سفر به ایتالیا، رویایی که به حقیقت پیوست

مقدمات سفر

مدتی بود که سفر به اروپا و دریافت ویزای شینگن برای اعتبار بخشی به پاسپورت و تدارک سفرهای بعدی فکر مرا سخت مشغول کرده بود و برای تحقق این موضوع از اوایل شهریور سال 95 از طریق تکمیل فرم درخواست وقت و ارسال  ایمیل به سفارت فرانسه و چک کردن مداوم سایت سفارت ایتالیا درصدد اخذ ویزا از یکی از این دو کشور بودم که به لطف یکی از دوستان در آبان سال 95 سفر به سرزمین چکمه ای شکل اروپا میسر شد به محض دریافت پیشنهاد سفر بدون معطلی به فراهم کردن مقدمات سفر پرداختم. قرار بود به دعوت موسسه ای فرهنگی جهت شرکت در مراسم رونمایی از کتاب عکس در هلسینکی فنلاند راهی این کشور شویم و در این بین سفر چند روزه ای به کشور لاجوردی پوشان داشته باشیم. مدارک لازم برای اخذ ویزا به سفارت ارایه شد و پس از انگشت نگاری منتظر صدور ویزا ماندیم. طبق اطلاعاتی که از منابع مختلف کسب کرده بودم زمان تقریبی بررسی و موافقت با صدور ویزا 14 تا 21 روز ممکن بود طول بکشد و این فرصت مناسبی بود که با مطالعه سفر نامه های مختلف در لست سکند و سرکشی به سایت های اینترنتی از تجربیات دیگران در سفر بهره مند شوم. از بررسی  ایر لاینهای  مختلف و زمانهای پرواز با حداقل قیمت و توقف زمانی گرفته تا مقایسه مراکز اقامتی در شهرهای مختلف مد نظر قرار داشت. برنامه ریزی ما به نحوی بود که پس از رسیدن به هلسینکی ، شرکت در مراسم پیش بینی شده طی 2 روز اول انجام شود و پس از آن برای سفر به ایتالیا اقدام کنیم. 2شب در رم، 2 شب در فلورانس، یک شب در ونیز و یک شب در میلان برنامه ریزی اولیه ما بود ولی از آنجاییکه حس مشترکی بین همه ما وجود دارد که انجام کارها با چاشنی استرس انجام می شود، یکهفته مانده به زمان سفر به ما اعلام شد با سفر ما بمدت 7 روز و یکبار ورود موافقت شده و این موضوع باعث شد برنامه سفر ما فشرده تر شود. از آنجا که پرواز مستقیم به هلسینکی فنلاند از تهران وجود نداشت با بررسی خطوط پروازی مختلف از سایت cheapoair.com  مناسبترین پرواز از لحاظ حداقل توقف و قیمت پرواز هواپیمایی اکراین UIA بود و پس از آن با فاصله ایرلاین های ترکیش و قطر قرار داشتند، به سرعت بلیط دو سره هواپیمایی اکراین به مبلغ 1/285/000 تومان برای هر نفر به صورت قطعی از سایت فلایتیو flightio.com خریداری شد که خرید از این سایت با استفاده از کارت شتاب برای ما ارزان تر هم تمام شد. برای پروازهای داخل اروپا هم به همان شیوه بررسی شد و انتخاب ما، هواپیمایی نروژ بود که تنها محدودیت آن مجوز بار همراه مسافر به ابعاد چمدان سایز کابین و وزن 10 کیلوگرم بود که با توجه به اینکه این محدودیت چالاکی در سفر را به همراه داشت در نگاه اول مساله خاصی قلمداد نشد. خرید این بلیطها هم به همت یکی از اقوام که به کارتهای اعتباری دسترسی داشت به مبلغ $252 معادل 890/000 تومان از سایت cheapoair.com  انجام شد. برای رزرو هتل هم انتخاب ما سایت بریم سفر Berimsafar.com بود که روش من انتخاب هتل با اولویت نزدیکی به ایستگاه قطار و اماکن تاریخی در هر یک از شهرها بود برای همین پس از بررسی چندین هتل از لحاظ درجه کیفی اقامت و هزینه به سایت معتبر بوکینگ Booking.com مراجعه کرده و نظرات کاربران و میزان دسترسی هتل به مکانهای تاریخی و حمل و نقل عمومی را مورد نظر قرار داده و درنهایت با پرداخت پول از طریق کارتهای عضو شتاب با مبالغی به مراتب کمتر از سایتهای خارجی موفق به رزرو هتل شدیم و واچر هر هتل به سرعت به ایمیل ما ارسال شد طوریکه آنقدر برایمان این سرعت عمل عجیب بود که با تماس با هتل های رزرو شده از صحت واچرهای صادره اطمینان پیدا کردیم. نقشه ی فاصله بین فرودگاه و یا ایستگاه ترن تا هتل های رزرو شده و هتل تا جاذبه های تاریخی در شهرهای مورد نظر را روی گوشی (google    map)   لود کردیم و نحوه خرید بلیط بازدید از موزه ها و اماکن تاریخی و خرید بلیط ترن های سریع السیر را چک کرده و آماده سفر شدیم .

روز اول : شروع سفر

سفر ما ساعت 05:15 صبح پنجشنبه دهم آبان از فرودگاه امام خمینی به مقصد فرودگاه Boryspil شهر کیف بدون تاخیر انجام شد. در طی پرواز با صرف صبحانه و کمی استراحت زمان سفر سپری شد  و هواپیما ساعت 8 صبح به وقت محلی به زمین نشست.

پس از انجام تشریفات قانونی وگشتی کوتاه در سالن ترانزیت فرودگاه و نگاهی گذرا به فری شاپ های سالن با توجه به توقف کوتاه، برای ادامه سفر به مقصد هلسینکی به سمت گیت مورد نظر رفتیم که افسر کنترل ویزا از ما درخواست کرد خارج از صف منتظر بمانیم و در پاسخ به نگاه سرشار از تعجب ما، مدام تکرار می کرد نگران نباشید و در نهایت پس از تماس تلفنی با شخص دیگری اجازه ورود به خرطومی متصل به هواپیما به ما داده شد، و بعدها به ما گفته شد برای کنترل ورود اتباع خارجی به حوزه شینگن چک ویزاهای صادره امری مرسوم می باشد. ساعت 09:25 زمان پرواز ما به سمت مقصد انجام شد که در این پرواز از پذیرایی خبری نبود ولی پس از 3 ساعت به محض کم کردن ارتفاع برای فرود در فرودگاه هلسینگی مناظر چشم نواز برف روی درختان ، خستگی پرواز چند ساعته ما را بر طرف کرد.

 

 ورود ما به خاک فنلاند با توجه به اینکه رزرو هتل در هلسینکی انجام نداده بودیم راحت تر از آنچه تصور می شد صورت پذیرفت و افسر اداره مهاجرت سختگیری خاصی انجام نداد و با لبخند به ما خوش آمد گفت. از آنجا که اقامت کوتاه ما در فنلاند کاری محسوب می شد از ذکر جزییات آن صرف نظر کرده ولی آرزو می کنم یکبار دیگر به قصد گردش در خاک فنلاند و جاذبه های منطقه لاپلند و امید به رویت شفق قطبی به این سرزمین سفر کنم.

روز دوم: سفر به رم

پرواز ما به رم ساعت 9 جمعه شب قرار بود انجام شود و ما از ساعت 6 عصر در فرودگاه ونتا هلسینکی حاضر بودیم. دو عدد ساندویچ هات داگ با سس خردل به مبلغ 15 یورو شام امشب ما را تشکیل می داد.

برای سرگرمی به یکی از ترازوهای دیجیتال جلوی کانتر نروژین ایر مراجعه کردیم تا وزن چمدان ها را محاسبه کنیم، کارمند جوان این شرکت برای کمک به ما پیش قدم شد که این حسن همکاری باعث خوشحالی ما شد غافل از اینکه چمدان من 3 کیلوگرم و دوستم با توجه به همراه داشتن بدنه دوربین و لنزهای حرفه ای 8 کیلوگرم اضافه بار داشت و این خانم یادآوری کرد که وزن مجاز برای بلیط ما 10 کیلوگرم است که به تکاپو افتادیم که چگونه از سد این خانم بدون پرداخت هزینه رد شویم که من با کم کردن مقداری از خوراکیها و وسایل غیر ضروری موفق به تامین نظر این خانم شده و کارت پرواز خود را دریافت نمودم ولی دوست عزیزم تمام وسایل برایش ارزشمند بود و مجبور به پرداخت 50 یورو هزینه اضافه شد. پس از دریافت کارت پرواز و مراجعه به گیت با صف مسافرینی اکثرا ایتالیایی روبرو شدیم که همگی چمدان به دست منتظر باز شدن گیت بودند و دو نفر از کارکنان شرکت مدام از مسافرین درخواست می کردند که بعلت محدودیت فضای داخل کابین از بردن چمدان به داخل خودداری شود و به صورت رایگان تحویل قسمت بار شود و اینجا بود که فهمیدیم اگر کارت پرواز خود را از دستگاههای بارکدخوان داخل سالن فرودگاه گرفته بودیم و به کانتر ایرلاین مراجعه نمی کردیم مثل اکثر مسافران این پرواز از پرداخت مبلغ 50 یورو شانه خالی کرده بودیم، همین ازدحام و عدم همکاری بعضی از مسافرین سبب تاخیر نیم ساعته در پرواز شد. هواپیمای بوئینگ ظرفیت خالی نداشت و شلوغی و همهمه مسافران ایتالیایی زبان جلب توجه می کرد. در این پرواز هم مانند سایر پروازهای داخل اروپا از پذیرایی رایگان خبری نبود و در ساعت 30 دقیقه بامداد هواپیما در فرودگاه فیومیچینو رم به زمین نشست.

 پس از دریافت چمدان ها به سمت ایستگاه اتوبوس روبروی ترمینال شماره 3 حرکت کردیم تا بر اساس اطلاعات قبلی به آخرین اتوبوسی که در ازای نفری 6 یورو به سمت شهر رم می رفت، برسیم ولی تاخیر پرواز کار دستمان داد و پس از کلی پیاده روی زیر باران شبانه و نرمی که هوای مطبوعی ایجاد کرده بود با صحنه تکمیل ظرفیت اتوبوس و حرکت آن مواجه شدیم  و همان مسیر را به سمت ایستگاه تاکسی برگشتیم و یک راننده تاکسی جوان و خوش برخورد حاضر شد با 60 یورو ما را مقابل هتل ARCHIMEDE  در مرکز شهر رم برساند که در آن ساعت از نیمه شب مناسب به نظر می رسید. و راننده هم چنان راضی به نظر می رسید که مسیر را با سرعت 170 کیلومتر طی میکرد و در مقابل ایراد ما به سرعت غیر قانونی اش فقط لبخند می زد. بالاخره ساعت 2 صبح به هتل رسیده و در کوتاهترین زمان اتاق دو تخته ای با حمام و صبحانه برای دو شب تحویل گرفتیم، فقط ریسپشن بما یادآوری کرد که مالیات اقامت در هتل جداگانه باید پرداخت شود که با توجه به اطلاعات قبلی امری مرسوم است و راحت پذیرفتیم. ما هم یادمان افتاد که رمز wifi  هتل را دریافت کنیم تا قبل از خواب با استفاده از تلگرام رسیدنمان را به خانواده اطلاع دهیم. تمام اتفاقات به سرعت از ذهنم گذشت و بیاد آوردم همین یکماه قبل گرفتن ویزای شینگن برایم غیر ممکن جلوه می کرد ولی حالا در شهر رم هستم و اذعان کردم که با انرژی مثبت و تمرکز هر کاری به راحتی انجام شدنیست.

روز سوم: رم شهری که دوستش داریم

ساعت 8 صبح با انرژی مضاعفی از خواب بلند شدیم و پس از دوش گرفتن برای صرف صبحانه به طبقه هتل رفتیم. هتل تمیز و مناسبی انتخاب کرده بودیم و مزایایی که داشت باعث می شد اقامتمان دلچسب تر شود. صبحانه هتل شامل بوفه سرد و گرم و نوشیدنیهای مختلف سرد و گرم و سالاد میوه و چندین نوع پیراشکی تازه و گرم بود که نظر سلیقه های مختلف را تامین می کرد.

در لابی هتل هم اینترنت با سرعت لامبورگینی در دسترس بود و من تا حاضر شدن همسفرم به همراه مهمانان دیگر هتل از ملیتهای مختلف سرگرم چک کردن پیغام های دریافتی شدم.یکبار دیگر برنامه روزانه را مرور کردیم، بازدید از سایت های تاریخی و باستانی در اولویت بود، از هتل در جستجوی ایستگاه مرکزی رم بنام  ROMA TERMINI بیرون آمدیم

با کمتر از دو دقیقه پیاده روی ترمینی روبرویمان بود، در حال عکس گرفتن بودیم که دختر جوانی به طرف ما آمد و به معرفی خدمات تور گردشگری citysighghtseeing   پرداخت البته راجع به این اتوبوس های گردشگری قبلا شنیده بودم و با توجه به فشرده شدن زمان سفر به پیشنهاد دوستم با پرداخت مبلغ 20 یورو به ازای هر نفر بسته روزانه خریداری شد.

اتوبوس های این شرکت به رنگ قرمز و پرسنل آن هم از لباسهای متحدالشکلی به همین رنگ شناخته می شدند و از 9 صبح تا 9 شب در سطح شهر دیده می شوند ، قبل از آنکه ظرفیت اتوبوس تا اندازه ای باشد که حرکت کند با نگاهی  به نقشه اهدایی گردشگری شهر رم که همراه با هدفون به ما داده شد مطمئن شدیم که بازدید از همه جاذبه های تاریخی و زیبای شهر رم در یک روز امکان پذیر نیست و تصمیم گرفتیم زمان استفاده از این اتوبوس ها را به 48 ساعت تغییر دهیم و با توجه به اینکه فردا یکشنبه بود ساعت اتمام کار این اتوبوس ها ساعت 18 اعلام شد و با این شرایط نفری 6 یورو دیگر پرداخت کردیم.  برای بهتر رصد کردن مناظر و ساختمانها و عکاسی از آنها طبقه دوم اتوبوس را انتخاب کردیم و با توجه به هوای آفتابی رم و باد خنکی که می وزید، ترکیب مطبوعی ایجاد شده بود. اولین مکان مورد بازدید کلیسای سانتا ماریا ماجوره بود S.Maria Maggiore 

این کلیسا یکی از کهنسال ترین و قدیمی ترین کلیساهای شهر رم در کشور ایتالیاست. این کلیسا به مریم مقدس اختصاص داده شده است. همچنین باید بدانید، این کلیسا به طور موقت، زمانیکه وضعیت قصر لاتران رو به وخامت نهاده بود، محل زندگی پاپ های کاتولیک بوده است. اما بعدها، محل اقامت پاپ ها به شهرک واتیکان در قصر واتیکان منتقل شد، بسیاری از پیروان کاتولیک اعتقاد دارند که شبی که جسم مریم مقدس به بهشت عروج کرده است، برف می باریده است و طراحی پلان توسط مریم باکره هدایت شده است. در پایین کلیسای جامع سانتاماریا، بیت لحم  قرار دارد. بیت لحم محل دفن بسیاری از مسیحیهای کاتولیک مشهور است، همچون سن جرومی که کتاب مقدس را به لاتین و چند زبان دیگر ترجمه کرده است. برای رفتن به کلیسای جامع سانتا ماریا می توانید از تاکسی یا مترو استفاده کنید. این کلیسا از ساعت 7 صبح تا 7 شب باز و بازدیدش برای عموم آزاد است. از آنجا که صبح شنبه بود بسیاری از مردم بومی برای بجا آوردن مراسم مذهبی به کلیسا آمده بودند ولی برخورد منطقی و توام با احترام آنها با توریستهایی که بی ملاحظه مشغول عکاسی از فضای معنوی آنها بودند و با نور فلاش دوربینهای خود ، خلوت روحانی آنها را به هم می زدند برای ما جالب و زیبا بود.

مکان بعدی که اتوبوس گردشگری در آن توقف کرد بنای عظیم و تاریخی کولسئوم Colesseom  در خیابان Via Di San Gregorio بود. این آمفی‌تئاتر بزرگ‌ترین از نوع خود در امپراتوری روم باستان بوده است. تعداد ردیف‌های صندلی آن به تعداد پنجاه هزار می رسد و دارای ۸۰ در ورودی است. در این مجموعه امپراطوری روم شاهد فجیع‌ترین جنایات به شکل کشتار بردگان و مسیحیان بوده‌است نبردهای خونین بر سر مرگ و زندگی گلادیاتورها یکی از سرگرمی‌های روزانه امپراطوران و اشرافیان روم بوده ‌است قدمت تاریخی و شکوه و جلال این عمارت از یک سو و کارآمدی آن برای اجرای نمایش و امکان کنترل جمعیت، از سوی دیگر، باعث شد این سالن یکی از بزرگترین بناهای معماری روم باستان به شمار رود. نکته جالب در این فصل از سال جمعیت زیادی بود که از ملیتهای مختلف برای دیدن این بنا مشتاقانه در صف های ورودی در انتظار ورود بودند، و اکثر گردشگران را  چینی های جوان تشکیل می دادند هر چند در جاهای شلوغ و پر بازدید صدای هموطنان عزیز هم قابل تشخیص بود البته مسیر جداگانه و خلوت تری برای کسانیکه با تورهای گردشگری بازدید می کردند فراهم شده بود که متوجه شدیم حسن های دیگری هم دارد. تورهای راهنما مسافران خود را به مکان‌هایی می‌برند که برای بازدید عموم در دسترس نیستند. با این کار همچنین می‌توان از مزیت همراه بودن با یک راهنمای خبره که می‌تواند به چیزهایی اشاره کند که خودتان ممکن است آنها را نادیده بگیرید، بهره‌مند شد. بهترین زمان برای بازدید از کولوسئوم صبح زود و نزدیک‌های ظهر است، زمانی که اتوبوس‌های تورهای گروهی برای صرف ناهار محل را ترک می‌کنند. قیمت بلیط آن 12 یورو بود که برای افراد زیر 25 سال و دانشجوها نیم بها محاسبه می شد. همچنین بازدید خبرنگاران با نشان دادن کارت خبرنگاری که عبارت PRESS  روی آن نوشته شده باشد به صورت رایگان خواهد بود.

در انتها کنار دروازه کنستانتین Arco costantino   نیز چند عکس یادگاری گرفتیم طاق کنستانتین  در 315 میلادی به مناسبت گرامیداشت پیروزی امپراتور کنستانتین بر علیه امپراتور ماکسنتیوس ساخته شد. در انتها با توجه به اینکه واتیکان در روزهای یکشنبه شلوغ و ساعت بازدید آن تا 12 ظهر است ترجیح دادیم در ادامه به دیدن واتیکان و موزه آن برویم.

واتیکان کشوری کوچک و مستقل در غرب شهر رم بر روی تپه ای به همین نام قرار دارد و میدان و کلیسای سن پیترو Piazza San Pietro  در دل آن واقع شده است. برای رسیدن به واتیکان از کنار قلعه سنت آنجلو گذشتیم. این قلعه یک راه زیرزمینی به واتیکان دارد. این منطقه یک جای ایده آل برای قدم زدن و لذت بردن از مناظر کنار رودخانه است.

 از جایی به بعد بازیلکا کلیسای سنت پیتر St. Peter's Basilica خودنمایی می کرد و صفهای طولانی از گردشگران که برای بازدید از این مکان و موزه واتیکان Vatican Museums گرد هم آمده بودند. هزینه‌ی بازدید از موزه‌های واتیکان و کلیسای سیستین 16 یورو و هزینه‌ی بازدید از گنبد سنت پیتر ۶ یورو بود. اما بازدید از کلیسای سنت پیتر و میدان سنت پیتر رایگان است. بلیت بازدید از موزه‌های واتیکان و کلیسای سیستین ترکیبی است و نمی‌توان برای هرکدام بلیت جداگانه تهیه کرد. خیابان منتهی به واتیکان کلا سنگفرش شده و ماشین اجازه عبور از آن را ندارد. ساختمانهای اطرافش همه به سبک قرن 18 و بسیار تمیز هستند. پس از ایستادن در صف و گذر از گیت های متعددی که تعبیه شده بود وارد محوطه شدیم.

نکته جالب اینکه مجسمه‌های حواریون مسیح نیز به شکل نیم‌دایره‌ای در اطراف در ورودی این کلیسا نصب شده ‌است. بر اساس عقیده رایج در کاتولیک این کلیسا محل دفن پیتر مقدس، یکی از حواریون حضرت مسیح و اولین پاپ است. تعداد زیادی از پاپ‌ها، از صدر مسیحیت تا کنون، مانند پاپ ژان پل دوم که چند سال پیش فوت کرد، در زیرزمین این کلیسا دفن شده‌اند. از نظر معماری، این کلیسا بزرگترین بنای دوران خود محسوب می‌شود. باسیلیکای سن پیترو یکی از چهار باسیلیکای رم است که عنوان باسیلیکای اعظم را دارا می‌باشند. برخلاف تصور رایج، این کلیسا یک کلیسای جامع نیست؛ چرا که محل اقامت پاپ نیست. داخل کلیسا بسیار زیبا و چشم نواز بود سقف آن بسیار بلند و فضای خیلی بزرگی درون کلیسا وجود دارد. دیوارها پر از نقاشی های مذهبی و کف کلیسا با سنگ پوشیده شده است. کنار همه ستون های اصلی تندیس های مرمرین خیلی بزرگی از پاپ های درگذشته وجود داشت و نام آنها به لاتین نوشته شده بود. در سمت راست تالار مجسمه معروف مریم مقدس اثر میکلانژ (Michelangelo's famous Pietà) در پشت شیشه‌ای تقویت شده دیده می‌شد. میکلانژ در زمان ساخت این مجسمه تنها 24 سال سن داشت.

 همچنین در سمت راست، تالار عبادتگاهی که به طرز باشکوهی تزیین شده دیده می شود. گشت و گذار در این محل و دیدن مراسم مذهبی در روز شنبه بسیار دلچسب بود طوریکه ساعتی به چشم برهم زدنی گذشت، در انتهای مسیر بازدید هم فروشگاهی قرار داشت که المان های داخل کلیسا را به اشکال مختلف از قبیل انگشتر، دستبند و گردن بند تزیینی و تیشرت های منقوش و طرح دار و پازل و لیوان و...برای یادگاری و سوغات در خود جا داده بود که حدود 20 یورو از این وسایل خرید کردیم.

چند دقیقه ای بیشتر به ساعت 5 عصر نمانده بود و ما برای اینکه آخرین تلاش خود را برای رسیدن به موزه واتیکان انجام دهیم دوان دوان و پرسان پرسان از کنار دیوارهای موزه به سمت در ورودی براه افتادیم در انتهای ساعت بازدید از صف دیگر خبری نبود و جزو آخرین نفراتی بودیم که با خوشحالی وارد شدیم. و دیگر مطمئن شدیم که بازدید از موزه واتیکان در رم را از دست نمی‌دهیم زیرا این مکان میزبان مجموعه بسیار شگفت انگیزی از هنرهای مذهبی است. بخشی از موزه کلیسای سیستین است که به خاطر سقف نقاشی شده اش توسط میکل آنژ مشهور شده است. این موزه به گونه ای مرتب شده است که بازدید کنندگان تنها می‌توانند در یک جهت حرکت کنند. و بازدید از پله های مارپیچی یا اتاق‌های رافائل را از دست ندهند. این موزه را به عنوان بزرگ ترین مجموعه موزه در جهان با بیش از ۱۴۰۰ اتاق می شناسند. در این هتل یک اتاق تنها به آثار رافائل اختصاص یافته است. چشمگیر ترین قسمت این مجموعه تالار Maps است که دارای نقاشی های دیواری قدیمی از دوره پاپ می باشد. از زیبایی های این موزه هر چه بگویم کم است بطوریکه می توان گفت با عبور از اتاق ها و دالان ها و چشم انداختن به سقف سالن، یک دور تاریخ هنر و نقاشی ایتالیا برای علاقمندان مرور می شود، آثار رافائل، کاراواجو بارتالومئو و ...تنها گوشه ای از سرچشمه هنر ایتالیا جلوه می کرد و در انتها از هر راهی که بگذرید و هر چه را که ببینید یا نبینید مسیرتان به سقف کلیسای سیستین می افتد و نقاشی سقف آن اثر میکل آنجلو بنام داستان آفرینش که اوج زیبایی و مفهوم هنر است. ساعت 7 شده بود و زمان بازدید تمام شده بود و مجبور بودیم از این همه زیبایی دل بکنیم طوریکه فرصت بازدید از فروشگاه داخل موزه را هم دیگر نداشتیم که از طریق پله های مارپیچ به طرف در خروجی هدایت شدیم.

از موزه که خارج شدیم هوا کاملا تاریک شده بود و تازه یادمان آمد که چیزی جز آب تا بحال نخوردیم، اولین رستورانی که دیدیم ، فست فود برگر کینگ Burger King  بود که بابت ساندویچ دبل برگر و سیب زمینی و نوشابه برای دو نفر حدود 18 یورو هزینه کردیم و درد پاهایمان نیز تسکین پیدا کرد. بعد از آن به هوای قدم زدن در پیاده رو های اطراف واتیکان از رستوران بیرون آمدیم که با دیدن فروشگاه ورزشی باشگاه رم ایتالیا به داخل آن رفتیم، دوست من بدنبال پیراهن ورزشی بارسا برای پسرش می گشت که به او گفتم مردم ایتالیا عاشق فوتبال هستند و تعصب خاصی روی تیم شهرشان دارند و نماد این شهر دو باشگاه رم و لاتزیو می باشد و داربیهای جنجالی خاص خود را دارند. لباس اصل تیم رم با اسم اسطوره این باشگاه فرانچسکو توتی 45 یورو قیمت خورده که با تبدیل آن به ریال گران به نظر می رسید. دوست من که می خواست هر طور شده پسر گلش را راضی کند کاپشن ورزشی سبک وکلاهدار تیم رم را به مبلغ 60 یورو خرید کرد. به دیدن سایر فروشگاه ها و قیمت اجناس مختلف مشغول بودیم که مغازه بستنی ایتالیایی به ما چشمک می زد، دو عدد بستنی 3 اسکوپ میوه ای برایمان 7 یورو آب خورد ولی خوردن آن در هوای خنک آن موقع شب لذت خاصی داشت. سر خوشی این لحظات کار دستمان داد و آخرین اتوبوس گردشگری که از ایستگاه می گذشت را از دست دادیم، از این فرصت اجباری استفاده کردیم و مجددا برای دیدن میدان و کلیسا سن پیترو در زیر نورشب به آن سمت رفتیم، واقعا نور پردازی خاص و زیبایی داشت که دلمان نیامد از آن عکاسی نکنیم.

در پایان روز دوم باز وسوسه شدیم کولسئوم را در زیر نور شبانگاهی  ببینیم ولی با توجه به خستگی جسمی خود را با اتوبوس هایی که به سمت ایستگاه ترمینی می رفت به هتل رساندیم و از دکه نزدیک به هتل کمی انگور و پرتقال شیرین و تازه به مبلغ 5 یورو خریداری کردیم.             

 

روز سوم: خداحافظ رم، سلام  فلورانس

صبح روز یکشنبه پس از صرف صبحانه مفصل و پرداخت مبلغ 24 یورو بعنوان مالیات هتل برای دو شب، اتاقمان را تحویل داده و چمدان هایمان را در اتاق مخصوص امانات هتل گذاشتیم که تا بعد از ظهر سبکبار به بقیه بازدید از دیدنیهای شهر رم بپردازیم. در ایستگاه قطار ترمینی با استفاده از کیوسک های شرکت های حمل و نقل ریلی به بررسی ساعت قطارهای که امروز به سمت فلورانس حرکت می کرد، پرداختیم ولی با توجه به فراوانی ترن های مختلف تصمیم گرفتیم خودمان را در قید و بند ساعت خاصی نکرده و به محض برگشت بلیط  متناسب با وضع موجود را خریداری کنیم. دوباره به سراغ اتوبوس گردشگری رفته و اینبار در ایستگاه میدان ونیز یا Piazza Venezia  و رومن فروم ROMAN FORUM پیاده شدیم و مسحور زیباییهای این قسمت از شهر رم شدیم. مکان‌های کمی در کل جهان وجود دارند که به اندازه میدان رومی (Roman Forum) با تاریخ پر شده باشند. این مکان تاریخی در ایتالیای امروز، جایی بوده است که برای قرن‌ها در آن، در مورد سرنوشت اروپا تصمیم‌گیری می‌شده است. اگر چه که باقی‌مانده‌های این میدان تاریخی تنها گوشه‌ای از عظمت و شکوه این میدان را در زمان‌های باستان نشان می‌دهند، با این حال این مکان خاص با ستون‌های سنگی‌اش که همچنان ایستاده‌اند، طاق‌های پیروزی‌اش و باقی‌مانده‌های ساختمان‌هایی که زمانی بسیار مهم بودند، همچنان در قرن بیست و یکم برای بازدیدکنندگان شگفت‌انگیز است. در رومن فروم شما از قدم زدن در تاریخ و دیدن ساختمان‌های روم باستان لذت خواهید برد. می‌توانید درخشش و روح روم باستان را در این بناهای به خوبی حفظ شده ببینید. "میدان ونیز" محل تقاطع راه‌های اصلی در رم است. این میدان که اکثر گردشگران از آن بازدید می‌کنند، در قلب شهر رم و مانند دیگر میادین رم سایت‌های تاریخی بسیاری در اطراف آن قرار دارند. "ایل ویتوریانو" در میدان ونیز بنای یادبودی‌ست متعلق به شاه "ویکتور امانوئل" دوم. ویکتور امانوئل اولین پادشاه ایتالیاست. جالب است بدانید که دفتر کار "بنیتو موسیلینی" هم در یکی از ساختمان‌های مشرف به میدان ونیز است. او سخنرانی‌های بسیاری را از بالکن دفترش برای مردم ایتالیا انجام داد. در این میدان همچنین مقبره سرباز گمنام که نمادی از کشته شدگان ایتالیا در جنگ جهانی می باشد قابل بازدید است و دو نگهبان دائما از آن پاسداری می کنند.

در ادامه با حرکت به غرب میدان ونیزیا و گذر از کوچه پس کوچه های رم و نگاهی جستجوگر به سبک معماری بناهای مسکونی، به معبد پانتئون Pantheon  رسیدیم معبد پانتئون رم به عنوان یکی از بزرگترین گنبدهای جهان جزو شگفتی‌های دنیای معماری است بازدید از این معبد رایگان می باشد ولی در صورت تمایل می توانید با پرداخت حدود ۵ یورو راهنمای صوتی معبد را خریداری نمایید. در بیرون از پانتئون سرگرم بازدید از فروشگاه محصولات تیم اتومبیل رانی فراری شدیم که در نوع خودش جالب بود.

در ادامه با اتوبوس گردشگری به سمت آخرین جاذبه گردشگری شهر رم که زمان به ما اجازه می داد از آن بازدید داشته باشیم یعنی میدان اسپانیا و پله های معروف آن حرکت کردیم. اینبار مسیر طولانی تر از قبل بود و فرصتی شد تا به خیابانها و مغازه ها و مردمی که در حرکت بودند با دقت بیشتری نگاه شود، و موج بزرگی از مهاجرین با رنگ پوست های مختلف و بیشتر از هند و پاکستان و کشورهای آفریقایی بود و اغلب آنها بعنوان دستفروش فعالیت می کردند.آسیایی ها انحصار فروش مونوپاد را در اختیار داشتند که از آن بعنوان سلفی نام می بردند و آفریقایی ها به کار فروش شال و روسری و صنایع دستی منطقه خود مشغول بودند. در ادامه از منطقه سرسبز و زیبایی گذشتیم تا در ایستگاه نزدیک به میدان اسپانیا پیاده شدیم.

پله های اسپانیایی  پله هایی هستند که در شهر رم کشور ایتالیا قرار دارد در حالی که از پله ها بالا می روید در سمت راست شما خانه ای است که جان کیتس شاعر انگلیسی در آن جا ساکن بود که دیگر در بین شاعران نیست و این خانه هم اکنون موزه ای از خاطرات نسل ادبیات عاطفی انگلیسی و هنر است در امتداد همین مسیر کاخ کاردینال سابق لورنزو سایبو ماری واقع شده که مربوط به قرن 15 است این راه پله تاریخی با 135 پله در سال 1725 ساخته شد که سفارت اسپانیا و کلیسای ترینیتا دی مونتی را که هر دو آن ها در تسلط پادشاهان کشور فرانسه بود و در بالای پله ها است را به کلیسای کاتولیک هالی سی در پایین مسیر وصل می کند نکته جالب این محل گلفروش هایی بودند که از طریق فروش شاخه های گل زمینه وصل عشاق را فراهم می آوردند. مرسوم است که اگر کسی به شخص مورد نظرش که روی پله نشسته شاخه ای گل هدیه کند در حقیقت از او تقاضای ازدواج کرده است.

ساعت نزدیک به 2 بعد ازظهر بود و با عجله به سمت هتل برگشتیم و پس از برداشتن چمدانها به سمت ترمینی به راه افتادیم. با چک کردن مجدد قطار های سریع السیر به سمت فلورانس که به آن فیرنزه FIRENZE گفته می شد، متوجه شدیم که بلیطهای درجه استاندارد که روز قبل با مبلغ 29 یورو قابل خرید بود  به اتمام رسیده و مجبورشدیم بلیط 45 یورویی از شرکت TRENITALIAتهیه کنیم. ساعت حرکت 15:50 بود و ترن بدون تاخیر وارد ایستگاه شد، صندلیهای روبروی ما یک زوج پر حرف ایتالیایی بودند که پسر هایشان در ردیف عقب اینها جا گرفته بودند و مدام در رفت وآمد بودند و ما هم با نگاه به مناظر طبیعی و نگاه به سرعت سنج داخل واگن که عدد 300 را نشان می داد از سفرمان لذت می بردیم.

راس ساعت 17:22 قطار وارد ایستگاه سانتا ماریا نوولا شهر فلورانس شد. از پله ها که بالا آمدیم هوا تاریک شده بود و ما کمی گیج و نگران به محیط ناشناخته اطراف خود چشم می انداختیم تا ببینیم از کدام طرف به سمت هتل باید برویم، تنها چیزی که امیدواری ایجاد می کرد این بود که مطمئن بودم هتلی که رزرو کرده بودیم در نزدیک ترین نقطه به ایستگاه قرار دارد، با کمی پرس و جو خیابان پانزانی Via Panzani را پیدا کردیم، در این خیابان اکثر برندهای فروش کفش و پوشاک قرار دارد و با کمتر از 200 متر پیاده روی هتل Martelli   را که یک بنای تاریخی و قدیمی نشان می داد را در سمت چپ خیابان دیدیم، در اینجا هم پس از چک برگه رزرو، کپی پاسپورت ها گرفته شد و کلید اتاق شماره 31 در طبقه 2 تحویل ما شد. پس از جابجایی وسایل و کمی استراحت تصمیم گرفتیم برای خرید سفارشات و سوغات و آشنایی با محیط اطراف هتل و صرف شام از هتل خارج شدیم. قیمت اجناس واقعا گران تر از حد تصور ما بود و تا اندازه ای از خرید منصرف شدیم ولی چندین عکس از البسه ای که قیمت مناسب تری داشتند تهیه کردیم تا انتخاب بهتری داشته باشیم. به انتهای خیابان که نزدیک شدیم به صورت ناگهانی و غیر منتظره با کلیسای سانتا ماریا دل فیوره Cattedrale di Santa Maria del Fiore  مواجه شدیم که خاطره انگیز ترین بخش سفر من را  هم همین رویارویی غیر منتظره تشکیل داد، این بنای عظیم و تاریخی با نور پردازی حرفه ای و نور قرص کامل ماه که بر فراز گنبد آن قرار داشت بسیار رویایی و زیبا بود. چند عکس یادگاری انداختیم و دور تا دور کلیسا را گشتیم و تحسین ما از هنر معماری بکار رفته در این بنا چندین برابر شد. برای شام هم به رستورانی که انواع پیتزا را سرو می کرد و چشم انداز این کلیسا را داشت رفته و چند اسلایس از مدل های مختلف سفارش دادیم ولی حقیقتا طعم پیتزاهای ایران را نداشت و بیشتر مزه رب گوجه فرنگی تلخ و نان حس می شد و این غذا 18 یورو برای ما هزینه داشت. تصمیم گرفتیم صبح فردا از این کلیسا بازدید کامل داشته باشیم.

روز چهارم: غرق شدن در فلورانس

صبح روز چهارم  اولین صبحانه را در این هتل صرف کردیم، تنوع غذایی آن شبیه قبلی بود ولی رستوران هتل خلوت و ساکت بود و فقط صدای دورگه مهماندار مهمان نواز آن حاکم بود، تصمیم گرفتیم تا قبل از ظهر بازدید از کلیسا سانتا ماریا را تمام کرده و بعد از ظهر با استفاده از قطار به سمت برج کج پیزا رفته و این اثر مشهور جهانی را از نزدیک ببینیم. به محض خارج شدن از هتل با باد سرد آزاردهنده ای روبرو شدیم که باعث شد به  اتاق برگشته و از کلاه و لباس گرمتری استفاده کنیم. بازدید از کلیسا رایگان بود ولی رسیدن به بام آن هزینه داشت و قبل از ساعت 10 صبح هم درهای کلیسا باز نمی شد، از طرف دیگر ساعت شروع بکار فروشگاههای اطراف هم 10 بود و ما نیم ساعتی زود رسیده بودیم و چاره ای جز تحمل باد سرد نداشتیم. با ورود به کلیسا شاهد اجرای زنده و نوستالژیک موسیقی گروه کر شهر فلورانس بودیم که توجه همگان را به خود جلب کرده بود.

و پس از آن به دیدن زیباییهای داخل کلیسا و گنبد آجری شاهکار آن مشغول شدیم. گنبد اعجاب‌انگیز این کلیسا تا مدتها بزرگترین گنبد ساخته شده در جهان بود. با این وجود این گنبد عنوان بزرگترین گنبد آجری دنیا را تا به امروز در اختیار دارد. این بنا بزرگ‌ترین کلیسای فلورانس در دوره رنسانس بود. البته قسمت اعظم این ساختمان در قرن چهاردهم و قبل از دوره رنسانس ساخته شده بود. شروع ساخت کلیسای جامع فلورانس به قرون وسطی بر می‌گردد. بعد از دیدن کلیسای جامع فلورانس از تمام جهات و بازدید از فضای داخلی آن، باید تجربه خود از این جاذبه بی‌نظیر در تور ایتالیا را با بالا رفتن و رسیدن به گنبد زیبا و مشهور کلیسا کامل کنید. تنها راه دیدن نقاشی خیره‌کننده داخل گنبد از نزدیک و همچنین لذت بردن از مناظر بی‌نظیر و تماشای فلورانس در بیرون گنبد، بالا رفتن از آن است.

 برای تهیه بلیط آن به داخل گذرگاهی در روبروی کلیسا رفته و قرار شد دوستم برای بازدید از گنبد کلیسا به بالای آن برود و من برای خرید و فرار از باد سردی که می وزید به فروشگاه های لباس سر بزنم و برای دو ساعت بعد قرار گذاشتیم که کنار کلیسا حاضر شده و به سمت برج کج پیزا برویم. برای بچه ها دو عدد کاپشن سبک و پر از نمایندگی بنتون خریدکردم که قیمت هر کدام ازآنها باتخفیف 35 % ، 35 یورو بود و دو عدد سویی شرت هم به مبلغ هرکدام 15 یورو خریداری کردم. برای همسر گرامی هم پالتویی طوسی رنگ و زیبا به قیمت 45 یورو خریداری شد و سرگرم خرید بودم که بیادم آمد که خیلی سریع ساعت به دو بعدازظهر نزدیک شده و خریدها را به هتل برده و سر قرار حاضر شدم غافل از اینکه بدلیل ازدحام و تعدد بازدیدکنندگان دوستم موفق به بازدید نشده بود و نوبت برای دو ساعت بعد به او داده شده است. به این ترتیب برنامه ما برای رفتن به شهر پیزا بهم خورد و این فرصت از بین رفت، دوباره از هم جدا شده و اینبار برای ساعت 16 قرار گذاشتیم. منهم وقت خود را به چرخیدن در فروشگاه ها و صرف نهار سپری کردم. عصر هنگام و پس از ملاقات دوباره تصمیم گرفتیم به طرف پل زیبا و تاریخی پونته وکیو Ponte Vecchio)) برویم. در طول راه گذرمان به یک بازارچه سنتی و محلی افتاد که غرفه داران محصولات لبنی و فراورده های دامی و صنایع دستی خود را در معرض فروش گذاشته و بسیار جالب و زیبا بود از لحاظ شناخت فولکلور مردم منطقه توسکانی، در ادامه به این پل تاریخی رسیدیم این پل در شهر تاریخی فلورانس قرار دارد و مرکز شهر را با ناحیه‌ای در قسمت جنوبی رود «آرنو» پیوند می‌دهد و یکی از مشهورترین پل‌های دنیاست. پل وکیو در باریک‌ترین قسمت رودخانه قرار دارد و با وجود اینکه پل‌های دیگری نیز روی رود آرنو و در شهر وجود دارند، پل قدیمی مهم‌ترین آنها محسوب می‌شود. بیشتر پلهای قدیمی فلورانس طی جنگ جهانی دوم از بین رفتند، با اینحال پونته وکیو سالم ماند.

در ابتدا مغازه‌ها و خانه‌های روی این پل توسط قصاب‌ها اشغال شده بود ولی اکنون غازه های روی پل اکثرا به صنف طلا و جواهر فروشی اختصاص دارند. این پل همچنین مکانی عالی برای خرید سوغات در فلورانس است. ما هم پس از عکاسی از پل از آنجا که شهر فلورانس زادگاه کارلو کلودی، خالق داستان های پینوکیو می باشد و عروسک های چوبی پینوکیو به عنوان سوغات این شهر شناخته می شود. به خرید نمادهایی همچون عروسک چوبی و خاطره انگیز پینو کیو در ابعاد و قیمتهای مختلف پرداختیم. هنگام بازگشت همسفر من که از ابتدا دو اسکناس 500 یورویی به همراه داشت، به صرافت افتاد که 1000 یورو خود را به دلار آمریکا تبدیل کند و بر اساس نرخ تبدیل روی تابلو صرافی ها که عدد 034/1 را نشان می داد 1034 دلار تحویل بگیرد. هنگامیکه دختر جوان کارمند صرافی مبلغ 856 دلار به ما برگرداند متوجه شدیم که 19 % کارمزد کسر شده که ناراحتی شدید ما را بخاطر ناآگاهی بهمراه داشت هرچند متصدی صرافی هم مارا از وجود چنین کسوراتی آگاه نکرده بود. از ما اصرار  و از او انکار که در سیستم معاملاتی روزانه ثبت شده و قابل برگشت نیست. سر خورده و عصبانی از صرافی بیرون آمدیم.

ولی قرار شد این اتفاق را با خوردن بستنی میوه ای ایتالیایی به فراموشی بسپاریم و در سر راه بازگشت به هتل سر از میدانی کنار گالری اوفیتزیا در آوردیم با مجسمه های زیبا و بزرگ که بعد از عکاسی از این آثار  قرار شد صبح فردا برای بازدید از این موزه برگردیم. برای شام هم به یکی از شعب مک دونالد رفته و برای ساندویچ همبرگر و سیب زمینی سرخ شده همراه با نوشیدنی 15 یورو پرداخت کردیم.

روز پنجم: سفر به ونیز

صبح امروز قرار بود برای دیدن گالری افیتزی اقدام کنیم و از آنجا که از روز قبل برای ساعت 12 بلیط ترن به مقصد ونیز تهیه کرده بودیم وسایل خود را جمع کرده تا از زمان در اختیار حداکثر استفاده را کرده باشیم گالری افیتزی Galleria degli Uffizi  محلی است که شاهکارهای  هنرمندان بزرگ دوره رنسانس ایتالیا در آن نهفته است شاهکارهایی همچون تابلو بشارت لئوناردو و خانواده مقدس میکل آنژ و شاهکار بوتیچلی بنام  تولد ونوس و مجسمه های باشکوه دیگر، تعداد آثار و تنوع سبک‌های نقاشی موزه گیج‌کننده است و ساختمان بسیار زیبایی دارد. ورودی موزه اوفیتزی فلورانس 12.5 یورو می باشد که البته در یکشنبه اول هر ماه، بازدید از آن رایگان است ولی با صف طولانی مواجه خواهید شد. ساعات کار آن از ساعت 8:15 تا 18:50 می باشد و در روزهای دوشنبه تعطیل می باشد. تلاش ما برای اینکه به سرعت از این موزه بازدید کنیم و به سمت موزه اکادمیا محل نگهداری مجسمه داوود شاهکار میکل آنژ برویم بی نتیجه ماند و به نسخه بدل این مجسمه که در میدان سینیوریتا قرار داشت بسنده کردیم هر چند دیدن زیبایی های موجود در این شهر باعث می شود درک بهتری از مفهوم هنر بدست آید.

پس از تسویه با هتل و پرداخت مالیات هتل به مبلغ 14 یورو برای دو شب به سمت ایستگاه قطار به راه افتادیم ، بلیط قطار به سمت ونیز را از شرکت italo به مبلغ 47.8 یورو خرید کرده بودیم و 15 دقیقه قبل از حرکت در ایستگاه حاضر شدیم ولی هنگام سوار شدن با اشتباه چشمی بجای سکوی 7 سوار قطار سکوی 8 شدیم که به سمت میلان می رفت.پس از پرس و جو از مسافرین ، متوجه اشتباه خود شدیم و به سرعت قبل از اینکه درهای قطار بسته شود جابجا شدیم.

 در طول مسیر از طبیعت زیبا و سرسبز ایتالیا لذت برده و قطار راس ساعت 14 وارد ایستگاه سنت لوچیا ونیز شد از پله های ایستگاه بالا آمده و وارد شهر تاجر ونیزی شکسپیر شدیم. اتوبوس های دریایی به روی آب به سرعت از این سو به آن سو حرکت می کردند، هتل ما در آنسوی گراندکانال و در نزدیکی میدان تاریخی سن مارکو قرار داشت با راهنمایی متصدی بلیط فروشی دو عدد بلیط دونفره رفت و برگشت به مبلغ  30 یورو تهیه کردیم و سوار شدیم پس از 20 دقیقه  و با گذر از گراند کانال که در دو سویش ساختمانهای زیبا قرار داشت به ایستگاه مورد نظر رسیدیم

 پل معروف و زیبای ریالتو در کنارمان قرار داشت، در ظاهر فاصله ای با هتل نداشتیم ولی بعد از اینکه گذرمان به کوچه پس کوچه های ونیز  افتاد به معنای واقعی کلمه احساس گم شدن به ما دست داد و جالبتر اینکه خیلی ها هم، به محدوده آدرس هتل آشنا نبودند بالاخره هتل را پیدا کردیم و این خانه تاریخی زیباتر و تمیز تر از هتل های قبلی بود  ca for mosa  با امتیاز خیلی خوب 8.5 از سایت بوکینگ خستگی راه را از تنمان بیرون آورد. پس از جابجایی وسایل به سرعت از هتل بیرون آمدیم تا ونیز رویایی را از دید خودمان کشف کنیم، در مسیر باید از روی پلهایی می گذشتیم که از روی کانالهای آب می گذشت و از زیر آن گوندوله ها عبور می کردند، دیدن خانه هایی که درهایش رو به آب باز می شود حیرت انگیز بود. باز هم در کوچه های ونیز گم شده بودیم ولی ذره ای نگرانی و استرس نداشتیم، این گم شدن ها باعث می شد از زیباییهای ونیز، از مغازه هایی که نماد های شهر را عرضه می کردند، از بوی شیرینی، از دکه ها و قایق هایی که انواع میوه و سبزی را به فروش می رساندند لذت وافر ببریم، مدام به خودمان یادآوری می کردیم که کجا هستیم و فرصت چندانی نداریم و در این بین از هر رهگذر ونیزی که آدرس میدان سن مارکو را می پرسیدیم با حوصله و متانت راهنمایی می کرد تا به سن مارکو Piazza di San Marco رسیدیم که محل تجمع توریستهاست و جالبتر این که در این هوای پاییزی، حضور پر تعداد گردشگران خارجی گرمای خاصی به  این محل داده بود. دوره قدرت و ثروت امپراطوری ونیزی را می توان در سنت مارکو مشاهده نمود و بناهای تاریخی با معماری بی نظیر را در اطراف آن یافت. به کنار اسکله گوندولا سوارها رفتیم قایقران ها با لباس و کلاه مخصوص مدیریت این بخش را بر عهده داشتند هزینه بیست دقیقه گوندولا سواری 50 یورو و 40 دقیقه 80 یورو بود که بیشتر چشم بادامی ها و عرب ها سوار می شدند. قرار شد چون فرصت زیادی تا ساعت 5 عصر و زمان اتمام بازدید نمانده بود، دوست من به بالای برج میدان سن مارکو برود و من از کلیسای سن مارکو بازدید کنم که این کلیسا هم داستان خودش را دارد، جسد سن مارک از اسکندریه مصر به این مکان منتقل و با تشریفات خاصی به خاک سپرده شد. این کلیسا دارای مناره ای است که در قرن شانزدهم بلند ترین برج ناقوس ونیز نام گرفت. برج ناقوس کلیسای سنت مارک حدود 99 متر ارتفاع دارد. بالای این برج، مناره مخروطی شکل قرار دارد که به عنوان فانوس دریایی حمل و نقل شهر ونیز استفاده می شود. پیشینه این مناره به قرن 12 میلادی می رسد. معماری کلیسا به سبک رومی و بیزانسی است. نقشه صلیبی همچون یونانی ها دارد و با پنج گنبد پوشانده شده است. حیاط آن نیز مملو از کبوتران است.

کلیسای جامع سن مارکو، در طول تاریخ شاهد تغییرات بسیاری بوده است. به همین دلیل، در حال حاضر معماری این کلیسا ترکیبی از معماری های گوتیک، مسلمانان شمال آفریقا و رنسانس است.  تا بعد از غروب در میدان گشتیم که یادمان آمد بدلیل تعجیل در رسیدن به ونیز نهار نخورده ایم و تصمیم گرفتیم شام را در رستورانی در حاشیه سن مارکو صرف کنیم، بابت سفارش استیک گوساله با پوره سیب زمینی و سیب زمینی سرخ شده و لازانیا ایتالیایی مبلغ 45 یورو هزینه کردیم ولی واقعا خوشمزه و دلچسب بود. پس از شام پیاده و از مسیری ناشناخته به سمت پل ریالتو حرکت کردیم ولی کوچکترین ترسی از گم شدن نداشتیم و به دیدن بازار و خرید نمادهایی همچون ماسک های عجیب و غریب و زیبا و گوندولاهای پلاستیکی سرگرم شدیم تا به پل تاریخی ریالتو رسیدیم پل ریالتو، نخستین و قدیمی ترین پل ساخته شده بر کانال گراند و از دیگر جاذبه های گردشگری شهر ونیز است. ریالتو به معنای «مرکز معاملات» است. این نام کاملا برازنده این پل قدیمی است زیرا از همان ابتدا محلی برای تجارت و معاملات مختلف بوده است. در حال حاضر نیز مملو از مغازه ها و فروشگاه های مختلف همچون شیشه و کریستال، سوغاتی، جواهرات و … است. در انتهای شب به هتل برگشتیم و با استفاده از اینترنت هتل بوسیله ی ایمو با تهران تماس گرفتیم، تلویزیون هم بازی دوستانه تیم های ملی آلمان و ایتالیا را که در استادیوم سن سیرو شهر میلان برگزار می شد، نشان می داد از آرزوهای کودکی من حضور در این ورزشگاه و علاقه به تیم فوتبال آث میلان بود و فکر می کردم اگر از ترنی که صبح به سمت میلان می رفت پیاده نشده بودیم، قطعا برای دیدن مسابقه فوتبال به استادیوم رفته بودم.

 

روز ششم: خداحافظی با ونیز و پایان سفر

ساعت 13 امروز پرواز برگشت ما از ونیز به هلسینکی و از آنجا به تهران انجام می شد. برای همین قرار شد پس از صرف صبحانه برای آخرین بار در کوچه های ونیز قدم بزنیم. صبحانه هتل فراتر از حد تصور ما و بسیار تازه و متنوع بود. با پرداخت مبلغ 9 یورو مالیات از هتل بیرون آمدیم مسیر رسیدن به سن مارکو را چشم بسته طی کردیم و فعالیت روزمره مردم را نظاره می کردیم، در محدوده آبی ونیز همه کارها با قایق انجام می شود و مایحتاج روزانه مغازه ها و ساکنین با قایق حمل می شود حتی مصالح ساختمانی برای بازسازی بناها. دل کندن از ونیز به سادگی امکان پذیر نبود و فکر می کنم اگر آنطور که می گویند واقعا ونیز به زیر آب برود، دلمان برایش تنگ می شود، شهر ونیز به دلیل شکل عجیب؛ سبک زندگی متفاوت و آثار تاریخی، هنری و معماری متنوع و متعددی که دارد، در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفته است و سالانه میلیون ها گردشگر از سراسر جهان به آن سفر می کنند. با استفاده از بلیط هایی که روز قبل تهیه کرده بودیم سوار اتوبوس های دریایی شدیم تا به آنطرف کانال برگردیم. برای اطمینان از مسیری که ما را با اتوبوس  به فرودگاه مارکوپولو ونیز برساند از یکی از مسافران قایق سوال کردم، آنقدر مهربان بودند که ما را تا خط شماره 3462 اتوبوس شهری و باجه بلیط فروشی همراهی کردند. کلا مردم ایتالیا خیلی مهمان نواز و با توریست ها مهربان بودند. هزینه بلیط 2 نفره اتوبوس تا فرودگاه مارکوپولو 16 یورو بود که پس از 30 دقیقه به ترمینال فرودگاه رسیدیم اینبار با استفاده از تجربه پرواز رفت خیلی راحت کارت پروازمان را گرفته و به سفر رویایی و کوتاهمان پایان دادیم. ایتالیا جاییست روی کره زمین که حتما باید حداقل یکبار در طول زندگی دیده شود. از نظر میراث فرهنگی، از نظر منابع طبیعی و از نظر ساختارها و زیر بناهای جذب گردشگر در رده های بالای جهانی قرار دارد ضمن اینکه مسائل امنیتی و رویدادهای تروریستی که در سالیان اخیر در اروپا اتفاق افتاده، کمتر این کشور را درگیر کرده است.

جدول کلی هزینه های سفر

 

هزینه پرواز تهران به هلسینکی هزینه پرواز هلسینکی به رم و ونیز به هلسینکی	1/285/000 تومان 243 یورو
هزینه 5 شب هتل در رم و فلورانس و ونیز مالیات هتل های ایتالیا	485/000 تومان 47 یورو
هزینه تاکسی و اتوبوس و قطار	123 یورو
بازدید از موزه ها و اماکن تاریخی	40 یورو
غذا و خوراکی	82 یورو
خرید سوغات و شکلات	222 یورو
جمع هزینه های سفر ایتالیا	1/770/000 تومان + 757 یورو
جمع هزینه ها با احتساب یورو 4000 تومانی	4/800/000 تومان

 

نویسنده : کوروش صالحی

 

تمامی مطالب عنوان شده در سفرنامه ها نظر و برداشت شخصی نویسنده است و وب‌ سایت لست سکند مسؤولیتی در قبال صحت اطلاعات سفرنامه ها بر عهده نمی‌گیرد.