گردشگران نزدیک به وارد شدن به سال جدید میلادی و از سرگیری سفرها هستند، حال این سفرها چه مربوط به بازدید از ژاپن و المپیک باشند و چه سفر کردن با کروز. اما فعالان محیط زیست همچنان درباره گرم شدن آب و هوا و نقش گردشگران در این زمینه هشدار می‌دهند.
برخی سعی می‌کنند که با برنامه‌ریزی، سفرهای کم‌خطرتری داشته باشند اما عده‌ای می‌گویند که نمی‌گذاریم مسائلی مانند انتشار کربن دی‌اکسید و حجم بالای گردشگران ما را در خانه نگه دارد. در همین حین نوعی بیماری در چین شیوع پیدا کرد، البته سارس نبود، بلکه بیماری نادری بود که تا قبل از آن مشاهده نشده بود و دیگر همه با آن آشناییم: کووید - 19 یا کرونا!
بعد از شیوع این ویروس وضعیت کره زمین و صنعت گردشگری تبدیل به یک راز شد.
سکوت ناراحت‌کننده
در یک‌چشم به هم زدن همه‌چیز به خاطر این ویروس تغییر کرد و جهان گویی که جارو شد. کشورها مرزهایشان را بستند، المپیک تابستانی به تعویق افتاد، کشتی‌های کروز در بنادر پهلو گرفتند و فرودگاه‌ها تقریباً خالی از مسافر شد، مکان‌های ساحلی بسته شدند و پارک‌های بازی تبدیل به شهر ارواح شدند.
در شهرهای پرجمعیتی همانند لس‌آنجلس، آسمان کاملاً صاف و خالی از هرگونه پرواز بود. با سفر به ونیز می‌شد آب تمیز را مشاهده کرد و دیگر خبری از کانال‌های شلوغ نبود.
این شرایط باعث بروز سؤالاتی شد؟ آیا کاهش ناگهانی سفرها باعث بهبود وضعیت محیط زیست میشود؟ آیا پس از به کنترل درآوردن ویروس، می‌توان از طریق راه‌هایی این وضعیت خوب را برای محیط زیست حفظ کرد؟ مهم‌تر آنکه می‌توان هم‌زمان با برگرداندن جهان به حالت قبل، عملکرد بهتری نسبت به محیط زیست داشت؟
انتشار گاز کربن دی‌اکسید
در تحقیقی تأثیر گردشگری و تأثیرات آن روی محیط قبل از شیوع کرونا را 8% اعلام کرده بود. این تحقیق که در دانشگاه سیدنی انجام شده نشان‌دهنده تأثیر گردشگران در انتشار گازهای گلخانه‌ای‌ست. این آزمایش نسبت به تحقیق قبلی، رشد 4 برابری را نشان می‌دهد. بیشتر گازهای منتشرشده هم مربوط به کشورهای با درآمد بالاست. بعلاوه میزان افزایش گردشگری، بسیار بیشتر از پیشرفت فناوری است که درصدد کاهش انتشار گازهای مضر بوده‌اند.
همه‌چیز از کنترل خارج شده است
هیچ‌کس در سال 2018 نمی‌دانست که در سال 2020 چنین ویروسی دامن جهان را خواهد گرفت. این ویروس تمامی معاملات را به هم زد. قرنطینه‌ها و تعطیل شدن مراکز کوچک و بزرگ، باعث کاهش مسافرت‌های هوایی شد.اما در عین حال انتشار گازهای مضر در جهان 4.6% کاهش یافته است. این کاهش در نوع خود در تاریخ بی‌نظیر است.
باوجود بهبود وضعیت محیط زیست، اقتصاد جهان با چالشی جدی مواجه شده است. ما در حال تجربه بدترین شوک اقتصادی در جهان از زمان رکود بزرگ آمریکا هستیم.
کشورهای کوچک‌تر بیشتر ضربه خورده‌اند
گردشگری یکی از بزرگ‌ترین بخشهای اقتصادی در جهان است. حدود 10% از درآمد ناخالص کشورها و یکی از 10 شغل هر کشور مربوط به گردشگری میباشد. کشورهایی که تنوع درآمد زیادی ندارند، با بسته شدن مرزها، بیشترین آسیب را دیده‌اند. در کشورهایی مانند ماکوا و مالدیو، بیش از نیمی از درآمد ناخالص کشور از گردشگری تأمین میشود. بسیاری از مردم کم‌درآمد به‌واسطه شیوع بیماری کرونا شغل و درآمد خود را از دست داده‌اند.
پاسخ ساده‌ای وجود ندارد
اصلاً میشود به تغییر اوضاع امیدوار بود؟ آیا میشود هم‌زمان با بهبود شرایط اقتصادی و گردشگری، تأثیرات منفی روی محیط زیست را هم به حداقل رساند؟
پاسخ این سؤالات ساده نیست. بسیاری از سایت‌های گردشگری مسافران خود را ازدست داده‌اند. بااین‌وجود حتی اگر همه‌چیز به حالت قبل بازگردد، می‌توان از طریق نوآوری‌های به وجود آمده در فناوری، تأثیرات منفی روی محیط زیست را کاهش داد. دانشمندان موسسه‌ای در ماساچوست درصدد یافتن راه‌هایی برای اصلاح انتشار نیتروژن اکسید هستند که مقصر اصلی آلودگی‌های محیط زیست است.
البته تکنولوژی همیشه هم مؤثر نیست، مثلاً همیشه فکر می‌کردیم که به‌روز شدن فناوری‌ها، روی نحوه مصرف انسان‌ها تأثیر خواهد گذاشت اما می‌بینیم که هواپیماها حالا انرژی بیشتری مصرف می‌کنند تا سریع‌تر حرکت کنند.
تلاشی دوباره
اگر قرار باشد که بین دو شهر آمریکا سفر کنید، سفر هوایی بدترین گزینه خواهد بود، البته استفاده از ماشین در صورت استفاده از سوخت بهینه و قطار بهترین گزینه‌ها محسوب می‌شوند. اما بد نیست بدانید که صنعت هوایی تنها عامل 2% از انتشار گازهای گلخانه‌ای‌ست، مهم‌ترین مساله نسبت رشد جمعیت است که در حال حاضر 5% میباشد. مردم دوست دارند بیشتر سفر کنند، بخصوص به شهرهای دوردست. پس بهترین گزینه برای چنین سفری استفاده از هواپیماست. راه‌حلی برای این مساله وجود ندارد، زیرا باید اقتصاد و جنبه‌های اجتماعی و محیطی را نیز در نظر بگیریم.
صنعت کروز
قبل از شیوع بیماری کرونا، وضعیت صنعت گردشگری با کشتی خوب بود، البته تأثیر زیادی هم روی محیط زیست داشت. مثلاً در گزارشی که در سال 2019 منتشر شد مشخص گردید کشتی‌های بزرگ در مقایسه با ماشین‌ها، تأثیر بیشتری در آلودگی هوا دارند. 10 کروز در کنار هم، 10 برابر بیشتر از 260 میلیون خودرویی که در اروپا وجود دارد، سولفور اسید در هوا پراکنده می‌کنند.
حالا این صنعت درصدد کاهش این میزان آلودگی از طریق راه‌های نوآورانه است. مثلاً استفاده از موتورهایی که با گاز طبیعی کار می‌کنند می‌تواند راهکار مناسبی باشد.
یک شرکت نروژی تولید کروز هم اعلام کرده که می‌خواهد کروزهایی هیبرید تولید کند تا انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهد. عده‌ای از شرکت‌های کشتی‌رانی نیز با رعایت دستورالعمل‌ها حالا شروع به مسافر گیری در بنادر کرده‌اند.
آیا باید سفر با کروز و هواپیما را متوقف کرد؟
پاسخ منفی است. سفر هدیه بزرگی به جهانیان است. می‌توان به طرق دیگری آن را انجام داد، می‌توان سوخت‌های فسیلی را با سوخت‌های برقی جایگزین کرد.
برخی از کشورها سعی در حمایت مالی از خطوط هوایی خود دارند. بنابراین وقتش رسیده که با تلاش بیشتر، سیر سفر و گردشگری را به‌گونه‌ای منقلب نمود که کمترین آسیب را به محیط زیست وارد کند. همین‌که از غذاهای گیاهی در سفر استفاده کنیم، به این روند کمک کرده‌ایم، زیرا تولید گوشت، فشار بیشتری به طبیعت می‌آورد. بعلاوه می‌توانیم محصولات محلی را خریداری کنیم. با این کار باعث توسعه بازار گردشگری در داخل کشورها می‌شویم.
منبع: cnn.com
