌ها چه کسانی هستند؟ گفت: اینان آن کسانی‌اند که گوشت مردم خورند و از عرض و آبرویشان سخن کنند".

از این شیوۀ ناپسند هیچ کس سود نمی‌برد، چرا که اگر این رفتار ضد اخلاقی نهادینه شود همه از این ابزار علیه رقیبان استفاده خواهند کرد و در آن صورت این ابزار تبدیل به شمشیر دو لبه که روزی با ما و روزی دیگر علیه ما خواهد شد.

بنابراین برای توجه به اهمیت این مسأله و یادآوری عقوبت و گناه این کار برای مؤمنانی که خود را مطیع دستورات دین می‌دانند و البته برای کسانی که پنبه در گوش‌های خود کرده‌اند و بی دلیل برای رسیدن به اهداف خود از ریختن آبروی افراد هراسی ندارند چند نمونه از احادیث و روایات معصومین (علیه‌السلام) را در این باره مرور می‌کنیم:

- ربا 73 قسم است و بدتر از همۀ رباها تجاوز به آبروی مسلمان است.

- کسی که چیز ناروایی بشنود و آن ‌را منتشر کند مثل این است که خودش آن کار زشت را انجام داده است.

- کار برادر مومنت را به نیکوترین وجهش حمل نما، مگر آنکه خلافش را یقین کنی. پس تا زمانی که می‌توانی کار او را حمل به خیر کنی، حق نداری حتی نسبت به یک کلمه که از برادر مؤمنت شنیدی سوء ظن ببری.

- نزدیک‌ترین وضعی که بنده به کفر دارد این است که با مردی برادر دینی باشد و لغزش‌ها و خطاهای او را شماره کند.

- هر که به عیب جویی، کسی را به صفتی که در او نیست یاد کند خداوند او را در آتش جهنم محبوس دارد تا گفته خویش را مجری دارد.

همچنین به برخی از خطراتی که این شیوه ناپسند و گناه بزرگ یعنی "بردن آبروی مؤمن و قضاوت بی‌جا دربارۀ او" در جامعه اسلامی می‌تواند به همراه داشته باشد اشاره می‌کنیم:

- بردن آبرو، جنگ با خدا!

حضرت امام صادق (ع) به نقل از حضرت محمّد (ص) فرمودند: "خداوند تبارک و تعالی فرموده است: هر کس دوستی از دوستان مرا خوار کند، در کمین جنگ با من نشسته است".

- رسوا نمودن مؤمن، خروج از ولایت خدا.

مفضل عمر روایت کرده است که حضرت امام صادق علیه‌السلام به من فرمودند: هر کس به زبان مومنی سخن بگوید و از آن رسوایی او و از بین بردن مروّت و جوانمردی‌اش را بخواهد تا از چشم مردمان بیفتد، خداوند او را از ولایت خودش به ولایت شیطان می‌اندازد ولی شیطان هم او را نمی‌پذیرد.

و در حدیثی دیگر حضرت امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: حرمت مؤمن از حرمت کعبه بالاتر است.

- ریختن آبروی مؤمن گناهش بیشتر از تخریب خانه خدا است.

در کتاب خصال روایت عجیبی آمده است که می‌فرماید: مقدس‌ترین سرزمین کعبه مکرمه (قبله گاه مسلمانان و نمازگزاران ) است به گونه‌ای که بدون توجه به آن نماز باطل است و حیوانی که به آن سو ذبح نشود حرام است. تکریم و احترام کعبه بر همه واجب و اهانت به آن حرام و گناه بزرگی است، بنابراین همان طور که تخریب و اهانت به کعبه حرام است تخریب مؤمن و اهانت به او نیز حرام است. به راستی چه کسی به خود جرأت می‌دهد کعبه را خراب یا به آن اهانت کند؟ آیا جز ستمکارانی مانند یزید که حکم تخریب و آتش زدن کعبه را صادر کرد؟ کسی چنین جسارتی را دارد؟ پس چگونه است که با وجود بالاتر بودن حرمت مؤمن از حرمت کعبه به آسانی مورد تخریب و توهین و جسارت قرار می‌گیرد و آبروی مسلمان به سادگی ریخته می‌شود؟

و در پایان یادمان باشد سنگینی گناه بهتان تا چه اندازه است؟

حضرت امام علی (ع) در این باره فرمودند: "بهتان زدن به آدم بی‌گناه بزرگتر از آسمان است".

حضرت امام صادق (ع) نیز فرمودند: "بهتان زدن به آدم بی‌گناه سنگین‏‌تر از کوه‌های استوار است".

سلام . من هم ایشون رو از نزدیک دیدم و باهاش حرف زدم مواردی که در موردش گفته شده واقعیت داره

سلام هردروغی روباورنکنیدمن رفتم دیدمش تویه روستانزدیک جم زندگی میکنه بخاطرشکست عشقی اینجوری شده بنده خدا

اخي الهي خب حق داره بنده خدا خب شيرازيه خستس حال نداره بره حموم چيزاي ديگرو بهونه كرده :)