سفر به سرزمین تضادها - قسمت اول

سفر از آنجایی شروع شد که در اواخر اسفند سال ۹۱ قرار شد که برای تعطیلات عید به همراه همسرم از طریق وان به استانبول و ازمیر و کوش آداسی سفر کنیم که بنا به دلایلی این سفر لغو شد و در یک هفته مانده به تعطیلات سال نو به پیشنهاد همسرم تصمیم گرفتیم که مسافر مثلت طلایی هند ( دهلی ، جیپور ، آگرا ) شویم . پس از گشت و گذار در اینترنت و بررسی تورها و سفرنامه های گذشته و مسیر یابی و شناسایی آثار باستانی و جاهای دیدنی تصمیم گرفتیم که به صورت انفرادی و بدون تور اقدام به درخواست ویزا و سفر نماییم .

اما پس از بررسی قیمت هتل ها و هزینه های حمل و نقل و خوراک و سایر هزینه های متصور ( قیمت دلار در آنزمان ۳۰۴۰ تومان ) و عدم امنیت کامل برای سفر دو نفره به هند و به علت نزدیکی به عید و شلوغی سفارت هند و هزینه بالای بلیط هواپیما تصمیم گرفتیم که از تور های موجود برای سفر استفاده کنیم . پس از بررسی قیمت تورهای هند در سایت های مختلف از جمله سایت لست سکند اقدام به خرید پکیج از آژانس خلبان که نسبت به سایر آژانس ها قیمت مناسب تری ( هر نفر ۱۹۹۰۰۰۰ تومان ) ارائه کرده بود نمودم .

پکیج خریداری شده شامل ۷ شب و ۸ روز به شرح زیر بود .
3 شب دهلی و اقامت در هتل کانتری این
2 شب جیپور و اقامت در هتل کلارک آمر
2 شب اگرا و اقامت در هتل راج محل
3 وعده ناهار به همراه گشت شهری با اتوبوس در اختیار و راهنمای فارسی زبان

لازم به ذکر است که در این سفرنامه نکاتی که به ذهنم می رسد را به صورت نکته با علامت * جهت استفاده سایر دوستان ذکر می کنم . * اکثر هتل های ارائه شده در پکیج ها به خصوص در شهر دهلی در مکان های نامناسب و دور از اماکن مهم شهر می باشند حتی هتل های 5 ستاره ای مانند رادیسون بلو و کانتری این .
* حتما از هتل های ۵ ستاره استفاده کنید چون اکثر هتل های ۴ ستاره فاقد امکانات مطلوب و مناسب می باشند .
پس از تماس تلفنی با آژانس به علت نزدیکی به پایان سال و شلوغی بانکها قرار بر این شد که پس از مراجعه و تسویه حساب بلیط پرواز جهت دریافت ارز مسافرتی صادر شود که متاسفانه تا روز پرواز آژانس مذکور از ارائه بلیط خود داری کرد و امکان دریافت ارز مسافرتی برای اکثر مسافران از بین رفت . در تاریخ ۳۰ اسفند صبح از آژانس تماس گرفتند و گفتند که جهت دریافت ویزا ، بلیط و واچر به آژانس مراجعه کنیم . پس از مراجعه به آژانس و دریافت مدارک سفر کارهای باقی مانده را تا زمان پرواز که ساعت ۳:۳۰ بامداد بود انجام دادیم .

به علت دوری فرودگاه از شهر و هزینه تقریبا ۸۰ هزار تومانی آژانس ها برای رفت و برگشت به فرودگاه پس از تماس تلفنی با پارگینگ فرودگاه امام و حصول اطمینان از خالی بودن جای پارک و هزینه ۴۵ هزار تومانی ۸ روز پارکینگ تصمیم گرفتیم که با خودرو شخصی به فرودگاه رفته و ماشین را تا زمان برگشت در پارکینگ فرودگاه پارک کنیم .

به علت تقارن با شب پایانی سال و شلوغی راهها تصمیم گرفتیم که زودتر راه بیفتیم تا در صورت وجود ترافیک به مشکل بر نخوریم ولی با کمال تعجب مشاهده کردیم که مسیر بسیار خلوت بود و ما که ساعت ۱۱ حرکت کرده بودیم قبل از ساعت ۱۲ در گیت ورودی فرودگاه امام بودیم و فرودگاه نیز به نسبت سال نو خلوت بود و در کمتر از ۵/۱ ساعت تمام کارهای مربوط به خروج و تحویل بار و اخذ کارت پرواز را انجام دادیم و از ساعت ۱:۳۰ در فری شاپ فرودگاه مشغول استراحت بودیم . ساعت ۳ بامداد گیت پرواز ماهان تهران - دهلی باز شد و مسافران به سرعت سوار هواپیما شدند و پرواز بدون تاخیر از فرودگاه امام حرکت کرد .

زمان پرواز ۲۰/۳ بود که با پذیرایی و رفتار مناسب خدمه پرواز ماهان ( به نسبت سایر ایرلاین های داخلی ) به سرعت سپری شد و تقریبا در ساعت ۷:۳۰ صبح در فرودگاه گاندی دهلی هواپیما به زمین نشست . فرودگاه زیبا و بزرگی بود و با اینکه فرودگاه تقریبا شلوغ بود مراحل تحویل بار و عبور از گیت ویزا به سرعت انجام گرفت .

نمایی از فرودگاه گاندی دهلی

* معمولا در پروازهای خارجی ، ایرلاین های داخلی فرم جمع آوری اطلاعات اشخاص مربوط به پلیس مهاجرت کشور مقصد را برای تسریع در امر ورود داخل هواپیما به مسافران ارائه می دهند . برای جلوگیری از بروز مشکل این فرم ها را کامل پر نمایید و در صورت عدم تسلط به زبان از میهمانداران یا سایر مسافرین کمک بگیرید .

پس از ورود به سالن نمایندگان تورهای مختلف با پلاکاردی در دست منتظر مسافران بودند و پس از حدود نیم ساعت همه مسافران جمع شدند و به همراه تور لیدرمان که آقای بهاری نام داشت و فارسی را نصفه و نیمه حرف می زد به سمت اتوبوس ها حرکت کردیم .
* حتی الامکان در فرودگاه دلار را تبدیل به روپیه نکنید چون نرخ آن بسیار پایین است و معمولا خود تور لیدرها این کار را با نرخ بالاتری انجام می دهند .
* اگر در مغازه ها پول تبدیل می کنید خیلی مراقب باشید چون در هند پول تقلبی بسیار زیاد است .
* در مورد سیم کارت نیز براساس قوانینی که در آن موقع بود فعال سازی سیم کارت اپراتور های هند ۳ روز طول می کشید و به همین دلیل امکان استفاده از سیم کارت های هندی عملا مقدور نبود . توصیه می شود که یک سیم کارت اعتباری ایران سل با ۵۰ هزار تومان شارژ تهیه کنید که هم به صرفه تر است و هم آنتن دهی ایرانسل به خصوص در آگرا که همراه اول آنتن ندارد مناسب است و به هیچ عنوان از همراه اول استفاده نکنید که ما برای ۹ دقیقه مکالمه ۲۷۰ هزار تومان پرداخت کردیم.

در بدو ورود به اتوبوس حلقه های گلی که نماد مردم هند می باشد را به گردن ما انداختند و اتوبوس به سمت شهر دهلی حرکت کرد به دلیل اینکه تقریبا اکثر تورهای ایران صبح به هند می رسند و چک این هتل ها ساعت ۱۴ به بعد است اجبارا برای استفاده از وقت گشت شهری روز اول قبل از رفتن به هتل آغاز می شود که با توجه به بیخوابی شب قبل و پرواز و اختلاف ساعت کمی دشوار است .

اتوبوس و ورودی شهر دهلی

اولین مکانی که به پیشنهاد تور لیدر برای بازدید رفتیم مجموعه قطب منار بود . در داخل اتوبوس تور لیدر هزینه ورودی مکانهای مختلف را مجموعا برای هر نفر 110 دلار اعلام کرد که آژانس ها معمولا به مشتریان این مورد را اعلام نمی نمایند . * لازم به ذکر است که برای فیلم برداری و عکس برداری از اکثر آثار تاریخی هند باید بلیط جداگانه تهیه کرد که البته سخت گیری زیادی در این مورد از طرف مامورین مستقر در اماکن انجام نمی گیرد .

اما مجموعه قطب منار بنایی متعلق به دوران مغول ها می باشد که حمکرانان محلی طی سالیان بعد بناهایی بدان افزودند و برخی از آثار تاریخی آن نیز رو به ویرانی نهاده است اما مهم ترین اثر این مجموعه خود بنای قطب منار است که مناره ای به ارتفاع بیش از 70 متر و از سنگ حجاری شده سیاه و سرخ که متعلق به ایالت راجستان هند ( جیپور ) است ساخته شده است و دور تا دور آن سوره یاسین با سنگ به طرز زیبایی حکاکی شده است . از این بنا بیشتر به عنوان دیده بانی و یا اعلام احکام دولتی و اعلام اذان.

استفاده می شده است . در این مجموعه مقبره ها و حجره ها و رواق های بسیار زیبایی وجود دارد که انسان را به یاد دوران اوج شکوفایی تمدن اسلامی می اندازد . معماری های بکار رفته در این بنا شباهت های زیادی به معماری اسلامی اندلس دارد . البته لازم به توضیح است که خود ورودی منار بسته است و امکان بالا رفتن از آن وجود ندارد .

مجموعه عکس های مربوط به قطب منار

پس از بازدید حدودا یک ساعته از این مجموعه سوار اتوبوس شدیم و برای صرف نهار به طرف رستوران مک دونالد حرکت کردیم و در راه صرافی سیاری که از دوستان تور لیدر بود وارد اتوبوس شد و هرکسی که مایل بود اقدام به تبدیل دلار به روپیه با نرخ هر ۱۰۰ دلار ۵۴۰۰ روپیه کرد و پس از نیم ساعت به یک رستوران مک دونالد که بسیار شلوغ بود و به زحمت جایی برای نشستن بود رسیدیم و تور لیدر ناهار رایگان را که به عهده تور بود و عبارت بود از ساندویچ مرغ با سیب زمینی و نوشابه سفارش داد .

* لازم به توضیح است که به دلیل مقدس بودن حیوانات نزد هندوها و گیاه خوار بودن آنها تمام گوشتهایی که در هند وجود دارد توسط مسلمانان و به طریق ذبح اسلامی ذبح می شود و برای کسانی که به این موارد حساس هستند جای نگرانی نیست .

پس صرف ناهار که حدودا یک ساعت به طول کشید سوار اتوبوس شدیم و به سمت هتل ها به راه افتادیم . در اتوبوس ما افراد در دو هتل مستقر بودند که فاصله آنها از هم حدود ۱۰ دقیقه بود . پس از رساندن یک گروه از همسفران به هتل محل اقامتشان به سمت هتل کانتری این که محل اقامت ما بود حرکت کردیم . در مورد هتل کانتری این ذکر این نکته لازم است که این هتل از مجموعه هتل های زنجیره ای کانتری این سوئیت می باشد که در سرتاسر دنیا شعبه دارد و در خود دهلی نیز شعبه دیگری دارد.

و جزء هتل هایی است که فقط غذاهای گیاهی در آن ارائه می شود . محل استقرار هتل در منطقه قاضی آباد دهلی می باشد که منطقه ای پر سرو صدا و دور از آثار گردشگری دهلی است و با توجه به عادت هندی ها در بوق زدن مدام هنگام رانندگی ، اتاق های رو به خیابان بسیار پر سرو صدا می باشد .

 

هتل کانتری این دهلی

هنگام ورود به هتل با آبمیوه های سنتی از ما پذیرایی شد و اتاق ها از قبل آماده شده بود و به سرعت به اتاق ها راهنمایی شدیم . * با توجه به بمب گذاری های انجام شده در هند اکثر مکان های عمومی و هتل ها و رستوران ها دارای گیت های بازرسی می باشند که البته تا حدودی فرمالیته می باشد ( این مورد مخصوص ایرانی ها نیست و با همه در این مورد برخورد یکسانی دارند ).

پس از دوش گرفتن و کمی استراحت بعد از غروب آفتاب برای دیدن اطراف هتل از آن خارج شدیم . در اطراف هتل به دلیل قرار گرفتن در منطقه صنعتی جز یک پاساژ جای خاصی برای دیدن نبود و بعد از نیم ساعت گشتن برای خوردن شام به هتل برگشتیم .

به دلیل گیاهی بودن رستوران هتل از رسپشن هتل تقاضای مقداری نان کردیم تا با کنسرو هایی که همراه خود آورده بودیم شام بخوریم که بعد از چند دقیقه پیش خدمت هتل ۴ قطعه نان تست به همراه یک فاکتور ۴۵ هزار تومانی برای ما آورد و عملا ما را نقره داغ کرد .

* توصیه جدی اینکه حتما با خود از ایران غذای کنسروی و نان ببرید که پشیمان نخواهید شد . چون غذاهای آنجا زیاد با مزاج ما ایرانی ها سازگار نیست و در هند چیزی به عنوان نان که ما می شناسیم برای فروش در مغازه ها وجود ندارد .
* حتی الامکان از مینی بار داخل هتل استفاده نکنید چون بسیار گران است . صبح روز دوم ساعت ۷:۳۰ جهت خوردن صبحانه به سالن صبحانه خوری رفتیم . غذاهای متنوعی که اکثرا گرم بودند برای صبحانه روی میز چیده شده بود که در مجموع می توانست انواع سلایق مختلف را راضی کند .

پس از صرف صبحانه برای گشت شهری سوار بر اتوبوس شدیم و به سمت مقبره گاندی حرکت کردیم .

مقبره نمادین گاندی در یک مجموعه سر سبز و خوش آب و هوا قرار دارد که پس از پارک کردن خودرو باید حدود ۱۰ دقیقه پیاده روی کنیم تا به محل مقبره برسیم . در ورودی مقبره باید کفش های خود را در بیاوریم و در آنجا دو نوع کفش داری وجود دارد که یکی رایگان است و کسی مراقب کفشها نیست و کفش داری دیگر ۱۰ روپیه بابت نگهداری کفشها می گیرد .

بعد از عبور از یک راهرو به ورودی مقبره می رسیم که یگ فضای چمن شده بزرگ به اندازه زمین فوتبال است و دانش آموزان با لباسهای رنگارنگ برای بازدید از مقبره در قسمت های مختلف آن روی زمین نشسته بودند و به حرف های مربیان خود در مورد گاندی گوش می دادند .

 

مقبره گاندی

پس از گشت و گذار حدود ۱ ساعته به پارکینگ اتوبوس ها برگشتیم و سوار بر اتوبوس ها به سمت دروازه هند حرکت کردیم . دروازه هند بنایی است که برای یادبود سربازان کشته شده در جنگ بنا شده و از نظر ظاهری شباهت بسیاری به دروازه آزادی پاریس دارد و ورود به آن برای عموم ممنوع است و فقط صبح ها و شب ها یک یگان نظامی ارتش برای ادای احترام به آنجا می آیند و مراسم خاصی را برگزار می کنند . در زیر این بنا مقبره ای قرار دارد که به احترام سربازان کشته شده در جنگ مشعلی روشن است. روبه روی بنا پارکی قرار دارد که معمولا در ایام تعطیل محل جمع شدن و تفریح اهالی دهلی می باشد .

 

دروازه هند

پس از بازدید از بنای دروازه هند به سمت پارلمان هند حرکت کردیم و پس از عبور از خیابان های اعیان نشین دهلی به پارلمان هند رسیدیم که ساختمانی زیبا و بزرگ بود که به دلیل مسائل امنیتی امکان ورود و تصویر برداری مطلوب از آن میسر نبود .

پارلمان هند

بعد از بازدید برای صرف ناهار به یکی از مراکز خرید محلی دهلی رفتیم و در یکی از رستوران های آنجا ناهار چیکن تندوری که از غذاهای سنتی هند است سفارش دادیم که طعم تند اما لذت بخشی داشت و به پول ما حدود ۳۵ هزار تومان شد .

پس از صرف ناهار و گشتی کوتاه در بازار سوار اتوبوس شدیم و برای استراحت به هتل بازگشتیم . پس از استراحتی حدودا ۲ ساعته ساعت ۱۵ برای بازدید از معبد اکشاردهام که بزرگترین معبد هندوهای جهان می باشد سوار بر اتوبوس شده و به سمت معبد حرکت کردیم . به دلیل اینکه ورود دوربین ، و موبایل و هرگونه لوازم اضافی به معبد ممنوع است و کنترل های شدیدی در این مورد انجام می گیرد بهتر است که وسایل اضافی خود را در هتل بگذاریم تا احیانا دچار دردسر نشویم .

و اما معبد زیبای اکشاردهام که قدمتی حدودا ۱۵ ساله دارد و به جهت بزرگداشت آخرین خدای هندوها سوامی نارای که قدمتی حدودا ۲۰۰ ساله دارد از سفال و سنگ سرخ ساخته شده است .

بعد از عبور از گیت بازرسی معبد وارد محوطه اصلی معبد می شویم که در قسمت های مختلف برنامه ها و تورهای مختلفی ارائه می شود که هزینه آنها در همان پکیج ۱۱۰ دلاری منظور شده است و تمام این برنامه ها مربوط به دوران کودکی تا رسیدن به مقام خدایی سوامی نارای می باشد که در قالب نمایش های سه بعدی و با روبات های انسان نمای بسیار طبیعی و گران قیمت اجرا می شود و در قسمتی نیز فیلمی در یک سینمای بزرگ نمایش داده می شود که مربوط به زندگی سوامی نارای می باشد که بسیار کسل کننده بود . بعد از آن بر روی یک رودخانه مصنوعی سوار بر قایقی می شویم که سیر تحول مردم هند از گذشته تا به حال را نشان می دهد و به گونه ای موزه مردم شناسی می باشد .

در یک قسمت از معبد عکاسانی قرار دارند که در یک زاویه منحصر به فرد اقدام به گرفتن عکس با معبد از متقاضیان می نمایند که بسته به سایز عکس قیمت آن از ۲۰ روپیه به بالاست و پس از اتمام مراسم در هنگام خروج از معبد با ارائه رسید عکس ها را از عکاسی معبد دریافت میکنیم پس از اتمام این برنامه وارد صحن داخلی معبد می شویم که مجسمه های بزرگ سوامی نارای از طلای ۲۴ عیار ساخته شده است و راهبان بودایی در آن مشغول عبادت می باشند و داخل آن با سنگ مرمر بسیار سفید و مرغوبی ترئین شده است .

تقریبا نزدیک غروب آفتاب بود که همه در یک قسمت از معبد جمع شدند و آماده برنامه رقص نور با فواره ها می شوند که این برنامه حدود نیم ساعت به طول می کشد .

پس از حدود 5 ساعت برنامه بازدید از معبد به پایان می رسد و همگی به سمت در خروجی معبد حرکت می کنیم و در آنجا کسانی که عکس انداخته اند عکسهای خود را می گیرند .

معبد آکشاردهام ( عکس ها تزئینی می باشد )

نکته قابل توجه اینکه در نزدیکی درب خروجی کافی شاپی قرار دارد که بستنی های میوه ای خوشمزه ای با قیمت های مناسب ( ۱۵ روپیه به بالا ) می دهد که ما تور لیدر را تو رودربایستی قرار دادیم و برای همه ما با هزینه خودش بستنی خرید .

پس از خوردن بستنی ها سوار اتوبوس شدیم و به سمت هتل حرکت کردیم و یک روز فشرده به پایان رسید تا فردا آماده رفتن به شهر صورتی ( جیپور ) شویم . صبح روز سوم بعد از خوردن صبحانه در لابی هتل جمع شدیم و پس از تسویه با هتل و گرفتن پاسپورت ها ساعت ۱۰ سوار اتوبوس شدیم و به سمت جیپور حرکت کردیم . مسیر تقریبا ۲۴۰ کیلومتری دهلی به جیپور به دلیل خرابی راهها و توقف های بین راهی تقریبا بین ۶ تا ۷ ساعت طول می کشد . اتوبوس از داخل شهر دهلی می گذشت و ما نقاط دیدنی دهلی را که موفق به دیدن آنها نشده بودیم از داخل اتوبوس می دیدیم که از آن جمله قلعه بسیار زیبا و دیدنی سرخ دهلی که به دلیل خرابی قسمت های مختلف آن و در دست تعمیر بودن آن امکان بازدید از آن میسر نشد .

در خروجی شهر دهلی و ورودی به استان راجستان آسمان خراش های مدرنی وجود دارد به به عنوان مرکز تجارت جهانی دهلی معروف است و معتبرترین شرکت های چند ملیتی و برند های معروف در این منطقه دارای دفتر و فروشگاه می باشند و فضای آن به کلی با سایر نقاط شهر متفاوت است . حوالی ظهر با موافقت همسفران در یک رستوران مک دونالد توقف کردیم .

بین راه دهلی به جیپور

پس از خریدن ناهار برای صرفه جویی در زمان غذا را در داخل اتوبوس خوردیم و اتوبوس راههای باریک و خطرناک را به سمت جیپور طی می کرد . * لازم به توضیح است که رانندگان هندی بسیار خطرناک و ناایمن رانندگی می کنند و ما این مورد را چندین بار به تور لیدر متذکر شدیم اما راننده توجهی با این موضوع نمی کرد و در همان زمان حضور ما در هند چندین اتوبوس توریستی در محدوده مثلث طلایی دچار سانحه شده و تعدادی توریست فوت کردند به همین دلیل این منطقه به مثلث مرگ معروف شده است .

حوالی عصر بود که در نزدیکی شهر جیپور برای استراحت در یک متل بین راهی توقف کردیم و در فضای سبز و آرام آن به استراحت و نوشیدن چای پرداختیم و بعد از نیم ساعت استراحت مجددا سوار اتوبوس شده و به سمت جیپور حرکت کردیم .

در نزدیکی شهر اولین چیزی که سمت راست جاده نگاهها را به خود متوجه می کند قلعه بزرگ و باشکوه آمر است که دیواره های آن مانند دیوار چین بر روی کوههای اطراف شهر کشیده شده است که قسمت عمده قلعه خراب شده و یا به دلیل مسائل مختلف امکان بازدید از آن وجود ندارد و فقط بخش کوچکی از قلعه برای بازدید عموم آزاد است . در ورودی شهر دو مکان مهم وجود که روبه روی هم قرار دارند یکی جل محل ( کاخ آب ) و دیگری بازار جواهرات جیپور است .

بازار جواهرات جیپور بازاری محلی و دو طبقه است که در آن بنا به گفته تورلیدر ، جواهرات آن همه اصل می باشد و دارای گارانتی است و در آنجا مغازه های فروش ساری و و صنایع دستی هند نیز موجود بود که طبق قرارداد تورها جز بازدید های اجباری می باشد . بعد از گشت و گذار در بازار با توجه به قیمت های بسیار بالای آن عملا امکان خرید در آن وجود نداشت و ما از بازار خارج شدیم .

روبه روی بازار اهالی محلی شتر های خود را برای سواری اجاره می دادند و ما نیز وسوسه شدیم تا شتر سواری را تجربه کنیم و با یکی از آنها در مورد قیمت شروع به مذاکره کردیم که با پیشنهاد ۱۰۰۰ روپیه ای مواجه شدیم که پس از چانه زنی بر سر ۱۵۰ روپیه توافق کردیم . لازم به ذکر است که در هند در تمام موارد می توان تا ۸۰% درصد قیمت چانه زد مگر در مورد جواهرات اصل و اجناس برند که قیمت ثابت و مشخصی دارد .

شتر سواری ۱۰ دقیقه طول کشید و تجربه جالبی بود و بعد از پیاده شدن از شتر به طرف جل محل ( کاخ آب ) که روبه روی بازار بود رفتیم . کاخ آب بنایی است در میان دریاچه ای که در ورودی شهر جیپور واقع شده است و بنای بسیار زیبا و منحصر به فردی است که معمولا برخی جشنها را در آن برگزار میکنند و برای وارد شدن به آن حتما باید با قایق به طرف آن رفت و راه خشکی ندارد ولی متاسفانه به دلیل تعمیرات امکان بازدید از آن میسر نشد و ما مجبور شدیم از خشکی و زوم کردن دوربین بنا را مشاهده کنیم و با لباسهای محلی که آنجا برای فروش گذاشته بودند عکس گرفتیم .

 

جل محل ( کاخ آب )

پس از حدود یک ساعت توقف سوار اتوبوس شده و وارد شهر شدیم و با منظره های غیر قابل باوری روبه رو شدیم . در ورودی شهر مناطق کپر نشینی وجود داشت که مردم در آن با فلاکت اسف باری زندگی می کردند و کپر هایشان در میان انبوهی از زباله تقریبا مدفون شده بود و بوی تعفن و فاضلاب نفس انسان را به شماره می انداخت و مناظری را مشاهده کردیم که غیر قابل توصیف است و با این وجود به این زندگی راضی بودند و این مناظر تقریبا در ورودی آگرا هم مشاهده می شد در این هنگام به یاد جمله گاندی افتادم که گفته بود :

" درد من تنهایی نیست ، بلکه مرگ ملتی است که گدایی را قناعت ، بی عرضه گی را صبر ، و با تبسمی بر لب این حماقت را حکمت خداوند می دانند " . بگذریم ، پس از عبور از این مناطق وارد بخش های مرکزی شهر شدیم که وضعیت بهتری داشت اما در کل شهر بافت سنتی تری نسبت به دهلی داشت و همراهان ما در دو هتل وستا و کلارک آمر مستقر بودند که فاصله این دو هتل از هم حدود ۴۵ دقیقه بود و این موضوع خیلی ما را اذیت می کرد حدود ساعت ۹ شب به هتل کلارک آمر رسیدیم که به سرعت چک این شدیم و چون خیلی خسته بودیم سریع دوش گرفتیم و خوابیدیم تا برای یک روز فشرده دیگر آماده شویم .

در مورد هتل کلارک آمر لازم به ذکر است که این هتل در زمان تاسیس جزء هتل های ممتاز جیپور بوده که دارای زمین های متعدد تنیس ، گلف ، باغ پرورش گل و امکانات متعدد دیگری بوده و حتی میزبان دالایی لاما در هنگام سفر به جیپور بوده است اما به مرور این امکانات بلا استفاده شده و فقط در حد یک هتل 5 ستاره معمولی و قدیمی است البته محوطه و ورودی هتل بسیار زیبا گل کاری و درخت کاری شده است و نکته دیگر اینکه سرویس های بهداشتی هتل فاقد شلنگ آب می باشد ( یا لااقل اتاق هایی که ما در آن ساکن بودیم ) که این برای مخصوصا ایرانیها معضلی محسوب می شود .

 

هتل کلارک آمرز

صبح روز بعد ساعت ۵:۳۰ صبح از خواب بیدار شدیم و برای صرف صبحانه به رستوران هتل رفتیم . صبحانه هتل به نسبت هتل کانتری این محدود تر بود و تنها مورد جالب آشپزی بود که در حضور مسافران غذای محلی شبیه خاگینه درست می کرد.

پس از صرف صبحانه به توصیه تور لیدر که گفته بود به علت شلوغی قلعه آمر صبح زود برای بازدید آنجا حرکت کنیم ساعت ۶:۳۰ دقیقه به سمت قلعه آمر حرکت کردیم و حدودا ساعت ۷ به ورودی قلعه رسیدیم . با اینکه صبح زود بود ولی توریست های زیادی برای ورود به قلعه در صف سوار شدن به فیل ها بودند و با اینکه فیل های زیادی آنجا بودند ما حدودا نیم ساعتی در صف بودیم تا نوبت سوار شدن ما به فیل رسید .
* هنگام انتظار در صف با هجوم دست فروشان بسیاری مواجه می شوید که انواع صنایع دستی را برای فروش ارائه می کردند و جالب اینکه بیشتر اطراف توریست های ایرانی جمع می شوند و به راحتی فارسی صحبت می کنند . توجه داشته باشید که قیمت های اعلام شده توسط آنها بسیار بالاست و می توانید تا ۸۰% چانه بزنید به عنوان نمونه کاسهای برنجی را در پایین قلعه 3 تا ۱۰۰۰ روپیه می دادند و ما در داخل قلعه ۱۲ تا را ۱۰۰۰ روپیه خریدیم .

هنگام سوار شدن بر فیل عکاسی نشسته که از شما عکس می گیرد و هنگام برگشتن از قلعه به شما آن عکس ها را می فروشد اما می توانید برای اینکه در طول مسیر عکس داشته باشید با نفر قبل و یا بعد خود هماهنگ کنید و دوربین های خود را عوض کنید و در طول مسیر از یکدیگر عکس های جالبی بگیرید . مسیر حرکت فیل ها به سمت قلعه حدودا ۱۰ دقیق ای طول می کشد که جالب و پر هیجان است و برخی فیل های بازیگوش مسافران جلویی خود را با آب در خرطوم خود خیس می کنند . توجه کنید که فیل بان ها معمولا تقاضای انعام می کنند که به توصیه تور لیدر ما انعامی پرداخت نکردیم .

فیل سواری در قلعه آمر

 

نویسنده : حسین مومن دوست