سلام به تمام علاقمندان به سفر و لست سکندی های عزیز، اول از همه میخواهم از صمیم قلب از دست اندکاران سایت مرجع لست سکند تشکر کنم چرا که محلی برای انتقال تجارب سفر فراهم کردند. هدفم از نوشتن سفرنامه ادای دینی هست به سایت لست سکند و تمام سفرنامه نویسانی که از تجربیاتشان برای گذراندن یک سفر لذتبخش استفاده کردم، امید وارم اولین سفرنامه من هم برای دوستانی که قصد سفر به استانبول دارند مفید واقع شود.

برنامه ریزی سفر به استانبول بعد از سفر ماه عسل ما به مشهد در اردیبهشت 92 شروع شد بعد از آن تصمیم گرفتیم پس انداز جداگانه ای برای سفر داشته باشیم (نمیخواستیم هزینه این سفر تاثیری روی پس انداز اصلی ما داشته باشه و ما را از هدف اصلیمان یعنی خانه دار شدن دور کند) یکی از حساب های بانکی ام را به حساب سفر اختصاص دادیم و هر ماه مبلغ بسیار جزیی (5%-10%) از درآمدمان را در این حساب پس انداز می کردیم، مبلغ سه و نیم میلیون تومان را در نظر گرفته بودیم که وقتی پس انداز به این مبلغ رسید سفرمان را شروع کنیم. تصمیم داشتیم زمان سفرمان هم آخر فصل باشد و هم فصل سفر توریست ها نباشد، اردیبهشت و پاییز 94 به خاطر مشغله کاری و امنیت استانبول و ترکیه لغو شد.

اولین تاریخی که می توانستیم برای سفر قطعی کنیم 3 اسفند بود.شرایط سفر را میخواستیم با حداقل هزینه بیشترین تفریح را داشته باشیم، با دیدن مبالغ بالای تور ها از تبریز در آن موقع از سال (از یک میلیون و سیصد به بالا برای هر نفر) و نزدیکی ما به مرز تصمیم گرفتیم از پروازهای داخلی ترکیه استفاده کنیم.پس شروع کردم به زیر و رو کردن سایت های هواپیمایی پگاسوس، آنادولوجت، اطلس جت و ... از شهر های وان، ایغدیر و آغری، بهترین قیمت و شرایط مربوط بود به هواپیمای آنادولوجت از شهر وان، رفت 3 اسفند ساعت 11صبح نفری 90 لیر و برگشت 9 اسفند ساعت 8 صبح نفری 80 لیر، قیمت پایین پرواز برگشت و استفاده کامل از روز و شب و آخر ارزش یک شب هزینه اضافی هتل را داشت. از طریق یکی از دوستان در شهر دوغوبایزید بلیط رفت و برگشت برای دو نفر جمعا 340 لیر تهیه کردیم.

مسیر خوی تا وان از مرز رازی

حالا باید به فکر رزرو هتل می بودیم، انتظار ما از هتل تمیزی و بهداشت، صبحانه متوسط به بالا، قیمت مناسب و مهمتر از همه دسترسی به وسایل حمل و نقل عمومی بود. من از سال 92 تمامی سفرنامه های استانبول و نقد و بررسی هتل ها را از سایت لست سکند مطالعه می کردم و اسم چندین هتل را یادداشت کرده بودم، از سایت Trip Advisor هم این هتل ها را رصد کردم و در آخر سه هتل Alfa (در آکسارای-یوسف پاشا) Ağan (در سیرکه جی) و Evsen (در سیرکه جی) نهایی شد. به هر سه هتل ایمیل زدم و هزینه اقامت برای شش شب و امکان پرداخت مبلغ هنگام چک این رو جویا شدم. هر سه هتل با شرایط پرداخت موافقت و مبالغ 30 ، 35 و 38 دلار رو برای هر شب اقامت اعلام کردند که ما هم هتل آلفا رو انتخاب کردیم و روز و ساعت دقیق ورود رو ایمیل زدیم.

از مدت ها قبل و با استفاده از سایت لست سکند و برنامه های "İstanbul ulaşim"، "Metro istanbul"، "Foursquare" برنامه ریزی کامل و دقیقی برای روزهای سفرمان همراه با اطلاعاتی از تاریخچه جاهایی که قرار بود برویم و مسیرهای رفت و آمد در یک دفترچه تهیه کرده بودم، آنقدر از گوگل مپ (Google map) خیابان ها و مسیر ها را رصد کرده بودم که حتی کوچه پس کوچه های همه جاهایی که قرار بود برویم را میشناختم، البته در هر جا هم سر در گم میشدیم با نقشه گوشی مسیرمان را می یافتیم.

صفحه ای از دفترچه تحقیقات من

موقعیت هتل

برای رفتن به وان نزدیک ترین مسیر به شهر ما "مرند" از طریق شهر "خوی" و مرز "رازی" هست، ساعت کاری این مرز از ساعت 9صبح شروع میشد تا 5 عصر، احتمال اینکه از پرواز جا بمانیم و اصرار یکی از دوستانمان در وان باعث شد یک روز زودتر حرکت کنیم، چند روز قبل هم، ارز تهیه کردیم (3485 تومان دلار و 1240 تومان لیر).

یکشنبه 2اسفند 94

ساعت 9 صبح از مرند با اتومبیل خودمان به سمت خوی حرکت کردیم، ساعت10:30 به ترمینال خوی رسیدیم اتومبیل را در پارکینگ ترمینال پارک کردیم(هزینه هر شبانه روز 2500 تومان) از طریق دفتر شرکت مسافربری سیما سفر خوی برای دو نفر در اتومبیل سواری جا رزرو کردیم هر نفر 50 هزار تومان (تمام اتومبیل های شرکت از نوع تاکسی های بین شهری زرد رنگ و یا دولموش های با پلاک ترکیه هستند که رانندگان بسیار مجرب ایرانی و ترکیه ای دارند) ساعت 11:30 بود ولی هنوز یک نفر جای خالی داشتیم، هزینه آن یک نفر را بین سه نفر تقسیم کردیم برای هر نفر 65 هزار تومان پرداخت کردیم و به سوی وان حرکت کردیم. مسیر 60 کیلومتری از خوی تا مرز رازی بسیار پر پیچ و خم و باریک بود و بیشتر از یک ساعت طول کشید تا به مرز رازی (-Kapiköyکاپی کوی) رسیدیم.

مسیر خوی تا مرز رازی

"پل قطور" یکی از شاهکارهای مهندسی زمان خود (ساخت - 1347)

تشریفات ورود و خروج به راحتی انجام شد و حرکت به سوی وان را در خاک ترکیه ادامه دادیم ولی نه در یک جاده پر پیچ و خم بلکه در یک بزرگ راه عریض و مستقیم بدون کوچکترین دست اندازی. دیگر خبری از کوه های سر به فلک کشیده نبود و یا حداقل از جاده خیلی فاصله داشتند، حتی آب و هوای دو طرف مرز هم با هم تفاوت داشت، در ایران کمتر برفی آن هم روی قله کوه ها دیده میشد ولی اینجا هر دو طرف جاده حداقل یک متر برف جمع شده بود.

زمین های اطراف تماما سفید و پوشیده از برف بود و انعکاس نور خورشید همه جا را پر کرده بود از الماس هایی که از میان انبوه برف ها به ما چشمک می زدند و خوش آمد میگفتند تا رسم مهمان نوازی را به جای آورده باشند. در این مسیر 100 کیلومتری از چندین شهر و روستای کوچک رد شدیم و ساعت 3 به وقت ایران (1:30 به وقت ترکیه) مقابل دفتر سیما سفر در یکی از کوچه های میدان بش یول رسیدیم.

مسیر مرز رازی تا وان

آقای امین (دوستی که آن شب مهمان آنها بودیم) به استقبال ما آمده بود،پس از صرف نهار و استراحت در منزل ایشان به وان گردی رفتیم،آنروز بدلیل بسته بودن جاده منتهی به قلعه وان، فقط توانستیم قلعه را از دور ببینیم، از کنار دریاچه وان گذری کردیم و گشتی در خیابان ها زدیم. سفری در تابستان برای دیدن جاهای دیدنی و جزیره آکدامار شاید خالی از لطف نباشد.

دوشنبه 3 اسفند 94

ساعت 8:30 راهی فرودگاه فریت ملن (Ferit Melen) شدیم، فرودگاهی نسبتا کوچک نزدیک دریاچه وان. چمدانمان را تحویل دادیم و پس از تشکر و خداحافظی از آقای امین به سالن پرواز رفتیم، پرواز به موقع انجام شد، هنگام پرواز موقع گذشتن از بالای هر شهری خلبان اسم شهر را اعلام میکرد. تلفیق شهرهای بزرگ با انبوه برف های روی کوهای اطرافشان مناظر بسیار زیبایی خلق کرده بود.

ساعت 1:10 ظهر در فرودگاه سابیها گوکچن (Sabiha Gökçen) که در قسمت آسیایی استانبول قرار دارد فرود آمدیم (حالا چرا فرودگاه سابیها؟!! چون من فکر میکردم کلیه پرواز های داخلی ترکیه از فرودگاه سابیها و پروازهای بین المللی از فرودگاه آتاتورک (Atatürk) انجام می شود، اما اینگونه نبود و در هر دو فرودگاه هم پرواز داخلی و هم بین المللی انجام می شد. نه من در این باره کامل تحقیق کرده بودم -بر خلاف سایر موارد سفر- نه آژانسی که بلیط تهیه کرده بودیم در این باره راهنمایی کرده بود، البته این هم یک تجربه سفر هست به هر حال اولین سفر خارجی و حتی اولین سفر هوایی ما بود که خدا را شکر از این بابت هم هیچ مشکلی پیش نیامد جز 100 لیر هزینه حمل و نقل بیشتر!! در حالی که ما میتوانستیم پروازمان را از طریق فرودگاه آتاتورک انجام دهیم و با مترو و فقط با 10لیر رفت و آمدمان را انجام دهیم)

از هواپیما پیاده شدیم و بعد از گرفتن چمدان راه خروج از فرودگاه را پیدا کردیم، درست مقابل در خروجی محل ایستگاه اتوبوس های فرودگاه به نام هاواتاش (Havataş) بود که بصورت شبانه روزی مسافران را از فرودگاه ها به چند میدان اصلی شهر می برند و بالعکس. هرچند که از فرودگاه سابیها هزینه رفت و آمد زیاد شده بود ولی در عوض دیدن بخش آسیایی، گذر از روی پل بغاز(بسفر) و دیدن بخش های مسکونی و بدون توریست شهر جذابیت خاص خودش را داشت. سوار اتوبوس میدان تکسیم شدیم با هزینه هر نفر 14 لیر به ایستگاه هاواتاش تکسیم (کمی بالاتر از میدان) رسیدیم. تاکسی گرفتیم و با هزینه 27 لیر (که روز آخر فهمیدیم زیاد گرفته) به هتل رفتیم.

فاصله ایستگاه هاواتاش تا میدان تکسیم

ساعت حرکت هاواتاش از فرودگاه سابیها به میدان تکسیم و بالعکس (از سایت هاواتاش)

ساعت 3:30 به هتل رسیدیم کارکنان بسیار مودب، شوخ طبع و خوش برخورد هتل آلفا مراحل پذیرش را به سرعت انجام و اتاق را تحویل دادند، نهار مختصری از وسایلی که با خود داشتیم خوردیم و از فرط خستگی بیهوش شدیم.

عصر بیرون رفتیم پس از گشت و گذار در اطراف هتل و شناسایی منطقه از یک سوپرمارکت "استانبول کارت" تهیه کردیم به مبلغ 20 لیر که 7لیر قیمت خود کارت بود و 13لیر شارژ کردیم، روز آخر هم کارت را همان جا پس دادیم و 5 لیر گرفتیم. (استانبول کارت نوعی بلیط الکترونیکی برای کاهش هزینه های استفاده از حمل و نقل عمومیست که بدون آن برای هر بار استفاده از مترو، تراموا،فونیکولار و یا اتوبوس باید مبلغ 4لیر پرداخت شود ولی با استانبول کارت برای هر بار استفاده مبلغی بین 2.1 لیر تا 2.5 لیر از شارژ کارت کسر می شود، برای شارژ مجدد کارت هم دستگاه هایی در تمام ایستگاه های تراموا و مترو با استفاده بسیار آسان موجود است)

استانبول کارت و دستگاه شارژ (از اینترنت)

با تراموا به دو ایستگاه بالاتر یعنی لاللی (Laleli) رفتیم، بافت قدیمی و بسیار زیبایی داشت دانشگاه استانبول هم در همین منطقه روبروی ایستگاه ترامواست. خیابانی به موازات خیابان اصلی در لاللی وجود دارد که پر است از مغازه ها و پاساژ های هم عمده و هم خرده فروش با جنس های با کیفیت و قیمت های مناسب، خیابانی بسیار زنده، شلوغ و پر رفت و آمد، همینطور که پیاده محو تماشای شب بودیم به میدان آکسارای رسیدیم و دیگر تا هتل راهی نمانده بود بقیه راه را هم پیاده آمدیم و در یکی از دونر فروشی های یوسف پاشا شام خوردیم (15لیر)

تراموا

نقشه شبکه ریلی استانبول

سه شنبه 4 اسفند 94

طبق برنامه امروز میخواستیم به سه شنبه بازار کادیکوی(درقسمت آسیایی) و مرکز خرید اولیویوم برویم، ساعت 8 صبحانه را در هتل خوردیم و با تراموا به سیرکه جی (Sirkeci) و از آنجا با مترو مارمارای (Marmaray- این مترو طولانی ترین خط مترو ترکیه است که فعلا چند ایستگاه از آن ساخته شده و از طریق تونل 60 متر زیر دریا قسمت آسیایی استانبول را به قسمت اروپایی متصل می کند) به ایستگاه آیریلیک چشمسی (Ayrılık Çeşmesi ) رفتیم، در ایستگاه باید با مترو M4 به ایستگاه اونالان (Ünalan) میرفتیم که آنجا متوجه شدیم محل سه شنبه بازار کادیکوی تغییر کرده و باید یک ایستگاه بالاتر یعنی گوزتپه (Göztepe) پیاده شویم. با بالا آمدن از پله های ایستگاه سه شنبه بازار را در مقابل خود دیدیم.

لباس، کیف، کفش،میوه،سبزی،ماهی،... هر چه بخواهید پیدا میشود با قیمت خیلی مناسب فقط باید کمی بگردید. پلیور بافت زنانه 15لیر،کشمیر مردانه 10لیر،شلوار راحتی 10لیر، تاپ 1.5لیر،انواع حوله 2-3لیر و... تنها ایرادی که داشت این بود که جایی برای نشستن و رفع خستگی نبود حتی یک چهارپایه، همین باعث شد به اصرار همسرم از خیر چهارشنبه بازار فاتح و جمعه بازار فیندیک زاده بگذریم.

سه شنبه بازار کادیکوی

ظهر بود که به طرف اولیویوم (Olivium) حرکت کردیم با مترو M4 به ایستگاه آیریلیک چشمسی و از آنجا با مترو مارمارای به طرف ایستگاه کازلی چشمه (kazlı çeşme) نزدیکترین ایستگاه به مرکز خرید اولیویوم رفتیم، اول از همه خودمان را به فودکورت رساندیم یک منوی دو نفره از مک دونالد انتخاب کردیم (دو نفر 16.5 لیر) تمام اوت لت (Outlet) مارک های معروف ترکیه در این مرکز خرید با تخفیف به فروش میرسند. (اوت لت اجناسی هستند که فصل فروش آنها گذشته و یا تک سایز هستند که گاها سه یا چهار بار تخفیف می خورند) همین اجناس در روزهای سه شنبه با تخفیف بیشتری عرضه میشوند (شلوار جین ماوی 20لیر)

ساعت 9 شب بود که خود را به ایستگاه اتوبوس رساندیم و با اتوبوس کد 93 به یوسف پاشا برگشتیم.

فاصله ایستگاه مترو "کازلی چشمه" تا مرکز خرید اولیویوم

نقشه طبقات مرکز خرید اولیویوم (از اینترنت)

چهارشنبه 5 اسفند 94

در برنامه امروز بازدید از آکواریوم بزرگ استانبول داشتیم، برای رفتن به آکواریوم از برنامه حرکت شاتل ها (سرویس های رایگان) مطلع بودیم ولی چون فصل توریستی نبود تردید داشتیم که در همان ساعت اعلام شده در سلطان احمد سرویس دهی دارند یا نه، رسپشن هتل نیز با ما هم فکر بود، تصمیم گرفتیم خودمان با تراموا و اتوبوس برویم (که من قبل از سفر مسیر رفت و برگشتمان را از روی نقشه و برنامه İstanbul ulaşım که برنامه کد و ایستگاه های اتوبوس استانبول است یادداشت کرده بودم) با تراموا به "امین اونو" (Eminönü) رفتیم، روبروی ایستگاه تراموا کمی بالاتر در ایستگاه اتوبوس سوار اتوبوس کد BN2 شدیم و در ایستگاه İstanbul akvarium پیاده شدیم، میتوانید از راننده بخواهید در ایستگاه مورد نظر به شما اطلاع دهد.

ایستگاه و آکواریوم حدود 5-10 دقیقه پیاده باهم فاصله داشتند، در خیابان هایی به موازات هم که باید از زیر یک پل عبور میکردیم، واقعا پیاده روی در آن هوای بسیار تمیز که گاهاً نم نم باران میزد و مناظری سرسبز و زیبا بسیار لذتبخش بود.

برنامه حرکت شاتل های رایگان آکواریوم

به آکواریوم رسیدیم بلیط تهیه کردیم، آکواریوم و سینما پنج بعدی نفری 57 لیر. هنگام ورود چند دختر خانم عکاس (که مدام هم تکرار میکردند: ایرانی، عکس، مجانی) در مقابل پرده آبی رنگ چند عکس از ما گرفتند. عکاسی در داخل با فلاش ممنوع بود.به داخل رفتیم استخر ماهیان بر اساس دریاها و اقیانوس ها طبقه بندی شده بودند، در مقابل هر کدام هم یک سیستم برای معرفی ماهی ها وجود داشت که تصویر سه بعدی و تمام اطلاعات راجع به هر ماهی را بصورت کامل نشان می داد.چند نفر غواص هم داخل آب در حال غذا دادن به ماهیان بودند.

بعد از آکواریوم به قسمت شبیه سازی شده جنگل های آمازون رسیدیم که گویا درجه هوا و میزان رطوبت همزمان با جنگل های آمازون تغییر می کرد،با انواع حشرات، عقرب، رتیل، مار، قورباغه های زرد و قرمز!، انواع لک لک، پلیکان،اردک و ... مسیر را ادامه دادیم به اتاقی رسیدیم که پر بود از عکس و قاب عکس، مسئول آن قسمت از ما خواست از بین عکسهایی که در قسمت ورودی از ما گرفتند و با فتوشاپ کنار آکواریوم ها و ماهی ها قرار دادند برای خرید انتخاب کنیم که به نظرم عکس هایی که خودمان گرفته بودیم خیلی بهتر از اینها بودند و ارزش هر عکس 25 لیر را نداشتند برای همین از خیرش گذشتیم.

به فروشگاهی رسیدیم که نماد های آکواریوم را میفروختند، پایه و قاب عکس،وسایل دکوری ساخته شده از صدف و گوش ماهی، کشتی های چوبی و... ما هم یک پایه عکس به عنوان یادگاری خریدیم (10لیر) از فروشگاه دو در خروجی وجود داشت یکی به طرف سینمای پنج بعدی و ورودی اصلی و دیگری به مرکز خرید شیک و لوکس فلوریا (Florya). اول به سمت سینما رفتیم، موضوع فیلم بازدید از مکان های تاریخی و دیدنی استانبول بود،برایمان جالب بود. به طرف مرکز خرید رفتیم اکثر مغازه ها مربوط به طراحان معروف ترکیه بود یکی از در های خروجی رو به دریا باز می شد، روی یکی از نیمکت های محوطه نشستیم و از منظره فوق العاده زیبا و آرامش بخش در آن هوای دونفره لذت بردیم.

ساعت 1:30 بود که با شاتل سلطان احمد برگشتیم، از راننده خواهش کردیم ما را در آکسارای پیاده کرد، کمی قدم زدیم و نهار را در سیمیت سارایی (Simit sarayı) پیتزا و دوروم (Dürüm- چیزی مانند لقمه خودمان ولی بزرگتر که با گوشت و سبزیجات و پنیر پر شده بود) خوردیم (22لیر).

برای استراحت به هتل برگشتیم، عصر به مرکز خرید هیستوریا در آکسارای رفتیم که با هتل 10دقیقه پیاده فاصله داشت، به نسبت بقیه پاساژها کوچک ولی جمع و جور بود، تمام مارک هایی که همه جا شعبه دارند اینجا هم هستند. از دفاکتو و ال سی وایکیکی خرید های خوبی انجام دادیم، طبقه زیرزمین شعبه فروشگاه زنجیره ای میگروس بود که از آنجا هم کمی خوراکی و شکلات خریدیم. در کوچه پس کوچه های مسیر برگشت به هتل مغازه های کوچکی بودند که تخفیف خوبی میشد گرفت (شلوار جین مردانه 45لیری را 30 لیر خریدیم)

پنجشنبه 6 اسفند 94

برنامه امروز بازدید از مساجد تاریخی و میدان تکسیم بود. صبح بعد از صبحانه مفصل به طرف مسجد سلطان احمد حرکت کردیم، شب قبل باران نسبتا شدیدی باریده بود و نسیم خنکی می وزید، با تراموا تا ایستگاه سلطان احمد رفتیم، روبروی ایستگاه مسجد کوچک و زیبای فیروز آقا (Firuz ağa) قرار داشت، پشت مسجد محوطه ای بسیار بزرگ با چندین مسجد و موزه در حال معرفی بخشی از تاریخ عثمانی به مردم بودند.

Ayasofya müzesi – Sultan ahmet cami – Topkapı Sarayı – Gülhane parkı – İstanbul cumhuriyyet eğtim müzesi – Türk ve islam müzesi – Yerebatan sarıncı – Tarihi şifa hamamı – Çinli köşk müzesi – ishak paşa cami – istanbul Arkeologi müzesi

اینها فقط بخشی از مکان های تاریخی این منطقه بود. وارد محوطه شدیم چشم انداز بسیار زیبایی از مسجد سلطان احمد خود نمایی میکرد. در مقابل حیاط مسجد، خیابانی عریض به نام "At Meydanı caddesi" وجود داشت که گویا در دوران امپراطوری بیزانس میدان اسب سواری بود. در این خیابان یک چشمه (Alman çeşmesi) و چند ستون سنگی (تماماً از سنگ یکپارچه ساخته شده اند) دیده میشد که از دوران امپراطوری عثمانی به یادگار مانده اند

dikiltaş, yilanlı taş, dikiltaş anıtlari ,hypodrom نام هر یک از این ستون هاست.

جاده "آت میدانی"

داخل حیاط مسجد سلطان احمد شدیم دور تا دور حیاط پوستر هایی نصب شده بودند و توضیحاتی درباره مسجد و تاریخچه آن میدادند، یکی از پوستر ها که نظر مرا به خود جلب کرد شجره نامه 25 پیامبری بود که نامشان در قرآن آمده است، در این شجره نامه نشان داده شده بود که حضرت موسی و حضرت عیسی از نوادگان "لاوی" پسر حضرت یعقوب بوده اند!!

این مسجد در قرن 16 میلادی به دستور سلطان احمد اول ساخته شده به همین علت پس از مرگ وی "مسجد سلطان احمد" نامیدند و در همین محل دفن کردند.این مسجد به عمد در مقابل کلیسای ایاصوفیا ساخته شده است تا معماران مسلمان عثمانی نشان دهند چیزی از اجداد مسیحی خود کم ندارند.

قبل از ورود به مسجد به توریست هایی که پوشش مناسب نداشتند دامن و شال آبی می دادند. داخل مسجد چیزی که در بدو ورود نگاه همه به سمت خود می کشاند چراخ بسیار با عظمتی بود که با ده ها کابل از سقف که ارتفاع زیادی هم داشت (حدود 40 متر) آویزان شده بود،البته نور اصلی مسجد هم از پنجره هایی که دور تا دور هر گنبد وجود داشت تامین میشد. همچنین دیوارهایی با کاشی های دست ساز و نقش و نگار هایی زیبا به همراه آیاتی از قرآن جلوه خاصی به مسجد میداد.

مسجد آبی نام دیگر این محل است که به دلیل استفاده از کاشی هایی با نقش های آبی رنگ در معماری داخلی آن در زمان ساختش بود که اکنون تغییر کرده است و رنگ غالب دیگر آبی نیست. این مسجد شش مناره دارد که هنگام ساخت به علت تقلید از شش مناره مسجد الحرام عده ای به سلطان احمد انتقاد کردند، او نیز در جواب آن ها مناره هفتم را با هزینه خودش برای مسجد الحرام ساخت.

به سمت ایا صوفیا که فاصله چندانی با ما نداشت حرکت کردیم، با نمایی با کاشی های قرمز رنگ در محوطه ای بسیار سرسبز و زیبا (در آن فصل از سال!!). کلیسای ایاصوفیا در قرن ششم میلادی در دوران امپراطوری بیزانس ساخته شد و پس از فتح استانبول، سلطان محمد فاتح دستور داد ایاصوفیا را به مسجد تبدیل کنند، در قرن بیستم هم به دستور آتاتورک این مکان تاریخی به موزه تبدیل شد. بازدید از داخل ایاصوفیا را به سفرهای بعد موکول کردیم و به چندین عکس و بازدید از اطراف آن بسنده کردیم.

کاخ موزه توپکاپی مقصد بعدی ما بود. لذت از هوای بسیار دلپذیر و خنک با فضایی سر سبز و چشم نواز باعث شد تا مسیر برایمان کوتاهتر شود. قبل از ورود به حیاط کاخ بلیط تهیه کردیم(هر نفر 30لیر). عکاسی در داخل موزه ممنوع بود. هر اتاق از کاخ به یک موزه تبدیل شده بود، در اتاق های ابتدایی جواهراتی که شاهان عثمانی از فتوحات و جنگ های خود به غنیمت آورده بودند (از جمله از ایران) به نمایش گذاشته شده بود، شعر و دست نوشته های قدیمی و قرآن های نفیس هم در اتاق های دیگر در معرض دید بودند.

وارد قسمت اصلی کاخ شدیم در داخل ظرف های شیشه ای کوچک که با طلا و جواهر آراسته شده بودند چند تار مو که به ریش پیامبر منسوب بود نگهداری می شد.عصای حضرت موسی، دندان حضرت محمد، لباس حضرت فاطمه از چیز های عجیب دیگری بود که در ادامه دیدیم. لباس حضرت فاطمه با توجه به ابعاد بسیار بزرگ آن واقعی به نظر نمی آمد، به هر حال سعی کردیم باور کنیم.

یکی دیگر از قسمت های جالب موزه اتاقی بود که در آن پنج قرن است بدون توقف و شبانه روزی قرآن خوانده می شود و قاریان هر 2ساعت یک بار جایگزین میشوند،حضور در این اتاق انرژی فوق العاده عجیب و خوبی منتقل می کرد. از کاخ خارج شدیم در حیاط یک ساعت خورشیدی وجود داشت که برایمان خیلی جالب بود (البته هوا ابری بود و نتوانستیم از طرز کارش سر در بیاوریم) در محوطه کاخ که به نظر نمی آمد درخت ها از خواب زمستانی بیدار شده باشند تک درختی با شکوفه های بسیار زیبا و صورتی خود نمایی می کرد.

مقصد بعدی ما میدان تکسیم و جاده استقلال بود، خود را به ایستگاه تراموای گلخانه رساندیم، توصیف زیبایی این خیابان غیر ممکن است، اینجا زیباترین مکانی بود که در استانبول دیده بودم، البته این نظر شخصی من است و این به خاطر انرژی بسیار خوبی بود که از بودن در آن مکان به من منتقل میشد، خودم را وسط یک نقاشی بسیار زیبای کلاسیک حس میکردم، با آنکه نمیخواستم از آنجا دور شوم سوار تراموا شدیم ودر ایستگاه آخر یعنی کاباتاش پیاده شدیم.

از کاباتاش با فونیکولار به میدان تکسیم رفتیم. (فونیکولار یک متروی زیر زمینی با مکانیزمی قدیمی است طرز کارش به این صورت است که یک واگن در بالای شیب و دیگری در پایین شیب قرار دارد هنگام رها کردن واگن بالایی به سمت پایین، واگن پایینی به سمت بالای شیب کشیده میشود و سرعت حرکت این دو بوسیله یک قرقره تنظیم می شود)

گلفروشی های کنار میدان تکسیم اولین جایی بود که ما را به سمت خود کشاند، چندین غرفه گلفروشی که اکثر آنها را خانم ها اداره میکردند و هرکدام در غرفه خودشان مشغول درست کردن تاج سر هایی از گل بودند، فوق العاده زیبا بود. کار بعدی که باید انجام میدادیم گرفتن عکس هایی در پوز های مختلف کنار مجسمه میدان تکسیم بود.

به سمت خیابان استقلال حرکت کردیم، صدای شکممان ما را به انتخاب یک رستوران برای خوردن نهار واداشت، همان اوایل خیابان در رستوران Bydöner اسکندر کباب خوردیم خیلی خوشمزه بود (در زیر لایه های نازک گوشت، نان سرخ شده میچینند و با سس مخصوص و کره آب شده و ماست سرو میکنند.یک و نیم پرس 22لیر)

اکثر مارک های معروف در این خیابان شعبه های بسیار بزرگی دارند (شعبه LCW شش طبقه، شعبه FLO هفت طبقه و...) پاساژها و فروشگاه ها را یکی پس از دیگری زیر و رو کردیم و خرید های مناسبی انجام دادیم. در اواسط خیابان پاساژی سه طبقه و نقلی به نام "Beyoğlu iş merkezi" وجود داشت که کاملا مانند چیزی بود که قبلا در باره اش تحقیق کرده بودم، مغازه هایی که اصلا شباهتی به سایر فروشگاه های بزرگ و به روز خیابان استقلال نداشت، مغازه هایی کوچک که با کمی گشتن لباس های زیبا از هر مارکی در آنجا با قیمت مناسب تر پیدا می شود (دامن کوتون 15لیر، شلوار لی 25لیر، تیشرت زارا 15 لیر)

هرچه نور خورشید کم رنگ تر می شد خیابان استقلال شلوغ تر پر جنب و جوش تر می شد، گروه های موسیقی خیابانی به هر گوشه از خیابان حال و هوای دیگری می دادند، عقربه ساعت به 9 نزدیک می شد که به انتهای خط رسیدیم، دیر شده بود و بازدید از برج گالاتا و کلیسای سنت آنتوان هم ماند برای سفر های بعدی. در ایستگاه Şişhane سوار مترو شدیم و در ایستگاه آکسارای پیاده شدیم و پس از گذر از کوچه پس کوچه ها به هتل رسیدیم.

جمعه 7 اسفند 94
در برنامه امروز بازدید از میسیر چارشی سی (Mısır çarşısi) و تور بغاز(تنگه بسفر) از اسکله امین اونو داشتیم، توری یک و نیم ساعته که هزینه اش برای هر نفر 12 لیر است.صبح هوا کمی بارانی بود با تراموا به امین اونو رفتیم باران بند آمده بود اما مه غلیظی همه جا را گرفته بود، گشتی روی پل گالاتا زدیم، بوی ماهی رستوران های زیر پل فضا را پر کرده بود، چند نفر هم مشغول ماهیگیری بودند. به سمت بازار میسیر چارشی سی حرکت کردیم، بازار ادویه ها از نامش پیداست پر از ادویه های خوش عطر و رنگارنگ، هنگام گذر از راسته های بازار صف طویلی توجهم را جلب کرد، این صف باید مربوط به قهوه فروشی محمد افندی (Muhammed Efendi) باشد که نامش را در سفرنامه ها زیاد دیده بودم، نزدیکتر شدیم بله خودش بود ما هم به صف پیوستیم و بسته ای قهوه به قیمت 9لیر خریدیم، واقعا بوی بسیار لذت بخشی داشت.

به امین اونو برگشتیم ولی مه همچنان بر روی دریای مواج اتراق کرده بود از خیر تور بغاز گذشتیم چون اگر هم در آن هوا روی کشتی دریا زده نمی شدیم مه اجازه لذت بردن از مناظر را به ما نمی داد.

مقصد بعدی پاساژ کاله سنتر بود، با تراموا از امین اونو تا ایستگاه گون گورن (Güngören) رفتیم، چند ساعت از ظهر گذشته بود، اول به فودکورت رفتیم و پیده مخلوط خوردیم که خیلی هم خوشمزه بود (دو نفر 17لیر) در این پاساژ هم خریدهای خوبی انجام دادیم (کت و شلوار پیرکاردین 250 لیر، بوت زنانه 40لیر، سه عدد پیراهن مردانه 50 لیر، پیراهن نیمه مجلسی زنانه 40لیر) در هر کدام از مراکز خرید وقتی خسته میشدیم از صندلی های ماساژ استفاده میکردیم که برای هر یک دقیقه با یک سکه یک لیری کار می کردند.

نقشه طبقات مرکز خرید کاله سنتر (از اینترنت)

شنبه 8 اسفند 94

امروز روز آخر سفرمان بود و باید نهایت استفاده رو میکردیم، صبح آخرین صبحانه هتل رو خوردیم به طرف کاپالی چارشی (Kapali Çarşı) به راه افتادیم، با تراموا در ایستگاه بیازیت (Beyazıt) پیاده شدیم، کاپالی چارشی در قرن پانزده میلادی به دستور سلطان محمد فاتح ساخته شده و با حدود 22 ورودی اصلی، 5 مسجد، 60 راسته و 3000 مغازه به بازار بزرگ استانبول هم معروف است، وارد بازار شدیم، مغازه های رنگارنگ پر از انواع سوغات و صنایع دستی ترکیه با صاحبانی که چشم به راه توریستی بودند شاید قصد خرید داشته باشد.

تاثیر مسائل سیاسی-امنیتی ترکیه بر صنعت توریسم کاملا محسوس بود مخصوصا در کاپالی چارشی که پرنده هم پر نمیزد چهره ها گویای اوضاع بود، راسته منتهی به یکی از خروجی ها پر بود از کیف و کفش های دست دوز چرمی بسیار زیبا، از انتهای همین راسته با استفاده از نقشه گوشی خود را به ایستگاه بیازیت رساندیم و با تراموا به یوسف پاشا برگشتیم.

از کوچه روبروی ایستگاه به پاساژ هیستوریا رفتیم، نهار در کی اف سی همبرگر و بال مرغ خوریم (دو نفر 17.5 لیر) ساعتی مشغول گشت و خرید بودیم بعد پیاده به سمت آکسارای حرکت کردیم، آخرین ساعات حضورمان در استانبول را در آکسارای و اطراف هتل گذراندیم، از مرکز خرید آکسارای که زیر خیابان بود یک بارانی مردانه Centone به قیمت 99 لیر خریدیم (قیمت قبل از تخفیف 399 لیر بود) شام آخر سفر را هم در یوسف پاشا، بورک و مانتی خوردیم (بورک از لایه های بسیار نازک خمیر درست می شود که بینشان گوشت یا اسفناج و پنیر است، مانتی هم نوعی غذای خمیری است که با ماست سرو می شود.هزینه برای دو نفر 18لیر) به هتل برگشتیم و ساک و چمدانمان را جمع کردیم و برای آخرین شب در استانبول به خواب رفتیم.

یکشنبه 9 اسفند 94

پرواز برگشت ما ساعت 8صبح بود، ساعت 5 صبح چک اوت هتل را انجام دادیم و با تاکسی به ایستگاه هاواتاش تکسیم رفتیم (15لیر) سوار هاواتاش شدیم و در کمتر از یک ساعت به فرودگاه سابیها رسیدیم، پرواز برگشت به وان نیز مانند پرواز رفت بدون هیچ مشکلی و سر وقت انجام شد.

از فرودگاه وان خود را با تاکسی به میدان بش یول محل دفتر شرکت سیما سفر رساندیم، جای خود را برای برگشت به خوی در دولموش رزرو کردیم (هر نفر 30لیر) 2ساعتی تا حرکت وقت داشتیم، وسایل مان را به دفتر شرکت سپردیم و در این فرصت برای آشنایی بیشتر برای سفر های بعد یک دور مسیر خیابان اصلی شهر را گشتی زدیم. حدود ساعت 1 ظهر حرکت ما به سمت خوی آغاز شد، در مرز هم هیچ گونه معطلی نداشتیم حدودای ساعت 4 به خوی رسیدیم و با اتومبیل خودمان که در پارکینگ ترمینال بود به مرند برگشتیم، به این ترتیب سفر بسیار لذتبخش و پر از اتفاقات و تجربیات خوب به پایان رسید.

هزینه ها : بلیط هواپیما 340 لیر _ هتل 520 لیر _ رفت و برگشت به وان 190 لیر _ ورودی ها 174 لیر _ حمل و نقل 210 لیر _ خورد و خوراک 170 لیر _ فیش خروج از کشور 56،000 تومان –

هزینه خرید که بستگی به خودتان دارد. ما چهارعدد تن ماهی هم همراه خود برده بودیم برای شب هایی که خیلی خسته بودیم. از مغازه روبروی هتل هم یک آب 5 لیتری(2لیر) و یک لیتری(1لیر) خریدیم و هنگام بیرون رفتن ظرف یک لیتری را باخودمان میبردیم (در هتل هر روز دوعدد آب لیوانی و دو عدد آب گازدا شارژ میشد)

در طول سفر ما هر 100 دلار را مینیمم 290 لیر و ماکسیمم 302 لیر چنج کردیم، بعضی فروشگاه های معروف فقط در حد یک یا دو لیر کمتر از صرافی چنج میکردن برای همین ما فقط دو بار به صرافی مراجعه کردیم و اغلب با دلار خرید انجام می دادیم.درضمن صرافی های منطقه آکسارای برای چنج مناسب تر بودند و قیمت بهتری پیشنهاد میدادند.

نکات ضروری:

در صورت گم کردن مدارک به خصوص پاسپورت اول با پلیس محلی تماس بگیرید صورت جلسه کنند سپس به سفارت ایران مراجعه کنید تا برگه خروج از ترکیه را صادر کنند. مدارک مورد نیاز جهت توجیح گم شدن پاسپورت و ارائه به سفارت: صورت جلسه سرقت پاسپورت از پلیس محلی - اصل یا کپی کارت ملی – شناسنامه – کارت بازرگانی یا هر مدرکی که نشان دهنده هویت شغلی باشد.

آدرس سفارت ایران در استانبول: فاتیح، چنبرلی تاش، خیابان آنکارا، روبروی فرمانداری استانبول

پلیس گردشگری : 0212-5274503
آمبولانس : 112
آتش نشانی : 110
پلیس : 155
پلیس ترافیک : 154
پلیس ساحلی : 158
راهنمای ترکیه: 11811
راهنمای استانبول: 11832
اگر آدرس یا اطلاعاتی از مکان دیدنی بخواهید که ما فرصت رفتن نکردیم و در سفرنامه توضیح ندادم در بخش نظرات عنوان کنید تا جایی که بتوانم اطلاعاتم را در اختیارتان قرار میدهم.
موفق و پیروز باشید

نویسنده :مریم تقی پور