در فاصله ی ۷۵ کیلومتری قزوین و در منطقه ای کوهستانی، دریاچه ای قرار دارد که به دلیل موقعیت ویژه اش چشم اندازی دیدنی را در ارتفاع ۱۸۱۵ متری از سطح دریا، برای علاقه مندان به طبیعت ایجاد کرده است. اگر از بالا به این دریاچه بنگریم متوجه پوشش گیاهی زیبایی می شویم که آن را محصور کرده و تا پای کوه هایی مرتفع ادامه می یابد. کوه ها نیز استوار ایستاده اند و از دریاچه و پوشش گیاهی اطرافش محافظت می کنند.
نام این دریاچه ی شگفت انگیز، اُوان و به معنای محل گرد آمدن آب است و از تاریخ ۲۰ بهمن ۱۳۸۹، به عنوان هشتاد و نهمین اثر طبیعی ملی در فهرست میراث طبیعی ایران قرار دارد.دریاچه اوان یکی از دریاچه های طبیعی ایران است که به سبب چشم انداز تماشایی از شهرت زیادی برخوردار می باشد. وجود جاده مناسب تا کنار دریاچه و امکانات قابل قبول در حاشیه ی آن، تفرجگاهی مناسب را برای تفریح خانواده ها فراهم می کند در اطراف این دریاچه زیبا، مکان مطلوب و مناسبی برای برپایی کمپ و اقامت های شبانه کوله پشتی گردها وجود دارد که اوقاتی هیجان انگیز را برای گردشگران خودمانی به ارمغان می آورد..
درباره شکل گیری این دریاچه در الموت قزوین، حرف و حدیث های بسیاری وجود دارد و روایت های گوناگونی مشاهده می شود. برخی معتقدند که دریاچه بر اثر لغزش در زمین و در حدود پانصد سال پیش به وجود آمده است. افراد دیگری هم هستند که بر این نظریه پافشاری می کنند که اُوان، بازمانده یک دریاچه بزرگتر همچون کاسپین است که به مرور زمان، از وسعت آن کاسته شده و اتفاقا، نام قزوین نیز تغییر یافته همین نام به نظر می رسد.
مسیر سفر یکی از قسمت های فراموش نشدنی آن است که می تواند شیرینی سفرمان را دو چندان کند. برای رسیدن به مقصد امروزمان باید راهی جاده ی قزوین - الموت شویم؛ جاده ای پیچ در پیچ و کوهستانی که با آبی بیکران آسمان و مناظری تماشایی به استقبالتان می آید تا از خستگی راه سفر بکاهد.پیچ های جاده شما را مجبور خواهند کرد تا از سرعت خود بکاهید و شاید با دیدن منظره ای تماشایی لحظه ای توقف کنید و در سکوت و آرامش به تماشای زیبایی های خلقت بنشینید. بعد از ۳ تا ۴ ساعت آخرین پیچ جاده را هم رد می کنید و بالاخره به یکی از زیباترین دریاچه های ایران می رسید.
زبان این مردم تاتی و به قولی دیلمی است. زبان رایج در کوهستان جنوب گیلان که گستره منطقه کوهستانی اشکور تا علی‌آباد منجیل و از شمال تا سراوان رشت و شمال قزوین و کوه‌های غرب مازندران را در برمی‌گیرد. الموت بخش بزرگی از استان را در قالب دو بخش الموت به مرکزیت شهر معلم کلایه و بخش رودبار شهرستان به مرکزیت شهر رازمیان در خود جای‌داده است.
منطقه الموت در دامنه کوه‌های سر به فلک کشیده البرز مرکزی و در حاشیه دره بزرگ شاهرود قرار دارد. این سرزمین کهن و افسانه‌ای، در طول تاریخ فرازوفرودهای تاریخی بسیاری به خود دیده که به نام اسماعیلیان و به‌ویژه حسن صباح اوجی دیگر یافته و همواره موردتوجه گردشگران، جهانگردان و پژوهشگران بسیاری بوده است.
جالب است که بدانید، قزوین را سرزمین غارها و قلعه ها می دانند. برای همین، بقایای قلعه شیرکوه، قلعه لمبسر، نویزرشاه، ایلان سپید، قلادوش و بسیاری قلعه‌های دیگر در کنار طبیعت بکر و چشم‌اندازهای زیبای رود گرمارود، اندج رود و رود الموت و نینه رود که همگی به شاهرود می‌ریزند، جاذبه‌های طبیعت‌گردی و گردشگری بسیاری برای منطقه و استان قزوین فراهم کرده است.گفتنی است، جاذبه‌هایی باشکوه و به‌غایت زیبای این منطقه شامل دژهای کهن، نمای الموت از فراز قلعه‌ها، درخت چنار خونبار زرآباد، غار حاجت خانه اکوجان، آرامگاه‌های سنگی شاه کوه و حسن‌آباد است که بیش از ۳۰ بنای مذهبی تاریخی دیگر را نیز باید به آثار تاریخی و جاذبه‌های گردشگری الموت اضافه کنی
