در نیوفاوندلند و لابرادور کانادا و مشرف به بندر سنت جان، در ارتفاع 140 متری اقیانوس اطلس تخته سنگ عظیمی قرار گرفته است. این تخته سنگ را با نام تپه ی سیگنال می شناسند که در ساحل شرقی سنت جان و در محل راه آب باریکی قرار گرفته که به بندر منتهی می شود. به سمت شمال، دریاچه ی Quidi Vidi و به سمت غرب شهر واقع شده که تپه کم کم در راستای آن به گودال ها و دره ها منتهی می گردد. اما چیزی که این تپه را خاص می کند، داستان خارق العاده ی آن است. در بالای این تپه بود که در دسامبر سال 1901، Guglielmo Marconi اولین ارتباط بی سیم را از فراز اقیانوس اطلس دریافت کرد.
مارکونی در سال 1874در خانواده ای ثروتمند در بولونیا ایتالیا متولد شد و با معلم های خصوصی تحصیلات خود را به پایان رساند. از سنین کودکی علاقه ی زیادی به علم و دانش داشت، مخصوصا کارهای فیزیکدان آلمانی هاینریش هرتز در مورد انتقال امواج الکترومغناطیس از طریق هوا او را تحت تاثیر قرار می داد. در سن 20 سالگی مارکونی متوجه شد که با پایین آوردن فرستنده و افزایش ارتفاع آنتن می تواند طیف سیگنال های بی سیم را گسترش دهد. مارکونی متوجه شد که با گرفتن بودجه و تحقیق روی این موضوع می تواند دستگاه قوی تری بسازد، دستگاهی که بتواند مسافت های بیشتری را پوشش داده و از نظر تجاری و نظامی مفید و سودآور باشد. اما زمانی که دولت ایتالیا هیچ علاقه ای به کار او نشان نداد، مارکونی به بریتانیا نقل مکان کرد، جایی که پروژه ی او حمایت های بیشتری دریافت نمود.
در سال 1896 او اولین دستگاه خود را برای تلگراف بی سیم ثبت کرده و در سال 1897 برای شرکت تلگراف و سیگنال خود سرمایه گذارنی یافت. بدین شکل او شروع به تولید رادیوهایی کرد که می توانستند پیام ها را با کد مورس فرستاده و دریافت کنند. در 1899، او توانست به شکلی موفقیت آمیز پیامی را از انگلستان به فرانسه مخابره کند.
در آن زمان، دانشمندان هنوز نمی دانستند که یک سیگنال بی سیم قادر به طی کردن چه مسافتی است. آنها بر این باور بودند که امواج رادیویی در خط راست سفر می کنند که البته باوری درست بود، اما تنها در مورد مسافت های کوتاه مورد استفاده قرار گرفت. در مسافت های طولانی تر، جامعه ی علمی ادعا می کرد که انحنای زمین می تواند منجر به انحراف امواج به فضا شده و انتقال را از فراز اقیانوس اطلس با اشکال مواجه کند. هرچند مارکونی بر این باور بود که امواج بی سیم می توانند انحنای زمین را دنبال کنند و قصد کرد تا این موضوع را به اثبات برساند.
مارکونی فرستنده ای در کورنوال (ساحل غربی انگلستان) و گیرنده ای در ماساچوست (ساحل شرقی ایالات متحده) قرار داد. اما زمانی که طوفان آنتن نصب شده در انگلستان را تخریب کرد، مارکونی مجبور شد آن را با آنتنی کوتاه تر جایگزین کند. در این هنگام او نگران بود مبادا آنتن کوتاه تر باعث نرسیدن سیگنال به مکان دوری همچون ماساچوست شود، به همین دلیل نزدیک ترین نقطه را در قاره ی آمریکا انتخاب نمود و طبق محاسبات او تپه ی سیگنال در سنت جان نیوفوندلند بهترین مکان برای قرارگیری گیرنده ی او بود.
دسامبر سال 1901، مارکونی ایستگاه گیرنده ی خود را در تپه ی سیگنال آماده کرد. این ایستگاه فاصله ی نزدیکی با برج کابوت داشت که چند سال قبل در بزرگداشت چهارصدمین سالگرد کشف نیوفاونلند توسط جان کابوت ساخته شده بود. آنتن در این مکان با ارتفاع کافی برافراشته شد و دانشمندان نیز از ایستگاه انگلستان شروع به فرستادن پیام کردند (سه نقطه که نماینده ی حرف اس بود). بعد از گذر چند روز و تلاش های ناموفق در نهایت در 12 دسامبر سال 1901، سه نقطه به مقصد رسیدند؛ سه نقطه ای که حدود 3500 کیلومتر را طی کرده بودند.
درحالیکه موفقیت این عملیات نشان می داد که امکان انتقال پیام در مسافت های طولانی وجود دارد، مارکونی آن زمان نمی دانست که امواج مسیر زمینی را نپیموده اند و در واقع تا یونوسفر (قسمت های بالایی اتمسفر) بالا رفته اند. به هر صورت، موفقیت آزمایش مارکونی عصر تازه ای در ارتباطات گشود تا آنجا که در قرن اخیر زندگی نوع بشر متحول شده است.
ممکن است تصور کنید که تپه ی سیگنال نام خود را وامدار مارکونی است. اما در حقیقت نام این تپه از نقش تاریخی آن در اعلام شرایط آب و هوایی و خطرات دریایی به کشتی ها ناشی شده است. این تپه سال ها مرکز دفاع سنت جان بوده و در اواخر قرن شانزدهم توپی در آن جایگذاری شده و استحکامات دیگری نیز در اواخر قرن هجدهم و در دوره ی جنگ های ناپلئونی به آن اضافه شدند. این تپه در آغاز «چشم انداز» نامیده می شد و تنها پس از آخرین نبرد جنگ های 7 ساله و در سال 1762 به تپه ی سیگنال تغییر نام داد.
امروز این محل جز اماکن تاریخی ملی به شمار رفته و برج کابوت یکی از اصلی ترین نمادهای آن می باشد. در داخل برج یک ایستگاه های رادیویی نوپا و مغازه ی فروش سوغات وجود دارد. بیمارستان متروکه ای که مارکونی به عنوان ایستگاه گیرنده ی خود از آن استفاده کرد، مدت هاست که از بین رفته است.
منبع: amusingplanet
