دلنوشته ای کوتاه بر " نه به ایرانی "

چندی است که در نظرها ، یادداشت ها ، سفرنامه ها و نقد اماکن اقامتی و تفریحی ما ایرانیان ، به کرات و بسیار روزافزون شنیده و یا خوانده می شود که :

" حضور ایرانی در آن مکان ها ، ضعف و اشکال و ایراد و بالعکس عدم حضور ایرانی امتیاز ویژه و ممتاز به شمار می آید ."

مسلماً این مطالب دل هر ایرانی اصیل ، آزاده و میهن پرستی را آزرده نموده و موجبات تکدر خاطر ما ملت عظیم و با پیشینه ی فرهنگی و تاریخی را سبب می شود .

چگونه است که برخلاف سایر ملت ها ، از مواجهه ، اختلاط ، هم نشینی و هم صحبتی با هم زبان و هم وطن خود استقبال نکرده ، لذت نمی بریم و حتی گریزانیم ؟

چگونه است که حضور ایرانی را که خود ملیتی این چنینی داریم را ضعف و اشکال و ایراد و کاهنده ی امتیاز و شایستگی آن مکان به حساب می آوریم !؟

مسلماً دلایل وقوع چنین نظرات و رفتار بسیار ویرانگر ، نگران کننده و پراهمیتی نیاز به واکاوی متخصصان ، صاحب نظران و تحلیلگران مرتبط با پدیده ها و مسایل اجتماعی دارد و در توانایی و سواد و تجربه ی من نگارنده نیست .

اما آنچه که باید ما عموم مردم بر آن توجه داشته و تاکید نماییم ، بارز و پررنگ نمودن فایده ها و نکات مثبت موضوع در برابر اندک نقایص و اشکالات آن است . من نگارنده و خانواده ام در اندک سفرهای خارج از کشور به بسیاری از نکات شاخص و ارزشمند همسفری و معاشرت با ایرانیان برخورد نمودیم که عنوان برخی از آن ها خالی از لطف نیست .

شنیدن و گویش به زبان فارسی و استفاده از زبان مادری برای ارتباط بیشتر و بهتر

در خارج از وطن خود و در هجوم آواها ، کلمات و جملاتی که غریبه و ناآشناست ، نجوایی با زبان مادری و فارسی به گوشتان می رسد . این خود شعفی بزرگ و تعلقی شگرف در شما ایجاد می کند که این پیام را برای شما دارد که تنها نیستید. چه گویش و زبانی بهتر و آسان تر از زبان مادری جهت ایجاد ارتباط و تعامل بیشتر و بهتر .

کمک به همدیگر

بسیار دیده ایم و برای خودمان نیز اتفاق افتاده که بسیاری از ما ایرانیان در سفرها و در زمان مواجهه با یکدیگر به هموطن خود کمک می کنیم و در لحظات سخت به هم یاری می رسانیم . کمک به حمل چمدان ها ، کمک به کنترل و هدایت کودکان ، کمک به همسفران سالخورده و بعضاً حمل ویلچر آنها و حتی برخی از کمک های مالی که در هنگام بازگشت به وطن قابل استرداد و تسویه است ، همه و همه نمونه هایی از موارد بسیاری از این قبیل است . این ها توجه و کمک های بسیار ارزشمند و بزرگی هستند که می توان فقط از یک هموطن انتظار داشته و دریافت نمود .

استفاده از تجربیات و دانسته های همدیگر

بسیاری از ما ایرانی ها از تجربه و دانسته های دیگر همسفران هموطن خود در خصوص قوانین و مقررات ، آداب ، قیمت های مقرون به صرفه ، اماکن دیدنی ، مسیرها ، امکانات و تسهیلات قابل استفاده در سفر ، بهره می بریم . تجربیات و دانسته هایی که کسب آن ها از خارجی ها سخت بوده و یا بایستی متحمل هزینه های مضاعف شویم .

روحیات و خلقیات گرم شرقی

چه خوب و دلپذیر است که در هم صحبتی ، هم نشینی ، تفریح و شادی ، با هم وطنان خود اختلاط و معاشرت داشته باشیم و از روحیات و خلقیات گرم و شرقی و پرنشاط آن ها بهره ببریم . ایرانی ها همیشه مردمانی گرم ، معاشرتی ، بذله گو و پرنشاط بوده و هستند .

یافتن دوستانی ماندگار

بسیار شنیده و یا دیده شده که ما ایرانیان ، بعد از سفر نیز ارتباط خود را با یکدیگر حفظ و نگهداری نموده و دوستان خوب و قابل اعتمادی برای یکدیگر شده ایم . حتی مواردی از این قبیل نیز به مناسبات فرخنده ای همچون ازدواج ، همکاری و یا سفر مجدد انجامیده است .

پس همان گونه که در بالا عنوان گردید ، بیاییم حسن ها ، ویژگی های خوب و نکات مثبت سفر با هم وطن خود را در نظر بگیریم و در اصلاح و بهبود اندک موارد منفی و ناخوشایند در این نوع تعاملات کوشا باشیم . در شرایط کنونی فرهنگی واجتماعی کشور ، ذکر و یادآوری هر روزه ی این قطعه از شعر و ترانه ی زیبا و به یادماندنی آن که اشاره به موضوع فوق دارد ، بسیار لازم و ضروری است .

ایران ، ایران ، سرم روی تن من ، نباشه گر که بیگانه بشه هموطن من

نویسنده: شاهرخ باقرپور