سفر به سرزمین کاخ ها و کوخ ها، هندوستان

 

سفر به سرزمین کاخ ها و کوخ ها ( هند)

سفر ما در تاریخ 11/11/92 با هواپیمایی ماهان و با یک ساعت و نیم تاخیر در ساعت 5 صبح به سمت فرودگاه ایندیرا گاندی دهلی آغاز شد و طبق برنامه تور قرار بر بازدید از مثلث طلایی هند شامل شهرهای دهلی، آگرا و جیپور بود. در همین ابتدا باید متذکر بشم که با توجه به کثیفی بیش از حد هند مخصوصاً استشمام بوها و رویت منظر نامتعارف اگر نام مثلث طلایی اندکی تغییر میکرد قطعاً با مسما تر میبود. بگذریم با توجه به سفرنامه هایی که قبل از سفر مطالعه کرده بودم و با توجه به اینکه اکثر تورهای ایرانی در هند توسط آژانس Go India مدیریت میشه پس سعی میکنم حد اکثر تلاشم رو انجام بدم تا از تکرار دوری کنم . اما نکته ای که در خیلی از سفرنامه ها خوندم و در هند به اون رسیدم این هست که اگر علاقمند به دیدن آثار تاریخی هستید به هند سفر کنید در غیر اینصورت کلاً هندوستان جهت گذراندن تعطیلات و استراحت و تفریح جای مناسبی نیست.

جمعه 11/11/92

با توجه به اختلاف دو ساعته هند با ایران پس از نزدیک به 4 ساعت پرواز در ساعت 11 به وقت محلی به فرودگاه ایندیرا گاندی دهلی رسیدیم و پس از ارایه پاسپورت و فرم کامل شده اداره مهاجرت هندوستان که در پرواز از طریق مهمانداران در اختیار ما قرار گرفته بود و انجام مراحل ورود و تحویل وسایل به سمت خروجی و لیدر مربوط به شرکت Go India راهنمایی شدیم.

تاج

راهنمای تور ما جوانی 27 ساله و طبق گفته خودش دانشجوی دکترای جغرافیا بود و فارسی رو هم بسیار خوب و بامزه صحبت میکرد ، سوار اتوبوس شدیم و از طرف شرکت گلهایی رو به نشانه خوشامد به گردن ما انداختند و به قول تاج : "اونها خواست که ما از دست مردم هندوستان خوشحال شد ". اتوبوس شروع به حرکت کرد و چون زمان ورود به هتل ساعت 2بعدازظهر بود قرار شد که ابتدا به منار قطب بریم

منار قطب

قطب منار یکی از بناهای تاریخی شهر دهلی است که می توان آن را نمونه بارز معماری هندو _ اسلامی دانست. این بنا در کنار مسجد قوه الاسلام در جنوب شهر دهلی و بر روی خرابه‌های تعداد زیادی از معابد مربوط به آئین جینیسم ساخته شده است. این منار بزرگ در سال ۱۱۹۳ میلادی به دستور قطب الدین آیبک شاه تورانی نژاد هندوستان به تقلید از "مناره ی جم " افغانستان، در دهلی برپا شد.ارتفاع این منار عظیم ۵/۷۲ متر است که ۳۹۹ پله دارد و تزئینات روی این منار بی نظیر است.این بنا از سنگ ساخته شده و جزو اولین بناهای عظیم هند و از نمونه‌های بارز معماری هندو-اسلامی است.

در صحن اصلی مسجد ستون فولادی بزرگی مربوط به قرن پنجم میلادی وجود دارد که عامه، حلقه کردن دست از پشت، دور این ستون را خوش یمن می‌دانند.قطب منار یکی از اولین و برجسته‌ترین نمونه‌های معماری هندو _ اسلامی است که همراه با چندین سازه باستانی و قرون‌وسطایی و خرابهٔ دیگر «مجموعهٔ قُطُب» را در دهلی تشکیل می‌دهد که این بنا در حال حاضر در نزدیکی ایستگاه مترو در شهر دهلی نو قرار دارد.گفتنی است. پیش از این، امکان بازدید از داخل منار بود ولی اکنون پس از چند خودکشی، ورود به داخل منار و بالارفتن از آن برای عموم ممنوع شده است.

از اونجا تاج مارو به مک دونالد برد و در اونجا هم دولارهای مسافران رو به روپیه تبدیل کرد البته به نرخ هر 100 دولار 6000 روپیه و در ضمن هم گفت که اگر از بیرون دولار چنج کنید خطرناک هست و ممکنه بهتون قیمت بیشتری بدن اما تقلبی هستند و چند سال زندان داره ، در هر حال یک بانک اون نزدیک بود که من بعد از خوردن نهار تا اتمام غذای همسفران به همراه بانو اونجا رفتیم و هر 100 دولار 6320 روپیه گرفتیم ، در خروج از بانک تاج ما رو دید و بهش قیمت تبدیل رو گفتیم که اون هم پیچوند و مارو به سمت اتوبوس راهنمایی کرد. فقط این روبگم که جهت تبدیل در بانک باید کپی گذرنامه همراهتون باشه که من از ایران برده بودم. به سمت هتل راه افتادیم.

هتل کانتری این Country Inn Hotel

هتل کانتری این در حاشیه شهر دهلی هست و کلیه غذاهای هتل مخصوص افراد گیاه خوار ( Veg ) هست، هتل بدی نیست اما به نظر من با پارتی بازی هم نمیتونه یه هتل 5 ستاره باشه از نکات خوبش نزدیکی به مترو و چند فروشگاه هست و اینکه اونجا هر شب عروسی هست و میتونین با رسومات مردم هند در عروسیشون آشنا بشید.

Check in کردیم و تاج گفت همه مسافرها نفری 120دولار بابت تورها باید بدن بعد از کلی اعتراض همسفران نسبت به اینکه تورها رایگان هست و اونها هم استدلالشون این بود که این هزینه ورودیه مکانها هست و چیزی تو جیب شون نمیره این بود که همه قانع شدن و پول رو پرداخت کردن به غیر از ما، من از تو سایت به تاج نشون دادم که کلی از تورهاشون که هزینه ورودی بابتش میگیرند اصولاً رایگان هست و اگر اینطور باشه من از تور جدا میشم و خودم میرم خلاصه تاج تلفنی با شرکتشون تماس گرفت و خلاصه ما تونستیم با تخفیفی چند ده درصدی و خوب تورها رو بگیریم .

زمانی که همه تو لابی بودن تاج گفت که هند خطرناک هست و کسی از هتل خارج نشه والبته من این رو از قبل خونده بودم که کلاً تورها دوست ندارن شما بیرون برید تا از قیمتها و مسایل دیگه سر در بیارید، ما که وسایل رو به محض اینکه گذاشتیم لباس عوض کردیم با توجه به نقشه با یه توک توک به پاسیفیک مال رفتیم و تا ساعت نزدیک 10 اونجا بودیم ، کمی خرید کردیم و از اونجا مستقیم به رستوران هتل رفتیم چشمتون روز بد نبینه دریغ از یک تیکه گوشت همش یا دال بود یا لوبیا وسبزیجات و از این چیزها بعد از مدتی بانو با کلی جستجو به همراه چند تیکه پیتزای سبزیجات پیروزمندانه برگشت و باعث شد که چیزی قابل خوردن برای شام پیدا کنیم

شنبه 12/11/92

صبح به سمت مقبره گاندی به راه افتادیم

مقبره ماهاتما گاندی یا (Raj ghat)

مهانداس کارامچاند گاندی که هندیها از او با "بابو و یا بابوجی " به معنی پدر هم یاد میکنند ( زاده: ۲ اکتبر ۱۸۶۹ - درگذشت: ۳۰ ژانویه ۱۹۴۸) (۱۰ مهر ۱۲۴۸-۹ بهمن ۱۳۲۶) رهبر سیاسی و معنوی هندی‌ها بود که ملت هند را در راه آزادی از استعمار امپراتوری بریتانیا رهبری کرد. او در طول زندگیش استفاده از هر نوع ترور و خشونت برای رسیدن به مقاصد را رد می‌کرد.ساده زیستی و صلح دوستی دو مشخصه اصلی گاندی است که به دنیا معرفی شده است. معمار مقبره او در دهلی نیز به این دو اصل پایدار بوده و مقبره وامدار این دو ایده است. معماری مدرن یادمان ، در عین سادگی بیش از حد، نشانگر خلاقیت طراح و شناخت او از پروژه می‌باشد. مقبره (Rajghat) در محلی واقع شده است که در سال 1948 جسد گاندی به خاکستر تبدیل گشت. سکوی مرمر سیاه و ساده قبر گاندی در مرکز چمنزاری آرام واقع شده است. تنها تزیین مقبره، شمع‌های کوچک متحرکی هستند که در اطراف آن قرار گرفته‌اند.دیدن دانش آموزانی که روزانه برای ادای احترام به اونجا میان برای ما جالب بود.

سپس به معبد بیزلا یا سوامین در دهلی نو رفتیم بعد از سوار شدن به کاخ ریاست جمهوری

و دروازه هند یا India Gate رفتیم، هرچه مسافرها اصرار کردند که پیاده بشن تاج گفت اینجا برای توریستها ممنوع هست و اجازه نمیدن به علت ناامنی کسی پیاده بشه و اگر توریستی در این محل باشه توسط پلیس دستگیر میشه، من از شب قبل چک کرده بودم چنین چیزی نبود پس به تاج گفتم ما پیاده میشیم هر اتفاقی هم افتاد با مسئولیت خودم خلاصه ما پیاده شدیم و تاج هم کلی از دست ما شاکی بود که نظم تور رو به هم میریزیم و از این حرفها قرار گذاشتیم آکشارداهام همدیگرو ببینیم .

دروازه هند

دروازه هند یا ایندیا گیت (India Gate) بنای یادبود ملی هند است که در قلب دهلی نو پایتخت کشور هندوستان واقع است.این بنای باشکوه با ارتفاع ۴۲ متر توسط سر ادوین لیتینز معمار بریتانیایی طراحی شده و در محوطه‌ای باز و نزدیک به مجموعه زیبای کاخ ریاست جمهوری هند در سال ۱۹۳۱ ساخته شده است. در اصل این بنا به‌عنوان یادبود تمامی جنگ‌های هند شناخته می‌شود و نشان برجسته‌ای است برای یادآوری ۹۰ هزار سرباز هندی ارتش بریتانیا که در جنگ جان خود را از دست داده‌اند. این سربازان در مبارزه برای امپراتوری بریتانیا در هند، و یا بیشتر در جنگ جهانی اول و همچنین در جنگ سوم انگلیس و افغانستان جان باخته‌اند. نام این سربازان بر دیوارهای این بنا حک شده‌است. این بنا از سنگ ماسه قرمز و گرانیت ساخته شده است.

کلی عکس گرفتیم و خبری هم از ممنوعیت توریست نبود، خیلی دیدنی و زیبا بود. از اونجا به مترو رفتیم نقشه مترو دهلی رو از مسئول اونجا گرفتم و به سمت ایستگاه چندی چوک راه افتادیم

بازار چندی چوک

بازار بزرگ چندی چوک (به معنای میدان نقره) که روبه روی قلعه سرخ و در ضلع شمالی مسجد جامع دهلی قرار دارد، توسط جهان آرا بیگم دختر شاه جهان و به دست سازندگان تاج محل ساخته شده و یادآور هنر و تمدن عصر گورکانیان هند است. این بازار سنتی دارای راسته‌های زیادی است که بازار اصلی شهر دهلی (قدیم) را تشکیل می‌دهد.

اونجا تا چشم کار میکرد ساری ( لباس مخصوص زنان هندی ) و پارچه با قیمتهای خیلی مناسب بود، قبل از سفر خیلی شنیده بودم که در هند میشه تخفیفهای خیلی خوبی گرفت اما باورم نمیشد که بشه حتی تا 80 درصد هم در جاهایی تخفیف قیمت رو تغییر داد و خلاصه کلی خرید کردیم و راستش اینقدر گرفتار خرید شدیم که دیگه قید آکشاردهام رو هم زدیم ،

ساعت 8 شب بود که از چندی چوک با مترو به سمت پاسیفیک مال راه افتادیم و مقداری هم در اونجا خرید کردیم و با توک توک به هتل (کانتری) رفتیم. توی رستوران همسفران خرید های مارو دیده بودند و گلایه به تاج میکردند که چرا ما رو چندی چوک نبردی؟ تاج هم به همه میگفت من در جیپور شما رو جایی میبرم که بتونید بهتر خرید کنید و از طرفی کلی هم از ما شاکی بود که شما همه رو شانتاژ میکنید. شام رو مثل دیشب با سالاد و پیتزا سبزیجات سر کردیم و آماده شدیم برای رفتن فردا صبح به آگرا

یکشنبه 13/11/92

فاصله دهلی تا آگرا حدود 200 کیلومتر هست و اتوبوس ها در هند حق رانندگی با سرعت بیشتر از 60 کیلومتر را ندارند.میانگین سنی تور ما هم با توجه به اینکه همگی افراد محترم و دوست داشتنی بودند اما در حد پیشکسوتان بود بطوری که از 32 نفر افراد تور 24 نفرشون بازنشسته بودند و راستش در اولین قدم سفر نقطه مثبتی به حساب نمی اومد، 10 نفر از همسفرانمون همگی از سالهای جوانی باهم عضو یک گروه کوهنوردی بودند و از همدان اومده بودند در بین اونها پیرمرد سرزنده و شاعری بنام آقای رادفرد بود که اوضاع رو که دید بلند شد و گفت دوستان اگه قرار باشه تا آخر سفر همینطور درو دیوار نگاه کنید سفر برای همگی سخت میشه پس بعد از خواندن چند تا از شعرهاش پیشنهاد داد که همه تک تک بلند بشن و خودشون رو معرفی کنن و اگر دوست داشتن کمی در مورد خودشون صحبت کنن،

تو این جمع ما با مهندس مدنی و مهندس توکلی که به همراه همسرانشون به این سفر اومده بودند بیشتر جور شدیم و خلاصه همصحبتی باهاشون برای من و بانو بسیار خوشایند بود، مدتی که گذشت دیدیم هر کاری میکنیم با این سرعت اتوبوس زمان نمیگذره این بود که مسابقه پانتومیم گذاشتیم دوستان در ابتدا حاضر نبودند و میگفتند سنی از ما گذشته و بچه بازی هست بعد از شروع بازی کلی سر شوق اومدند ، با توجه به توقف در بین راه و زمان خارج شدن از شهر چیزی حدود 6 ساعت طول کشید تا به آگرا رسیدیم، و مستقیم به KFC رفتیم راستش اصلاً خوشم نیومد بعد هم تاج برای همه بستنی خرید راستش بستنی اصلاً خوشمزه نبود منم انداختمش تو سطل زباله، تا وقتی برسیم به هتل تاج مدام به من میگفت " تاج ناراحت است تو هدیه تاج انداخت تو سطل آشغال " و کلی سوژه همسفرا شده بودیم،

از اونجا به یک مرکز خرید صنایع دستی رفتیم خیلی گران بود ما که خرید نکردیم اما اینقدر در طول سفر چانه زده بودم و حرفه ای شده بودم که هر کی میخواست خرید کنه ما رو هم میبرد، آقای شهری همسفرمون اومد و گفت یک روتختی میخوایم بگیریم میگه 15000 روپیه اگر میشه بیا صحبت کن کمتر بده کلی شوخی کردیم و رفتیم پیش فروشنده در نهایت 6500روپیه داد بنده خدا جناب شهری از خوشحالی 2 تا خرید در طول مسیر کلی سر به سرش میگذاشتیم، هتل ما هتل کلارک شیراز در آگرا بود ، راستش ما به خیال اینکه میتونیم تو هند سیم کارت بگیریم رومینگ تلفنمون رو فعال نکرده بودیم اونجا که رسیدیم متوجه شدیم که برای توریستها محدودیت هست و بعد از خرید سیم کارت و پر کردن فرم مخصوص یک هفته طول میکشه تا سیمکارت فعال بشه و این یعنی اینکه اصلاً بدرد ما نمیخورد

، نمیدونم چطوری بود که همه همسفرا با خط ایرانشون میتونستن صحبت کنن اما هرچقدر تو تنظیمات گوشیمون رفتیم نشد که نشد پس به محض ورود و Check in یه کارت اینترنت از هتل خریدم چون اونجا اینترنت هتل رایگان نیست 300 روپیه برای 12 ساعت میگرفتن و بالاخره تونستیم بعد از 3 روز با خانواده صحبت کنیم، استراحت کردیم و آماده شدیم برای ساعت 7 شب که بریم شو فرهنگی آگرا که در مورد تاج محل هست،ساعت 7 بود که بسمت محل نمایش براه افتادیم تاج بخت برگشته داشت در باره تاج محل و تاریخش صحبت میکرد که گفت معمارتاج محل هندی بوده مهندس توکلی و همسرشون هم که تمام آهنگها و فیلمهای هندی رو از بر بودن وهم اهل مطالعه ،

گیر دادن به تاج که معمار تاج محل ایرانی هست و تو اطلاعات الکی میدی و کار داشت به جاهای باریک میکشید که تاج کوتاه اومد و قضیه جمع شد.در بدو ورود میگفتن دوربین نمیشه داخل برد البته ما بردیم مشکلی هم پیش نیومد ظاهراً مشکلشون با فلش زدن دوربین هست درحین نمایش که ما رعایت کردیم،

در پایان هم میشد با ماکت تاج محل و بازیگران اون عکس گرفت به قیمت 150 روپیه که البته عکسهای با کیفیتی نبود اما خوب برای یادگاری بد نبود. در راه برگشت به هتل ما خواستیم پیاده بشیم و دوری در شهر بزنیم تاج وقتی دید بقیه مسافرها هم میخوان با ما پیاده بشن گفت از ساعت 9 شب به بعد هر توریستی تو خیابون باشه پلیس اونها رو دستگیر میکنه ما پیاده شدیم چون میدونستم چنین چیزی صحت نداره ولی همسفرهامون ریسک نکردن و نیومدن، گشتی در شهر زدیم و به هتل برگشتیم

دوشنبه 14/11/92

تاج محل

تاج‌ محل از پرآوازه‌ترین بناهای جهان و آرامگاه زیبا و باشکوهی است که در شهر آگرا و در ۲۰۰ کیلومتری جنوب دهلی نو پایتخت هند واقع شده‌است و یکی از عجایب هفتگانه جدید دنیا به‌شمار می‌رود.این بنا به دستور شاه جهان، پنجمین امپراتور گورکانی هند به منظور یادبود همسر ایرانی‌تبارش،بنام ارجمندبانو بیگم مشهور به ممتاز محل که در سال ۱۶۳۱م در سفری جنگی به‌هنگام وضع حمل فوت کرد بنا شده‌است. خود شاه‌جهان نیز بعدتر در همان‌جا به خاک سپرده شد.همانطور که مشخص است، نام این بنا، ایرانی است.

این ساختمان بر پایه مخلوطی از معماری ایرانی، هندی و اسلامی بنا شده‌است و در ساخت آن 20000هنرمند و معمار از نقاط مختلف آسیا به‌خصوص ایران، شبه قاره هند، آسیای میانه و آناتولی شرکت داشته‌اند.آغاز ساخت تاج‌محل سال ۱۶۳۲م (۱۰۴۲ ش) بوده و در سال ۱۶۴۷م (۱۰۵۷ ش) تکمیل شده‌است.احمد لاهوری و برادرش استاد حمید لاهوری (سده یازدهم هجری) سرمعماران ایرانی سازنده تاج محل در هندوستان بوده‌اند. در برخی متون نیز از عیسی خان شیرازی و امانت خان شیرازی طغرانویس، که هر دو ایرانی بوده‌اند نام برده شده‌است، که گویا خوشنویسی کتیبه‌های در و دیوارهای تاج‌محل به امانت خان واگذار شده‌بوده‌است.

در ابتدا سوار ماشینهایی توریستی شدیم که برقی بود ومارا تا درب ورودی که گیتهای سفت و سخت بازرسی بود رساند و پس از بازرسی به سمت تاج محل به راه افتادیم راستش تاج محل خیلی رویایی و باشکوه بود ، عکسهای زیبایی گرفتیم برای من که دیدنش خیلی هیجان انگیز بود. از اونجا هم به سمت قعه آگرا به راه افتادیم

قلعه سرخ آگرا Agra Fort

قلعه سرخ آگرا Agra Fort))

قلعه آگرا یا لال قلعه که همچنین به قلعه سرخ یا حصار سرخ نیز مشهور است؛ در شمال بنای مشهور تاج‌محل، واقع شده‌است. این بنا که قدمت آن به سدهٔ شانزدهم می‌رسد به وسیله اکبر پادشاه بزرگ گورکانی ساخته شده‌است. اکبر در دوره حکومت نسبتاً طولانی خود مرکز حکمرانی را از دهلی به اگرا تغییر داد و این قلعه یا ارگ یکی از ارکان حکومتی او بود..این قلعه مستحکم از سنگ ماسه سرخ رنگ با دیوارهایی به طول ۵/۲ کیلومتر، شهر سلطنتی گورکانیان را در خود جای داده‌است و به همراه تاج محل از جاذبه‌های گردشگری این شهر به‌حساب می‌آید این منطقه شامل تعداد زیادی کاخ افسانه‌ای، از جمله کاخ جهانگیر و خاص محل که توسط شاه جهان ساخته شده‌است و شامل سرسرای تماشاگران مانند دیوان خاص و دو مسجد بسیار زیبا می‌شود.

دیدن منظره تاج محل از بالای قلعه آگرا خالی از لطف نبود بعد از دیدن قلعه آگرا ساعت حدود 2 بعد از ظهر بود که تاج گفت همه سوار اتوبوس بشن تا برای خرید ادویه جات بریم برنامه بعدهم ساعت 7 هست ، موسیقی سنتی هندی، آدرس رو از تاج پرسیدم و با توجه به اینکه تاج از من قطع امید کرده بود و حالا دیگه با هم رفیق هم شده بودیم به من رو کرد و گفت علی آقا شما هر جا میخواهید برید مشکلی نیست هم جوان هستید هم زبان میدونید اما افراد تورتون سنشون بالاست زبان هم بلد نیستن اگر اینها تنها راه بیفتن تو شهر و گم بشن یا براشون مشکلی پیش بیاد برای همه دردسر میشه و سفرتون هم خراب میشه حرفش منطقی بود بهش گفتم حداقل جایی ببرشون قیمتش مناسب باشه بهم گفت مطمئن باش جایی که من میبرمشون نصف قیمت جاهایی هست که تو میری!!!!!!!!!!!!!!!!

یه توک توک گرفتیم و کلی تو آگرا چرخیدیم ، به Sadaar Baazaar رفتیم و ادویه و تمر هندی و از اینجور چیزها خریدیم و ساعت 7 به محل موسیقی زنده رفتیم

وقتی با دوستان قیمتها رو مقایسه میکردیم خیلی اختلاف داشت مثلاً زردچوبه بسته بندی شده مارکدار رو ما 94 روپیه خریده بودیم در حالی که اونها بصورت فله خریده بودند 500 روپیه همسفرا ، تاج رو گرفته بودن که تو مارو جای بد بردی تاج هم اومد پیش من و گلایه که تو باز شر درست کردی ویک سخنرانی انجام داد و گفت که این چیزهایی که علی آقا خریده بدرد نمیخوره و از این حرفها هر چند وقتی نگاهش میکردم خودش خندش میگرفت ، موسیقی زنده که تموم شد به سمت هتل راه افتادیم و جمع کردن وسایل جهت فردا و عظیمت به جیپور .

سه شنبه 15/11/92

روز بعد در حیاط هتل کلارک شیراز منتظر آمدن اتوبوس و تاج بودیم با این تفاوت که حالا دیگه کلی دوست جدید و با تجربه پیدا کرده بودیم، آقای صمد زاده با خنده های معروفش، آقای رادفر با شعرها و بذله گویی هاش، آقای حمیدی و مهندس مدنی و مهندس توکلی که کلی شوخی میکردند و سر به سرمون میگذاشتند که این همه کشور رو ول کردید اومدید با لشکر پیرمردها هم سفر شدین هر چند که واقعاً اینطور نبود و انسانهای محترم ، دوست داشتنی و با تجربه ای بودند که بودن در کنارشون برای ما غنیمت بود،

تاج با اتوبوس اومد و به سمت جیپور راه افتادیم دیگه حالا یخهای همه باز شده بود ما هم خودمون رو با دوستان مسن تر از خودمون هماهنگ کرده بودیم و چیزی که مهر من رو در دلشون بیشتر کرده بود داشتن فایل 50 سال موسیقی ایرانی بود که در لب تاپ داشتم و با شنیدن اون آهنگ ها خاطرات جوانی را یاد میکردند و خلاصه هرجا آرشیو ما کم می آمد مهندس مدنی و همسرشون با تبلت پشتیبانی میکردند و در خواستها اجابت میشد .ساعت 4 بود که به جیپوریا همان شهر صورتی رسیدیم

،جیپور در شمال غربی کشور هند قرار دارد. این شهر در سال 1728 توسط ماهاراجا ساوای سینگ دو، فرمانروای آمبر، بنا شده. جیپور مرکز ایالت راجستان است و به دلیل ساختمان های صورتی رنگ، معروف به شهر صورتی است. صنایع مهم آن فلز و سنگ مرمر است که در مدرسه هنر که در سال 1868 بنا شد آموزش داده می شود. آب‌ و هوای شهر نیمه‌ خشک است و باران‌های موسمی نیز دارد. رایج‌ترین زبان‌ها در شهر هندی و راجستانی هستند .

هتل ما کلارک آمربود، من متوجه نشدم که درهند مبنای دادن ستاره به هتلها به چه صورتی هست ولی واقعاً دارا بودن 5 ستاره برای چنین هتلهایی یک کم بعد از دیدنشون حسابی آدم رو کلافه و شاکی میکنه تازه قیمت اینترنتش برای نیم ساعت 200 روپیه بود که اون هم برای خودش حکایتی داشت. با توجه به اینکه عصر برنامه خاصی نداشتیم با یه توک توک به Big Baazaar و بعد هم W.T.P. Mall که نزدیک کلارک آمر بود رفتیم قیمتهاش خیلی خوب بود مقداری خرید کردیم و در آخر با توجه به اینکه هوا تاریک شده بود و چند تا از همسفرامون رو هم دیدیم تصمیم گرفتیم قدم زنان به سمت هتل بریم، شب عروسی مجللی در محوطه کنار هتل برپا بود که ما از پنجره اتاقمون میدیدم

و البته سنت برخی از همسفران هم این شده بود که ، در تمام طول این سفر شبها درهتلهایی که بودیم مراسم عروسی برپا بود و دوستان هم به بهانه اینکه میخواهند از مراسم عروسی هندیها دیدن کنند به اونجا میرفتند و میزبان هم اونها رو به شام دعوت میکرد و اونها هم پای ثابت عروسیهای این چند شب در دهلی، آگرا و جیپور بودن که بنظرم کار جالبی نمی اومد ولی خب چه میشه کرد.

چهار شنبه 16/11/92

طبق برنامه برای اینکه به شلوغی و ازدهام برای سوار شدن به فیل جهت رفتن به بالای قلعه بر نخوریم ساعت 7 صبح براه افتادیم. در طول مسیراتوبوس در جایی توقف کرد و تاج گفت طبق دستور در ایالت راجستان کلیه اتوبوسهای توریستی باید توسط یک نفر آدم مسلح همراهی بشه و تاج مدام میگفت وقتی این بابا اومد داخل ماشین شادی کنید و براش دست بزنید تا از دست تاج ناراحت نشه خلاصه طرف اومد و کلی هم قیافه گرفته بود و یک عینک و شال گردن هم زده بود، خلاصه تاج هم اشاره داد و برای طرف دست زدن و راه افتادیم در طول سفر یکی از همسفرامون که حسین آقا نام داشت و کلی هم شوخ بود این بابا رو فیلم کرده بود که دل و روده برامون نمونده بود.

قلعه آمبر

قلعه آمبر در 11 کیلومتری شهر جیپور در استان راجستان هند قرار گرفته است. قلعه آمبر در بالای کوه قرار گرفته است و یکی دیگر از دیدنیهای شهر جیپور به شمار میرود. این بنا به سبک معماری هندی-اسلامی ساخته شده و ساخت آن از سال 1600 میلادی شروع شده و درسال 1727 تکمیل شد. نام این قلعه ربطی به رنگ زیبای کهربایی آن ندارد بلکه از شهر آمبر از نام خدای آمبا گرفته شده آمده. این دژ در واقع مانند شهری است نظامی پر از قصر های باشکوه، که بر روی ارتفاعات منطقه بنا شده، درب ورودی قلعه بر روی تپه ای است. می توان بوسیله سوار شدن بر فیلها یا با پای پیاده به آنجا رسید.

سوار فیل شدیم و قبل از ما آقای مدنی و همسرشون راه افتاده بودند از قبل هماهنگ کردیم دوربینهامون رو با هم عوض کنیم تا در طول مسیر از همدیگه عکس بگیریم در طول مسیر هم تعدادی عکاس مدام از ما عکس میگرفتند بانواز فیل سواری میترسید اما تجربه جالبی بود و در همین حین هم تعدادی دستفروش بودند که فیلهای چوبی قشنگی را به قیمت 5 عدد 2500 روپیه میفروختند و پایین پای ما دنبال فیلها می آمدند چند تا از همسفران خریدند ما هم دستگاه چانه زنی رو فعال کردیم نتیجه داد از دور به آقای مدنی گفتم میخوام بخرم شما هم میخواید گفت 2500 روپیه برای 5تا زیاد هست، گفتم آوردم قیمت رو 10 تا 1000 روپیه گفت برای ماهم بگیر خانم مدنی هم میخندید و میگفت گناه دارند بیچاره ها شماها خیلی ظالمید.

به بالای قلعه که رسیدیم دوربین آقای مدنی رو بهشون برگردوندم و دوربین خودمون رو گرفتم عکسهای اونها خوب شده بود ولی آقای مدنی گفت راستش عینک نزدیک بینم رو تو اتوبوس جا گذاشتم نگاه کن ببین عکسها خوب شدن یا نه دیدم خیلی از دور گرفته شده بودن ولی بد هم نبود با جیپ به پایین اومدیم در طول مسیر عکاسها مدام دور ما بودن و برای10 تا عکسی که در طول مسیر گرفته بودن به همراه یه آلبوم 1500 روپیه میخواستن من هم مدام با آقای مدنی شوخی میکردم که

عکسهام رو خراب کردی باید بجاش اینها رو برام بخری اکثر مسافرها خریدند به آقای مدنی گفتم بگذار وقتی اتوبوس میخواست راه بیفته ازشون بخریم قیمت مناسب تری میشه خرید تا 500روپیه اومدند و هنگام راه افتادن اتوبوس عکسها رو با آلبوم خریدیم 100 روپیه ، بانو میخندید و میگفت اینقدر با اینها چونه میزنی که آخر نفرینمون میکنند یه بلایی سرمون میاد. یکی از همسفرها میگفت اینها اینقدر تخفیف میدن که آدم هر چقدر تخفیف میگیره فکر میکنه بهش گرون دادن و میتونسته بیشتر تخفیف بگیره. از قلعه آمبر به سمت جل محل راه افتادیم،

جل محل

جل محل یکی از دیدنیهای هندوستان و جاذبه های گردشگری جیپور در دریاچه ایست که بنای بسیار قدیمی و زیبایی میباشد و قصر یک مهاراجه بوده. جل در زبان هندی یعنی آب و محل یعنی قصر که به آن واترمحل نیز می گویند. کاخ و دریاچه جل محل که به آن دریاچه مان ساگار می گویند در قرن هجدهم میلادی به دستور جی سینگ دوم ساخته شده.

بعد از جل محل به یک مرکز خرید پارچه، ساری و جواهر رفتیم ، قیمتهاش در مقایسه با چندی چوک خیلی گران بود، تاج پیش ما اومد و گفت علی آقا چرا خرید نمیکنید؟ بهش گفتم بی انصاف تو که میگفتی اینجا قیمتهاش خوبه درحالی که اینجا 3 برابر چندی چوک قیمت داره! تاج گفت من با صاحب اینجا صحبت میکنم هر خریدی کردی 60 درصد تخفیف برات حساب کنه پیشنهاد خوبی بود، چند تایی ساری برای سوغات خریدیم که خیلی برامون مناسب در اومد.
از اونجا به سمت هوا محل

و سپس موزه آلبرت هال حرکت کردیم موزه آلبرت هال

این بنا، قدیمی ترین موزه استان راجستان هند و در شهر جیپورهست و در سال ۱۸۸۷ افتتاح شده و مجموعه ای غنی از محصولات هنری همچون نقاشی ها، فرش ها، مجسمه هایی از عاج، سنگ، فلز و همچنین قطعات کریستالی زیبا را در خود جای داده. در این موزه میتوانید موارد زیادی از ابزار و ادوات جنگی گرفته تا آلات موسیقی ،انواع ظروف و زیور آلات ، مجسمه خدایان و مومیایی را پیدا کنید. دیدن مومیایی واقعی برای ما خیلی جالب بود.

آخرین نهار تور رو که KFC بود خوردیم و ساعت تقریباً 3 بود که بسمت جنتر منتر راه افتادیم جنتر منتر

جنتر منتر مجموعه ای از بناهای نجومی است که توسط" ماهاراجا جای سینگ "در سال ۱۷۲۷ ساخته شد. او در کل ۵ مجموعه از این ساختمان ها را در نقاط مختلفی از دهلی و جیپور ساخته که رصدخانه جیپور بزرگترین آنهاست. جنتر به معنی وسیله و منتر به معنی محاسبه است. جنتر منتر، از چهارده ابزار هندسی برای اندازه گیری زمان، پیش بینی کسوف و خسوف، گرفتن ردپای ستارگان در مدارهایشان، تعیین زوال سیاره ها و ... استفاده می کند.

ظهر بود وآفتاب در محیط سرباز جنتر منتر مارو کلافه کرده بود راستش زیاد هم خوشمون نیومد، در حالی که تاج داشت برای همسفران درباره کارکرد وسائل توضیح میداد دستی به نشانه خداحافظی تکان دادم یعنی اینکه ما میریم تاج هم چشمی روی هم گذاشت به معنای تایید و ما باز از تور جدا شدیم و به بازار سنتی جیپور رفتیم که اون هم خالی از لطف نبود، از اونجا هم دوباره به W.T.P. Mall رفتیم و بعد از خوردن شام به هتل برگشتیم جهت آماده شدن و جمع کردن وسائل جهت بازگشت فردا به دهلی.

پنج شنبه 17/11/ 92

ساعت حوالی 4 بعد از ظهر به دهلی رسیدیم در حومه دهلی مرکز خرید DLF بود که همه برند بودند اما قیمتهاش خیلی خوب بود تا ساعت 7 اونجا بودیم و به سمت هتل کانتری به راه افتادیم به هتل که رسیدیم ساعت تقریباً نه و نیم بود شام خوردیم و من مشغول مرتب کردن برگه های چک نویس سفر نامه شدم در حین مطالعه برگه ها مدام به این فکر میکردم که دوستانی که اون رو میخونند شاید با خودشون فکر کنند که من اینقدر روی تخفیف گرفتن تاکید کردم شاید خواستم در لفافه بگم که آدم زرنگی هستم و از این حرفها به همین دلیل بد ندیدم این مورد رو توضیح بدم، راستش چون خودم تمام این اطلاعات و قیمتها رو از طریق خواندن سفرنامه های قبلی که دوستان زحمت نوشتنش رو کشیده بودند به دست آورده بودم بطوریکه حتی یکی از دوستان گفته بود هر قیمتی که بشما در هند پیشنهاد میشه شما از 10 در صد اون شروع به پیشنهاد کنید و با توجه به اینکه شرایط تورهای هند همسان و شبیه به هم هست خواستم دوستان در شرایط مشابه از قیمتهای واقعی مطلع باشند،

در ضمن در سفر هند حتماً با خودتون غذاهای کنسروی همراه داشته باشید و اصلاً فکر نکنید بی کلاس هست چون طعم غذاها و تندی اونها برای خیلی از ما ایرانیها غیر قابل تحمله، در فرودگاه نقشه بصورت رایگان هست ممکنه جاهایی خیلی بدرد بخوره پس یک عدد تهیه کنید، من همیشه در سفرنامه هام این رو تکرار میکنم اگر طریقه استفاده از نقشه، توان حداقلی در صحبت کردن به زبان انگلیسی و استفاده از اینترنت و توانایی پیاده روی طولانی رو ندارید در تحت هر شرایطی استفاده از تورهای داخلی اون کشور با توجه به قیمت بالاتر بهترین گزینه هست.

جمعه 18/11/ 92

ساعت یازده نیم صبح پرواز ما به سمت ایران به هوا پرید،راستش همسفرا همه دمق بودند تو پرواز آقای توکلی میگفت مشکل این تور اینه که همسفرا وقتی با هم جور میشن که آخر تورهست، من هم داشتم به خاطرات این چند روز فکر میکردم ، به شعرهای آقای رادفر، کل کلهای آقای توکلی با تاج ، آقای مدنی دوست داشتنی و شوخیهایی که با آقای شهری از بابت خریدهای زیادشون باهاش میکردم که امیدوارم ناراحت نشده باشن ! ساعت حدود 2 بود که به فرودگاه امام رسیدیم و بازار ردو بدل کردن شماره و روبوسی گرم بود از همسفران خداحافظی و به سمت منزل به راه افتادیم .

ونکته آخر وقتی در فرودگاه تاج داشت از همه خداحافظی میکرد وقتی پیش من اومد گفت علی آقا در طول سفر مدام میگفتی که سفرنامه مینویسی اسم سایتی رو که گفتی فراموش کردم، بهش گفتم: Lastsecond.ir گفت از من در سفرنامه تعریف میکنی ؟ گفتم سعی میکنم حقایق رو بنویسم ، گفت پس بگو چه نمره ای به من میدی؟ گفتم اون رو هم تو سایت ببین!!!

این قسمت رو در جواب سوالهای تاج برای اون مینویسم : تاج عزیز من متوجه شدم که با توجه به شرایط کاری در هند تور لیدر مجبور هست تمام دستورات رو موبه مو اجرا کند و تو مجری تصمیمات شرکتت بودی و حتی از بابت خرید مسافرها در اون مراکز خرید سودی متوجه تو نبود و پول به جیب صاحبان شرکت میرفت و سختی کار تو هم این هست که باید در طول یک هفته با 30 تا 40 نفر آدم دوست بشی ، محبت کنی و در شادی و ناراحتی در کنارشون باشی و در نهایت در فرودگاه با یک خداحافظی عمر این آشناییها تمام بشه و بره.

امروز که چند صباحی از سفرم گذشته و این سفرنامه را مینویسم جز خوبی و همکاری از تو به یاد من و همسرم نمونده خودت همیشه میگفتی " نمره تاج هست بیست " ، در کشور ما رسم هست که اگرشخصی برای شما کاری انجام میده و یا متحمل زحمتی میشه از او قدردانی میکنند، پس ما هم به رسم مردمان کشورمون بابت زحماتی که در طول سفربرای ما و همسفرانمون متحمل شدی از تو تشکر می کنیم و به توبا ارفاق میگوییم " تاج نمره تو هست بیست ". راستی تاج پیام داده بودی که آیا سفرنامه تموم شد و اینکه اسم سایت روهم دوباره فراموش کردی ، برای بار آخر برات مینویسم Lastsecond.ir

نویسنده : علی ساعی نیا