پرسه در فراز و فرودهای شهر رنگ ها (سفر به لیسبون)

 

به نام او؛ که بشر را آفرید، و زمین را مُسخّر بنده خود نمود

بخش نخست:

سفر دانشگاهی شش ماهه من به پایتخت پرتغال در ساعت چهار بامداد پنج شنبه 22 بهمن ماه 1394 از فرودگاه مشهد مقدس آغاز شد؛ سفری 7400 کیلومتری. گرچه سینه آسمان شب قیر اندود بود، اما از پنجره هواپیما یک نگاه و یک سلام به حضرت شمس الشموس (ع) که حرمش از دوردست چون جواهری در قلب شهر می درخشید، تیرگی ها را زدود و نور امید در قلب و جانم روشن نمود؛ امیدی که هر مسافری در آغاز سفر به ناشناخته ها سخت به آن محتاج است.

پس از توقفی یک ساعته در فرودگاه استانبول با هواپیمای بوئینگ 800-737 شرکت ترکیش ایرلاین به سوی لیسبون پرواز کردم. ایران با پرتغال که غربی ترین کشور اروپایی است، سه ساعت و نیم اختلاف زمانی دارد.   

هواپیما پس از گذر از فراز آسمان کشورهای بلغارستان، صربستان، بوسنی و هرزگوین، و کرواسی به دریای آدریاتیک رسید، و سپس از فضای شمالی کشور ایتالیا و شهر جنوا، جنوب فرانسه و شهرهای نیس، کن و مارسی، و شمال اسپانیا و شهرهای مادرید و تولیدو عبور کرد و سرانجام وارد آسمان کاملا ابری کشور پرتغال شد؛ و به وقت محلی ساعت 11 ظهر بر زمین لیسبون نشست. فرودگاه لیسبون تمیز است و مرتب؛ نه بسیار بزرگ و نه کوچک.

 

نقشه پرتغال

مردمان لیسبون میگویند شهرشان بر هفت تپه بنا شده است. عدد هفت را نمی دانم، اما فراز و نشیب های جای جای شهر را هر مسافری می تواند از همان بدو ورود متوجه شود؛ و کمتر پایتختی در جهان چنین ویژگی ای دارد. بعضی کوچه ها یا خیابان های شهر، گاه تا حدود 20 درجه یا حتی اندکی بیشتر شیب دارند. هرچند این بر زیبایی شهر می افزاید، اما پیاده روی را در بعضی مناطق که شیب بیشتری دارند کمی دشوار می کند؛ گرچه ساکنان لیسبون به آن عادت کرده اند. به دلیل همین پستی و بلندی ها است که برخلاف دیگر شهرهای اروپایی، تعداد دوچرخه سواران در لیسبون چندان نیست. گرچه تعداد نسبی افرادی که در این شهر از دوچرخه استفاده می کنند بسیار بیشتر از شهرهای مهم ایران است!

 

نقشه لیسبون

لیسبون که با جمعیتی حدود 550 هزار نفر در مرکز و حدود سه میلیون نفر در حومه، پایتخت و البته پر جمعیت ترین شهرِ کشورِ ده میلیونی پرتغال است، شهر پر ترافیکی محسوب نمی شود؛ به ویژه در مقایسه با شهرهایی چون تهران، مشهد، تبریز یا اصفهان. وضعیت حمل و نقل عمومی در این شهر بسیار خوب است. مترو، تاکسی، اتوبوس، تراموا، و حتی قطار وسایلی هستند که رفت و آمد را در سراسر شهر برای همه آسان می کنند. قیمت اتوبوس و نیز مترو در این شهر 1.4 یورو است و کارت استفاده از هردو یکسان. البته اگر کارت نداشته باشید، هنگام سوار شدن به اتوبوس باید 1.8 یورو بپردازید. یک ویژگی جالب متروی لیسبون، فعالیت آن تا ساعت 12 نیمه شب در تمام طول سال است.

وضعیت امنیت در پرتغال و در لیسبون بسیار خوب است؛ و نسبت به دیگر کشورهای اروپایی، پس از کشورهایی چون ایسلند، نروژ، دانمارک، سوئد، و فنلاند است، و بالاتر از کشورهای معروفی چون هلند، اسپانیا، فرانسه، آلمان، بلژیک، ایتالیا و انگلستان. در رده بندی سال 2015، این کشور هجدهمین کشور امن جهان معرفی شد. همچنین رتبه بین المللی پرتغال از نظر آزادی های فردی شانزدهم، بهداشت سی و یکم، تحصیلات چهل و ششم، حکومت سی و دوم، و اقتصاد شصت و دوم است (براساس آمار The Legatum Prosperity Index).

سرد ترین ماه های سال در لیسبون دسامبر، ژانویه و فوریه هستند. کمینه دمای هوا در این ماه ها حدود 8 یا 9 درجه سانتی گراد بالای صفر است. یعنی هیچ گاه زمستان های برفی و خیابان های یخ زده را در این شهر تجربه نخواهید کرد. ضمناً در ماه های پاییز و زمستان، به طور متوسط نیمی از روزهای ماه، هوا بارانی خواهد بود. ماه های تابستانی ژولای و آگوست نیز گرم ترین زمانِ سال در این شهر هستند با بیشینه دمای حدود 30 تا 35 درجه. بنابراین لیسبون هوایی مطلوب برای زندگی دارد و زمستان آن با زمستان های استخوان سوز بسیاری از شهرها و کشورهای اروپایی قابل قیاس نیست. همچنین، باوجودی که پایتخت پرتغال بر کرانه اقیانوس آتلانتیک قرار دارد، اما در هیچ فصل سال هوای آن شرجی نیست؛ که این موهبتی است برای شهر و ساکنان و مسافرانش.

البته بهترین زمان سفر به لیسبون، ماه‌های مارس تا می (نیمه اسفند تا نیمه خرداد) و سپتامبر تا اکتبر (نیمه شهریور تا نیمه آبان) است؛ زیرا آب و هوا کماکان گرم و مطلوب خواهد بود، قیمت هتل‌ها ارزان‌تر و جمعیت گردشگران نسبت به تابستان کمتر است.

پرتغالی ها همچون مردم دیگر کشورهای جنوب اروپا مردمانی هستند خون گرم و مهربان؛ البته آن ها زرنگی های خاص و گاه آزاردهنده شهروندان ایتالیا و حتی اسپانیا را ندارند! ویژگی دیگر ساکنان این کشور، آرامش مردم و عدم استرس و عجله در بین آن ها است.

نسبت به دیگر کشورهای اروپای غربی، پرتغال کشوری است ارزان؛ و شاید ارزان ترین باشد. با وجودی که در اکثر کشورهای جهان، پایتخت ها شهرهایی گران هستند، لیسبون اما شهر گرانی نیست. به عنوان نمونه، در لیسبون گوشت گاو بین 6 تا 8 یورو و گوشت مرغ حدود 1.5 یورو قیمت دارد. موز کیلویی 1 تا 2 یورو است؛ و سیب و پرتقال نیز در همین حدود. همچنین قیمت نان تست 500 گرمی 1.5 یورو است. قیمت انواع تن ماهی از کمتر از یک یورو شروع می شود. بطری های یک لیتری شیر را نیز می توان از نیم تا یک یورو خریداری کرد. یک فنجان قهوه اسپرسو را می توان در لیسبون بین نیم تا 1.5 یورو نوشید و اگر مایل باشید کنار آن یک کیک نیز نوش جان کنید، برای آن هم باید بین 1 تا 2 یورو بپردازید. بلیت سینما بسته به درجه آن بین 5 تا 7 یورو است. بهترین پیشنهاد برای خرید مواد خوراکی و لوازم بهداشتی در پرتغال و در لیسبون، خرید از فروشگاه های زنجیره ای پینگودوس (Pingo Doce) و یا کانتیننت (Continente) است؛ که هر یک صدها شعبه در سراسر کشور دارند، و در هر منطقه ای از لیسبون می توان یکی از آن ها را یافت.

 

بخش دوم:

در این بخش قرار است شما را با جاذبه های گردشگری لیسبون آشنا کنم. اما برخلاف سفرنامه های منتشر شده پیشینم در همین سایت وزین (1- سفر به سرزمین فوتبال و قهوه (برزیل)، 2- نیوزلند شرقی ترین کشور دنیا، 3- دیدار با سلاطین، سفرنامه پاک حیات وحش کروگر در آفریقای جنوبی، 4- و سوار بر دوچرخه، در غربی ترین جاده های قاره سبز؛ که همگی جزو سفرنامه های برگزیده در مسابقات سفرنامه نویسی زمان خود بودند) که عموماً گزارش روزانه سفر بودند و تنظیم آن ها براساس ترتیب زمانی رخ دادنِ رویدادها انجام شده بود، این بار خرق عادت خواهم کرد و برای استفاده بهتر افرادی که قصد دارند با استفاده از مطالب این سفرنوشت، در آینده از تماشای پایتخت پرتغال لذت ببرند، به شیوه برخی ناشران معروف کتاب های توریستی همچون Lonely Planet و نیز National Geographic، جاذبه های توریستی لیسبون را برمبنای موقعیت جغرافیایی آن ها معرفی می کنم که بازدید از آن ها را برای یک سفر یک هفته ای به این شهر بسیار راحت تر کند. یعنی برای هر روز، برنامه ای پیشنهاد می شود که شامل مناطق دیدنی نزدیک به هم باشد.

 

روز نخست: دیدار با واسکودوگاما

اگر اولین روز حضورتان در لیسبون با یکی از روزهای بهار همزمان شده است، ممکن است با خنکای دلچسب نسیمی که از سوی اقیانوس می وزد و از میان پنجره هتل، وارد اتاق شما می شود صبح خود را آغاز کنید. و اگر مسافرت شما در یکی از روزهای فصل زمستان روی داده، شاید شنیدن سمفونی زیبای ضربات موزون باران بر پیاده روی خیابان باشد که شما را از بستر گرمتان به بیرون دعوت می کند. در هر صورت به یاد داشته باشید که روزتان در غربی ترین پایتخت خاک قاره اروپا آغاز شده است. این جا لیسبون است؛ شهر رنگ ها.

 

صومعه Jeronimos

برای رسیدن به یکی از معروف ترین جاذبه های لیسبون کار دشواری ندارید. در هرجای شهر که هتل گرفته باشید، با استفاده از یک یا دو اتوبوس می توانید خود را به منطقه معروف Belem برسانید و در خیابان Praça do Império پیاده شوید (به ویژه اتوبوس های شماره 727، 28، 729، 714، یا 751 و همچنین تراموای 15).

 

نمایی از صومعه و بخشی از میدان مقابل آن

 

عمارت تاریخی، بسیار زیبا و شکوهمند Mosteiro dos Jeronimos که براساس نظر مخاطبان سایت تریپ ادوایزر، سومین جاذبه گردشگری مهم لیسبون است، در فاصله حدوداً دویست متری با ساحل قرار دارد. ساخت این صومعه و کلیسای مجاور آن (Church of Santa Maria) که در فهرست میراث جهانی یونسکو (UNESCO World Heritage Site) قرار دارند، در سال 1501 و در دوره پادشاهی مانوئل (یکی از معروف ترین پادشاهان پرتغال) آغاز شد و حدود یکصد سال تکمیل آن طول کشید. عمارت صومعه یکی از برجسته ترین آثار معماری سبک گوتیک در پرتغال است. در طراحی داخلی آن به وفور از نمادهای دریایی و مجسمه ها استفاده شده است. در صومعه نیز، برخی از اعضای خاندان سلطنتی کشور پرتغال مدفون هستند.

سردر ورودی کلیسای Santa Maria را باید یک شاهکار معماری توصیف کرد. حکاکی ها، ریزه کاری ها و مجسمه های ریز و درشتی که در طراحی این سردر به کار رفته است، هوش از سر هر بازدیدکننده ای می برد.

 

سردر صومعه

داخل کلیسا نیز شاهکاری دیگر محسوب می شود و نشان از چیره دستی معماران آن دارد. کلیسا دو طبقه دارد؛ هم کف و بالکن. تماشای مسیحِ مصلوب در طبقه بالکن، صحنه ای تراژیک برای بینندگان رقم می زند.

 

مسیحِ مصلوب

در بنای کلیسا میتوان نشانه هایی از معماری گوتیگ و نیز رنسانس را شاهد بود. شش ستون رفیعِ 25 متری و حجاری شده، بخشی از عظمت داخل کلیسا را تشکیل می دهند.

 

داخل کلیسا و ستون های مرمرین آن

 

نمایی از محراب کلیسا

در گوشه ای از کلیسا، دو مقبره در مقابل هم به زیبایی قرار دارند. در یکی، بقایای جسد معروف ترین دریانورد پرتغال که از معروف ترین دریانوردان تاریخ می باشد دفن شده است؛ واسکودوگاما. او در قرن پانزدهم توانست برای نخستین بار از راه دریا از اروپا به هندوستان برود، و این آغازی بود بر قرن ها استثمار و استعمار شبه قاره هند توسط اروپاییان. مقبره دیگر آرامگاه شاعر و مورخ بزرگ پرتغالی در عصر اکتشافات در قرن شانزدهم است؛ Luís de Camões.

 

مقبره واسکودوگاما

خوشبختانه به صومعه و کلیسا در زلزله معروف لیسبون در سال 1755 آسیب مهمی وارد نشد. صومعه Jeronimos، کلیسای Santa Maria و بنای Belem همگی نمادهایی از دوران شکوهمند پادشاهی پرتغال در قرون پانزدهم و شانزدهم محسوب می شوند. برای بازدید از مجموعه صومعه و کلیسا، حدود یک و نیم تا دو ساعت درنظر بگیرید.

 

محوطه صومعه

 

گوشه ای از حجاری های زیبای داخل صومعه

 

نتیجه قلم زنی استاد حجار بر سنگ سخت در صومعه

ساعت بازدید از این دو بنا، از ساعت 10 صبح تا 6 عصر (در زمستان، ساعت 5.30) است، و بهای بلیت ورودی 10 یورو (البته برای افراد بالای 65 سال، جوانان بین 13 تا 18 سال و دانشجویان نیمه بها است). اطلاعات بیشتر را می توانید از سایت صومعه به آدرس mosteirojeronimos.gov.pt به دست آورید.

 

جاذبه دیگر منطقه Belem یکشنبه بازار آن است که آخر هفته از صبح تا بعداز ظهر در فضای سبز بزرگ مقابل صومعه Jeronimos برگزار می شود. در بخشی از بازار اجناس قدیمی که جنبه عتیقه دارند به فروش می رسد.

 

اگر حضور شما در لیسبون با سومین یکشنبه هر ماه مصادف شده باشد، حتماً به گونه ای برنامه ریزی کنید که ظهر در خیابان Da Junqueira باشید. هرماه در چنین روزی، و در فاصله حدود صد متری صومعه Jeronimos، از ساعت 11 تا 12 ظهر مراسم رژه گارد پلیس (Guard Changing Ceremony) انجام می شود، که دیدنی است و پلیس سواره نظام، پیاده نظام و گروه مارش در آن شرکت دارند. درپایان نیز، توریست ها معمولاً با افراد پلیس حاضر در مراسم عکس یادگاری می گیرند.

 

رژه سواره نظام

 

موزه هنرهای معاصر (Museu Coleção Berardo)

اگر از علاقه مندان به هنر معاصر هستید، رفتن به موزه Museu Coleção Berardo در فاصله حدود 200 متری با صومعه Jeronimos را از دست ندهید. موزه هر روزه از ساعت 10 صبح تا 7 عصر فعال، و قیمت بلیت آن 5 یورو است (برای افراد بالای 65 سال، نوجوانان بین 7 تا 18 سال و دانش آموزان و دانشجویان نیمه بها است)؛ و بازدید از آن در روزهای شنبه رایگان می باشد. اطلاعات بیشتر را می توانید از سایت این موزه به آدرس  en.museuberardo.pt به دست آورید.

 

نمای ورودی موزه (عکس از اینترنت)

 

موزه ملی کالسکه (National Coche Museum)

در فاصله حدود چهارصد متری صومعه Jeronimos و در حاشیه خیابان Avenida da India، می توان به یکی از موزه های منحصر به فرد دنیا وارد شد و در آن، از تماشای تاریخ چند صد ساله کالسکه ها (از قرن شانزدهم تا نوزدهم)، به ویژه کالسکه های سلطنتی کشورهای اروپایی لذت برد. ساعت کار موزه ملی کالسکه از 10 صبح تا 6 عصر، و قیمت بلیت آن 8 یورو است (که برای افراد بالای 65 سال نیمه بها است). موزه دوشنبه ها تعطیل است و بازدید از آن در روزهای یکشنبه تا ساعت 2 ظهر رایگان می باشد. برای بازدید از این موزه، حدود یک ساعت درنظر بگیرید. برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید به سایت موزه به آدرس museudoscoches.gov.pt مراجعه نمایید.

 

نمای ساختمان موزه

 

جلوه ای از هنر و صنعت، در موزه کالسکه

 

موزه دریانوردی (Museu de Marinha)

اگر به یاد داشته باشیم در یکی از کشورهای استعمارگر قرون پانزدهم تا هفدهم حضور داریم و نقطه قوت کشور در آن سده ها، نیروی دریایی قوی آن بوده است، و دریانوردان معروف پرتغالی صدها سال از شرق تا غرب عالم، دریاها و اقیانوس ها را در سیطره خود داشته اند، مطلع شدن از وجود یک موزه بزرگ دریانوردی در لیسبون تعجب آور نخواهد بود؛ موزه ای به نام Museu de Marinha. پس پیشنهاد می کنم تماشای این موزه خاص را از دست ندهید. به این منظور فقط کافی است با چند قدم پیاده روی، به سمت چپ صومعه Jeronimos بروید.

 

قایق در ابعاد واقعی

 

قایق در ابعاد واقعی

 

قایق در ابعاد واقعی

 

نمونه بازسازی شده کشتی در ابعاد کوچک

 

نمونه بازسازی شده کشتی در ابعاد کوچک

ساعت کار موزه از 10 صبح تا 6 عصر، و قیمت بلیت آن 6.5 یورو است (که برای افراد بالای 65 سال نیمه بها است). موزه دوشنبه ها تعطیل است و بازدید از آن در اولین یکشنبه هرماه رایگان می باشد. برای بازدید از این موزه، حدود یک و نیم ساعت درنظر بگیرید. 

برای صرف ناهار، پیشنهاد می کنم از رستوران هایی ابتدای خیابان Rua de Belem که فقط چند ده متر با صومعه فاصله دارند استفاده کنید. در آن جا شما می توانید از خوردن غذاهای پرتغالی که عموما دریایی هستند لذت ببرید. البته در بین این رستوران ها مک دونالد را هم می توانید بیابید.

بعد از ظهر خود را به تماشای برج تاریخی Torre de Belem اختصاص دهید. برای رفتن به سوی آن، می توان فاصله حدود یک کیلومتری Jeronimos تا Belem را پیاده از نوار ساحلی به سمت برج پیمود. البته پیش از آن، از نماد 50 متری Padrão dos Descobrimentos که در اواسط قرن بیستم به افتخار دریانوردان و کاشفان پرتغالی در ساحل اقیانوس و مقابل صومعه ساخته شده است دیدن کنید و با استفاده از آسانسور آن، به بالای نماد رفته، از تماشای چشم انداز زیبای اطراف آن بهره مند شوید.

 

نمایی از نماد

 

برج Belem

برج چهار طبقه و سی متری Belem به مدت پنج سال، از سال 1514 تا 1519 ساخته شد؛ برجی که امروزه نام آن در فهرست میراث جهانی یونسکو جای دارد و هدف از ساخت آن در قرن شانزدهم، افزایش قدرت دفاعی لیسبون بوده است، و نیز در نقش یک دروازه تشریفاتی برای شهر. برج در میانه آب بنا نهاده شده، حدود پانزده متر با ساحل فاصله دارد و برای ورود به آن، باید از پل چوبی کوچکی گذر کرد.

پیشنهاد می کنم با وجودی که راه پله برج دوار است و کاملاً تنگ، حتماً به بام آن صعود کنید و از تماشای مناظر شهر لیسبون و به ویژه اقیانوس لذت ببرید. در سالهای اخیر، برج Belem و همچنین صومعه Jeronimos در فهرست عجایب هفتگانه کشور پرتغال قرار گرفته اند.

 

منظره برج Belem (اینترنت)

 

بازدید از Belem، از ساعت 10 صبح تا 5 عصر امکان پذیر است، و بهای بلیت ورودی آن 6 یورو است (که برای افراد بالای 65 سال، جوانان بین 13 تا 18 سال و دانشجویان نیمه بها است). البته می توان یک بلیت ترکیبی در هنگام ورود به صومعه به قیمت 12 یورو خریداری کرد، که بازدید از Jeronimos و Belem را شامل می شود. برای بازدید از این برج، حدود یک ساعت درنظر بگیرید؛ و برای دریافت اطلاعات بیشتر به سایت آن به آدرس torrebelem.gov.pt مراجعه نمایید.

 

در آخرین ساعات حضور در منطقه Belem، بسته به ذائقه ای که دارید، شما را به نوشیدن یک فنجان قهوه یا خوردن بستنی میوه ای دعوت می کنم که می تواند به خوبی خستگی شما را کاسته، روز زیبایتان را خاطره انگیزتر کند. به ویژه اگر میزتان کنار اقیانوس باشد و در حال مزمزه کردن طعم تلخ قهوه، مرغان دریایی در نزدیکی شما پرواز کنند و کمی آن سو تر، کشتی های بزرگ و کوچک در تردد باشند. پیشنهاد ویژه ام، حضور در رستوران Nosolo Italia است؛ در فاصله ای کمتر از یکصد متر با نماد Padrão dos Descobrimentos و تقریباً در مقابل آن. این رستوران برای صرف شام نیز می تواند انتخاب بسیار مناسبی باشد.

 

روز دوم: قدم زدن در هزارتوی آلفاما

آلفاما (Alfama) قدیمی ترین منطقه لیسبون و به نوعی، بافت تاریخی شهر است، که در شیب بین قلعه São Jorge و اقیانوس قرار دارد. تماشای پایتخت پرتغال، بدون گشت و گذار در کوچه های پر پیچ و خم آلفاما بی تردید ابتر خواهد ماند. در هر گوشه ای از این منطقه می توان ردپایی از تاریخ، هنر و معماری پرتغال را یافت و از آن لذت برد. همچنین اگر قصد شنیدن نوای موسیقی قدیمی مردمان لیسبون که فادو (Fado) نامیده می شود را داشته باشید، هیچ جایی بهتر از آلفاما نیست.

 

منظره آلفاما از بالای آسانسور  Santa Justa

 

آلفاما، و کوچه های پلکانی فراوانش

برای گشت و گذار در آلفاما، قید استفاده از ماشین را بزنید (هرچند در بخش هایی از آن اتوموبیل ها می توانند تردد کنند). اگر توان بدنی شما اجازه می دهد، یک پیشنهاد، پیاده روی در فراز و فرودهای آلفاما است، یا کرایه دوچرخه و رکاب زدن در کوچه ها و خیابان های باریک آن. گزینه دیگر، کرایه موتورسیکلت است. چنان چه گروهی سه، چهار یا پنج نفره باشید، پیشنهاد بعدی می تواند کرایه توک توک هایی باشد که عموماً ایستگاه ابتدایی آن ها میدان روسیو (Rossio) است، و رانندگان آن ها در یک تور سه، چهار ساعته شما را به تماشای جاذبه های توریستی مهم آلفاما می برند و در هرجایی نیز مدتی توقف می کنند تا بتوانید به بازدید بپردازید. و البته یک پیشنهاد نوستالژیک، استفاده از تراموای 28 است که شما را در بخشهایی از آلفاما دور می دهد، و خود این تراموا (Tram) نیز یکی از جاذبه های شهر است و آغاز حرکت آن، از میدان Martim Moniz.

 

آلفاما، کوچه های قدیمی و تنگ آن، و تراموای خط 28

 

نمایی از آلفاما؛ تراموای خط 28

 

آلفاما گردی با توک توک

 

قلعه جرج  (Castelo de São Jorge)

این قلعه یکی از مهم ترین آثار به جا مانده از دوران حکم رانی مسلمانان (مورها یا موروها؛ Moors) در پرتغال و در لیسبون می باشد؛ هرچند قلاع دیگری نیز از آن دوره در سراسر پرتغال باقی مانده است. مورها مسلمانانی از شمال کشورهای مراکش و الجزایر بودند که توانستند در قرن هشتم میلادی بخش های زیادی از کشورهای اسپانیا و پرتغال را به اشغال درآورند و خلافت خود را تا حدود قرن سیزدهم و چهاردهم که توسط مسیحیان شکست خوردند، ادامه دهند. آن ها از قلعه جرج به سان دژِ شهر و به عنوان مرکز فرماندهی استفاده می کردند. دقیقاً به همین دلیل، آن را بر بلندای تپه ای مشرف به شهر بنا کرده بودند تا هم بر شهر مسلط باشند، و هم بر دریا. البته پس از حاکمان مسلمان، فرمانروایان و پادشاهان پرتغال نیز تا قرن ها با همین کاربرد از قلعه استفاده نمودند؛ به ویژه پس از انتخاب لیسبون به عنوان پایتخت در قرن سیزدهم.

 

نمایی از قلعه در شب

 

منظره قلعه از سمت آلفاما

اگرچه زلزله مهیب لیسبون، خسارات زیادی به قلعه وارد نمود و تا مدتها مخروبه باقی ماند، اما در اواسط قرن بیستم توسط دولت پرتغال مورد توجه دوباره قرار گرفت و بازسازی آن آغاز گردید.

 

منظره شهر و دریا، از داخل قلعه

 

بخشی از دیوار استحکامی قلعه

 

یکی از برج های قلعه

 

چشم اندازی از شهر، از میان یکی از پنجره های قلعه

 امکان بازدید از قلعه، از ساعت 9 صبح تا 9 شب است (در زمستان، تا ساعت 6 عصر)، و برای ورود باید 8.5 یورو پرداخت (این مبلغ برای افراد بالای 65 سال، 5 یورو می باشد). جهت بازدید از قلعه، حدود یک و نیم ساعت زمان را باید درنظر گرفت. پیشنهاد می کنم حتماً از پلکان سنگی خود را به بالاترین نقاط قلعه برسانید؛ از آن جا تقریباً تمام شهر زیر نگاه شماست. اطلاعات بیشتر در سایت قلعه به آدرس castelodesaojorge.pt در دسترس است.

 

کلیسای جامع لیسبون (Lisbon Cathedral)

معروف ترین و قدیمی ترین کلیسای لیسبون که بنای آن تلفیقی است از معماری رومی، گوتیک و باروک، در سال 1150 ساخته شده است. هرچند بخش های زیادی از کلیسا در زلزله معروف لیسبون از بین رفت، اما پس از بازسازی، کلیسا ازنو توانست شکوه گذشته را به دست آورد.

 

چشم اندازی از کلیسای جامع و منطقه آلفاما

 

نمایی از کلیسای جامع

امکان بازدید از کلیسا، همه روزه از ساعت 9 صبح تا 7 شب (یکشنبه ها تا 5 عصر) فراهم، و ورود به آن مانند بسیاری از دیگر کلیساهای جهان رایگان است. البته برای دیدار از موزه کلیسا، باید بلیت تهیه کرد. تراموای 28 مقابل این کلیسا ایستگاه دارد؛ هرچند فاصله آن تا میدان روسیو حدود 500 متر است و با چند دقیقه پیاده روی، می توان به کلیسا رسید. برای تماشای کلیسا، حدود سی دقیقه زمان کافی به نظر می رسد.

 

داخل کلیسای جامع

 

شیشه های رنگی: بازی نور و رنگ در تصویر؛ داخل کلیسای جامع

 

پانتئون ملی (National Pantheon)

بنای این عمارت شکوهمند، مرمرین و سفید رنگِ سبک باروک با گنبدی رفیع، که بر فراز تپه ای مشرف بر شهر و اقیانوس ساخته شده است، در سال 1682 آغاز، و پس از درگذشت معمار اولیه آن، و وقفه ای طولانی، در اواسط قرن بیستم به پایان رسید!

 

ساختمان پانتئون؛ همچون نگینی در آلفاما

 

نمایی از پانتئون

این بنا در ابتدا کلیسایی به نام Santa Engrácia بود، که در اوایل قرن بیستم به پانتئون تغییر نام داد و در گذر قرن ها، مدفن برخی از مشاهیر و مفاخر پرتغال بوده؛ که آخرینِ آن ها فوتبالیست معروف اوزه بیو (Eusebio) است که مردم کشور او را یک قهرمان ملی می دانند. در پانتئون، حضور در تراس بزرگ، زیبا و مرتفعِ آن را نباید از دست داد؛ با چشم اندازی توأمان از منطقه آلفاما و اقیانوس.

 

سقف زیبای پانتئون

 

مقبره های مشاهیر در داخل پانتئون

امکان بازدید از این عمارت زیبا، از ساعت 10 صبح تا 6 عصر (در زمستان، تا ساعت 5 عصر) فراهم، و قیمت بلیت آن 4 یورو است (بازدید برای افراد بالای 65 سال، نیمه بها می باشد). همچنین درصورت پرداخت 7 یورو می توان بلیت بازدید مشترک از پانتئون و موزه ملی کاشی (Museu Nacional do Azulejo) را تهیه نمود. ورود به پانتئون یکشنبه ها تا ساعت 12 ظهر رایگان است؛ و دوشنبه ها تعطیل می باشد. برای تماشای این مکان، حدود یک ساعت زمان کافی به نظر می رسد. آدرس سایت پانتئون panteaonacional.gov.pt است، که می توان اطلاعات کامل تری از آن به دست آورد.

 

فادو؛ نوایی برخاسته از غمِ هجران

فادو (Fado) موسیقی اصیل پرتغالی است که آغاز آن به قرن هجدهم (و به اعتقاد برخی، حتی قبل تر) بازمی گردد و معروف ترین سبکِ آن را می توان در لیسبون جستجو کرد. این موسیقی که لحنِ آن با حزن همراه است، عموماً به موضوع دریانوردان و تهی دستانِ جامعه می پردازد. برخی، ریشه فادو را در آوازها و نجواهای غمگینانه زنانی می دانند که چشم انتظارِ بازگشتِ فرزند یا همسر دریانورد خود بودند. فادو را در بیشتر مواقع دو نوازنده گیتار و یک خواننده (معمولاً خواننده زن) در قهوه خانه ها و رستوران ها اجرا می کنند. به دلیل سبک حزن انگیز، رقص در فادو جایی ندارد. این موسیقی در سال 2011 به فهرست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو (Lists of Intangible Cultural Heritage) اضافه شد.

 

اجرای فادو (اینترنت)

پیشنهاد می کنم پس از گشت و گذار در جاذبه های دیدنی آلفاما، برای شنیدن آوای جادویی فادو، شام را در یکی از رستوران های این منطقه که در ساعت مشخصی از شب اجرای زنده فادو دارند صرف کنید؛ مانند Clube de Fado (clube-de-fado.com)، Casa de Linhares (casadelinhares.com)،  Parreirinha de Alfama  (parreirinhadealfama.com)، Páteo de Alfama (pateodealfama.pt)، A Baiuca و Sr. Fado de Alfama. همچنین تاریخ موسیقی فادو را می توان در موزه Museu do Fado که در منطقه آلفاما است شاهد بود؛ به آدرس اینترنتی museudofado.pt.

 

روز سوم: لیسبون با طعم فوتبال، حیات وحش و خرید

باغ وحش لیسبون (Jardim Zoologico)

اگر به حیوانات و تماشای آن ها علاقه مند هستید و به خصوص چنان چه کودک به همراه دارید، رفتن به باغ وحش می تواند گزینه مناسبی باشد. به این منظور بهترین انتخاب، مترو است و پیاده شدن در ایستگاه Jardim Zoologico (خط آبی مترو). البته برای رسیدن به باغ وحش برخی خطوط اتوبوس نیز قابل استفاده هستند، مانند اتوبوس 746 که از میدان Marques de Pombal حرکت می کند.

 

ورودی باغ وحش

ورودی باغ وحش، باغ بزرگِ زیبایی است که دارای چندین رستوران، آب نماهای زیبا و نیز وسایل جالبی برای سرگرمی کودکان می باشد. ورود به این باغ رایگان، اما بلیت ورودی باغ وحش کمی گران و به مبلغ 21.5 یورو (برای کودکان 3 تا 12 سال، 14.5 یورو و برای افراد بالای 65 سال 16 یورو) است، و ساعات کاری آن از 10 صبح تا 8 شب (در زمستان تا 6 عصر) می باشد.

باغ وحش لیسبون دارای بیش از دو هزار حیوان از سیصد گونه مختلف است و سالانه بیش از هشتصد هزار نفر بازدیدکننده دارد، و از ویژگی های منحصر به فرد آن، امکان استفاده از تله کابینی دو نفره است که به مدت بیست دقیقه بر فراز قفس حیوانات حرکت می کند. همچنین در ساعاتی مشخص، می توان شاهد نمایش دلفین ها بود (برای استفاده از تله کابین و نیز مشاهده برنامه دلفین ها نیاز به پرداخت وجه جداگانه نیست). سایت باغ وحش به آدرس zoo.pt می تواند اطلاعات تکمیلی را دراختیار شما قرار دهد. چون سال قبل از حضور در پرتغال، من به پارک حیات وحش کروگر در آفریقا رفته بودم، انگیزه ای برای دیدن حیوانات در قفس نداشتم و از تماشای باغ وحش منصرف شدم؛ هرچند قیمت بلیت آن نیز در این تصمیم بی تأثیر نبود!

 

استادیوم فوتبال بنفیکا و موزه آن (Estadio do Sport Lisboa e Benfica)

کشور پرتغال سه تیم فوتبال بسیار معروف دارد که هرساله معمولاً یکی از این سه، قهرمان لیگ کشور می شود؛ تیم پورتو و تیم های اسپورتینگ لیسبون و بنفیکا لیسبون. اگر به تماشای ورزشگاه اسپورتینگ علاقه مند باشید، باید در ایستگاه متروی Campo Grande که بین خط زرد متروی لیسبون و خط سبز مشترک است، از قطار پیاده شوید. اما اگر به تماشای ورزشگاه بنفیکا علاقه داشته باشید، باید با انتخاب خط آبی متروی لیسبون، در ایستگاه Alto dos Moinhos یا ایستگاه Colegio Militar پیاده شده، با چند دقیقه پیاده روی خود را به ورزشگاه برسانید.

ورزشگاه جدید بنفیکا که نام دیگر آن Estádio da Luz است، در سال 2003 با گنجایش 64600 صندلی افتتاح شد و بزرگ ترین استادیوم فوتبال پرتغال و یکی از بزرگ ترین ها در اروپا است؛ که درسال 2014 در نظرسنجی روزنامه فرانسوی L'Équipe به عنوان زیباترین استادیوم فوتبال قاره سبز انتخاب شد.

این ورزشگاه تاکنون میزبان برخی از مهم ترین مسابقات فوتبال اروپا بوده است، از جمله فینال یوفا در سال 2004 و فینال لیگ قهرمانان در سال 2014.

 

منظره هوایی ورزشگاه بنفیکا (اینترنت)

 

نمای داخلی استادیوم فوتبال بنفیکا

گرچه باشگاه بنفیکا مانند بسیاری از باشگاه های ورزشی دیگرِ جهان در چندین رشته ورزشی فعالیت دارد، اما بیشتر، برای تیم فوتبالش شناخته می شود؛ تیمی که آغاز فعالیت آن به سال 1904 باز می گردد. بنفیکا دارای برخی عناوین منحصر به فرد است: از جمله هیچ گاه به دسته پایین تر لیگ فوتبال پرتغال سقوط نکرده است، با سی و شش قهرمانی پرافتخارترین باشگاه کشور است، و با داشتن چهارده میلیون هوادار رسمی، دارای یک رکورد جهانی است. باشگاه ورزشی بنفیکا لیسبون به عنوان یکی از بزرگترین باشگاه‌های ورزشی در جهان، دارای شبکه تلویزیونی اختصاصی، یک هفته‌نامه و یک دوماه‌نامه می‌باشد.

اوزه بیو، فوتبالیست افسانه ای پرتغال و جهان، سالها عضو بنفیکا بود و 473 گل برای تیم محبوب خود زد. از این رو به پاس قدردانی از او، مجسمه اش در آستانه ورودی استادیوم نصب شده است.

 

مجسمه اوزه بیو در ورودی استادیوم فوتبال بنفیکا

نماد باشگاه، عقاب است. به همین دلیل همواره پیش از آغاز هر بازی فوتبال تیم بنفیکا، یکی از دو عقاب دست آموز باشگاه بر فراز استادیوم به پرواز در می آید تا قدرت تیم به رخ حریف کشیده شود.

 

یکی از عقاب های باشگاه

آدرس سایت باشگاه slbenfica.pt است. درخارج از زمان برگزاری مسابقات فوتبال، برای ورود به استادیوم و تماشای این ورزشگاه زیبا در یک تور یک و نیم ساعته، باید 10 یورو بپردازید. باشگاه یک راهنما همراهتان می کند که توضیحات لازم را بیان کرده، شما را به بخش های مختلف ورزشگاه از جمله سکوها، زمین چمن، سالن کنفرانس، رختکن، و حتی سونا و جکوزی تیم می برد. همچنین می توانید از تماشای تاریخ باشگاه در موزه آن نیز لذت ببرید.

چنین تجربه ای در ایران امکان پذیر نیست؛ پس به فوتبال دوستان پیشنهاد می کنم بازدید از ورزشگاه بنفیکا را از دست ندهند.

 

مرکز خرید کلمبو (Centro Colombo)

بزرگ ترین و یکی از زیباترین مجتمع های فروشگاهی شهر لیسبون، مرکز خریدی است که در سال 1997 در فاصله ای اندک با ورزشگاه بنفیکا افتتاح، و به یاد کاشف و دریانورد معروف، کریستوف کلمب نامیده شد.

 

نمای داخلی مرکز خرید کلمبو

از نظر تعداد فروشگاه، این مجتمع با 340 واحد صنفی، بزرگ ترین مرکز خرید در کشورهای شبه جزیره ایبری (اسپانیا، پرتغال، آندورا و جبل طارق) محسوب می شود، و یکی از ویژگی های بارز در معماری آن، استفاده مناسب از نور بیرون و توجه جدی به استفاده بهینه از انرژی است. وجود رستوران های متعدد با غذاهای متنوع، شهربازی، و تعداد نه سالن سینما سبب خواهند شد خرید شما در این مجتمع با تفریح همراه شود. همه مراکز خرید در لیسبون از صبح تا 12 نیمه شب فعال هستند.

توصیه می کنم در هنگام حضور در کلمبو، به فروشگاه Primark نیز بروید. ویژگی این برندِ ایرلندی که با بیش از 350 شعبه در سراسر اروپا در زمینه تولید انواع لباس فعالیت می کند، تنوع در محصولات، قیمت های بسیار مناسب و کیفیت مطلوب البسه آن است.

 

 

روز چهارم: از دنیای کاشی های رنگارنگ تا دنیای آبی

 

موزه ملی کاشی (National Tile Museum)

اگر یکی، دو روز در لیسبون تردد کنید، متوجه علاقه فراوان مردم پرتغال به استفاده از کاشی در زیباسازی نمای خانه های خود خواهید شد. این علاقه، پیشینه ای قدیمی دارد و کاشی ها و سرامیک های رنگارنگ و زیبا، در خانه ها، عمارت ها و کاخ های چندصد ساله این کشور نیز خودنمایی می کنند. با این مقدمه، خود را برای حضور در معروف ترین موزه کاشی جهان آماده می کنیم.

موزه ملی کاشی که پرتغالی ها آن را Museu Nacional do Azulejo می نامند در حاشیه خیابان Rua da Madre de Deus واقع شده است و برای رسیدن به آن می توان از اتوبوس های 718، 742، 794 و 759 استفاده کرد که همگی مقابل موزه ایستگاه دارند.

 

ورودی موزه ملی کاشی

 

حکایت نقش بستنِ عشق بر گِل؛ موزه ملی کاشی

بنای ساختمان موزه به سال 1509 بازمی گردد؛ که در سال 1965 در این ساختمان قدیمی موزه ای از جنس رنگ و لعاب افتتاح می شود؛ و می شود گنجینه پنج قرن کاشی برای مردمی که از نقش زدن بر گِل و تفتیده کردن آن به گرمای عشق علاقه ای فراوان دارند.

 

حکایت نقش بستنِ عشق بر گِل؛ موزه ملی کاشی

 

حکایت نقش بستنِ عشق بر گِل؛ موزه ملی کاشی

 

حکایت نقش بستنِ عشق بر گِل؛ موزه ملی کاشی

 

یکی از اتاق های موزه ملی کاشی

موزه دوشنبه ها تعطیل، و در باقی ایام هفته از ساعت 10 صبح تا 6 عصر باز است. قیمت بلیت آن 5 یورو است (نیمه بها برای افراد بالای 65 سال)، و بازدید از آن در صبح های یکشنبه رایگان می باشد. می توان اطلاعات بیشتری را در سایت موزه به آدرس museudoazulejo.gov.pt مشاهده نمود. برای تماشای این موزه زیبا، یک تا یک و نیم ساعت زمان کافی است.

 

حکایت نقش بستنِ عشق بر گِل؛ موزه ملی کاشی

 

آکواریوم لیسبون (Lisbon Oceanarium)

از نظر سایت مشهور تریپ ادوایزر، آکواریوم لیسبون رتبه نخست را دربین جاذبه های گردشگری این شهر دارا است. این آکواریوم که در سال 1998 افتتاح شده، و از آب اقیانوس مشروب می شود، یکی از معروف ترین و بزرگ ترین آکواریوم های جهان است؛ با حجمی بیش از پنج میلیون لیتر آب. پس برای دیدن آن به هیچ وجه تردید به دل راه ندهید. برای رسیدن به آکواریوم، می توان درصورت استفاده از متروی خط قرمز، در ایستگاه Oriente از قطار پیاده شد. همچنین می توان از اتوبوس های 794 و یا 759 از موزه کاشی به آکواریوم آمد.

 

ساختمان آکواریوم

 

نمای داخلی آکواریوم

 

نمای داخلی آکواریوم

در این آکواریوم از شانزده هزار جاندار از چهارصد و پنجاه گونه مختلف که زندگی هریک به نحوی به دریا و اقیانوس مرتبط است نگهداری می شود. طراح این سازه زیبا، Peter Chermayeff است؛ طراح برخی از بزرگ ترین آکواریوم های دنیا، ازجمله آکواریوم بسیار معروف اوزاکای ژاپن.

 

نمای داخلی آکواریوم

 

نمای داخلی آکواریوم

 

نمای داخلی آکواریوم

 

نمای داخلی آکواریوم

 

بلیت ورود به آکواریوم برای کودکان 4 تا 12 سال و برای سالمندان بالای 65 سال 12 یورو است، و برای دیگر افراد 18 یورو. ساعت فعالیت آکواریوم زیبا و بزرگِ لیسبون از 10 صبح تا 8 شب (در زمستان، 7 شب)، و برای تماشای آن، به دو تا دو و نیم ساعت زمان نیاز می باشد. آدرس سایت آکواریوم oceanario.pt است.

 

نمای داخلی آکواریوم

 

نمای داخلی آکواریوم

 

نمای داخلی آکواریوم

 

نمای داخلی آکواریوم

 

نمای داخلی آکواریوم

 

تله کابین (Telecabine de Lisboa)

یکی از مکان های تفریحی در اسکله مجاور آکواریوم، تله کابینی است که در امتداد ساحل اقیانوس، به طول 1230 متر و در ارتفاع 30 متری نصب شده است. قیمت بلیط آن برای مسیر یک سویه، 4 و برای رفت و برگشت 6 یورو (برای کودکان 7 تا 12 سال و نیز سالمندان بالای 65 سال، نیم بها) و ساعت کاری آن از 11 ظهر تا 8 شب (در زمستان، 7 شب) است.

 

تله کابین

 

پل واسکودوگاما (Ponte Vasco da Gama)

در هنگام حضور در ساحل منطقه Olivais، یکی از دو پل معروف شهر لیسبون در مقابل دیدگان شما است؛ پل واسکودوگاما. ساخت این پلِ کابلی که با طول 12 کیلومتر دومین پل بلند در قاره اروپا است، در سال 1995 آغاز شد، و در سال 1998 (پانصدمین سال ورود واسکودوگاما به هندوستان) به بهره برداری رسید. پل دارای 30 متر عرض و شش جاده اصلی است، و ارتفاع آن از سطح آب، 155 متر می باشد.

 

منظره ای از پل واسکودوگاما (اینترنت)

 

مرکز خرید واسکودوگاما (Centro Vasco da Gama)

در فاصله سیصد متری آکواریوم لیسبون، یکی دیگر از مراکز بزرگِ خرید این شهر قرار دارد. مرکز خریدی که در سال 2009 با 170 فروشگاه، 33 رستوران مختلف و 6 سالن سینما افتتاح، و به افتخار دریانورد و کاشف معروف پرتغالی نامیده شده است؛ واسکودوگاما.  

 

نمای داخلی مرکز خرید واسکودوگاما

 

روز پنجم: دیدار با مسیح

 

پل 25 آپریل (Ponte 25 de Abril)

ر توریستی که به لیسبون می آید، در مدت حضورش در شهر، چند مرتبه نگاهش به پل زیبای 25 آپریل گره می خورد؛ پلِ معلقی که همانند پل واسکودوگاما، با عبور از فراز رودخانه Tagus، لیسبون را به منطقه Almada متصل می کند. در پنجمین روز سفر، قرار است با گذر از آن، که بسیاری آن را شبیه پل معروف Golden Gate در سانفرانسیسکوی ایالات متحده می دانند، خود را به مجسمه رفیع حضرت مسیح برسانیم.

 

منظره شبانه پل 25 آپریل

طول پل، که ساخت آن در سال 1962 آغاز شد، و پس از چهار سال به بهره برداری رسید، 2270 متر است، و در بلندترین بخش، ارتفاع آن از سطح آب به 70 متر می رسد. عرشه فوقانی پل 25 آپریل برای عبور اتومبیل و عرشه پایین آن برای عبور قطار طراحی شده است، و به طور متوسط روزانه بیش از یکصد و پنجاه هزار اتومبیل و یکصد و شصت قطار از روی آن عبور می کنند.

در صحنه هایی از چندین فیلم، از جمله فیلم معروف جیمز باند به نام در خدمت سرویس مخفی ملکه (On Her Majesty's Secret Service)، از پل معروف لیسبون استفاده شده است.

 

مجسمه حضرت مسیح (Cristo Rei)

برای هر مسافری، تماشای مجسمه سفید رنگ و مرتفعی که در آن سوی آب مهربانانه به اهالی لیسبون می نگرد آرامش بخش است. او تمثیلی است از عیسای ناصری؛ و پیام آور رحمت برای مردمان شهر. 

دولت وقتِ پرتغال این نماد را در سال 1959 با الهام از مجسمه معروف حضرت مسیح در ریودوژانیروی برزیل ساخت؛ به عنوان حافظ مردم و قدردانی از پروردگار که کشورشان را از ورود به جنگ جهانی دوم حفظ کرد. برای تماشای این مجسمه می توان از میدانMarquês de Pombal  سوار بر اتوبوس 753 شد و پس از عبور از پل 25 آپریل، آن سوی پل از اتوبوس پیاده شد و پس از حدود پانزده دقیقه پیاده روی، به باغی که مجسمه در آن است رسید. این منطقه به Almada معروف است.

 

نمایی از مجسمه حضرت مسیح، پارک مجموعه و پل 25 آپریل (اینترنت)

 

مجسمه بر روی صخره ای به ارتفاع 133 متر از سطح دریا و مشرف به لیسبون بنا نهاده شده است. پایه سیمانی آن 82 متر، و خود مجسمه 28 متر ارتفاع دارد؛ که درمجموع به یکصد و ده متر می رسد. طراح در این مجسمه، حضرت مسیح را با دستانی گشوده نشان می دهد که صلیب را نیز تداعی می کند؛ دستانی گشوده، گویی که شهر را در آغوشِ محبت خود گرفته است. برای مردم پرتغال افتخاری است که پاپ بندیکت شانزدهم در سفر به کشورشان در سال 2010، از این بنا دیدار کرده است.

ارتفاع مجسمه مسیحِ شهر لیسبون از مجسمه مسیحِ ریودوژانیرو بیشتر است؛ اما مجسمه شهر ریو چون بر فراز تپه ای بلند ساخته شده است، مرتفع تر به نظر می رسد.

 

مجسمه حضرت مسیح و منطقه Almada در پشت آن (اینترنت)

 

مادر و فرزند؛ نمایی از مجسمه حضرت مریم و حضرت مسیح

درهنگام حضور در Cristo Rei با استفاده از آسانسور می توان به تراسِ مرتفعِ آن صعود کرد و از چشم انداز مشرف بر لیسبون و اقیانوس لذت برد.

ساعت کاری مجموعه از 9 صبح تا 7 عصر (در زمستان تا ساعت 6)، و ورود به باغِ آن رایگان است؛ اما برای سوار شدن به آسانسوری که به تراسِ مجسمه می رود، باید 5 یورو پرداخت. اطلاعات بیشتر را می توان از سایت این بنا به آدرس cristorei.pt به دست آورد. برای حضور در Cristo Rei حدود یک و نیم ساعت زمان را باید درنظر گرفت، که این مدت با احتساب زمان رفت و برگشت، به حدود چهار ساعت می رسد.

 

 

پارک، مجموعه فرهنگی و موزه گولبنکیان (Museu Calouste Gulbenkian)

پس از بازگشت از Almada و پیاده شدن از اتوبوس در میدانMarquês de Pombal ، با یک پیاده روی پانزده دقیقه ای، یا با استفاده از مترو یا اتوبوس می توان به مجموعه گولبنکیان رسید. گالوست گولبنکیان، یک بازرگانِ ارمنی بود که در دهه های نخست قرن بیستم توانست به عنوان سرمایه گذار و مشاور، در صنعت نفت جهان موفقیت های زیادی کسب نماید. گرچه او زاده در استانبول بود، اما به دلیل روابط بسیار تیره امپراطوری عثمانی با ارمنیان، با خانواده خود به لندن مهاجرت، و سال ها در انگلیس زندگی می کند. با اهمیت یافتن جایگاه نفت در معادلات جهانی، ثروت گولبانکیان رو به فزونی می گذارد و در ایران، عراق، و عربستان سعودی صاحب میادین نفتی می شود.

با آغاز شعله های جنگ جهانی دوم، او برای درامان ماندن از آتش خشم ارتش هیتلری، به دنبال کشوری در اروپا می گردد که از جنگ در امان باشد؛ این چنین بود که گولبنکیان به پرتغال مهاجرت، و تمام ثروت خود را نیز به این کشور منتقل می کند. سیزده سال پایانی عمر او در لیسبون سپری می شود و در آن جا، بنیادی خصوصی به نام Calouste Gulbenkian Foundation را بنا می نهد که براساس وصیت گولبنکیان باید در زمینه اهداف بشر دوستانه فعالیت کند. در این راستا او بخشی از ثروتش را صرف خریداری وسایل تاریخی و عتیقه، و انتقال آن ها به لیسبون می نماید. اینچنین بود که مقدمه ایجاد موزه ای زیبا در پایتخت پرتغال فراهم می آید. گولبنکیان در سال 1955 چشم از جهان فرو می بندد.

 

مجسمه گولبنکیان در مقابل ساختمان موزه

در موزه گولبنکیان مجموعه ای از اشیا مربوط به جهان باستان تا سده های اخیر گرد آمده است که بخش نخستِ آن هنر مصر، اروپای باستان (رومی و ایتالیایی)، ایرانِ پس از اسلام، ارمنی، و خاور دور را در بر می گیرد؛ و بخش دوم موزه، هنر اروپا در قرون اخیر را شامل می گردد. در بخش ایرانِ موزه، بازدیدکنندگان شاهد گنجینه ای غنی از سفالینه های مربوط به قرن سیزدهم تا هفدهم خواهند بود.

 

سفالینه ها، و جلوه شرقی آن ها

 

سفالینه ها، و جلوه شرقی آن ها

 

سفالینه ها، و جلوه شرقی آن ها

 

فرش ایرانی

ساعت کار موزه گولبنکیان از 10 صبح تا 6 عصر، و قیمت بلیت آن 10 یورو است (که برای افراد بالای 65 سال، و جوانان تا 29 سال نیمه بها است). موزه سه شنبه ها تعطیل است و بازدید از آن در روزهای یکشنبه از ساعت 2 ظهر به بعد رایگان می باشد.

 در مجموعه فرهنگی گولبنکیان، سالن موسیقی بزرگی وجود دارد که در بیشتر ایام سال، گروه های موسیقی از سراسر دنیا در آن برنامه اجرا می کنند. ازجمله در مدت حضور من در لیسبون، استاد علیرضا قربانی در آن جا کنسرتی برگزار نمود که با استقبال بسیار خوب مردم، سالن تقریباً پر شده بود؛ نشانه ای از این که هنر، زبانی جهانی است و مرز نمی شناسد. در سایت مجموعه گولبنگیان به آدرس gulbenkian.pt می توان اطلاعات کامل تری از این مجموعه به دست آورد.

موزه و مجموعه فرهنگی گولبنکیان را پارکی هفت و نیم هکتاری چونان نگینی در بر گرفته است؛ که فضاسازی خیابان ها، چمن زارها و برکه ها در آن به زیبایی هرچه تمام تر انجام شده است و همگی چشم نوازی می کنند. از دو دریاچه داخل پارک، آن که بزرگ تر است و در مرکز قرار دارد، زیستگاه پرندگان مختلفی است که با تماشای آن ها، گویی از فضای شلوغ شهری به دل طبیعتی بکر دعوت می شوید. از این رو، عصرها لمیدن بر چمن زار کنار دریاچه و تماشای پرندگانی که بر فراز آن پرواز کرده، به نرمی بر سطح آب فرود می آیند حلاوتی دگر دارد.

 

منظره ای از دریاچه پارک

 

نمایی از پرندگان در دریاچه پارک

 

پرنده ای برفراز دریاچه پارک

برای رسیدن به این مجموعه درصورت استفاده از مترو، می توان در ایستگاه Sao Sebastiao که محل تلاقی دو خط آبی و قرمز است از قطار پیاده شد و با یک پیاده روی کوتاه به ورودی پارک رسید. همچنین برخی اتوبوس ها در مقابل پارک ایستگاه دارند؛ ازجمله اتوبوس 746 که از میدانMarquês de Pombal  حرکت خود را آغاز می کند.

 

روز ششم: از میدان سیاست تا دریای آرامش

امروز را پیاده روی خواهیم کرد. درهرکجای شهر که ساکن هستید، خودتان را به میدان معروف Marques de Pombal برسانید؛ قصد داریم از این میدان تا ساحل را سیاحت کنیم. روز زیبایی در انتظارمان است.

 

میدان Marques de Pombal

این میدان که به نام سیاستمدار و وزیرخارجه معروف پرتغال در قرن هجدهم نام گذاری و مجسمه برنزی او نیز در وسط میدان نصب شده است، به نوعی مهم ترین میدان و مرکز شهر لیسبون محسوب می شود که یکی از زیبا ترین خیابان های شهر نیز به آن ختم می شود؛ خیابان آزادی. عکس گرفتن با نماد میدان که مجسمه وسط آن است، می تواند یکی از خاطرات خوب سفرتان گردد.

منظره میدان در شب

 

مجسمه Marques de Pombal

 

پارک ادوارد (Parque Eduardo VII)

در ضلع شمالی میدان Marques de Pombal، پارکی 26 هکتاری با نام ادوارد هفتم (یکی از پادشاهان انگلستان در اوایل قرن بیستم) قرار دارد. در انتهای پارک، بزرگ ترین پرچم کشور در اهتزاز است و درمجاورت آن، آب نمایی زیبا ساخته شده است. این بخش از پارک که در بلندی است، چشم اندازی بسیار زیبا دارد از کل پارک، میدان، خیابان Liberdade ، منطقه Chiado و اقیانوس.

 

نمای پارک با چشم اندازی از میدان Marques de Pombal، خیابان Liberdade ، منطقه Chiado و اقیانوس

در ضلع غربی پارک، گل خانه ای بسیار بزرگ به نام Estufa Fria قرار دارد که خود از سه باغ با گیاهانی از اقلیم های مختلف تشکیل شده است و دیدن آن، خالی از لطف نیست.

 

خیابان آزادی (Avenida Liberdad)

خیابان آزادی، خیابانی است به طول حدود هزار و صد متر و پهنای نود متر، که از یک سو به میدان Marques de Pombal ختم می شود و از سوی دیگر، به میدان مشهور Rossio. این خیابانِ مشجر یکی از بهترین مکان ها برای پیاده روی در شهر است که دارای آب نماها، حوض ها، و مجسمه های متعددی است؛ با نیمکت هایی که رهگذران را به نشستن دعوت می کنند و پیاده روهایی عریض با سنگ فرش هایی خوش طرح و نگار.

منظره ای از خیابان آزادی و سنگ فرش زیبایش

 

نمایی از خیابان آزادی

در دو سوی خیابان، ساختمان هایی را می توان شاهد بود که معماری قرن هجدهم و نوزدهم پرتغال را به رخ می کشند، در کنار عمارت های جدید. همچنین در این خیابان زیبا برخی از بهترین هتل های شهر، تئاترها و بعضی فروشگاه های معروف همچون ورساچه، شانل، گوچی، کریستین دیور، آرمانی و لوئیس ویتون شعبه دارند. این بلوار را سی و پنجمین خیابان گرانِ جهان می دانند.

 

میدان Rossio

از سیر و سیاحت در خیابان Liberdade که فراغت یافتید، به میدانی نسبتاً بزرگ، بیضوی شکل و تاریخی به نام Rossio وارد خواهید شد که در گذشته، مرکزیت شهر محسوب می شده است و امروزه، محل تردد توریست ها و برگزاری جشن ها و جشنواره ها؛ با رستوران های متعددی در پیرامون میدان و در خیابان های منشعب از آن. پس پیشنهاد می کنم ناهار را در یکی از همین رستوران ها میل کنید.

در حاشیه این میدان، ایستگاه قطار روسیو بنا شده است، ایستگاهی با قدمتی بیش از 150 سال که تردد به بسیاری نقاط شهر از آن انجام می شود و معماری زیبایی دارد.

 

ورودی ایستگاه قطار روسیو

در وسط میدان نیز، مجسمه ای از شاه Pedro چهارم (پادشاه پرتغال و البته برزیل، در اوایل قرن نوزدهم) بر فراز ستونی مرمرین و مرتفع قرار دارد که تبدیل شده است به نماد روسیو. برخی از مغازه های روسیو، قدمتی دویست ساله یا بیشتر دارند؛ مانند Café Nicola.

 

منظره میدان روسیو از فراز آسانسور Santa Justa

 

مجسمه و آبنمای وسط میدان روسیو

 

سنگفرش زیبای میانه میدان روسیو

 

حوض و مجسمه های آن؛ میدان روسیو

 

مجسمه ای در میدان روسیو

در مجاورت روسیو به سمت آلفاما، میدان دیگری است به نام Figueira، با مجسمه برنزی زیبایی از یک سوارکار (پادشاه پرتغال در قرن چهاردهم بانام John  اول). همچنین با فاصله ای دویست متری از روسیو و پس از میدان Figueira، میدان بزرگ و قدیمی Martim Moniz قرار دارد، که مهم ترین محله زندگی هندی ها و پاکستانی های مهاجر به لیسبون محسوب می شود.

 

مجسمه پادشاه سوار بر اسب، در میانه میدان Figueira

از تماشای این سه میدان که فراغت یافتید، از میدان روسیو وارد خیابان Augusta شوید؛ خیابانی کم عرض، نه چندان طولانی، و پر از رستوران و فروشگاه های مارک. از پیاده روی در این خیابان پر جنب و جوش حتماً لذت خواهید برد. به خصوص که بعد از ظهرها، در اوایل این خیابان گروه های مختلفی به ارائه هنر خیابانی خود می پردازند؛ از نوازندگی و خوانندگی، تا نمایش انواع تردستی. اواسط خیابان نیز به اشغال میز و صندلی رستوران ها و کافه ها درآمده است، و کافه دارانی که رهگذران را به خوردن غذایی یا نوشیدن قهوه ای دعوت می کنند. و سرانجام در انتهای خیابان، Museu do Design e da Moda قرار دارد؛ موزه ای مختص تاریخ طراحی و مد.

منظره خیابان Augusta از فراز Arco do Triunfo

 

نمایی از خیابان Augusta

 

تراموایی در حال عبور از یکی از تقاطع های خیابان Augusta

 

آسانسور Santa Justa

این آسانسور 45 متری که در یکی از خیابان های فرعی منشعب از خیابان Augusta قرار دارد، در سال 1902 در فاصله کمتر از یکصد متری میدان روسیو توسط یکی از شاگردان معروف مهندس ایفل (طراح برج ایفل) برای استفاده عمومی و تردد راحت تر مردم بین دو خیابانی که اختلاف ارتفاع زیادی دارد، ساخته شد. امروزهSanta Justa، در کنار کاربرد اولیه خود، به یکی از جاذبه های لیسبون تبدیل شده است، و ساعت کار آن از 7 صبح تا 11 شب (در زمستان تا 9 شب) می باشد. بربالای این آسانسور، تراس نسبتاً بزرگی قرار دارد که پیشنهاد می کنم عصر یا اوایل غروب را در آن جا باشید و از دیدن چشم انداز میدان روسیو، منطقه آلفاما و بخش های دیگری از مرکز شهر لذت ببرید.

 

آسانسور Santa Justa

 

طاق پیروزی (Arco do Triunfo)

برای خروج از خیابان Augusta باید از زیر طاقی رفیع و سفید رنگ گذر نمود؛ طاق Triunfo. این سازه در اواسط قرن نوزدهم، به مناسبت بازسازی لیسبونِ پس از زلزله، و بر شش ستون یازده متری بنا شد. حجاری ها و مجسمه های زیبای برفراز طاق که هریک به شخصیتی تاریخی اشاره دارند، بر زیبایی آن افزوده اند.

 

منظره میدان Comercio و طاق Triunfo در شب

 

نمای نزدیک از طاق Triunfo

در ساعات مشخصی می توان با خرید بلیت، بر بام این طاق زیبا رفت و از دیدن مناظر اطراف و چشم انداز اقیانوس لذت برد؛ به ویژه منظره خیابان Augusta از بالای طاق واقعاً مسحور کننده است.

 

 

میدان Comercio

سرانجام با عبور از زیر طاق Triunfo، به میدان مربعی شکل، بزرگ و ساحلی Comercio می رسید (به پرتغالی: Praca do Comercio). همان جایی که شاید قرن ها قبل، دریانوردان مشهور و متهور پرتغالی با کشتی های خود به سوی جهان ناشناخته ها حرکت آغاز نمودند.

در میانه این میدان سه و نیم هکتاری، مجسمه چهارده متری برنزی شاه José اول سوار بر اسب خودنمایی می کند؛ مجسمه ای که در سال 1775 ساخته شد و قدیمی ترین مجسمه شهری در لیسبون است.

  منظره میدان Comercio و مجسمه شاهِ سواره

میدان Comercio به دلیل وسعت زیادی که دارد، در زمان های مختلف سال محل برگزاری برخی جشن ها، نمایشگاه ها و اجرای برنامه های موسیقی نیز هست؛ و در دو سوی آن به غیر از چند اداره دولتی، رستوران ها و کافه های مختلفی قرار دارند، از جمله Café Martinho da Arcada که از سال 1782 فعال است. پیشنهاد می کنم با انتخاب یکی از این کافه ها، قهوه ای سفارش دهید و هنگام نوشیدن آن، محو تماشای بازی آب و صخره شوید؛ اقیانوس اطلس فقط چند متر با شما فاصله دارد.

 

چشم انداز هوایی از میدان Comercio (اینترنت)

 

دیدن، انتخاب و خوردن غذا در Time Out Market

شاید بهترین پیشنهاد برای پایان گشت و گذاری یک روزه، غذا خوردن در Time Out Market باشد؛ مکانی ویژه و بسیار بزرگ که در چندین شهر بزرگ جهان از جمله شیکاگو، نیویورک، میامی و مونترال شعبه دارد، و شعبه لیسبونِ آن (با نام پرتغالی Time out Mercado da Ribeira) که در خیابان 24 de Julho قرار دارد از 24 غذا فروشی تشکیل شده است که دور تا دور سالن را فرا گرفته اند و هریک غذاهای مختلفی ارائه می دهند، از دریایی گرفته تا غذاهای گوشتی، گیاهی و رژیمی. در وسط سالن نیز تعداد زیادی میز و صندلی و نیمکت قرار دارد برای نشستن. Time Out Market هم مورد استفاده مردم شهر است و هم مورد استقبال توریست ها، و معمولاً نمی توان آن را خلوت یافت، به ویژه آخر هفته ها.

 

نمایی از Time Out Market

ساعت کاری این مجموعه از 10 صبح است تا 12 نیمه شب (پنج شنبه، جمعه و شنبه ها تا 2 بامداد)، که با ده دقیقه پیاده روی از میدان Comercio می توان به آن رسید. انتخاب دیگر، استفاده از متروی خط سبز و پیاده شدن در آخرین ایستگاه به نام Cais do Sodre است. برای کسب اطلاعات بیشتر می توان به سایت مجموعه به آدرس timeoutmarket.com مراجعه نمود.

 

اینک که سخن از غذا و غذاخوردن به میان آمد، بهتر است برخی از معروف ترین خوراکی ها در پرتغال و لیسبون معرفی شوند:

شیرینی محبوب pastéis de nata یک نوع تارت پخته شده با تخم مرغ محسوب، و در همه جای لیسبون یافت می شود؛ از قنادی ها و رستوران ها گرفته تا سوپرمارکت ها. در یکی از روزهای حضورتان در لیسبون به کافه ای رفته، آن را با قهوه سفارش دهید. طعم آن همیشه زیر دندانتان خواهد ماند.

 

شیرینی pastéis de nata

ماهی ساردین (Sardine) یکی از معروف ترین غذاهای دریایی پرتغال است که حتی بسیاری از توریست ها آن را به عنوان سوغات سفر خریداری می کنند؛ که تازه آن را می توان در فصل تابستان، و کنسرو شده آن را در تمام سال تهیه نمود. هرساله در ماه ژوئن، لیسبون میزبان فستیوالی برای ساردین است.

 

ماهی ساردین

ماهی کادو نمک سود (Salted Cod) غذایی است یادگار ملوانان برای مردم پرتغال، که بسیار محبوب است و عموماً به همراه سیب زمینی، زیتون و سبزی جات خورده می شود. یک نوع از آن که با برنج، سیب زمینی و پیاز طبخ می گردد، Bacalhau à Brás نام دارد.

 

غذای Bacalhau à Brás

حلزون (Snail) غذایی لذیذ، ارزان و سرشار از پروتئین است که با سیر، پیاز و گوجه فرنگی پخته، و در بسیاری از رستوران های لیسبون سرو می شود و باید توسط خلال دندان خورده شود. چگونه؟ آن را در سفر به پرتغال خواهید آموخت!

 

ظرفی از حلزون پخته

 

برنامه پیشنهادی برای شش روز لیسبون گردی، پایان یافت. اما از تماشای جاذبه های معرفی شده در زیر نیز نمی توان به آسانی عبور کرد. به ویژه که بسیاری از آن ها تقریباً در مسیر برخی برنامه های روزهای قبل هستند و به راحتی می توانید با استفاده از نرم افزارهای مسیریاب مانند google map یا maps.me (که به دلیل آفلاین بودن و عدم نیاز به اینترنت، استفاده از آن برای توریست ها بسیار جذاب است)، براساس تمایل خود، آن ها را در دل برنامه های قبلی بگنجانید.

 

یک پیشنهاد ویژه؛ تماشای گاو و گاوباز در Campo Pequeno

مهد گاوبازی را می توان اسپانیا و پرتغال، و پس از آن جنوب فرانسه و مکزیک دانست. اگرچه گاوبازی در بسیاری از ایالت های اسپانیا ممنوع شده است اما کماکان در پرتغال و مکزیک اجرا می شود.

دشوار است در کشوری که در آن هنوز ماتادورها از جایگاه ویژه ای برخوردارند حضور داشت، و دچار وسوسه تماشای نبرد گاو و گاوباز نشد! در پرتغال یکی از بهترین مکان ها برای تماشای گاوبازی، ساختمان Campo Pequeno در لیسبون است که در حاشیه خیابان معروف República قرار دارد، و رسیدن به آن بسیار آسان است؛ کافی است در ایستگاهی به همین نام در خط زرد مترو، از قطار پیاده شد، یا اتوبوس 744 را انتخاب کرد که از میدانMarquês de Pombal  حرکت می کند و مقابل این ساختمان ایستگاه دارد.

 

نمایی از ساختمان Campo Pequeno

گاوبازی در پرتغالی تفاوت هایی با همسایه شرقی خود دارد. معمولاً در این کشور در مرحله نخست، گاوبازِ سوار بر اسب به جنگ گاو نرِ خشمگین می رود و پس از حمله ها و فرارهای پیاپی و خسته کردن گاو، با چند سرنیزه ضربات نهایی را بر پشت حیوان وارد می کند.

 

تعقیب و گریز گاو و گاوباز

 

تعقیب و گریز گاو و گاوباز

 

تعقیب و گریز گاو و گاوباز

 

و... ضربه آخر

در ادامه، و پس از خروج گاوبازِ سواره، گاوباز دیگری به میدان وارد می شود و گاو زخم خورده را با پارچه قرمزی که در دست دارد، به حمله وا می دارد و لحظات نفس گیری را رقم می زند.

 

گاوباز، پرده قرمز، و گاو خشمگین

در مرحله آخر که در آن از سرنیزه خبری نیست، چندین گاوباز پشت سرهم و با حفظ فاصله ای دو یا سه متری با یکدیگر مقابل گاو ایستاده، نفر جلو حیوان را تهییج به حمله می کند. پس از حمله گاو به نخستین مرد، دوستانِ او حیوان خشمگین و کلافه را احاطه کرده و با مهارش، از صدمه زدن گاو به گاوباز ممانعت می کنند. در گاوبازی پرتغالی، گاو توسط سرنیزه ای که بخش کمی از آن وارد پشت حیوان می گردد، فقط اندکی مجروح می شود و برخلاف اسپانیا، قرار نیست گاو کشته شود.

 

حمله گاو به گاوبازها

ساختمان نارنجی رنگ و دایره ای شکل Campo Pequeno که با چهار برج احاطه شده، در اواخر قرن نوزدهم بنا گردیده است و زمین گاوبازی در طبقه هم کفِ آن است که با جایگاه تماشاچی ها احاطه شده است. در طبقه زیرین نیز، یک مرکز خرید، مجموعه ای سینمایی مشتمل بر چند سالن، و تعدادی رستوران وجود دارد.

برای اطلاع از تقویم سالانه اجراهای گاوبازی می توان اطلاعات بیشتر را از سایت این مجموعه به آدرس campopequeno.com به دست آورد. قیمت بلیت نمایش گاوبازی که معمولاً حدود یک و نیم ساعت است، از بیست یورو شروع می شود و بسته به موقعیت صندلی، تا حدود هشتاد یورو افزایش می یابد.

 

از آسمان به زمین نگاه کن

پیش تر گفته شد لیسبون شهری است پر فراز و فرود و با پستی و بلندی های بسیار. و نیز شهری است با خانه های رنگارنگ و عمارت های زیبا، که برای تماشای جلوه های آن، باید از بالا به شهر نگریست. در این بخش برخی از بهترین چشم اندازهای شهر معرفی می شوند. ویژگی این چشم اندازها، امکان استفاده از آن ها در تمام ساعات شبانه روز است، چون مکان های عمومی هستند. اما پیشنهاد می شود بعد از ظهر را برای رفتن به آن ها انتخاب کنید. زیرا از شدت آفتاب کاسته شده، هوا خنک تر می شود و شما می توانید تا هنگام غروب، از تماشای شهری که به تدریج خود را آماده پذیرایی از شب می کند لذت ببرید.

 

چشم انداز Miradouro da Senhora do Monte : از این نقطه که بسیاری آن را بهترین چشم انداز شهر می دانند، بیشتر لیسبون، به ویژه بخش قدیمی آن و دریا زیر پای شما است. برای رسیدن به آن می توان با استفاده از متروی خط سبز در ایستگاه Martim Moniz یا Intendente پیاده شد و فاصله ای حدود چهارصدمتری را که بیشتر آن سربالایی است برای رسیدن به چشم انداز طی کرد. گزینه دیگر، به ویژه اگر چند نفر باشید، کرایه کردن توک توک است. البته اتوبوس 734 که ایستگاه ابتدایی آن میدان Martim Moniz است نیز در نزدیکی این مکان ایستگاه دارد. در مجاورت این چشم انداز، کلیسایی هزار ساله و کوچک وجود دارد که به اعتقاد مردمان شهر، حافظ مادران در هنگام تولد نوزادشان است.

 

چشم انداز Miradouro Sao Pedro de Alcantara : رفتن به این چشم انداز دشوار نخواهد بود، چون درون پارکی به همین نام، در مرکز شهر قرار دارد و از عصر به بعد، پاتوق نوازندگان و گروه های موسیقی کوچک می شود. در اطراف پارک نیز، کافه هایی قرار دارند. بهترین راه برای رسیدن به این نقطه، استفاده از تراموای Gloria funicular است که از میدانRestauradores  (در فاصله کمتر از صد متری میدان روسیو) به سمت بالا حرکت می کند. البته از منطقه Chiado نیز دسترسی به این پارک و چشم انداز ممکن است.

 

منظره آلفاما، از فراز چشم انداز (اینترنت)

چشم انداز  Miradouro da Graca: این چشم انداز که نام دیگر آن Sophia de Mello Breyner Andresen است در منطقه قدیمی آلفاما قرار دارد؛ پس می توان حضور در آن را در روز گشت آلفاما نیز گنجاند. ویژگی این مکان که بهترین روش برای رسیدن به آن استفاده از تراموای 28 است، حضور چندین رستوران در آن جا است؛ که نشستن بر صندلی آن ها و چشم دوختن به دوردست، و آب های لاجوردی اقیانوس حلاوتی دگر دارد.

 

نمایی از منطقه آلفاما و پل 25 آپریل در شب، از فراز چشم انداز

 

اینک که بحث چشم اندازها و پستی و بلندی های شهر لیسبون شد، سه کوچه با شیب بسیار، که شهرداری برای تسهیل در عبور و مرور مردم در آن ها مجبور به نصب تراموا شده است و امروزه این کوچه ها و ترامواهایشان، شده اند جاذبه توریستی برای شهر را معرفی می کنم. حتماً سوار بر یکی از این ترامواها شده، بالا رفتن از شیبی تند در کوچه های قدیمی لیسبون را تجربه کنید. 

تراموای Bica funicular (Elevador da Bica) در سال 1892 افتتاح شد و خیابان São Paulo را به میدان Calhariz متصل می کند. ساعت کار آن از 7 صبح تا 9 شب است (یکشنبه ها از 9 صبح).

 

تراموای Bica funicular

تراموای Gloria funicular از سال 1885 مشغول به کار است و در انتهای خیابان معروف Liberdade و فاصله صد متری تا میدان روسیو، میدان Restauradores را به منطقه Bairro Alto متصل می کند. ساعت کار آن از 7 صبح تا 12 نیمه شب است (یکشنبه ها از 9 صبح).

 

تراموای Gloria funicular

تراموای Lavra funicular در سال 1884 افتتاح شد و در اواخر خیابان معروف Liberdade و فاصله سیصد متری تا میدان روسیو، میدان Anunciada را به خیابان Câmara Pestana متصل می کند. ساعت کار آن از 8 صبح تا 8 شب است (یکشنبه ها از 9 صبح). باریکی کوچه ای که این تراموا در آن حرکت می کند چنان است که دو تراموای ابتدا و انتهای مسیر باید هم زمان با هم شروع به حرکت کنند تا بتوانند در بخشی از کوچه که کمی عریض تر است، از کنار هم عبور نمایند!

 

تصویری از تجهیزات ساده و قدیمی راهبری تراموا

 

کوچه، خیابان گردی در لیسبون قدیم

اگر میدان Rossio و خیابان Augusta را مبنا قرار دهیم، در دو سوی آن ها مناطق قدیمی شهر قرار دارند؛ در یک سو منطقه آلفاما که به آن پرداختیم، و در دیگر سو، مناطق Chiado و Bairro Alto. برای آشنایی با فرهنگ هر شهر و کشوری، باید از مناطق جدیدِ شهری فاصله گرفت و به بافت قدیمی گام نهاد. پس چه بهتر که از فرصت استفاده کنید و خود را به مسیر کوچه ها و خیابان های این دو محله بسپارید و از پیاده روی در آن ها لذت ببرید؛ چون در Chiado و Bairro Alto شما در دل تاریخِ چند صد ساله پایتخت پرتغال خواهید بود. در این پیاده روی از ورود به فروشگاه هایی که صنایع دستی می فروشند غافل نشوید؛ و برای رفع خستگی نیز، یکی از کافه های قدیمی را انتخاب کنید؛ کافه دار می داند چگونه از شما پذیرایی کند!

 

تصویری از یک کافه در منطقه Bairro Alto

 

منطقه Bairro Alto

 

معماری در منطقه Bairro Alto

در منطقه Chiado و در فاصله 50 متری ایستگاه مترویBaixa-Chiado  (تقاطع خطوط سبز و آبی) می توان وارد قدیمی ترین کتاب فروشی همچنان فعالِ جهان شد. فروشگاه Bertrand که برای مردم پرتغال یک اعتبار فرهنگی محسوب می شود، در سال 1732 در همین مکان امروزی خود افتتاح شد و تا کنون حدود سیصد سال است که مشغول به کار است. البته این کتاب فروشی در دهه های اخیر تعداد فروشگاه های خود در سطح کشور را به بیش از پنجاه شعبه رسانده است.

 

کتاب فروشی قدیمی Bertrand

 

نمایی از داخل کتاب فروشی Bertrand

 

روز هفتم: سینترای افسونگر

برای آخرین روزِ سفر به پایتخت پرتغال، چه انتخابی بهتر از حضور در کوچه پس کوچه هایی با عمارت ها، باغ ها و کاخ هایی به جای مانده از قرن هجدهم و نوزدهم. پس باید برای رفتن شال و کلاه کرد؛ رفتن به سینترا (Sintra)، شهری کوچک و توریستی، با فاصله ای کمتر از سی کیلومتر تا لیسبون. مناسب ترین و ارزان ترین وسیله برای رسیدن به سینترا، قطار محلی است که از 7 صبح تا 9 شب، تقریبا هر یک ساعت بین لیسبون و سینترا تردد می کند و کرایه آن 4 یورو است. ایستگاه ابتدایی این قطار، ایستگاه روسیو (Rossio) است. فاصله ایستگاه روسیو تا ایستگاه سینترا حدود 40 دقیقه است.

برای شناخت بیشتر جاذبه های سینترا، حضور در غربی ترین نقطه خاک قاره اروپا (فانوس دریایی cabo da roca ) و تماشای سواحل زیبا و شهر توریستی کشکایش، پیشنهاد می کنم سفرنامه مرا با عنوان (سوار بر دوچرخه، در غربی ترین جاده های قاره سبز) که سال گذشته در همین سایت منتشر شد را مطالعه بفرمایید.

 

پایان یک رویا

لیسبون شهری است زیبا و بی هیاهو. شهری با مردمانی مهربان، صمیمی و آرام؛ و باورش سخت است که اجدادشان از معروف ترین جهان گشایان و جنگاورانِ زمانه خود بوده اند. شهری بر کرانه اقیانوس با آب و هوایی مدیترانه ای. با روزهایی عموماً آفتابی و شب هایی نسبتاً خنک. لیسبون، مقصد خوبی است برای سفر؛ که در بازگشت، کوله سفرمان انباشته خواهد شد از خاطراتِ آن. در لیسبون، می توان مسیر گذشته تا حال را پیاده طی کرد. در این شهر، از زرق و برق آینده خبری نیست!

 

آغاز یک رویا؛ رویایی دیگر

 

دکتر علی جاوید صباغیان

 

پی نوشت اول: ممکن است برخی دوستان بر نویسنده خرده بگیرند که این سفرنوشت، طولانی است و خارج از حوصله خوانندگانِ سفرنامه ها در این سایت. بله، این سفرنامه از چهار سفرنامه قبلی من شرح و بسط بیشتری دارد؛ چون هدف دیگری را جستجو می نماید. در این نگاره سعی شده است برای مسافری که به لیسبون خواهد رفت، یک برنامه مفید براساس موقعیت مکانی جاذبه های مختلف توریستی ارائه گردد تا از زمان حضور خود، بهترین استفاده را ببرد. پس مفصل تر است و البته، کاربردی تر.

پی نوشت دوم: در حقیقت شهر لیسبون کاملاً در مجاورت اقیانوس آتلانتیک (اطلس) قرار ندارد، بلکه بر کرانه رودخانه Tagus واقع شده است که این رودِ بزرگ به اقیانوس می ریزد؛ اما فاصله شهر و رودخانه تا اقیانوس کمتر از 20 کیلومتر است.

پی نوشت سوم: در بسیاری از سطور سفرنامه ای که مطالعه نمودید، سعی شده است اسامی مکان ها به زبان پرتغالی نگارش شود تا خواننده ای که می خواهد در هنگام بازدید از لیسبون آن ها را از روی نقشه بیابد، راحت تر به مقصود خود برسد. برای مثال کلمه پرتغالی Ponte معادل کلمه انگلیسی Bridge به معنای پل است؛ یا کلمه Praca که معادل کلمهSquare  است، یعنی میدان.

پی نوشت چهارم: در لیسبون، برای اطلاع دقیق تر از برنامه و مسیر حرکت اتوبوس ها، متروها و ترامواها می توان از سایت carris.pt استفاده کرد.

پی نوشت پنجم: مانند بسیاری از شهرهای توریستی جهان، در لیسبون نیز می توان با تهیه کارت های اعتباری مدت دار از خدمات حمل و نقل شهری استفاده کرد. با استفاده از Lisbon Card امکان استفاده نامحدود از تمام خطوط مترو، اتوبوس، قطارهای شهری و تراموا وجود دارد. همچنین با استفاده از این کارت می توان به صورت رایگان به 28 موزه و مکان توریستی دیگر وارد و نیز از تخفیف در خرید از برخی فروشگاه های بزرگ بهره مند شد. قیمت Lisbon Card یک روزه 19 یورو (زیر پانزده سال، 12 یورو)، دو روزه 32 یورو (زیر پانزده سال، 18 یورو) و سه روزه 40 یورو (زیر پانزده سال، 21 یورو) است. برای دریافت اطلاعات بیشتر میتوانید به سایت lisboacard.org مراجعه نمایید.

پی نوشت ششم: اماکنی که معرفی شده اند ممکن است در برخی روزهای خاص سال، مانند عید پاک یا تعطیلات سال نوی میلادی تعطیل باشند. به همین دلیل، برای هر مکان، سایت اینترنتی آن نیز معرفی شده است، تا درصورت حضور در لیسبون بتوانید با مراجعه به سایتِ مکان مورد نظرتان، از باز بودن آن مطمئن شوید.

پی نوشت هفتم: لیسبون باوجودی که یک پایتخت اروپایی است، اما شهر گرانی نیست. و تاکسی نیز در آن برخلاف بسیاری شهرها و پایتخت های دیگر جهان، گران محسوب نمی شود. پس اگر خانوادگی یا گروهی به لیسبون سفر می کنید، تاکسی می تواند یک گزینه مناسب برای رفتن به برخی اماکن باشد. فقط یک نکته کمی آزارتان خواهد داد. برخلاف عموم مردم که زبان انگلیسی می دانند، اکثر رانندگان تاکسی قادر به مکالمه به زبانی غیر از پرتغالی نیستند.

پی نوشت هشتم: مانند بسیاری از شهرهای معروف جهان، می توان در پایتخت پرتغال نیز از اتوبوس های توریستی Hop-on Hop-off استفاده کرد. این اتوبوس ها دو خط سیر دارند که تقریبا بسیاری از مراکز توریستی شهر را پوشش می دهند. برای تهیه بلیت و استفاده از این اتوبوس ها باید به میدانMarquês de Pombal  مراجعه نمایید.

پی نوشت نهم: همان طور که در سفرنامه نیز بیان شد، میدانMarquês de Pombal  را شاید بتوان مهم ترین میدان لیسبون درنظر گرفت. به همین دلیل، برای رفتن به سوی بسیاری از اماکن توریستی شهر، درکنار مترو، اتوبوس هایی را که از این میدان معروف به سوی آن مکان حرکت می کنند معرفی نموده ام. اما اگر هتل شما از این میدان فاصله دارد، بی تردید بهترین روش استفاده از google map و یافتن مناسب ترین اتوبوس ها برای تردد در سطح شهر خواهد بود.

پی نوشت دهم: عموم تصاویری که در این سفرنامه ملاحظه نمودید شخصی هستند، مگر چند عکس که در زیر آن ها، به اینترنتی بودنشان اشاره شده است. عکس ها عموماً با دوربین کانن فول فریم مدل 6D ثبت شده اند و لنزهای مورد استفاده ام بسته به نیاز، کانن 24-105 و یا 100-400 بوده اند. برخی از تصاویر نیز با دوربین گوشی تلفن همراه گرفته شده است.

 

 

 

نویسنده : علی جاویدی صباغیان

تمامی مطالب عنوان شده در سفرنامه ها نظر و برداشت شخصی نویسنده است و وب‌ سایت لست سکند مسئولیتی در قبال صحت اطلاعات سفرنامه ها بر عهده نمی‌گیرد.