دره هجیج یکی از روستاهای ایران زمین است. دره هجیج روستایی بوده که در پنج کیلومتری شهر نودشه در شهرستان پاوه قرار داشته. دره هجیج یاحجیجیان با حدود شصت خانه یکی از بزرگترین ده های زمان خود بوده که در میان کوه های سخت به وجود آمده است.
این آبادی به دلیل ایجاد جاده پاوه – نودشه که راه را چندین برابر از جاده قبلی کوتاه تر می کرد از بین رفت . هم اکنون به جز باغات و وچندین خانه ویرانه چیزی از آن باقی نمانده اما این خانه‌های ویرانه که بر بلندای دامنه‌ی یک کوه به طور عجیبی ایستاده، جاده تقریبا از زیر آن ها عبور می کند . هنگامی که رود سیروان را رد می‌کنیم و از جاده کوهستانی پیچ در پیچ می‌گذریم، از میان باغ هایی که سایه ی شاخسارشان جاده راخنک کرده و چشمه های کوچکی که از کنار جاده آب خود را جاری کرده و روانه ی باغ های پایینی می کنند می‌گذریم.
دره ای نه چندان عمیق که آب اضافی باغ ها از آن عبور کرده و خود جلوه ی دیگری به زیبایی جاده و روستا داده است. دره هجیج امروز تنها از باغ ها برای تفریحگاه و کمتر به عنوان شغل اصلی از آن استفاده می کنند در بهار و تابستان جمعیت آن پنج یا شش خانوار است و بقیه‌ی سال، خالی از سکنه است. در دو سال قبل برای باغ‌ها کنتور برق آوردند و تمامی روستا را برق‌کشی کردند و این برق توانست گردشگرهای فراوان‌تر از فراوان را به این منطفه جذب کند.
در دره هجیج با زبانی جدا از روستای هجیج دارای صحبت می‌کنند که تقریبا فعل های هجیج را دست کاری کرده و فعل های جدیدی به دست آورده است وتغییرات بسیار کوچک دیگری که در آن انجام داده اند لباس مردان کت و شلواراست که میان آن را با پارچه نخی به رنگ قرمز و سفید به نام شال هجیجی از هم دیگر سوا می‌کند و بر روی آن کت نمدی می‌پوشند که بعضی از آن کت ها بر روی شانه خود چیز هایی مانند گوش دارد و بعضی دیگر فاقد آن هستند . برروی سر خود کلاه می گذارند و به دور کلاه می بندند که زیبایی خاصی به لباس می دهد. لباس مردان را از موی بزی که تقریبا رنگ آن بین زرد و قهوه ای است می سازند و از هیچ گونه چرخی برای دوخت آن استفاده نمی کنند و تمام آن دست بافت است. کفش های خود را نیز خود می سازند که از نخ سفید و پارچه ای به رنگ آبی یا قرمز وسفید می‌سازند که همان گیوه است که آن نیز به دونوع است بعضی به جای زیر آن ها که پارچه می گذارند از پلاستیک استفاده می کنند که زیبایی آن کمتر از آن نوعی است که با پارچه می سازند.
علت نام گذاری این روستا، قرار گرفتن آن در مکانی که به آن هجیج گفته می شود، معنای این واژه دره ی سرسبز و عمیق است و از آنجا که این روستان در این دره قرار دارد به آن هجیج گفته می شود. طبیعت دیدنی در این روستای پلکانی وجود دارد که هر بیننده ای را به خود جذب می نماید. البته باید بدانید که همه چیز به خانه هایی که در این منطقه پلکانی وجود دارند ختم نمی شود و با کمی فاصله گرفتن از خانه های روستایی و ادامه دادن مسیر در جاده تصاویری از طبیعت بی نظیر این روستا را خواهید دید. در سمت چپ جاده چشمتان به غاری بر دامنه ی کوه خواهد افتاد که قطر دهانه ی آن ۶ متر است. در تمام فصل های سال از میان این غار آبی پرفشار جریان دارد که از قلب زمین می جوشد و در رودخانه ی سیروان جاری می گردد. مردم هجیج نام این چشمه را بل گذاشتند.
منبع: سیری در ایران، همگردی
