سلام دوستان عزیز و گرامی. از اوایل سال 1394 بود که دنبال یه فرصتی میگشتم که سفری داشته باشن به شهر وان. تاریخ ها رو این ور اونور میکردم تا بتونم هم مرخصی بگیرم و هم یه مسافرت یکی دو روزه برم وان. هفته ی اول خرداد ماه 1394 بود که گوشی موبایلم زنگ زد. وقتی که تلفن رو برداشتم کسی که پشت خط بود، کسی نبود جز آقای عسگری عزیز، از مدیران سایت وزین لست سکند. با لحن و. احترام فوق العاده خاص خودشون ابتدا به خاطر اینکه سفرنامه مالزی (سفر به سرزمین رنگارنگ) من، هنوز هم طرفدار داره و همیشه سعی میکنم به کامنتای دوستان جواب بدم و تو سایت آنلاینم ازم تشکر کرد. و بعدشم گفتن که به عنوان یک تشکر میخوان بفرستن وان و یک گزارش و سفرنامه ایی رو از شهر وان، مراکز خرید، نقاط دیدنی و هتل هاشون بنویسیم. الحق و النصاف، سایت لست سکند خیلی بهمون لطف کرد و مارو توسط تور ماوی گشت به مدیریت خانم حبشی، به وان فرستاد. و هزینه تور رو هم متقبل شد. اما اینکه تو این سفر بر ما چه گذشت رو براتون مینویسم و سعی کردم که سفرنامه و راهنمای به درد بخوری رو برای شما عزیزان آماده کنم. یک سری نکات ریز رو هم نگه میدارم واسه آخر سفرنامه که به نظرم میتونن مفید باشن.
سه شنبه، صبح روز دوازدهم خرداد ماه، ساعت شش، تور ماوی گشت رسید به ارومیه و ما تو سه راهی سرو به این تور ملحق شدیم و سفر 3 شب و 4 روزه ما آغاز شد. مسیر ما از طریق مرز زمینی سرو بود. بعد 40 دقیقه به مرز سرو رسیدیم.
ورودی مرز زمینی سرو – ارومیه
ورودی مرز زمینی سرو – ارومیه
بدون هیچ گونه معطلی و مشکلی از مرز سرو رد شدیم. انتظار شلوغ بودن مرز رو داشتیم ولی واقعا همه چی خوب پیش رفت. تنها چیزی که آزار دهنده بود، نوع سنتی چک کردن بار ها در طرف ایران بود. دوستان مامور ایرانی به صورت کامل سنتی ازمون خواستن که کیف ها رو باز کنیم و اونها توشون رو ببینن. انتظار سیستم الکترونیکی چک بار مسافر رو داشتیم که این امر در طرف ترکیه وجود داشت و به محض اینکه پاسپورتمون مهر خورد در طرف ترکیه با این امر روبرو شدیم و کیف هامون رو روی سیستم الکترونیکی چک بار کزاشتیم و اونطرف سیستم، کیف ها رو برداشتیم. متاسفانه طرف ترکیه، کمی خاکی بود و چون اختلاف یک ساعت و نیمی با ترکیه داریم، هنوز مرز ترکیه رو برای عبور اتوبوس و خودرو ها باز نکرده بودن. واسه همین مسافتی حدود 150 متری رو پیاده رفتیم. البته ذکر این نکته خالی از لطف نیست که واقعا یک ساختمان بسیار بزرگ و زیبایی رو توی مرز ترکیه برای کارهای خروج و اداری ساختن که با یشرفت تقریبا 90 درصدی همراه بود و فکر میکنم در چند ماه آینده افتتاح بشه و ساختمان اداری ترکیه واقعا سرآمد خواهد بود. بعد اینکه سوار اتوبوس شدیم و راه افتادیم، اولین سورپرایزی که برام پیش اومد وجود خانم سمانه زارعی، یکی از بهترین سفرنامه نویسان سایت لست سکند به همراه همسر بسیار محترمشان، آقا یاشار بود. ایشون هم به همین منظور توسط سایت، همراه ما بودند. و من خیلی خوشحال شدم از این امر.
چیزی که توی مسیر توجه همه رو جلب میکرد، سر سبزی جاده و رودی بود که از مرز سرو تا اواخر مسیر همراهمون بود. این مسیر آدم رو یاد جاده های شمال می اندازه، البته تراکم درختیش کمتره، ولی سرسبزیش عالی بود.
سرسبزی جاده در طول مسیر
بعد از حدود بیست و پنج دقیقه، اولین شهر ترکیه رو دیدیم. یوکسکوا. فرودگاه این شهر نیز حدود بیست روزه که افتتاح شده و مشتریان ایرانی خاص خودش رو هم داره. لازم به ذکره که بگم هزینه اومدن از مرز سرو تا این شهر توسط دولموش ها یا ون های ترکیه، حدود ده لیره. خوب از این شهر گذشتیم و بعد از نیم ساعت الی چهل دقیقه به اولین پست بازرسی در سه راه حکاری رسیدیم. پلیس هاشون رفتار بسیار محترمانه ی رو داشتن. توی این سه راه، سوپر مارکت و سرویس بهداشتی هم وجود داره.
سه راهی حکاری
سه راهی حکاری
در فاصله 120 کیلومتر مانده به وان از سرسبزی و کوهستانی بودن جاده کم میشود و جای خود رو به زمین های مسطح می دهد. در فاصله 105 کیلومتری وان به شهر کوچکی به اسم "باش قلعه" می رسیم. . شهری با خیابان های سنگ فرش شده.
کمی بعد تر، و در میانه راه، در یک رستوران بین راهی به نام "اوا" توقف کردیم. انواع غذا و نوشیدنی هم تو این رستوران سرو می شد که من عکسشون رو گرفتم.
رستوران بین راهی اوا
رستوران بین راهی اوا
رستوران بین راهی اوا – لیست غذاهای این مکان
رستوران بین راهی اوا – لیست غذاهای این مکان
در نهایت بعد از حدود 4 ساعت از مرز سرو ، به شهر وان رسیدیم. مسیر ورود تور، به نظر من در ابتدا کمی تو ذوق می زد. یعنی از مسیری که وارد شهر میشین، بیشتر حس فقیر بودن شهر و ساختمان های کوچیک و قدیمی به چشم میاد و این بلافاصله تو ذوق می زنه، ولی مطمئن باشین که در ادامه نظرتون تغییر پیدا خواهد کرد. حدود ساعت 12 به وقت محلی بعد از ورود به شهر، ابتدا همسفرامون رو تو هتل منوا پیاده کردیم. و بعد رفتیم به طرف هتل رسمینا. هتل ما(رسمینا)، در یک کلمه واقعا خوب بود. و در انتهای این سفرنامه به طور مفصل در مورد هتل براتون میگم دوستان. بلافاصله چک این شدیم و رفتیم اتاق هامون. تا یادم نرفته بگم که وجود خانم حبشی، مدیریت ماوی گشت هم یک امتیاز تو این تور بود. ایشون بسیار زحمت می کشیدند و در طول مسیر هم، همواره به سوالات مسافران با صبرو حوصله جواب میدادن. بعد از یک ساعت استراحت به همراه برادر خانومم که همراه من تو این سفر بود رفتیم تا ناهار بخوریم. چون دیگه واقعا گشنه بودیم.
وقتی از هتل دراومدیم، رفتیم سمت راست به طرف چهارراه خیابان اسکله و سمالر. همون طرفی که تو تصویر زیر بنر 36 دیده میشه.
خارج شدن از هتل و مسیر حرکت
توی چهار راه طرف راست پیچیدیم و همین طور با دقت به مغازه ها و اینکه تخفیف (ایندیریم) دارن یا نه، رفتیم جلو. رسیدیم به یک میدان کوچیک که روش عکس ماهی و اینا داره و نبشش یک دنر ترکی بود. بعدا خواهم گفت که اون میدان، همون میدان اصلی وان یا همون بش یول هستش. از دنریه قیمتش رو پرسیدیم و بهمون گفت که هر دنر، 3.5 لیر میشه. رفتیم و نشستیم و 2 تا دنر سفارش دادیم. که با یک قوطی نوشابه فلزی پپسی، غذای هر کدوممون 5 لیر شد. فقط این رو بگم که چیزی که در مورد دنر ترکی رایج هستش، اینه که معمولا اونو لای نون بربری خودمون (البته کمی نازکترش) می پیچن. به این نوع دنر نون میگن" دوروم". اگر بخواین مثل ساندویچ های خودمون باشه، باید بگین که" سومون" میخوام. و این نکته یادتون نره. پس سومنو مثل نون ساندویچ های خودمونه و دوروم لای بربریه. قیمتشون هم یکسانه. ما دوروم خوردیم تا تجربش کنیم. خوبم بود.
دنر ترکی و دوروم
بعدش روبروی همون دنری، البته کمی پایینتر، مسجد حضرت عمر بود. برگشتنی از دنری، از این مسجد و محوطه ی آن دیدن کردیم.
مسجد حضرت عمر
مسجد حضرت عمر
محوطه مسجد حضرت عمر
محوطه مسجد حضرت عمر
حدودای ساعت 2 بود که برگشتیم هتل و یکم استراحت کردیم تا ساعت 5 و خستگی راه رو به در کنیم. بعدش که از رختخواب نرم هتل که دل کندن ازش سخت بود، پا شدیم و رفتیم تا شهر برند ها و شهری که بیشتر شهرتش رو مدیون شرایط خرید هست رو ببینیم. از هتل که دراومدیم، سمت چپ رو مستقیم رفتیم تا برسیم به خیابان ماراش (کاظیم کارابکیر). خیابانی که پر است از فروشگاه های بزرگ و یکی از دو خیابان اصلی که حاوی فروشگاه ها و مراکز خرید بزرگیه.
سمت راست هتل و حرکت به سوی خیابان ماراش (کاظیم کارابکیر
به محض وارد شدن به این خیابان، برند های معروف پوشاک، کافه های ناب ترکی و تخفیف های باورنکردنی خود نمایی میکنند. تصاویری از برندهای مختلف رو میتونین ببینین که تو همون روز اول و بعداز ظهرش عکس هاشون رو گرفتیم و بعضی هاشون رو هم رفتیم. در ادامه آدرس و نقشه ی بعضی از برند ها رو هم قرار خواهم داد.
تخفیف هایی که هر آدمی رو وسوسه ورود به مغازه می کنند
برخی از برندهای مشهوری که تو وان فعالیت میکنند به این شرح اند. البته قرار دادن همه ی برند ها تو متن این سفرنامه نمی گنجه.
نمایندگی دفاکتو - یکی از معروفترین برندهای ترک
برند معروف پوشاک
برند معروف پوشاک
فلو - برند معروف کفش
برند معروف پوشاک
برند معروف پوشاک
ال سی وای کی کی - برند معروف پوشاک
برند معروف پوشاک
برند معروف پوشاک
نمایندگی ماوی - برند معروف پوشاک
برند های مختلف لوازم خانگی که دیدیم هم اینا بودن عزیزان.
برند معروف لوازم خانگی
برند معروف لوازم خانگی
برند معروف لوازم خانگی
برند معروف لوازم خانگی
برند معروف لوازم خانگی
برند معروف لوازم خانگی
برند معروف لوازم خانگی
کافه ها و فست فودهای مشهور نیز در این شهر خودنمایی میکنن.
برگر کینگ – از فست فود های مشهور
گرند پیتزا – از فست فود های مشهور
از کافه های معروف
از کافه های معروف
از کافه های معروف
در حالی که عکس میگرفتیم، سعی می کردیم که روز اول بیشتر بپسندیم و قیمت ها رو برنداز کنیم و بعد خرید کنیم. در واقع روز اول یا بهتر بگم بعد از ظهر روز اول رو اختصاص دادیم به گشتن مغازه ها و عکس گرفتن و بررسی قیمت ها.
همین روز اول کافی بود تا بتونم نقشه ای از برندهای معروف تجاری و مراکز خرید دو خیابان اصلی وان تهیه کنم.
نقشه ی نقاط تجاری مورد علاقه ی ایرانی ها
حوالی ساعت 9 بود که دیگه از گشتن خسته شدیم و دنبال یه جایی بودیم که شام بخوریم. همون تو خیابون ماراش، دو یا سه مغازه مونده به نمایندگی دفاکتو، یه کباب فروشی بزرگی بود که تصمیم گرفتیم بریم و باز غذای ترکی بخوریم و کباب هاشون رو هم امتحان بکنیم. من با دیدن تصویر زیر، تصمیمم رو گرفتم و با امید، برادر خانومم هم هماهنگ کردم.
کباب ترکی آدانا که توجهم رو جلب کرد
سفارش کباب آدانا رو دادم، چون تعریفش رو خیلی شنیده بودیم. و در نهایت غذای ما هم آماده شد.
کباب ترکی آدانا - شام روز اول
واقعا خوشمزه بود. یک غذای کامل و مفصل. دو نکته ایی که باید توجه کنید اینه که دوغی که در وان می خورین بسیار متفاوت تر از دوغی که تو ایران میخورین. دوغ وان بسیار غلیظ هستش. و بهش میگن "آیران". مثل دوغ های ما پر از آب نیست. در واقع میتونم بگم که ماسته تا دوغ در تعریف خودمانی ما و نمک هم نداره. نکته ی دوم اون ظرفیه که تو تصویر میتونین ببینین که پر است از مواد قرمز رنگ. اون یه جور سسه که با کباب میخورن. سرد هم هست. در مورد محتویاتش هم همین بس که همه چیو رنده میکنن و قاطی میکنن. مثل گوجه، فلفل، پیاز و تا اونجایی که شنیدم سیر. البته بوی سیر رو به روش هایی میگیرن.
در نهایت با هزینه ی 30 لیر به ازای دو پرس کامل کباب آدانا، از رستوران خارج شدیم و رفتیم به طرف هتل. چون دوغ خورده بودیم و تشنه بودیم، تصمیم گرفتیم که یه آب میوه بگیریم و بعد بریم هتل. روز اولم بود و حسابی خسته شده بودیم. آب هلوی گازداری رو گرفتیم که بسیار خوش طعم بود و حسابی به دل می نشست. قیمتشم 2.5 لیر شد.
آب میوه ی بسیار خوشمزه
در نهایت حدود ساعت 10:30 دقیقه بود که رسیدیم هتل. چون شب اول بودو خسته بودیم، همون ساعت 11 خوابیدیم.
هزینه های روز اول:
دنرترکی برای ناهار با نوشابه برای دو نفر: 10 لیر
کباب آدانا برای شام برای دو نفر: 30 لیر
روز دوم
تعجب برانگیز ترین چیزی که از ابتدای روز دوم برامون اتفاق افتاد بحث طلوع خورشید بود. هوا در وان از ساعت 4:45 دقیقه صبح روشن میشه و تقریبا حوالی ساعت 5 صبح، شما خورشید رو طلوع کرده اون بالا میبینین. حالا هی میخوابین و بیرون و نگاه میکنین و فکر میکنین که ساعت 10 صبحه! وقتی ساعتتون رو چک میکنین، میبینین صبح ساعت 5:30 هستش. در کل اختلاف شرعی تهران با وان تقریبا نیم ساعته، ولی اختلاف زمانیشون حدود یک و نیم ساعت!
امروز صبح زود که از خواب پا شدیم، برناممون این بود که بریم قلعه و جزیره و خانه گربه ها رو ببینیم. با دوستان هم هماهنگ کردیم که بریم، ولی سر میز صبحانه خانم حبشی، مدیریت آژانس ماوی گشت، بهمون قول دادن که ما رو هم فردا با تورشون میبرن که همه ی اینارو بصورت رایگان ببینیم! ما هم که از خدا خواسته قبول کردیم و برناممون رو به خرید و بررسی خود شهر و نقاطی که شاید اصلا تو هیچ جا بهشون اشاره ایی نشده، تغییر دادیم. صبحانه هتل رسمینا بسیار مفصل و عالی بود که من عکس هاشون رو میزارم. و باز هم میگم که در مورد هتل در انتهای سفرنامه بیشتر توضیح خواهم داد.
صبحانه هتل رسمینا
صبحانه هتل رسمینا
صبحانه هتل رسمینا
صبحانه هتل رسمینا
صبحانه هتل رسمینا
صبحانه هتل رسمینا
من چون تعریف صبحانه و پنیر های وان رو شنیده بودم، واسه همون سعی کردم که حتما امتحانشون کنم.
صبحانه هتل رسمینا بعد از صرف صبحانه، رفتیم بیرون.
چون روز قبل اکثر برند ها و مراکز خرید رو گشته بودیم، برنامه امروزمون بیشتر بر خرید استوار بود. ولی چون مراکز خرید بیشترشون از ساعت 9 باز میکنن، ما قبلش رفتیم تا کمی اطراف میدان اصلی وان- بش یول رو بگردیم.
میدان بش یول – یا همون پنج راه، به نقاط مختلف وان دسترسی داره و میشه گفت که همه جارو از اینجا میشه رفت.
میدان بش یول
دقیقا توی همون میدان بش یول، در هر 5 ورودی آن، اتاق های شیشه ایی مانندی هستند که به زیر زمین می روند و عبارتی روی آنها نقش بر بسته که ایرانی ها را تشویق میکنند وارد آنها شوند و بازدیدی از آنها نمایند. آن عبارت این بود" تخفیف ویژه دوستان ایرانی ما".
ورودی فروشگاه زیر زمین در میدان بش یول
فروشگاه زیر زمین در میدان بش یول
فروشگاه زیر زمین در میدان بش یول
اولین مقصدمون همین مرکز خرید بود که در زیر زمین قرار داشت. نام این مرکز خرید Yeratli AVM بود. من خودم از این مرکز خرید، کفش و لباس بچه خریدم. قیمتشونم خوب بود.
از خروجی خیابان جمهوریت در اومدیم و اولین چیزی که توجهمون رو جلب کرد، مجسمه آتاتورک تو حیاط استانداری وان بود.
ساختمان استانداری وان
مجسمه آتاتورک در محوطه ساختمان استانداری
چون ساختمان ا ستانداری درست در نبش خیابان جمهوریت واقع شده، قبل اینکه وارد خیابان جمهوریت بشیم، خیابان کناری استانداری رو گشتیم و چند تا عکس گرفتیم. خیابان ها هم به خاطر انتخابات پارلمانی ترکیه، حال و هوای خاصی رو گرفته بودن.
بلوار فریت ملن
بلوار فریت ملن – حال و هوای شهر در ایام انتخابات
بلوار فریت ملن
بلوار فریت ملن – حال و هوای شهر در ایام انتخابات
دوباره برگشتیم به خیابان جمهوریت و از طرف سمت چپ، اولین مقصدمون نمایندگی LC Waikiki بود. انصافا قیمتاش خوب بود و من واسه پسر کوچیکم از اینجا خرید کردم. پر بود از ایرانی هایی که برای خرید به این نمایندگی اومده بودن.
مسیرمون رو ادامه دادیم و از نمایندگی ماوی که قیمت هاش گرون بود هم گذشتیم. نمایندگی لباس و کفش ورزشی نایک رو دیدیم و رسیدیم به شهرداری وان که دقیقا در همون خیابون اصلیه. درست روبروی ساختمان شهرداری یک مرکز خرید بسیار خوب و مناسب برای خرید به اسم Van Park وجود داره. کمی هم از اونجا خرید کردیم.
ساختمان شهرداری
مرکز خرید وان پارک
چون من تعریف پنیر های وان رو بسیار شنیده بودم، وارد کوچه های خیابان جمهوریت شدیم تا به محل و راسته پنیر فروشان هم سری زده باشیم و درست در کنار اونها از مسجد حضرت عثمان هم دیدنی کرده باشیم.
کوچه ی فرعی در خیابان جمهوریت به طرف راسته ی پنیر فروشان
راسته ی پنیر فروشان
راسته ی پنیر فروشان
8
راسته ی پنیر فروشان دقیقا کمی بالاتر از راسته پنیر فروشان، مسجد حضرت عثمان با مناره های آبی خودنمایی می کرد.
گلدسته های آبی مسجد حضرت عثمان
مسجد حضرت عثمان
مسجد حضرت عثمان
بعد از دیدن مسجد، وارد خیابان جمهوریت شدیم و در چهار راه خیابان جمهوریت و کاظم کارابکیر (چهارراه سویدان)، وارد خیابان ماراش (کاظم کارابکیر) شدیم. خیابانی که اکثر برند ها را در خود جای داده است. نبش این خیابان فست فود برگز کینگز ، نمایندگی معروف فست وجود دارد که ما برای ناهار رفتیم همین جا.
برگر کینگ – ناهار ما در روز دوم
قیمت هاش هم خوب بود. قیمت کل ناهار ما به ازای دو نفر 22 لیر شد. من از فهرست غذاها و قیمت های اونا هم عکس گرفتم
برگر کینگ – لیست قیمت ها
برگر کینگ – لیست قیمت ها
برگر کینگ – لیست قیمت ها بعد از صرف ناهار، توی خیابان ماراش رفتیم مرکز خرید Rodi Park که واقعا عالی بود.
مرکز خرید رودی پارک
در ادامه از مراکز خرید Viar و Liman هم دیدن کردیم. اولی قیمت هاش عالی و پر بود از ایرانی ها. دومی با وجود اینکه یک برند چینی هستش، اجناسش فوق العاده با کیفیت و شیک هستن.
مرکز خرید ویار
مرکز خرید لیمان
حوالی ساعت 2 بود که از پیاده روی خسته بودیم و رفتیم هتل تا استراحت کنیم.
بعد ازظهر حدود ساعت 5 بود که دوباره رفتیم بیرون. این بار قصدمون رفتن و دیدن جاهایی بود که اکثر مردم و توریست ها به آنجا نمیرن ولی به نظر ما زیبا می نمود. واسه همون از هتل که در اومدیم، رفتیم به سمت پایین، تا به خیابانی برسیم که "سمالر" نام داشت و مرکز پلیس و اداره صنایع و معادن شهر وان در آنجا قرار داشت. منظره زیبایی بود و پارکی هم در کنار این ادارات قرار داشت.
محل قرارگیری عکس
خیابان Cemaller
خیابان Cemaller – اداره صنایع و معادن وان
خیابان Cemaller – مسجد نورشین از راه دور
خیابان Cemaller – پارک کوچکی در این خیابان
وقتی که تو این خیابان داشتیم قدم میزدیم، مسجدی از دور توجهمون رو جلب کرد. عکسش رو تو بالا میبینید. واسه همین سعی کردیم و بریم از نزدیک سری به این مسجد زیبا بزنیم.
مسجد نورشین
مسجد نورشین
نام این مسجد زیبا، نورشین جامعسی بود که واقعا محیط و معماری خاصی داشت.
مسجد نورشین
مسجد نورشین
حیاط مسجد نورشین
بعد از بازدید از این مسجد، راهمون رو به طرف میدان بش یول ادامه دادیم و در مسیر به دو فروشگاه بسیار خوب برای خرید لوازم آریشی و بهداشتی و پوشاک رسیدیم که قیمت های بسیار خوبی داشتن.
اولیش فروشگاه کانسپ بود که برای خرید لوازم آرایشی و بهداشتی مناسب بود. درست در کنار این فروشگاه بزرگ هم، مرکز خرید نیروانا قرار داشت که به ظاهر محلی برای خرید های عمده به شمار می آمد. چون هم قیمت هاش واقعا عالی بود و هم به محض ورود از ما پرسیدن که میخواین عمده بخرین و یا خرده و اینکه آیا بوتیک داریم یا خیر. آدرس دقیق این مغازه، خیابان بش یول، روبروی ایستگاه کامپوز، پلاک پنجه.
مغازه کانسپ
بعد از خرید و بازدید، دوباره رفتیم به طرف چهارراه سویدان، روبروی فست فود برگر کینگز. ساعت حدود 6 بود و خسته شده بودیم از پیاده روی. واسه همین خواستیم کافه ها ش رو هم امتحان کنیم و باقلوایی خورده باشیم. واسه همین از سری کافه های زنجیره ایی Elif رو انتخاب کردیم.
کافه الیف - روبروی برگر کینگ
کافه الیف
کافه الیف
سفارش باقلوا با آبمیوه رو دادیم. قیمت باقلوا 7.5 لیر و هر کدوم از آبمیوه ها 2.5 لیر بود. واقعا باقلواهای بی نظیری بودن.
کافه الیف - باقلوا و آبمیوه
کافه الیف
نویسنده : علی عباسی حیدرلو
