سلام خدمت همه عزیزان لست سکندی
این مطلب اولین تجربه من در سفرنامه نویسی هست. بعد از برگشتن از سفر به علت تجربه های جدیدی که به دست آوردم تصمیم گرفتم سفرنامه بنویسم و با شما دوستان به اشتراک بزارم. هدفم از نوشتن این سفرنامه بیشتر این بود که همه ماها که دوست دار سفر رفتن هستیم، سفر بدون تور رو تجربه کنیم و بیشتر به خودمون متکی باشیم. این اولین سفر بدون تور ما بود که از نظر کسب تجریه بسیار ارزشمند بود و خیلی خوش گذشت. از اونجایی که قبل و در طول سفر اصلا به سفرنامه نویسی فکر نکرده بودم، عکسهای خوبی که بدون اشخاص باشه و امکان گذاشتنشون توی سایت فراهم باشه، نگرفتم. به خاطر همین مجبور شدم بعضی از عکس ها رو از اینترنت بگیرم و بقیه رو هم تا جایی که امکان داشت تصویر افراد رو از عکس ها با نرم افزار حذف کردم و بعد گذاشتم توی سفرنامه.
از اوایل فروردین 97 تصمیم گرفتیم که برای تعطیلات خرداد به ترکیه بریم، از اونجا که سفرهای قبلی به دبی و مالزی رو با تور رفته بودیم، دوست داشتم این سفرمون رو بدون تور بریم. به آژانس ها رفتم و برای تاریخ مد نظر ازشون مشاوره گرفتم، بهم گفتن هنوز تورهای تاریخی که میخوایم باز نشدن و باید 15 اردیبهشت به بعد مراجعه کنم. وقتی ازشون در مورد قیمت ها پرسیدم یکی از مشاورین آژانس بهم گفت احتمال داره که توی اون تاریخ چون هم ماه رمضان هست و هم امتحانات مدرسه و دانشگاه، قیمت ها خیلی بالا نرن ولی هیچی از الان مشخص نیست. شروع کردم به سرچ کردن برای قیمت بلیت هواپیما مستقیم از مشهد به استانبول تا ببینم سفر با تور بیشتر صرف داره یا مستقل. با خودم فکر کردم با توجه به گرونی روز به روز ارز و افزایش غیر منطقی عوارض خروج از کشور، حالا که داریم به ترکیه سفر می کنیم بهتره که هم استانبول و هم آنتالیا رو بریم. معمولا توری که هر دو شهر رو داشته باشه خیلی کم هست و اگر هم هست از نظر تعداد روز، 5 روز آنتالیا و 3 روز استانبول هست که برای استانبول تعداد روزها کم بودن و اینکه قیمت تورها هم بالا بودن. بنابراین یک لیست تهیه کردم و تاریخ های مدنظر رو توش نوشتم، هر شب از سایت های الی گشت و رسپینا 24 قیمت بلیت رفت و برگشت مشهد-استانبول و استانبول-آنتالیا رو بررسی و یادداشت می کردم تا قیمت ها، ساعت های پروازی و ایر لاین ها رو چک کنم. حدود 5-6 شب این کار رو انجام دادم تا اینکه اطلاعاتم تقریبا تکمیل شد. همزمان با چک کردن بلیت هواپیما هم سایت بوکینگ رو برای رزرو هتل و سایت تریپ ادوایزر، لست سکند و الی گشت رو برای بررسی مناطق دیدنی و تفریح های این دو شهر بررسی می کردم. هر روز نگران گرون شدن قیمت ارز و به دنبالش افزایش هزینه های سفر بودم که به این نتیجه رسیدم به حرف دلم گوش بدم و کارها رو سریع تر پیش ببرم. با چک کردن و یادداشت هزینه بلیت ها دیدم که سایت رسپینا 24 قیمت های مناسب تری نسبت به بقیه سایت ها داره و همچنین اگه از اپلیکیشن استفاده کنیم بهمون تخفیف هم میده. اواخر فروردین ماه بلیت مستقیم از مشهد به استانبول رو برای تاریخ 10 خرداد و برگشت از استانبول به مشهد رو برای 20 خرداد با پرواز ترکیش ایرلاین و به قیمت نفری 1650000 تومان برای هر نفر و بلیت استانبول به آنتالیا رو هم با پرواز پگاسوس برای تاریخ 10 خرداد و برگشت 16 خرداد به قیمت نفری 300000 تومان، از اپلیکشین رسپینا 24 خریدم (بعد از خرید بلیت، شماره بلیت رو توی سایت های ترکیش ایرلاین و پگاسوس چک کردم و از کانفیرم شدنشون خیالم راحت شد). برای خرید پروازها باید به فرودگاهها و اختلاف ساعت پروازها و همچنین مسیری که باید بین دو فرودگاه بریم، دقت کنیم. پرواز ما از مشهد به استانبول ساعت 2:15 دقیقه بامداد به مقصد فرودگاه آتاتورک بود که حدود 6 صبح به وقت استانبول می رسیدیم به ترکیه. پرواز های داخلی ترکیه از فرودگاه صابیحا گوکچن هستن، به خاطر همین من پرواز بعدی از استانبول به آنتالیا رو با 6 ساعت اختلاف برای ساعت 12 ظهر گرفتم چون میدونستم که برای رسیدن به فرودگاه صابیحا حدود 2 ساعت راه داریم و نمی خواستم استرس بگیریم. برنامه سفر ما شد مشهد به استانبول(10 خرداد)، استانبول به آنتالیا (10 خرداد)، 5 روز در آنتالیا و بعد برگشت به استانبول (16 خرداد)، پنج روز اقامت در استانبول و برگشت به مشهد (20 خرداد).
بعد از تموم شدن کارهای بلیت ها، پیگیر رزرو هتل برای تاریخ های مد نظر شدم. سایت های ایرانی رو برای رزرو هتل چک کردم اما هم تنوع هتل ها پایین بود و هم اینکه از آفرهای فوق العاده خوب سایت بوکینگ توی سایت های ایرانی هیچ خبری نبود. برای رزرو هتل از بوکینگ نیاز به کارت اعتباری هست ولی از اونجایی که ما کارت اعتباری نداشتیم با اقوام که خارج از کشور هستن صحبت کردم برای گرفتن شماره کارت اما چون ویزا کارت و مستر کارت ها، رمز ندارن و با داشتن شماره کارت و cvv2 میشه راحت از این کارت ها پول برداشت کرد، ترجیح دادم خودم کارت اعتباری مجازی بگیرم و با خیال راحت رزرو کنم و بقیه رو هم توی رودربایستی نزارم. اون روزها که قیمت ارز هر روز زیاد میشد شرکت ها هم اکثرا کارت اعتباری مجازی صادر نمیکردن و از اونجایی که خیلی از هتل ها شماره کارت رو فقط برای ضمانت از ما میخوان و پولی از کارت برداشت نمی کنن، یک کارت اعتباری یک دلاری به مبلغ 17000 تومان از سایت ktshop.ir خریدم. شماره کارت و cvv2 در عرض کمتر از 6 ساعت برام ایمیل شد و اعتبارش هم یک ماه بود. از فیلترهای سایت بوکینگ برای پیدا کردن هتل هایی که کنسلی رایگان، پرداخت در محل، وای فای رایگان، صبحونه، مکان مناسب (برای استانبول محدوده تقسیم و برای آنتالیا محدوده کالیچی) و ... داشته باشن استفاده کردم. بوتیک هتل های فوق العاده قشنگی توی منطقه کالیچی آنتالیا هست و من قصد داشتم از اونها رزرو کنم، یکی دو تا از این بوتیک هتل های خوب و امتیاز بالا، متاسفانه برای تاریخی که ما میخواستیم پر شده بودن و بعد از خوندن کامنت ها و بررسی امکانات هتل و دیدن عکس ها و نمره اون در سایت بوکینگ، بوتیک هتلی به اسم ozmen (امتیاز 8.5) رو برای پنج شب در همون محله با مبلغ 180 یورو رزرو کردم. شماره کارت، نوع اتاق و مشخصات رو وارد کردم و به راحتی رزرو انجام شد. بعد رفتم هتل های استانبول که از قبل چندتا مد نظر داشتم رو چک کردم و تصمیم گرفتم هتل Taximist رو در منطقه تکسیم بگیرم، هتل بسیار تمیزی بود و امتیازش هم توی بوکینگ 9 بود. بلافاصله از هر دو هتل برام ایمیل اومد که رزرو قطعی شده و اگر تمایل داریم که هتل برامون سرویس بفرسته فرودگاه که بیاد دنبالمون بهشون خبر بدیم و این نکته رو هم ذکر کردن که هزینه سرویس 20 یورو هست. من جواب ایمیل رو دادم، تشکر کردم و گفتم برای ارسال سرویس فرودگاه بهشون خبر می دم.
مسیر فرودگاه ها تا هتل ها رو قبل از رزرو هتل چک کرده بودم. برای استانبول می تونستیم از اتوبوس های هاواباس که از هر دو فرودگاه به میدون تقسیم میرن استفاده کنیم ولی برای آنتالیا مسیرها پیچیده بود و نسبت به استانبول هم اطلاعات کمتری از حمل و نقل عمومی آنتالیا پیدا کردم و اینکه دیدم وقتی میرسیم اونجا بعد از چند ساعت پرواز و جابجایی فرودگاه و کم خوابی خسته هستیم، برای همون به هتل آنتالیا ایمیل زدم، شماره و ساعت پرواز رو گفتم و درخواست کردم که سرویس بفرستن دنبالمون و اونها هم اوکی دادن.
3-4 روز مونده به سفر برای محکم کاری به هتل ها تماس گرفتم تا مجدد از قطعی شدن رزرو مطمئن شم، چون بدون پرداخت پول رزرو کرده بودم یکم استرس داشتم برای همون خواستم خیالم راحت بشه. قبل از سفر نقشه آفلاین استانبول و آنتالیا رو از گوگل مپ دانلود کردم. برای بیمه مسافرتی هم طرح جامع بیمه مسافرتی سامان رو از سایت الی گشت به مبلغ نفری 30000 تومان خریدم.
3 ساعت قبل از پرواز به فرودگاه رفتیم، پروسه تحویل بار و گرفتن ارز مسافرتی به راحتی انجام شد و سر وقت سوار هواپیما شدیم و حدود ساعت 5:30-6 به وقت ترکیه به استانبول رسیدیم. توی فرودگاه 100 یورو چینج کردیم که توصیه نمی کنم توی فرودگاه این کار رو انجام بدین و سعی کنین از ایران مقدار کمی لیر ببرین تا به هتل برسین و بتونین توی صرافی های سطح شهر پولتون رو به لیر تبدیل کنین، چون تقریبا 20 لیر از پولی که باید بهمون میداد رو به عنوان مالیات فرودگاه یا هر چیزی که خودشون میگن، کم کرد از کل پول.
بیرون فرودگاه ایستگاه اتوبوس های هاواباس رو پیدا کردیم، اتوبوس ها هر نیم ساعت یک بار میومدن. هزینه اتوبوس از فرودگاه آتاتورک تا میدون تقسیم نفری 12 لیر بود. اتوبوس فوق العاده راحت و خوب بود و هزینه اون رو راننده نقدی ازمون گرفت. حدود 30-45 دقیقه طول کشید تا به میدون تقسیم رسیدیم، اونجا از اتوبوس پیاده شدیم و دقیقا همونجا سوار اتوبوس های فرودگاه صابیحا شدیم. هزینه اتوبوس از میدون تقسیم تا فرودگاه صابیحا نفری 15 لیر بود که مثل قبلی نقدی به راننده پرداخت کردیم. چون صبح زود بود و ترافیک نبود، حدود 45 دقیقه بعد به فرودگاه صابیحا رسیدیم.
برخلاف تصور، فرودگاه صابیحا هم مثل آتاتورک فوق العاده بزرگ بود و علاوه بر پروازهای داخلی، پروازهای خارجی به نقاط مختلف دنیا هم داشت. خیلی خسته و خواب آلود بودیم، توی کافه های فرودگاه صبحونه خوردیم و بار رو تحویل دادیم. تا ساعت پرواز هنوز وقت زیاد بود برای همین روی صندلی ها فرودگاه استراحت کردیم. ساعت 11:30 سوار هواپیما شدیم و حدود یک ساعت بعد به آنتالیا رسیدیم. موقع پیاده شدن از هواپیما پرسنل فرودگاه ما رو اشتباه راهنمایی کردن و فکر کردن چون ایرانی هستیم، پروازمون بین الملل بوده و بهمون گفتن بریم سوار اتوبوس بخش بین الملل بشیم که بریم سالن بین الملل برای تحویل بار. بهشون گفتم ما از استانبول و قسمت پروازهای خانگی اومدیم اما بازم گفتن باید بریم بخش بین الملل، اونجا هر چقد منتظر رسیدن چمدون شدیم، همه بارها اومد به جز چمدون ما، خیلی نگران شدیم و رفتیم قسمت بارهای گمشده و گفتم که چمدون ما نرسیده، کارت پرواز رو نگاه کرد و گفت شما رو اشتباهی آوردن بخش بین الملل و باید میرفتین قسمت پروازهای خانگی!!! مسیر طولانی از یه سمت فرودگاه تا سمت دیگه رو سریع دویدیم، وقتی اونجا رسیدیم دیدیم تنها چمدونی که مونده چمدون ماست، سریع برداشتیمش و به سرعت رفتیم سمت در خروجی. چون سرویسی که هتل فرستاده بود دنبالمون خیلی وقت بود منتظرمون بود. بعد از چند دقیقه پیداش کردیم، اسم و فامیل من که توی بوکینگ ثبت کرده بودم رو روی یک کاغذ نوشته بود و جلو در خروجی ایستاده بود. سوار ماشین شدیم و 20 دقیقه بعد به هتل رسیدیم، با توجه به خستگی راه و داغی هوا و پیچیده بودن مسیر، خیلی خوشحال شدم که سرویس گرفته بودم و راحت به هتل رسیدیم.
به محض رسیدن به هتل شدیدا توی ذوقم خورد. هتل زیاد شبیه عکسهایی که توی سایت بوکینگ دیده بودم نبود، یک هتل آپارتمان سه طبقه بود که یک زن و شوهر جوان و خوش اخلاق به اسم عزیز و دنیز اونجا رو اداره میکردن، خودشون همراه دختر کوچکشون طبقه پایین زندگی می کردن و اتاق ها طبقه های بالا بودن. وقتی رسیدیم پرسیدم الان هزینه هتل رو پرداخت کنیم یا روز آخر که گفتن هر طور خودتون دوست دارین، بعد ازم پرسیدن اتاق با بالکن میخواین یا فرقی نداره که من گفتم بالکن داشته باشه. اتاق ما طبقه دوم بود و از نظر تمیزی در سطح متوسط بود. وقتی که اتاق رو تحویلمون داد بهمون گفت همراهمون بیاین تا پشت بوم که جایی که صبحونه سرو میشه رو ببینین، دنبالش رفتیم طبقه آخر و با تصویر فوق العاده زیبایی از دریا و ساحل مواجه شدیم، انقدررر منظره قشنگ بود که قسمت زیادی از ناراحتیم بابت ایده آل نبودن هتل رو فراموش کردم.
عکس شماره 1: ویو پشت بام هتل
به اتاق برگشتیم و چند ساعتی استراحت کردیم. عصر رفتیم گشتی توی منطقه کالیچی زدیم و رفتیم لب ساحل، منطقه واقعا تمیز و زیبایی بود، کوچه های سنگفرشی پر از کافه ها و رستوران های قشنگ که از سر شب تا آخر شب موسیقی زنده داشتن و خیلی از جوون های ترک برای تفریح به اونجا میومدن. توریست های این منطقه بیشتر اروپایی و مخصوصا آلمانی ها هستن و ما طی پنج روزی که اونجا بودیم فقط یکی دو بار ایرانی دیدیم. نکته ای که باید بگم این هست که انقدررر این محله کوچه های باریک و پیچ در پیچی داره که اگه از نقشه استفاده نمی کردیم به سختی به هتل می رسیدیم. فاصله هتل تا ساحل 200 متر بود. یک پلاژ خیلی تمیز و با کلاس هم اونجا بود که تصمیم گرفتیم روزهای بعد برای آب تنی به اونجا بریم.
عکس شماره 2: دروازه هادریان
عکس شماره 3: کافه های کالیچی
عکس شماره 4: کوچه های سنگفرشی و زیبا منطقه قدیمی آنتالیا
عکس شماره 5: تصویر زیبای دریا از پارک های کالیچی
عکس شماره 6: اسکله کالیچی و نمای دریا از آسانسور ساحلی
عکس شماره 7: فروشگاه های سنتی
عکس شماره 8: نم باران و هوای مطبوع در کوچه های زیبا و سنگفرشی
صبح روز بعد، پس از سرو صبحونه رفتیم توی شهر قدم زدیم و خرید کردیم. بعد از ظهر پیاده به سمت پارک کارالیوغلو رفتیم که حدود 20-30 دقیقه پیاده روی داشت. پارکی بسیار زیبا بود که ویو دریا و غروب خورشید از اونجا خیلی قشنگ بود. یک شهربازی کوچک هم داشت و اینکه به مناسبت ماه رمضان جشنواره داشتن و موقع افطار کلی غذاهای متنوع خیابونی اونجا میفروختن و خیلی خیلی هم شلوغ بود. بعد از اذان کنسرت اجرا می کردن و در کل فضای شاد و جذابی بود. کافه های خیلی قشنگ و بزرگ و متنوعی هم توی این منطقه بودن که همگی بنر های تبلیغ جام جهانی رو زده بودن و فضای فوتبالی ایجاد کرده بودن.
عکس شماره 9: پارک ساحلی کارالیوغلو
عکس شماره 10: پارک ساحلی کارالیوغلو
روز سوم صبح برای آب تنی رفتیم پلاژ ساحل مرمرلی که با وجود کوچک بودن فوق العاده تمیز و زیبا بود. ورودی پلاژ نفری 17 لیر بود. موقع استراحت می شد چای، قهوه و تنقلات سفارش بدیم تا برامون بیارن. تا ظهر اونجا بودیم و خیلی خوش گذشت. عصر رو دوباره به گشت و گذار و کافه گردی و نشستن کنار دریا گذروندیم.
عکس شماره 11: پلاژ ساحلی مرمرلی
روز بعد به قصد دیدن آبشارهای دودن از هتل خارج شدیم، با تراموا به ایستگاه عصمت پاشا رفتیم و با اتوبوس خط 66 بعد از طی کردن مسیر تقریبا نیم ساعته جلوی پارک دودن پیاده شدیم. فضای زیبایی بود، گشتی زدیم و بعد از استراحت و نوشیدن آبمیوه های سرد و خوشمزه با همون خط 66 برگشتیم به ایستگاه عصمت پاشا و بقیه مسیر رو پیاده برگشتیم هتل. روز قبل از تاکسیران ها برای رفتن به آبشارهای دودن قیمت گرفتیم که بهمون گفتن ما رو می برن تا آبشار و اونجا منتظرمون میمونن تا بگردیم توی پارک بعد از اون ما رو به آبشارهای کورشونلو میبرن و منتظر میمونن و بعد ما رو تا هتل می رسونن و در مجموع 275 لیر می گیرن!!!! ما با تراموا و اتوبوس به راحتی به مقصد رسیدیم و در کل 25 لیر هزینه رفت و آمدمون شد. توی آنتالیا دو تا آبشار دودن هست که این آبشاری که رفتیم دودن شماره یک بود و دودن شماره دو در ساحل لارا هست و بین دو آبشار حدود 8 کیلومتر فاصله هست.
عکس شماره 12: آبشارهای دودن (شماره یک)
عکس شماره 13: آبشار دودن (شماره یک)
بعد از ظهر رفتیم تا اسکله مرمرلی و سوار کشتی تفریحی کوچکی شدیم، نفری 30 لیر هزینه ش شد که تقریبا 1 ساعت روی آب بودیم. توی کشتی ازمون عکس گرفتن و روی کاشی های قشنگی چاپ کردن و 20 لیر بهمون فروختن. غروب خورشید خیلی زیبا بود، هوا هم عالی بود و خیلی لذت بردیم. (آخرین حرکت کشتی ها ساعت 6 بعد از ظهر بود)، شب رو هم توی کافه های زیبای کالیچی گذروندیم.
عکس شماره 14: اسکله مرمرلی (عکس از اینترنت)
عکس شماره 15: شب های کالیچی
صبح روز آخر سوار تراموای قدیمی شدیم و تا پارک و ساحل کنیالتی رفتیم و بعد از اون به موزه آنتالیا که سنگ نوشته ها، سردیس ها و تندیس های زیبایی از مناطق مختلف ترکیه مثل آسپندوس، افسوس و مناطقی از یونان اونجا بود، رفتیم. ورودی موزه نفری 20 لیر بود، بعد از حدود یک ساعت و نیم بازدید از موزه با تراموای قدیمی به کالیچی برگشتیم. موزه آنتالیا خیلی بزرگ و بسیار زیبا بود.
عکس شماره 16: پارک ساحلی در مسیر ساحل کنیالتی
عکس شماره 17: پارک ساحلی در مسیر ساحل کنیالتی
عکس شماره 18: موزه آنتالیا (عکس از اینترنت)
عکس شماره 19: موزه آنتالیا (عکس از اینترنت)
عصر روز آخر دوباره به نشستن کنار ساحل و گشت و گذار توی کوچه های زیبای کالیچی گذشت. شب که به هتل برگشتیم هزینه هتل و سرویس رفت و برگشت به فرودگاه رو پرداخت کردیم. هزینه هتل که 180 یورو بود و هزینه سرویس از فرودگاه به هتل 20 یورو و از هتل به فرودگاه 60 لیر (گفتن چون موقعی که اومدن دنبالمون وارد پارکینگ فرودگاه شدن و ورودی پرداخت کردن و منتظرمون موندن، هزینه ش از مسیر برگشت بیشتر هست). با مدیر هتل هماهنگ کردیم که صبح ما رو به فرودگاه برسونن. خانم و آقای جوونی که مسئول هتل بودن و کلیه کارکنان هتل واقعا انسان های مهربون و متشخصی بودن و هر وقت کاری پیش میومد با مهربونی کمکمون میکردن و برای رفتن به جاهای دیدنی آنتالیا هم اگه ازشون سوال میپرسیدیم با حوصله و دقت راهنمایی میکردن.
استانبول
پروازمون به استانبول با هواپیمایی پگاسوس ساعت 9:55 صبح بود و ما ساعت 8 از هتل به سمت فرودگاه آنتالیا حرکت کردیم. بعد از حدود نیم ساعت به فرودگاه رسیدیم. چمدون ها رو تحویل دادیم و صبحونه خوردیم و ساعت 9:20 سوار هواپیما شدیم. بعد از تقریبا 1:10 به استانبول رسیدیم. با اتوبوس های هاواباس به سمت میدان تقسیم رفتیم. ایستگاه اتوبوس های هاواباس در میدون تقسیم تقریبا دو کوچه و حدود 5 دقیقه با هتل ما فاصله داشت که من قبلا موقع رزرو هتل به این مساله دقت کرده بودم. پیاده به سمت هتل تکسیمیست اومدیم. ساعت تحویل اتاق 2 ظهر بود. ما زودتر رسیدیم اما ما رو با خوشرویی پذیرش کردن و هزینه رو هم که 150 یورو بود همون اول ورود گرفتن ازمون. هتل تکسیمیست یک هتل کوچک هفت طبقه بود که طبق گفته پرسنل اونجا، به صورت خانوادگی اداره میشد. برخورد کارکنان خیلی خوب بود و هتل بسیار تمیزی بود. توی این هتل هرروز اتاق ها نظافت می شد و چای و قهوه و آب معدنی رو شارژ می کردن. از نظر سر و صدا هم با اینکه اتاق ما سمت خیابون بود اما چون پنجره ها دو جداره بودن، سر و صدایی که میومد توی اتاق خیلی اذیت کننده نبود و میشد شب راحت بخوابیم.
عکس شماره 20: لابی هتل Taximist (عکس از اینترنت)
عکس شماره 21: اتاق دو نفره هتل Taximist (عکس از اینترنت)
کمی استراحت کردیم و برای نهار به رستوران ایرانی مژگان که یک کوچه با هتل فاصله داشت رفتیم. بعد از 5-6 روز سفر، واقعا هوس غذای ایرانی کرده بودیم. قیمت غذاها نسبت به ایران بالا بود و کیفیت متوسطی داشت.
بعداز ظهر رو به گشت و گذار توی خیابون استقلال و بازدید کوتاه از کلیسا سنت آنتوان و خرید گذروندیم. روزهایی که ما استانبول بودیم فستیوال خرید بود و همه فروشگاهها تخفیف های خوبی داشتن.
عکس شماره 22: کلیسای سنت آنتوان (خیابان استقلال)
صبح روز بعد به ایستگاه مترو رفتیم. کارت مترو خریدیم و با فونیکولار به تراموا رسیدیم. با تراموا T1 به ایستگاه سلطان احمد رفتیم و ادامه مسیر رو پیاده تا کاخ توپکاپی طی کردیم. کاخ توپکاپی بسیاااار بزرگ و زیباست. ما بلیت رو برای قسمت کاخ به مبلغ نفری 40 لیر تهیه کردیم و بلیت حرم سرا رو نگرفتیم. بخش هایی که اجسام تاریخی مثل لوازم و لباس های باقیمانده از پیامبران رو گذاشتن عکسبرداری ممنوع بود اما بقیه قسمت های کاخ و فضاهای باز می شد عکس بگیریم.
عکس شماره 23: کاخ توپکاپی (1)
عکس شماره 24: کاخ توپکاپی (2)
عکس شماره 25: کاخ توپکاپی (3)
عکس شماره 26: کاخ توپکاپی (4)
تقریبا دو ساعت توی کاخ توپکاپی بودیم. بعد از اون به میدان سلطان احمد رفتیم و با مسجد آبی و ایاصوفیه عکس گرفتیم. چون موقع اذان ظهر بود، بازدید از مسجد آبی برای یک ساعتی تعطیل بود و ایاصوفیه هم چون صف شلوغی داشت از دیدن داخلش منصرف شدیم. هوا خیلی گرم بود، توی میدان سلطان احمد آبمیوه و بستنی خوردیم و یکم استراحت کردیم. بعد از اون به آب انبار باسیلیکا رفتیم که پنج دقیقه پیاده از ایاصوفیه فاصله داشت. بلیت آب انبار نفری 20 لیر بود. داخل آب انبار هوا مطبوع و سرد بود و محیط اسرار آمیزی داشت.
بعد از ظهر تصمیم داشتیم به بازار مگا اوت لت ونیزیا بریم. مسیر خیلی طولانی بود و حدود یک ساعت طول می کشید اما چون زیاد تعریف شنیده بودیم، رفتیم. سوار مترو ای که به سمت ینی کاپی میره شدیم و در ایستگاه ینی کاپی پیاده شدیم، بعد با خط مترو فرودگاه (هاوالیمانی) به ایستگاه اولوباتلو (سومین ایستگاه) رفتیم، بعد از مترو پیاده شدیم و از خیابون رد شدیم و بعد از 4 دقیقه پیاده روی سوار تراموا خط T4 یا آی سلام شدیم و 12 ایستگاه بعد، یعنی ایستگاه متریس، دقیقا جلوی مرکز خرید ونیزیا پیاده شدیم. این مرکز خرید فوق العاده زیبا و بزرگ هست و بر اساس معماری شهر ونیز طراحی شده. بهترین برندها با قیمت های فوق العاده عالی اونجا هستن. بازار بسیار خوب و خلوتی هم هست به نسبت جاهای دیگه که من توصیه می کنم حتما به این مرکز خرید سر بزنین. ساعت حدود 9:30 شب دوباره همین مسیر رو با تراموا و مترو برگشتیم هتل. خیلی روز طولانی بود و توی این روز بیشتر از هر روز پیاده راه رفتیم. حدود 18000 قدم!!!!
عکس شماره 27: مرکز خرید مگا اوت لت ونیزیا (عکس از اینترنت)
صبح روز سوم، بعد از خوردن صبحانه برای رفتن به جزایر استانبول از میدان تقسیم با فونیکولار به اسکله کاباتاش رفتیم. راس ساعت 11 رسیدیم اما همون موقع کشتی حرکت کرد و گفتن کشتی بعدی یک ساعت دیگه حرکت میکنه. ما هم برای اینکه حوصله مون سر نره و زودتر از کسانی که توی اسکله کاباتاش بودن سوار کشتی بعدی بشیم، پیاده و از پشت کاخ دولما باغچه به سمت اسکله بشیکتاش حرکت کردیم که حدود نیم ساعت بعد رسیدیم اونجا. بلیت کشتی رو نفری 15 لیر گرفتیم و جزو اولین نفرها وارد کشتی شدیم و جای خوبی نشستیم. کشتی ساعت 11:45 به سمت کاباتاش حرکت کرد، بقیه مسافرها سوار شدن و به سمت جزایر راهی شدیم. توی کشتی چای و سایر تنقلات میفروختن. هوا خیلی خوب بود و تماشا کردن منظره شهر و دریا بسیار لذت بخش بود. بعد از رسیدن به جزیره بیوک آدا کمی قدم زدیم و بعد 2 تا دوچرخه برای مدت یک ساعت و هر کدوم به مبلغ 10 لیر، کرایه کردیم. تا ساعت 3:30-4 عصر اونجا بودیم و بعد از اون با کشتی برگشتیم سمت استانبول و در اسکله کاباتاش پیاده شدیم. بعد از ظهر دوباره به خیابون استقلال رفتیم و خرید کردیم.
عکس شماره 28: در مسیر جزایر استانبول
عکس شماره 29: جزیره بیوک آدا
صبح روز چهارم، با تراموا T1 رفتیم بازار بزرگ و قدیمی استانبول تا اونجا رو ببینیم. بازار خیلی قشنگی هست و یک بار دیدنش ارزش داره. وسایل دکوری و تزئینی قشنگی میشه از اونجا خرید.
عکس شماره 30: بازار بزرگ استانبول (عکس از اینترنت)
بعد از بازار بزرگ، با همون تراموا به منطقه آکسارای رفتیم و گشتی زدیم. با تراموا به سمت پل بغاز رفتیم، زیر پل افراد زیادی ماهی می گرفتن و همونجا توی رستوران های زیر پل ساندویچ های ماهی خوشمزه ای میفروختن. رستوران های خیلی قشنگ و متنوعی اونجا هست که همه تبلیغ میکنن تا مشتری رو جذب کنن به رستوران خودشون. یکی از رستوران ها که محیط قشنگ و تمیزی داشت رو انتخاب کردیم و رفتیم ساندویچ ماهی به مبلغ هر کدوم 8 لیر خوردیم، که واقعا خوشمزه بود و پیشنهاد می کنم حتما امتحان کنین. بعد از صرف نهار، پیاده و از انتهای خیابون استقلال به سمت هتل رفتیم تا خریدهامون رو بزاریم داخل اتاق و یکم استراحت کنیم.
عکس شماره 31: پل بغاز (عکس از اینترنت)
عصر با تراموا T1 به سمت جمعه بازار خیابون فندیق زاده رفتیم ولی چون بیش از حد شلوغ بود و برای پیدا کردن جنس های مناسب باید خیلی وقت صرف می کردیم، از گشتن توی بازار صرف نظر کردیم و دوباره برگشتیم سمت خیابون استقلال و سوغاتی خریدیم. شب که رفتیم هتل، وسایل رو جمع و جور کردیم و چمدون ها رو بستیم چون فرداش باید اتاق رو تحویل می دادیم.
صبح روز آخر بعد از خوردن صبحونه به اتاق رفتیم، وسایل رو برداشتیم و توی رسپشن امانت گذاشتیم تا عصر برای برداشتنشون برگردیم. پرواز برگشتمون به مشهد ساعت 20:15 بود و ما میخواستیم ساعت 4 از هتل راه بیوفتیم. صبح رفتیم سمت کاخ دولما باغچه تا از اونجا دیدن کنیم اما صف ورودی خیلی شلوغ بود، برخلاف میلم که خیلی دوست داشتم اونجا رو ببینم، از دیدن کاخ صرف نظر کردیم و نیم ساعتی توی یکی از کافه های کنار دریا نشستیم. بعد سوار مترو شدیم و به سمت خیابون سیسیلی و نیشانتاشی رفتیم و اونجا پیاده روی کردیم. خیابون های خیلی تمیز و قشنگی بودن.
عکس شماره 32: وروردی کاخ دولما باغچه
ساعت 4 از هتل با اتوبوس هاواباس به فرودگاه آتاتورک رفتیم. پروازمون راس ساعت حرکت کرد و ساعت 1 بامداد به مشهد رسیدیم.
پی نوشت یک: این اولین سفر ما به ترکیه بود و به خاطر همین سعی کردیم مناطق و جاذبه های اصلی شهرها رو بریم و گشتن جاهای ناشناخته تر رو به سفر های بعدی موکول کنیم. اگه قصد سفر در زمان های پیک و شلوغ رو دارین حتما حتما حداقل دو ماه قبل از سفر بلیت بخرین و هتل رزرو کنین. همین بلیتی که ما برای هر نفر 1650000 تومان خریدیم، اوایل خرداد و قبل از تعطیلات به نفری 3500000 تومان رسیده بود. هتل های خوب و پر طرفدار هم از چند ماه قبل ممکنه پر بشن.
پی نوشت دو: برای رزرو هتل توی سایت بوکینگ و یا سایر سایت ها مثل هتلز، حتما از فیلتر ها استفاده کنین تا هتل هایی که از نظر امکانات، منطقه و هزینه مد نظرتون هست رو بهتون نشون بده و وقتتون گرفته نشه و گیج هم نشین، چون تنوع هتل ها خیلی بالاست. مخصوصا در شهرهایی مثل استانبول و آنتالیا. قبل از رزرو هتل حتما قسمت قوانین هتل رو بخونین. بعضی از هتل های 5 ستاره و خیلی خوب موقع رسیدن ازتون میخوان کارت اعتباری رو نشونشون بدین واینکه حتما کارت باید به نام شخص رزرو کننده باشه. خب مسلما رزرو این هتل ها با کارت اعتباری مجازی غیر ممکن هست. یا اینکه بعضی از هتل ها قسمتی یا تمام هزینه هتل رو از کارتتون بر میدارن، رزرو این هتل ها هم با کارت هایی که شارژ کمی دارن امکان نداره. اگه نمیخواین مثل من زیاد ریسک کنین، کارت اعتباری مجازی ای بخرین که به میزان دلخوان همون موقع شارژش کنین و یا اینکه کلا هزینه هتلتون رو با اون پرداخت کنین. برای ما که مشکلی پیش نیومد خدارو شکر، چون هتل ها شماره کارت رو فقط برای تضمین ازمون خواستن. خلاصه اینکه حتما قوانین هتل ها رو کامل مطالعه کنین تا توی سفر دچار مشکل نشین.
پی نوشت سه: من قبل از سفر کلی سفرنامه خونده بودم و اکثرا گفته بودن برای سفر به ترکیه به سیم کارت و اینترنت احتیاج ندارین و میتونین اطلاعات لازم جهت مکان یابی و غیره رو وقتی توی هتل هستین از طریق وای فای به دست بیارین و یا از مسیر ها اسکرین شات بگیرین. اما طبق تجربیاتی که توی سفرهایی که رفتیم به دست آوردم، بهتر هست که حتما سیم کارت با اینترنت پر سرعت بگیریم تا هر جا به مشکل خوردیم سریع از نت کمک بگیریم. مخصوصا جاهایی مثل ترکیه که مردم خیلی خیلی کم انگلیسی بلدن، اگه نرم افزار آنلاین google translate رو داشته باشین خیلی بهتون کمک میکنه تا سوالات تون رو با کمک اون به زبون ترکی از مردم بپرسین و ترجمه فارسی اون رو از گوشی بشنوین.
پی نوشت چهار: توی آنتالیا جاهای دیدنی قدیمی و تاریخی زیادی مثل منطقه آسپندوس و افسوس هم هست که رفتن به اونجاها با وسایل نقلیه عمومی به خاطر فاصله زیادشون از شهر، یه مقدار سخت هست. تاکسی ها هم خیلی گرون میگیرن و ارزش نداره. اینجور مواقع اگه از قبل گواهینامه تون رو بین الملل کرده باشین و ماشین کرایه کنین و خودتون تا این اماکن رانندگی کنین به نظرم خیلی بهتره. بیشتر خوش میگذره و وقت کافی برای بازدید دارین. ما گواهینامه هامون رو بین المللی نکرده بودیم و چون روزهایی که آنتالیا بودیم خیلی گرم و شرجی بودن، از رفتن به این مناطق تاریخی صرف نظر کردیم ولی من خیلی دوست داشتم بریم. یکی از دوستانم که قبلا به آنتالیا رفته بود میگفت ماشین کرایه کردن و به آسپندوس رفتن که خیلی راضی بودن. اگه به مناطق تاریخی علاقه دارین به این جاها برید.
پی نوشت پنج: اگه به خیابون های سنگفرشی و کوچه پس کوچه های دنج و کافه گردی علاقه دارین به نظرم دو روز از سفر به آنتالیا رو توی منطقه کالیچی و بوتیک هتل های قشنگش بگذرونین. شبهای این محله خیلی خوب و شاد پر از صدای موسیقی هست. اینم باید بگم که غذاهای خیلی خیلی خوشمزه ای توی کافه ها سرو میشه و با ذائقه ایرانی هم سازگار هست. خلاصه اینکه از کالیچی به سادگی نگذرین.
پی نوشت شش: توی استانبول بیشتر وقت رو خارج از هتل هستین و اگه خیلی سخت گیر نیستین، یک هتل تمیز مثل هتلی که ما رفتیم، با هزینه کمتر بگیرین و بقیه پولتون رو صرف خوش گذرونی کنین.
پی نوشت هفت: بعد از سفر از سایت بوکینگ بهم ایمیل زدن تا برم توی سایت و نظرم رو در مورد هتل ها ثبت کنم. به هتلی که توی آنتالیا رفته بودیم امتیاز 6.7 و به هتل استانبول 8.5 دادم. در کل پرسنل هر دو هتل فوق العاده خوب و کمک رسان بودن. از نظر کیفیت صبحونه هم هر دو هتل متوسط بودن.
در آخر توصیه می کنم حتما سفر بدون تور رو تجربه کنین. برای ما خیلی تجربه خوب و لذت بخشی بود.
امیدوارم از سفرنامه مون خوشتون بیاد و بتونین از تجربیاتمون در سفرهاتون استفاده کنین.
با سپاس از سایت خوب لست سکند و شما عزیزان
