بیش از 10 سال است که جیسون تیلور مجسمه‌ساز، زندگی هنری خود را صرف گسترش و حفاظت از دنیای زیر آب کرده است. او موزه‌های زیر آبی مختلفی در اروپا و حوضه کارائیب خلق کرده و حالا آخرین پروژه‌اش او را به سمت مشهورترین اکوسیستم دریایی زمین کشانده است.
صخره گریت بریر (Great Barrier) در استرالیا بزرگ‌ترین صخره مرجانی جهان است که تیلور به لطف مجسمه‌های زیر آبی‌اش (MOUA) توجه مردم را به سمت زیبایی این منطقه کشانده است.
تیلور به کمک دانشگاه کوک و یک موسسه علوم دریایی در استرالیا طی سال‌ها درصدد بوده که بتواند اجازه نصب این مجسمه‌ها را در زیر آب کسب کند. نتیجه "گلخانه مرجانی" است که متشکل از مجسمه‌هایی با اندازه‌های واقعی انسان‌ها در زیر دریاست.
این کار در کنار پروژه دیگری بنام حوری اقیانوس قرار دارد، یک مجسمه جذاب که در میان آب‌های اقیانوس قرار دارد. مدل این مجسمه از یک دختر 12 ساله بنام تاکودا جانسون گرفته شده که درگذشته والدینش مالک زمین‌های آن منطقه بودند. مجسمه بنا به دمای اقیانوس تغییر رنگ می‌دهد.
هدف از خلق این موزه جلب مردم به این منطقه و حفاظت بیشتر از آن است. برنامه‌های ساخت موزه همچنان در حال انجام است، دو مجسمه بزرگ دیگر نیز می‌بایست نصب شوند اما بخشی از موزه به‌زودی به روی عموم گشوده خواهد شد.
تنوع گونه‌های دریایی در این منطقه بسیار بالاست و در مقایسه با حوضه کاراییب که صخره‌های چندانی ندارد، این صخره پوشیده از موجودات رنگارنگ در اشکال مختلف است. گویی سازه‌های عظیم است که پایانی ندارد، هرچقدر هم که میزان بازدیدکنندگان بالا برود، مشکلی پیش نخواهد آمد، درواقع مردم از تماشای این موزه زیردریایی لذت فراوانی خواهند برد.
افراد دیگری مانند پائول ویکتوری بیولوژیست دریایی و آدام اسمیت مدت‌ها بود که کارهای تیلور را دنبال می‌کردند و دوست داشتند به‌گونه‌ای مؤثر دانش خود را با این موزه ادغام کنند. برای شروع کار چنین موزه‌ای که از 4 سال پیش آغاز شد نیاز به تحقیقات فراوانی بود و گرفتن اجازه برای قرار دادن مجسمه‌ها بزرگ‌ترین چالش تیم محسوب می‌شد. زیرا موضوع بسیار جدیدی بود، بنابراین گرفتن این مجوز 3 سال به طول انجامید. از سوی دیگر طوفان‌های موسمی نیز مشکل‌آفرین بودند، باید محققان حین پیاده‌سازی پروژه به 4 دسته از طوفان‌های موسمی توجه می‌کردند. همچنین مکان پروژه در فاصله‌ای نسبتاً طولانی از ساحل قرار داشت (70کیلومتر)، بنابراین در زمان انتقال مجسمه‌ها گروه مجبور بود که حدود 16 ساعت روی دریا شناور بماند تا به محل برسد.
تیلور از همان ابتدا فکر انجام چنین کاری را در سر داشت اما یافتن مکان مناسب و در نظر گرفتن جنبه‌های تکنیکی مسئله برایش پیچیده بود. اما این منطقه درواقع یکی از بهترین مناطق موجود بود، زیرا ایستگاه‌های هواشناسی زیادی در قسمت‌های مختلف آن وجود داشت که بر وضعیت دمای آب، شوری و عوامل دیگر نظارت داشتند. بنابراین تیلور داده‌های موجود را با موسسه AIMS در میان گذاشته و مکان ساخت مجسمه را تعیین کرد.
مشاور مرکز تغییرات آب و هوایی آمریکا، گاس اسپت می‌گوید: «همیشه فکر می‌کردم که مشکلات اساسی در محیط‌زیست از بین رفتن گونه‌های گیاهی، نابودی اکوسیستم‌ها و تغییرات آب و هوایی است. فکر می‌کردم که برای رفع این معضلات نیاز به دانشی 30 ساله است، اما اشتباه می‌کردم، مشکلات اساسی محیط ما خودخواهی انسان‌ها، طمع و بی‌عاطفگی است که برای رفع آن‌ها نیاز به یک تحول فرهنگی و روحی داریم، که البته ما دانشمندان نمی‌دانیم این کار را چطور باید انجام دهیم.» تغییراتی که جهان در سال‌های گذشته شاهد آن بوده را دیگر نمی‌توان با منطق و حقایق برطرف کرد، مردم حالا بیش از هر چیز دیگری با مسائل احساسی و معنوی در ارتباط اند.
در این موزه نیز از مجسمه‌های انسانی استفاده شده تا علاوه بر تأثیرگذاری بر روی احساسات مردم این پیام را برساند که همین انسان‌ها درواقع محافظان صخره هستند. کودکان با دیدن این مجسمه‌ها در زیر آب احساس مالکیت و مسئولیت خاصی را در برابر حفاظت از صخره حس خواهند کرد.
این موزه درواقع ترکیبی از افراد جامعه است که به‌هم‌پیوسته‌اند. مجسمه حوری اقیانوس نیز نشان‌دهنده‌ی دختری جوان است که از بالا به دریا و سرزمین پدری خود می‌نگرد.
یکی از اهداف اصلی این پروژه جلب‌توجه جوان‌ترها به زندگی زیر آب و حفظ سلامت صخره مرجانی بود تا بتوانند هم‌زمان با آشنایی با علوم دریایی از آن برای کشف صخره گریت بریر استفاده کنند.
موزه زیر آب می‌تواند محل خوبی برای زندگی گونه‌های بزرگ و کوچک دریایی باشد. پس از گذشت سال‌ها مواد غذایی مختلفی در دل این مجسمه‌ها شکل می‌گیرند و حیوانات می‌توانند از آن‌ها تغذیه کنند و سیستم غذایی و زاد و ولد مجموعه صخره‌ای را متحول کنند. مردم با بازدید از این موزه می‌توانند پی به رابطه انسان و دنیای طبیعی زیر آب ببرند.
این پروژه هنوز به پایان نرسیده است، روند نصب مجسمه‌ها هنوز ادامه دارد و در آینده‌ای نه‌چندان دور به جزیره پالم که جزیره‌ای زیباست متصل خواهد شد. این کار حین خلق مجسمه‌های زیبا، منجر به کارآفرینی برای محلی‌ها خواهد شد. تنها یک‌فاز از این پروژه 4 فازی به پایان رسیده است و فازهای بعدی آن طی 2 سال آینده تکمیل خواهد شد.
منبع: mymodernmet.com
