در خاطر این شهر ایستاده بمان ، رولاند (سفرنامه اروپا)

 

در خاطر این شهر ایستاده بمان ، رولاند

به نام خدا

 

سوار بر غول آلماني:

سوم فروردين ماه 1397 است و ما سوار بر هواپيماي لوفت هانزا ، آسمان ايران را به مقصد فرانكفورت ترك ميكنيم. شرايط جوي نامناسب است و هواپيما تكان هاي زيادي مي خورد ، خدمه بر روي صندلي هاي خود نشسته اند و امكان بلند شدن و سرويس دهي را ندارند. اين اولين تجربه سفرمان با هم به اروپا است. من و خواهرم هر دو به دعوت يكي از دوستانمان عازم اين سفر شده ايم، در لابلاي تكان هاي شديد هواپيما ، به دوستي مان فكر مي كنيم به خاطرات دوران نوجواني تا به امروزمان كه با يكديگر داشته ايم...

ويزاي شنگنمان را بواسطه دعوتنامه اين دوست از سفارت آلمان دريافت كرديم ، يك روز سرد زمستاني بود، در حياط سفارت بر روي صندلي كنار هم نشسته بوديم ، هواي سرد آن صبح با مشعلي كه در كنار  جايگاه منتظران قرار داشت گرم ميشد، انتظار به پايان رسيد از ما خواسته شد كه به داخل سفارت برويم. برخورد پرسنل سفارت بسيار محترمانه بود از همه مهمتر اعضاي يك خانواده مي توانستند با هم وقت سفارت دريافت نمايند. پس از مصاحبه طولاني و تحويل مدارك، سفارت آلمان را ترك و در راه بازگشت به اقامتگاهمان ،كوچه برلن را پياده طي كرديم ، كوچه پر از هياهوي مردم براي خريد عيد بود، ما در دلهايمان آرزو كرديم كه اين سفر محقق شود و حالا تكان هاي هواپيما يادآوري مي كنند كه اين آرزو برآورده شده است. سعي مي كنيم چشمانمان را ببنديم و كمي استراحت كنيم.

 

فرودگاه فرانكفورت:

ساعت 6 صبح به وقت آلمان به فرودگاه فرانكفورت وارد مي شويم ، صفي طولاني مربوط به اتباع غير اروپايي براي كنترل پاسپورت و گذرنامه شنگن پيش روي ما است، كمي نگراني در وجودمان ايجاد مي شود چراكه پرواز بعدي ما به شهر برمن در ساعت 7 صبح است، زمان به سرعت مي گذرد و صف به كندي پيش مي رود ، اضطراب جا ماندن از پرواز باعث مي شود تا به خودمان جرات داده و خارج از نوبت خود را به ابتداي صف برسانيم ، مامور مدارك مان را بررسي مي كند او بلافاصله من و خواهرم را كه دوقلو هستيم از هم تشخيص مي دهد در حاليكه بسيار باهوش به نظر مي رسد از ما مقصد سفرمان را كه شهر برمن مي باشد، مي پرسد سپس درخواست ارائه دعوت نامه را مي كند و در رابطه با دوستيمان كنجكاو مي شود. سوالات او از ماه و سال تولدمان شروع مي شود ، ما و دوستمان در شناسنامه تاريخ تولد يكساني داريم و هيچ وقت فكر نمي كرديم كه اين مورد مسئله ساز شود، براي اين افسر غير قابل درك بود، انگار با يك مورد عجيبي روبرو شده است با همكار خود كه در كناري به امور ساير مسافرين مي پرداخت نيز صحبت كرد، من و خواهرم نمي توانستيم علت تعجب او را درك كنيم ، زمان داشت مي دويد و ما از آن جامانده بوديم، افسر با خود مرتب تكرار مي كرد چطور امكان دارد شما يك دوست داشته باشيد و با هم نيز در يك روز متولد شده باشيد، ما هم در پاسخ به او تنها يك جمله را مي گفتيم : آشنايي ما از دوران مدرسه بوده... ناگهان چشمان افسر از تعجب گرد شد در حاليكه به پشت صفحه دعوت نامه خيره شده بود خنده بلندي سر داد و گفت دوست شما خانوم است ، من و خواهرم با تعجب به او نگاه كرديم و بعد نگاهي به ساعت انداختيم انگار او هم به ما مي خنديد ما زمان را از دست داده بوديم و ديگر دويدن فايده اي نداشت.

بعد از بازرسي هاي بدني به سالن هاي شلوغ و با ابهت فرودگاه فرانكفورت وارد مي شويم گيت پرواز از ما خيلي فاصله دارد در حاليكه تشنگي اذيتمان مي كند مجالي براي نوشيدن آب نداريم به هر زحمتي كه هست به گيت مي رسيم ، كسي آنجا نيست همه رفته اند ، گيت بسته شده است. عرقي سرد بر پيشانيمان مي نشيند.

در جستجوي پاسخگويي ابتدا تا انتهاي سالن را طي مي كنيم ، ساعت از 7 گذشته است ، خانومي را مي بينيم كه به نظر از پرسنل فرودگاه است با او مشكلمان را در ميان مي گذاريم و او ما را به دفتر لوفت هانزا راهنمايي ميكند. مسئول دفتر از ما علت جاماندن از پرواز را سوال مي كند و ما به صف طولاني و سوالات افسر امنيتي اشاره مي كنيم او بلافاصله بليطي را براي ما به مقصد برمن چاپ مي كند بدون آنكه هزينه اي از ما درخواست نمايد ، خيالمان راحت مي شود تا پرواز بعدي يك ساعت زمان داريم. به صندلي هاي سرد فرودگاه تكيه مي دهيم نمي خواهيم به عاقبت چمدان هايمان فكر كنيم نمي دانيم الان كجا هستند شايد زودتر از ما به برمن رسيده باشند. از طريق اينترنت رايگان فرودگاه دوستمان را مطلع مي كنيم و در انتظار هواپيما مي نشينيم.

 

آرامش در آسمان برمن:

از پلكان هواپيما بالا مي رويم، آسمان فرانكفورت ابري و هواي صبح بسيار سرد است، تنها مهماندار هواپيما كه خانمي ميانسال است ، در جلوي درب هواپيما با خوشرويي به مسافرين خوش آمد مي گويد. هواپيماي كوچك ، فرانكفورت را به مقصد برمن ترك مي كند. در حاليكه فنجان چايمان را مي نوشيم، از پنجره هواپيما به فرش سپيد ابر كه به نظر سرتاسر آلمان را فراگرفته است چشم مي دوزيم، پس از حدود يك ساعت به فرودگاه برمن مي رسيم.

 

اين فرودگاه يكي از فرودگاه هاي مهم تجاري بين المللي آلمان است كه در نزديكي مركز شهر برمن قرار دارد، مسافرين مي توانند براحتي با كمك اتوبوس هاي برقي در مدت حدود 10 دقيقه از مركز شهر خود را به فرودگاه برسانند.

وارد سالن اصلي فرودگاه مي شويم، خبري از ازدحام جمعيت و رفت و آمد مردم نيست. افراد زيادي در سالن انتظار حضور ندارند به دنبال چهره آشنا مي گرديم كه چهره خندان حديثه در مقابلمان ظاهر مي شود. متوجه مرد بلند قدی مي شويم كه كمي آنسوتر به ما خيره شده است، او توماس است، صاحبخانه حديثه، مردي ميانسال با صورتي گرد و چشمانی آبي كه از پشت شيشه هاي گرد عينكش ، با مهربانی به ما سه دوست نگاه مي كند. پس از آشنایی با او متوجه شدیم که توماس به میل خود به فرودگاه آمده تا با ماشین شخصی او به منزل حدیثه برویم.

برای دریافت چمدانهایمان به قسمت بار مراجعه می کنیم ، حدیثه تعریف می کند که چطور جاماندن از هواپیمای ترکیش باعث شده بود تا یکی از بستگانش پس از یک هفته چمدان خود را پیدا کند ولی در عین حال تاکید می کند که خطوط هوایی لوفت هانزا بسیار منظم هستند ، به قسمت بار مسافرین که می رسیم با دیدن چمدان هایمان که توسط ماموری به گوشه سالن منتقل می شد، از اینکه این شرکت هواپیمایی را انتخاب کردیم، راضی بودیم.   

 

به برمن خوش آمدید:

برمن ، شهری قدیمی و بدون تغییر در طی قرنها، در مسیر رودخانه وزر (Weser) واقع شده است، این رودخانه یکی از مهم ترین رودهای آلمان و شریان مهم حمل و نقل در برمن محسوب می شود. در مسیرمان از کنار رودخانه وزر عبور می کنیم ، رودخانه پرآب و آرام است همانند مردمان برمن.

توماس که خود در شرکت مرسدس بنز مشغول به کار است در بین راه با افتخار از کارخانه مرسدس بنز برمن که دومین کارخانه بزرگ این شرکت در کشور آلمان است، صحبت می کند. او پیش تر برای ما روزی را جهت بازدید از کارخانه تعیین کرده است ، به وجد می آییم در خواب هم نمی دیدیم که روزی بتوانیم از این کارخانه بزرگ بازدید کنیم ، قطعا به یاد ماندنی خواهد بود. ماشین خود توماس یک آئودی است ، خودرویی که بیشتر در خیابان های برمن به چشم می خورد. تنها تعداد انگشت شماری خودروی مرسدس بنز در خیابان دیده می شود، توماس برای ما توضیح می دهد که تا چه حد مالیات این خودرو بالاست و تنها اقشار ثروتمند جامعه توان خرید آنرا دارند. پشت چراغ قرمز طولانی توقف می کنیم، خودروی توماس به استند بای می رود ، تنها تعداد محدودی خودرو در حال رفت و آمد هستند ، با سبز شدن چراغ و کمی گاز دادن خودرو روشن می شود و به حرکت ادامه می دهیم ، مردم با آرامش رانندگی می کنند و به قوانین راهنمایی و رانندگی احترام می گذارند.

پس از 20 دقیقه با ماشین به خیابان انیشتین در شرق برمن، محل اقامت مان نزدیک می شویم ، از دور مجتمع های آپارتمانی نمایان می شوند که به گفته توماس قدمت این ساختمان ها به 70 سال پیش بر میگردد. در آلمان شرکت هایی وجود دارند که مالکین اصلی این ساختمان ها بوده و تعمیرات و نوسازی هر ساله آنرا عهده دار هستند. توماس اشاره می کند به اینکه کودکی خود را نیز در یکی از این ساختمان ها گذرانده است. در فضای اطراف مجتمع درختان تنومندی دیده می شود که خالی از برگ هستند ، آب و هوای اینجا در این موقع از سال به آب و هوای شمال ایران در زمستان شباهت دارد، سرد و نمور.

گرچه بهار هنوز به اینجا نرسیده است و درختان در خواب زمستانی اند ولی مردم برمن با گذاشتن گلدان هایی از گل لاله و ارکیده و تخم مرغ های رنگی در پشت پنجره هایشان به استقبال بهار و عید پاک رفته اند.

به خانه وارد می شویم ، کوچک ولی دلنشین است، میز صبحانه را حدیثه می چیند، نان های غنی شده با مغزهای مختلف ( تخم کتان ، تخم آفتابگردان و...) شیر، عسل ، ماست های میوه ای متنوع ... ، لبنیات آلمان فوق العاده است ، آلمانی ها خیلی به صبحانه اهمیت می دهند، توماس هم برای ما یک صبحانه ایرلندی آماده کرده به نام پورج که ترکیبی از شیر و جو پرک است که با موز و دارچین و شکر خورده می شود. 

گشتی در شهر:

در سرتاسر شهر برمن ریل های تراموا که آلمانی ها به آن اشتقاسه بان می گویند، دیده می شود روزانه حجم زیادی از مسافرین توسط این ترامواها جابجا می شوند. خرید بلیط در داخل تراموا به وسیله دستگاه هایی که به این منظور تعبیه شده امکان پذیر است، متاسفانه زبان این دستگاه ها در برمن تنها آلمانی است که برای گردشگران خارجی کار کردن با آنرا مشکل می کند. هزینه هر بلیط دو یورو و هفتاد سنت و هزینه یک بلیط روزانه پنج یورو و هشتاد سنت است که البته بلیط های ماهیانه به صرفه تر هستند. جالب اینجاست که بلیط های مسافرین در داخل تراموا توسط کسی چک نمی شود، تنها در برخی مواقع مامورین بصورت تصادفی وارد تراموا ها شده و بلیط مسافرین را کنترل می کنند، در آن هنگام نداشتن بلیط جریمه سنگینی را بدنبال خواهد داشت.

با کمک تراموا به مرکز شهر می رویم. سطح پیاده رو ها همگی سنگ فرش است. به جز تراموا و اتوبوس توریست ها هیچ وسیله نقلیه دیگری اجازه ورود به مرکز قدیمی شهر را ندارد.

شهر برمن کوچکترین ایالت آلمان ، شهری با امپراطوری آزاد در سال 1139 میلادی بوده است. در آن زمان حق صدور سکه داشت و در مهرهای مختص این شهر از نمادهایی مثل اسقف با کلید استفاده شده بود که بعد در مهرهای کوچکتر به تنها کلید به عنوان نماد خاص برای شهر تبدیل شد و از سده چهاردهم به بعد روی سکه های شهر هم ظاهر گشت، کلید در واقع به معنای سنت پیتر، قدیس و حامی شهر بوده است. امروزه بر روی نقشه ها ، و سرپوش کانال های آب نماد کلید به جا مانده است.

بافت قدیمی شهر نمایانگر گذشته قرون وسطایی و دوره رنسانس آن است، اما اکنون خانه های قدیمی بازرگانان به رستوران ها و گالری های هنری تبدیل شده است. هنگامیکه هوا خوب باشد مردم در فضای باز از کافه ها استفاده می نمایند.

در این شهر چندین گالری و موزه تاریخی وجود دارد ، عمارت شهرداری برمن و برمن رولند با قدمت بیش از 600 سال، میراث جهانی یونسکو محسوب می شوند.

" من شما را آزاد اعلام می کنم" عبارت نوشته شده بر روی سپر مجسمه سنگی ، رولند، کسی که از سال 1404 میلادی در میدان شهر ایستاده است. طبق افسانه ها تا زمانیکه این شوالیه در مقابل شهرداری ایستاده است، شهر پابرجا خواهد ماند. جالب است بدانید مردم برمن به این افسانه اعتقاد کامل دارند بطوریکه کپی از این مجسمه در جای دیگری نگه داری می شود تا در صورت نیاز از آن استفاده نمایند.

مجسمه رولند به ارتفاع 5 متر و نیم از سر تا پای

در زیر پای مجسمه تصویری از یک مرد دیده می شود که رولند بر او پیروز شده و مردم شهر را از شرّ این اهریمن نجات داده است. امروزه مجسمه رولند به عنوان نماد آزادی شناخته می شود.

ساختمان عمارت شهرداری با معماری رنسانسی و بالکن ها، ستون ها و شیروانی ها جلوه زیبایی به شهر داده است.

در واقع عمارت شهرداری برمن از دو ساختمان مجاور هم تشکیل شده است ، بنای قدیم و بنای جدید. ساخت بنای قدیم به سال های 1405 الی 1409 باز میگردد در حالیکه ساختمان جدید بین سال های 1906 تا 1913 بنا شده است.

 بنای قدیم و جدید در مجاورت هم

اما افسانه محبوبی از سال 1819 در بین مردم برمن وجود دارد، داستان در رابطه با چهار حیوان خانگی پیر است که پس از یک عمر کار سخت اکنون مورد بی توجهی صاحبان خود قرار گرفته و از خانه های خود رانده شده اند. در این افسانه یک خر، یک سگ، یک گربه و یک خروس یکی یکی خانه های خود را ترک کرده و به هم می پیوندند. آنها تصمیم می گیرند به برمن که شهری آزاد است بروند و موزیسین شوند تا بتوانند بدون صاحبان خود زندگی کنند. در راه رسیدن به برمن کلبه روشنی را می بینند، در حالیکه روی هم ایستاده اند، به درون کلبه نگاهی می اندازند و می بینند که چهار سارق در حال لذت بردن از ثروت های دزدیده شده از مردم هستند. چهار حیوان با سر و صداهای متفاوت خود منجر به وحشت سارقین و پا به فرار گذاشتن آنها می شوند در حالیکه حیوانات کلبه را به همراه سرمایه های دزدیده شده به تصرف خود در آورده اند، غذای خوبی خورده و برای عصر در آنجا مستقر می شوند. شب هنگام سارقین شخصی را برای تحقیقات می فرستند او چشمان گربه را که در تاریکی می درخشد بسان آتش زغال سنگ می بیند، می رود تا شمع خود را روشن کند که گربه با پنجه های خود او را خراش می دهد و اتفاقات پشت سرهم رخ می دهد، سگ پای او را گاز می گیرد و خر ضربه ای به او می زند و خروس بانگ بر آورده و او را دنبال می کند تا از در بیرون رود. مرد به نزد دوستان خود برگشته و توضیح می دهد که کلبه به تصرف موجودات عجیبی در آمده است، آنها ترسیده و کلبه را رها می کنند. این چهار حیوان بهمراه سرمایه های دزدیده شده مردم به برمن وارد می شوند، مردم برمن به خاطر رهایی شهر از دست این سارقین آنها را تشویق می کنند و حیوانات با خوشحالی در شهر برمن به زندگی خود ادامه می دهند.

مجسمه برنزی این چهار حیوان که معروف به موزیسین های برمن است به نمادی برای این شهر تبدیل شده حتی گفته می شود که دست زدن به پای این حیوانات آرزوها را بر آورده می کند.

به سمت کلیسای جامع حرکت می کنیم. کلیسای جامع سنت پیتر در قرن یازدهم ساخته شده است، برج های این کلیسا با ارتفاعی در حدود 100 متر دید خوبی را نسبت به شهر ایجاد می نمایند. تاریخچه این کلیسا خیلی مفصل است بارها در طول تاریخ ویران شده و مجدد ساخته شده است. بنای اولیه آن چوبی بود و در سال 1219 الی 1258 کلیسا به سبک گوتیک که آن زمان رواج زیادی در اروپا داشت بازسازی شد. به دلیل کمبود سنگ در ساخت بنای آن از آجر پخته استفاده شده است ، سقف مسطح آن به طاق های باریک که مشخصه سبک معماری گوتیک است تغییر کرد، برجها با دیواره جلو با هم ترکیب شده و پنجره ای با طرح گل به آن اضافه شده است می توان گفت سنت پیتر یکی از بزرگترین بناهای آجری تاریخی اروپا می باشد.

در خارج از کلیسای جامع بنای بیسمارک سوار بر اسب دیده می شود او که لقب صدراعظم آهنین را داشته به عنوان نماد وحدت ملی همواره مورد احترام بود. این مجسمه در سال 1910 یعنی دوازده سال پس از مرگ بیسمارک ساخته شد.

در بین اماکن مهم فرهنگی و جاهای دیدنی شهر برمن، خیابان بوچراشتغاسه (Böttcherstraße) در مرکز تاریخی برمن وجود دارد، این خیابان بیشتر از 100 متر طول ندارد اما به خاطر معماری غیر معمول خود مشهور است. بیشتر ساختمان های این خیابان بین 1922 تا 1931 و بر اساس نوعی از سبک اکسپرسیونیست ساخته شده اند.

در ورودی این خیابان تاریخی، تابلویی به نام "روشنایی چراغ" وجود دارد و جوانی را نشان می دهد که از آسمان در حال فرود است و با شمشیر خود موجودات سه سر اژدها مانند را می کشد. این تابلو توسط برنارد هوتگر مجسمه ساز و نقاش سبک اکسپرسیونیست در سال 1936 خلق شده است.

در داخل خیابان یکی از خانه های قدیمی، خانه روزلیوس (roselius house) میباشد که در سال 1928 تبدیل به موزه شد و مجموعه ای از آثار هنری اواخر قرون وسطی، دوره رنسانس و گوتیک و باروک را در خود جای میدهد.

بنای قدیمی دیگر در این خیابان تاریخی، خانه هفت برادر تنبل است، در افسانه ها می گویند زمانی هفت برادر تنبل بودند که کاری در برمن پیدا نکردند بنابراین تصمیم گرفتند دور دنیا را بگردند، چند سال بعد آنها با کوله باری از دانش و تجربه به شهرشان بر میگردند و در زمین های پدرشان مشغول به کار می شوند. آنها برای جلوگیری از آب گرفتگی زمین هایشان جوب هایی را در زمین های خود ایجاد کرده و حتی خاکریزهایی را در امتداد رودخانه وزر ساختند تا مانع از سیلاب شوند. اما مردم همیشه این برادران را مسخره می کردند و می گفتند این هفت برادر هیچوقت هنگام کار در مزارع گل آلود، پای خودشان را کثیف نمی کنند. البته ما می دانیم که این هفت برادر اصلا تنبل نبودند بلکه بسیار باهوش بودند.

 

مغازه تولید و عرضه انواع آب نبات، شکلات ، مارشمالو، ... BREMER BONBON

دومین ساختمان قدیمی در این خیابان، بنایی است که ساخت آن به سال 1924 بر می گردد و شامل دو ساختمان آجری است که به هم متصل شده و در قسمت پشت بام آن ها زنگ هایی آویزان است، و بر روی ستون سمت چپ ساختمان تابلو های چوبی که بر روی آن تصاویر ملوانان این شهر کشیده شده است در هنگام نواخته شدن موسیقی به مدت هفت دقیقه، شروع به حرکت می کنند.

از خیابان بوچراشتغاسه بیرون می آییم و به سمت میدان بازار برمیگردیم در سمت شمال غربی این میدان کلیسایی به نام "بانوی ما" واقع شده است. ساخت این بنا به قرن سیزدهم میلادی بر می گردد در حیاط جلوی کلیسا آب نمایی با مجسمه های برنزی به شکل کودکانی که اسباب بازی به دست دارند، به زیبایی تزیین شده است.

 

کمی دور تر از میدان بازار، پس از حدود 10 دقیقه پیاده روی، به پارکی رسیدیم به نام والانلاگن(wallanlagen)، قدمت این پارک به قرن 17 میلادی بر می گردد و نخستین پارک عمومی در آلمان می باشد.

 دیدن آسیاب های بادی در هلند دور از انتظار نیست اما در این پارک یک آسیاب بادی قدیمی ما را شگفت زده کرد. پارک در کنار انشعابی از رودخانه وزر با درختانی انبوه و گل های متنوع از جمله آزالیا ، مکان بسیار مناسبی برای استراحت و پیاده روی محسوب می شود.

یکی دیگر از بناهای قدیمی شهر ایستگاه راه آهن آن است. در ابتدا تنها خط راه آهن بین برمن و هانوفر وجود داشت و بعد خط راه آهن به هامبورگ نیز به آن افزوده شد و در حال حاضر روزانه 100 قطار در مسافت های طولانی از این ایستگاه حرکت می کنند. از این ایستگاه می توان به شهرهای مختلف از جمله هامبورگ، اولدنبورگ، هانوفر، برمرهاون، روتنبرگ،... جابجا شد. در مقابل ایستگاه راه آهن و چند قدمی آن ، ایستگاه های تراموا به داخل شهر واقع شده است.

 

نمای بیرونی ساختمان راه آهن

داخل ایستگاه راه آهن، فروشگاه هایی از جمله ROSSMANN و سالن های غذا خوری وجود داشت. فروشگاه زنجیره ای ROSSMANN محصولات آرایشی، بهداشتی ، دارویی- گیاهی و مواد غذایی (محدود) را در تنوع زیاد و با قیمت مناسب ارائه می داد که برای خرید بسیار مناسب بود.

 

بازدید از کارخانه مرسدس بنز و گشتی در نمایشگاه های برترین برندها:

ساعت 10 صبح به ورودی کارخانه که در خیابان مرسدس اشتقاسه یک (Mercedesstraße 1 ) در منطقه sebaldsbrück  واقع شده ، می رسیم. هیجان بازدید از چنین جایی وجودمان را فراگرفته است. نگهبان از ما می خواهد تا وسایلمان از جمله موبایل و دوربین عکاسی را تحویل دهیم، توماس برای ما توضیح می دهد که این شرایط حتی برای پرسنل کارخانه نیز صدق میکند. نگهبان به هر یک از ما  کارتی برای ورود به کارخانه به عنوان بازدید کننده می دهد. وارد محوطه کارخانه می شویم، کارخانه مرسدس بنز در زمینی به مساحت 150 هکتار از سال 1978 در شهر برمن تاسیس شده و تاکنون با حدود 12،700 نفر پرسنل دومین سایت در آلمان می باشد و هشت مدل مختلف از خودروهای مرسدس بنز در این سایت تولید می شود. وارد یکی از سالن های مونتاژ می شویم، توماس برای ما توضیح می دهد که در این قسمت درب های خودرو و شیشه های آن نصب می شود. در ضمن توماس در این سالن مشغول به کار است. البته یکی دیگر از مسئولیت های او راندن خودرو های تولیدی برای تست و یافتن ایراد های احتمالی آنها است او باید کیلومترهای زیادی رانندگی کرده و براساس آن چک لیستی را تکمیل کند.

کارگران، زنان و مردان، در کنار هم مشغول کار هستند، رادیو با صدای بلند موزیک های آلمانی پخش می کند، در بین کارگران مونتاژ، خانم هایی دیده می شوند که بسیار جوان هستند، حدیثه توضیح می دهد که شرکت مرسدس بنز به دانشجویان و افراد جوان اجازه کار بصورت پاره وقت را می دهد. اکثر این افراد برای تأمین هزینه های زندگی خود برای دوره ای در اینجا مشغول به کار می شوند.

در اینجا همه با دقت بر روی کار خود متمرکز شده و به سرعت مشغول انجام آن هستند، نمایشگرهای بالای هر خط بیانگر تعداد خودروهای تولید شده و تعداد باقی مانده در مقایسه با برنامه زمان بندی شده است. در انتهای هر خط، جایگاه هایی برای استراحت در زمان برنامه ریزی شده برای آن خط تولیدی، وجود داشت. در برخی از خط های تولیدی زنگ استراحت بود و کارگران در آن جایگاه ها در حال خوردن ساندویچ های کوچکی بودند که به همراه خود آورده بودند.

در گوشه دیگری از خط مونتاژ چند کارشناس در حال تست وسیله جدیدی بودند. آنها عملکرد چکمه خاصی را که تنها ترکیبی از بازوها و قطعات فلزی سبک بوده بر روی یکی از کارگران بررسی می کردند. در ابتدا از او خواستند تا با چکمه ها راه برود و به فعالیت مونتاژ خود مشغول شود و هرگاه که خسته می شود به حالت نشستن بنشیند در این هنگام بدون آنکه فشاری به پای شخص اعمال شود، این چکمه تعادل شخص را در هوا ایجاد کرده و وزن او را تحمل می کرد بدین ترتیب بدون نیاز به صندلی در خط تولید و با وجود تجهیزات مکانیکی بکار گرفته شده برای مونتاژ قطعات ، امکان استراحت کارگران نیز فراهم می شد.

در ادامه بازوهای رباتیک را دیدیم که مونتاژ شیشه های جلو و عقب خودرو را انجام می دادند.در هر بخشی پس از تکمیل، تست انجام می شد بطور مثال شیشه ها بازدید چشمی شده و بعد با عبور خودرو از کارواش ها، آب بند بودن شیشه های خودرو چک می شدند. در انتها آرم خودرو های مرسدس بنز بر روی ماشین ها نصب می شد که برای ما جذاب بود.

وارد سالن دیگری می شویم ، خودروی کامل شده در این سالن تست نهایی می شد. خودرو هایی را دیدیم که به ترتیب توسط رانندگان بر روی غلتک هایی با سرعت بالا قرار گرفته و تست لاستیک ها و دوام آن انجام میشد. در گوشه دیگر از سالن اثر آب بر روی رنگ خودرو های بیرون آمده از کارواش ، توسط کارشناسان بررسی می شد. برخی از خودروها هم وارد اتاقک هایی می شدند که در آن آزمون هایی با هدف بررسی عدم نفوذ آب به درون خودرو انجام میشد. در پایان خودرو ها به سمت خارج از سالن و محوطه تست اتوموبیل هدایت می شدند.

از سالن خارج شده و به سمت مرکز فروش مرسدس بنز می رویم. افرادی برای خرید خودرو مشغول گفتگو با کارشناسان فروش هستند. در گوشه ای از سالن محصولاتی با آرم مرسدس بنز همانند کلاه ، جاسوییچی و... به فروش می رسید. در قسمت ورودی قدیمی ترین خودروی بنز که توسط کارل بنز در سال 1886 ساخته شده بود، به نمایش گذاشته شده است. خودرو به شکل کالاسکه ای دو نفره با دو چرخ بزرگ در عقب و یک چرخ کوچک در قسمت جلو که موتور در بالای چرخ های عقب قرار داشت، طراحی شده بود. در بخش دیگری خورودی نسل آینده مرسدس بنز به چشم می خورد خودرویی هوشمند با طراحی بسیار متفاوت، به درون کابین خودرو نگاهی می اندازیم خیلی عجیب است. آنطور که توماس توضیح داد در این مدل راننده نیازی نیست که همیشه درگیر رانندگی باشد اگرچه خودرو دارای فرمان و پدال هست اما با پنل هایی که کنار صندلی هریک از سرنشینان هست امکان کنترل سرعت خودرو وجود دارد.

وارد نمایشگاه مرسدس بنز می شویم، مدل های متنوع به نمایش گذاشته شده اند، در یک روز از هفته حتی افرادی که قصد خرید خودرو ندارند نیز می توانند از نمایشگاه و این خودروها دیدن کنند.

قابلیت ها و آپشن های خودروهای مرسدس بنز بسیار جالب است که امکان توصیف همه آنها در این سفرنامه نمی گنجد. علاقه مندان به خودرو می توانند با گرفتن تور بازدید از کارخانه مرسدس بنز و پرداخت 16 یورو،  از کارخانه و محصولات آن دیدن کنند.

معرفی کارخانه مرسدس بنز

 

در ادامه سری به نمایشگاه های AUDI,BMV,PORSCHE می زنیم.نمایشگاه های AUDI , PORSCHE در خیابان Stresemannstraße و نمایشگاه BMW نیز در خیابان Borgwardstraße  واقع شده است.

نمایشگاه AUDI

نمایشگاه پورشه

نمایشگاه BMW

پس از بازدید از کارخانه ، در راه برگشت به منزل، توماس ما را به مرکز خرید OCHTUM PARK  برد، این مرکز خرید جزو مراکز خرید OUTLET برمن بود و در آن برندهایی مثل NIKE,ESPRIT,TEFAL,… اجناس خود را با درصدی تخفیف ارائه می دادند. یکی از فروشگاه های جالب این مرکز خرید، شکلات فروشی LINDT بود که در آن زمان به دلیل نزدیک شدن به عید پاک از تخفیف بسیار خوبی برخوردار بود. این فروشگاه از دوشنبه تا جمعه ساعت های 10 صبح تا 7 عصر باز می باشد.

پس از خرید سوغاتی از فروشگاه LINDT ، در راه بازگشت به فروشگاهی می رویم تا مواد غذایی برای شام تهیه نماییم.

امشب شام مهمان توماس هستیم او قصد دارد برای ما کوری وورس CURRY WURST که یک نوع سوسیس آلمانی با سس کچاپ و ادویه کاری است، درست کند. نان را هم از نانوایی که کنار این فروشگاه قرار داشت تهیه می کنیم.

به خانه می رسیم ، توماس خیلی دوست دارد ما غذاهای آلمانی را تست کنیم. حدیثه و توماس شام را آماده می کنند. کوری وورس غذای لذیذی است بویژه اینکه همراه با آن ، سالاد سیب زمینی به نام کارتوفل سالاد سرو میشد. بعد از شام توماس از ما با کیک های خوشمزه پذیرایی کرد. شب به یاد ماندنی بود.

 مهربانی توماس همیشه در ذهن ما باقی خواهد ماند او آن شب دو کتاب در رابطه با دیدنی های شهرهای آلمان و یک بسته شکلات و از همه مهمتر مجسمه رولاند ، که برای ما بسیار ارزشمند است، هدیه داد.

 

بازدید از شهر هامبورگ

ما تصمیم داشتیم در طول مدت کوتاه سفرمان از شهرهای نزدیک به برمن هم دیدن کنیم. یکی از این شهر ها هامبورگ بود که در شمال شهر برمن واقع شده و با قطار حدوداً یک ساعت تا برمن فاصله داشت. هامبورگ بزرگترین شهر پس از برلین در آلمان است. این شهر در کنار رودخانه البELBE  قرار دارد و بندر آن یک قطب حمل و نقل مهم محسوب می گردد. علاوه بر آن این شهر یکی از مهمترین مراکز فرهنگی و تجاری اروپا و مقصد مهم گردشگری است. سری به ایستگاه قطار برمن زدیم و بلیط های رفت و برگشت به هامبورگ برای سفر یک روزه مان را تهیه کردیم قیمت بلیط در روزهای مختلف هفته متفاوت است ما حدود 23 یورو برای هر نفر پرداخت کردیم. سوار قطار هامبورگ میشویم، در طول راه بلیط های ما کنترل نشد اینجا هم مانند اشتقاسه بان تنها مأمورین بلیط ها را بصورت موردی چک می کنند. پس از یک ساعت به هامبورگ می رسیم و اولین چیزی که متوجه آن میشویم نماد این شهر است که بر روی سرپوش های  کانال آب خود نمایی می کرد، قلعه ای با سه برج.

با اتوبوس از ایستگاه راه آهن هامبورگ به خیابان مونکبرگ mönckeberg می رویم. کلیسای حضرت یعقوب و همینطور عمارت شهرداری در این خیابان واقع شده اند.

کلیسای حضرت یعقوب یا کلیسای سنت جیمز یک بنای قرون وسطایی است که در ابتدا جزوی از شهر هامبورگ نبوده و در خارج از دیوارهای شهر قرار داشت و با گسترش شهر در سال 1260 ، در داخل محدوده شهر قرار گرفت. این کلیسا در زمان جنگ جهانی دوم به شدت آسیب دید و عملیات بازسازی آن تا سال 1962 به طول انجامید.

 

در ادامه مسیرمان تا عمارت شهرداری، مراکز خرید زیادی از جمله پاساژ اروپا توجه ما را به خود جلب می کند. تصمیم میگیریم که حتماً در مسیر برگشت سری به این مرکز خرید بزنیم.  

به عمارت شهرداری می رسیم این عمارت در مرکز شهر و در میدان Rathausmarkt و در نزدیکی دریاچه آلستر، Binnenalster واقع شده است.

این ساختمان که در سال های 1886-1887 بنا شد جایگزین عمارت قدیمی گشت که در سال 1842 به آتش کشیده شده بود. این بنا 647 اتاق داشته و در نمای جلوی ساختمان برج ساعت و 20 مجسمه سنگی از فرمانروایان مختلف دیده می شود.

در بالای ورودی ساختمان ، نماد شهر هامبورگ که قلعه ای سفید با سه برج در پس زمینه ای سرخ رنگ است، دیده می شود.

داخل ساختمان 16 ستون سنگی بنا شده است که بر روی آنها طرحی از 68 شهروند معروف هامبورگ ترسیم شده بود.

در حیاط پشتی ساختمان حوضی با مجسمه های سنگی در دور تا دور آن توجه ما را به خود جلب می کند. در بالای این حوض تندیسی از الهه یونان به نام الهه سلامتی به چشم می خورد که ظرف آبی بدست داشته و اژدهایی در زیر پای اوست. این حوض یادآور آخرین بیماری همه گیر وبا در سال 1892 در هامبورگ می باشد که در اثر آن مردمان زیادی جان خود را از دست دادند، اژدها در زیر پای الهه سلامتی به معنای شکست وبا در این شهر می باشد.

از عمارت شهرداری بیرون می آییم. در میدان متوجه مرد جوانی می شویم که مشغول جارو زدن درپوش های رنگی سر نوشابه ها بود. در ابتدا با خود فکر کردیم که یک نمایش خیابانی است اما حدیثه برای ما توضیح داد که این یک فرهنگ در آلمان است و فقط مختص هامبورگ هم نیست بلکه در کل آلمان رواج دارد ، طبق این سنت خانم هایی که تا سن 30 سالگی ازدواج نکرده بودند باید در روز تولد خود با دستمالی درب کلیسا را پاک کنند تا مردی از راه برسد و با اجازه آن خانم او را ببوسد و به این ترتیب بخت آن خانم باز می شود و در مورد یک آقا هم که تا سن 30 سالگی ازدواج نکرده است به این شکل است که در روز تولدش باید حجم زیادی از درپوش های نوشابه ها را جارو بزند و  به این جارو زدن ادامه دهد تا وقتیکه خانمی از راه برسد و آن آقا را ببوسد و بر این اعتقادند که این عمل شگون دارد و بخت آن مرد نیز بخوبی باز می شود.برای ما بسیار جالب بود بخصوص در پایان که دختر بچه ای پسر جوان را بوسید.

توسط رودخانه آلستر دو دریاچه مصنوعی در قلب شهر هامبورگ ایجاد شده است که نماد این شهر محسوب می شود.

به سمت پل روی دریاچه حرکت می کنیم، هوای هامبورگ امروز خیلی سرد است، اطراف این دریاچه پر از بوتیک و کافه های متنوع است که برای خوردن یک فنجان قهوه در کنار دریاچه بسیار دلچسب می باشد.

در راه بازگشت به پاساژ اروپا برای خوردن ناهار می رویم. این مرکز خرید در سال 2006 توسط یک معمار ایرانی به نام آقای هادی تهرانی طراحی شده است. در ورودی پاساژ خرگوش های شکلاتی برند Lindt با توجه به نزدیک شدن به عید پاک، خودنمایی می کردند.

 این پاساژ 5 طبقه به سبک مدرن طراحی شده و با داشتن سقفی شیشه ای از فضای بسیار روشن و پر نور برخوردار بود. رستوران ها و کافه های متعددی نیز در طبقه پنجم پاساژ واقع شده بودند.

 

بازدید از شهر هانوفر

مقصد بعدی سفرمان دیدن شهر هانوفر بود. این شهر نیز در فاصله کمی از برمن و در جنوب آن قرار گرفته است. این بار نیز از قطار برای سفر یک روزه مان به شهر هانوفر استفاده کردیم. فاصله زمانی تا این شهر با قطار حدوداً یک ساعت و هزینه بلیط برای هر نفر 20 یورو بوده است. در هنگام خروج از ایستگاه راه آهن هانوفر و درست در مقابل آن، مجسمه ای خودنمایی می کند. این مجسمه مردی سوار بر اسب که همان ارنست آگوست اول ، پادشاه و پدر هانوفر است را نشان می دهد. مجسمه از جنس برنز و بر روی پایه گرانیتی واقع شده است.

همانند سایر شهرهای آلمان، شهر هانوفر نیز برای خود نمادی دارد که آن را می توان بر روی درپوش های کانال های آب مشاهده کرد.

اولین جایی که ما برای دیدن انتخاب کردیم باغ های هرنهاوزن Herrenhausen  در هانوفر بود. این باغ های سلطنتی از مشهورترین جاذبه های شهر هانوفر می باشند. از ایستگاه راه آهن تا میدان مرکزی به نام Hannover Kröpcke  حدود 5 دقیقه پیاده راه است از آنجا سوار بر متروی 4 خط Garbsen شده و در ایستگاه Hannover Herrenhäuser Gärten پیاده می شویم و پس از دو دقیقه پیاده روی به باغ های هرنهاوزن می رسیم.

نقشه مترو هانوفر

نمای خیابانی که باغ های هرنهاوزن در آن واقع شده است.

در سالن ساختمان اداری، تابلوی بزرگی از نقشه باغ و قیمت بلیط ها دیده می شود. با پرداخت 3.5 یورو برای هر نفر ، امکان بازدید از کل باغ و موزه و همچنین باغ گیاه شناسی وجود دارد.

 

 

باغ های هرنهاوزن که قدمت آن به قرن 17 میلادی بر می گردد متشکل از باغ بزرگ (Großer Garten) و Berggarten، Georgengarten و Welfengarten میراثی از پادشاهان هانوفر می باشند. بیشتر باغها زیبایی خود را مدیون سوفیا هانوفر هستند. او همسر ارنست آگوست ، پادشاه هانوفر و مادر پادشاه بریتانیا جورج اول بود که در هرنهاوزن زندگی می كرد.

 نقطه مرکزی این باغها ، کاخ هرنهاوزن است که تقریباً بطور کامل با بمباران متفقین در 19 اکتبر 1943 نابود شد و در سال 2009 مجدد بازسازی شد. این کاخ در حال حاضر به موزه ای تبدیل شده که در آن اشیاء دیدنی نگهداری می شود.

نمایی از باغ بزرگ

 

 آبنما

 

گالری ، جاییکه سوفیا هانوفر در ضلع غربی آن زندگی می کرد

نمایی از باغ

 ورودی به باغ Berggarten و ساختمان کتابخانه

در باغ Berggarten از گلخانه های گل های مناطق گرمسیری و همینطور گل های ارکیده بازدید کردیم.

پس از گشتی به یادماندنی در باغ های هرنهاوزن ، به میدان Kröpcke برمیگردیم. پس از 4 دقیقه پیاده روی به کلیسای بازار Marktkirche  می رسیم.

نمای بیرونی این کلیسا این بنا در قرن 14 میلادی با سبک معماری آجری گوتیک یکی از کلیساهای اصلی در هانوفر می باشد. طراحی برج بلند کلیسا ( حدود 100 متر ارتفاع) که به منظور نشان دادن قدرت و ثروت شهر هانوفر بوده، یکی از ویژگی های این معماری است. محراب کلیسا از سال 1480 قدمت دارد. در محراب 21 صحنه از مصائب حضرت مسیح و در پشت محراب ، تصاویری از سنت جورج و سنت جیمز ، دو قدیس حامی کلیسا دیده می شود.

نمایی از محراب کلیسا

بنای یادبود مارتین لوتر، کشیش و اصلاح طلب مذهبی ، در ضلع جنوبی کلیسا واقع شده است.

در نزدیکی کلیسا ساختمانی با یک آب نما در مقابل آن توجه ما را جلب کرد. این ساختمان منزل مسکونی ریاضیدان، فیزیکدان و فیلسوف آلمانی به نام گوتفرید لایبنیتس است. این بنای قدیمی در سال 1499 ساخته شده بود و لایبنیتس از سال 1698 تا سال 1716 در طبقه اول این ساختمان زندگی و کار می کرده است. البته بنای اصلی این ساختمان در اثر جنگ جهانی تخریب شد ولی مجدد در سال 1983 بازسازی گردید.لایبنیتس با شخصیتی مثبت و خوش بین دنیا را بهترین جهان ممکن برای زندگی انسان که خدا می توانسته خلق کند می دانست و معتقد بود هیچ چیز در جهان بیهوده نیست حتی پدیده هایی مانند سیل و زلزله، او معتقد بود اینها زمینه ساز خیرند. لایبنیتس دستاوردهای زیادی در ریاضیات داشته و از مخترعین ماشین حساب مکانیکی بوده است.

در مقابل منزل لایبنیتس چاهی به نام چاه آرزو قرار دارد. این چاه با یک مجسمه بر بالای آن و میله های آهنی فرفروژه به دور آن به زیبایی تزیین شده است. مردم هانوفر بر این باورند که با چرخیدن به دور این چاه آرزوهایشان برآورده می شود.

پیاده به سمت بنای یادبود گوتینگن در نزدیکی پارلمان هانوفر می رویم این بنا یادآور هفت دموکرات در طول تاریخ آلمان می باشد که در زمان پادشاهی هانوفر نگرش دموکراتیک خود را حفظ نمودند و این بنای ملی به یاد شجاعت آنها ساخته شد.

هدف بعدی ما دیدن عمارت شهرداری هانوفر است که حدود 10 دقیقه پیاده روی از ساختمان فدرال دارد. براحتی مسیرها را می توانید با کمک اپلیکیشن moovit بیابید.

در نگاه اول به نظر می رسد که کاخی پیش روی ما است اما در واقع این همان عمارت شهرداری است که در سال 1913 در نزدیکی رودخانه لین ساخته شده است. این ساختمان همچنان به عنوان شهرداری استفاده می شود و مکانی برای تشکیل جلسات اداری است با این همه بازدید عموم نیز از آن امکان پذیر است. به سمت پشت ساختمان حرکت می کنیم کل نمای ساختمان با داربست و پوشش های مخصوصی جهت تعمیرات پوشانده شده بود و گرفتن عکس از آن نمای ساختمان مقدور نبود. به سمت دریاچه Maschsee که یک دریاچه مصنوعی در پشت عمارت شهرداری است می رویم، این منطقه به عنوان پارک تفریحی مورد استفاده قرار می گیرد.

بر روی پلکان کنار دریاچه نشسته و تصمیم می گیریم ناهارمان را همینجا کنار این منظره زیبا بخوریم. تکه هایی از نان برای پرندگان داخل دریاچه می ریزیم ، مشغول صحبت هستیم و غذا دادن به این پرندگان زیبا که ناگهان متوجه می شویم تعداد زیادی از پرندگان به سمت ما برای خوردن غذای ناهارمان در حال بیرون آمدن از آب هستند ، با شتاب وسایلمان را جمع کردیم و از آنجا دور شدیم ، این اتفاق باعث شد تا چند دقیقه فقط بخندیم.

هانوفر آخرین شهری از آلمان بود که در مدت کوتاه اقامتمان ( یک هفته ) توانستیم از آن دیدن کنیم. حال باید خود را برای سفر کوتاه دیگری آماده می کردیم.

  

سفر به سرزمین لاله ها:

ساعت 4 صبح، هوا تاریک و بسیار سرد است گویی ذره های یخ در هوا وجود دارد. با عجله به سمت ایستگاه اتوبوس می رویم. اتوبوس با کمی تاخیر به ایستگاه می رسد و به سمت ایستگاه راه آهن برمن به راه می افتد، ساعت حرکت قطار را چک می کنیم. قصد داریم ابتدا با قطار به شهر Leer رفته و سپس با اتوبوس به شهر Groningen در هلند و با قطار از این شهر به آمستردام برویم. پکیج رفت و برگشت سفرمان را از ایستگاه راه آهن برمن در حدود 90 یورو برای هر نفر خریداری کردیم. از برمن تا leer حدود یک ساعت و نیم فاصله با قطار بود. وقتی به این شهر کوچک می رسیم هوا به شدت بارانی و سرد بود با اینکه شماره اتوبوس و نام ایستگاه روی بلیط ما نوشته شده بود، ولی به جز یک اتوبوس هیچ وسیله دیگری در ایستگاه به چشم نمی خورد که آنهم با شماره ای که روی بلیط ما نوشته شده بود، تفاوت داشت از طرفی دیگر ساعت حرکت قطار از شهر Groningen به آمستردام طوری برنامه ریزی شده بود که باید از شهر leer با اتوبوس سر ساعت حرکت میکردیم. اضطراب وجودمان را فراگرفته بود. حدیثه با راننده تنها اتوبوس موجود صحبت میکند ظاهراً اتوبوس مورد نظر پیش از رسیدن ما به ایستگاه، حرکت کرده بود. خوشبختانه این اتوبوس هم از شهر Groningen میگذشت و بنابراین می توانست توقفی کوتاه در این شهر داشته باشد. با خیالی آسوده سوار اتوبوس می شویم و بعد از یک ساعت به شهر Groningen می رسیم با عجله به ایستگاه راه آهن می رویم و سوار بر قطار، بلافاصله به سمت آمستردام به راه می افتیم. به نظر خودمان بهتر بود با پرداخت کمی هزینه بیشتر از هواپیما برای این سفر استفاده می کردیم.

برای رفتن به شهر Lisse و بازدید از باغ کویکنهف Keukenhof باید از ایستگاه قطار آمستردام به سمت فرودگاه Schiphol می رفتیم و در آنجا اتوبوس های به مقصد کویکنهف را که بر روی بدنه اتوبوس تصاویر گل های لاله نقاشی شده بود را سوار می شدیم. در سال 2018 این تنها گزینه موجود برای رفتن به باغ کویکنهف با اتوبوس بوده است. (اتوبوس هایی به شماره  858)

سوار اتوبوس شدیم ، راننده یک خانم میانسال و بسیار خوش اخلاق است با خوشرویی به ما سلام می کند. باران شدیدی در حال باریدن است. ما یک صندلی پشت سر راننده نشسته ایم، از او تقاضا می کنیم تا ما را در کنار هتل Nachtegaal که در نزدیکی باغ قرار دارد پیاده کند ولی او توضیح می دهد که اجازه توقف در مسیر ندارد اما می تواند یک نیش ترمز بگیرد و سرعت را کمی کم کند تا ما به بیرون بپریم. شهر Lisse در جنوب غربی آمستردام و در فاصله 14.5 کیلومتری از فرودگاه Schiphol واقع شده است. شهرت این شهر بخاطر مزارع زیبای گل های لاله آن است.

هوا همچنان بارانی است و ما سر در گوشی هایمان مشغول چک کردن وضعیت هوا هستیم که ناگهان با صدای خانم راننده به خود آمده و آماده پریدن به بیرون از اتوبوس می شویم ، با خوشحالی از او خدا حافظی می کنیم.

هتل Nachtegaal ، یک هتل چهار ستاره تمیز و راحت با کیفیت غذای خوب و صبحانه عالی و از همه مهمتر نزدیک به باغ کویکنهف است. بلیط های بازدید از باغ را هم از هتل با قیمت 18 یورو خریداری کردیم.

بارندگی شدید آنروز موجب تغییر برنامه مان شد، تصمیم گرفتیم روز بعد را به بازدید از باغ اختصاص دهیم.

صبح روز بعد آسمان صاف و بدون ابر نوید یک روز عالی را می داد. موقعیت هتل Nachtegaal نسبت به باغ بسیار عالی بود و ما مسافت بین هتل تا باغ را پیاده طی کردیم.

در ورودی باغ سالنی از صندوق های امانات وجود داشت که بازدید کنندگان می توانستد بدون پرداخت هزینه وسایل شخصی اضافی خود را در آنجا قرار دهند.

وارد باغ می شویم، خانم هایی با لباس محلی جهت راهنمایی و ارائه نقشه باغ کویکنهف به بازدید کنندگان خوشامد می گفتند.

نقشه باغ

این باغ هر سال از 21 مارس تا 19 می (ماه های فرورودین و اردیبهشت) از ساعت 8 صبح الی 7.5 عصر به روی علاقه مندان گل برای بازدید از گلهای لاله باز است. سالانه بیش از 7 میلیون گل لاله در این باغ کاشته می شود. همچنین این باغ دارای گلخانه بزرگی از سنبل و گل های ارکیده و سایر گل ها ست. جالب این است که طراحی کاشت گل ها هر سال در این باغ متفاوت است. زمانیکه ما از این باغ دیدن کردیم تنها گل های سنبل در باغ به گل نشسته بودند و لاله ها هنوز باز نشده بودند ولی امکان بازدید از گلخانه این باغ که پر از گل های لاله و سایر گل ها بوده ، وجود داشت.

برای دوستداران گل این باغ یک بهشت بر روی زمین است. زیبایی این باغ فراموش نشدنی است. بعد از پنج ساعت گشت و گذار در این باغ رویایی و علی رغم میل باطنی با این باغ خداحافظی کرده و به سمت آمستردام حرکت کردیم. برنامه برگشت ما به برمن از آمستردام با قطار بود. تا زمان حرکت فرصت کافی برای گشتی در آمستردام فراهم بود.

آمستردام در اواخر قرن دوازدهم میلادی دهکده ای ماهیگیری بود که در اطراف بندی که بر روی رودخانه آمستل احداث شده بود، شکل گرفت و در قرن پانزدهم آمستردام به شکوفایی رسید. خانه های چوبی قدیمی و کلیساهای شهر همچنان پابرجا هستند.

ایستگاه راه آهن شهر آمستردام بنایی قدیمی مربوط به سال 1889 می باشد.

تنها پس از پنج دقیقه پیاده روی به میدان Dam Square می رسیم در اطراف میدان عمارت های قدیمی شامل کاخ سلطنتی رویال مربوط به قرن هفدهم ، موزه مادام توسو (موزه تندیس های مومی مشاهیر جهان) و ساختمان کلیسای جدید به چشم می خورند.

میدان که در قرن سیزدهم میلادی ساخته شده یکی از اصلی ترین جاذبه های گردشگری شهر است که همیشه مملو از حضور گردشگران و ساکنین آمستردام است. بازی کودکان با حباب ها و کبوتران نشاطی را در این فضا ایجاد کرده است.  

در خیابان های اطراف میدان هنوز هم خانه های قدیمی به چشم می خورند.

سفر یک هفته ای ما با دیدار از چند شهر در آلمان و همینطور شهر lisse در هلند به پایان رسید، برنامه بعدی ما یک سفر فشرده یک هفته ای دیگر به ایتالیا و سپس اسپانیا می باشد که در ادامه آورده خواهد شد.

هیچ چیز در دنیا زیباتر از دیدن زیبایی های آن نیست، سفر عظمت این جهان هستی را به ما نشان می دهد و کوچکی ما را در این دنیا خاطر نشان می سازد. سعی کردیم در طول سفر محدودمان از این فرصتی که برایمان فراهم شده بود بیشترین بهره را ببریم ، قطعاً مکان های بسیاری با گذشته های غنی از تاریخ و فرهنگ باقی مانده که موفق به بازدید از آن نشدیم. سفر در اینجا به پایان خود رسیده ولی اشتیاق ما در آشنایی با تاریخ و فرهنگ مردمان دیگر نقاط جهان همچنان باقی است.

نویسنده : sepideh ebr

تمامی مطالب عنوان شده در سفرنامه ها نظر و برداشت شخصی نویسنده است و وب‌ سایت لست سکند مسئولیتی در قبال صحت اطلاعات سفرنامه ها بر عهده نمی‌گیرد.