سفر به هندوستان (بخش دوم)

سفر به هندوستان (بخش دوم)

از اینجا به بعد وقت مال خودمون بود و ما برای استراحت اول به هتل رفتیم و بعدش با هم گروهمون قرار گذاشتیم که به مجتمع tdi mall بریم. قیمت های این فروشگاه خیلی مناسب بود و شما میتونستید تخفیف خوبی هم از فروشنده ها بگیرید بعد از کلی خرید برای شام به kfc رفتیم و از اونجا با دوک دوک به هتل برگشتیم

سه شنبه 28 مرداد

صبح روز سه شنبه راهی شهر جیپور شدیم اما قبل از اون راهی بازدید از کاخ فاتح پور سیکری شدیم. بسیار بسیار با شکوه و زیبا و بزرگ بود . در اونجا از اتوبوس های مخصوص خود محل برای ورود باید استفاده میکردم . فاتح پور سیکری به معنای شهر پیروزی ست و متعلق به امپراتور اکبر می باشد.

در اینجا دست فروش های زیادی هستند که میتونید با تخفیف های خیلی خوب ازشون خرید کنید اما در پایین کاخ هم مغازه هایی هست که فکر کنم بد نبودن اما ما سر نزدیم. از اونجا با ابی خداحافظی کردیم و راهی شهر جیپور شدیم.

در راه از اقای آنیل درخواست کردیم که اگه جای دیدنی بود مارو ببره. ایشون هم قبول کرد. در بین راه اقای آنیل ما رو به محلی به اسم chandbaori برد که اینجا هم در جای خود دیدنی بود اونجا اقایی بود که پول میگرفت و مسافران خارجی رو راهنمایی میکرد از کل ما بابت راهنماییشون 200 روپیه گرفت که واقعا مبلغ ناچیزی بود چرا که واقعا با دل و جون داشت توضیح میداد . و توی گفته هاشون از مجسمه های خدایان هندی و اسامیشون برامون توضیح داد و جالب اینجا بود که ازمون سوال میپرسید و اگه متوجه نمیشدیم دوباره توضیح میداد . میگفت این مجسمه ها که بازموندشون اینجاست توسط نادر شاه متاسفانه خراب شده بودن.

توی این منطقه افراد بسیار فقیری زندگی میکردن که بچه هاشون از شما پول نمیخواستن فقط غذا میخواستن که در نوع خودش بسیار ناراحت کننده بود . از اینجا دوباره به سمت جیچور حرکت کردم . که باید بگم بهترین قسمت سفر ما همینجا بود . اقای انیل ما رو به معبد هندو ها نزدیک شهر جیپور برد. که خدایی شاید کمتر کسی اینکارو میکرد چون جادش هم خیلی باریک بود هم خیلی خطرناک و توی جنگلهای اون منطقه پر بود از طاووس و طوطی . واقعا دیدنی و عجیب بود بنای بزرگی که برای فقط میمونها ساخته بودن . بابت هر دوربینی 50 روپیه پرداخت کردیم . ورودی هم نداشت . محوطه اصلی این بنا استخر هایی بود که میمون ها ازش اب میخوردن و توش شنا میکردن و گویا مردم این منطقه برای عبادت توی این ابها میرفتن و شنا میکردن که اولش برای ما خیلی عجیب بود . چون اون منطقه اصلا تمیز نبود چند نفر از هم گروهامون برگشتند. اما ما رفتیم چون از دست دادن همچین فرصتی به نظرم عاقلانه به نظر نمیرسید. در انتهای معبد مکانی برای عبادت بود که مسئول اونجا به من گفت که بالغ بر 5000 میلیون میمون اونجا زندگی میکنن.

خلاصه بعد از بازدید از این منطقه به شهر جیپور رسیدیم و راهی هتل شدیم. هتل محل اقامت ما هتل پنج ستاره کلارک آمر بود که بسیار شیک و و تمیز بود . دو تا فروشگاه توی هتل بود . استخر سرباز داشت . و البته حیات بزرگی داشت که شبها برای قدم زدن عالی بود . به مجمتع world trade park حدودا 5 دقیقه فاصله داشت. اتاقهای هتل فضای مناسبی داشت . و تمام تجهیزات هتل های قبلی رو هم داشت.

بعد از استراحت ساعت 9 شب به سمت مجتمع تجاری world trade park راه افتادیم. مجتمع خیلی بزرگی بود که گویا تازه هم احداث شده بود . بیشتر مغازه های این مجتمع نمایندگی بودن و قیمتهای بالایی هم داشتن. اما اجناسشون هم زیبا بود و کیفیت خوبی داشت. بعد از بازدید برای شام به رستوران فست فود داخل مجتمع رفتیم . پیتزای خیلی خیلی تندی به ما دادن که تا همیشه این پیتزا در یادمون باشه اما انصافا باید بگم خیلی مزه داد شاید به خاطر این بود که گرسنه بودیم . بعد از خوردن شام به هتل رفتیم و استراحت کردیم.

چهارشنبه 29 مرداد

صبح روز چهارشنبه برای خوردن صبحونه به رستوران هتل رفتیم . صبحونه هتل به نسبت اینکه پنج ستاره بود خیلی انچنانی و خوب نبود یعنی تنوع غذاییش خیلی کم بود. فقط نوشیدنی هاش تنوغ بیشتری زیادی داشتند .بعد از خوردن صبحونه آقای سیک که لیدرمون بود دنبالمون اومد تا بازدید از شهر جیپور رو آغاز کنیم. اقای سیک ابتدا مارو هوا محل برد این قصر صورتی در سال 1799 ساخته شد که دیدنی و زیبا بود

از اونجا به سمت موزه ی آلبرت هال رفتیم که بازدید ما تنها از بیرون موزه بود و به عکاسی از ساختمون موزه محدود شد.

از اونجا راهی قلعه آمبر رفتیم بنای قلعه آمبر به سبک هندو-مسلم ساخته شده و ساخت آن به سال ۱۶۰۰ تا ۱۷۲۷ برمیگردد. گفته میشه نام این قلعه هیچ ربطی به رنگ زیبای کهربایی آن ندارد بلکه از شهر آمبر که از نام خدای آمبا گرفته شده مربوط میشود. دژ آمبر دارای تالارهای مختلف و بسیار بزرگی بود . توسط راهروهای باریک از یکدیگر جدا میشد. نرسیده به قلعه از ماشین پیاده شدیم تا از حوالی قلعه دیدن کنیم که دوتا آقای مار گیر سمت ما اومدن و برامون با نی و مارهای کبراشون نمایش اجرا کردن .

از اونجا راهی قلعه شدیم . برای رفتن به قلعه از دو راه میشه استفاده کرد یا اینکه از جبپهای رایگان استفاده کنید یا با فیلها به داخل قلعه برید که ما از دومی استفاده کردیم . هزینه ی هر نفر برای فیل سواری 900 روپیه بود که تقریبا مبلغ قابل توجهی هم هست. توی راه دستفروشهای زیادی دنبالتون میفتن که قیمتها رو به شدت میارن پایین اگه باهاشون چونه بزنید. همچنین عکاسهایی هستن که ازتون درخواست میکنن تا ازتون عکس بگیرن . ما هم کلی ژست گرفتیم و یکی از عکاسا ازمون کلی عکس انداخت و اسم خودشم گفت تا بالا رسیدیم عکسهارو تحویل بگیریم.

. بعد از اینکه به قلعه رسیدیم آقای علی خان همون عکاسه اونجا منتظرمون بود و بابت البوم عکسی که از ما گرفته بود درخواست 1000 روپیه کرد که من قبول نکردم و گفتم 200 روپیه بیشتر نمیدم خلاصه بعد از کلی چونه زدن مبلغ 300 روپیه رو توافق کردیم و البوم رو گرفتیم. از اونجا برای بازدید آماده شدیم و کل قلعه رو دیدیم که بسیار هم دیدنی بود . همچنین دیواری شبیه دیوار چین نیز توی قلعه بود که گویا پادشاه هندی بعد از بازدید از چین خواسته که چیزی شبیه دیوار چین در کاخ خودش داشته باشه .

بعد از بازدید راهی جال محل شدیم این قصر در میان آب قرار گرفته و بازدید از خارج از قصر انجام میشه .

از اونجا برای خوردن نهار راهی رستوران شدیم که باز هم با تور بود. اما به پیشنهاد اقای سیک و قبول پرداخت مازاد قیمت غذاها به یک رستوران هندی رفتیم که غذاهای خیلی خوبی هم داشت و همه راضی بودن. از اونجا اقای سیک ما رو به یه فروشگاه چرم شتر برد که اجناس خوبی هم داشت البته قیمتها بالا بود که خب منطقیم بود . بعد از اونجا به یه فروشگاه رفتیم که تقریبا هرچیزی که میخواستیم بود از روتختی های سنتی تا ساری و جواهر و لباس و .... در اونجا موجود بود..بنا به پیشنهاد آقاسیک به کاخ شهر جیپور رفتیم.ورودی این محل نفری 400 روپیه بود . مکانی زیبا با ساختمونهای صورتی قشنگ. همچنین فروشگاههایی اونجا بود که قیمتاشون مناسب بود. البته یه قسمت بود که افرادی هنرمند نشسته بودن و در مورد کار و هنرشون و مصالح مورد استفاده و خلاصه چیزایی که در مورد هنرشون لازم بود میگفتن . این هنرمندان نقاشی های خیلی زیبایی رو روی ورقه های برنج میکشیدن و قیمت کاراشون بسته به زمان تکمیل کردن و زحمتی که براشون میبره متغیر بود . چیزی که توی این مکان جالب بود افرادی بود که لباس های هندی پوشیده بودن و ازتون درخواست میکردن باهاشون عکس بگیرید . ما هم قبول کردیم و کلی عکسم انداختیم به خیالمون که از ما خوششون اومده بعد نگو که این افراد کارشون اینه و خلاصه پولی هم اونجا به این افراد دادیم و کلیم خندیدیم.

بعد از بازدید موقع برگشت مبلغ 1000 روپیه همگی به اقای سیک پرداخت کردیم . از اونجا هم برای استراحت به سمت هتل رفتیم . تا فردا به سمت دهلی برگردیم .

پنجشنبه 30 مرداد ماه

صبح روز پنجشنبه اقای انیل دنبالمون اومد تا به سمت دهلی برگردیم . اقای انیل ابتدا مارو به معبد هندوها در جیپور برد

بعد از بازدید از اقای انیل درخواست کردیم که قبل از راهی شدن به سمت دهلی به جوهری بازار بریم . جوهری بازار از بازارهای سنتی شهر جیپور بود که بیشتر ادویه جات و میوه های هندی و از این دسته اجناس پیدا میشد اما همچنان صنایع دستی و فروشگاههای دیگه هم مثل بقیه بازارها توی دنیا وجود داشت.

بعد از جوهری بازار به سمت دهلی حرکت کردیم. حدود 6 ساعت از جیپور تا دهلی راه بود . نرسیده به دهلی شهر gurgaon قرار داشت . که ما از حاشیه شهر رد شدیم و تقریبا نزدیکیشون مثل تهران و کرج بود . مسافت کمی خسته کننده بود . بعد از رسیدن به شهر دهلی به هتل country inn برگشتیم . و استراحت کردیم .

جمعه 31 مرداد ماه

صبح روز جمعه ساعت 11 صبح باید check out میکردیم . و قرار بود ک ساعت 12 اقای انیل دنبالمون بیاد . ناگفته نمونه که ایشون باید ساعت 8 شب دنبالمون مییومد و ساعت 12.30 پروازمون به سمت ایران بود که گذروندن این همه ساعت یکم سخت بود اما اقای انیل بهمون کمک کرد که این ساعات و بگذرونیم. از اقای انیل خواستیم ما رو به چاندی چوک ببره . چاندی چوک از بازارهای سنتی شهر دهلی حوالی قلعه سرخه و بیشتر مسلمون نشین هستن .

از اونجا با تاکسی دوچرخه ها به بازار لباس و صنایع دستی چاندی چوک رفتیم. و بعد از حدود یک ساعت پیش آقای آنیل برگشتیم و از ایشون خواستیم ما رو به حوالی هتلمون ansal plaza ببره . صرفا فقط برای گذروندن وقت بود و بعد از گشتن در این مجتمع به رستوران داخل مجتمع رفتیم و یکم غذا خوردیم انصافا هم خوش مزه بود . از اونجا هم پیاده به سمت هتل radison blue برای گذروندن باقی اوقات رفتیم چرا که بیشتر هم گروهامون ساکن همین هتل بودن.

و استراحتی اونجا کردیم. و منتظر مسئول کمپانی go india برای رفتن به فرودگاه شدیم. ناگفته نمونه که به خاطر زحمتهایی که آقای آنیل برامون کشیده بود همه جمعی مبلغ 70 دلار به ایشون دادیم . که خیلیم خوشحال شدن . ساعت 8 به فرودگاه رفتیم و کارهای خروجی رو انجام دادیم. و منتظر پرواز شدیم . و باقی مونده ی پولهامون رو هم در فرودگاه شکلات خریدیم. و خلاصه میشه گفت سفرمون به پایان رسید. ساعت 12.30 هواپیما دهلی رو به مقصد تهران ترک کرد . و ما با کوله باری از خاطرات به ایران برگشتیم .

نویسنده : نازنین کریمی مخصوص