مادربزرگ هنرمند 91 ساله، روستای کوچکش را به گالری نقاشی حیرت آوری تبدیل کرده است. آنزکا کاسپارکوا (Anežka Kašpárková) که به اگنس (Agnes) هم معروف است، تمام عمرش را با کشاورزی کسب درآمد می‌کرده است. سه دهه از بازنشستگی وی گذشته و او وارد دهمین دهه‌ی زندگی خود میشود. او مثال خوبی برای این جمله است: "سن هیچ مانعی برای خلاقیت نیست".
از وقتی اگنس بازنشسته شده، روزهای آفتابی بسیاری را صرف زیباتر شدن روستای کوچکش لوکا (Louka) کرده است. روستای لوکا، در منطقه‌ی موراویان جنوبی (South Moravian) در جمهوری چک واقع شده است. فعالیت هنرمندانه‌ی اگنس که با توجه به سن وی هرگز متوقف نشده است، به ما نشان می‌دهد که میشود در هر سنی، زمان را صرف خلاقیت و آفریدن چیزهای زیبا کرد.
پیرزن هم اکنون در دکوراسیون و زیباسازی قاب‌های پنجره، درها و نمای ساختمان‌های روستا خبره شده است. او طرح‌هایی به روش موراویان خلق می‌کند که طرفداران زیادی هم پیدا کرده است. اگنس بیشتر وقت خود را صرف طراحی‌های گل می‌کند تا ظاهر رنگ و رو رفته‌ی روستا را زیباتر نشان بدهد. البته چنین کاری در روستاهای جمهوری چک جدید نیست و در گذشته بسیاری از زنان چنین زیباسازی‌هایی را انجام می‌داده‌اند و اگنس هم به‌طور خستگی ناپذیری به این رسم ادامه داده است. کارهای او در تمام دنیا مورد توجه قرار گرفته، به طوری که تعداد بسیار زیادی از وب‌سایت‌ها و مجاری خبری به آن پرداخته‌اند. از او نقل شده که "من سعی می‌کنم کمک کنم تا دنیا ذره‌ای زیباتر شود."
اگنس از رنگ آبی استفاده می‌کند و در بیشتر مواقع با یک قلم کوچ و ساده روی دیوارها نقش می‌زند. انتخاب رنگ آبی و ترکیبش با خانه‌ها و ساختمان‌های قدیمی و سفید رنگ روستا چشم‌انداز فوق‌العاده‌ای را آفریده است که چشمان هر بیننده‌ای را مجذوب خود می‌کنند.
اگنس می‌گوید که هنرش را فقط به خاطر لذت و حس خوبی که از آن می‌گیرد به نمایش گذاشته است و هرگز برای طراحی خود طرح‌ریزی و برنامه‌ریزی نمی‌کند. در حقیقت اگنس فقط قلم را بر می‌دارد و نقاشی می‌کند. نتیجه‌ی نهایی –همانطور که در تصاویر به وضوح دیده میشود- همواره یک اثر هنری فوق‌العاده و غیر قابل توصیف است.
با توجه به سنش، اگنس معتقد است که گاهی نقاشی کردن برایش سخت میشود؛ اما معتقد است که تا وقتی اراده باشد، راهی هم خواهد بود و این بابیکا (babička) –مادر بزرگ به زبان چک- همواره اراده‌ی خود را پیدا می‌کند. در واقع، او آنقدر اراده داشت که بتواند هر سال در فصل بهار، از نردبان بالا رفته و طراحی‌های کلیسای روستا را تازه و زیبا کند.
هنر نقاشی با موضوع اصلی گل روی نمای ساختمان‌های قدیمی، در سایر کشورهای اروپایی نیز رواج دارد. خوب است بدانید که یک روستا در مجارستان به نام زلیپی (Zalipie) به خاطر نقاشی‌های روی دیوارهای خانه‌هایش به یک فضای گردشگری محبوب تبدیل شده است.
گویا زنان روستاهای اروپا از قرن نوزدهم با نقاشی‌های گل، کلبه‌های خود را زیباتر می‌کردند و مسابقات سالیانه‌ی مالوانا پاتا (Malowana Chata) به معنی کلبه‌ی رنگ شده، از سال 1948 با هدف زنده نگه داشتن این مراسم برگزار می‌شده است.
منبع: thevintagenews.com
