زمانی که صحبت از هند میشود عده‌ای به یاد غذاهای هندی میفتند، عده‌ای که به آن سفر کرده‌اند از زیبایی‌های هند می‌گویند، عده‌ای به شلوغی یا ترافیک‌های دیوانه کننده آن اشاره می‌کنند، عده‌ای هم به یاد مراسم عجیب هندی میفتند. به هر حال هند انقدر کشور بزرگ و پرجمعیتی است که دیدن هر چیزی در آن ممکن است. به نوعی اگر به هند سفر کنید و شاهد اتفاق غیر عادی نباشید باید تعجب کنید. اما در این متن قرار است درباره ایالتی در هند صحبت کنیم که فرهنگ، ظاهر، زبان و... متفاوتی نسبت به هندی‌ها دارند.
ایالت میزورام (Mizoram) در عدد و ارقام همانند 27 ایالت دیگر، بخشی از هند به حساب می‌آید و در شمال شرقی این کشور واقع شده است. ایالت میزورام از کوه‌های هیمالیا در جنوب تبت آغاز شده و تا دشت‌های بنگلادش ادامه پیدا کرده است. این ایالت با دو همسایه خود یعنی بنگلادش و میانمار مزر مشترک 722 کیلومتری دارد. این مزر پهناور و قرار گرفتن در ارتفاعات سبب شده است تا علاوه بر تردد و دسترسی سخت سایر نواحی هند به این ایالت، جمعیت قابل توجهی از چینی‌ها و میانماری‌ها از مرز شرقی وارد میزورام شوند. طبق تحقیقات دهه گذشته مشخص شد که 95 درصد از ساکنین میزورام دارای نژادهایی از قبایل مختلف هستند و این سبب شد میزورام کم‌ترین نژاد هندی‌ها را نسبت به تمامی ایالت‌های دیگر هند داشته باشد.
اولین موردی که از صحبت‌های نخست ما مشخص میشود ورود اتباع کشورهای آسیای شرقی و نژادهای چینی به هند است که از قرن 16 تا 18 میلادی در این سرزمین ساکن شدند. بنابراین چهره بومیان میزورام شباهت نزدیکی با نژادهای ساکنین کشورهای آسیای شرقی دارد.
میزورام همانطور که از نامش مشخص است از قومیتی به نام میزوها به وجود آمده است. میزوها که بومی شمال شرقی هند هستند متشکل از هندی‌ها، چینی‌ها و میانماری‌ها هستند. در زبان میزوها به سرزمین، رام (Ram) گفته میشود و نام این ایالت به معنای سرزمین میزوها است. خود واژه میزورام نیز در زبان فارسی به معنای «بالانشینان» ترجمه میشود.
واژه بالانشین ارتباط مستقیمی با محل سکونت آن‌ها دارد. چرا که بیش از سه چهارم زمین‌های میزورام از جنگل پوشیده شده است. جنگل‌های متراکمی که از درختان متنوعی مانند بامبو تشکیل شده است. حیات وحش این ایالت نیز در راستای طبیعتش بسیار غنی بوده و حیواناتی نظیر فیل، ببر، خرس و میمون در جنگل‌های آن یافت می‌شوند.
از بحث نژاد و موقعیت میزورامی‌ها که دور شویم نوبت به فرهنگ میزوها می‌رسد. همانطور که در ابتدای متن اشاره شد، دیدن فرهنگ و عقاید مختلف در قبایل و جوامع مختلف هند موضوع عجیبی نیست. اما در ایالت میزوها یکپارچگی بیشتری نسبت به هرجای دیگر در هند حس میشود و تنوع ادیان خیلی زیاد نیست. در واقع گفته میشود بیش از 90 درصد میزوها پیرو مسیحیت هستند و خبری از هزاران خدایان هندو نیست.
نکته متفاوت دیگری که در میان میزوها و هندی‌ها وجود دارد زبان‌شان است. تقریبا 44 درصد از کل جمعیت این کشور، هندی را زبان رسمی خود می‌دانند اما در میزورام زبان میزو و انگلیسی به رسمیت شناخته میشود و صحبت به زبان هندی در شهرهای آن رواج ندارد. همینطور تا قبل قرن 19 زبان میزو دارای خط نبود و رمزگشایی از گذشته آن‌ها کار دشواری است.
اما نوبت به خاص‌ترین ویژگی این ایالت، یعنی فرهنگ میزوها می‌رسد. به جا آوردن انسانیت برای ساکنین این ایالت از هر چیزی حتی اقتصادشان نیز اهمیت بیشتری دارد. تعداد ساکنین این ایالت تقریبا از تمامی ایالت‌های دیگر هند کمتر است و آن‌ها با جمعیت 1 میلیون نفره خود به خوبی توانسته‌اند ارزش‌های اخلاقی را در فرهنگشان حفظ کنند. به گفته روث لالرمروتی، استادیار زبان میزو در دانشگاه میزورام، هر خانواده به خوبی توانسته است ارزش‌های اخلاقی را به نسل بعد انتقال دهد. دختران مجرد از مادرانشان می‌آموزند و مردان مجرد هم بر اساس یک رسم بومی مدتی را کنارهم در یک خانه زندگی می‌کنند تا بیاموزند چگونه برای منافع جامعه از خود فداکاری نشلن دهند. به همین جهت ایالت میزورام به یکی از امن‌ترین نقاط هند برای گردشگری تبدیل شده است. به طور کلی این ایالت از لحاظ توریستی پتانسیل بالایی دارد اما جاده و مسیرهای منتهی به شهرهای این ایالت هموار نیستند.
منابع: Britannica و BBC
